장음표시 사용
121쪽
113 Traelatus Prob. ratione manifesta : B. Virgo est Mater Christi hominis ; ergo eat Mater Dei. Prob. o 1eg. Chri tua homo est nomen suppositi et Personae , cum sit nomen eoucretum ἔ atqui in Christo alia non est persona, quam divina. quae est sormaliter Deus ;ergo Mater Christi hominis , est etiam vere Mater Dei. Solstuntur objecιiones. iobjietes. I. B. V. M. non potest esse Mater Dei , nisi divinitatem genuerit ι atqui non genuit divinitalem , cum ait improduei-bilis ; ergo. - ΦReF. nego maj: Nam ut B. V. M. sit Mater Dei, non requiritur ut genuerit divinitatem, sed salis est, quod eum geuueril, qui non prius homo, quam Deus extitit, hoc est, cuius corpus, et anima , non prius in rerum natura fuerint, quam inter se conjun- Qta, ac cum Verbo hyposlatice copulata , eodem sere modo, quo, ut mulier aliqua vere dieatur Mater hominis corpore et anima con- alantis non opus est ut animam ipsam genuerit . sed sussicit ut eum genuerit qui anima praeditus est; atqui B. V. H. eum genuit, qui non prius homo, quam Deus extitit; ergo. Inst. 1. Terminus generationis, est suppositum atqui B. V. non genuit suppositum Christi, utpote suppositum divinum λ ergo non genuit Deum. Resp. dist. maj. Terminus generationis emana ti Uus , cone. ter minus Produetus, nego maj. Neque enim hypostasis producitur revera formaliter , sed potius naturaliter resultat per emanationem simplicem ex unione corporis cum finima. Inu. a. Illa non potest dici Mater ejus, quo posterior est lempore ; atqui B. V. M. Deo posterior est tempore ι ergo. Re . Sst. mo. Non potest dici Mater eius, quo posterior est tempore, secundum id , quo posteriis est, cone. secus, negomo. atqui B. v. posterior est Deo, prout includit divinita em et
Personam divinam conc. prout terminat naturam humanam nego min. Itaque, ut B. V. sit Mater Dei, non est necesse , ut sit Prior Verbo seorsim sumpto . sed sussicit , quod ipso loto , seu Composito prior sit; at B. Virgo prior fuit Verbo . ut terminat humanitatem , et quatenus ex ejus personalitate et natura hisiana , constituta est una per ona ἰ ergo. Objicies. 2. Hater debet esse ejusdem naturae eum Filio ; a qui B. Virgo non est eiusdem naturae cum Deo ergo non est Μater Dei. Resp. nego mai. Nam ut B. Virgo didatur et ait Mater Dei, non est necesse ut sil esusdem eum Deo substantiae, sed satis est . ut ejus partus ad suppositum divinum terminatus sit; atqui B. Vir. sinis partus terminatus est ad suppositam , quod vere et proprie
Devo est, ergo vere et proprie Mater Dei est, ac dici debet. 6
122쪽
sorporis, o fune quod lexus tui naturale est, eontulerit. Ergo Dei
Resst. nego conseq. Ex qua sequeretur Mariam nequidem Christi Matrem dici posse ; quandoquidem corpori Christi originem non dedisset. Sensus ergo Divi Hilarii est, Mariam non dedisse originem corpori Christi more caeterorum hominum . nempe ex commercio viri cum muIiere, sed ex operatione Spiritus sancti earnem Christi ex purissimo B. Virginis sanguine efformantis ut patet , tum ex his lexius Verbi εἰ Licet . . . . omne quod sexus sui naturale est contulerit. Tum ex textu praecedenti, Virgo, inquit nonnisi ex Diristi sancto genuiι , quod genuit.
