Tractatus de Papa ubi et de Concilio Oecumenico

341쪽

518TRI TITUS DE PAPA. potest dispensare in statutis universalis LeeIesiae. Insuper a Le0ne X damnata est haec XXVΙ Luttieri propositio : Verbum Christi ad Petrum, 0uodcumque solveris Super terram, etc., tenditur dum tarat ad ligula ab ipso Petro . - Idem colligiture verbis Christi ad Petrum : 0uodcumque solleris . . . Qui enim potestatem accepit quodcumque solvendi et ligandi, procul dubio jus etiam accepit in disciplinaribus Ecclesiae legibus dispensandi. Et aliunde certum est collatam Petro regiminis potestatem, ad success0res ejus Romanos pontifices transisse. - Idem colligitur ex praxi, quam testantur facta superius relata, propositione V. - Idem colligitur ex eo quod Romano Pontifici competat prima lus jurisdictionis, monarchica et Suprema regiminis potestas. IIoc ipso enim potest Papa id omne quod est Ecclesiae necessarium aut utile. Porro quandoque disciplinae leges, ob mulatas temporum circumstantis S, jam nocivae forent, nisi abr0garentur, Vel ex parte mutarentur, vel in. eis dispenSaretur.

g 2. - Αlite praecipitio Romani Ponti scis e iuro divino praerogativae.

Hactenus praerogativis quinque a Christo Domino donatum Romanum Episcopum probavimus, videlicet: primatu jurisdictionis, insallibilitate, auctoritate supra concilia, auctoritate in rem temporalem statuum, et auctoritate supra canoneS. Nunc sub praesenti para grapho in unum colligendae, ac b viter probandae visae Suni praecipudo quaedam aliae; ad pleniorem scilicet notionem mirat,ilis illius potestatis, qua Christus

Dominus pollere suum in aerris vicarium Vuluit. PHAEROGATIFA I . - Romanus Ponti eae est, jure divino, totius eatholieae uni tulis centrum. - Vide probatum Supra, parte I, sectione tu, capite IV. Puae uocATivλ II'. - Romanus Pontifer est, jure divino, universutis Eeelesiae monarcha in proprio ac stricto sensu. - Iide probatum supra, parte I, Seel. IV, cap. V. PRAEROGATIM III . - Romano Pontifici jure dirino eo elit

342쪽

519p1RS 0UINTA. potestas condendi leges seu decreta sidei et morum, quae cunctaseeelesias constringant. -Vide probatum Supra, parte I, Se t. iv,

cap. V.

PRAEROGATIvx ΙΓ'. - Romano Pontifici jure divino eompetit potesta3, censuris, Geommunicationibus, aliisque poenis animadvertendi in eos qui leges ipsius transgrediuntur. - Constat:

1' verbis Christi ad Petrum, quodcumque ligaveris, etc. Qui habet potestatem ligandi quodcumque, habet hoc ipso potestalem ligandi seu obligandi per cenSuras, excommunicationeS, aliasque poenas. Haec autem potestas in R0manos Pontifices, Petri successores, transivit. - Constat: 2' praxi Romanorum Pontificum. Enimvero ejusmodi censura S ac plenas edixerunt iisque tanquam Sanctione leges sua S, decreta si dei, propositionumque condemnationes communiverunt. Quae praxis perlulam speculorum seriem constans perduravit. De quo ut nonnulla priorum saeculorum facta c0mmemoremus, Victor Papa I quartodecimanos asiaticos, teSte Eusebio, excommunicavit; vel potius sui alii existimant , excommunicationem

comminatus est, aut etiam tulit, Sed deprecante saneto Irenaeo ad ultimum et sectum non perduxit. I nn0centius I, audita morte sancti Clursostumi, Arcadium imperatorem et uxorem ipsius excommunicavit, eo quod in Sede Constantinopolitana restitui Chrysostomum, prout Sedes Apostolica jusserat, non permisissent. Nicolaus I flolario regi excommunicationem comminatus est. Rus autem concubinam Uald radam, necnon Coloniensem et Trevirensem Archiepisc0pos excommunicavit. Constat 5' plurium pr0p0Sili0num c0ndemnati0ne. Damnata

est, verbi gratia, in concilio Constantiensi propositio XXX. Uiclosi, quae sic habebat: Dcomm inicatio Papae vel e uacumque

Praelati, non est timenda, quia est eensura Antiehristi. Si Papae non competeret poteSlaS excommunicandi, ejus exc0mmunicationes non essent timendae. A Leone Papa X damnata est XXIII propositio Lumeri : Dcommunieationes sunt tantum ternae poenae, nec privant hominem communibus spirituali-

