장음표시 사용
111쪽
Io8 Tractatus Ast. Maria Virgo cst vere Mater Dei: atqui non est vere Mater Dei, nisi aetio humanitatis productiva sit cadum , ac aelio unitiva ejusdem humanitatis cum verbo; crgo. Resρ. nego min. Nam ut Ilista Virgo Maria dicatur, et vere sit Mater Dei susscit ut ejus actio generativa,qua animam corpori uuivit, terminata suerit ad humanitatem codem iustanti assumptam , licet forte in posteriori naturae. Objietes a. Ea non distinguntur realiter, quae unum etini demque habent terminum; atqui uuio hypostalica et actio humanitatis productiva, habent in Christo unum eundemque terminum; ergo Prob. min. Unio hypostatica habet pro termino subsistentiam humanitatis in Verbo; atqui actio humanitatis prodire liva . habet
quoque pro termino eande in humani lati ubsistentiam; urgo, elo. Rem. nego min. Siquidem adaequatus ereationis terminus . est Substantia, uou vero subsistentia creata, cum sutalatiliae indifferens sit, ut per se, vel per alium subsistat. 'Prob. min. Creatio non termiuatur nisi ad rem subsistentem: ergo. Resρ. nego ant. Nam creatio Prorsus indillere ut est ad subsistentiam propriam vel alienam; ergo praecise terminatur ad uaturam, quae si non communicetur alteri .est sui iuris ac priaude tu se suta
sistit; si vero communicetur alteri, est iuris alterius, ac prolude iuolio subsistit. .
io hmostatim non euentitas realiter distineta a Verbo et humanitate ianitis, sipe illa entitas sit qualitas suρematuralis absoluta;sipe sit relatio reatis;sipe riέ modus stabstanιiatis, aut qtiodlibet tillud. Prob. I. Non potes admitti ontitas copulans humanitatem cum V crbo divino, quae recipiatur tum in Verbo, tum in humanitate ;niqui illa noti potest recipi in Verbo alias mutareturi drgo illa non debet admitti. Respond. susseere ut illa ontitas recipiatur in humanitate , cui
intinet et, cum tantum hadaereat Verbo; sed: Coartra est. Nam Verbum est intrinsece unitum humani lati satque non potest esse intrinsece utilium per unionem quae est illi exirin-εeCa ; el quam non recipit; ergo non potest intrinsece uniri per aliquam cialitatem a se et humanitate distinctam. Prob. a. Quia si unio hypostatica sit entilas realiter ab extremis distincta , debet admitti secunda eatitas Per quam prima utilatur, et tertia per quam uti latur secunda : ct sic tu iusinitum ; atqui indlud infinitum pro ccssus repugnat, ergo. Res'. adversarii negando major, quia haec prima entitas non -t indisserens ut unia iur , cum ad unionem ex propria ratione uideterminula. v
112쪽
de Deo Incarnalo. I sed quare eadem ratione dici non poterit naturam humanam Christi non esse indisserentem ad hoc ut uniatur Verbo divino. cum od unionem determinetur ab ipso Deo , in quantum sei licet Deus illam creavit in Verbo, quod eam per seipsam immediale terminat, Complet, et perficiti Solpuntur obiectiones. obiicies. I. Quod est indisserens; ut eum aIiquo uniatur , ad id debet determinari per aliquid fureradditum; atqui humanitas Christi ad unionem erat indisserens; ergo debuit per aliquid reale superadditum determinari. Resst. I. retorq. argumentum. Quod est indisserens , ut cum aliquo uniatur, ad id per aliquod superadditum debet determinari: aiqvi Vevhum divitium 'ad uitionem erat indisserens non minus quam humanitas ι ergo debuit per aliquid reale ipsi superadditum, ad uitionem determinari; lamen illud non admittunt adversarii. Resρ. a. nego mQ. Quia indisserentia uni bili vin tollitur per accessionem uniuε ad aliud, et ideo indisserenita humanitatis Christi ad sui unionein cum Verbo, suit sublata per actionem, quaVerbum illi suum esse Divinum comunicavit. Objisies. a. Omuis mutatio arguit aliquid de novo productum;