mio Verbi inearnaιi faeta non eaι in unitare naturae ι ura duae sunt in Christo, ροιι unionem, naιtirae disιinc ιas eι im e mixtae, diMina sciliceι et humana. Est de fide eontra Eutychen. Prob. I. Ex iis omnibus Scripturae locis . in quibus Christus ' dicitur Deus verus et homo verus, illius divinitas aperie traditur, Matth. 3. ubi Pater aeternus , de Christo loquens, sit et Hic est litis metis dilectus. Matth. x6. Tu es Christus Filius Deioisi. H mauilas pariter asseritur, Joann. 8. Quaeritis me inrescere fi minem . qui pera locutus stim νobis r Io: s. . Ille homo , qui diaeitiar Christias. Atqui Christus non potest esse Deus, et homo, qui in eo sit utraque natura , divina et humaua , non confusa et Permixta , sed omnino distincta , ergo. Confrmatur . ex iis lextibus , in quibus Christus nune dicitur
aequalis Patri, Joann. Io. Ego et Parer unum sumus ; nunc mi Dor Patre , Ioann. 24. Pater major me est: atqui christus seeu dum naturam humanam non potest esse aequalis Patri , et secundum naturam divinam non potest esse minor Patre; ergo necesse
est duas esse naturas in Christo. Qui , Philipp. 24 cum informa Dei , id est . in natura divina , esseι, non rastinam arbitratus est esse se aequalem Deo , sed senistipsum exinaniνit, non quidem mittens naturam Dei, sed formam serpi . id est , naturam huma nam , accipiens , per quam est , in similitudinem Λα- , et ha
Prob. a. Ex Concilio Chalcedonensi , quod in definitione fidei
adversus Eutychem pronuntiat: constemur Christum Dominum nostrum , eundem Persetram in deitate , et eundem perfectum inhumanitate , Deum pertim et hominem seriam , consubstantialem Patri secrandum deitatem , constibstantialem nobis secundum hinmanitalem: ante 3aecula quidem de Patre genitum secundum deitatem , in novissimis autem diebus eundem propter nos eι ν uter i
123쪽
nostram talutem ex M. V. Dei genitrice secundum humanitatem tinum euritiemqtιe Christum , Filium Dominum Unigenitum , in duabus naturis in confuse , incommutabiliter , indινise , iustρarabiliter agnoscendum et nusquam sti blata disserentia naturarum
propter unitionem , mctgisque salWa Prostrietate iatriusque Natia .rae, et in unam personam atque subsisteritiam Concurrere te. Accii
rata illa definitione uir innue serimitur Eutyches et Nestorius. Prob. 3. Ex omnibus P P. dicentibus cum D. Allianas. in Symbolo: Est ergo fides recta. ut credamus it consteamur, quia DO. minus noster L C. Dei Filius , Deus , et homo est . . qui licet
Deus sit et homo , non duo tamen , sed unus est Christias. Unus autem non conpersione dioinitatis in carnem , sed assu mytione humanitatis in Deum. Unus omnino non confusione subflautiae, sed uniιate Pomonae.
Prob. 4. Ratione epidentissima : si ambae naturae in Christo non mansissent integrae . sed una tertia ex illis suisset couslata , hoc sactum suisset . Dei per conWersionem tinius in aliam, ut gutta
vini in mare conjecta; pel ρer mixtionem, et conoersionem amba rum,'ut mixtum ex elementis transmutatis consectum ; Mel Per comis positionem ex duabus naturis , ii ii idem permixtis nut permutatis,
sed imperfectis , sicut ex corpore et anima sit homo ; atqui nihil horum dici potest; ergo. Non primum, quia immutabilis est Deus: atqui si divinitas .e
verteretur in humanitatem . vel hunianitas in divinitatem , mula. xetur Deus , cui iam repugnat quidquam de novo in se recipere , quam in se destrui, ut in aliud transire. Non secundum, tum quia quae infinite distant, misceri invicem non possunt; solvitur cinna species debilioris eorum, altera mauente , ut, si quis guttam vini in marc conjiciat; atqui natura divina ab humana in sinite distat ; ergo, etc. Tum quia mixtum cum ullo miscibilium est idem specie, et sic Christus non esset ejusdem cum Patre et Matre substantiae , ac proinde nec verus Deus , uec verus
Non tertium quia cum una natura ex duabus naturis imperseo lis componitur; necesse est illae duae nature se habeant per modum Pariis respectu tertiae naturae , quae ex eis componitur , ut videre est in natura humana A qua ex corpore et anima componitur I at
qui natura divina non potest habere rationem partis, alias Dec esset immutabilis , nec infinita , nee simplicissima ; crgo utraque ualura distincta et impermixta pertransit in Christo. Solovntur objectiones Eutychianorum. Objicies i. Unum seri aliud , cst unum converti in aliud , ut constat ex illo , Jo. 2. Uc gusta olf Architriclinus aqtiam rinum factam , id est, in virium coriversam , atqui ex Joama. 1. Verbum coro factom esti ergo , ule.
