De Graecorum veterum re musica quaestionum capita duo

51쪽

μὸν βρομίαν φυριιιyr . ea α ιυλον επ' rei cluiscit. ἀοιδών ορσot εν Singularem potius rhetoricum l. e. 0llectivum 8Se, ex Singulari αυλον elucet nam αυλὰς seinper collective dicitur, quia Graeci excepto rarissimo m0nstuli usu - non nisi binas tibias coniunctas adhibebant cf. v. Jan Jahrb. 1879, 582.1817, 543sq.). quin etiam, ubi

φορμιγξ et αυλοί una commemorantur O. 3, 8. 7. 12) nihil obstat quominus complures citharas intelligamus, quamquam miretur sorsitan aliquis, qu0d singularum cum plurali coniunctum collective usurpari Statuimus neque enim desunt loci plane similos Eur. Alc. 430 Admetus dicit: αυλων δε μῆ κατ' ἄστυ, tr λυρα κτυπος στωσελήνας δωδεκ' ἐκπλx ρονμενα et ex Ephippi 'φιπολι hic versus laudatur: i , τοῖσιν αυλοῖς μουσικῆ κἀν τῆ λυρα Mein cum . III 3273 utroque l0co λυρα collective dicitur tertium eiuSilomusus exemplum Philostratus minor imag. 10 p. 406, 23 ays.)in scuti Homeri descriptione praebet apud Homerum enim a 49 sq.), cum compluribu Simul urbis loci nuptiae agantur, πολυς ιιεναιος collective oritur et αυλοὶ φορ ιιπες τε βοι ν

lari numer ut apud H0merum, tum d των αυλων ναος κ& ν τις κιθαρας κρουσι - pSe quoque deinde de pluribus nuptiis verba facit etiam Horatii verba epod. 9, 5 χonant mistum tibiis carnauit lyra', fortasse ad exemplum Pindari O. 3 8 con-larmata, de compluribus utriusque generi instrumentis interpretari licebit).

Hic usus inde explicandus quod vox αυλοί . cum unum instrumentum duabis tibiis compositum Significet, singularis quodammodo vicibus fungitur hinc epigrammatum duo loci lucem accipiunt. Anth. Pal. XII 20, 2 legitur: τεκνον ιελαίναer ῆς χαριενιας αυλους, ubi B0iSSonnade iniuria et νυν in παιδας mutandum censuit b. IX. 34 tibia de s haec loquitur: Avio του I ρυγι orον άγνιδος, ηνίκα μι rheno ταν πιβάλοις πρῶτ' ἀνέδειξε θεων, καὶ πρυς μιιόν των sια καλὴν πελ σατο χαδε νε, ιρων 'Iδαμὶς 1μνιπολις 'αλώμης. propter μον Muincke Dλυς' pr αυλοι corrigi voluit at Dioscorides Hyagnidis tibiam certe non finxit unius culavi tibiam, Sed duobus compositam. hanc enim ab origine tibiae larinam

