장음표시 사용
151쪽
dontificatae, eandem sancti si ea retii; salsum Conseq. ergo, etC. ReSP. Nego et . maj. Quia esseclus et denominationes Divinita istis , APectatae Dori Praecise secundum Se , sed ut est in aliqua persona , v. g. Unisi , sanctisciari , formaliter, etc. non sunt communes loli Trinitati. Inst. Divinitas non potest esse forma humanitatis; ergo non potest illa sanctificare sorvi aliter . . Resp. dist. ant. Non potest esse forma proprie dicta quae perficiatur el in subjecto recipiatur. conc. improprie dicta, nego ant. Equidem divinitas non polesi esse forma humanitatis , sed se hahel respeotu illius instar sormae illam substantialiter sanctificantis, seclusa omiti imper seclisue . . ἐChristus . ut homo. hafuit gratiam habitualem. Est communis om nium Theologorum senientia, unde opposita, est temeraria. Prob. I. Ex Scriptura . Isaiae a a. Reqtitescet super eum D
ritus Domini. Atqui per Spiritum Domitii intelligitur gratia ha-hilualis permanetis, ut docet Tertuli. a) his verbis: Reqαiemere
habebat omnis operatio gratiae spiritualia ἰ ergo A etc. Lucae 2. Quod nascetur ex te Sanctiam, pocabittir RIius Dei. Ubi designatur faustificatio et per gratiam unionis, et Per gratiam
habitualem. iuxta illud D. Bernard. s b) sιngialariter sonoιum fuit, quidquid Lιrgo coneepit , et per Spiritus sanctimcationem , et
. per Uerbi assu mytionem. . Joann. I. Verbum caro facitim est plenum gratiae et
'Moritatis. Atqui illa pleuilucio intelligitur, tum de gratia substantiali Christi. In quo habitat omnis plenitudo Disini alis corpora iliter. Tum de gratia habituali, quae tanta fuit, ut maior non po tuerit dari de lege ordinaria; ergo, etc. Hinc D. August. lib. I S. . de Dimi. cap. 26. ait : Dominus ipse Iesus non solum Diritum sanctum dedit uι Deus , sed etiam accepit ut homo et et propterea est plenus grati e , quia tinxit eum Detis Θiritu sancto, non utique oleo pisibili, sed donb gratiae , quod pisibili signiscatur unguento, quo baytigatos tingit Ecclesia. Bic D. Doctor manifeste loquitur de gratia adventilia habituali. Prob. I. ratione: Quia omnis persectio supernaturalis, qua nullam habet repugnantiam cum uitione hypostalica , et nullam impersectionem includit, Christo denegari non debet; atqui gratia habitualis est magna persectio . cum sit vel habitus charitatis insusus , vel inseparabiliter connexa cum habitu charitatis , sit que
152쪽
da Deo Demnat . turalium , nee ullam habet imperfectionem annexam , aut repugnantiam eum unione hypostatica ergo cli risio denegari non debet. Solotin tur Objectiones. Obiisses. s. Qui incapax est filiationis adoptivae, est etiam incapax gratiae hahilo alis ; atqui Christus est iucapax filiationis adoptivae ut probabitur c. 7. ergo , etc. Prob. maj. Filiatio Dei adoptiva est formalis effectus gratiae habitualis , quam Apostolus Roman. B. vocat Diritum adoρtionis fliorum 3 atqui formai non potest esse in subiecto filiae Suo enfectu formali; ergo gratia habitualis non potest esse in Curisio, nisi sit Filius Dei adoptivus. Res . dist. maj. Filiatio Dei adoptiva est servialis effectus secundarius gratiae habitualis , eone . primarius , nego maj. et sic distincla minore, nego comeq. Porro quamvis effectus primarius alicuius formae non possit separari a subjecto cui sorrna illa Comia municatur, tan eu separari potest ab eo effectus secundarius; esse ctus itaque primarius et serviviis gratiae habitualis est reddere subiectum suum Deo gratum et sanetu in sanctitate formali et inhaerente , ad quem effectum divin. filiatio adopti a sequitur, ubi, et quRndo subjectum , quod haec gratia a ii , est capax siliationis adoptivae et unde cum Christus . pro eo instanti, quo recepit gratiam habitualem. iam esset Filius Dei naturalis per gratiam