장음표시 사용
71쪽
eximi coeperunt. Id quod do omnimoda exemptione haud intelligas. Quum
enim Episcopi polesias tria prorsus spectet, scilicet quae sunt ordinis, qua ragunt iurisdictionis, quae legis su ut dioecesanae. monasteria, a lege quidem dioecesana exempta sunt, haud voro a potestate ordinis, nec omnino a p testate iurisdietionis. De hoc capito satis actum est si j. Duo hic tantummodo subuectenda. r, Urbanum VIII. Episcopi potestati subieeta declaras-w monasteria omnia de novo erigenda, in quibus duodecim saltem religiosi non essent ta): adli iee et ex constitutione an nocentii X., quae incipit udin parvis, Episcopo plenum ius esse in conventus suppressos, ei dein dis restitulos, in quibus idem duodenarius religiosorum numerus non Sit, lumct in nuu quam suppressos, in quibus sex duntaxat religiosi non degant. De Parvis hisce coenobiis ex lant duo ea pitularia, alterum Caroli M au. 7 M., quo decernitur, ut ab Episcopis supprimantur, atque in uno loco monachi 1imul congregentur, qno Observandae strictius regulae habeant incitamen inium. Alterum Ludovici Pii an . 817. iubet, ut in prioratibus sint saltem sex monachi. Buic capitulari consonant cm. In . de capellis monachorum , quae de prioratibus illud cavendum praecipiunt, ne monachι in iis hiabis ιenι solitarii contra statutum seneralis constitit. Ideoque mandiamus, qua-Dnu3 Φῖorum abbates, seu priores, tit vel ipsos ad claustrum revocenti et enles in ipsis Ecclesiis deserviri per clericos saeculares, vel alιOs monachos eisdem adsocient, cum quibus vitam possint dracere rectularem, monitione praemisaa per censaram eccle3Mειι cam compella3.
IV. Hospitalia proprio loea sunt suscipiendis hospitibus destinata, gra
eis dicta Hηυρδρχεια aenodochia r at eo nomine vulgo veniunt loca qua libet cuiuscunque generis indigentibus hominibus sive alendis, sive educaudis , Sive sustolatandis addicta: uti Λοσοκνεια nosoeomia aegro lanlium re
δοτρορεια pae Irophia pueris instituendis comparata. V. Hospitalium Origo in lor si deles aeque ac monasteriorum inde repetenda videtur, ex quo primum Ecclesiae per christianos i inperatores pax essul Sil. Quandiu enim imperium penes gentiles fuit, penes Episcopum paupe rum, a Pgrotantium, hospitum, viduarum, virginum, aliorumque miserabilium hominum cura fuit; hos enim omnes simul in iisdem aedibus congregatos Sustentare per i Trannos nunquam licuit. At ubi libertatem ecelesia uacta est, ut qui desertis in locis latitabant coeperunt sibi monasteria construero, ita paullatim varia tum ab Episcopis, ium etiam et ab aliis exstructa sunt domicilia, ubi pauperes, aegroti, peregrini, seu e S Ele. , et mai0ri
commodo, et sumptu minori alerentur.