atqui humanitas. Per sui unionem cum Uerho . mutata est. nimirum de non unita. iacta est unita;crgo in illa unione aliquid fuit doriovo productum. Rem. diu. ms omnis mutatio enitiativa conced. muta io duu- taxat contiosaliva, licet intima et personalis, nego maf. Porro duro humanitasVerbo divino copulata est non est mutata entilative: um semper eandem cutilatem Petinuerit; sed mutata est connolative , qualenus ivno habuit habitudinem adVerbuni, quam antea non habebat. σInst. I. Ergo unio hypos latica consistit in habitudine , seu relatione humanitatis ad Verbum atqui hoc est ipsa Scoti senientia ergo. Resρ. nego illatiam. Equidem habitudo humanitatis ad Verbum resultat ex unione hypostatica ,sed illa habitudo non est unio, cum unionem jam laciam praesupponat. Inst. 2. D. Thom. 3. R. q. I. art. 7. ait; mis est relatio quaedam, quae consideratur inter distinam naturam et humanam , se cundum quod conpeniunt in una persona Filii. Dei Ergo ipsametunio est relatio. Res'. dist. conseq. Utilo sumpta pro mutua habitudine quae oritur ex coniunctione humanitatis et Verbi, conc. sumpta pro sor- mali humanitatis et Verbi vinculo. nego eonseq. Et ita Cajelantis D. Tho m. interpretatur, dicens: Super coniunctionem stibstantiati personae Verbi et naturae humanae findatur in opinione D. Thomae relacio unionis inter duas naturas, pel infernaluram humanais
113쪽
IIo Tractatus et personam Verbi, talis autem relatio unionis , prae poeum ino.
Obietes. 3. Omnis actio habet terminum de novo productum pal qui Incarnalio, seu unitio, est actio;ergo habot terminum de novo productum; atqui ille ierminus non est sola humanaas, nee go Ia Verbi subsistentio: nam utraqtie potest existere sitie rinione: ergo est enlitatula quaedam ub utraque natura realiter distinia. Resp. dist. maj. Omnis actio producti Ua. habet termitium de novo productum. conc. unitiva, nego mes Porro Incarnatio cau alis equidem est actio. sed uni liva duntaxat, cuius proinde terminus non est enlilas de uovo producta , sed est lotum compositum ex Partihus unius constatum, quod nihil aliud est, quam paries simul cou-
Unio h ostiatea nihil aliud est, quam eo municatio Disini Gisae, a Verbo facta humanitati,per illius translationem in suam propriam subsistentiam.
Prob. In eo consistit essentialiter unio hypo si alica, quo posito , omnia Incarnationis Mysteria concipi et exponi possunt; altiu i posita eommunicatione Divini esse a Verbo facta humanitati, concipi exponi possunt omnia Incarnationis Mysteria; ergo. Prob. min. Postia communicatioue Divini esse facta humanit si, concipitur et exponitur. I. Quomodo natura humana in christo non sit persona humana, sed divitia. Quia nimirum non est sui iuris, sed alieni , nempe Diis vini: alqui natura humana, ut non sit sui iuris, habet per communicationem Divini esse, sibi a Verbo factam et quoties enim na tura inferior accedit ad superiorem, tun inferior desinit eme iueis proprii, ac sub iure et dominio snperioris constituitur; ergo. a. Exponitur, quomodo natura humana sit persona divina. Quia Nempe per divinae substantiae communicationem . persona Verbi Divini, eam assumeudo, fecit suam, cum eam terminet, ac ultimo
3. Exponitur, eur inter Verbum et humanitatem non sit tantum tinio moralis per gratiam et alia dona ut docuit Nestorius, sed physica et substantialis. Quia nempe illa unio oritur ex intima ipsius inet substantiae divinae communicatione facta humanitati. 4. Exponitur, cur interVerbum et humanitatem sit communicatio idiomatum. Nempe quia ex communicatione Divini esse saeta humanitati exurgit una persona, quae est princi Pium quod, et sub ieetum omnium Chrisse actionem et passionum; hinc recte dicitur, Dens est mortalis: homo est immortalis; Deus passus est, etc. 5. Exponitur, cur actionesChristi valoris sint infiniti. Quia nem-Pe Verbum, quod humauitatem ad ae tram tulit per communicatio-
114쪽
nem Disini esse, illas humanitatis actiones secit suas, qualenus illarum est principium quod, et consequenter illarum veluti pars. Caetera omnia sic exponi Possunt.