124쪽
de Deo Incarnato. Ia Resp. dist. ni . Significat unum converti in aliud . aliquando, conc. semper. nego vini. Equidem aliquando particula , factam. significat substantialem mulationem unius rei in aliam ut cum aqua dicitur pinum facta : sed interdum significat acquisitionem, vel assumptionum alicujus de novo , ut cum Adam , Gures. 2 dicitur , factus in animam piMentem. Et Ilebr. 7. Christus factus est Pontifex. Porro ex antecedentibus vel consequetilibus,et ex ipsa rerum Natura pensandum est, quando , id factum , alterutrum significat: sic hanc propositionem , Verbum caro factum est, significare assumptionem humani latis de novo , probant , tum haec verha consequentia . et hahimota in nobis, quomodo enim Verbum habita-Vit in nobis, nisi quia , idem manens , carnem assumpsit; tum ipsa verbi natura quae cum sil immutabilis in aliud converti Mon potest. Inst. I. Eodem modo dicitur . Verbum caro factum est , dc ,nqua pinum facta est. Atqui per haec verba, aqua pinum facIa est, vura significatur aquae in vinum conversio ; ergo. Res . dist. maj. Eodem modo , etc. quoad sonum Verborum , conc. quoad signis calionem verborum . nego maj. Nam similiter codem modo quoad sonum verborum dicitur , Gal. 3. Chrissus ... factus pro nobis maledictum, nec lamen Christus in maledictum conversus dici potest e desinant, ait D Ambros. lib. de Incarnat. ndversus Apollinaristas , cap. 6. Desinant dicere naturam Verbi
in coryoris natiaram esse mtitatam, ne pari interpretatione Mideatur natura Verbi in contagium mutata peccati. Inst. a. Filius Dei, Plutipp. a. Semellρsuvi exinanisi . Atqui non Poluit se inel ipsum cxinanire , nisi Pur sui conversionem in carnem; crgo Resp. nego min. Nam semel ipsum exinanivit, formam serpi accipiens , id est, per carnis assumptionem , perquam , factus eAt obediens usque ad mortem. mortem autem crucis, Cum antea nulli obedire potucrit, non vero sumet ipsum exinanivit Per sui conversionem in carne M.
Inst. 3. S. Iustinus. Aynlogia securida , docci Verbum carnem osse faciunt, sicut in Eucharistia panis fit caro Christi atqui panis sit caro Christi per conversionem ς ergo Verbum caro sa Clum
cst per sui conversionem in carti m. Resρ. dist. viai. Secui dum aliquam simili tredinem. Conc. Securi
dum omnimodam paritatem, nego maj. In eo valet allata ex Iustino parilas , quod sicut Verbum sit realiter caro , ita patiis in Eucharistia fit realiter corpus in Christi; non valet autem ea paritas, quoad modum quo panis fit corpus Christi. Objicies a. l l lxiio confusionem parit, et distinctionem tollit: atqui duae naturae , divina et humana . secum in vi Ccm permixtae sunt in Christo , ut cum pluribus P Ρ. docet D. Aug. Dist. 3. ad Iusianum , dicens personam Christi misturam esse Dei et hominis. Em .
125쪽
nego maj. Atqui natur se, divina et humana , in Christo stant mixtae , mixtione improprie dicta , quae solum dicit intimam ac subinstant in leni naturarum unionem in perSona conc. mixtione Proprie idicia, qua unum 3nulatur in aliud, nego min. Itaque Patres, quandiu nihil fuit periculi nomine mixtionis , in hoc thysterio usi sunt ad exprimetidam inlimam unionem duarum naturarum in Christo, sed nunquam eo usi sunt ad significandam naturae utriusque cora susionem , quod patet ex eo quod plerumque Patres uti ionem animae cum eorpore protulerint ad explicandam naturarum permix tionem, quam asserebant esse in Christo Sicut in unitate Personae , inquit D. August. ei l. anima unitur corpori ut homo sit , ita in u- 4nitate personae Deus tintliar homini , ut christua sit. In illa ergo Persona mixtura est animae et corporis i in hao persona mixtura est Dei et hominis. Et ne ab aliquo videatur admittere naturarum confusionem. addite Si tamen recedat auditor a consuetudine cor- Porum , qua solent dias liquores ιιa commisceri, uι neia ιεr serMetrntegricalem suam.