343쪽

320 TRACTATIIS fg PAPh. bus Leelesias orationibus. Item XXIV : Doeendi sunt christiani plus diligere Geommunieationem quam timere. Ibi quidem generatim agitur de excommunicationibus in Ecclesia serrisolitis. Sed cum de facto ferri soleant ab Episcopis et potissimum a Papa, perinde est ac Si expresse dixisset Lutherus communicationes a Papa latae, etc. - C0nstat : 4' ratione theologica . Nam, ex praecedenti praerogativa, Romani Pontificis jus est decreta fidei, morum et disciplinae generalis condere. Habet nempe, jure divino, legislativam, quoad tria haec, potestatem. Porro legislativa potestas, ne inanis ac nulla sit, sibi necessario annexam habet poleStatem paenas decernendi. CenSurde autem Sunt pinnae, et quidem in societate spirituali valde idoneae. ps EsoGATIux Vφ. - Εae disiua dispositione, soli Romano Pontilici jure ordinario eo inpetit concilia generalia convocare, eis

praeSidere, eaque tran8ferre, dissolPere ac consili mare. - ideprobatum infra, parte octa a, cap. I. PRAER0s1NvA VI'. - Romano Pontifici, eae jure divino reservandas ac referendae sunt causae m66res, ac proinde causae fidei

et generalis diseiplinae. - Sequitur ex primatu jurisdictionis. Nam causae fidei et generalis disciplinae non Spectant solum- modo ad hanc vel illam dicecesim, sed ad totam Ecclesiam. Decernere autem de causis ejusmodi, ad illum Solum pertinet cujus auctoritas, utpote Suprema et monarchica, ad totam Ecclesiam extenditur. Ergo causae de side, moribus,

disciplina generali et de bono lotius Ecclesiae ad Romanum

Pontificem reservandae ac re serendae Sunt. - Ιdem constat ex

perpetua praxi. Nam insurgentibus erroribus et haeresibus semper ad Romanum Pontificem catholici recurrerunt. Et de facto, ante concilium Nicaenum haereses omn0s a Romanis Pontis cibus damnatae sunt. Item postea haerelici Arius, Macedonius, Nestorius, LutSches, Pelagius, Monolhelitae, prius bd Romanos Pontifices delati ei ab eis damnati sunt, quam

in conciliis aecumenicis eorum causae ventilarentur. ΙnSuper

344쪽

habuerunt et commonuerunt. Inter quos Sic sanctus Innocen-lius I, in suis ad concilium Milevilanum litteris : u 0uoties

sidei ratio ventilatur, arbitror omnes coepiscopos no StroS nonnisi ad Petrum, id est, ad sui nominis et honoris auctorem, referre debere. DPRRROGATIVA VII'. - Romano Ponti siet, jure disino, eompetit potestas sibi reservandi, in foro conscientur, graviorum criminum absolutiones : item potestas sibi reservandi dispensationes, eollationes bene sietorum, et munia ecclesiastica. - Sequitur ex eo

quod ipsi in Beati Petri persona collata sit a Christo potestas

quodcumque ligandi atque solvendi. - Sequitur insuper ex suprema ipsius et monarehica in totam Ecclesiam jurisdictione, ut patet. - Constat praeterea ex praxi. B0mani quippe Pontisces haec sibi, quatenus Petri successoribus, tribuerunt, tota consentiente ac approbante Ecclesia. - Constat specialim quoad jus si hi reservandi graviorum peccatorum abSolutio--nem, ex his Tridentini concilii verbis: si Pontifices maximi pro suprema auctori late sibi in Ecclesia universa tradita, causas aliqua S criminum graviorum suo potuerunt peculiari judicio reservare v Sess. XIX, c. viij. - Idem constat brevi super soliditate, ubi Pius VI, inter errores quoa dicit sol deerelis damnatos, et quos ipse damnat, recenset et istum : Licitum sibi feeisse Ponti sices violandi jura Episcoporum, reservandique sibi absolutiones, dispensationes, decisiones, appellationes, collationes beneflciorum, etc. Ergo summus Pontifex jus suum a Christo acceptum exercet, dum causas istas sibi reservat.