De modo , qui facta est unio hypostatica.
Nota. Circa modum, quo facta est unio hypostatica, duo extre- me oppositi insurrexerunt errores. I. Error, fuit Nestorιι, PatriarchaeConstantinopolitani, conten. 'deniis unionem Verbi Divini cum humanitate non fuisse lactam in persona, et ideo non fuisse physicam et hypostaticam, sed moralem tantum et accidentalem, qualis reperitur inter Deum et templum in quo habitat; ex qua doctrina. , Inferebat a. Non unam, sed duas in Christo personas esse , humanum scilicet inhabitatam, et divinam inhabitantem. Inferebat a. Verbum assumpsisse hominem, tum natura, in persona perseetum, qui primo in utero B. Marte Virginis formatus, postea ad Milionem cum Verbo assumptus est; ex quo necessario se quebatur Christum non esse vere Deum, et B. V. Mariam non esse Dei, sed tartium Christi hominis, Matrem, non Thestocon, ut blas-
Infrebaι 3. Admitti non debere realem idiomatum communicationem, qua uiriu'que naturae, divinae et humanae , proprietates inChristo de se invicem praedicarentur; proindeque has propositi nesmetis est mortalis: homo est immortalis,elc. rejiciebat, ut salsas , et blasphemas. a. Error fuit Eutrefietis, qui, cum veritatem de unica in Christo persona contra Nestorium propugnasset, in oppositum erro rem lapsus est, docens ante unionem hypostalicam duas fuisse in Christo naturas realiter distinctas , divinam scilicet et humanam: post rarito Dem Vero , unam reman8isse in Christo naturam , sive quia natura divina conversa est in humanam, sive quia natura humana conversa est in divinam , a quo penitus suit absorpta , quod probabilius est , ut constat ex his Eranistis Eutychiani verbis , apud Theodoretum dialogo I. O dιco Dipinitatem mansisse, humanitatem pero ab hac esse absorptam, ut si in mare mellis gutta fundatiar , nam illa gutta statim eManescit. Sive etiam , ut aliqui volunt, quia ex duabus naturis confusis et permixtis eo tinata est una tertia natura a duabus distincla, sicut mixtum ex elementis subis stantialiter transmutatis producitur. Licet ergo non possit certo definiri, quo sensu Eutyches voluerit unam latitum in Christo naturam fuisse post unionem; certum est tamen unicam admisisse. --steor , inquit coram Ρatribus Concit. Constantinop. I. ex duabus naturis fuisse Dominum nostrum ante unionem: post unionem ν ro unam naturam Profleor. Itaque z
115쪽
II a Traefatus , Besolvendum est . Utrum natura humana Christi prius tempore extiterit, quam uniretur cum Verbo. I. Utrum uvio Verbi facta sit unitate personae. 3. Utrum B. V. M. vere sit Mater Dei. . Utrum unio Verbi secta sit unitate naturae, sequentibus conclusionibus.
Humana Christi natura non extitit aliqua duratione temporis ante sui cum Verbo unionem. Est de fide coutra Nestorium ei Eu-. ychem.