52쪽

suisse conSentiunt veteres, sive a Marsya inventam fingunt euietiam ορβειά tribuitur Plut Symp. VII 8 4, 11 sive a Minerva cf. Pind. P. 1 v. Supra AriStot Pol. VIII 6 ευρουσαν ἀποβαλειν τον αυλοχλὸν). collectivus autem singularis usus minime aptus esset, ubi poeta tibiam ipsam ante legentis culos positam seseque describentem inducit; ἐπιδεικτικον enim epigramma est non opus S mutati0ne; nam ανλοι quia unum instrumentum sunt, unam perSonam induunt, non duas itaque μὴν φωνημα dicunt, n0n . μετερον Ex Pindari verbis tantum effecimus, citharas interdum complures suisse; quominus semper plures fuisse credamus, nihil obstare de tibicinum numero nihil omnino ex his locis colligitur, cum et αυλος ad complures et αυλοί ad unum reserri possint. etiam ν δε τεσιν αυλῶν O. 7, 12 de una tibia intelligi potest, sicut τὰ οργανα apud Melanippidem in Marsyae stagmento et apud Dionys Hal. de . . p. 56 unam tibiam significant. quamobrem non alienum puto circumspicere, quae praeterea de instrumentorum cantu adhibitorum numero tradita sint ac ν ορμίπω quidem c0ncentu iam in Scuto Herculis v. 280 commemoratur: αἱ δ' υπο φορμίγγ- αναγον χορci ἱμεροεντα sLeuischMetr. p. 3613; nam hic de uno ch0ro verba sunt contra Il. Σ495 neque de phormingum inter se neque cum tibiis concentu cogitandum est v Bergi hist liti. II 121 . Spartae Hyacinthiis pueros saltantes ut cantantes citharas in manibus habuisse, quibus simul omnes psallerent, Polycrates apud Athenaeum ΙV17 narrat ad eundem

morem scolium lx Burgh reserendum: Eιθε λυρα γενοι Ταν . . . καί ι καλοὶ παιδε νεροιεν Λιονυσιον δε χορόν vom na-ereontis lag. 22: Σίμαλον εἶδον ἐν χορω προπίδ' χοντα καλαν tibicinum autem concentum nusquam commemoratum inveni X-cept Polybi fragmento ex libro XXX Athon. XIV c. 4 do L. Anicii ludis triumphalibus; qui locus vel ipse ins0litum eum fuisse demonstrat. nam inter cetera multa, qua Anicius

1 Qua o Metrodoro Athenaeus Ι 82 narrat Marsyam invenisso τὴν τριγγα καὶ τὸν rλόν, τῶν πρότερον ἔν καλαμω De οντων, rectu In novissima ditione corrupta iudicantur. Wilamowitz τὸν λύν delendum censet, albet την πολυκαλαμον post σι ριγγα restituendum uspicatur ;

53쪽

ibi inscitissime et inelegantissitu instituisse refertur, memoratu dignum existimat Polybius, quod auletas ιε et του χορου αυλεῖνα ια πώνια iusserit in cuti locu supra laudato v. 283 alii Thoo unius mentio fit uno otiam Luciani temporibus iuvenum Lacedaemoniorum canentium et saltantium chorus cont0ntus erat

Luc. de ali. 0); neque dithyrambico choro, quem minime simplicitate praestitisse constat plures assuerunt Luc. Harm. cf. Wieseler oti. Stud. II 847 p. 607 in chori victoris inscriptione unus aulet nominari solet Gultraue Jahrb. 1880, 695 V. Jan, Verti. d. Zilr Phil vers. p. 3). perinde dramaticoctior unum tibicinem accinuisse colligendum ex Demosth. id. gl3 Miille Bilhnenalteri. 33li: πεσχο ιην θω χορν γλ σειν

ἐθελοντνὶς καὶ κληρονιιενων πρωτος αιρεῖσθαι τὰν αυλι την ἔλαχον et schol. r. vesp. 582: ἔθος 'ν ἐν ταις ἐξοδοις των et cτραγ 'dire χορικω προς οπω προηγεῖσθαι vλ ήν, στε αν-λουντα προπ0ιπειν nam si qui tibicen praeterea in scaena in

prodibat, ad chorum non pertinebat. Atqui plures auletas Bergit hist liti. III 57 contondit Aristophanis vium choro praeivisse in eadem opinione stultilor l. l. 'l adn. 2 et probasse hoc dicit iuselerum in advel Sariis ad Ar Αv. Volt. 1843). dolendum est quod hi viri