Idem constat ex damnatis in bulla cluetonem fidei sequentibus articulis : si IlI, item in eo quod hortatur Episcopum ad prosequendam gnaviter persectiorem ecclesiasticae disciplinae constitutionem, idque c0ntra omnes contrarias consuetudines, exemptiones, Peservationes, quae adversantur hono ordini dice-cesis, majori gloriae Dei, et majori aediscationi fidelium : per id quod supponit Episcopo fas esse, proprio suo judicio et

345쪽

322 TRACTATΓS DE PAP1. arbitratu, sialuere e decernere contra consuetudines, exemptiones, reservationes, sive quae in universa Ecclesia, sive etiam in unaquaque provincia locum habent, sine venia et intemventu superioris hierarchicae potestalis a qua inductae sunt

aut probatae et vim legis obtinent, inducens in schisma et subversionem hierarchici regiminis, erronea. - VIII, item quod et sibi persuasum esse ait, jura Episcopi a Christo accepta pro gubernanda Ecclesia nec alterari nec impediri posse, et ubi contigerit horum jurium exercitium quavis .de cauSasuisse interruptum, posse Semper Episcopum ac debere in originaria sua jura regredi, quotiescumque id exigit majus bonum suae Ecclesiae: in eo quod innuit, jurium episcopalium exercitium nulla superiore potestate praepediri aut coerceri poSSe, quandocumque Episcopus proprio judicio censuerit minus id expedire majori bono suae Ecclesiae, inducens in

schisma et subversionem hierarchici regiminis, errone3. v Lx ista damnatione sequitur, nulli Episcopo fas esse statuere contra exemptioneS, r Servationes, etc., sinevenia et interventu

superioris hierarchicae potestatis, a qua inductae Sunt aut probatae, et p0SSe jurium episcopalium exercitium a superiore potestale praepediri ac coerceri. Porro potestas haec superior Episcopis, est procul dubio, non lanium potestas conciliorum secumenicorum, sed etiam potestas Romanorum Pontificum, qui ex plenitudine potestalis sibi praedicta reservant, et episcopalis poleslatis exercitium coercent. Ergo jure proprio sibi

haec Pontifices reservant. t PliinnocATivA VΠΡ. - Romano Pontistiei, jure divivo, competit potestas recipiendi Episcoporem appellationes a sententiis contra ipsos prolatis. - Sequitur e teXtibus quodcumque ligaPeris ... Ρωce agnos, paSce oves, queis conStat plenam et supremam

in Ecclesia potestatem esse penes Romanum Pontificenti. Semper enim fas erit appellare a sententia tribunalis inserioris ad judicem supremum. Et is, hoc ipso quod sit supremus judex, poterii oppetiali ines a sententiis quorumlibet reci-

346쪽

p1RS uUINTA.525 pere, ac suo judicio reservare. - Idem Sequitur e prima lujurisdictionis Romani Pontificis, ejusque poleStute plena, suprema ei monui hicu. - Idem colligitur e constanti Ecclesiae praxi. Iam a primis Ecclesiae speculis ad summos Pontifices tanquam ad Petri successores appellarunt S. Allianasius, Eus-

. thalius Sebastenus, S. IoanneS Chrisostomus, Theodorulus, S. Flavianus Episcopus constantinopolitanus, S. Ignalius pariter Episcopus Constantinopolitanus. Appellarunt scilicet 0rientales etiam Episcopi et Patriarchae. Atque illos summi

pontifices admiserunt, audiverunt, absolverunt, reSpeelivis suis sedibus e quibus exturbati fuerant restituerunt, conciliorumque Sententias contra ipsos latas resciderunt. - Insu per Sardi censo concilium, quod habitum fuit tanquam Nicaeni continuatio, et oecumenici talis auctoritatem obtinuit, canonibus 4 et 7, licitum declaravit Episcopis quibuslihel depositis

ad Romanum Pontificem appellare. - Tandem idem evincitur ratione theologi ea. In omni quippe societate appellare licet a judicibus inserturibus ad superiores, et ab istis ad supremum. Sed in Ecclesia judex supremus est Papa, siquidem deside est ipsi competere primatum jurisdictionis, putestatemque plenam et Supremum; ergo ad Ρapam appellare possunt ipsi

etiam Episcopi, ab aliis quibuscumque judicibus damnati ac depositi.