VI. Saeculo IV. iam plura per Ecclesias constructa suisse hospitalia dubitare non possumus. Gregorius lXagian genus δ) lulianum apostatam ridet, quippe qui infidelibus, christianorum Exemplum proponens, eosdem
72쪽
ad xenodoehia καταγω Ἱα , και Θυ Ουας construenda adhortetur. Idem Gregorius Πτωχοτρ pεια as. Basilio extra urbem episcopalem imagnificentissi Die exstructa ui morat r). Tum x nodochium Romas a Pammachio, et nos oconiium a Uabiola excitatum refert Hieronymus se,. Demum Τheodore lus Pine illam Augustam Theodosii M coniugem deseribit in Ecclesiae aenodochiis ad ubiectissima quaeque ministeria sese de millentem 33. VII. Sedulis temporibus plerumque canonicorum collegia singula suum babebant hospitale ). rum quoque et monastpria, quibus vel ab ipsis suis
conditoribus, vel ab aliis opes plurimae conferri consueverunt, ui et mis nachi, ei pauperes ex iis alerotitur 5γ. Ad haec quasdam hospitalia cum suis proventibus in capitula, vel monasteria aliquando sunt erecta, adiecto iamen onero hospitalitatem in pauperes exorcendi. Verum hac occasione hospitalia quodammodo extine la sunt, praesertim quum deinceps nimis par eo pauperes ad hospitium reeepti suerint. Cathedralis Ecclesiae neapolitanae saeculo IX. suum habebat xenodoehium a S. Athanasio aedificalum;
de quo Ioannes Diaconus hape habet: ordinavis renodoch tim in atris praedictae Ecclesiae cathedralis multis terris Oblasis quatenus eι esse'norum, et advenarum esset reμausatio 6): quin immo iam inde ab VI. saeculo plura Neapoli erecta suis se xenodochia mox videbimus. VIll. Hospitalium, aliorumque piorum loeorum regimen Episcopis ad erit FI nodus chalcedonensis ea u. VIII, et quidem ex antiqua patrum ira ditione, id quod iustinianus non agnoscit modo, verum et pluribus editis
sui et ionibu S siriuat, augetque, et quidem i , decernit, ut qui hospitalibus praesciendi sunt, Episcoporum iudicio probentur 7 . a. Episcopis ius tribuit in eorum, qui hospitalibus, aliisque locis piis
praefeci, sunt ,- administrationem inquirendi, non recte administrantes cor
rigendi, atque adeo, si expediverit, ex pollendi, idque etiamsi huiusmodi praesecti ab ipsis suti datoribus fuerint designa ii 8)3. Testat Ore xenodochium simplieiter haeredem scribente, nee designan te in quodna in ex pluribus xenodochiis hona sua erogari velit, haud du'hietatem Episcopis dirimendam relinquit Iustinianus 9ὶ. IX. Episcoporum in hospitalia potest alom , quam lustinianus tam lucu' leuler Bd Seruit, integram ipsis ad saeeulum usque XIll. permansisse, iumeX mulli S constat, tum vel maximo ex epistola Κpiseoporum e sJ nodo apud cariSi ac uiu missa ad Ludovicum Pium, ex ean. XXIII. . sInodi rο Gustu Sub Eugenio I l. an. 826. ae deniquo ex deerolati Grogorii l X. 0ὶ - .X. Ferum saeculo Xl V. hospitalium Praselaei, sive e lorici, sive laici, ut liberiori in eorumdem administration o saeuitate fruerentur, sensim ab Epi seoporum polestate immunitatem ad laetarunt: at hinc sactum est, ut lant de opuε misericordiae, quod antiquis sane iissimis Episeopis, alque prope di Q rim , ipsis Apostolis adeo eordi suprat, paullatim decidere ut. Namque, uxrem hanc deplorant Patres eo Deilii viennensis, praefecti illi procotii V
73쪽
in suos usus convertentes hovitalia ipsa eollabi, domus, et aedi iaruinis defcti mari, atque adeo pauperes, senes, aegrotos publicis in viis omni humana ope destilulos perire inhumaniter permiιlunt.
XI. IIuie latito malo occurrero studuerunt primum eadem s3 nodus Viennensis si), dein et concilium tridentinum su). Porro tridentini Patres, et
constitutionem vi en neu sein roti ovarunt, oi plura eandem rem spectantia de integro decreta edidero.