Prob. I. Ex Symbolo ubi dicitur , quod Christus conceptus
est de Spiritus sancto e atqui esse conceptum de Spiritu saucto, est Naturam Christi humanam non extitisse ante sui unionem cum Ver-ho, ut ostendunt haec Lucae I. verba : Θiritus sanctus superueniet in te, et piritis Altissimi obumbrab/t tibi, ideoque eι quod nascetur ex te Sanctum , Mocabitiar Filius Dei d ergo. Prob. a. Ex D. Leone , Epist. ID. dicente e Tam imρie , duarum naturarum ante Incarnationem Dei Filius fuisse dicitur , quam nefarie , postquam Verbum caro factum est, natura in eo singia laris asseritur et Atqui impiam duarum in Christo naturarum Conjunctionem ante incarnationem digit in sensu Eulychis , qui ideo tantum duas ponebat in Christo naturas, quia volebat naturam humanam aliqua temporis duratione praecessisse uitionem .ἰ ergo, etc. Hinc idem Div. Leo Epist. 1 i. dicit; Natura nostra non starassumPta e3t, ut prius creata , post assumeretur , 3ed ut ipsa as-
Confirmatur. Quia B. V. M. Deipara dici non potest, nisi qua
tenus genuit humanam naturam divina personalitate subsistentem rat qui si natura humana aliqua temporis duratione extiterit ante unionem, B: Virgo non genuit naturam humanam divina personalitate subsistentem; ergo non potest dici Deipara, quod est haeruli Cum, ut probabitur conclus. 3: '
Unio Verbi inearnali facta est in unitate Personae, unde una tantum est in Christo persona. Est de fide contra Nestorium. . Prob. I. Ex Scriptura, quae aperte docet unum eundemque Christum esse Deum et hominem, nona. 9. Ex quibus nempe Israeli- lis ) est Christus secundum carnem, qui est super Omnia Deus benedicitis in saecula. Philip p. 2. Hoc sentite in Mobis, quod et in Mobis, qtiod et in Christo Iesu , qui cum in forma Dei esset, non
rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo. sed semetipsum exinanipit formam seroi accipiens , etc. Ex quibus Sio argumentor:
unus et idem Christus, qui natus est ex Abraham, est super Omnia Deus: unus et idem, qui est in forma Dei, est in forma servi: ergo si unus et idem, non duae. sed una est in Christo persona;
Particula enim , qui , in his textibus desiguat peroonam.
116쪽
prob. α' sol . dicitur: Verbum caro Deιum ea. Atqui Verbum sieri carnem,est Verbum conjungi cum humanitate, non moralitet Et per assectum: alioqui, in quolibet justo Deus dici posset inearna-xi; ergo realiter substantialiter,et hypostati : ergo una est inChri. sto persona, unde haec Veritas omnibus crede irda propoestur InSymo bolis,et precipue Athanasiano, his verbis: Qui licet Deus sit et homo, non dtio tamen, sed unus est christus, unus omnino non confusione substantιae, sed unitate personae. Prob. 3. Ex Cono. Oecumenicis: Ephesino contra Nestorium cinlebrato. in quo approbati suere S. cyrilli contra Nestorium anathematismi, quorum secundus sic habet: Si quis non confitetur Dei
Verbiam carni secundum hypostasim unitum et unum tantum cum sua carne esse christiam, eundem nimirum Deum simuι et homi nem, anathema sit . . Tertius,si quis in uno Christσ post unionem, diridit Arpostases. eaque duntaxat eonjunctione easdem inter se necιιι , quae eia secundiam dignitatem , pel auetoritatem , et pote Flatem; eι uou eo Rotius conc&rru, qui est sectiandum naturalem to
cit. secundum gratiam, oel secundiam Ορerationem, σel secundum .dignιιatem. . . et non recundiam composilioetem, sisee secundum sub- Alantiam, unitionem Verbi ad carnem factam esse, anathema sit.
Pr . . Ex traditione omnium patrum dicentium cum D .Petro Alexatidrino, lib. de Deitate: Detis autem Verbum cura piri commercium, Dei Moluntate , in utero Uirginis incarnatus est. Quomodo pero , nisi quatenus Uerbiam humanae naturae in person ianitiam es Div. Ambrosius lib. de Incarnatione, sia P. S. Cum Deus semPer esseι aeternus, inquit , Incarnationis SacramentastascePiι, non dioistis, sed unus: quia utriamque unus et unus in utroque, Mo est, pel diMinitate, set cor ηα non enim alter ex Patre; alter eae Virmn , sed idem alice ea Patre, aliter ex Virgine, Iu aeternitule nimirum ex Patre, tu tempore ex Virgine. Prob. s. Variis rationibus ex Scriptura deductis. Prima. Duae naturae forinayiler ah invseem distinctae, de se invicem substantive. et in concreto praedicari non possunι, nisi tonientur tu pers a ideo enim non cliertur substantive homo est Mestis, sed lautum adiective, hpnis est oestuus, quia non est unum idemque hominis et vestis auppositum imi qui natura divina et halisera humaua, sormuliter ad invicem distiniae, de se invicem substa live et iti concreto praedicantur; dicitur enim, Deus est homo , et homo esι Detiy. Ergo naturae divina et natura humana in una Per
Secunda. Philipp. 2. Chisio dicitur; exinanisit semel sum, formam serMi acemiens. Atqui si iti persona Verbi unio non sit sacta, dici non potest Verbum semetipsum exinauivisse, cum ex ei OCharines, Tonr. III. B
117쪽
unione tantam morali, nnlla resultet exinanii ior alias Paleret Spiritus sanctus, qui in Sariolis pniuntur moi aliter per inhabitationem exinaniti pariter dicerentur; ergo Verbum exinanivit semel ipsum , quod cum in forma Dei esset, formam servi, id est, naturam , in v
uitalem suae personae, assumpsit. -
Solountur obieetiones Nestorianoriam.