in re tam singulari non accurate leseleri argumenta examinaverunt futtilissima enim sunt, quamvis multa coacervarit. Ocunum ad consutandam eius opinionem sufficit, quod teretismata τιοτιο, οροτιξ etc. verbis interposita tibiae cantu in indicare credit quid tandem conmiovisse Aristophiinem putavit, ut hunc non notis musicis, sed ratione cum minime commost tum ad sonos ipsos indicandos omnino non apta significaret 3 praeterea qui factum esse putat ut omnium quae supersunt dramatum hoc uno loco instrumentorum soni servarentur immo ninis musica plane interiit, praeterquam quod αυλεῖ interdum volinter poetae verba vel in scholiis adscriptum invenitur. at ubi

hominos voce instrum0ntorum sonos imitantur, littoris Scriptae voces horum sonorum similes exstant, velut ιν in servorum tibias

imitantium Ar eqv. 0 et φλαττοθρατ Euripidis Aeschyli fides irridentis Ar ran. 1286sq. in Aeschyli cantu ib. 1309 sq. nulla huiusmodi vox invenitur, quoniam illi Aristophane mu-

54쪽

lierem instrumento accinent om addebat v. 1305ὶ videlicet ne nimium de Aeschyli dignitatu scurrili ista fidium initatione detraheret itaque ex voce τοροτιξ v. 267 prima quattuor illarum avium, quam Uiesoler in aulularum numero habet, tributa pro certissimo efficiendum est hanc avem tibiam rostro non tenuisse si aves illae pleno et integro choro praecedentes revora musici fuerunt potuerunt fidicinus esse, quam Suspicionem Mulier l. l. p. 136 adn. movet. de fidibus in re scaenica es

cinem neque ad chori cantuu neque ad φιλῆν αυλι σιν Suffecisse et schol vesp. 582 nonnisi brachyl0gia quadam unum commemorari contendit, et argumentis caret haec opinio et cum testimoniis supra allatis pugnat immo tibiae vox sati magna videbatur etiam in chori concentu, cum silium soni imbecillitatem

maiore instrumentorum numero compingare solerent nam quibus veterum locis singula citharae ch0ris adhibitae commemorantur, nunquam de universi hori cantu cogitandum est. Od.

266 Demodocus solus canit, item do do II W604 2 569 puer Sallens linum canit, ceteri ἰυγμους tantum quasi ephyinnia addunt ei Burgh hist liti. I 352) Λ 603 autem et hymn. p.

Pyth. t Musae ἀμειβό/ιεται Apollinis cithara accinunt, non iunctis vocibus ubi autem fidium sonus non solum cum choricantu, Sed etiam cum tibia coniungebatur, prope necessarium erat aucto instrumentorum numero tibiae s0nitum aliquo m0do aequari. eo igitur adducti sumus, ut νόομιγγα καὶ αυλον O. 3 8 et O. 7, 12 non citharam cum tibiis, sed citharas cum tibia interpretemur et Pindari opiniciis canendis singulos cuique auietas assuisse credamus, complures autem citharistas nisi malis statuere ipsos canentes interdum simul et saltasse et fidibus cecinisse.

Ad ipsum chori cantum transio Ptenim quaeritur, utrum ab universo choro tota carmina cantat an, ut in choris Scaenicis, solius oryphaei voce aliqua prolata sint cuius anendi modi etiam testimonium exstare putant in MoZgeri quidem commenlario ad Pind. . t p. 76 logitur primos duos huius olla versus a Solo coryphaeo cantato esse; nam in eo odico ab Athanasio Eircher invento, qui nutas musicas huius initii

55쪽

contineat quae quin genuinae sint non esse cur dubitemus , ad vocent πείθονται v. 3 ad Scripta exstare: χορὼς εἰς κιθάραν. verbis paulo cautioribus ruiset p. 32 eodem testinionio nisus fortasse stropharum primos qu0sque versus Singulorum V0 interdum cantatus esse dicit meum non est de melodiae istius fide hic dispulare quam accuratissimo estphat Metr Ity622 sq. examinavit et tunc quidem, postquam in utramque

