장음표시 사용
231쪽
αα8 ' Tractatustem e constat enim erga istos , tam insantes , quam adultos , eIurere specialem Dei prolectionem et singularem providentiam, qua sit ut tunc , ei in latibus circumstantiis. moriantur, iuxta illud Sap. 4. Raptus est . ne mυιιιia mtitaret inrellectum ejus , Placita enim erae Deo anima illius. Propter hoc proρeraole tuum educere de medio inιqtiitatum. Constat similiter in istis non necessariam esse gratiam perseverantiae internam , illustrationis nimirum et inspirationis , qua nec sunt capaces insantes , neo indigent adcitustatim post acceptam iustificationem decedentes.
Quaestio igitur est de adultis , qui post ius uncationem aliqua diu vivunt, et pugnandum habent contra daemonem , mundum ,
Homo iustus in praepenti statu , sine speetati dirinae gratiae auxilio , non potest in accepta justitia perseverare usque ad fi
Prob. I. Ex Scripturae textibus, quibus D. August. lib. de dono
Perseperantiae, Probat Perseverantiam esse speciale donum Dei. Cap. a. ait: Sι Perseseerantia non sit donum Dei, quomodo o rum est, quod Αροει. Philip . 1. ait: Vobis datum est pro Chri-Sto , NON Solum .ut credalis n eum , verum etiam ut patiamini pro eo : Horum quiρpe unum pertinet ad initium, alterum adflnem: ratrumque tamen esι Dei donum , quia utrumque dictum est esse
donatum. 'Cap. I. in haec , Ps 79. Verba . Fiat manus tua super Mirum dexterae itiae , et super illum hominis quem consrmasti tibi, et non discedimus a te; ait: Manus igitur Dei est ista , non nostra, tit non discedamus a Deo. Manus , inquam , ejus est ista, qui diaeti Ier. 32. Timorem meum dabo in cor eorum , ut a me non re Cedant. Propter quod ut posci a se Moluit , ne inferamur in tentationem : qura si non inferamur nulla ab eo ratione discedimus :quod poterat nobis , etiam non oraenιιbus, dari, sed oratione nostra nos poliati admoneri , a quo recistiamus haec benescia. Cap. 5. In haec verba orationis Dominicae t Et ne nos inducas in tentationem , sed libera nos a malo o ait: Cum dicunt Sancti , et De nos inducas in tentationem , etc. quid aliud , quam ut in sanctitate Perseperent, Precantur i Additque Perseverantiam esse Dei donum , cum ab illo poscitur , satis aperteque monstratur. Nam,
ut ait , cap. 2. Irrisoria petitio est, cum id ab eo petitur , quod
scitur ψsum non dare. Prob. I. ex Conciliis: Arausicano II. Can. io. Ad forium Dei , etiam renatis ac sanctis, semper est implorandum , ut ad finem bonum Perpenire, pel in bono Possint opere perdurare. Trid.
sess. 6. Can. 22. Si quis dixerit justifcatum, pel sine speciali auxilio Dei, ιιι accepta justitia peroeperatu Posβe, peι cum eo non POSFe, anathema ιit.
232쪽
dicetis: Neminem etiam Baptismatiε gratia re patiam , idoneum esse ad superandas diaboli Insidias , et ad Mincendas carnis comota iscentias , nisi, per quoιidionum aluitorium Dei, perseperantiam bonae conpersationis acceyerit. Prob. 3. ratione : Quia gratia perseverantiae hominem redditio bono ita immobilem , ut finem, Dempe mortem in Christo , in , de linabiliter assequatur; atqui homo iustus cum gratia iustificante et donis eam comitantibus , ac etiam cutu auxiliis gratiae ordinariis , noli est ita immobilis in bono, ut finem indeclinabili ter assequatur , ob illius voluntatis mobilitatem p ergo gratia Perseverantiae est donum specia Ie ab illis auxiliis distilicium , quod ideo a Cono. Trid. Can. I 6. vocatur , magnum perseperantiae doniam. Solountiar objectiones. Obiietes i omni iusto debetur gratia, cum qua perseverare Pos sit ἔ ergo perseverantia non est speciale donum. Resp. dist .ant. Omni iusto debetur gratia communis et sussiciens cum qua perseverare possit, saltem mediate , cono. gratia specia- Iis, eum qua actu Perseveret, nego ant. Itaque omnes iusti donum habent suffciens , cum quo Possunt usque ad finem perseverare , saltem mediate, quia habent gratiam, qua, per orationes et hona opera, possunt impetrare Perse Verantiae dotium p sed omnes non habent donum speciale et emcax perseverantiae . quo sat ut actu perseverent, neque tale auxilium eis debilum est; immo neque illud mereri possunt de condigno, sed tantum de congruo, iuxta illud D. Ang. lib. de dono perseverantiae cap. 6. Hoc ergo Dei doniam suppliciter emereri potest.