objisies. I. Persona Verbi ei persona christi hominis sunt di
Prob. ant. Diversa ea persona illius. qui inhabitat, et illius qui inhabitatur atqui humanitas Christi inhabitatur aVerbo humanitatem inhabitante . iuxta illud Ioarm. a. SODite templum hoc , etc. Ergo diversa est persona Verbi, et humanitatis. Resp. dist. maj. Diversa est persona illius qui inhabitat, et iIlius qui inhabitatur, proprie. Conc. metaphoriee, nego maj. Atqui humanitas Christi inhabitatur, metaphorice. conc, proprie, nego min. ItaqueVerbum dicitur inhabitare humanitatem metaplorice, eo sci- Iicet modo;guo anima nostra dicitur inhabitare eorpus nostrum, juxta illud a. Cor. 5. Si terrestris domus nostra haejus habitasionis dissoloatur, etc. Ergo sicut, ex eo quod anima est in corpore vel ut in habitatione. non licet colligere in eodem homine duas esse Personas, ita etiam ex eo quod Christus suam Iinmanitatem templum appellet, non licet inferre duas in illo esse Personas.. Inst. t. Atqui Deus habitat humanitatem Christi proprie; ergo. Prob. ant. colos. m. dicitur: In ipso, Christo, habitat omnis pie-nitudo Di iniIasis eorporaliter. Ergo. . Res nego conseq. Sensus enim illius lotus est. quod Divinitas habitet in Christo, sicui anima hominis iv homine scilicet per coniunctionem Substantialem, non vero per conjunctionem lanium moralem et habitatiotiis, ut volehat Nestorius. Inse. 2. In Christo, se habet humanitas respectu Verbi, sicut vestimentum respectu vestiti, iuxta illud, Philip .a. In similitudinem hominum factus. et habitu inpentus ut homo; ergo quemadmodum inter vestem et vestitum non est unio substantialis ita nec inter Ver-hum et humanitatem.
Res . nego maj. Nam Apostolus Ioquitur de similitudine su stantiali, nec per habutim,signifieat vestem sed figuram exteriorem secundum quam Christus visus est talis sequales sunt puri homines, verum figura exterior realitatem non excludit ; Verbum ergo maliter fuit, homo. ,
objietes a. SS. Patres palsim asserunt Verbum divinum assum Psisse hominem , sic DD. August. et Ambrosius in Hymno , T. Deum . dicunt et ri ad liberandiam susceptrarus hominem ; atqui Vo , homo suppositum comaotat ergo Verbum assumpsit suppositum, id est, Per onam hominis . . '
118쪽
Resp. dist. malineum rhum assumpsisse hominem in abstracio cone. in concreto, nego maj. Itaque SS. Patres, dicendo Verbum assumpsisse hominem,locuti sunt improprie, sumendo hominem protium anitate; luno enim, cum nondum exorta esset haeresis Nestoria-Da, paulo liberius et securius loquebantur; mentem suam declarat s . Aug. Enchiridii, e. 36. dicens: Filius Dei, non gratia sed
natura stiscepit hominem Ianta unitate, ut idem esset Hlius hominia. Porro si assumpsisset hominem in concreto, non idem esset
Filios hominis et Filius Dei. Inst. i. D. Aug. Ench iridia cap. 36 dieit Christum esse aliud propter hominem, et aliud propter Verbum'. atqui ubi est, aliud, et aliud, ibi sunt duae personae et duo supposita: ergo in christo
sunt duae Personae. s. neso min. Quamvis enim ubi est alius et alius,adiective, ibi sint diversa supposita quia nomen adiectivum personam praesertim denotat. non lamen ubi est, aliud,et, alitid subflatilive,siquidem n mina substantiva praesertim connotaut naturam. Itaque ex verbis D. Aug. solummodo sequitur duas esse in Christo naturas, quae t men in unica persona resident, ut declarat Enchiridii. o. 35. In uis intaIem personae accessit Verbo anima rationalis et caro. Inst. a. Div. Damase. lib. 3. de fide cay. r. asserit Verbum fissumpsisse naturam humanam in atomo, id est, in individuo;ergo assumpsit illam propria persona Subsistentem. Res'. dist ant. Asserit assumpsisse naturam humanam in indiu duo, sumpto pro eo quod est singulare, et unum in unitate numeriis Ca, nc. sumpto pro co quod per se subsistit et est incommuni bile alteri; noxo ant. Itaque hoc loquendi modo, solum voluit D. D .elor, Verbum assumpsiste humanitatem singularem, non universa
Iem. et unam tantum, non omnes, cleo 1ingulas.