partem disputavit, iudicio abstinuit, nunc II XLVI spuriam iudicat mira evaeri II appendix oxc0gitavit, ut gravissimas contra fidem eius suspiciones remoVeret unum argumentum, qu0 pro ea Ambros hist mus 447 attulit, potest alicuius momenti videri illo enim tempor sanio Alypii editionem

a Methumi factam 652 nescivisse homines doctos, quosnam sonos notae musicae Significarent, neque credi puSSe mero a Sunotis musicis ab eo, qui ipse eas non intellegeret, temere coniectis tam pulchros modos exstitisse etenim praestantiam melodiae Ambros sane quam laudat. st vero postquam est-

phal II 218 222 modos ab Anonymo Bellerm fg 97 traditos

cum bello carmine populari Suebico comparavit et illius onustate non inferiores iudicavit, ego fieri posse, ut aliquis pauculos sonos quamvis inscite cumulet, quin aliquis rei musicae peritu exsistat, qui eam pulcherriinam melodiam esse contendat 3. Quoniam autem spuriam esse melodiam a Icircher traditam nunquam lartasse certis argumentis poterit demonstrari, in ipsam hanc notulam χορος εἰς κιθώραν inquirere opera pretium est.

I Anonymus ipse non vituperandus, qui ad exercendam tibicinis

rythm iambico nulla varietato distincto iam Belle ann monuit contineri hoc exemplo omnes sex melodias, quae tornis sonis componi pos--nt. seque hoc satis est 1κrmutationes istae, quas dicunt mathematici, certo quodam ordine asseruntur secundum mathematicam rationem, non musicam olegantiam subtiliter sexcogitato nam incipiunt ab osse, exeuntinisse singula metra, cum in gis o cxeunt tria cola efficiunt cola denique intor se ordine invertendo coniunguntur: ei ges, egs- fge. hinc quam certissimo sequitur melodiam noluisso prodero, quisquis a seripserit nam pulchram non esse non potest demonstrari; unuiquam Paucos foro confido, qui non iudieoni potus nihil tali molodia eondi potuisse.

56쪽

Κircher Musurg univ. p. 5 1 postquam se invenisse hoe musicae specimen narravit, primum notas Graecas exhibet subscriptis verbis Graecis primis duobus versibus notis vocalibus scriptis titulum praeponit: chorus vocalis . sequentibus tribus, qui notis instrumentalibus exarati sunt, chorus instrumentalis'. proxima pagina t0tum specimen repetit praeposito titulo:.Musica veterum nostris notis musicis tono Lydi expressa'. ibi verbis Graecis praeter antiquas etiam suae aetatis notas addidit, primis autem versibus praescripsit: monophonia sive vox praevia tertio orορος εἰς νθάραν sici chorus ad cytharam'. supra p. 54l dixerat: vides in hoc specimine duo choros, unum V0ealem, quo Vox praecedens canonem recitat iuxta notas verbis singulis superscriptas hunc sequitur chorus alter, qui non erat aliud quam cytharoedus vel auloedus priori ἀντίστροφος, qui secundum sici stropham instrumento exhibebat quid senserit Κircher, non plane liquet aut enim chorum dicit, quam nosv0cem appellamus quae et unius esse potest et plurium homophona canentium δ), et citharoedum atque hominem assa Voce canentem alternis cecinisse credit aut re vera choros dicit. Si ita Si titulum monophonia sive vox praevia non licet de unius V0ce intellegere, sed de choro assa voce antante alioqui Κircher sibi non constaret de coryphaei et chori vicibus minime cogitavit, sed dubitasse potius videtur, quid de istis verbis

atορὼς εἰς κιθα Οαν saceret; nam si alicuius momenti existimasset, non altero demum loco exhibuisset, priore omisisset atque Dinnino illud totus locus ostendere mihi videtur ab ipso Κircheroneque modo ipsos neque miram istam utroque notarum genere alternis utendi rationem profectam esse etenim ambigua et quasi fluctuante ratione utitur, ut qui difficultatem nequeat Ρxpedire, nolit autem hoc confiteri. Suspicor quid ein totum illud monstrum hoc modo progenitum esse Pindarus plormingoni allocutus de ea v. 3 dicit:.τῶς ἀκουε μιν βάσις ἀγλαῖας πώ βάσιν scholiasta postquam dubium esse dixit utrum significet ἐυθμόν an χορδω lege

1 p. 5, vetorum musicam dicit ita institutam uime, ut unua,

duo vol inro altorni choris concinorint.