Xli Iam vero in eoia cordalo anui I 74. i. e M. V. hac in re constitulum est. Et illi idem primo tria piorum locorum genera distincta sunt, scilicet I, quae sub regium immodiala protectione sunt R, quae administrantur a clericis, ac 3, domum quae laicorum regimini subsunt. De primis cavetur, ut in omnibus, etiam quoad spiritualia, ab Episcopi visi latione sint immunia. Porro ibidem ea duntaxat loca pia sub immediata Regum prolectione esse declarantur, quae vel regiae Iunii alionis, aut dotationis sunt, vel in ipso sundationis liuii ne sub illa recepta suerint. Tum 2, alterius generis loca pia ab Episcopo aeque in spiritualibus, ac in lemporalibus prorsus invisenda constituuntur. Demiam 3, quae a laicis duntaxat administrantur, ca in spiritualibus tantummodo ab Episcopo visitari posse statuitur, ita tamen ut
Porum administratores in singulos annos suac administrationis debeatit rationem reddere, nedum d pulatis eorundem locoruin piorum , verum et
personae ab Ordinario ad id designatas. Cetorum de iure Episcoporum itiuospitalia , alioque loea pia videsis ii dephon sum Clem. de Aros legiti ita Concor. Pastor 3 . XIII. Do hospitalium pracseclis iuvat hie pauca subneel ero. Antiquitus
quidem subdiaeonis, vel diaconis plerumque hospitalium curam fuisse concreditam, tum ex eo evincitur, quod inde mutuato nomine nonnunquam diaconiae dicta sunt, tum quoque ex s. Gregorio M., qui haud seni et in suis opistolis diaconorum , vel subdiaconorum diacon iis , sive xenodochiis ministrantium meminit. Quinimmo in plerisquo diaeoniis, sive xenodochiis praeter diaconum regionarium ei diaconiae primario adfixum, suisse et su, diaconum item rectionarium nuncupatum , cui dispensatoris qui graeco οικονομος, at tu marmoribus romanis, modo villicus, modo dispensator vocatur munus incumbet,ai: adhnoc et ac tarthos, tanquam insimos ministros
diacono Subiectos demonstrat Magochius 4,. Plures Neapoli ia in inde ab Vl. saeculo eiusmodi fuisso diaconias sive hospitales domus, dein saeculo IX, celeberrimo athanasiano xenodochio adnexas, ostendit Magoebius 5 , id quod tum ex s. Gregorio M. colligi posso vid tur, qui haud semel iusuis Epistolis diaconias Neapoli constitutas memorat , quas olim aliud nota suisse, quam hospitales domus, tum vel maxime ex hospitalis allianas raui invenlario ibidem a el. Mahochio illustrato. X lv. Porro hactenus dicta haud ita accipias, quasi non nisi diaconis hospitalium regimen antiquitus fuerit commissum. Namquct et Iustinianus Xenodochos, nosOcom OS, Orphanotrophos memorat, quos diaconos suisso non probatur, et Gregorius ipse eos xenodochiis praesiuiendos iubet, qui i) Clomoni. II. do roligiosis dolitibus. - ουὶ Sess. VII. de res. cap. 15 , ei SeSS.
74쪽
vim moruus, atque industria inveniantur esse Lynissimi, tum subdit: Relictio,i dunttiaeat, quos xeaeandi iudices non habenι potestatem i .
XV. lam vero sequentibus saeculis plures exorti sunt Ordines religiosi , quibus ex proprio institulo hospitalium cura in eum bit, unde et dicti hospitalarii. Huiusmodi fuero hospitalarii S. Ioannis hierosol rutilani, S. M. leuistonicorum, e Blatravenses etc., qui postea in Ordines equestres, et militares commulati sunt: al de his salis libro Eriperiori uti. Demum saeculo XV l. ine utile s. Ioannes de Deo lusi lanus Ordinem instituit ad officia pio talis erga pauperes, praesertim infirmos, exercenda, quem Pius V. primum
I. Per tria priora ecclesiae saecula , dum lyrannorum debacchabantur perseeutiones, bona occlesiastica potissimum res erant mobiles ex collata fidelium symbola collectae, quae facile ad sportari, abscondi, vel distribui possent, iiii frumentum, vinum, oleum, vestes pro pauperibus, atque eliam Pecunia, qua ad victum necessaria parabantur 3). Profecto res immobiles periculis quam maxime erant oxpositae; eas onim iuvadere saevient E perseculione gentilibus haud fuisset disse ite, neque Ecclesia de hac invasione apud iudices conqueri potuisset. I l. Loc autem haud ita est intelligendum, quasi omni per illud temporis honorum stabilium possessio no Ecclesiae caruissent: earum enim plerisque iam inde ab III. saeculo suas suisse res immobiles, Scilicet aedes, praedia, hortos , aliaque huius generis tum ex aliis evincitur, tum vel maxime ex decreto Constantini, et Licinii an . 3i3, ubi inter alia sie docernitur omnia, quae ad Ecclesias visa sunt pertinere, sire domus posseasio sit, Sive uri, sive horti, sive quaecunque alia . . . regιιιui iribemus 4 . IlI Iam vero reddita a Constantino m. Ecclesiae pace eeclesiastici pro ventus Valde creverunt, eiusdem praesertim Imperatoris opera, qui in lianc rem duas edidit leges. Ei quidem I, decrevit, ut eortim haeressitates, qui pro Christo martyrium, mortem, eaeilia, bonorum Proseriptionem PaSSi erant, vel ipsis redinιγrarentur, vel eorum Proetimis, auι si prooemi e3sent nulli, Ecclesiae s5j. Tum 2, liberum unicuique permisit arbitrium quodcunque vellet Ecclesiis donandi: habeat tinusquisque licentiam Sauctissimo cata olicae Eeclesiae conellio deeedens, bonorum quod spliave ris relinquere 6). νIV. Porro qui Constantinum exceperunt imperatores, hi etiam talis legibus reditibus ecclesiasticis augendis plurimum contulerunt. Ac. I. Theodosius iunior, et Valentinianus priorem Constantini legem non consitan a runt modo, verum vi ad haeredi lates clericorum inlesialorum extenderunt, i) Lib. III. epist. Xxlv. - 2ὶ Constit. quas incipit: tacet eae debito. δ) Iiistinus apol. I. in sino. Tertul. apol. cap. XXXIX. - 4ὶ Eusebius Fila eisn
75쪽
ut scilicet si nulli eoru in superessent agnati, et cognati, Eeclesiae iure haereditario deserrentur rin.