unio nis , hine est quod gratia habitualis non potuit illi oonserre siliationem adoptivam ; naturalis enim filiatio opponitur filiatricii adoptivae , quam impedit. il mobiletes. a. Gratia habitualis eoneeditur maxime, ut an mafiat Deo grata ; atqui anima Christi non potest esse magis grata cum, gratia habituali ; quam sine illa ; ergo . etc. Res'. dist. min. Non potest esse magis grata intensi ve conc. extensive, uero min. Equidem christus per gratiam unionia. luit in sinite Sanctus; et sic per gratia in habilualem non potuit esse ma gi 'gratus ιnιensioe . quia infinito nihil est maius ι sed potuit esse inugis gratus extensise per gratiatii habitualem, quia est aliud genus sanctificalionis . quod non excluditur per gratiam unionis. objicies. 3. Gratia habitualis non erat christo necessaria; ergo
Resρ. dist. ant. Non erat Christo Deeessaria absolute, cone. non erat necessaria Christo ut cormaturaliter eliceret actus supernutu Tales et meritorios, nego ant. Itaque agens conuaturalilar operari
dicitur , quando hahet proportionem ad actus quos elicit ἔ.sed anima Christi, eum sit entilas natat His, non potest habere proportionem ad producendos actus supernaturales absque gratia habituali ; ergo illa ad hoc fuit Chri .necessaria Inst. 1. Gratia actualia potuit sincieuter elevare animam Cliri.
153쪽
15o . Tractatus bsti ad actus supernaturales connaturaliter eliciendos; ergo ad hos non fuit necessaria gratia habitualis.
Resp. nego ant. Equidem gratia actualis susscit ut actus super. naturalis , sed non sussicit ut fiat coimaturaliter. saltem de polentia ordinaria. agens enim naturnie Hon inclinatur ad suum e eois lum connaturalem. nisi per aliquam sormam in se permutientem. Iust. I. Gratia habitualis non est ex se operativa . Nec ordina tur ad operationem ἔ ergo non suit necessaria Christo ad actus supernaturales eliciendos contra luraliter. Resp. dist. ant. Non ordinatur ad operationem primario et pro xime , cono. radicaliter et secundario , nego ant. Gratia habitualis equidem primurio et proxime ordinatur ad sanctificandam animam , et eam essciendam Deo gratam ; verum secundario et radi caliter ordinatur ad operationem , quatenus virtutem animae con seri ad producendos actus supernaturales.
Quaerunt hic Theologi, utrum gratia Christi habitualis fuerit in suila pResp. Non fuit instilla physice et in genere ex iis , sed lati lummoraliter, nempe iuxta quamdam aestimationem moralem propter coniunctionem cum personalitate Verbi. Prob. prima pars : Quia quidquid est creatum , est secundumentitatem si situm, nam Sap.. I. Deus fecit omnia in Pondere, nia, mero et mensura ; sed gratia habitualis est quid creatum ι ergo. Prob. secunda pars. Quia quidquid , unione hypostatica mediante , uni iur Verbo . illud quamdam infinitatem moralem contrahit ; alqui gratia bubilualis mediante unione hypostatica Verbo
unita est . ergo etc. Illam infinitatem tangil D. Thomas. quaest. 7. art. II. ad a. dicens: Gratia Christi habet in itum essectum. . Propter tinitatem dioinae personae, cui anima Christi unita est Objicies contra primam partem : Dicitur Ioannis 3. Non ad mensuram dat Deus Spiritum Filio; ergo ejus gratia finita non est ResP. Nego conseq. Ex textu enim non sequitur gratiam Christ i habitualem esse erilitative infinitam, sed sequitur tantum quod io ust limit ala secundum propriam rationem gratiae, inquit D. Thomas, eo quod Seeundum Propositum Dei, cujus est gratiam mensurare . gratia confertur animae Christi . sicut cuidam tini er-
sali principio gratifcationis in htimana natura , secundiam illud hes. I. Gratisca vii nos in dilecto Filio suo. rast. Quod habet esteolum infinitum . etiam in enlitate ius ni tum est; atqui gratia habitualis habet sectum in itum, juxta D.