Obietes 3. Plurimos SS. Patres, quorum aliqui Christum vocant hominem Desertim , ita D. Basil. teste Theodoreio, Alii h minem Dei aliam, Dominicum, ita Athanas, in expositione fidei, et Aug. ἐι b.83. q. 36 Alii humanitatem voeant Dirinitatis temmiam, ita S. Cyrillus. lib. 6. in Ioann. Alii Dirinitaitis instrumentum . ita D. Damas c. lib. b. de fide cap. 15. Atqui illae omnes loquendi
formulae , indicant unionem duntaxat moralem inter utramque in Christo naturam; ergo. Re .nego min. Illi enim termini indifferentes sunt ad exprime dam uti ionem moralem tantum , vel physicam et substantialem mPersonarum ergo loquentium mens, scopus . et circumstantiae no- curale pensandae sunt,ut genuinus verborum illorum sensus habeatur. Non de ooeibus nobis est disceptatio . inquit Leontius Bletanatinus huic objectioni respondens lib. 3. contra Eutychianos et Minstorianos, Sed de ipsis rebus et horum unione, et naturali coha Fione, quam Patres aeeundum substantiam factam rasi renserunt
119쪽
ri 6 2:raetatus pos autem seeundum habitudinem et polantatem,eam introducitis.
i. Christus rite potest vocari, Defer , hoc Vero sensu , quod Deum sibi hyposlatice unitum ferret, licet Div. Basilius non ipsum horninem Christum , ut objiciebat Theodoretus tune Nestorio sa- ens , Sed ejus Carnem vocaverit, Deferam a. Potesi dici, Homo Desetis, et, Dominicus , hoc Vero sensu quod Christus propter unionem hypostaticam non sit purus homo, sed homo Dεus ; id enim PP per illa verba significare voluerunt. 3. Bumanitas potest diei, Temptam Dipinitaιis , non quod in ipsa Divinitas habitaret moraliter,per meram scilicet assistentiaia, ei gratiae submitiis tralionem, ut volebat Nestorius, sed substantia. liter et hyposlatice, ad sensum Apostoli Coloss. a. In Uso inhabi
tat omnis plenitudo Dioinualis corporaliter , id est , physice et
4. Humanitas polosi dici , Instrumentum Diyinitatis, non quis
dem separatum, sed coniunctum, pertinens ad unitatem personae , ad opera satisfactoria exercenda. cu ius inodi est eorpuSTespectu animae, ad operationes vitae sensitivas exercendas. Inst. Div. Chrysost. Hom. 3. ad cap. I. Epist. ad Hebr. aperte duas in Christo persotias admittit, ergo, etc. Prob. ant. D. Chrysost. exponens haeo verba r Propterea unxiete Deus, Detis tutis, ait: me et Iudaeos et Pauli Samosateni asserias, eι Arianos, Mareelliam que eι Stibellium feriis et Marcionem. Quomodo I Adaeos quidem ostendens eis e se duas per3Onas et Deum et hominem .... Marcellum pero et cacteros, quoniam duae uni istae Personae, secundiam subsistentiam ob inoicem separa
Re3P.nego conseq. Nam haec verba: duas personas, et, ae per
