장음표시 사용
61쪽
quia sorma Matrimonii sistit in quadam indivisibili coniunctione ani
go Huiusmodi Matrimonia specialia tendentia ad contervationem propriae virginitatis, non respiciunt pro fine successionem, neque Prolis generationem, neque incontinentiae remedium, & hic finis, puta remedium incontinentiae datum fuit Matrimonio in finem, post peccatum originale ; .Et notandum ex Doctrina Patris Sancheg lib.2. de Mare monio disp.29. n.2. ubi assignat finem, per quem non tantum valida , verum dolicita redduntur Matrimonia virginalia. Ita ait in sua prima
conelusione: Quando Matrimonium non eontrahitur ratione actus, si liret e uiae conjugalis, tune licite contrahitur, quamvis non inleviatur soboles, uec concupiscentiae remedium, ut eontigit in Matrimonio Beata Virginis. Probatur, quia licet Matrimonii in ordine ad actum sit senis soboles, O remedium concupiscentia; arseclusio actu, O ut quidem contractus est, sinis ejus proximus est mutua animarum conjunctio, o ut est Sacramentum, finis es ipsa conjugumsanctificatio, ergo tam non intenditur copula, licitum est ob alios duos siues contrahere. Praeterea
quia licitum est in aliquo easu contrahere matrimonium, animo non cohsummandi, ut constat ex eap. commissum desponsal. ω tamen tune neu-eer ex duobus illis prioribus finibus intenditur. Sic C eri tom. I. tractis M. de Matrim. quast.3. Unde cauld Petrus de Soto terit, I 6. de matrimo serens esse veniale non intendere sobolem, odidit: quando celebr eur Matrimonium, animo utendi illa: o Haec Doctrina Magistralis, & restautiva Patris Sancher, quam adducit Cardinalis Caietanus, & Petrus de Soto, est decisiva praele iis casus, de quo agitur, non tantum in ordine ad valorem , seu validitatem, verum ad legalitatem Matrimonii nostri Venerabilis. Duos contrahendi Matrimonium modos supponit, unum communem , & regulariter acceptum , cum animo exercitii Matrimonialis, puta copulae carnalis ; & finis huius debet esse proles habenda, & carnalis concupiscentiae remedium, quod dicitur finis superadditus, & minus principalis . Qui hoc modo Matrimonium contrahit, si suas non adhibeat dialigentias , ut successionem assequatur, incurrit in peccatum veniale . Ille vero, qui specialissimo modo Matrimonium contrahit, nullatenus tendens in finem directum ad usum matrimonialem , puta ad copulam carnalem, sed totaliter ab opposito, scilicet cum animi proposito, re i tentione observandi perpetuam castitatem , iste licite contrahit, esto non intendat habere successionem, tamquam finem, neque carnalis concupiscentiae remedium. Et si quis scire desiderat, qualem finem habeat, qui tali modo contrahiti Respondit Sanchea, cum Soto, & Cajetano , finem proximum hujus Matrimonii, sub ratione contractus considerati, esse mutuam, S reciprocam animorum unionem : Pt quidem Con
62쪽
tractus est, sinis ejus proximus, est mutua animorum eo unctio; huinius vero Matrimonii lub ratione Sacramenti considerati finis ejus proximus est gratia sanctificans, quam per tale Sacramentum assequuntur contrahentes. Ut est Sacramentum, finis ejus est ipsa conjugum sanct beatio. Et ex hoc sequitur postea consequentia Patris Sancheg in favorem nostri Venerabilis. Ergo dum non intenditur eopula, licitum essob alios duos fines contrabere .
