장음표시 사용
311쪽
Ceritimis est x. Deum susscienter' providisse itisantibus , qui in lucem editi, sine baptismo decedunt culpa , vel Hegligentia paren-lum: nam baptismus pro eorum salute institulus est. nec per Deum stat quominus ipsi applicetur, id enim provenit duntaxat ex parte Parentum, sive sidi Ilum qui negligentes sunt, sive insidelium qui Converti nolunt ; quia sicut sufficienter provisum At parentibus , ita et eorum in lautibus. Certum est a. Suffcienter a Deo de remedio salutis provisum fuisse iis qui in utero materno negligentia aut culpa parentum. veIaliorum , exi ingRuntur; siquidem quod eis baptismus non applicetur , Per accidens est respectu Dei, qui negligentiam , vel culpam Parentum , aut aliorum , impedire non tenetur. controversia ergo tota est de iis, quibus sive in lucem editis, sive
in utero materno absque ulla parentum, aut aliorum culpa morientibus, nulla humana industria et diligentia baptismus applicari potest, utrum scilicet Deus illis sufficiei ter provideritῖ circa quod sit:
Iis etiam infantibus, quitas, sipe in lucem editis, aloe in utero materno absque ulla parentiam, aut aliorum culρa decedentibus ,ntilia humana in dias tria baptismus applicari potest, Deus de remedio salutis stissi senter , quantum est ex Se , Propidis. Prob. I. Illis Deus, non solum praeparavit media sa Iutis necessaria , sed etiam de illis applicandis sufficientcr quantum est ex se, providit, quos sincere vult salvos seri, et pro quibus mortuus est; atqui Deus i. Illos insantes vult sincere salvos fieri, ut docul D. Augustinus, qui lib. 4. contra Italian. cap 8. liaue Apostoli gen tentiam , omnes homines otiti salMos feri , cxpendens , ait: Numquid Parpuli homines non tunt, tit non μertineant ad id quod dictiam est, omnes homilies 8 2. Pro illis Christus mortuus est, Cum in Adam mortui sint, et Christus mortuus sit pro omnibus qui in
Probat. a. Deus baptismum instituit ad illorum insantium sal ulcm , et iis Per se facile applicari potest, licet sempter impedimentum aliquod interveniens , illis applicari non possit ; ergo illis
Deus sufficienter , quatit ana est ex se, de remedii.ad salutem necessarii applicatione , providit. 'Prob. conseq. Ideo Deus illis insantibus non censeretur sufficienter , quantum est ex se, providisse de applicationc remedii ad salutem necessarii, quia occurrunt impedimenta, quae tolli humana industria non possunt; atqui haec ratio non impedite ergo , etc. Prob. miri duplici exemplo. . Medicus , qui hominis aegroti famulo tradidisset medieamen- tum , quod per se facile applicari potest. Censeretur sufficietater , quantum est ex se , de illius . medicamenii applicatione providisse,
quamvis interea contingeret famulum in via occidi , vel delineri.
312쪽
2. Qui mitteret hominem cum summa pecuniaria ad captivos
redimendos, sussicienter, quantum est ex se providisse censeretur de
illius pretii applicatione , quamvis homo missus in Piratas incideret ergo a eari , etc.