s. Templa gontilium, eorum qile roditus nonnunquam Ecclesiae ex Imperatorum liberalitate addicta. Honorius imporator liauit paucarum constitutionum meminit, quibus huiusmodi reditus Ecclesias adiudicaverit et . 3. Haereticorum etiam conventicula. ol praedia ad Padem spectantia Honorius imperator catholicae Ecelesiae ditioni vindicanda praecepit δ).4. Domum Ox Iustiniani legibus, si qui e lorici, vel monachi temporalibus instructi bonis, Ecclesia, vel monasterio relicto, ad vitam redirent privatam, omnia ipsorum bona Ecclesiae, vel monasterio, ad quod spectarini, addi-eebantur V lain porro illud quam maxime curae erat Ecclesiae, quum et bona immobilia, ei fideli uim oblationes recipe stet, ut nihil inde damni praecipue filii familias pateron tur Κl sane s. Augustinum nonnullas in praeiudicium filiorum, parentum, vel adfinium Ecclesia o relictas haereditates repudiasse testis est Possidius in eius vita clu. XXVI. Id quod idem s. Doctor innuere videtur 53: quando donarii, inquit, Ilio, quod iratus Pater moriens abstulis, bene feci . . . . quicunque vulι -haeredulo Ilio haeredem facere Ecclesiam, quaeraι alterum qui stisciueiat, non Augustinum o immo Deo μropitio neminem invenia . Ibidem Aurelii Episcopi carthaginiensis Delum commendat, qui cuidam ob onatos ei filios reddidit . quod ipse Ee-elesiae sitos rape habetis, nee .sperans, donaverat, tum subneclii: tu Pola
alate habebat ιscopus nou reddere, sed iure fori, non iure poli φὶ.
De bonorum ecclesiasticorum admisisιrationa VI. Bonorum ecclesiasticorum supremus moderator semper in Eeclesia Episcopus habitus est r). Quinimmo pluribus in eadem dioecesi iam constitutis particularibus Ecelestis, iisdein quo veluti in cardinalis presb3leris ,
adhuc tamen omnium dioeceseos ecclesiasticorum honorum cura penes Episcopum erat, qui e communi Ecelesiae matricis aerario ad omnes Dioe-eesanos eleri eos iu singulos dies , hebdomadas, aut menses Polliones mittebat. Hanc disciplinam ad medium usque saeculum v. in Ecclesia constantinopoli lana viguisse ex Τheodoro lectore colligitur 83. . Vll. Porro plura hac in re notanda occurrunt : I. Episcopis ad vitandam quamcunque infidas dispensationis suspicionem administris utendum sui singe, praesertim archidiacono , et oeconomo ; quibus lamen Episcopo , lan- quam principi Ecclesiae rectori, identidem ratio administrationis reddenda
i in L. XX. C. de Episc., et clericis. -- 2ὶ L. XX. Cod. theod. de pagan. Sacris., et templ: Sozom. lib. V. cap. 7. - 3ὶ L. Li I. cod. theod. de haereticis. 43 Cod. lib. I. iit. IlI. L. XIlI., et nov. v. cap. 4. - 5ὶ Serm. XLIX. de vi ineleri c. - 6) Conventione novissima anu. 18i8. ait. XU. caulum: Ecclesia ius habebit novas adquirendi posscssiones . et quidquid de novo adquisierit, faciet suurn , et censebitur eod in iure, ac vetores sundationes ecclosiaStica . - 7 in Can. apost.
