장음표시 사용
191쪽
tineri cognos clarus ι et simul etiam teteras Liturgia lpraesentis ordinarias partes admittimus. Praecipit autem Synodus , ut omnes Cerimon, as , ritusque praescriptos Sacerdotes diligenter ob serUent, omnia verba distincte et devote' proferant; nec actus accelerent , nec nimia et adstantibus in commoda tarditate utantur. De Organorum sonitu statuere opportunum SP nodo videtur, ut missarum tempore ab Ostiertorio Usque ad mucommunibnem , excepto tempore Praefa
. Considerans vero Synodus, musicam et eantum in Ecclesiis ideo a Patribus ivisse adoptatum , ut religionis sensus in fidelium cordibus fortius iasinu, ret , et varios, quos Cantus exprimit, affectus pieta tis accenderet; et simul expendens ad hunc finem obtinendum musicam simplicem gravem , mode tam , piam , et verborum sensui accommodatam es se oportere, his spoliatam dotibus musicam vetat. Quamvis Sacrificii nostri natura nullum peculia rem exigat locum, qui in veteri lege praescriptus erat, iuste tamen Patres nostri decrevere , ut eraceptis necessitatis casibus , in locis ad hoc electis offerretur: persuasi etenim erant, maiori cum decore
in his mysteria peragi, et fideles aliorum, qui ibi
adunantur, exemplo , rerum ordine et apparatu advenerationem et pietatem excitari . Ut autem hoc consequerentur , quidquid devotioni esse posset O staculo i uti profanos negotiationis actus, saeculareSConventuS, Vanas Sermocinationes, deambulationem. strepitum ab Ecclesiis removerunt. Haec igitur et nos decreta approbamus , et quoniam pauperes in Ecclesiis vagantes fidelium orationem turbare solem,
ne deinceps in ipsis stipem quaeritent , providendum
cssa credimus, ut impediatur . . . . . . :
192쪽
De ornMut Ecclesiarum Synodo placet , hano S. Augustini regulam retineri , nempe ut in Re. Iigionis exerciti, ita, res humanae uSurpentur , tit is ferioribus um ostendamur , solis mutem oblectemΠr superioribus. Quam ob rem deordinationem omnem, Sordes , et rusticitatem, quae ad risum movet , et offendendo sensus 'spiritum a devotione distrahit , evitandam decernit, sicuti et nimis varium , et pretiosum , aut nimis studiose conquisitum octatum prohibet, quia sensus allicit , et in rerum sensibi. fium delectationem animum abripit. Has abusiones condemnaverunt Patres , quorum sententiae aetate nostra in qu4dam christiana instructione sit, quam nos hae ire parte amplectimur , ab Archiepiscopo Salisbungensi productae fuerunt. De saltaribus autem quidpiam deliberare volens Saneta synodus non abs re erie iudicat haec se quentia decreta statuere. . Cum divinorem Omciorum ordo , et antiqv Ecclesiae consuetudo persuadeant convenire., ut in quolibet templo unieum altare habeatur, usum hunc placet Synodo restituere'. - Super altaria; ec sacrarum Reliquiarum thecae; Dec flores repotiantlar, et si quae Ecclesia authent, .cas reliquias possidet, istae sub aliari iuxta vetu. stum morem venerationi Populi eXponantur . optans autem Synodus, ut hoc Sacramentum in loco ad fidelium attent nem et reverentiam excitanis dam aptiori retineatur , antiquum morem erigendi in altum ciboria, et in ipsis Sacramentum Conservandi renovare statuit, et in eo loco, ubi repositum
193쪽
