장음표시 사용
111쪽
conuentis ; Isu auditu inquit Liptirati sunt in nomiue Pomini Ie u Erca in impasiuiset i u manus nudis, venit Spiritas S. in I u super eos, ct i quibantur linguis. ct prophetabant. His quidem d. atum fuit se liquet lingitarum &prophetae Spiritum ;id est gratia v gratis datam t. quod Lucas ipse docet; Venit, inquit, 'per eos Spiritus Sanctus ; Hae ubi dixi te haereres neve ambigeres quale eitiusve generis esset id coele- sis spiritus eliarisma, slatim a praeienti & extemporaneo ejus effecta ipsum demolistrat; eum ait c ' loquebantur tinguu , id est ex familiari Scripti irae vise, ira ut loquerentur lingus, Jce. Iam non est ovum ouo senilius, quam hule si aperior Lueae locus. Nai π& in illo Petrus de Ioaimes, perind8 ut hie Paulus, hominibus baptiZatis vianis impo-
munt; δ quibus imponunt, in eos utrobiqii evenit Mergo diibitaueris rem in utroque loco eandem agi; eandem manuum impositionem ; eundem esse Spiritum. Hic autem Spiritum venire
prophetiae, de linguariam, apertissimum est & apud omnes conses cim. Ergo illi e aeceptum i s. amaritanis Spiritum prophetia quoque&linquarum ni ille necelle est. Atque ex his, quae nuper disputauiamus, liquet, certum este primos illos fideles per Apostolicam benedictionem . siue marinum impositionem dona linguarum , prophetiae, ct similia charismata accepisse , quae gratiae gr. itu data nomine significari solent; quod ne ipsi quidem aduersarii negare possimij incertum verd esse , an ullam gratiain gratum facientem per se, ae directe de immediate acceperint; oim Scripturae neque id uspiam dicant, vel huiusmodi manuum impositionem suscipientibus promittant , neque vero quicquam contineant, ex quo id euidenter&necessiaib confidi possit. Fateor tamen per huiusmiai dona miraculose ab Apostolis ita illis initiis extrὶ ordinem constitutae postea Eeclesiae, collata . de ipsi ssi scipientes, & eaeteros etiam fideles suille haud mediocriter in fide confirmatos; quod in huiusmodi charismatis clarissimξ exprella relu ceret diuina Domini Christi de potentia, &bonitas; cuius nullum omnind est argumentum , quod non sit apte natura aptum sit aliquod fidei nostrae robur dare , atque conciliare. Quin imo si peniti is res excutiatur, apparebit stupenda illa donorum coelestium in homines credentes per Apostolorum ministerium effusione non hos solum, vel istos, sed uniuersam Ecclesiam mirabiliter fuisse constitutam , auctam , atque eonfirmatam , etiamque hodie augeri, ad confirmari. Nam pr. rter iurim quod nisi illa ita tacta essent, aegrξ coaluis let diuinai illa Cnristianorum secietas, de sacra respublica, aqua nos salutarein Diangelieae doctrinae thesaurum accepimus ; nemo nostrum est leo sin, qui si in rem ipsam, ut est diuinis scriptoribus tradita,& ita
omnes eius circumstantias , euentusque eam conlectitos, intueatur;
uni etiam ouuiem illorum temporum si tum expendat, & vitaque
112쪽
cum iis conserat , quae ex proximorum deinde saeculorium monumentis testata, ae eomperta nabentiir; non statim sit deprehensurusci
rissimam eorum veritatem, quae a Luca nobis de hoe ingenti Apostolorum miraculo narrantur ; quique ex huius argumenti sedula con-sderatione non sit inutili, quam antea fide , & pietate in Deum de Christit in confirmatior, atque auctior futurus. Paulus quidem, quod iam alibi monui, illa Spiritus mirabiliter in homines ei fusa charis mala inter Cetera testimonia recenset, quibus est confirmata salii taris doctrinae veritas. Neque enim obseurum est hane ipsam Apostolico ministerio, ut sie dicam , sparsam in credentes donorum spiritu lium multitudinem atque varietatem ab eo intelligi, quo loco Spiritis Sancti distributiones his verbis memorat ; Haec sinquit) satin, cum iniatium accepisset enarrari per Dominum , ab eu, qui audierunt, coUrmatas , cente ante Deo signis, ct portentis, ct Uriu virtutibus , ct S P IRITUS SANCTI DISTRIBUTIONIBUS secundum suam volunt rem. Idemque alibi seminam illam , atque inenarrabilem Domini Christi in suos munificentiam urget , ac praedicat ; ex qua calicet r=h . r. a. di unicuique nostrum inquit data es gratia secundῖm mensuram donationu Christi qud etiam resert insigne illud Prophetae vaticinium; ς η cni in altum captiuum duxit captiuitatem ; dedit dona hominibi. In priori vero ad Corinthios epistola fusissimε totum hoc argumentum pertractat ; de his Christi donis, rectoque eorum usi diuinξ,ut selet, praecipiens. Ietitur dicatur sane hie Apostolorum actus & eorum qui tum degebant fidelium , de omnium etiam nostrum , qui Dost illa tempora viximus , uniuersaeque adeo Ecclesiae Confirmatio, oc inquam sensi; Non modo non i epugnabimus, sed ultro fauebimus, omnesque pro virili cohortabimur, ut Apostolicas illas manus , Christumque in iis operantem suspiciant, ae tam magnifica, , tamque euidenti Euangelicae veritatis demonstratione magis magicque in fide, ae pietate confirmentur. Vt aliquid simile ab aliis ministris exspectemus, vel ab eorum pollice salutem nostram petamus; Christus, vitiis disciplinae ccelestis Magister, neque praecepto, neque promisso vho, vel nos, vel caeteros fideles vi quam com- Iussit.