76쪽
u. Eadem de caussa totius aliquando stori consilium in bonorum Ceelesiasticorum dispensatione ab Episcopo suisso adhibitum: atque adeo in s3- nodo provinciae administrationis rationem Episcopum ipsum reddere eoaelum suisso i).3. Diligentis, et industrii oeconomi electionem velorum conciliorum Patribus adeo cordi fuisse, ut Episcopum bona ecclesiastica abs tus oeconomo tractantem poenis canonicis subi corint 2ὶ . Tum Metropolitis saeuitalem dederint in Ecclesiis suae provinciae oeconomos constituere , si qui eis subsunt Episcopi, nolint in suis Ecclesiis oeconomos constituero i3ὶ.4. In reddituum ecclesiasticorum distribution o antiquitus eam omnino regulam suisse servatam , ut quantum cuiquo opus orat, laniund m acciperet, licet deindΗ mos invehi in eopperit, in Ecclesiis praesertim occidentalibus, ut in quasdam vetuit portiones dispescerentur, quarum una Episcopo, altera clericis , tertia pauperibus , quarta fabricae impendenda reservare.
tur ). At synodus bracarensis I. 5) tres lanium partes constituit, Episcopo unam, aliam clericis, tertiam aedificiis, et luminaribus Ecclesiae adsignans 6 Prosecto in hac partitione Episcopo hospitalitas exercenda relinquebatur. 5. Demum veterem canonicam reddituum oeclesiasticorum distributionis regulam,et oeconomorum usum tum primum exolescere coepisse, ubi et Ecclesiis parochialibus certi redditus adscripti sunt , et bonorum Ecclesiasticorum cura ad singulos beneficiarios devoluta est; quod quidem neque eo dem lem poro, neque cadem prorsus ration oblinero coepit. Al de hoc capito opportunius in titulo de Origine beneflciorum redibit sermo 7 . De bonorum ecclesiasticorum alienatione VIII. Iam tum Dre, quum Ecclesia bona immobilia adipisci eoopil cano.
nes sanetli oecurrunt, quibus huiusmodi bonorum alienatio fovere inle si Syn. Antioch. can. XXV. - et n. calced. ean. XXVI. - 3 Syn. ni ac-
vissima Conventione ann. I 8ι S. ari. XVII .. plura ad rem constituta suerunt, quae listic si nocte re praestat. Ei l. cautum quod Suppresso monte frumentario, sive regia procurations spoliorum, et reddituum mensarum episcopalium, abbatiarum, aliorumque benesciorum administrationes diope sanae in qualibet dioeeest constituendae sereni.
II. Sancitum hasos administrationes duobus Canonicis conflaro , qui a capitulo, si vo Motropolitano, sivo Calliodrali tertio quoque anno per suffragiorum pluralitatem eligendi essent, se renovandi, nec non regio procuratoro ab augustissimo Nostro nego designando. IlI. Decroium quod cuilibet admi nistrationi praeesset Episcopus, aut Vicarius generalis: Sede vero vacante , icarius Capitularis. Iv. Demum statutum quod fructus percepti ex beneficiis vacantibus, in favorom Ecclesiarum. hospitalium , seminariorum , aliosque pios usus erogari debeant, Rcrvata tamen dimidia parie reddituum mensarum episcopalium vacantium pro laturo earundem EpiscoPO. Diuitirco by
77쪽
d; eitur si . Eiusmodi coelesiasticum interdictum regiis sanctionibus consem aruiit : ol quid om pro Ecclesia constantinopoli lana Leo imperator 2ὶ , pro omnibus patriarchatus constantinopoli lani Tectos iis Anastasius 33: luinnd reliquas christiani Orbis Ecclesias ox lendi Iustinianus ). Atque adeo haec interdictio obtinebat, ut neque Episcopus , ncque R. Ponti ex rerum
Ecclesiae alio nandarum potestatem sibi tribuerci, nisi iusta de caussa , et non sine debila sollemnitato 5). IX. Tres potissimum ius las res Ecclesiae alienandi caussas agnoscunt Caraonistae , nimirum nocessitatem , utilitatem . et pietatem. Qua de re in clomonii na l. de rebus, Ecclesiae non alienandis post constitutam alienandi res Eeclo ine interdictionem subditur: nisi necessitas , aut utilι Iaa m nasterii , Prioriatus, Ecclesiae , aut administrationis huiusmodι hoc ex Poscate et lustinianus ubi saera vasa vendi. aut pignori supponi vetat, Stati in subnectit 6ὶ, nisi pro redemριι ove ca tirorum: ei alibi 7ὶ: eaeceptacatissa cutinitatis, et famis in locis, quibus hoc conligeri l.