Objieies 3. Iulius S. P. Episi. ad Dionysium, ait : Necessa est
eos , cram duas naturas diciant , unam adorore , alteram non adorare. Et D. Gregor. Thaumat. in exposit. si dei. Non duae personae , tu quit, neque duae naturae , non enim qua ια Or nos adorare dicimur , ergo.
. Res'. nego ant. Illa enim seripia , talso ab Eulyclitanis adscri- ibuntur illis Patrihus , ni testatur Leontius sa) dicens: Uuidam eis haeresi Apollinarii, pel Eu ehis, Mel Dioscori, ctim νellent suam haeresim confrmare , quasdam orationes Apollinarii Gr eg orio Thauma turgo , aut Athanasio, aut Iulio inrcrιρ serunt , ias simpliciores fallerent. Objicies 4. S. Cyrillus conceptis terminis asserit, non duas, sed
unam lautum naturam esse in Christo post unionem; ergo. Aesρ. nego ant. Clare enim exponit suam mentem in sua ad Nestorium Epist. a Conc. Ephes. approbata : Quam Mis naturae sint diMersae , inquit, pera Inmen unione coeuntes, tinum nobis Christum et Hlium Discerunt: non quod naturarum disserentia proρ-rer unionem sublata sit, perum quod diMinitas et humanitas, secreta quadam in abilique conjunctione , in una Persona unum nobis Iesum Christum et Hlliam constituerint. Prob. ant. S. Cyrill. Epist. i. ad Successum : ait ἔ Post unionem , naturas alteram ab altera non diuidimus , neque in duo Iris unum illiam impartibilemque secamus , sed unum asserimus Hliam tit et S S. Patres dixeriant, unam naturam Dei Verbi in- rnatam; ergo unicam in Christo post unionem admisit naturam.
126쪽
de Deo Incarnalo. 123 Resp. nego conseq. Non enim dicit, esse unam naturam Christi. sed unam naturam Verbi incarnatam , quod verum est, quia sola natura diviva incarnala est, hoc est , carni personaliter uia ita , ut explicat D. Thom. a Nattira diWιna dicitur incarnata, inquit , quia est unita carni Personaliter et non quod sit in naturam carnis conoersa. Similiter et caro dicitur de leata, ut dicit Damaso. ib. 3. de Me orthodoxa, cap. 6. non Per conperoionem, sed unionem ad Verbum , saluis suis proprietatibus naturalibus, ut intelligatur
caro deiscata, quia facta est Verbi Dei caro , non quia facta sit De ιs. Et ipse Cyrillus, cum ob citatum is obiectione locum ,
Apollinarista dicereiur, ita mentem suam explicat, Epist a. ad Successum e Si dicentes unam Verbi naturam, inquit. tacuissemus, et minime adjunxissemias . INCARNATAM, exclaeso propemodum disρensationis mysterio , esset tuorum Nestorianorum fortasse Orcillo non inestia sed ... iam dιcimus, INCARXATAM , d sin rint haetilo innsti ariandineo. Ita etiam S. Cyrilli
textum exponit biiodus V. Can. 8. Inst. i. S. Cyrillus , eadem Epist. Degat duarum naturarum distinctionem post uni ovem , Post unitisuem, inquit, naturas easdem a se muttio non dioidimus Ergo etc. Resρ. nego anf. Semper enim D. Cyrillus distinctionem naturarum professus est , sed negavit earu iidem divisionem Et separationem post unionem, quia nimirum in unitale personae adunantur. Inst. u. S. Cyrili. Epist. a. ad Successum , docet duas naturas in Christo sola mentis consideratione distingui; ergo non suuta se invicem distinctae realiter.