PRAEROG1Tio ΙX'. - Romano Ponti rei jure dirino eo inpelit potestas Episcopos consili mundi, seu eis dandi institutionem cano-nieam; ita ut ad metropolitanum aut alios consili mulio haec pertinere non possit nisi eae eone sione Sedis Apostoli . - Vide

probatum in meo tractatu de Episcopo, parte II, cap. i. ἶ bet 4. Corollarium I eae praerogatira IX'. - Ergo si quis metropOllianus absque c0ncessione R0mani Pontilicis, Episcopos instituere attentaret, inane foret tentamen istud, Schismaticum, et in suo principio fidei adversum. 1' Quidem inane laret. Cum enim, absque Papae concessione, Episcopi jurisdictionem nec

347쪽

ferret. 2' Εsset schismaticum, utpote quo iste metropoli lanus, necnon Episcopi ab ipso instituli, ab obedientia Romani Ponlisi is, atque adeo ab regiminis unitale sese resecarent. 5' Esset in principio suo fidei adversum. Niteretur quippe principio hoc : posse legitime constitui Episcopos absque Romani Pontificis auctoritate, ac ipso etiam invito. duo Semel admisso

actum est, ut palel, de pluribus fidei articulis, verbi gratia de primo tu jurisdicti0nis, et de plena Pontificis potestate pascendi, regendi ac gubernandi universalem Ecelesiam. Quod autem dictum est de metropolitano, dicendum et de synodo metropolitanum instituente, ut patet. Corollarium II eae eadem praerogat ira IX. - Ergo infrusi aeschismatici sorsent Episcopi, qui contra Romani Pontificis decreta et jus, seu absque ipsius concessione, eleeli ac cons mdli, ad ipsum solummodo mitterent fidei professionem eleommunionis epistolam. - illi enim sunt intrusi ac schisma tici qui episcopalem jurisdictionem exercent quamvis eam a Popa non receperini, nec ab alio recipere potuerint. Atqui tales essent dicti Episcopi, Etenim, ex hypothesi, Summus Pontifex eos repellit, nec ex ira ipsum alius extat sons episeopalis jurisdicti0nis. - Εl hac de causa pro schismalicis habili sunt

Episcopi jan senistae ultrajecienses ab anno 1725; itemque Episcopi Constitutionales Galliae.

Pliaeti cri X'. - Romano Ponti si ei jure divino eompetit potestus Episcopos deponendi, non tantum ob crimen sed etiam stante utilitatis causat nullius delieti reos; ae omnes simul alicujus regni praesules. - De hac quaestione suse disseruimus intra elatu de Episeopo, parte tertia. Γhi nolet lector quae dixis Ille iurisdictionem episcopalem voeamus eam solam quae Ialide eaerceri posa; ut nempe abstrahamus ab opinione quae tenet per consecrationem immediate a Christo Episcopis conferri quidem jurisdictionem; sed quae sine Papae eonsensu nulli bi valide possit exerceri.

348쪽

inus sectione Ili de remotis a Pio VII omnibus simul Galliarum EpiscopiS.

PRAEROGATivA XΡ. - Romano Pontifici jure divino eompetit potestas, noras dioeceses constituendi, et antiquus restringendi vel etiam supprimendi. - Nam dioeceseon territurialis determinatio seu limitatio non est juris divini, sed ecclesiastici. Igitur mutari potest a suprema Ecclesiae potestat', qu e penes Romanum Pontificem residet. Xec Objiciatur obstare canones. Nam, ut supra probatum est, ipsis etiam disciplinaribus canonibus superior est papalis auctoritas. - Praeterea nullus

Episcopus iurisdictionem valide potest exercere nisi in illud territorium et in illos subjectos, quos ipsi assignaverit Papa, vel alius de Papae consensu. Igitur ad Papam pertinet singulis Episcopis suum territorium prout sibi visum fuerit assignare. Nec obstat quod alii Episcopi determinatum quisque

territorium sub jurisdictione sua jam habeant. Nam, ex praecedenti praerogativa, potest eos Summus Pontifex, etiam timvitos et innoxios dup0nere. Igitur potest Papa disieceses omnes alicujus regionis supprimere, dep0Sitis earum Episc0pis, et novas cum alia circumscriptione creare. Atque id peregit quoad Galliam Pius VII. Et a sortiori potest Papa unam dice-cesi in restringere, vel etiam Supprimere, et territorium ejus alteri conjungere. PRAEROGATIv, XII . - Romano Pontistici jure dirino competit ordinaria jurisdietio in omnes mundi dioeceses. Est de side. Ea est ordinaria potestas, quam quis, vi ossicii seu muneris sui permanentis et continuo exercendi, obtinet in certos homines Sibi subditos; quam nempe non habet ex delegatione superioris ordinarii, Sed dignitati suae annexam. Atqui talis est Romani Pontificis potestas in omnes et singulas mundi ecclesias. Ipsi nempe dictum a Christo, in Beati Petri per

Sona : p ce agnos, paSce Odra, id est, omnes omnino fideles. Ipsi a Christo collata plena et suprema potestas universalem