suerit, nullam nisi Sacramento analogam picturam permittit. i VI. Si Religio quidem in Sacrificio constitit, e punicum in novo foedere Sacrificium agnoscitur, etiam fideles eiusdem sacrificii participes fieri confitendum est. Hinc morem , et legem apostolicam amplecti, mur diebus dominicis aliisque testis ab Ecclesia s tutis Sacrificio inte veniendi; et sicuti canones fidelibus hoc praescribentes , de parochiali Missa loquuntur , veteres hac in re leges adoptamus, ac
proinde quidquid ab Episcopo ordin tum fuit pro
mittimus IJ. Pub/ica etiam , quae in Pagis
sunt, Oratoria sublata prorsus Voluillusi, nisi populi utilitati necessaria iudiceptur ι sti Q in autem eiusmodi sint, in Ecclesias paxochialcs,erigi deside- έamus ; interim vero parochialis instructionis etfc techeseos munere Cappellantis.Rogatur. De privatis autem Oratoriis campestribuseinprudentiae erit Episcopi , quod oppsertunum fuerit, determinare o 1 Cum vero dicimus, fideles Sacrificii participes fieri, intelligimus, ipsos una cum Sacerdote victimam offerre . et immolare , et semetapsos cum illo. cum autem universa liturgia ni I aliud , quam istas Sacrificii partes , et actuum eas Comnaudium regulam contineant : binc iuxta Sanctorum Patrum do Ctrinam , antiquitatis praXim, et omnium liturgiarum spiritum, Sacrificii actio Sacerdoti ac i populo com
His in uixa pridcipiis sancta synodus optaret . ut sublatis rationibuξ,.propter quas ea data usum oblivioni, ad maiorem rituum simplicitatem liturgia
reVocaretur, exponeretur in vulgari lingua, et elata Voce proferretur. Verum cum μἀesentes rerum ci
194쪽
Concilii Tridentini legem renovat, Pastoribus 'praea scribentem , ut diebus festis inter Missarum celebrationem aliquam liturgiae partem explicent; atque hortatur, ut libros populo distribuant, in quibus ordo missae vulgari lingua habeatur; eosque, qui legere
edocti sunt , per eorum lectionem Sacerdotem sacrificantem sequi insinuent. Cum vero ad Sacrificii essentiam pertineat , Ut offerentes de victima participent, optaret Sancta Synodus, ut in singulis Missis fideles adstantes communicarent .
Ceterum ut illicitas Missas illas non damnat, in quibus adstantes Sacramentali Eucharistiae percein
tione non communicant; Cum et spirituali affectu communicantes, licet minus perfecte, de eadem victima participent. Statuit tamen , ut quoties ad Euchar,stiam suscipiendam quis dispositus fuerit, in Missa,
et ex particulis in ea consecratis communicet ; et ideo Sacerdotibus praecipit, ut quotiescumque Com municare volentes Sacrificio adesse conspiciunt , sufficientem particularum numerum Consecrent, et iuxta Missalis Romani decretum post propriam cona, munionem populin quoque Communicare volenti sa. cram Eucharistiam distribuant ; eosque peccati reos futuros esse monet, quoties fideles communicare pa
ratos in Missa iure suo fraudarent, et peculiari, qui ex communione liturgica proVenit, fructu pri Varent. VII. Reliquum est ἔ ut modum suscipiendi hoc Sacramentum determinemus. Quare cum Sanctis Pa. tribus profitemur primum , Eucharisticam comestionem , ut visa fuerat Capharnaitis, Non esse Carnais lem . Si cibus iste spiritualis est, si vitam spiritus nutrit, etiam modus ille, quo vescimur, spiritualis Censendus est. Hinc qui ad eius perceptionem dispositum spiritum uoti habent, licet Sacramentum
195쪽
dentibus premant , et Iesu Christi corpus intra se admittant , nullum tamen ex illo fructum percipi.