Resp. nego conseq. Nam S. syrii l. pcrueibum, Distingui, intelligit. dioidi , et separari, quod patet , quia Cyrillus in exemplum distinctionis , quam asserit sola fieri cogitatione , profert ejusdem hominis viventis corpus et animam . quae quidem haud dubie non eo sensu sola cogitatione distinguuntur, quod realiter sint unum et idem a parte rei, sed tantum quod a se invicem separata ac per Se subsistentia non Sint . objicies. 5. S. Athanasius , tu Symbolo , ait : Sictit anima r tionalis, et caro unus est homo, ita Deus ri homo unus est Christus; atqui anima et corpus in unam hominis naturam coalescunt; ergo Deus et Lomo in unam Christi naturam coalescunt. ResP. nego conseq. Comparatio eni in a Div. A thanasio allata in eo stat , quod sicut ex unione animae et corporis , una resultat hominis persona . ita et in Christo ex utriusque naturae unione ς verum in hoc deficit comparatio, quod in homine anima et corpus in unam naturam totalem eo alescant , quia sunt entia incompleta et ad unam naturam essentialiter ordinata ; e contra humanitas et a) 3. p. q. a. art. l. ad 3.
127쪽
a 24 Tractatus,divinitas in Christo , cum sint enlia compIela in ratione naturae ,
in unam Daturam to talum conlescere nequeunt, unde integrae et inconfusae in una Verbi persona Temancnt.
Objicies. 6. Concilium Eptaesinum II. probavit doctrinam En-
Resρ. nego conseq. Illud Concilium, quod non iam Episcoporum , quarti Si Fiutum et Praedonum Conciliabulum suit, a S. Leoue et Conc. Chalcedonensi. Rii penitus reprobatum. Vide illius historiam , Tractatu de Pr lego metus Objicies. 7. si duae essent in Christo naturae , essent quoque duo Christi ; salsum conseq. ergo et alat. Prob. seq. maj. Ideo in Trinitalc est unus Deus , quia est unica Naiura ; ergo a coulrario si duae sint iu Christo naturae , duo sint Christi. ReSP. Nego consequ. Quia concreta substantiva non multipli- Cantur natura simul et perso ua ; atqui Deus et Christus sunt con- Creta substantiva; ergo Dcus non multiplicatur quia unicam habet Naturam , ut Christus non multiplicaturi, quia habet unicam per
Inst. Nisi naturae, divina et humana , confluant in unam Datu-xam inlatem, Christus non erit unum per se. Atqui absurdum con-
Rem. nego seq. maj. Nam ad constituendum unum per se, susscit tinio duarum naturarum in una persona, Sive naturae in unum: coeant. si sint incompletae , ut maleria et sorma , sive non sic in unum coeant , si sint completae , ut est divinitas et humanitas in
. . . De Prostrietatibus unionis Myostalicae. . Nota. Circa proprietates unionis hypostaticae quaeri potest, I . An sit quid creatum ; a. Au sit substantialis ; 3. Ati sit superna luxatis ; 4. An sit uni ouum maxima; 5, Au sit indissolubilis, sequentibus quaestiunculis , itaque: in . . . . , ι - i. Quaeres a. An unio hypostatica sit aliquid creatumr Re . .rmati e e Etenim id debet Decessario creatum censeri, quod aliquando coepit in tempore , nec suit ab aeterno ; atqui unio hypostatica est hujusmodi; et quamvis Verbum divinum semis Per i uerit attamen non semper fuit coujunctum humanitati nostrae , sed illam assumpsit in tempore , ex quo per Veram actio-Dem factum est hoc compositum , Chri4tus , quod antea non erat; ergo i, etc, hino , Ierem. 3I. dicitur. et Creapit Dominus no m.
super terram : femina circum diabit Mirum. - - , i .
Dices: Creatio est productio rei ex nihilo ; atqui hoc compositum , Chrisma , uon fuit Productum ex nihilo et ergo.