X. lam vero necessitas, vel utilitas ovidens sit oportet, p. g. Si fructus non sussiciant necessariis Ecclesia o sumptibus , aut clericorum sustentali O-ni, aut debitorum solutioni , vol si grave immineat Ecclesiae damnum , si nodes ruinosae donlur in emphiloissim, vel silvestria loea , aut praedia inculta colonis tradantur OxeOlenda 8ὶ: tum si praedia propis qua cuin longe dissilis commulentur s9ὶ, aut domum si distrahantur praediola, aut exiles vineolao, et Ecclesiae minus utiles, nut longe positae. XI. Pietati vero in alienandis ecclesiasticis bonis locus est, quum aut urgento gravi necessitato pauperes a miseriis sunt sublevandi, aut rodimendi captivi , sepeliendive si deles. S. Ambrosius vasa Ecclesiae mediolanensis impendit, ut captivis libertatem imperii rol. Id quod quum iu vidi Ariani, porinde ac crimen ipso admisisset, traducerent, gravem pro se scripsit apologiam , in qua inter alia haec habet io): aurum Ecclesia habet, non υι serve ι, sed ut ervet in necessiratibus o nonne H climrus est Dominus , cur passus es tot inopes fame emori γ et certe habebas aurum , unde ministrasses alimoniam. Cur tot captivi de lueli in commercio sunt, nec redempti ob hyste occisi sunt 3 melius fuerat , ut vasa
virentium conservares , quam metallorum Iris non posset responsum
referri. Quid enim diceres Inmui ne templo Dei ornatus deesset I Remonderet, aurum Sacramenta uora quaerunt: neque auro placenι, quae auro non emuntur. Nemo Potest queri, quia captivi redempti sunt ....... Aemo potest dolere. . quia in Smulluris christianorum requies est defunctorum In his tribus seneribus vasa Leclesiae etiam initiata couiringere, consare, vendere lιcel. Et dona usui vaSa Sacra suarum Ecclesiarum addixisse Augustinum , Acacium Episcopum Amidao, Cyrillum hie
XVIII., et XX. ibidem. - 6) Nov. CXX. cap. X. - 7ὶ L. XXL C. de sacros.
78쪽
XII. Quod vero ad ritus, sive, quas vocant , sollemnitalea allinet , quibus bonorum Ecclesiast alienatio peragenda erat , advertendum est primo quidem , quum Episcoporum probitas satis perspecta esset , ipsis duntaxat ea alienandi arbitrium permissum fuisse ; eorum enim iudicio disquiron dum relinquebatur , Irum logitimae subessent alienationis caussae. Porro hac potestate quum ti onnulli abuterentur Episcopi, constitutum est , v. si res immobilis, vel mobilis pretiosa distrahenda esset, in synodo Episcopo rum discuteretur, num revera id legitima necessit alis, utilitatis , aut pietatis o x poscor et caussa 5) XIlI. Porro secutis lemporibus ea hac in ro viguit disciplina, quam descriptam legere est in decretali.a Gratiano Leoni in . tribula si), nimirum ut salis sit Cleri, si vo Capituli tractatus , et coo sensus : nomine Iractam scaussae discussionem, et cognitionem intelligsendam Nolant communiter Ca- non istae. Igitur Episcopus, ubi quandam adgredi velit alienationem, Catio. nicos ad campanae sonitum , vel aliter pro ea , quae viget ibi consuetudo , advocaro debet, cum quibus tum caussam alienationis , tum ipsam alienandi rationem discutiat , num scilicet magis Ecclesiae prosit res mo-hilos distrahere, quam immobiles, hoc potius praedium, quam illud, vendere potius, quam permulare , aliaque huiusmodi: demum Canonicis in eandem sententiam convenientibus instrumentum conficiendum est, quo diserto
exprimatur Canonicos post longuin, et diligentem tractatum decrevisse, ut hoc, vel illud praedium vendatur, permuletur, vel alia quacunque ratione alienetur, iudicantes huiusmodi alienationem Ecclesiae conducere. X lv. Hae lenus die la de alienatione honorum intelligas , quae mensam , ut vocant, opiscopalem , vel capituli , aut collegialae redditus constituunt. Ubi enim agatur do bonis Ecclesiae parochialis, aut quae Capitulum , vel collegium non habet, salis erit, ut Episcopus causSa discussa consensum praestet; at non idem iudicium esto de Eectos iis, vel monasteriis ab opisco. pali potestate Oxomptis. Ea enim si Sedi Apostolicae crunt αμεσυ ς subiecta, tune sano R. Pontificis consensus requiri iur , et quidem specialis , et expressus ). Quod si ad monachos, regulares, aliosve praelatos sp ctabunt, tunc quidem alienalio fieri polosi auctoritate ministri provincialis, vel generatis, alteriusve Praelati iurisdictionem quasi Episcopalem habentis, cum