t Est pariter observandum in his Matrimoniis specialibus, quod
tria bona , seu tres boni effectus Matrimonii, & sunt reciproca Fides, Proles, & Sacramentum sub duplici modo considerari possunt, aut in ordine ad obligationem, aut in ordine ad executionem . In ordine ad obligationem, lupradicta bona, seu boni effectus, spectant ad essentiam cuiuscumque Matrimonii, eo quia talis obligatio resultat ex Matrimo'nii contractu, & ex principiis essentialibus ad Matrimonium spectantibus. Sic expresse docet D. Thomas in A. dist.3 I. quaest. I. art. I. iucorp. ubi ait: Fides, O Proles, secundi m quod considerantur in Dis principiis, ut pro Prole accipiatur intentio Prosis; . pro Fide , debi-ὶum servandi fidem, sine quibus Matrimonium esse non potest; oe sic
accipiendo Fidem , Prolem, sunt essentiaissma in Matrimonio. Et tamen haec eadem bona, in ordine ad successionem sunt de essentia Matrimonii , quod potest etiam sine illis subsistere . Ita docet D. Thomas,& est etiam doctrina D. Bonaventurae, ibi: Sine bono Sacramenti, numquam esse Matrimonium; ut potest esse sine fide, & prole. Et hoc
intelligendum est in ordine ad executionem 3 non tamen es Matriamonium , si tu eousensu exprimeretur aliquid in contrarium fidei, σproli. Haec observatio in contextu D. Thomae, est pariter Patris Samchea loco sup. citi n. I a. ex quo inserti quod si intentio contraria in omdine ad prolem est simplex intentio, absque eo quod reducatur ad pactum explicitum, non invalidat Matrimonium, quia in suis principiis non opponitur eum obligatione huius boni, quae obligatio est e sentialis ad validitatem contractus matrimonialis et Fides, se proles, se
eundi m quod considerantur in suis principiis, sunt essentialisma in M
trimonio . Simplex intentio abstinendi se ab usu matrimoniali, tantum Opponitur bono prolis in ordine ad executionem , & cum haec non sit essentialis , neque necessaria ad validitatem Matrimonii, simplex intentio habita observandi continentiam , non invalidat , neque irritum reddit contractum. Nihilominus si haec simplex intentio reduceretur ad pactum expressum, seu explicitum in contrahendo Matrimonium , in tali casu, procul dubio, contractus redderetur invalidus, quia in tali casu pactum expressum , seu explicitum opponeretur expresse bono prolis, non tantum in intentione, sed etiam in ordine ad obligati
nem , & hoc modo destrueretur pars, seu rea ellcntiabor Matrimonii is Suarea ubi supra, &c. 4a In
63쪽
cla In casu nostrae consultationis, Uenerabilis non contraxit Matriamonium, spopondendo rem aliquam in contrarium, seu oppositam sue-eessioni, aut alteri bono status Matrimonii; ac ideo illius intentio permanendi in statu perpetuae puritatis in statu Matrimonii, non fuit destruetiva alicujus rei egentialis ad valorem Matrimonii. Illius desiderium manifestatum in occasione quaerendi sibi Sponsam, fuit simplex intentio servandi perpetuam castitatem, si ei possibile finget . Talis intentio tantum opponitur actui executivo , qui non est esse tialis , neque necessarius ad valorem Matrimonii ,& relinquit contraciam obligationem in suis principiis, quae obligatio vere est essentialis, ut ait D. Thomas . Ultra quam quod in eadem conditionali; Si possibile foret, includitur tacita consessio obligationum , quas noster ven rabilis contrahebat per Matrimonium ς & totum illius desiderium, Mintentio tantiim procedebat contra executionem finis, & boni matrimonialis contractus. Notandum est etiam quod esto in cap. fines. de condit. opposit. Ubi declarantur, & deciduntur conditiones invalidantes Matrimonium, Omnes illae ibi nominatae sunt turpes, & illicitae, di quamvis sit communis sententia, quod quaecumque conditio licet honesta, si contraria, aut opposita fuerit hono, aut fini successionis , vitiat Matrimonium. Sancheg lib.6. de consens. conditionat. disp. Io. n. 2. In casu nostrae consultationis nulla irtersuit conditio opposita fini successionis , scuti in simili eam advertit P. Sancher num. . t
quendo de Matrimonio Beatissimae Virginis, & D. Ioselth; quia ambo
verε, &absolute consentierunt in reciproca iacultate, & potestate, quae ad invieeni sibi dantur contrahentes , esto ambo firmum propositum haberent observandi castitatem perpetuam; quia cum sit absolutus consensus in reciproca traditione Xorporum, nulla interfuit conditio opposita fini successionis, & solummodo adfuit simplex intentio contraria, aut opposita fini, aut bono prolis, in ordine ad executionem, quae neque essentialis, neque necessaria dicitur ad valorem Matrimonii.