128쪽
de Deo Demnato. ins Resp. dist. maj. Creatio , stricte dicta , eono. tale dicta, negom6. et sic distincto consequente, nego conoeq. Hic itaque Creatum sumimus Iale, nimirum pro actione qua aliquid sit , quod
Inst. Verbum divinum est increatum ; ergo compositum ex humanitate et Verbo, non potest simpliciter dici quid creatum. Resst. nego conseq. Ut enim hoc compositum, Christus dicatu simpliciter quid creatum , sussicit, ut per veram actionem lactum sit tu tempore , nec requiritur ut quidquid complectitur , sit creatum, sicut homo, constatis ex anima et eorpore, dicitur simpliciter genitus, licet eius anima uon sit genita, sed creata. Quaeres a. Utrum unio Θρο statica sit substantialis pResρ. .matipe contra Nestorium : Quia , ubi duae naturae , sor maliter a se invicem distinctae , de se invicem in concreto sub- Stantive praedicatitur, ibi necessario debet esse unio substantialis in supposito : atqui in Christo sunt duae naturae , sor maliter a se i vicei' distinctae . quae de se invicem in concreto substantive prae dicautur, recte enim dicitur: Deus est homo: homo Detis. Ergo illa ut io rat sussiantialis; maj. est certa, neque eitim unio mcidentulis potest praestare mutuam rerum uni larum praedicationem tu concreto substantivo: sic homo, cum habet vestem sibi acciderit aliter coniunctam , bene dicitur pestitus adjective , sed uon dicituro estis substant e : minor eat defite; ergo. 'Objicies. Hoc axioma pullosophicum: Quod adMenit enti completo, non facit ens per se, sed ster accidens; atqui humanitas advenit Verbo divino tu suo esse completo; ergo unio hypostatica est accidentalis. Resρ. dist. axioma: Quod advenit eriti completo , non iacit ensper se, sed per accidens, si compositio sit naturalis, conc. si com-Positio sit supernaturalis, nego axioma. Batio disparitalis est, quia, quod, in compositione naturali, advenit enii completo, non trahitur in communionem istius esse completi cui advenit ; at in compositione supernaturali, qualis est titilo hyposiatica, natura humana, ex se incompleta in rationc suppositi, trahitur in unum ut idem esse personale cum Verbo. - .
Inst. I. Quod rei aceidit . est ipsi accidentale; atqui Verbo divino accidit, quod unitum suerit cum humanitate , potuit enim non
Resp. dist. maj. Esi ipsi accidentale , eel physice , vel logice ,
Conc. semper physice, nego maj. ergo unio hypostatica est acciden italis, Iogice, conc. Physice, nego conseq. etc. Itaque, accidens
Physicum, est quidquid non est de rei substantia; quo sensu unio hypostatica non potest dici accidentalis, quia, ut iam dictum est, . Verbi subsistentia trahit humanitatem in communionem sui esse , sicut corpus assumitur ad esse animae , quia esse vitale habet per
129쪽
Traelatus animam: aeeldens roseum, est quidquid non est de essentia rei,
nec ut genus, nec ut disserentia, quo sensu unio hypostatica potest dici accidentalis, qualiter etiam unio animae cum corpore Polest dici accidentalis, quia nempe unio non est de epis essentia. Inst. 2. Quod non pertinet ad existentiam, aut naturam rei, est e
ius accidens phJsicum ; atqui humanitas non pertinet ad naturam aut existentiam verbi; ergo. Re . nego mes. Quia, ut aliquH sit alicuius rei accidens physi-
eum, non sussicit ut non pertineat ad ejus naturam aut existentiam; sed insuper requiritur, ut ab eo substantialiter non compleatur; at qui licet immanitas non pertineat ad naturam aut existentiam Ue hi,Jlamen ab eo substantialiter completur ; ergo. Vuaeres 3. Utrum unis hyposlatica sit suρ ematuralis pResp. Esi ei debet dici simpliciter supernaturalis. Prob. II lud est simpliciter supernaturale, quod est naturae indebitum, omnemque illius exigentiam superat ; atqui ad esse per sonale cum Deo attolli, est naturae creatae prorsus indebitum, omnemque illius exigentiam longe superat; ergo unio hypostatica est
objicies: Ss. Patres et Concilia, docent unionem hypostaticam
esse naturalem et sic S. Cyrili. anathematismo 3. tradit Verbum e Se connexum cum hum itate , χο concursu, qui est secundiam naturalem unionem. Ergo.