tractatu lamen, et sollem tale nuper expressis
XV. Demum pauea hic praestat subneclem do celebri deero tali extra vagante ambitiosae, quam Paullus II. odidit. an. I 468. in ea primum omnos priores canones, decreta, et constitutiones ad rem, de qua agimus, SpΡctantes confirmavit , lum quid nomine alienationis in selligendum explicavit, scilicet omne paelum, per quod dominium transfertur, concossionem , hJ-pothecam, localionem, et conductionem ultra triennium , necnon inlaudationem, vel contractum emphileuticum, praeterquam in casibus a iure per ij In vita August. cap. XXIV. - st) Lib. VII. cap. gr. - 3) Lib. IV. Pan. 25. - 4 Lib. I. bibliotech. Pat. iom. VII. pag. 591. - 5 Can. XXXIX. cod.
79쪽
missis, ae do rebus , et honis in Omphileusim conrodi solitis ex Leelos Iarum evidendi utilitate, ac de Duelibus , et bonis , qua o servando servari non po sunt. Ad haec sollemnitali prius requisitae consensum Sedis Apostoli eae adiunxit, per quod tamen canoni terriatis non osse derogalum de-elaravit sacra Congregatio Concilii apud Fagnanium si). Demum praelo econtractus irritationem, quem lamen Ecclesiae utilem probatum pol erit illa ratum habere , gravissimas in praedictae constitutionis violatores infligit
I. Inter praecipuas clericorum praerogativas iam illam recensuimus a , vivondi se ilicet de oblationibus , decimis, primitiis, aliisquμ a populo si delieollatis subsidiis, id quod naturali rationi consorino , legi Mosaicae , Christi' et Apostolorum exemplo comprobatum demonstravimus. Porro duo hiesupersunt proprius dise utienda. Primum , unde re polenda Decimarum origo. Alterum, quaenam sueri l. antiqtia Ecclesiac disciplina in distributionerestum sponte n si delibus Ecclesiae oblatarum. Denique pauca de Primitiis subnectemus. Sit igitur primo. .
II. Prima , quae hac de re in sacro velori codico occurrunt vestigia ,
sunt Abrahami docimae e manubii, omnibus devictorum ab ipso rogum sacerdoti Melchisedecho persolutae 3 . Hanc avi sui pi latem imitatus Iacobus cunctorum . quae Sibi in Mesopotamia adquirsenda essent, decimas Deo osserendas vovit i), quam silem ab itinere reducem liberasse nemo vel subdu-bilavseri l. Porro ante mosaicam Sanctionem 5ὶ nullus ox ipsis religiosissimis Patriare his legitur, qui tanquam divinum pensum sibi decimas solvendas duxerit. Ad haec noqu0 mosaicum praeceptum prius impletum spectamus, quam post ad qui si iam ab Israelitis terra se promissae pacificam possessionem. uua de re probanda videtur hoc in capite s. Thomae sententia , qui censet legem decimarum eo intuitu spectatam. qua decima fructuum terrae pars debelur , esse omnino positivam, ac iudicialem, quae Christi adventu cessavit; at porro ea ratione , qua eis , qui divino cultui ministrant ad populi totius salutem , populus ipse neeessaria vitae subsidia praestet , ipsa naturali ratione inditam esse fi). Haec s. Τhomae sententia concordi theologorum, et politiorum canonis larum suffragio repla est. 1 l. Quid quod per quatuor priora Ecclesias saecula nulla poene occurrit decimarum mentio 3 ila faue. Quum enim frequentissimae , ac satis copiosae oblationes essent, quas sponto fideles Ecclesiae conserebant, hine nullam oportuit de decimis , atque adeo noque de victu ad clericorum Sustentationem fidelibus praestando, edere sanctionem. i in Ad cap. nulli v. de robus Eccles. alion. - a) Lib. I. lit. VIII. n. 3.