Hoc idem fuit effectum in Matrimoniis nostri Venerabilis, & ideo in ipsis nil fuit inventum repugnans ,& invalidam illa . η3 Haec resolutio usque modo adducta cum doctrina D. Thomae, est adeo re lutiva in illa Sancti Patris nostri Augustini, ut P. Vasqueκ in citatione Textuum, superfluum iudicat scribere verba illius; hoc
non obstante nonnulla adducentur, ut ex illis inferre possimus rati nes concludentes. In lib. 2i. contra Faustum cap. 8. loquendo de Matrimonio Beatissimae Virginis, S D. Joseph ita ait: neque enim quia concubitu non permixtus, ideo non Maritus; & assignat S. Doct. rationem . Ut O Pineph Maritus diceretur , lubens eam Conjugem non concubitu, sed assem; non commixtione corporum, sed eopulatione , q uod est charius animoram confoederatione, quamvis ei non fuerit caΥ- ne commixtus. η Ei
64쪽
4 Essentia, & principalis persectio Matrimonii consistit in diveris
sitate sexuum, & indissolubili animorum unione; sese invicem, &mutuo obligantes ad mutuam, & reciprocam fidelitatem servandam. Sic vidimus in D.Thoma , a quo probatur auctoritate sequenti Sancti Patris nostri Augustini lib. s. de Nup. & Concup. cap. II. Conjux P eatur ex prima fide desponsationis, quam concubitu nec cognoverat, nee fuerat eognosciturus. Et ibi loquendo de Matrimonio Beatissimae Virginis, & D. Ioseph , etiam ad ce illis duobus nostri Venerabilis cum duabus suis Sponsis: Absit, ut inter illos linculum conjugale rumpatur ; imo firmius erit, quo magis ea pacta secum inierint, quae eb
rius, concordissique servanda sunt, non Voluptariis corporum nexiabus, sed voluntariis animorum assectibus. In casu nostro adfuit animorum unio cum sexus diversitate inter Venerabilem, & suas o sis, cum mutua, & reciproca obligatione ad secundam fidelitatem, erem unum, & alterum Matrimonium fuit verum, & validum, eo magis firmum , & indissolubile, quo purius: Iino firmius erit non voluePtariis eorporum nexibus, sed voluntariis animorum affectibus. Os Et quamvis huic Matrimonio defuerit usus, & seu copula carna iis , & propositum ea utendi, non propterea Matrimonium suit invalidum , quia unio, & copula carnalis conjugatorum in ordine ad
usum, aut executionem illius, non est de essentia contractus; neque honum, neque carnalis unionis finis adeo aestimatione dignus reputandus est, ut Catholici ειε ipso iudieare debeant Matrimonium subsi flere non posse; imo maioris persectionis sne supradicto fine illud debent reputare ; eo quia strictiori vinculo cum Christo unit coniugatos Vinculum animorum , quam copula carnalis, & magis consimiles illos reddit Christi Parentibus. Hare sunt verba D. Augustini, quae scripta videntur ad nostri casus favorabilem decisionem. Ita ait loco su cit. contra Faustum: Et ne homines fideles christi, quod sibi conjuges carne mi centur, tam magnum in eonjugio deputarent, ut φὰ boe esse non posse erederent, sed potiais dicerent fidelia conjugia, multὸ famili rius se adhaerere membris Christi, quanto potuissent imitari Parentes cimui. Noster Venerabilis in utroque Matrimonio Christi Pare
tes fuit imitatus, non solum postquam contraxisset, sed antequIm ea Matrimonia contraheret, & in ipso contractionis actu cum proposito servandi perpetuam cassitatem ς ideoque unum, S alterum Matrimonium , non tantum reputandum est validum , sed persectissimum; cum in utroque imitatus fuerit Matrimonium a Christi Parentibus contractum.