Thom. cit. ergo , etc. Res'. dis . ni . Quod habet esseclum infinitum physice, conc. moraliter. nego maj. linc itaque solo sensu gratia Christi habui e 1 seclum in sinitum , quod sicut causa meritoria Omirium gratiarum,
quas tutuitu illius meritorum Deust hominibus ut Angulis concedit.
154쪽
Christus habuit gratiam a lualem, non quidem eacitantem ,
Prob. prima pars et Quia gratia ideo dicitur excitans, quia tin minem quasi sopitum excitat ad bonum operandum ; atqui Chrisius nunquam fuit sopitus , sed semper vigil, ct ad optima quaeque erectus ; ergo , etc. . Prob. secranda pars o Christus in actibus suis naturalibus . non obsistite utitorie ad Verbum , eodem concursu naturali indigebat . quo indigent caeteri homines . ob essc tilialem ac necessariam dependentiam creaturae a Creatore i ergo similiter, non Obstaule gratia unionis et habituali , egebat insuper gratiis actualibus adiuvantibus, quibus egere solent homines ad actus supernaturales eliciendos : citide D. Augustinus Epistola τ . ad Darcianum, ait : Sictit in Capite sunt omnes sensus . ita et in Christo sunt omnes gratiae Objιcies : Verbum divitium per unionem hypos tuticum sufficienter supplevit concursum Dei necessarium ad Opera superna tura
lia elicienda ; ergo ad id non fuit necessaria gratia actualis. Resρ. nego aut. Quia verbum divitium per unionem hyposta li-Cam sustentabat equidem et terminahal humanitalem , sed active nihil ossiciebat; unde nil mirum , si in Christo requisitus fuerit in- Super aliquis concursus iri genere causae essicientis ad supernaturales et ni eritorias actioues peragendas, qui concursus nihil aliud est, quam gratia actualis . .
Christias habuit omnes gratias gratis data. Est communis contra Abulensem. Prob. Apostolus 1 COr. o. novum enumerat gratias gratis datos dicens : Alia ster sρiritum datur sermo sapientiae : alii autem sermo scientiae secundiam eundem spiritum alteri fides in eodem spiri u : alii gratia sanitatum: alii operatio pirtutum et a ii Prophetia : alu dia cretio sPiritum : alii genera linguarum et alii interstrelatio sermonum. Atqui Christus omncs illas gratias habuit
Prob. min. Percurrendo singulas gratias gratis datas, et quidem: I. De sayientia: Est enim persccta mysteriorum fidei cognitio, qua conclusiones e principiis sidet deducuntur ; atqui haec gratia fuit in Christo , unde Doctores , quos sedens docebat, Stupebanc super Prudentia ejus. Lucae a. a. De scientia: Quia nihil aliud est, quam persectissima rerum creatarum V. g. Virtutum et vitiorum cognitio , et periliti deducendi ex eis conclusiones , easque aliis proponendi; atqui fuit iii
Chriato , qui varia praecepta moralia tradidit.
155쪽
3. De fri , Quae hic sumitur pro si de miraculorum , iuxta il
lud Marci ia. Habetesdem Dei e amen dico Mobis, quia quiCtιmque jusserit huic monti, tollere et mittere in Mare, et non haesi raperit in corde suo, sed crediderit, quia quodcunιque dixerιε ,
sat, set ei; atqui fiducia fuit in Christo, qui de se ipso dicit Ioariti.