Insι. i. Homo iustus habet jus ad gloriam , quae in gratia ha
bituali, velut fructus in semine. viri uaIiter continetur. iuxta illudi. Ioann. 3. Semen Dei est in illo. Ergo Perseverantia quae eonjungit gratiam cum gloria, non est speciale donum a gratia habituali distinctum.
Resp. dist. ant. Habet ins ad gloriam . mobile, eone . immobile. nego ant. Equidem iustus habet ius ad gloriam . quandiu gratia habituali i Ilustratur ; verum non habet ius , ut usque ad mortem in gratia Perseveret, quippe, qui, ratione liberi arbitrii ad honum
et malum . quandiu vivit, deflectere possit, unde, quando quis a Deo ita pro legitur , ut non amittat gratiam instante morte , maximum est et specialissimum misericordiae divitiae beneficium , de quo D. Aug. ιι b. de dono Perse er. caρ.9. ait: Ex duobtis justis, cur hiate donetur Perseperantia usque ad finem, illi autem non donetur, inserutabiliora sunt judicia Dei. Est enim bene solum, quod Deus , ex mero suo beneplacito , quibus voluerit , largitur. Iust. a. 9ratia habitualis est excellens quaedam diuiuae naturae
233쪽
23o Traetatus participalio, quae cum concursu Dei generali su Teiens est ad om. nia praecepta adimplenda . omnia peccata vitanda, elo. Ergo cum .gratia habituali , et generali Dei concursu gratiae debilo , potest
quis perseverare absque speciali auxilio. Resp. dist. ant. Gratia habitualis sum ciens est, absolute, et seineu udum propriam virtutem . conc. relative ad infirmitatem homitiis lapsi , neeo an I. Licet enim gratia habitualis ex se susticientem vir lutem habeat ad quodlibet peccatum vi landum, et ejus occasiones expellendas, lamen ad id, in homine lapso , non est sussciens, nisi speciali auxilio fulciatur ac roboretur: etenim, etiam si gratia sanet animam, diluendo culpam, non tamen Caria sanat, auferendo infirmitatem . quae ex parte concupis entiae suboritur.
Inst. 3. Concit. Mileuitanum Can. 8. desiuit : Si quis dixerit grutiam , per quam justificamur per Christum , patere ad solam
remissionem peccatorum , quae commissa sunt, et non in adjutorium , ne iterum committantur , anathema sit. Ergo gratia habitualis susscit, cum concursu Dei generali, ad vitanda omnia peccata. Nesy. nego conseq. Equidem gratia , qua justi si camur , valet in adjutorium . ne paccata committantur, ubi graves non urgent leniationes et occasiones pecea 'i; ubi vero urgent tales ad peccandum illecebrae, praeter gratiam habitualem. necessaria sutit auxilia specialia , quibus anima in aversione mali et boni proseculioue roboretur, ac immobiliter ad sinem usque Persevcret. Inst. 4. Ex Conc. Trid. sess. 6. c. II. Deus sua gratia semel
justiscatos non deserit, nisi ab eis Prius deseratur. Atqui si perseverantia finalis specialis est gratia, quam Deus cui voluerit cou. ccdat . vel deneget , iustificatos quibus gratia illa denegaretur , Deus desereret priusquam ab eis desereretur ergo perseverantia non est gratia speetalis, sed communis est omnibus justis. Res'. nego min. Et si enim perseverantia sit gratia specialis, non sequitur quod Deus justum , cui non Conceditur , primus deserat, cum omni iusto conserat auxilium vere ac relative sum ciens , ut Perseverantiae donum, quod ex August. 3uρρliciter emereri ρorest impetrare possit ; quod si non impetret, necesse est Praecesserit aliqua ex parte justi culpa, sive sit negligenita et lepor in oratione, sive sit praesumptio quaedam, ac Dcculta superbia , propter quam perseverantia a Deo denegatur; ex quo Sequitur Deum priusa justo deseri , quam iustus a Deo , judicio occulio , sed iusto
deseratur , iuxta illud D. August. lib. de corrept. et gralia , C. 3. Gm D ini Dei suscipitini qui non sunt perseveraturi in sed temρο-rat sunt , nec perseverant, desertini et deserti utiar. Dimissi enim Sunt libero arbι trio , non accepto perseperantiae dono , judicio Dei justo et occtillo.