Obicies : D. August. lib. de dono perseo. c. II. de parvulis sine baptismo decedentibus alte Plerumque enim festinantibus parentibus et Paratis ministris, ut baptismus parpulo deliar, Deo tamen nolente , non datur, Ex quo sic arguo : qui aliquibus parvu- 'Iis non vult applicavi remedium salutis, non sussicienter illis providit , quantum est ex se, de applicatione remedii salutis; atqui, ex D. Angust. Deus, aliquibus parvulis, noli vult applicori remedium
saluti S. Respond. dist. major. Qui non vult voluntate Hegativa, quae Solam permis donem Sigirificat. nego m/0. qui non vult voluntate pis- Sitiva siabdis l. alitecedenter ad prue visionem impedimentorum DC Currentium non auferendorum, ob quae parvu Ius sine baptismo ni Ur iturus est, conc. Consequenter ad illorum impedimentorum prae- : Visionem , nego maj. Atqui Deus aliqui hus parvulis nota vult applicari remedium salutis , voluntate cotidi lio natae, conc. voluntate absoluta, subdis . consequenter ad praevisionem obstantilorum non lollendorum . Coetc. a tale cedenter ad obstaculorum prae Visionem , Π ego ut in. I laque Deus , voluntate antecedente et generali , Vult sincere omnibus applicari remedium salutis e quod si praevideat aliqua impedimenta occurrentia, ob quae puer si De baptismo moriturus este tunc vult , voluntate perniissiva et consequente, illuni Privari remedio salutis ; quia , cum sit provisor Euneralis omnium causarum permittit illas cursum suum natuΓalem Servaret DeC, ut subveniatur tali puero , lenetur per maraculum, aut lia rhure uuluralem rerum Ordinem . nul puerum in vi in conservare plusquaruexigit ordo naturalis. II ioquc veros sensus D. Augustini. qui, Postquam dixit : Deo Iamen nolente, non dastir, addit et qui eum Pau Iuliam in hac pila nou leuuit , ut daretur. Inst. I. Pro isor non censetur suffcienter , quantum est ex Se ,
iis , quorum curam gerit , providero , qui ab eis malum imminens non propellit, cum potest; atqui Deus omnia impedimenta , ob quae parvulus sine baptismo moriturus est, Proeellere Potrat, D tamen propellit; ergo. 'Resp. dist. maj. Si sit tannim provisor particularis , conc. si sit provisor generalis, nego moj. Porro Deus est provisor generalis; ergo singulis rebus ita debet providere , ut nulli heiaefaciat dispendio et da tnno alterius, ac proinde non potest prohibere causas, quae PRTVulo mortem procuraui priusquam baptizetur, quin vim faciat
oti quem defectum in aliquo Pa mictitari accidere, ne impedιatur
313쪽
3io Traelatus bonum totius p Unde eorruptiones et defectus in rebus naturalibus
dicuntur esse contra naturam particularem, Sed tamen sunt de in- . tentione naturae unipersalis , in quantum defectus tinius cedit in bonum alterius , Mel etiam Iosius unipersi. t.: iInsI. a. D. Aug. ibidem, revocat ad inscrutabilia Dei judicia , quod Deus uni puero procuret' baptismum applicari, non Vero alteri : Quare , inquit 'illos potius , quam illos liberat Z respondet O homo i quis es qui respondeas Deo p inscrutabilia sunt judicia ejus, etc, atqui non esset locus recurrendi ad inscrutabilia Dei judicia, si Deus illis pueris siticere providisset de applicatione haptismatis, obstaretque duntaxat vel paruulum aut aliorum negligetilia aut culpa , vercussus naturalis rerum ἰ ergo. Resρ. dist. min. Non esset locus recurrendi ad inscrutabilia Dei iudicia , cur uni puero non subveniatur , cons. Cur uni subveniatur Prae alio , nego minor. In una ergo comparatione unius cum alio , i v. gr. Cur proMidεntia Dei non consulit omnibus Parotilis Vorum suorum , vi nonnullis con titit etiam imρ tortinat Epistola Iob censet D. Doctor recurrendum ad inscrutabilia Dei judi-Ciη , atque docet exclamandum cum Apostolo, O altitudo i Neque enim hujus discriminis potest dari ratior unde lianc rationem Pr pius itiquirenti , respondendum cum Spiritu sancto Eccl. 3. ALέiora te ne quaesieris , etc.
De gratia habilia ali. . Nota : Gratia habitualis , est . qualitas. homini permanenter inhaerens , quae iρsum reddit Des formaliter gratum , sanctum , Dei amicum et haeredem pilae aeternae. Hujus naturam et esseclusexpendemus, duobus capillhus.
Nota : ac Calvinus, lib. 3. instit. cv. 11. et cum eo omnes ejus sectatores , et quidam Lutherani, negant in homine iusto omnem interiorem iustitiam; docentque hominem esse quidem iusium, Per extrinsecam duntaxat imputationem justitiae Christi, qua no-εira Obleguntur. peccata , ita ut gratia justificans sit ipsamet Chrisii iustitia per fidem apprehensa et nobis imputata. Nota I. Theologi Catholici concorditer docent gratiam habitualem esse donum internum animae nostrae inhaerens : verum ita assiguando illo dono non conveniunt. Nomistae Vulunt esse quali tatem distinctam a charitate habituali; contra , SeMistae docent illud donum ipsam esse charitatem. Bis notatis.