57쪽

ποδων, ut paraphrasis exhibet κρουσιν, deinde explicat . των χορεντων ἐνομος de αγλαῖας αρχα autem dubitant interpretes, utrum ad βάσιν pertineat an intelligendum sit: συ, ω κιθαρα, ἀγλαῖα et Dyχύνεις ἀρχx videntur ab aliquo, qui posteriorem sententiam sequeretur, verbis βάσις, γαῖα citata' glossemata adscripta esse ορος et εἰς κιθάραν scit τεινει nisi forte ad ἀοιδοὶ σάμασιν v. 4 haec glossemata pertinebant). quae aliquis notarum musicarum peritus non rythmi Pindarici, nam cum unicuique Syllabae suam notam daret, voci 'Φλαια tres solas reliquit, non quattuor, ut debuit), multis fortasse saeculis ante ircherum male coniunxit et, cum modorum indicium putaret, arripuit occasi0nem qualescunque ementiendi neque secum reputavit, quam perversa ratione propter citharas accinentes cantum ipsum notis instrumentalibus signaret. confirmatur haec suspicio eo, quod εἰς κιθάραν dicitur, non προς κιγ. nam in prosa oratione Sollemni usu ad crumata cum voce coniuncta significanda προς adhibetur, saepe sero, raro

etiam ἐν cf. Ar Quint. 2, si Ath. XIV 636 laudatum a Christio

p. 76, ναυλον κιθάρισιν Vel κατά Bryenn. 481 τὰς χοοδας κατὰ τὰ μελος κρουειν. non Beli. 68 παρελκυσμος μελορος κατά τέ του ητον συλλαβάς. Ptol. II 12 κανων καταυλουμενος de monochordo cum tibia) haud raro περι ap. Philodem demus col. XXVII cantibus καν εα- προὶ εμενοι contraria sunt ἴσματα περικρονομενα, Archilochus Plut de mus. 28 novos rythmos invenit καὶ τῆν πεo ταυτα κρουσιν)y); εἰς apud Theocritum solum . υνεῖν ς βάρβιτον XV 45 v. supra inveni.

1 Simillimus de melodia eum verbis coniuncta huius praepositionis

usus est τὰ ἰαμβεῖα περ αδονται M. Lucian. de sali. 273, τἀυπορχηματα P.

Eustathium Il. MI 66, 7). hinc lucem accipit, quod Plutarchus dumus. 3 Terpandrum diei τοῖ ' ρου μεσι μέλη πιριτιθμαι quod Volh- mann ad melica elementa hexamotris circumdata retulit, alii de divorsis eiusdem nomi partibus cogitaverunt; recte Susemihi Jahrb. 1874 6b2ὶ ad ipsos μῶν modos refert et v. Jan. b. 1881, 5bl). περιτιθέναι de re

non circumiecta, sed artissimo iuncta Dionys. ni de c. v. p. 13 exhibot melicis postia licet τα κῶλα ποικίλω διαιρεῖ . Maoτε ἄλλα μεγέθη

καὶ σχήματα αντο τ περιτιθέντας ειυς ἄν παρτίσωσι et ην στροενην. f. paulo supra: non licet mutare σες περιθοκτας λα τὼς στροεώς et θλιον και