Obiicies a. Ut quis in accepta iustitia usque in finem perseve-rct , sussicit ut ultimum impleat praeceptum . atqui illud implere
234쪽
. potest eum auxilio ordinario , ergo ad Perseverantiam non requiritur donum speciale. Resp. dist. min. Potest eum auxilio ordinario implere ultimum acceptum , quatenus Praecise praeceptum est, conc. quatenus est ultimum; nego min.Ultimum Siquidem non est nisi quatenus mors
contingit post ejus fidelem adimpletiovem , quod singulari Dei heneficio tribui necesse est, cum in statu gratiae justificantis ex hac vita eripi , speciale sit donum Dei. . ' , Quaeres 1. In quo praecise 1iιum Sit magnum Perseperanthae
Resp. Situm est in duobus , 1. In interno gratiae actualis auxilio , quo homo iustus , vel a peccando retrahitur , vel a su peccatis, propter quae a Deo deseri merebatur, cito resipiscit, ac tandem in accepi a iustitia' finaliter perseverat, ut docet D. Augui3t. b. de correρι. et gratia cast. 12. dicens justis , in praesenti sta ilia
naturae lapsae , dari tale auxilium , Non solum ut sine isto doηι PerseMerantes esse non Possint, Merum stiam ut per hoe donum
nonnisi perseperantes sint 2. Si tum est in singulari Dei protectione externa . qua Deus ab homine iusto , qui per preces et alia pietassis
opera perseverantiam impetravit, graves tentationes, peccandi occasiones , et alia salutis obstacula , removet, ac laudem morta in ejus cum gratia sanctificante conjungit. . .
Quaeres 2. An, et qualiter donum perseperantiae fnalis disti n-guatur a confrmatione in gratia ZResp. Probabilius est utrumque illud donum non essentialiter differre , I. Quia Scriptura sacra hoc utrumque donum pro uno e demque dono indiscriminatim usurpat Ρs. 36. Confrmat m ιlem jtis os Dominus , a. ad Thess. 3. Ideles autem Dominus est, qui
confrmet et eustodiat a malo. Hoc autem Deus praestat iis qmihus donum perseveratiliae concessit. I. Quia D. Aug. L de coo 'epti et gratia caP. 12. Utrumque donum pro uno eodcmque usurpat. dum ait, Deum Apostolis dedisse non solum justitiam . perum etiam in illa perseperantiam, quos lamen certum est suisse in gratia con
Disserant tamen accidentaliter , 1. Quia , confirmatio in gratia datur paucis, iisque singulariter privilegiatis ; donum vero pers verantiae d litur omnibus qui cum gratia habituali ex hac vita rapiuntur , ex quo privilegium dici non potest. a. Quia , confirmatio in gratia snpra perseverantiam addit maiorem quamdam gratiae
habitualis intensionem, maioremque copiam auxiliorum actualium, ex quo fit , ut, etsi graviores occurrant tentationes, facilior tamenae suavior siti victoria in confirmatis , quam in perseverantibus.
Quaeres 3. Utrum homo in statu innocentiae indiguerit auxilio ad reiysa sterseperandum usque in fuem rRe . Assirmativa est probabilior.