Res'. dist. ant. Doeent unionem Verbi cum humanitate esse naturalem , quatenus naturale opponitur ficto et umbratili , eoneed. quatenus naturale dicit, quod debitum est naturae,et opponitur gratuito beneficio, nexo ant. Sic D. Cyrillus a Theodoreto reprehensus, quod unam naturam in Christo admisisset, eo quod illos i Probasset, qui negabantVerbum divinum conlun tum esse eum humanitate, reposuit. a) se per naturalem unitionem, veram, et re lem rinionem, non fictam et umbratilem, intellexisse. irast. I. Quod est supernaturale , lacium est per gratiam, atqui unio hypostatica non est sacta per gratiam; ergo. Re3ρ. nego min. Nam unio et est gratia gratuito humanitati eoIIataret est sacta per gratiam, id est, per voluntatem Dei gratuitam, nit D. Thom. hic, Si gratia, inquit, accipiatur φsa Dei poluntas gratis aliquid faciens, rei gratum , seu aeceptum aliquem faciens, unis incarnationis facta est per gratiam. Inst. 2. Si unio hypos latica sacta sit per gratiam. Christus est Deus per gratiam: atqui christus non est Deus per gratiam ut definitum est eontra Nestorium; ergo, etc.
Rem. dist. major. Christns est Deus per gratiam substantiaIemunionis ad Verbum, cone. per gratiam adoptionis. nego major. Itaque, Christus non estDeus per meram adoptionis gratiam, quata ια defensione tertii anathamatismi.
130쪽
da Peo Ingarnaso. 2 habeat divinitatem sibi assislentem. et in eo lanquam in templo i
habitaniem ut volebat. Nestorius; sed est Deus Per gratiam substan tialem uniouis duarum naturarum in unitate personae Verbi,ex quo Sequitur, quod sit verus et substantialiter Deus. Quaeres 4. An tinio h postarica sit unionum maxima et Pra
Res Ond. o p m. Nam magnitudo et dignitas unionis hyposta
ticae spectari potest, vel ex parte extremorum nempe naturae divinae et humatiae, quae conjunguntur; Vel ex parte Verbi in quo conjunguntur; atqui ex utraque parie unio hypostatica est omnium maxima et praestantissima; ergo. Prob. Prima Pars min. Eo maior ac praestantior aestimari de-het unio extremorum , quo extrema longius a se clislatit: atqui extrema unionis hypostaticae, inatura nimirum divina et humana, a se infinite distant. ergo. Prob. secunda pars. Illa Unio eo maior ae praestantior aestimari debet, ex parte illius in quo extrema conjunguntur. quo illud est magis simplex ; atqui in unione hypos latica Verbi persona,
in qua extrema ratii unitar, est sena Plicissima; ergo, etc. Hinc D. Bernard. lib. 5 de confideratione cap. 5. ait: Inter omnia quae recce dicuntur raniam , arcem tenet tinitas Trinitatis, qua cres Personae fiant una substantia; secunda loco illa praecellit , quae
Conperso , tres substantiae scilicet dipinitas, anima et corpus tina in Christo persona fiant. Quod verum est de illa uni late , seu unione, qua tria ista tendunt ad aliquod tertium, puta perSοuam. Quares.' 5. An tinio ispostatica sit in dissolubilispResp. obirna. est de inde. Expresse enim dicitur, Joann. 12.
Christus manes in aeternum. Et Bebr. I 3. Jesus Christus heri re hodie, ipse et in saecular ergo. cum Christus sit aeternus uuio hypostatica, per quam Christus emcitur, est aeterva et indissolubilis; hinc Conc. Chalcedonense definit in Christo utramque naturam Cucurrisse in unitatem personae indipise et inseparabiliter. Quaeres. 6. An in triduo mortis, Verbum manserit unitum ciam Corpore et cinima separatis lResρ. s rvt. Nam, ex nostrae fidei Symbolis, Christus sepullus est quoad corpus, descendit ad inferos quoad animam; atqui Chri sius nihil aliud est quam Divinitas conjuncta cum humanitate,
aut tota simul. aut cum ejus partitatis; ergo. Hanc veritatem nitide exponit D. Damascenus lib. 3. di fri Orthod. c. a 7. dicens. Quampis Christus, ut homo, mortem obierit. Sanctaque Usitis anima ab immaculato corpore distracta a it, Di
Minitas tamen a neutro, hoc est, nec ab anima, nec a corpore squoquo modo. eiuncta est, neque propterea persona tina in duas
Personas diyisa fuit: siquidem et corpus et anima ab initio in f bi persona existentiam habueriant ae licet in morte diotilsa fieri