장음표시 사용
261쪽
Attributis cum ea connexis. I s
I. Cum Deus vi sapientiae suae nihil faciat frustra; revelatio divina talia contineat necesse est, quae homines ut scitu necessaria, recito rationis usu assequi nequeunt. a. Nec quod Deus revelavit, perfectionibus ipsius coistrariari potest. Quamobrem Muradictoriis in ea locus non est, quia talis revelatio omniscientiaep ipsius repugnat. 3. Cum etiam Veritates naturales a Deo auctore sint, ob praecedentem rationem revelata contradicere nequit naturali, nisi quatenus contingentis contrarium per miraculum escitur 4. Denique nec revelatio praecipere potest, quae legi naturali ac naturae animae repugnant.
262쪽
αss De Opertibus Divinis. q. 89. d. Mundi Cum Deus libere elegerit hoc universiim, eique actum impertitus, dubio caret, quod ejus actum deereverit. f. S88. g. S9O. ad omm se Per universum intelligimus in-εκυνῶν. rerum seriem, sive simul existant, sive se invicem sequantur, ita ut nec ea excludamus, quae 'DeuS per miraculum, aut alio, si quis datur, extraordinario modo producit, naturaliter non secutura, ob rationes mOX clariuS eXponendas. Decretum 'igitur Dei ad omnia extenditur , quatenus in . actum eorum influat necesse est: id quod jam dilucidius inquiremus, quantum per principia rationis nobis cognita licet. Uberius enimi ex revelato lumine talia hauriun
D.erarum Omnis igitur rerum series cum est histar entis unius spectari debeat,
Deus autem qui possibilia in Syste
263쪽
o operibus Divinis. aspmata redegit, vi sapientiae suae illam ens unum fecerit: Decretum
quoque Dei in se unicum est, etsi nostro concipiendi modo in plura partiti idem liceat. 6. S9a.
puturitio itaque rerum a decreto divino pendet, hoc est a decreto divino habent entia snita, ut certo existant. j 6- S93. Est enim decretum divinum lanmutabile, cum ratio nulla adsit, cur mutari debeat. Vi omniscientiae suae intime perspicit omnia, ut ejus de perfectione universi judicium semper idem maneat, comseqnenter nec ej 'oluntas g. s 7 . adeoque nec deo elum mutari pos
19 Deus igitur unico actu decernit Cora. Omnia. In Decreto autem illo comprehenduntur praeterita, praesentia & futura omnia, non generice solum, sed specifice & individualiter. R S. 9s.
264쪽
S S9S Deus Decretum suum executurus mundo, qui in ipsius intellectu idealiter latebat, existentiam impertitus est. ipsis etiam Elementis. g. 37. Mundum adeo a potentia ad actum traduxit, , cum nihil ejus extra intellectum divinum appareret: quae ex non apparentibus productio vulgo productio ex nihilo, atque uno nomine Creatio salutatur. g. S96. Virtute propria existentia necessaria est attributum entis a st. Sed attributa sunt incommunicabilia g. I9. adeoque fieri nequit, ut mundus & quae in ipso sunt propria virtute existantos 36. consequem ter Deus actum Maturae ita dete
pria virtute eontinuest. S. S78. g. S97. Necesse igitur est, ut Deus continuet actionem , qua mundo &iis quae in ipso sunt, existentiam largitur, quaeque Conservatio dici-
265쪽
LD operibus Divinis, ars /tur. Unde simul intelligitur, cur Conservatio continuata Creatio dicatur. S. S9 6. y98. In omni ente finito distinguitur timisa Substantiale, seu id, quod perdurat, a limitationibus ejusdem. LImItationes arguunt defectum ulterioris entitatis, nec indigent conse Vatione. Si enimsubsantiali limi lato aDum largitur Deus, limi
suod ergo asubstantiali profluit, ainum rem Deo autori tribuendum: quod vero ex limitationibus requitat, creaturin eo. proprium est, cum limitationes es. 1entiis rerum adhaereant, quatenus idealiter in intellectu divino continentur adeoque non vi decreti inseruntur. g. 6 88.6 6OO. Deus positivo suo influXu con- Εολ.
servat, id quod reale est, & substantiale. Limitationes, & pen
266쪽
Mo De Operibus Divinis. rum peculiari influxu conservatorio non indigent.