46 Eamdem Doctrinam tradit D. Angustinus lib. de bono coni gali cap. I. ubi inter Conjugatos duas uniones distinguens, quarumma, quae principalior reputatur. α haec est unio animorum, ob
65쪽
debitum obsequium, & mutuam fidelitatem inter eos servandam : &altera est corporum ad generationem prolis directa; & ait primam posese snh secunda subsistere, & illam lassicere ad valorem , & perseeti nem Matrimonii; eo quia secunda neque essentialis, neque principalis reputatur, bene vero subsequens, & ecce verba Sancti Doctoris: Consequens ergo est connexio societatis in filiis , qui unus honestus frinctas
est , non conjunctionis maris, O foemina, sed concubitus: Poterat enim esse in utroque sexu etiam sine tali commixtione, alterius obsequentis, amicabilis quadam, O germana conjunctio. Notandum est bonum prolis D. Augustinus non ait esse effectum principalem unionis coniugatorum , sed fructum unionis carnalis , quae quidem unio, non est principalis , & essentialis Matrimonii, bene vero secundaria, & subsequens ad ipsum : Unus honestus fructus est, non conjunctioms , sed eou- cubitus . Notandum est etiam in laudem nostri Venerabilis D. Augu- sinum non asserere de facto fuisse unionem unam, sine alia, sed unam esse posse sine alia. Et Matrimonia in casu nostro sunt admirabilis exempli , & ad actum practicum redacta circa id , quod a Divo Augustino possibile reputatur . Poterat enim esse in utroque sexu, etiam sine tali commixtione alterius obsequentis, amicabilis quaedam, in germana conj unctio. 47 Probat Sanctus hane sententiam in eap. 3. eiusdem lib. duabus rationibus, una , quae provenit a fine principali, ob quem Matrim nium fuit institutum , qui non fuit solummodo bonum prolis , sed indivisibilis animorum unio in sexibus disterentibus et & altera est ab incox-menienti ; eo quia si finis unicus, S principalis esset successio, nec ad senectam aetatem perventi validum possent contrahere Matrimonium,
neque subsueret contractum inter ipsos; unde ita ait: s d mihi non videtur propter solam filiorum procreationem; sed propter ipsam
etiam in diverso fera naturalemisocietatem, alioquin non Iam diceretur
conjugium in senibus , praesertim , si vel amisissent filios, wel minim8
genui sent; Pone vero in bono, licet annoso conjugio ς etsi emremit
ardor aetatis inter masculum, O foeminam , viget tamen ordo charit iis inter Maritum, oe Uxorem, quia quanto meliora sunt, tanto maturius d commixtione carnis pari consensu se continere estperunt, non
ut necessitatis esset, posted non posse quod vellent , fed ut laudis scriprimum uoluisse quodpossent. Magister Baslius Ponc. lib. . de Matrim. cap. 16. dictusnime defendit validum esse Matrimonium contractum inter duos impotentes ad generationem, dum impotentia talis sit notoria, una semel quod contractum sit cum intentione ad casse vivendum & hoc probat in cap. 18.adducendo diversos textus Iuris Canonici multominus opponitur valori, & Iegitimitati Matrimonii impotentia voluntaria exorta 1 libero proposito, S determinatione iacta Diuitigod by COOste
66쪽
vivendi in castitate, quam opponitur impotentia exorta I natura ; Aesecundum opinionem D. Augustini reddit Matrimonium magis laudabile. Igitur Matrimonium , de quo agitur in praesenti casu, non solum fuit validum, verum & valde commendabile, iuxta illud: tantὸ m turius d commixtione earnis se eontinere eaperunt, non ut necessitatis
est, postea non posse quod vellent ,sed ut laudis est primum notus
quodponi. In hac tota Doctrina D. Augustinus tantum excludit c pulam , aut communicationem carnalem in ordine ad executionem . quia hoc modo opponitur Virginali puritati, cum qua B. Virgo desponsata suit, cujus Matrimonium defendit fuisse validum , ac legitimum ς & quemadmodum potentia, S libertas ad utendum, & exeis quendum hanc unionem , seu communicationem non opponitur puritati Virginali, neque hanc virtutem diminuit, sicuti cum D.Thoma iam vidimus, ideo a D. Augustino non excluditur ; imo E contra , eam admittit , S supponit, ut hanc virtutem magis reddat commendabilem,
ut laudis primum noluis, quod possent. q8 Hanc pariter sententiam sequitur Ugo Victorinus, adeo consommis , & adiecius erga Sancti Doctoris doctrinam, ut in eo saeculo, quo vixerat nuncupatus fuit lingua D. Augustini, & iuxta P. Suareet obser ationem, super hanc materiam, eum secuti sunt D. Thomas, Albertus Magnus , & alii Doctores Scholastici. In lib. Virginitatis Beatissimae Virginis, ita suam quaestionem introducit: Dsutiamus, ut post las, quid sit conjugium, OV ex ipsius di nitione proposita conseder m r, fisimul es potuerint in Virgine Matre, in consensus co Malis,
o propositum virginitatis. Evindem quaestionem continet nostra Praesens consultatio, in qua quaeritur, quomodo subsistere potuerit nostri Venerabilis Matrimonium, cum proposito perpetuam castita tem servandi.