Circa spirituales vero dispositiones definimus , praeter fidem , qua ad Sacramentum accedens Corpus Domini diiudicare sciat, immunitatem a pec cato requiri : quoniam sancta sancte tractanda sunt, et notum esse debet Apostoli monitum: qui mandimcut , et bibit indigur, iudicium sibi manducat et bibit. Quamobrem nullus etiam Sacerdos , qui peccati mortalis sibi conscius sit , ad mensam hanc Praesta mat accedere , antequam iuxta regulas in decreto de Poenitent a praescribendas seipsum probaverit. VIII. Expengens denique Sancta Synodus finem , quo Sacrificium offerendum est, actum hunc ad latriae cultum pertinere profitetur; hinc licet interdum in Sanctorum honorem offerri dicatur . non ipsis tamen, sed Deo in illorum memoriam offerri declarati, ut gratias Deo de illorum victoriis agamus , ut nostros intercessores fieri postulemus . ut eum ipsis in divinis laudibus et orationibus coniun
Quoniam vero eadem in Sacrificio . victima OL fertur , quae in Cruce pro omnibus immolata suit , oblationem nostram ad Omnes pertinere Credimus, nempet ad illos , qui extra Ecclesiam sunt , et ad omnes credentes , qui in terris Vivunt , pariterque ad eos, qui cum fidei Sacramento nos praecesserunt , et in somno Pacis dormiunt. . . Praeter hanc tamen generalem oblationem, specialem aliquorum tam vivorum , quam defunctorum commemorationem in liturgia fieri, et pecuIiariter pro ipsis Deum deprecari posse credimus, non quidem in Sacerdotis arbitrio positum esse autumantes,
Sacrificii fructum, cui ipse voluerit, applicare immo
196쪽
errorem hune veluti Dei iuribus valde derogantem damnamus , qui solus cui vult, et quom o Vult ,
Sacrificii fructus distribuit. Et quoniam in populo opinio falsa invaluit ,
eleemosynam Sacerdoti suppeditantes ea conditione. ut Missam celebret, specialem e Sacrificio fructum
Percipere, Synodus iubet, ut Parochi gregem suum doceant, missae Sacrificium infiniti esse pretii.
ipsius autem fructuum applicationem a Deo dependere , eosque magis de ipso participare. si crina fi ma fide, et corde contrito , charitate infammaticum Sacerdote offerente uniantur ; consecuturos tamen eleemosynae quoque fructum , si in spiritucbaritatis facta fuerit , donum non respiciente Deo sed donantis pietatem. Ad usum denique quod pertinet eleemosynarum eiusmodi, considerans Synodus , eum usque ab aetate, qua fuit invectus, praescriptae Sacerdotum liberalitati in mysteriorum Dei dispensatione fuisse semper impeσimento cum fidelium scandalo rerumque sanctarum profanatione, vidensque repetitas toties Conciliorum , Romanorum Pontificum , et Episcoporum constitutiones huiusmodi abusiones impedire non potuisse , ipsum penitus abolere opportunum existimavit ; atque hac in re adhaerere se putat piis Magni Principis nostri consiliis in Encyclica diei a 6. Ianuarii
I 86. expressis; declarat tamen, hoc quoad Sacerdotes egenos executioni mandandum non esse, donec ab Episcopo honestae illorum sustentationi consultum fuerit . His quatuor Decretis subscripserunt Patres n. 238. ipso Praeside computato. Qui subscribere recusarunt , sunt qui sequuntur.
197쪽
P. Ioseph Bald est, Parochus S. Prosperi, et OV torii Praepositus . D. Antonius Gelli , Prior Vesevetatici. D. Marcus Uivarelli, Parochus Luogomani . Praeter istos alii quatuor subscripserunt in hunc modum :Ego P. Angelus Cigheri, Colonicae Plebanus, Sabva Pontificis approbatione. Ego Canonicus Franciscus Baldinotti confirmo ad normam professionis fidei in hac Synodo emis
198쪽
HABITA VII. KAL. OCTOBR. AN. 1786. D. Io,eph Biondi Parochus S. Gregorii ali Ombrone Missam in hoc Conventu celebravit. Cantato Psalmo : Salvum me fac etc. et Evangelio S. Lucae rIu illo tempore : Designacit Dominus ec. post Versiculum hymni Veni Creator, sequentem precem Episco-Pus rccitavit.
Omnipotens sompiterne Deus, qui sacro Verbi tui oraetilo promisisti, ubi duo υel tres in novilue tuo com gregati esse it, te ' medium fore : adesto coetui nostro propitias, et cor nostrum illumina misericors, ut a bono misericordiae tuae nullatenus aberremus, sed rectram iustitiae tuae tramitem in omnibris teneamus . per Dominum ec. Qui tecum vitat ec.