c sis mali. Mesa eX limitationibus resulatant, V. gr. Ob finitudinem intellectus homo errat , ut malum pro bono amplectatur, ἔ. 37S. sunt adeo creaturae propria, nec Deus
cia iso. Nimirum DeuS conservat crea M. turam & vim ipsithri activam, S. s 97. 6OO. regulasque praescribit, ad quas operatur, Vi nempe corporum Ie-' ges motus, vi animarum leges Logico - morales. Sed ob limitationes essentiae fieri potest , ut creatura juxta illas regulas OperanS a Veri tramite deflectat, cujus rei eXemplum modo dedimus. S. I. g. 6Ο3. Permis. Quoniam tamen Deus creaturam creat atque conserVat , 6. S9 S. s97. quae ob limitationes originales essentiaeIuxta leges naturae latas aberrat, g. 6 . quod malam permittat patet. S. 6O
267쪽
De Operibus Divinis. lg. 6O . Deus, mundum hunc elegit, Ra ρὸν propterea quod optimus, hoc est, fini, ob quem eundem fecit, convenientissimus, S. s7o. Experientia autem loquitur , dari in hoc mundo etiam mala tam phuica, quam moralia. Unde perspicuum est, in optimo etiam mundo, qui scilicet in ceteris fini a Deo intento COnVenientior, quam alius, malis physicis atque moralibus locum esse, ut adeo Deus mala permittat, quatenus in idea mundi ceteroquin optimi includuntur. Permittuntur mala hac ratione , ne bonum una impediatur. g. 6OS. Quodsi dicas, eccur Deus non Nussin aper miraculum impediat mala, z --
naud dissicilis est responsio. Cum
enim mala ex limitationibus essentiarum resultent, 6o I. si Deus Creaturas producit , . permittere
utique debet, quae ab ipsis fiunt. Nimirum fieri nequit, ut Deus
268쪽
aliquid uesit, diidem uinon velit;
consequenter ut velit creaturam limitatae virtutis existere, nec tamen ut eidem convenienteragat.
6, 6 6. Quoniam tamen mundum hunc eligit, quatenus Ceteris perfectior , non intuitu mali, quod approbare nequit; quod suum est agit, atque malum, quod creaturae culpa in mundum irrepit, albonos es dirigit visapientiae summae, cujuS rei luculenta exempla experientia suppeditat Lq. 6o7. Qui sumunt, quod probare nα sciunt, fieri potuisse universum, eX quo Omne malum exulasset, hociuniversum futurum fuisse perfectius eo, quod existit, vel universum idem adhuc perstiturum fuis se, etiamsi Deus alios homines, nempe natura sua sub iis circumstantiis illabiles, sub quibus humanum Renus peccavit, produxisset; dii intates circa permissionem mali absque ratione facessunt. S.
269쪽
α operibus Divinis. g. 6O8. Ceterum quando g. 6o I. asserimus , malum ex limitationibus originariis creaturarum resultare, deposibilitate nos loqui manifestum est. Veritas historica, qua haec possibilitas ad factum deducta ex revelatione petenda est. g. 6o9. Nulla autem dissicultas premit originem mali pubilem , si rem
Curatius expendas. Cur enim Deus, omnis mali expers y nonne
ideo , quia omniscius , b sapientiissimus, in dijudicando bono non
aberrat' ergo e contrario, cur homo appetit mala Z nonne quod bona appareant 8 Cur mala apparent bona 8 nonne propterea,
quod ex notionibus confusis sensuum 9 imaginationis judicat y Quis ve
ro nescit cognitionem confusam finitudini seu limitationibus facultatis cognoscitivae originariis deberi y cum ideo in Deum, cujus im tellectus infinitus limitationes respuit, non cadat.
actualitas , malι ex re velatione.
270쪽
operibus Divinis. g. 6I . maeati Quoniam Deus per causas fan σε - ς ε' les quibus emcientes in universo Connectuntur, sapientiam 1uam manifestat, S. y6 . fini ultimo com venienter, s68. quae per causaS
secundas, hoc est , essicientes finitas consequi potest , per miraculam non e it , etsi possibile in omni casu; cum in eo casu non nisi potentiam Dei loqueretur, est sectu naturali de omniscientia, s - pientia, Omnipotentia testante g. 8- ..is easantiis Enim vero si quid ex causarum secundarum nexu seu Ordine resul- tare nequeat, quod intendit Deus; quin miracudo utatur ad finem consequendum, sipientiis est: atque hoc in casu perinde ac effectuS na-.tu: ales de omniscientia, sapientia , Omnipoteritia Dei una testantur,s7O.