80쪽
IV. Primi, qui decimarum meminerint, sunt a uetor constitutionum si),
aliique Patres. Neque vero de decimis loquuntur , vel tanquam praecepto aliquo divino, aut ecclesiastico conserendis. vel tamquam ubique gentium universe conferri solitis. Sed de iis perinde verba faciunt, ac de solutione voluntaria, ad quam hebraeoru ui exemplo excitari oportebat fideles, quum i escento charitale non omnia Ecclesiae, eiusque ministris necesSaria sponie a s delibus suppeditar latur. V. Iam vero quum Patrum monilis paullatim pendendarum decimarum consuetudo invaluiSsel, canones deinde sanciti sunt, quibus ad praestandas clericis decimas populus obligari coepit. Ita synodus malisconensis II. cau. IV. , capitulare Catoli m. an. 8oi. cap M., ahi aequo per ea Saecula habitae s3 nodi : donec tandem iii re decretalium decimarum solutio, quae iam universe obtinebat, atque antiquo fidelium usu firmata suerat, generali sanctione cuncto populo christiano imposita est.
vi. Quinimmo saeculo XIII. exeuuio Coelestinus III. decimas persolvendas edixit, non modo de fructibus, quos terra annuali in gignit , verum ci do nΡgotiatione , venalione , militia etc. Nullum sane hoc antiquius dodecimis personali lius extat vestigium. Coelestiui autem responso inter decretales Grogorii IX. relato ius genera lini induetum est de omuibus, etiam de personalibus lucris, decimas Meheri. VII. Decimarum igitur duplex genus statuitur : nimirum aliae praediales , sive personales I quibus addendae ol mistae. Praediales sunt, quae ex fructibus, et proventibus praediorum debentur: id quo αδιαρρρως indisse
renter, sive urbana sint, sive rustica. Porro huiusmodi decimae vel maiores sunt, vel minores, vel novales. Maiores sunt, quae de grano , Vino, sestio, aliisque fructibus distentioribus penduntur. Minores de leguminibus, et Oluribus. Aovales demum de agris retuns excultis. Perso uales dicuntur, quae ex rebus, quas quisque Sibi industria, et opera sua adquirit, persolvuntur, veluti ex lucro honestae cuius eun quo negotiationis, militiae, venalionis etc. Mixtae demum, quae partim praediales Suut, partim personales, scilicet quae ex fructibus , pecorum Delu , laete, lana ele. praeStantur. Lege m 3yca. Et iuro ecclesiastico ad saeculum usque Xul. , uti modo observavimus, praediales tantummodo decimae persolutae Sunt.
VIII. Decimae personales in eo disserunt a pracdialibus, quod hac nullis deductis expensis, stallim ne fruetus collecti sunt, debentur 6ὶ , ut qui dem parochiis, intra quarum sines praedia iacent; quamvis illorum dominus alia in parochia commoretur, nisi aliud obtineat os consuetudine tr). Illae vero parochiis praestandae sunt, ubi quis occlesiastica percipit saeramenta, et quidem deductis cxpensis. Qua de re in negotiatione nonnisi ex luero, subductis impensis , persolvendae. Demum mixtae debentur qui dem parochiis , ubi armenta paseulatur , at detractis sumptibus . Generales
hi cauones sunt, ad quos diversi generis decimarum ius plerumque dirigi - 1ὶ Lib. VII. cap. 3ο. - a) In Malach. cap. III. - 3 Hom. III. in epist. ad Eplios. - 4) Enarrat . in psal. CXLV l. - i5ὶ Coll. X lv. 6ὶ Cap. vi I. XXIl. XXVI. , et XXX v. de decim id. - 7ὶ cap. XIII. XVIII , si XX. SBLvaaius. Inrt. Can. Tom. II.