I l. Ego autem sciebam, quia semper me audiS. 4. De gratia sanitatum , innotescit ex Luc. 6. Virtus de illo exibat et sanabat Omnes. 5. De operatione pirtutum: constat ex Luc. 24. ubi dicitur : Da Iesu Nazareno , qui fuit vir Propheta , potens in opere et sermone coram Deo et omni populo. 6. De prophetia , constat tum ex textu superiori, lum quia ,
Lueae 7. de Clarisio dicitur ; Propheta mognus surrexit in nobis. 7. De discretione spiris utim, pariter innotescit: nihil enim aliud est quam facultas penetrandi quo spiritu quis impellatur ad aliquid dicendum vel faciendum ; atqui Christus tiatio facultatem habuit , ut constat ex Mallh. 2 a. ubi iudicavit Pharisacos proposuisse Et quaestionem de censu reddendo Caesari, ut caρerent eum iu seris mone , unde cognita nequitιa eorum, ait o Quid me tentatis , hy-Pocrriae φ8. De generibus linguarum : Clarum est euim, quod in Christo, qui erat Doctor univcraalis , fuerit lacullas loquendi artis linguis et idiornalibus . , 9. De interArelatione sermonum. Quia nihil aliud est quam pcrilia explicandi obscuros et reconditos sensus sacrae Scripturae ἰ
atqui haec gratia fuit in Christo qui Lucae 24. Inc istiens a MVSe, et omnibus Prophetis , interpreιabatur illis discipulis qui ibant in Castellum nomine Emmaus. in omnibus Scripturis quae de iρ-
Dices cum Ahialensi, Fides Theologica non fuit in Christo: exinso nec gralia prophetiae. Prob. conseq. Ideo fides non suit in Christo , quia obscuritatem includit , quae incompa libilis est cum visione intuitiva , utqui donum prophetiae obscuritatem similiter importat : ergo. Resy. dιst. min. Donum prophetiae importat obscuritalem per ciccidens , conc. per se et essentialiter , nego min. et conseq. Dis par est ergo ratio inter fidem et prophetiam , quod si des esset lia Ilier obscuritatem includat, et ideo non potest stare cum visior ebeatifica ; at vero prophetia est tantum obscura per accidens , Dimirum respectu Prophetarum, quibus quandoque res re elata non cu nota nisi sub involucris et in aenigmate, at hoc suit per accidens ad prophetiae donum , ad quod praecise spectat percipere et au- Duntiare quae naturalem hominum notitiam excedunt , sive Sint Praeterila ,sive Praesentia , Sive sutura.
Iustiab. Quod ei l cvacuandum , non fuit in Christo , uam quod
156쪽
da Deo Inearnato. 153st evaenaudun dicit imperfectionem ; atqui ex I. ad Cor. I 3. Prophetiae eoacuabautur ; ergo donum prophetiae non suit tu Christo. Resρ. diu. maj. Quod est evacuandum quoad se , cono. quoadesiectum , nego vι . Atqui prophetiae evacuabantur , quoad cnsecium instructionalis aliorum , cone. quoad se , et propter earum imperfectionem, nego min. Itaque prophetiae evacuabuntur, sicut scientia destruetur , non quidem quoad habitum , sed quo ad effcctum instructionis aliorum, quia tu altera vita nulli supererunt v docendi.
Omnia dona Spiritus sancti fuerunt in Christo.
Prob. I. Ex Scriptura, Isaiae M. ubi Christo tribuuntur septem dona Spiritus saucii, his verbis : Egredietur pirga de radice Ies- . . . et requiescet super eum Biritus Domini , sρiritus sapientiae eι intellectus ; spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientias et Plitatis . et restiebis eum sρiritus timoris Domini. Quem locum exponens de Christo Theodoretus , ail. In mso habitu Mil tota plenitudo diuinitatis corporaliter, et secundum humanitatem .s-mnia 'iritus charis mala. Prob. a. rationedomuis persectio a Deo collata hominibus, Christo debet tribui , si non adversetur unioni hypos alicae , aut Statui beatitudinis atqui dona Spiritus sancti sunt persectiones , quibus homo prompte et expedite Deo moventi obsequitur, nec adversau tur unioni hypostaticae , aut statui beatitudinis; ergo. Objicies. Quaedam ex donis Spiritus sancti important impersectionem ; ergo in Christo non debent admitti. Prob. ant. Consilium suppouit ignorantiam et dubitationem circa agibilia ; atqui dubitatio et ignorantia est imperfectio ; ergo. Re . dist. major. Supponit ignorantiam , per accidens , et ramtione subjecit , conc. per se , nego maj. Licet ergo consilium , ut est in nobis , habeat ignorantiam et dubitationem sibi annexas , id Provenit ex nostra impersectione; nou vero ex imperfectione et u Si lii, quod sor maliter importat duntaxat rectum et sanum de B geu
Inst. Sallem donum timoris non fuit in Christo: nam ex I. Ioz4. Timor non est in charitate , sed perfecta charitas foras mittit timorem ; atqui in Christo suti persecta charilas ; ergo.