235쪽
Prob. I. Ex SS. PP. Div. Aug. l. de corrept. et gratia cap. tride primo homine dicit: U ι reciperet bonum gratiae non egebat, quia nondum perdiderat ; ut autem in eo permaneret , egebat asIαι orio gratiae sine quo id omnino non posset: et aec erae posse si pellet, sed non habuit petie quod posset, nam si habu isset, pedi
a. Divus Fulgentius, i. 2. ad Trasimundum cap. 2. ait: Pro
fecto cognoscitur uniformi cuncιos Angelos opprimi potuisse
ruinae consortio , nisi quos Mellet, a casu prapitatis sirius illa gratiae ) defenderet, quae sola naturaliter mtitari destrasarique . non posset. Ubi pensanda sunt haec verba , nisi quos pellet, quae peculiarem favorem indicant. D Αtiselmus L de easti diaboli cap. I. ait: constat ergo, quod ille Angelus qui stetit in peritate , sicut ideo perseMeraνit , quia se eraeo erantiam habuit, ita ideo perseνerantiam habuit, quia --ο epit ; et ideo accepit , quia Deus dedit. Prob. a. Ratione Divi Thomae , qui ιι b. 3. contra gentes, nec essitalem auxilii ad perseverandum repetit a mobilitate voluntatis; . tqui in statu itinooeutiae voluntas suisset mobilis ad bonum et ma-Ii im ; ergo licet homo in illo statu majorem ad perseverandum sa-cilitatem habuerit, quam homo lapsus . tamen specta It divinae ovidentiae cura indiguit, ut in hono immobiliter ad finem usque
peremaneret.. Dixi, Probabirior, quia negare non possumus Oppositam senteni iam probabilem esse , quae si cui arrideat, illam amplecti po
Q STIO III. , - Utrum gratia Christi interior sit necessaria ad boni moralis ordιnis naturalis effectionem.
Ivota I. In omni opere morali hono , duo sunt distinguenda , netrape objectum seu officium . et sinis, qui duplex est, proximus,nimmam, qui primo et per se ab agente intenditur, estque actionis molivum ; et ultimus , ad quem actu , vel virtute, oriatii a reserun- inr , ipse vero ad nihil prorsus ordinari potest , v. g. In eleemo- una ; Mjectum , est ipsum opus eleemosynae; sinis pr-imus, est sublevatio pauperis ;/nis ultimus . est Deus , ad quqin opus elee' mosynae resertur , pel actualiter et sormaliter, cum quis expresse' et reflexe statui dare eleemosynum propter Deum; Mel Mirtualiter, cum quis, licet actu de reserenda sua actione ad Deum non cogitet, facit tamen actionem moralem rectam , tum ex obiecto, tum ex si ne Proximo; illa enim actio, quando nullo alio particulari sine PerVerso ex parte operantis vitiatur , ex se, et innato quasi motu, ad finem ultimum, Deum scilicet, refertur , eam lue agens, Seuo
rati quadam au implicita intentione, ad illum reserre dicitur.
236쪽
Nota a. Hie controvertitur de opere morali hoso tum ex obin . lecto , tum ex sine et aliis circumstantiis; nam ultro quilibet admiserit bonum opus ex objecto ex ossicio , absque gratia elici posse. Nota 3. Licet quaestio procedat . tum de infideli , tum de fideli Peccatore , lamen satis erit de infideli agere ; eo enim ipso quo probabitur infidelem posse absque gratia aliquod opus morale bonum agere , multo clarius fidelem peccatorem hoc posse demou- strabitur. Itaque sit :
Insidelis potest absque gratia aliquod bonum opus morale na- rurasis Ordinis pelle, ac facere. Est certissima contra Bajiam et
Prob. I. Ex Script . Rom. a. dicitur: Gentes, quae legem non habe, . naturaliter ea quae legis sunt faciunt ; ejusmodi legem non habentes . ipsi sibi sunt Ieae r qui ostendunt opus legis scr*rum in cordibus suia. Ergo gentiles aliquod opus bonum naturalis ordinis possunt lacere naturaliter , idest , sine gratia, sine fide, ut anterpretantur Patres : Origenes in huno locum , Gentilis, tu luit, qui cum legem non habeat, ipse sibi est lex , ostendens opus legis in corde suo , et ratione naturali motus , pel jtistitiam teneat, Mel ca3titatem , pel femyerantiam , ete. custodiatr iste licet a pila alienus pideatur aeterna H quia non credit in Christo . . . Midetur , quod per ea quae diciantur ab Apostolo bonorum operiam gloriam, at honorem et pacem Perdere 'enitus non Posset. Et Div. Hieronym. . in cap. 29. Exech. aii e Perspicuum est condemnari nos comρ
ratione gensilitim , si illi lege faciant naturali, quae nos eιiam 3crlyta negligimus, de quo plenissime Paulus ad Romanos di
Frustra reponunt adoersarii l. D. August. lib. de spiritu et Iit- fero , caP. 27. hunc Apostoli textum interpretari de gentibus ad fidem conversis ; ergo male intelligitur de infidelibus. . . , ReSy. enim nego conseq. Equidem D. Aug. ut refelleret haereticam Pelagianorum interpretationem, qui Apostoli testimonio abutebantur , ut dicerent nonnullos gentiles, sine fide et gratia Christi , universam legem observasse , veramque iustitiam adeptos esse, te tum Apostoli inierpretatus est de gentibus ad fidem eouversis psed nostram interpretationem non excludit, immo eam approbat ibidem , dicens : Si autem hi, qui naturaliter quae legis sunt faciunt , nondum sunt habendi in numero eorum quos Christi iusti at gravo . . . quaedam tamen facta oel legimus , Mel noνiamus , Mel audimus, qtiae secundum justitiae regulam, non solum
' Mitusterare non POSsumus, perum etiam merito recteque laudamus.