Gratia habitualis est donum internum animae nostrae inhaerens, sique permanenter in nobis perseperans. Est de fide.
314쪽
de Gratia Christi. . 31 Prob. I. Ex Scriptura . I. Corinth. 3. Nescitis quia templiam Dei estis, et spiritus Dei habitat in Wobis. I. Ioann. 3. Omnis qui
malus est ex Deo, Peccatum non facit, quoniam semen ipsius in eo mane . Ex quibus sic arguor gratiam sanctificantem hebi lare in nobis , manere est hominem sanctum fieri per donum internum cipei manenter in eius a Dima perseverans p atqui gratia sanctificatis habitat ei manet tu riobis . iuxta omnes interpretes , qui Per syrri tum Dei, et semen Dei, intelligunt gratiam sanctis cautem p ergo. Prob. 2. Ex PP. S. Basil. jib. de Θiritu saucio , cap. 37 ait: Stetit potentia Midendi in oculo sano . ita et esse acta spiritus in anima purgata ; atqui polentia videndi ost intrinsece in oculo sano, in eoque Perseveraris ἰ ergo.
S. Cyrill. libr 4. in Isaiam, dicit: Vormatur in nobis Christiat, saneto nobis Syiritu di, inum quamdam formam, per justificatio nem et justitiam in diacente Prob. 3. Ex Concit. Trid. sess. S. cap. I. ubi exponens Causam iustificationis . ait : Unica formalis eatisa, est justitia Dei, non qua ψse justus est, sed qua nos iustos faciι: qua pidelicet ab eo
donati reno Mamur syiritu mentis nostrae, et non modo rePulamur,
sed Mere justi nominamur et stimus , justitiam in nobis recipientestinusquisque suam. Atqui nemo potest renovari, vere iustus fieri , sine iustitia ita trinseca et permanenter inhaerente ἰ ergo.
Unde, Can. ii. destiti : Si quis dixerit , homines iusti ari,
pel sola imputatione justitiae Christi, oel sola peccatoriam remissione, exelusa gratia et charitale, quae in cordibias eorum per Spiritum sanctum distin datur , atque ruis inhaereat, aut etiam gratiam qua iusι camur , esse tantum Dyorem Dei, anathema sit. Solountur Objectiones. Objicies I. Christus, ex Apostol. I. Cor. 1. Metua est nobis Avientia a Deo , et iustitia, et sancti otio, eι redemptio ; er g non per iustitiam nobis iniertiam et inhaerentem , sed per justitiam Christi nobis imputa iam iusti emimur. Resp. dist. ant. Christus factus est nobis iustitia et sanctificatio,
essicienter et meritorie, conc. formaliter , nego ant. Hic enim per metonomyam sumitur esseclas pro causa; unde sensus est, Christus Iactus est a Deo causa effciens et meritoria nostrae formalis iustitiae. Inst. I. Apostol. 2 Cor. S. dicit: Qui non noverat 'eccatum ,
Pro nobis peceatum feιι Christumim nos esseeremur iustitia Dei in ipso. Ergo, inquit Calviti. Don in nobis, sed in Christo est justitia nostra.