Resp. dist. maj. Timor servilis ex metu gehennae conceptus non est in chartiale, conc. timor sitialis et reverentialis . nego maI. Porro timor in Christo fuit pure filialis , et reverentialis, quia nihil aliud est, quam essectus summae reverentiae erga iusiuitum Dei maiestatem.
Fuerunt in Christo, tum charitas, tum omnes MirculUS moraleS,
157쪽
tam infusae quam acquisitae , absque imρerfectionibus , quae pet Proprium Peccatum supponunt, Mel statiat beatitudinis adνersiancur. Prob. I. de charitate. Charitas, vel est quid idem cum gratia ha biluali , ut volunt Scotis lae, ves eius individua comes , ut volunt
Thom istae ; atqui in Christo fuit gratia habitualis , ut probavimus
supra i ergo , etc. Prob. I. de pirtutibus moralibus infusis: Quia cx dictis , fuit in Christo gratia habitualis praesta ulissima ; atqui virtutes inor test ususae , gratiam habitualem veluti corinaturaliter sequuntuΓ , si- Diuique cum illa infunduntur, ut indicatur in his , Saρ. I. verbis: Venerunt mihi omnia bona paruer cum illa ; ergo , etc. Prob. 3. de pirtutibus acqnisilis : Quia non sunt denegandae Christo virtutes illac , quae animam perficere ac rite institvcre poterant ad opera Iegi naturae consentanea , et intra limites ejusdem
legis, exercunda ; alqui tales sunt virtutes morales ἰ ergo. Objicies'. Habitus virtutum acquisitarum inutiles sunt eum virtutibus infusis ; ergo non fuerunt in Christo. Res '. nego ant. Diversum enim est illarum munus; nam virtutes infusae dani solum agere in ordine ad finem supernaturalem Da- tu ales vero in ordine ad finem naturalem, quae munia a se iuvicem distingui constat.
Dixi , absque imperfoetionibus, quae Mel peccatum supponunt, pel stat ni beatitudinis DdMersantur: quia nullum suil, nec esse potuit peccatum in Christo , qui insuper , a primo conceptio uis ius lanii , visione beatifica fruitus est. Nine l. Fides non fuit in Christo , quia si dei obscuritas, per vis ionis beatificae claritatem . excluditur. Unde, cum, Isaiae t. do Christo dicitur: Et erit Ides cinctorium renum Gus. I er fidem,
tui es luitur si delitas in promissis.
a. Spes non fuit in Christo. Fides ex Apost. Hebr. I i. csi sunda metitum spei, est enim sperandariam substantia rerum. Ergo ubi
Non est si des . ibi on est spes Theologica ; atqui tu Christo nousuit iides ; ergo , etc. Nec dieas i. Fuit in Christo spes circa gloriam corporis , Πο-
minis exaltationem , et alia quae promeruit; ergo. Prob. ant. Gloria corporis, ex allatio nominis, erant bona Chri-εlo absentia, possibilia , et ardua : ergo , etc. Resp. nego conseq. Nam ad spem Theologicam non susscit , ut eius obiectum sit arduum , possibile, et absens: sed insuper requi ritur, ut eius possessio sutura, sit incerta et anceps; at Christus de illorum bonorum possessione sutura , erat Omnino securus et cer tus ἰ ergo.