ης Ad hanc quaestionem se respondet: Quid enim es conjugium , nisi legitima societas inter virum, O seminam: in qua videlictis cietate ex pari consensu uterque semetipsum debet alteri. Spontaneus ergo consensus inter virum, oe seminam legitime convictos facit, quonterque alteri debitores fui se spondet: Me est qui conjugium facit: conjugium est ipsa Dcietas tali consensu con*derata, qua altero P
vente, alterum ab altero non dissolvit. Totum hoe, quod est unio indissolubilis animorum, eum reciproca obligatione observandi ad invicem mutuam fidelitatem, ad essentiam Matrimonii spectat ς cujus causa esliciens est mutuus consensus ad hunc effectuin datus. Sponi
neus ergo consensus, oec. Me est, qui conjugium facis: Et conjugium essi a societas, ciso Prosequitur Ugo Victorinus, & ait: M adbue alius eonsensus, sed carnalis commercii ad invicem exigendi, atque reddendi similem inter
67쪽
Virum , in Mulierem, actionem constituens et Comes non esse Iis conjugii ς osticium, oe non vinculum, qui oe ipse tamen eum pari etiam
necesse est debito teneatur. Hic explicat secundum consensum duorum Matrimoniorum regulariter acceptiorum, qualis est consensus implicitus, aut expressus in ordine ad exercitium, & usum conjuga Iem , & observat hunc consensum non esse illius desectum, neque fieri comes, neque conjugii essectorem, bene vero esse ossicium, S usum coniugatorum , nequaquam vero ligamen eos uniens ad contractum, aut Sacramentum , ossicium est non vinculum. Est etiam hic notandum co sensum implicitum in eopulam, quem D. Thomas dicit esse essentialem, non esse velle carnale commercium, sed solam velle dominium ,& p testatem, ut supra dictum est. Hoc in loco Ugo 1 Sancto Victore i quitur de consensu, quo quis vult carnale commercium, & hic est ille consensus, quem D. Thomas vocat explicitum in eopulam qui non
est de necessitate, neque de essentia ad valorem contractus matrimo
nialis , sicut docet D. Thomas, atque hic expressε docet Ugo Victoris
s I sunt notati vh digna verba sequentia, eum quibus loquens de commercio carnali, ita ait: Hujus debiti necestas illos conjugatos sibi
ad invicem nonsubgicit, in quibus, dum conjugium eontrahereruν , vel sanciretur, Myus operis consensus non praecessu. Hinc supponens validum Matrimonium contractum sinΦ consensu expresso, aut impliciato immediato ad commercium carnale, ait, quod lex, aut obligati solvendi tale debitum, non comprehendit illos, qui sub hac sorma Matrimonium contraxerunt. Ratio clarε patet iuxta dictum D. Th mae , & Sancheg, quia isti Conjugati in eorum contractu noIuerunt usum coniugalem , bene vero potentiam, facultatem , & dominium, quod speciat ad essentiam, & valorem Matrimonii, & talis potestas , seu dominium non est incompossibile cum proposito servandi perpetuam castitatem . Igitur vi talis contractus non remanent adstricti ad usum actualem, sed solum ad conservandam mutuam, & reciprocam facultatem, seu dominium , quod stabilitur, & firmatur in primo con sensu , & reciproca unione animorum, aut in voluntate indi lubilis. Concludit tandem Ugo, ostendens hoc Virginale Matrimonium esse validum, & persectum , & ait. Nec tamen hoe ossicio eessante, verit rem, seu virtutem conjugii edsare credendum est; immo potius tanto verius, ac sanctius conjugium esse, quod in solo eharitatis vinculo, Onon inconcupissentia earnis libidine fundatum es. Haec tota auctoritas Ugonis Victorini est clara explicatio, & confirmatio doctrinae D. Augustini, de sicuti per ipsam deciditur in favorem Matrimonii celebraticum proposito observandi perpetuam castitatem; ita parisormiter ea clara deciso in favorem nostrae praestatis consultationis.