Sonae, nou dicuntur de Christo, cuius nomen nullo in codice legitur, sed de Patre et Filio: uam S. Doeior ibi probat Patrem et Filium duas esse personas realiter distinctas, quae tamen suut unus et idem Deus; impugnat enim Iudaeos. Pauli Samosateni asseclas, S bellium,qui equidem negabant pluralitatem personarum iuDeo,sed quorum nullus distincte admittebat duas in Christo personas. Ita'. Chrysos tomum interpretatur Donnaeus Anglus I Nequamquam, inquit, ibi Chosostomus dicit , Detim et hominem esse duas Personas ut Seoritis; sed Patrem et Filium designatos in i-εtis Scripturae Merbis: propterea tinxit te Deus, Deus tuuS. Haec interpretatio est ad mentem ipsius Chrysostonii, qui hom. 5. de in comyr hensibιli natura Dei illum Scripturae textum interpretatur de duabus SS. Trinitatis personis, Dalre nimirum et Filio: Visne, inquit, iacere tibi Patrem et Filium sιmul positos Deum et D m Mooesi audi Prophetam Dapid et Apostolia ni Paulum hoc ipsum nobis declarantes: proρterea tinxit ιe Deus, Deu4 tuus
120쪽
de Deo Inoamalo. 1 7 Preterea D. Chrysostomus aperte docuit unicam in Christo esse personam . risi enim duplex in Christo natura. inquit Epist. ad Caesarium , perumtamen indioisibilis et indissipabilis unitio ,
in una μιationia eonfitenda persono , et una subsisιentia i certe dilucidius nihil.
Obietes. 4. Persona in Deo non distinguitur a natura; atqui uario non est lacla in natura; ergo nec in persona. Rev. dist. mai. Nou distinguitur realiter a natura . cnuc. virtualiter , nego maj. Porro distinctio illa virtualis sussicit, ut unio fiat immediate in persona, non tu natura , quae mediate tantum
. i. V. M. pere et proprie est Mater Dei. En de fide contra Ne
. Prob. 1. Ex Scriptura , Lucae 1. Quod nascetur ex Ie Sanctum , pocabιιtir Filius Dei. Ad Galal. 4. misit Deus Filium suum, fuctum ex mu/iere. Ex quo sic argumentori quae genuit Fi
lium Dei, vere est Mater Dei ; atqui B. Virgo vere genuit Filium
Prob. a. Ex traditione P P. S. Cyrili. Alex. lib. de fde ad Re
ginas; ait: Vocem hanc , Deipara , peteribtis Patribus . . . . Petinisersum ut ita dicam orbem terrarum, familiarem eose, Osιeudendum esse exisιimasei. Deinde profert Patrum testimouia , inle quae istud Theoplitii Episcopi reperitur : me unum non praeter miSerim , optimos ac sapientissimos quosqtae Patres , quοι quo ante nos extiteriaut, omnes sacram Virginem Deiparam aρρellare tS. Dionysius Alexand. Epist. ad Paulum Samosatenum , Una sola Virgo Filia Milae, inquit, genuic oluens Verbum subdistens .... qtiomodo ais tu hominem esse eximium Christum , et non reMera Deum, incarnaliam ex S. Virgine et Deipara maria' S. Greg. Nazianz. orat. 5 i. ait: Si quis S. M. Deiparam non credit . extra Diotritatem est.
Prob. 3. Ex Symbolis et Conciliis occumenicis.1.In Symbolo Apostolorum dicitur: Credo in Iesum ChristunτFilium ejus unicum, En aeterna Filii a Ρatre generatio et Qui conceptus est de se iritu sancto , notus ex Maria Virgine. En temporalis eiusdem ex Maria Virgine generatio. Ergo. a. In Symbolo Nicaeno Christus dicitur : Deus de Deo . . . incarnalias de Sρiruta sancto ex Maria Virgine , etc. 3. In Concilio Ephesino suerunt approbati anat hem atism i S.Cyrilli , quorunti primus sic habet: Si quis non constetur Emmanuelem pere Deum esse , et ob id sanctam mminena Deiparam genuit enim illa incarnarum mi P ris Verbum oecundum ea nem , ana hema Iu. ,