Nec dicas et . Spes Theologica Christo tribuitur , Ps. i5. Caro
Re P. nego ant. Neque enim spes ibi sumitur pro virtute Theo '
158쪽
o. Temperantia non fuit in Christo, quatenus importat resis lenis iam pravis concupiscentiae motibus , si u i a Sic peccatum supponit, a quo Ortum habuit concupiscentia; sed solum quatenus dicit abstinentiam ab omni voluptate venerea.
4 . Poenitentia non fuit in Christo , quatenus dicit principium actus , quo dolemus de peccatis propriis , scd solum quatenus dicit principium actus, quo dolemus de peccatis alienis et ossensa Dei. Quasres : Quandonam Christus hahuit pirtutes acquisitas Resp. Eas habuit a primo instanti conceptionis . quia ei statim dehitae fuerunt ratione unionis hypostaticae , unde illae virtutes , quae ideo dicuntur acquisitae, quia per actus repetitos Ponuut a requiri, in christo suerunt infusae per accidens. a simplici necessit ale. i l Libertos a coactione , est immunitas ab omni violeui in ab extrinseco , contra voluntatis inclinationem illata. Libertas a necessrtate simplici , est polentia activa , quae positis omnibus ad agendum praerequisitis, potest agere Vel non age
Te , vel hoc aut eius contrarium agere ρ unde duplex quasi species libertatis distinguitur, nempe contradictionis, qua agens liberum. Pol est agere . vel non agere ; et contrarietatis , qua potest aliquid agere , vel eius pontrarium , sed haec ad essentiam libertatis non pertinet, iuxta illud S. Anselmi, dialogo de lib. arb. E. I. nea liabertas , nec pars libertatis est , ρOtestas peccandi: immo est δε- fotus libertatis. ait D. Tom. ex quo certum est libertato contrarie latis non suis o in Christo, qui potentiam peccandi nec assum- Psit , nec assumere potuit. Itaque :μια I. Duplicis generis esse praecepta quibus Christus suit obligatus ; nempe naturalia , quae a lege naturali dietantur , V. g. praecepta de Deo amando , parentibus honorandis, etc. et Praecel)ta Positiva , quae' lege positiva imponuntur , V. gr. Praeceptum de morte subeunda , iuxta illud Ioann. I 4 sicut mandatum dedit mihi Pater, ne facio.
Nota I. Ex dicendis , torno 4. libertas alia est a coactione, alia '
rum Christus circa praecepta fuerit liber , et quomodo r
Nota In quolibet praecepto duo distiuguuutur, nimirum sub-
159쪽
i56 Traefatus stantia praeeopti, et circumstantiae ipsi adiunciae U. g. in praecepto inuri lanu , ipsa dilectio est substantia praecepti ; Iioc vel illud Inotivum ex ripio Hicitur ; hio vel ille sitiis ad quem ordinatur. aQ-lus iniensio vel remissio , cle. sunt praeeepti circumstantiae. His Posius.
Christus fuit liber cirea yraeceρla legis naturalis, non quidem quoad subflantiam rei imperviae , sed solum quoad mοιινum et
. . Prob t. Pars e Liberias circa substantiam rei praeceptae, aut prohibi se . consistit in hoc quod possit omitti res praecepta . aut Poui res prohibitau atqui Christus rem lege naturali praeceptam non potuit omittere , aut rem eadem lege prohibitam Ponere, alias
Peccato obnoxius suisset; ergo. Prob. 1ecunda pars: quia nec motivum actus praecepti determinatur, Deo circumstantiae imperantur lege naturali. v. g. per Prae Ceptum honorandi parentes , neque motivum , vel charitatis , vel obedientiae , ex quo id praestare debeamus , neque o innes Rotus et circumstantiae determinantur ; ergo Christus circa molivum et Circumflauitas illorum praeceptorum fuit liber.