Et ne quis dicat D. Doctorem loqui do operibus bonis ex ossicio et objecio lanium , non autem ex sine , asidit: Quanquam ai discu-
237쪽
α34 Traecaltistiatur quo sine fani, pix inueniuntur , quae justitiae debi um ,
laudem , amensionemque, mereantur. Quod autem, pix , invenitur, revera tamen invenitur, Postea rationem reddit, dicens: Quia non usque adeo in anima humana imago Dei terrenorum ame-ctuum labe detrita est, tit utilia in ea Mettit lineamenta exirema remanserint, unde merito dici Possis , etiam in ipsa impietate pilae suae . facere aliqua legis Mel rapere. Et infra , post citatum textu in Apostoli de inlidelibus dicit: Illi potius , qua cum pertim Deum pera Pietate non colant, habent tamen qtiaedam opera bona inpita impia. Haec de mente D. August. nullum relinquutit dubium. Frustra reponunt a. D. Fulgentium . lib. de incam. et gratia caP. 25. dicere,eos Dei gratiae contradicere,qui prae salum Apostoli textum gentibus incredulis assignant; ergo Apostolus loquitur duu- taxat de gentibus ad fidem convcrsis. Rev. dist. avt. D. Fulgentius dicit, etc. iuxta sensum Pelagio- Dorurn , hoc Apostoli textu abulcntium , tum ut ostenderent gentes ex solis naturae viribus posse lolam legem implere. tum ut probarent gentes iusti sicari posse sine Christi iide, conc. iuxta sensum Pi'. co loco utentium . ut probarent , posse in infidelibus aliqua opere moraliter boua absque gratia , nexo an . quod satis ostendit Div. Doctor eaρ. sequenti , dicens : Hominibias illιs , quorum mentio facta est ab Ayostolo , alι qua quidem bona ορera , quae ad societatis humanae pertinent aequitatem , inesse Posse , ad salutem videlicet aeternam.
IIinu SS. Pontifices darimarunt hanc Baji prop. 22. cum Pelagio sentiunt, qui leatiam sostoli ad Rom. v. gentes quae legem non habent, cic. intelligunt de gentibus f dei gratiam non habea
Prob. a. ex SS. PP. Pio V. Greg. XIII . et Urbano VlII. quitiane Baii prop. omnia opera infidelium sunt peccata , et Philosophorum Minutes sunt pilia , damnarnnt , immo et alias plures quae istius sunt principia ; talis est 37. Cum Pelagio sentit, qui boni aliquid naturalis , hoe est, quod ex naturae piribus ortum
Iiem ex Clem. XI. qui has Quesnelli propositiones similiter
damnavit 39. Voluntas , quam gratia non praepenit est capax omnis mali , el incaρax ad omne bonum , 4 3. Sine gratia nihil amara possumus . nisi ad nostram condemnationem. Prob. 3. ratione : Quia, ut docet Conc. Trid. sess. s. caP. I. per peccatum Adami , liberum arbitrium minime extinctum est; Miribus licet attenuatum et inelinnium. Ergo potest homo, solis liberi arbitrii viribus , aliqua opera moraliter bona propter si mhonestum elicere; v. g. potest gentilis naturali pietate honorare Parentes, naturali commiseratione sublevare proximi miseriam,
quia id houestum cit, et ratioui naturali consorme; talas autem
238쪽
. Ictiones sunt bonae , tum ex objecto , tum ex sine et eircumstan.
con matvr , quia sola actio bona et honesta laudari potest et remunerari a Deo; atqui misericordia obstetricum AEgyptiarum infidelium erga masculos Hebraeorum , quos portara edictum pharaonis servaverunt, fuit a Deo laudata et remunerata. Exodi t 1 Benefecit Deus obstetricibus , et quia timuerunt Deum , aedis σνιι ers domos , id est, prolem copiosam eis conceSSit ,' ergo. Solpuntiar obiectiones.