68쪽
yx Ex hoe adducuntur rationes suadentes praesentis resolutionis in favorem nostri Venerabilis. Una ex istis, ea sit, sub qua multa aliae comprehensae reperiuntur , probantes Matrimonii valorem persuas causas, scilicet formalem, efficientem, & finalem . Canis fommalis Matrimonii, iuxta mentem Divi Augustini D. Τhomae, S ali rum Doctorum, est indissolubilis animorum unio , ob quam causam Contrahentes se obligarunt ad observandum inter ipsos mutuam, α reciprocam fidelitatem : Forma Matrimonii eonsistis in quadam i dissolubili conjunctione animorum , per quam unus Conjugum indivimbiliter alteri fidem servare tenetur. In Matrimoniis nostri Uenerabilis, adsuit unio indissolubilis animorum , per quam se obligarunt ad obse
vandam ad invicem mutuam, S reciprocam fidem, seu fidelitatem , igitur attenta causa sormali Matrimonii, illud fuit validum ,& legitimum . Haec ratio confirmatur ex definitione Matrimonii, quam assignat sententiarum Magister in φ dist. 27. Matrimonium est Viri, Mulierisique conjunctio maritalis inter legitimas personas vitam indissolubilem retinens. Quae desinitio concordat cum illa, quae assignatur in iure Canonico et a. quaest. a. ubi ait et Matrimonium est conjunctio m ris , O foeminae inter personas legitimas, iussividuam vita consuetudinem retinens r Et a iure Civili definitur eodem modo: Viri, O Mulieris comunctio, individuam vitae consuetudinem retinens. Institis de patria potest. s. nuptia. In quibus definitionibus explicantibus essentiam Matrimonii, ejulque causam formalem , nulla fit mentio uni nis carnalis conjugatorum. Et suum verum , & legitimum sensum e plicans D. Augustinus, & D. I homas, intelligitur de unione animorum . Si igitur negari non potest hanc intervenisse unionem in du hus Matrimoniis nostri Venerabilis , signum evidens est in eis interfuisse causam formalem , & Matrimonii egentiam . Nec obstat, quod asseritur a Magistro sententiarum in prima definitione esse deessentia Matrimonii unionem matrimonialem, seu conjugalem: conj-nio matrimonialis, in qua videtur ipsum ponere distinctionem inter unionem , quae admitti potest inter duos statres, ex hoc quod uniomatrimonialis est in ordine ad unionem carnalem , quae esse non pO test inter duos fratres. Non, inquam, obstat, quia secundum comm nem Doctorum explicationem , unio conjugatorum , quae maritalis,stu matrimonialis dicitur, habet rationem contractus, in quo fit reciproca , & lnutua traditio corporum contrahentium , cum ordine ramuicali directo ad usum ipsorum corporum, & ad unionem carnalem,
quae exerceri non potest inter statres. Ultraquam quod, sicuti vium est cum D. Thoma in A. dist. 3I. q. I. art. 3. Bonum successionis in suo principio consideratum, est de essentia Matrimonii, & hoc intelligitur per unionem conjugalem . Haec est unio animorum, cum
69쪽
saeuitate , & dominio super corpora Conjugatorum, quae non potes esse inter fiatres. Ordo iste radicalis ad successionem, S potestas , de dominium super corpus utriusque sponte fuit acquisitus , nostro Venerabili , quando ille contraxit Matrimonium cum proposito conditionato observandi perpetuam eastitatem , si possbile foret, re sub hac eadem conditione exprimitur potestas, & ordo radicatis, eum quo secie licitum esse usum Matrimonii, in eventu, quo ei fuisset impossibile observandi castitatis propositum.1 3 Causa ejeiens vinculi Matrimonialis non est consensus expressus
copulae carnalis, neque internus actus voluntatis, qui immediate requirat , non solum potentiam , sed etiam usum matrimonialem; quia licet iste consensus consociet Matrimonium, non tamen est causa ligaminis . comes, non essector conjugii, ut ait Ugo Victorinus ille mutuus , & reciprocus consensus, cum quo Contrahentes volunt unira
in animis unione indissolubili, mutuoque & reciproco dominio , e facultate , :& potestate supra eorum corpora, haec est causa effciens Matrimonii. Me est, qui renjugium fuit. In nostro casu evenit reciprocus , di mutuus consensus Contrahentium in ordine ad unionem perpetuam, & indissolubilem animorum, una cum mutua, 8c reciproca traditione dominii super eorum corpora , igitur in utroque Matrimonio fuit etiam vera, de legitima causa efficiens illius. Et observandum est cum Mag. Pora. lib. I. cap. I 8. n. I 8., quod in Matrimoniis communiter acceptis, consensus Contrahentium videtur quod sit unus tantum, sed re vera sunt duo, eo quia assentiuntur unione conj gali , quae secundum D. Thomam, & D. Augustinum , est unio animorum , ad effectum vivendi in bona societate inter duas personas diversi sexus , & etiam praebent assensum expressum , & immediatum in ordine ad unionem camalem, seu corporalem, ad effectum assequendi