Post haec D. Canonicus Talini Praesidi et Pa. tribus significavit, Reverendos Dominos Antonium melchiorem Leneti Plebanum Artimini, et Iosephum Turracchi Priorem Albiani iustis de causis absentes ad Synodum accessisse ; a Reverendo Domino Michaele Iuliani Parocho Polignani deputari D Benignum Aloysium Pasquetti Parocluim di Castra, a Rev. D. Leone metκei Parocho di S. Maio D. Io. Baptistam Ciabattini Plebanum di Montale , et a D
199쪽
Petro Baldacei Parocho S. Luciae a Paterno D. Nicolaum Baldacci Priorem S. Crucis a Vivei. Signi, cavit insuper , Rev. D. Franciscum Nardi Paroelium S. Blas ii alia castrilina di Limite morbo com reptum deputare P. Iosephum Barioli Conventualium Guardianum; et propter salutis incommoda a Synodo abfuisse D. Canonicum Franciscum Baldinotti, et iisdem de causis discedendi veniam postulare D. Cunonicum Thomam Rossi; abfuisse denique D. I Sephum Boccaccini, ut spiritualia obiret munia loci sub titulo delia Marinua deli' mnilia . Post haec unus ex Secretariis , cum pulpitum adscendisset , Sacro Conventui rationem reddidit eorum , quae constituta fuerant in Congregatione sd dissicultates Patrum dissentientium examinandas destinata, quae habita fuit die et et. Septembris, et hodie mane hora septima. Ipse Synodum ita est at
. ,, En, Venerabiles Viri, Praeses , Patres, et Consa- cerdotes, quid in Congregatione elucidandis dis. si ficultatibus deputata actum et stabilitum sit ..isis Quast haetenus a paucissimis dissentientibus is propositae fuerunt dissicultates ad has redueuntur. D I. conqueruntur, quod in articulos fidei quae- is dam nondum definitae quaestiones erigantur. a. se Formam Decretorum Synodi sibi dari postv ant, se dicentes nimis implicatas esse quaestiones propositaSM quam ut de illis ipso quo proseruntur momento tem-ἡ poris iudicium fieri possit, nisi primum considerateis et prudenter erepensae fuerint . Tandem DioeCe-- sana Synodus fines suos excedere ipsis videtur. N eum quaedam constituit, quae universim receptis is in Ecclepia usibus videntur adverSa . N,, Ad haec dubia dissipanda , Congregatio eois rumdem examini deputata observavit primum, de
200쪽
is quo querela profertur , falsae hypothesi innixumis esse. Nunquam enim voluit S. Synodus, nec vult, ν quaedam doctrinae capita , veluti fidei articulosis fidelibus proponere, de quibus Ecclesia universa- is lis definitivum iudicium nondum protulerit. ΗΟ v si contenderet, Ecclesiae constitutionem , et demis nitionum dogmaticarum naturam penitus ignoraret. D Ipsa , quam S. Synodus proposuit, doctrina de E is clesia , et de Ecclesiasticarum definitionum characte.,, ribus, satis ostendit . quam destituta ratione sit huiu is modi hypothesis . Non alium finem habuit S. SPra nodus, quam ut tutiorum doctrinarum ordinem quemdam conficeret, quo desideratam adeo sen- π tentiarum ad morum praesertim sundamenta spem clantiam uniformitatem obtineret. Vulgatissimum ,, est discrimen, quod inter articulos fidei , et verbis tales nondum definitas, aut definitas olim , et re postea superinductis quaestionibus obscuratas inisis tercedit. Huius generis veritates ad doctrinae Iesu ἀiChristi depositum pariter pertinent; sicuti vero iuis iis approbandis nondum apparet unanimis Eccle. v siae consensus, aut lapsu temporis vim quam am,, tea habuerant, veritatis iure omnibus notae, quo- is dammodo perdiderunt, ita praedicari fidelibus ne- is queunt veluti fidei capita Sub poena haeresis neces- sario Credenda. Hoc vero non impedit, quominus is etiam in huiusmodi veritatum obscuratione Pastorumis ossicium sit ad eas defendendas Scripturam , et Τr ditionem perscrutari, easque Veluti divinae revelatio. is nis fontibus magis concordes sequi. Tot Ecclesia-u rum, et Universitatum, ut aiunt, Europae catho-νs licae exemplum, quae aliqua doctrinae capita ado-- ptarunt ἔ tot Instructiones Episcopor im sapienti se rum, qui eadem Dioecesibus suis piloposuerunt;
is munus denique, quo Ecclesiastici homines adstrin. N guntur,