objicies I. Rom. I 4. dicitur: Omne quod non est ex ide, peccatum est. Atqui latilla opera insidelium sunt ex fide ; ergo. iResp. dist. ant. Iuxta proprium ADostoli sei sum , quod non est ex s de agendorum, id est. ex bona conscientia, Peccatum est. Conc. quod non est ex fide cladendorum , nego ant. Itaque Apostolus ibi de iis ogit, qui cibos quosdam manducabant, quos lamen si hi illicitos existimabant , docetque eos peccare, quia agebant contra Bonam fidem , seu, conli a conscientiam , quod autem non est exfde , id est quod sit reclamante colas tenua , Peccatiam egi. Inst. I. D. August. lib. 4. contra Iul. cai'. 3 praesulum Apostoli textum inter preloiur de fide credendi in Christum; ergo quod non est ex fide Theologica , Peccatum est. 'Rev. I. Falcor Div. Augustinum intollexisse praelatum texinmde fide credendi, sed sitie exclusione nostrae interpretationis ; Damavitatio obiiciculi hunc lex tum accipiendum de hona conscientia, respondet: Sed ni hoc tibi de cibis tantiam intelligendum esse concedam , quid de alio victurus es festimonio , qnod ad Hebraeos scr*tum est, sine side impossibile csi placere Deor sed posito quod hic textus intelligatur de si de credendi. Res'. 2. dist. conseq. Quod non est ex fide contrarie, id est quod sit animo infidelitatis ι ut eleemosyna data in honorem IoeVis , est peccatum , cons. quod non est ex fide negative , id est, absente ii de , peccatum est , subdist. si aliquo sine pravo vitietur, cono. per se et praecise quia fit a non habente sidem , nego conseq. sensum suum sic thidem explicat D. Doctor : Quod sι et lysa per Selysam naturalis compassio Opus est bonum; etiam isto bono malentitur , qui insedeliter utitur , et hoc bonum malefacit , que ini deliter facit e qui autem male facιt aliquid , profecto Peccat. stea rationem reddens cur infideles hona opera male iaciant, ait :
Quia ea non indeli, sed infdeli, hoe est, stulta et noxio faciunt
Inst. a. Atqui, ex Apostolo , quae non sunt ex side, nedum contrarie, sed etiam negative sunt Peccata ; ergo, etc.
Prob. ant. Har. ii. dicitur: sine Ide impossibile est placere
239쪽
α36 ' Traetatus. Resp. dist. ant. Sine side impossibile est placere Deo in ordine
ad vitam aeternam , conc. in ordine ad honestatem moralem ordinis naturalis , subdi st. ratione operautis , conc. ratione operis ,
nego ant. Falcor equidem infidelem , quandiu in infidelitate permanet , non posse Deo placere ratione sui , etsi placeat interdum ratione operis moralis ab illo bene exerciti, nou quidem complacentia, quae proveniat ex justitia et sanctitate supernaturali, per quam Deo placuerunt in ordine ad vitam aeternam sancti fide superuaturali imbuit , sed complacentia , quae provenit ex virtute
Inflab. 3. Atqui eiam ratione operis omnia infidelium opera sunt peccata et Deo ingrata ; ergo. Prob. ant. Ex Apost. ad Tit. I. Omnia munda mundis, coin quinatis autem et infdelibus nihil est mundum ; ergo infideles nihil mundum et rectum operantur. Rem. dist. ant. Coinquinatis et infidelibus, qui per immunditiam cordis , aut per insidelitatem abutuntur Dei creaturis , vel ,
quasi foretit impurae, eis non utuntur , nihil est mundum , conc. infidelibus , praecise ratione eorum infidelitatis, nego ant. alias pariter concludendum esset, omnia opera mundorum esse munda , quod tamen absolute falsum est; alioquin nusquam quis peecare posset post adeptam iustitiam: ita D. Aug. lib. 6. contra Famstum , explicat hunc textum , dicens: Omnia , quiρye , quae naturaliter sunt, 'in ordine suo bona sunt, et nemo in eis peccae , nisi qui ordinem suum in Dei obedientia non custodiens, eorum