Resp. nego cons. Nam istae particulae , in ipso. significant, pro- Pter merita ejus;uude sensus est ChrIsium a Deo Patie sactum suisse pro peccatis nostris hostiam, ut prop er eius merita efficerem rius ii iustitia Dei, id est, iustitia uobis a Deo data. i
315쪽
3ia . Traetatus Inst. a. IIIa iustitia, qua iusti essicimur, vocatur justitia Dei;ergo
non.est justitia nobis inhaerens. Rωρ. nego cous. Vocatur enim justitia Dei, non quod nobis non inhaereat, sed quod nobis detur a Deo , ut docet D. Augustinus,rmet. 26. in Ioann. his verbis : Iustitia Dei hic dieittir . non qua Iustus est Deus, sed quam dat homini Deias ut justus sit homo 'er Deum; id est per gratiam Dei. et non ex sua pirtute, addit D. AU. Objicies Qua ratione Adam nos peccatores constituit, eadem Christus nos justos consiliuit . juxta illud, Mni. 5. Stetit per inobedientiam unius homιnis peccatoros constituti sunt mulli ita raper tinius obedietitiam justi constituuntur mulli. Atqui peccatum Adae est forma , extrita sece tantum ejus posteros denominans et constituens peccatores ; ergo et justitia Chrisii extrinsece tantum denominat justos. Resρ. dist. min. Peccatum Adae est forma, ejus posteros extrinsece denominans peccatores , et simul inseretis intrinsecam peccati rationem, cono. Doti inserenx intriusecam peccati rationem , nepomin. Equidem peccatum Adae fuit ejus posieris extrinsecum , sed peccatum originale, inde derivatum , unicuique proprium est , neque consistit in mera imputatione peccati ab Adamo commissi. Valet ergo paritas adducta in maiore , sed ex ea tithil concludi potest pro trura imputatione meritorum Christi: sicut enim Adae pecea lumesi causa peccati DOstri originalis; ita et merita Christi sunt causa justificationis, et sicut peccatum origiuale est nobis inIrinsecum e in nobis permanens ita justitia nostra est nobis intrinseca, et in no
Inst. Ephes 4. Apostolos iubet ut induamus nosum hominem , id est, gratiam, qua cssicimur justi: atqui indumentum est extrinsecum, ergo. ' LResp. dist. min. Indumentum materiale..est extrinsecam , cono. ndumentum spirituale. nego min. Itaque . qui iustifica iur, aicitur induere .novum hominem, qnia, ut ali Concit. Trid. jus Iscatio non est sola peccatorum remissio, sed et sani eatio , et renopatuo interioris hominis per Moluntariam susceptionem gratiae et donorum. quibus iustificati fiunt Christo similes per intrinsecam et inhaerentem sanctitatem.
Objicies 3. Formaliter iusti constituimur per ac lus salutares eli-Glos peρ gratiam actualem; ergo frustrauea ei inutilis est gratia n his infusa et permanenter inhaerens. ResP. nego ant. Nam gratia sane ii scans otiam in lautibus per Baptismum consertur; atqui non sutit capaces octuum salutarium Eli ciendorum ἰ ergo non sanctificantur per actus salutares virtute gratiae actualis elicitos; ergo per gratiam permaueuter in sua am justificantur formaliter. i iIust. 1. Homo denominatur iustus ex actibus tu tiliae quos exer
316쪽
cet, I. Ioann. 3. Qui facit justitiam , justus est. Ergo iustus sor-
maliter constituitur per actus ipsos justitiae. Resp. dist. ant. Homo ex actibus iustitiae denominatur justus , iustitia dispositive sumpta , coae. justia sorinaliter sumota , nego ant. Equidem actus iustitiae a gratia actuali elicili. disponunt ad justitiam formalem: sed non sunt ipsa sormalis justitia , iit clare iu- . quii concilium Tridentilium, sess. 6. Can. 3d his verbis : Ii quis
dixerit. sine praepeniente Spiritus sancti insρit ligne, atque ejus adjutorio, hominem credere sperare, diligere, aut Poenitere Posse, sicut oportet, ui ei usti si cationis gratia conferatur , anathe - .ma sit. Ergo gratia iustificans diversa est ab actibus justitiae, qui ad illam dispotiutit. '
Instab. a. Homo denominηtur et sermaliter constituitur peccator per peccatum actuale moraliter perseverans; ergo a pari deno- inatur, et forni a liter constituitur justus peractus salutares mora liter perseverantes. Resρ. dis . an . Homo denominatur et formaliter constituitur Peccalor per paccatum actuale nior aliter perseverans et simul pro- Pter privationem gratiae sanctifiCantia cono. propter solum peccatum actuale mota liter perseverhus, nego ant. Ergo similiter homo Non tantuin denominatur justus propter ac lus bonos ni oraliter Per-εCVeranies, sed elim propter infusionem gratiae sanctificautis, Perquam homo, ait Τi identin . seas. 6. cap. I. ex injusto sit justus, eι ex inim/es amistis, ut sit haerea εecundum spem visae aeternae.