58쪽

Α suerunt, qui aliis argumentis illud te coryphaeo praecinente testimonium confirmari crederent parum considerate Boetali egit, qui de metr Pind. p. 267ὶ: quod cantuS', inquit praeit, .... hoc factum usu antiquo, ut cap. XI demonstravi mihi quidem certum est ipsius Pindari hanc esse melodiam, tum quod ex vetere consuetudine, quae inde a Pratinae temporibus obsolevisse paulatim videtur, vox praeit, instrumenta posthac accedunt, tum quod chorus cum citharis tam idoneo loco incipit accinere . quod si cap. XI evolvimus, Pratinae verba: λς αυλος υστερον χορενετα asseruntur; quasi vero id ratinas questus sit, quod tibicines vellunt praeludia canere quod autem ad idoneum locum attinet, contrarius potius usus Pindari verbis respicitur; nam προοιμιων ἀμβολά fidium praeludia significare veri simillimum est certe, etiamsi cum Boeelilii προοιμιι ipsum choricantum et ἀμβολάς primos citharae sonos cum vocibus coniunctos interpreteris, nunquam tamen προοιμιιων ἀναβολα de

fidibus aliquamdiu post hymni initium accinentibus intelligi

Sed cetera Pindari carmina adeunda sunt Croiset p. 92j, qui solet de huiusmodi rebus prudentissime iudicare N. 3,l0

laudat, Dissent nimirum sententiam amplexus, qui hoc loco notulae istius testimonium confirmari credit initio enim huius carminis Pindarus a Musa petit, ut Aeginam se conserat, ubi iuvenum chorus vocem eius exspecte deinde . 0 iubet eam incipere hymnum et pergit: πω δι κεινων τά νιν Scit τονυμνον οαροις λυρα τε κοινάσομαι κοιν ἀείσομαι Bergu) facere non possum quin Dissent verba afferam, cum ad recte iudicandam Pindari orationem maximi momenti sint. meo iudicio'

inquit in Boeckhi oditionem 2, p. 365ὶ qui dicebat ego tradam hymnum illorum cantibus et lyrae, etiamtum sv II solus anebat nec nisi post hunc locum accessit chori et lyrae cantus. compara mihi locum O. 1, 17: ἀλλά Λωρια ἀπ φορμιγγα πασσάλου λάμβανε inepte ibi dixisset: sume citharam', si iam Sunuisset. erunt, qui dicant molestius a nobis premi Pindari verba decepti lectione Horatii similiumque poetarum coepimus talia ubique pro inanibus phrasibus et ornamentis

habere . . . . in his arminibus, quae Vere canebantur . . . .,

59쪽

inanes eas esse non facile credam, quandoquidem oratio in his quidem rebus non potuit repugnare actioni'. speciosa verba, sed falsissima an quisquam credet, cum O. I caneretur, illastram in Hieronis triclinio do clavo pependisse et in media antistropha prima, ut cantu aecineret, depromptam Sse, ne oratio repugnaret actioni' iam supra de huiusmodi inanibus phrasibus' disputavimus, quibus se ipse quasi canentem et psallentem Pindarus depingit, ehor ratione n0n habita; neque autem hunc solum, sed etiam temporis omnem rationem verbis suis plane negligere Solet. Ita saepe canit Pindarus, tamquam epistulam scribat ac minus etiam quam Romani epistulas Scribentes eius, qui accipit, condicionem respicere S0let qua in consuetudine nos quidem legentes Pindari carmina non statim offendimus, sed miram eam videri necesse est, siquidem qui chorum saltantem videbant, de hac ipsa actione eum suturo tempore verba facientem audiebant. hoc Leop. Schmilitium adduxit, ut nonnulla carmina re ora

opistula esse statueret, quas non liceret credere cantatas ac

saltatas esse es ad O. li, P. . , aliaque carmina respici dicerotlocis quibus nihil obstat, quominus ipsius, quod pangit, carminis actionem suturo tempore significari credamus es. . . N. 23.