Ecclesiam pascendi, regendi ac gubernandi; quae p0testas, nisi

349쪽

5 26

TRICTATUS DE PAPA.esset ordinaria, salso plena et suprema diceretur. Item evanesceret primatus jurisdictionis, si delegata dumtaxat jurisdictione constaret: si quidem major est delegantis quam de- legali potestas. Item desineret monarehiea Romani Ponti scis

auctoritas; siquidem monarcha nullus esse potest absque ordinaria in regno Suo potestate. - In Super cecumeni ea STnodus duodecima, quae suit Lateranensis quarta, rem Sic expresse

definivit anno 12l5: si Romana Ecclesia, disponente Domino, super omnes alias ordinariae potestalis Oblinet principatum utpote universorum Christi fidelium mater et magistra. h

Labbo, t. XI, c0l. lb5, edit. Parisiis, 167l. Item constat exliis verbis pii II, in Brevi Super solidit ite : a Dogma catholicum est Λposl0los, tametsi extraordinaria praeditos potestale quae data personis cum ipsis personis interiit, suisse Petro subjectos; quem solum Apostolis praeesse Christus jussit; et subesse plenitudini potestatis Romani Pontificis quae veluti

ordinaria fuit in Petro, ita in ejus sueeessoribus ordinaria est omnes Episcopos ; qui extraordinaria potestate Apostolorum destituuntur. η- In eodem Brevi Super soliditate, inter errores quos Pius II damnatos fuisse asserit, et quos ipSe damnat recens plur iste: si Vim prima lus liac una praerogaliva conlineri, Supplendae ali 0rum negligentiae, prospiciendi conservationi unitalis hortationibus et exemplo : Iontifices nihil p0sse

in aliena dioecesi, praeterquam extraordinario caSu. BPuaenochTivA XIII'. - Romano Pontili et jure diriuo eompetit jurisdictio immodiala in omnes et singulas mundi disreeses. Est de fide. - Immediata potestas ea est quam quis in omnes subditos suos exercere potest immediate, id est, per seipsum sine auctoritate media, Seu absque alterius potestatis opera; ita nempe ut possit, non tantum aliis qui simul regunt invigilare, eos hortari ad recte iungendum munere suo, negligentesque aut delinquentes admonere ac verbis corrigere, Sed etiam leges serre quibus constringantur isti rectores ac eorum Subditi, censuris uirosque coercere, rectores prav0S Rut inu-

350쪽

527tiles deponere, ac alios ipsis substituere. Atqui talis est po-lesias Romani Pontificis, tum in Episcopos, tum in omnes fideles Episcopis subjectos. - Constat Scriptura Sacra. Non dixit Christus, pasce agnos mediate per oves, id est, si deles mediate per Episcopos. Sed : Pasce oves, puSce agnos. Sicut immediatus pastor constitulus est qu0ad oves Seu Episcopos, ita et quoad agnos seu fideles. Item dixit Christus : Quod-

eumque ligaveri8. . . Ergo validum quodcumque successor Petri decreverit. Ergo valida ejus decreta, Sive Episcopos, Sive ipS0rum dice esan0s immediale respiciant. - Ιdem Sequitur exprimatu jurisdictionis. Nam xi ejusmodi primatus, praecipienti ac decernenti Romano Pontifici omnes tenentur obedire. Igitur si Papa immediate praecipiat omnibus lolius mundi fidelibus, fideles isti omnes ex obligatione parere debebunt.

Ergo habet in omnes immedialam auctoritatem. - Ιdem Sequitur ex eo quod Romano Pontifici competat monarchica et plena potestas universalem Ecclesiam pascendi, regendi ac gubernandi. Nam si Papae decreta uniuscujusque dioecesissideles attingere non possent nisi mediale, id est, nisi consentiente istius dioecesis Episcopo, Suprema potestas regiminis quoad singulas dioeceses, esset penes earum Episc0pos; non autem penes Papam, nisi quoad suam dioecesim R0manam. Igitur constituisset Christus Ecclesiam cum forma foederativa. Constaret nimpe Ecclesia totidem statibus monarchicis et ab invicem independentibus, quot sextant diae eSes. Si vero dicatur, non pendere quidem ab un0quoque Episcopo vim Pontificiorum decretorum, pendere tamen a conSenSUepiScopalis collegii, seu corporis morali S Epi Scoporum, tunc Ecclesiam suam constituisset Christus cum sorma aristocratica, Siquidem supremam auctoritatem esse voluisset penes rectores praecipuos, id est, Episcopos, quatenus collegialiter statuentes. Γnde quocumque modo intelligatur Romani Pontificis polestalem in omnes et singulos mundi sideles non esse immediatam, aperte Sequitur poteStatem illam non esSe mo-