Gratia abitualiter non distinguitur realiter a charilate,sed mum . rum Artualiter. Est Scotistarum contra Thom istas. Prob. prima pars. I. Illi habitus non distinguuntur realiter , cquibus tribuuntur iidem esseelus : diversitas enim habituum colligitur duntaxat ex diversi tale actuum , ad quos Ordinaulur ; atqui . gratiae habituali et charitati iidem prorsus effectus tribuuntur a Scripturas ergo.
min. I. Essectus gratiae sanctificantis est, quod hominem Filium Dei adoptivum cotist ι luat; atqui etiari ius e uti dem esseclum Praestat , I. Joann. 3. Videte qualem e haritatem dedit nobis P. - , ere, ni Filii Dei nominemur, et simus. Secundus essectias gratiae sanctificantis, est, quod hominem Deo
gratum et dilectum efficiat; atqui hoc etiam competit charitati, Jo. a 5. Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Tert/us sectus gratiae , est, quod vitam spiritualem conserat ;Btqui hoc etiam charitali tribuitur, a. Ioaim. 3. Qui non diligit ,
manet tu morte ... . . scimus quia έranslati sumus de moris ad νi-ιam, quoniam diligimus fratres. Quurtus essectus gratiae est, quod sit fons et origo omnium Vir-
317쪽
ulum . necnon omnium bonorum operum radix; atqui latis est etia-xitas, 1. Cor. 13. Charitas benigna est, Patiens , etc. uude, Roman.
13. dicitur : Plenitudo legis, est dilectio. , . sQuintus sectus gratiae , est, qiuad nos Deo intime coniungat; atqui cha lias nos Deo intime coniungit, 2.Joann 4. Qui manet iraeharitate, in Deo manet, et Deu3 is es . i Sextus seetus gratiae, est, quod sit semen vitae aeternae; atqui eadem est charitatis praerogativa, Iacobi I. Coronam pisae repromisit Deus diligentibus se. , - i. 'Prob. a. Ex D. August. qui, lib. de nat. et grat. D de charitale ait: Iρsa est perissima, plenissima, Perfectissimoque iustitia. Et iract. s. in Epist. Ioann. dicit et Charitas est animae pulchria rudo. Gratia autem sanctificans est Vera animae pulchritudo; ergo, Prob. 3. Ex Concit. Trid. Sess. 6. cast. 7..ubi explicans quaeriam sit unica causa formalis justificationis, ait: Quanquatri enim nemo possit esse justus , nisi eui merita Passionis D. N. I. C. commu
nicantur : id tamen in hae impii justifcatione si, dum ejusdem
S S .passionis merico per Spiritum sanetiam eharicas Dei d=undia Dr. in cordιbus eorum qui justiscantur atque ipsis inhaeret. Ubi Domine, eharitatis , gratiam sanctificantem intelligit , constat. I. Quia omnes Catholici ex verbis , inhaerenι et dissunditiar . quibus utitur Concilium, colligunt gratiam sancti scatitem esse tormam intrinsecam dac permanentem. 2. Quia ibi Goncilium agit de causa formali iustificationis, quae est gratia sanctificans. quamque dicit esse charitatem, quae diffunditur in cordibus iustificatorum, atque ipsis inhaeret. Prob a. pars: Ea distinguuntur virtualiter, quae licet sint unum et idem realiter, diversa habent munia, diversisque tanguntur ossi-Eiis ; atqui gratia sanctificans et charitas diversa habent munia , diversisque languntur ossiciis k ergo. . . . . Prob. pruna pars min. Reddere hominem Deo gratum, et reddere hominem Dei dilcctorem, sunt diversa munia; atqui charitas, quatenus est gratia, reddit hominem Deo gratum; luatenus vero est charitas , reddit homitiem Dei dilectorem; ergo. .Prob. secunda pars minor. Esse principium esεendi, et esse pri cipium operandi, sunt duo ossicia divorsa ; atqui charitas , consi- . derata ut gratia, est principium essendi supernaturaliter, et eadem, considerata ut est charitas, est priucipium operaudi super naturali
Objicies I. Causa et essectus distinguuntur realiter; atqui Seri-Plura distinguit gratiam et charilalem tamquam causam ab esse
Prob. min. Rom. S. dicitur: Charitas Dei di usa es ritiam sanctum, qui datus est nobis. ubi per io, Spiritum
318쪽
. de Gratis christi. 315 intelligitur gratia sanctificans; ergo gratia et charitas distinguun