Christus in subeunda morte a Patre praeeuta, fuit liber . non solum quoad circumstantias , sed etiam quoad 0sam mortem in
Prob. l. Ex Seriptura . Isaiae 53. Oblatus est , quia ipse νο-
Mit : in quem locum D. Hieron. ait: non enim necessitatem crucem , sed istantae e sustinuit. Ioann. sto. Ego pono animam meam . . . nemo inuti eam amo , aed ego pono eam a me Usο. Supra quae verba D. Aug. traCt. 47. in do. ait : non glorientur Iudaei. . . . saeνiane quantum Pos
Gunt , si ego noluero animam meam ponere , quid saeviendo facturi sunt, et D. Chrysost. hom. 28. in Epist. ad Bebr. Erat ei Promytum, si Moluisset, non Menire ad Crucem: potestatem , in quiι , habeo ponendi animam meam. Prob. a. ex PP. qui eandem doctrinam apertissime traduul. D. Aug. trae 37. in Ioaun. Dominus , inquit, quando νoluit , cor nem in utero Mirginali acceρil . . . . quando σoluiti , a carne di ocessit ; hoc est Potestatis , non necessitatis. D. Greg. lib. aέ. morat. cap. a. Dominus, ait , Non Poenum
ex necessitate susceρit. . . morcem nostram, omni necessuate cia cata , cum potuit, sPonte suscestu. .
Prob. 3. Ratione in Scriptura fundat . Christus ipsa sua mor
160쪽
de Deo Incarnato. te meruit, iuxta illud D. io. Propterea me diligit Pater , quia
esto pono animam meam. Et illud IIebr. 3. Consummattis . factus est omnibus obtemperantibus sibi carasa salutis aeternae Ainua ad merendum requiritur libertas a necessitate simplici , ut definivit Innocent. X. htinc prop. Iausenti ut haereticam damnando : Ad merendum et demerendum in statu naturae laρSae, Non reqvrrὶtur in homine libertas a necessitate , sed susscit libertas a Coactione. . Ergo Christus in subeunda morte fuit liber. i. v Nec obstant hae particulae; in statu naturae lapsae : quia non sunt restrictivae , sed ampliati vae, quasi diceretur. Etiam in sta-lti naturae lapsae, quod patet ex scopo Ponti scis Iansenium damnantis , qui doccbal in statu naturae innocentis , in quo suit natura Christi, suisse libertatem a necessitate , eamque Per Peccatum Λ-
Objicies ; Christus erat impeccabilis; atqui impeccabilitatis si a. re noti potest cum potestate non adimplendi praeceptum ἰ ergo. Resp. nego min. Quia Christi libertas cum ipsius impeccabili late recte concili dri potest. Quod ut manifestum sal, sit:
Qua ratione conciliari possit Christi Lbertas eum ejus impeccabilitate.
Christus libertas circa mortem Praeceptam, rite cum eius -- peccabilitate conciliari potest, dicendo eam in hoc consistere , qti id potueril dispensationem a Patre petere et oblinere , si potuisset , quam tamen potens ac Iubens non peripit. Prob. Ex Matth. 26. ubi Christus aperie significat se potuisse dispensalionem praecepti de morte subeunda obtinere , his verbis: An putas , quia non possum rogare Patrem meum , et exhibebit
mihi modo Phusqnum duodecim legiones Angelorum P Atqui qui dispensationem ab aliquo praecepto petere potest et obtinere , nec tamen eam vult petere, ad hujus praecepit obser ationem, est maxime liber; ergo. Solountur Objectiones. 3Obiteles i. Praeceptum de morte subeunda Christo imposilum fuit in dispensabile , iuxta illud Luc. 24. Nonne haec oportuit pati
Christiamῖ ergo Christus non potuit illius dispensationem obtinere. Resp. dist. ant. Fuit indispensabile , postquam Christus sese determinavit ad non petendam dispensationem cono. ante illam do terminationem , nego ant. Porro Scripturae locus loquitur de eo quod facio m est non de eo quod fieri potuit. Christus autem passus est . quia sese libere determinavit ad non petendam a mandato Ρatris dispensationem.