at vero cum non credo iam tunc carmina rythmorum magnificentia insignia de qua Schmidi ipse ad P. 2 monet ad lectionem

solam conscripta esse, tum secundum Schmidii rationes haud multa Pindari carmina reStabunt, quae vera epinicia esse liceat statuere velut Isthmiae I primos versus, quibus aliud pus sese interrupturum profitetur, ut hoc carmen conficiat, nonne mirum est ut partem ipsius huius carminis a choro cani num vero ideo credamus Pindarum homini populari victoriam ludicram nacto sola epistula gratulatum esse an epinici praenuntiam epistulam fuisse statuamus, quae ipsa opinicii partes quam iustissime expleret quae . 10, 84 et P. 0,55 quasi futura afferuntur quin ad ipsa haec carmina pertineant, dubitari nequit, quamvis uterque locus fini quam initio carininis propior sit. quod O. 9, 25 Locroruni laude exsecutus addit Arcta τῆ πελιανπ0ιφω ταυταν', illud πέμειν hoc ipso carmine fit neque iam futurum 8 eo tempore quo carmen canitur. Q. 8 73, 8 pan-

60쪽

gendi carminis consilium profitetur J. 4, 72 3, 90 etiam ultimo

versu se laudos eius cantaturum dicit, ad quem totum carmen pertinet d. 2, 4 ei, quem canendo carmini curare voluit, extremo carmine hoc mandatum desert O l,l04 suum esse dicit Hieronem ἱππίω νομε celebrare, quo nomine ipsum carmen

O. 1 significatur Boetali do m. P. 27 adn. 23, ad quod canendum iam V. 7 accinctum se induxit neque aliter deo. 6, 89 et N. 7, 7 iudicandum, quae insta tractabimus interdum tamen canendi carminis tempus respicit, s. Σάμερον Ρ 4 1 imprimis ubi de invocantur velut O. 8,l0 τονδε κῶμον δεξα0, .l4,I4. quod autem Megger p. 23 ex verbis Κυράνα νιν ευφρων δεξεται P. 9 73 propter futurum tempus efficiendum putat carmen cantatum esse antequamaelesicrates Cyrenam rediret, argumento prorSus inani nititur.

Onmium Pindari carminum nullo tam lacile quis allici poterit, ut eum Schmidii faciat, quam O. 11, quo carmine aliud i. e. o. 10 promitti iam Boecth cum scholiastis statuit equidem einero p. 420 sq. iustum epinicium esse consenti et

futuras verborum formas ad hoc ipsum carmen referenti astipulor addo argumentis eius, quod . 16 Musis imperatur: μυγκωμάξατε cf. N. 9, 13. niale Pindarus imperativo auristi carmen, quod aliquanto tempore post facturus erat, Significasset ). ne propter brevitatem epinicium esse negemus, carmine P. cautum est, quod etiam brevius est, maiorum autem victoriis enumerandis satis perspicue epinicium carmen e Stendit. Quod si tam saepe carminis actio etiam versus finem eiusdem carminis quasi futura proponitur, manifestum reor nullo iure propter N. 3, 11 dubitatum esse, an non a primo inde versu

1 solum δεννάοοι ois v. 16 non recte credo Meggerum explieassa spondebo si preci meas obsecuta eritis nam debuit ante spondere. futuro δενναουιαι dicit se ad spondendum paratum ess et hoc ipso iam spondet. s. μαρτνρήσει testis est O. 6, 21. 13, 108 i. e. statim testabitur, ubi quaesieris'. Aesch. g. 1334: ον ἀρνήσομαι nolo negetire . . non nego, ur. Alc. 164 αἰτήουια : hoc habeo, quod abs te petatum e. hoc te precor. O 7, 20 ἐθελήσω futurum a praesentis vi fere non diversum, nisi, quam paratus sit ad officium explendum, futuro sortius exprimi statuas simili pleonasmo Arist. Plut 29 βουλήσομοι usurpatur.