tur tamquam causa ab effectu . . ,
Resp. nego ant. Nam nomine Spiritus sancti, qui datus est nobis , non intelligitur gratia sanctificans . sed ipsa Spiritus sancti . Persona, quae in iustilleatione invisibiliter mittitur ad iustificatos, cuique per appropriationem tribuitur creatae charitatis dissusio in
cordibus nostris , eo quod sit charitas increata , seu ambr substantialis Patris et Filii, cui proinde opera bonitatis appropriantur sicut Patri opera polentiae , et Filio opera sapietiliae Inst. I. Scriptura, de gratia et charitate loquens, 2. Corint. ix ait: Gratia Domini μιιri Iesu Chritii et charitas Dei; atqui 'Particula . el , est signum distinctionis gratiae et charitatis , quas
coniungit ; ergo. . . Resy. nego min. Particula enim , et, non est semper signum
conjunctionis distinctorum , sed conjunctionis nominam synonimorum ad eandem rem expressius si guificandam , ut patet ex ipso textu objecto , qui sic est. Gratia Domini nostri Iesu Christi, et eharitas Dei , et communicatio Spiritus sancti , ubi certo certius communicatio Spiritus sancti, est charitas Dei. Inst. a. ConC. Trid. sess. II. can. II. ait: Si quis dixerit homines jMSti ars . . . sola peccatorum remissione , excιusa gratis et charitate . . . anathema sit. Atqui in illa loquendi forma, particula , et, est distinctorum coniunctiVR ; ergo. Resp. a. nego min. Salis enim exprimit Concilium , ve non Io- qui de distinctione reali, cum post ista verba Exelusa gratia Meharitate : addit; Quae in cordibus eorum Per Sytritum sanctum dissundatur, atque illis inhaereat. Si enim de duobus realiter distinctis locutum suisset, dixisset, Dissundaulur , inhaereant. - Resρ. I. dist. min. In illa loquendi formula est viriualiter disii clorum unio , conc. realiter distinctorum unio , nego min. itaque ea , quae virtualiter distinguuntur , per Particulam . eι, conjunguntur , sic dicitur : Aninialitas , et rationalitas , licet sint unum et idem a parte rei ; ergo particu Ia coniunctiva, et, non est semper signum distinctionis realis ; alias juxta Concit. Trid. gratia distingueretur realiter a gratiat, nam cap. dicitur justificationem fieri per suseeptionem gratiae eι donorum; atqui gratia est donum;ergo.
Instab. 3. Concit. Viennense sa) docet in baptismo infundi gratiam et νirtutes s atqui per pirtutes , intelligit sidem , spem et Oharitatem ι ergo sicut gratia distinguitur a fide et spe . a quibus
separatur in peccatore fideli non desperante ; ergo et charitas. Rev. nego minor. Concilium enim per io , Dirtutes , intelligit fidem . spem et alios habitus infusos , non vero charitatem , quae est ipsa realiter gratia : unde sensus Concilii est, hominem reno-
319쪽
vari per suseeptionem grat 1ao sane lis contis , quae est ipsa re iliter charitas habitualis, quam semper comitantur aIli habitus iussi si, et omnia dona Spiritus sancti. Responsio constat ex ipso mei Cou. cilio dicente : In Mρlismo Mirtutes et informans gratia infunduntur qtio ad habitum , etsi non pro illo temρore quoad usum. Ubi Concilium videtvr actum protritum assignare gratiae, sicut aliaria in virtutum imo prius cst actus; atqui nota erit acius gratiae proprius, si dis linquatur a charitate; quis enim actus ipsi assignari Potest, nisi di loci io . iobjicies a. D..August, distinguit gratiam sanctimatilem a cliaritate , iis hoc quod gratia' sanctificans sit causa charitatis ; ergo. Prob. ant. Lib. de gratia Christi, .c 3 o. ait: Istam gratiam qua justiscamur. id est, qua charitas Dei dissunditur in cordi-hias nostris per Spirittim sanctum qtii datus est nobis, in Pelagii eι Ciaelestii scriptis nunquam , elo. ergo. Resρι nego conseq. Nan, D. Aug: per gratiam , non intestigit hic gratiam sancit sicantem , sed gratiam actualem , quae est causa justi sicationis evicietis et dispositiva . de qua loquens t. de dotio perseveratiliae , ait : Gratta Praepenit