finem, & bonum successionis . Isti sunt duo consensus realiter distinis cti in suis obiectis, S in suis finibus; & primus est ratio causalis, re causa secundi; ita quod dari non possit assensus licitus ob finem succe
sonis , non praecedente assensu in ordine ad unionem animorum co
Iugalem . Haec prima unio est essentialis, S indissolubilis; secunda est frequens , sed impediri potest, aut evitari, sicuti impedita in Matrimonio Beatissimae virginis, ad cuius imitationem etiam in Matrimoniis nostri venerabilis, in quibus interluit primus consensus, supra explicatus , qui est causa essiciens legitimi Matrimonii. 1 Causa finalis Matrimonii, quae secundum opinionem multorum est desiderium successionis, seu prolis, sed ad mentem D. Augustini hic dicitur finis minus principalis ; Docet enim Sanctus Doctor, quod neque in Matrimoniis communiter acceptis, successo prolis, dicitur sinis unicus Matrimonii, beae vero desiderium vivendi in societatem
70쪽
cum unione animorum inter personas diversi, & disserentis sexus: Quod mihi non videtur propter solam filiorum procreationem ,sed propter ipsam etiam naturalem tu diverso sexu societatem. Finis ista vivendi in
naturalem societatem , & mutuo se coadjuvandi ad humanam vitam , suit a Deo expressus in creatione Evae, ut eam daret In uxorem Adae.
on est bonum hominem esse solum ; faciamus ei adjutorium simile sibi.
Gen. a. Et ipsi Gentiles hanc veritatem cognoverunt. Quintilianus in Declamat. 368. ita ait: Matrimonia sunt ab ipsa rerum naturia iuventa; Sιc mares foeminis Iunguntur; ut imbecillior sexus praesidium mu rua societate fortiatur. Et videatur Basilius in locicit.n. II. Duo Ma trimonia noliri Venerabilis non fuerunt intenta ad finem, in quem respi cere solent Matrimonia communia, bene vero intenta suerunt in il lum finem principalem, quem expressit Tominus Deus conjugando hominem, quaerendo adjutorium, & societatem in suis Sponsis, S ipsae in eo invenerunt protectionem, & patrocinium, quo indigebant, quovQordinarie indiget sexus imbellis, & Dagilis tamineus, qui sexus sinatali societate manifestus extat expositus periculis. Observetur pariter doctrina supra assignata D. Thomae, & Sancheg in lib. a. de Matrim. disp. 29. n. 2o. ubi ait; quod quando Matrimonium non contrahitur Propter finem , & rationis actus matrimonialis, ut evenit in duobus Matrimoniis nostri Venerabilis quae fuerunt ambo Virginalia, in eo casu sinis eorum non est successo prolis, sed mutua, & reciproca uni animorum, S in ordine ad Sacramentum cousiderata , eorum .finis eticontrahentium sanctificatio : Ut quidem eontractus est , Dis ejus pro ximus est mu ua animorum conjunctio: σ ut est Sacramentum finis essi a conjugum sanctificario. Huiusmodi fuerunt Matrimonia a nostro Venerabili contracta, non ob causam matrimonialis usus , sed cum Proposito perpetuae castitatis; Eorum igitur causa finalis non fuit bonum prolis, sed indissolubilis animorum unio, & utriusque contrahentis sanctificatio ; quae causa finalis, juxta mentem Sancheg reddit Matrimonium licitum, validum, atque legitimum: Dum non intenditur copula, licitum es ob alios sines contrabere. 3 3 Confirmatur per aliam rationem , qua in hac materia communiter utuntur Doctores. In rebus, quae usu non consumuntur, usus
distinguitur a dominio, & unum, & aliud ex ipsis est materia sui ciens in Contractu. Constat ex utroque iure tum Civili, tum Cano nico ubi distinguitur Dominium directum, & Dominio proprietatis a Dominio utili, & indirecto, quod spectat ad ususructum. In corporibus contrahentium haec duo Dominia esse possunt ,& ad validitatem Matrimonii, considerati sub ratione Contractus, sufficit, quod Maxilus obtineat dominium directum, secundum Τext. D. Pauli ad C
rinth.6. Mulier sui corporis potesatem non habet, sed Vir; Simili-