quoque ordinem male utendo Perturbat. . orast. I. Matth. I. dicitur : Non Potest . . . arbor mala bonos fructus Deere ; atqui iusidelis est arbor. mala ; ergo etc. Remondi dist. mesor. Quando arbor agit ex sua malitia , non Iolest fructus bonos facere . conced. quando nou agit ex Sua ma- ilia , nego maj. Porro infidelis non semper ex sua malitia et infidelitate agit. sed quando ex dictamine reclae rationis p unde Div. Augustin. lib. 4. contra Iulian. cvit. 3. ipsum arguens quod dixerit voluntatem infidelis infideliter agentem esse honam, ait: Non in quantum homo est, quod est opus Dei, sed in quantum malaepoliantatis est, quisque arbor mala est, et bonos fuctus facere nompotest. Vide ilaque utrum in elem polianιalem, id est, ex infidelitate agentem , audeas bonam dicere poluntatem. Objicies I. Ex Conc. Arausicano, can. O. Nemo habet de suo,
nisi mendacium et peccatum; ergo sine gratia nullum bonum opus morale seri potest. Resp. dist. ant. Nemo habet de suo , etc. hoc sensu quod quidquid habet homo, praeter mendacium et peccatam, illud sit a Deo,
vs.l ut auctore naturae , vel ul auctore gratiae , conc. ut auctore
gratiae aemper , nego ant. Seusus ergo Cauouis est, hominem libi
240쪽
Foli susseere ad peccandum , eum vero , ad honnm OPerandum , indigere auxilio Dei naturali quidem ad bonum morale , et superinnaturali ad bonum salutare, ut docet praelatus Canon , cum addit; Si quid autem habet homo peritatis atque justitiae , ab illo fonte, quem debemus sitire in hac eremo , etc. Inst. Idem Concilium , can. 9. ait: Quoties bona agimus, Deus
in nobis , atque nobiscum, ut osteremur, operatur. Ergo Sine gratia supernaturali homo opus bonum non potest sacere. Resp. dist. conseq. Non potest opus bonum salutare facere, conc. honum opus morale , nego conseq. Ita declarat , can. 7. Si quis Per naturae pigorem bonum aliquod, quod ad salutem perlinet oitae aeternae , cogitare aut eligere asserit absque illuminatione iritus sancti . . . haeretico fallitur spiritu.
Obietes 3.YDiv. August. lib. de spiritu et littera , cap. 3. ait :Neque libertim arbitrium , quidquam , nisi ad Peccandum, palet,
si lateat peritatis pia. Ergo. ResP. dist. ant. Id dicit, eo sensu, quod parum valeat, eo modo quo dicimus aegrum de se tantum labi posse, quod per se vix stare possit. conc. eo sensu quod nihil omnino Valeat, nego ant. Hanc Div. Doctor interpretationem nobis exhibet, lib. de corrept. et gratia cap. II. dicens : Arbitrium ad malum susscit , ad bonum autem Parum est, nisi adjtioetur ab Omnipotenti bono. Inst. D. Aug. l. a. ad Bonifac. caρ. 5. ait: Libertim arbitrsum ad peccandum palere in hominibus subditis diabola d ad bene autem yieque pioendum non palere , nisi ipsa poliantas hominis Dei gratia fuerit liberata , et ad Omne bonum actionis , sermonis, cogitationis adytila Ergo. Resp. dist. conseq. Liberum arbitrium ad nullum opus bonum salutare valet, nisi gratia Dei suerit liberatum et ad julum , conc. quod significat per ista verba: ad pie pioendum d ad nullum opus honum morale , nego conseq. Etsi enim . per peccatum, liberum arbitrium ii, sirmalum suerit ac vulneratum, non lamen est penitus extinctum , et ideo potest aliquod bonum morale sectari. Objicies 4. D. Aug. l. de spiritu et liti. cap. I 4. ait. Non est fructus bonus , qui de charitatis radice non surgit ; atqui nullum opus hominis insidelis de charitatis radice surgit ἔ ergo. Rev. dist. maj. Non est fructus honus sine charitate, qui su siciens sit ad salutem consequendum , conc. qui sit moraliter honus, nego maj. Itaque quoties Div. August. dicit charitalcm desiderari ad actum bonum , toties loquitur de bono opere quod conducat ad vitam aeternam , ut sese explicat Iib. 4. contra Iulian. cap. 5. Scito, inquit, nos illud bonum hominum dicere, etc. per Wuod solum Potest ad aeternum Dei donum regnumque perduci. Unde ejus te, timonia nihil habeut commune cum praeseuti nostra