charitatem. Inst. D. August. lib. de spiritia et liii. c. 3a' ait: Charitas Dei dicta est distiandi in cordibus nostris . non quti nos diligit, sed qua nos facit dilectores suos. Ex quo sic arguo : D. Augustiti. per charitatem Dei qua nos diligit, intelligit gratiam sanctificantem: et per charitatem , Qua nos facit dilecIores suos , intelligit charitalem habitualem s atqui tinam ab alin disti guit realiter ; ergo. Resρ. nego min. Nam ibi equidem D. Docior diversos charitalis esse eius assvinat, non vero diversam erili alern ; porro quod sint diversi charitatis esseclus , diversaque munia , probatum est Parie secunda huius conclusionis. objicies 3. Charilas suppotiti iti anima gratiam habitualem; e go ab illa realiter distinguitur. Probal. anteeed. Virtus operandi supernaturaliter, supponit ita subiecto esse supernaturale ; atqui gratia dat esse supernaturale peliaritas dat posse operari supernaturaliter; ergo charitas suppo ui in anima gratiam habitualem. Resy. nego maj. Quae si esset vera , sequerctur nec fidem , ne Spem esse veras Virtutes in peccatore fideli s siquidem tu illo non
Aupponunt gratiam sanctificantem. quae sola dat esse supernaturale. Inal. 1. Virtus supernaturalis noti dat simul esse et posse: atqui Prius est esse quam ροsse z ergo posse operari supernaturaliter , supponit esse supernaturale des'. nego maj. Quia in supe maturalibus esse . est accidentate , sicut et ipsum Posse ; quod autem est accidentale , potest dare e se , simul et posse ; sic gratia sanctificans quatenus rospicit animam , quam Deo reddit sorinosam et amabilem , dat esse i qua-
320쪽
de Gratin christi. 337 onus vero respicit operationem dilectionis Dei, ad quam per gratiam stiliciis caulem redditur habilis', dat Posse ; sub primo respectu si ulla, sub secundia charitas denominatur. Inst. 2. Virtus aequisita Dori dat esse naturale, sed illud suppo- nil ; cIgo virtus infusa non dat esse supernaturale : sed illud sum
Resp. nego conseq. Nam Virtus aequisita non dat, sed supponit posse oper Ari naturaliter; ergo a sortiori non dat. scd supponit esse naturale; at Virtus infusa. qualis est chartias, dat ipsu in posse operari supernaturaliter , et dando posse , dat et ipsum esse supernaturale.
Nota. Duo sunt gratiae habitualis essectus . Iustis tio nimirum et meritum , de quibus agemus duabus quaestionibus.
Da justificatione. Nota. Iustis eatio sumi solet qnaluor modis. Nempe. I. Pro Iege quae iustitiam docet, Ps. 1 8. Doce me justifcationes tuas. 2. Ero declaratione iustitiae , per quam reus ad judicem delatus , declaratur innocens . Pa ov. 17. Qui justiscat impium, et qui condemnat iustum , abominabilis est uterque apud Deiam. 3. Pro acquisitione ius liliaci Rom. 3. Iustiscati malis per gratiam ipsius.
4. Pro augmcnto justitiae, Apoc'l. 22. Qui iustus est, justi
Noca. a. Calvinis ae sumunt nomen justi scalionis secundo modo, docentes , I. in justificulo ne impii peccata non deleri , nec ausur- vi , sed lanium tegi et occuliari iustitia Christi . propter quam peccatori non imputentur . licet in ea reverae remancant. 2. ' Naturam justificationis soriti ab ter consistere in hac peccati non imputatione, non vero praeterea in ulla interiori reno Vallone per gratiam habitualem animae inhaerentem. Econira , Catholice omnes nomen iustificationis sumunt tortio modo , Dimirum pro acquisitione jus liliae , per quam . I. Peccatum vere et realiter deletur ; 2 Anima interius sanctificatur per formam seu qualitatem intrinsccc ipsi inhaerentem: unde iustificatio a Concilio Trid. desinitur : Translatio ab eo statu . in quo homo nascitur et filius primi Adae. id est a statu peccati. In statum gratiae et adoptionis iliorum Dei , per secundiam Adam Iesum Christum. μια 3. Iustificationis sic sumptae exponendum habemus : 1. Naturam. a. Dispositio ues ad illam aequirendam. 3. Proprietates. Duiligod by le