113쪽
C A p v T XI. Etiamsi doxetur gratiam aliquam gratum facientem solis per manus impositionem costatam fuisse non ideo fieri, ut
ea manus impositiosacramentum fuerit. De ritu manus --
positionu naido Iub veteri , qu sub nouo te mento. Ea non sacramentum proprie dictum ,se purationis cuiusdam adiunctum es. ATque haec quidem, ut videtur, sitis sitiat de re, quam Ap, lineophytis Samaritanis contulerunt, quae quam , perpetuo,ordinarioque Ecelesiae sacramento aliena st, omnes intelligunt. Quid si quod ex Seriptura ostendimus non poste demonstratij id illis Soti, uero, etiam aliquid gratiae gratum facientis ab Apostolis suille suis illis neophytis per manuum impositionem collatum ; an ideb hoc, quicquid est,sacramentum fuisse probauerint Z Minime verb. Nque enim vere , proprieque sacramentale signum statim est, quidquid,&sensibile est,& gratiam aliquam conciliat. Oratio externus,&sensi bilis actus est; & quanta sint ejus effecta, omnes sciunt; & confitemtur , etiam peccatorum remissionem , etiam spiritum sanctificantemper eam dari; neque tamen apud ullos Christianos ero vero, pr prieque dicto sacramento habetur. Aduersarij erucis signo, d aquae suae benedici quas res sensibiles esse nemo nescio multa , magnaque tribuunt; etiam iis pedeata, saltem venialia expungi fabulantur; sell.Lde bapti neutrum tamen inter sua sacramenta censent. Quid de illis diem tum multis caerimoniis, quibus simplieissimum baptismi ritum inimiMLe i obruerunt i Baptizandi pri inb frontem, ae pectus crucibus terunt; Eum exlustiant,&conspuunt; oleo sacro in rectore & sea-pulis linunt, sale condiunt. Iam tinctum, chrismate , sed in vertice, inui unt, cereo accenso donant; olim etiam candida induebant, &lacte denique, ae melle 't Tertulliani verb5vtar; infantabant. Nihil tamen istorum, vel externum de sensibile negant, vel sacramentia uvese, ae propriε dictit in elle defendunt. Ipsa illa, de qua quaeritur, uianuum impositione, sed a presbyteris data, eatechumen ossani cari
' ex Augustino reeitant; quod, qui fieri possit sinὸ aliqua gratia gratum
faciente, capi non potest. Eam tamen eateehumenis datam manuum impositionese sacramentum elle abnuunt. In hoc ipso, pro quo nunc certant , Confirmationis sacramento, neque alapa, quam in maxillam infringunt, neque qua frontem vineiunt, falcia, mysteri j, aleoque ει gratia expertea ruat. Neutram tamen vel sacramentum per se inte- Dum
114쪽
1 m,vel huius ipsus, in quo cernuntur , partem vel essentialem, veI integrantem sui scholis loquuntur) censent. Ipsam veri nominis,
manuum in positionem sid est , charismatione distinctim olim & ab Apostolis, & a 'tribus in hae ipsa Confirmatione usurpatam & ta
mus,& Gregorius a Valentia confitentur .; saeramentum iidem veli essentialem, aut integrantem sacramenti partem suille negant; ide que antὸ Bellarmini de Becani lineptissimas argutias, omnes, credo,
istarum partium Theologi sentiebant. Sed istos quidem mittamus; i quorum tota fere religio externis, sensii bilibusque signis, ae symbolicis & mysticis ritibus solet; quod genus ipsi sacramentalia quidem vocant; sed quae eo ipsis nomine a veris sacramentis secernunt; QO maior censenda est ipsorum inuerecundia, qui Sim tam multa ase noscimi & sensibilia, & ad gratiam aliquatenus Moeia, neque tamen sacramenta; nihilo secisis confirmationem sui ipsi quidem nominant) ab Apostolis olim datam verum , ae proprium fuisse saeramentum, inde colligunt, quod quae in ea danda usurpata fuit manuum impostra
externus, ct in corporis sensis incurrens actus fuerit. Sed illos, ii quam,mittamus ,&ad Scripturas redeamus : Nonne ipsa haec manuamnii suis. Christo in pueros viserpata legitur 3 Nonne eum aliqua ad gratiam eis cia 3 Quis enim diuinam Domini manum, ac benedi- , ctionem gratiae expertem fili te putauerit Z Neque , s gratiam pii ris aliquam ab eo datam concesseris; aliam potes datam yngere,quam ex genere, quod vos gratiam gratum facientem vocatis. Atqui &Soto, ta Conink supra negabant eam Dominicae manu impostumnem ullum fuisse iaciamentiam; & Romanorum hodia eadem est ad virum omnium sententia. Nulla ergo ratio est, cur Apostolicam, omnino Quidem gene:is, saeramentum suisse, vel tu pertendas, vel ego con- MIeedam; tametsi, quod nullis hactenta sephismatis conficere potuisti, id tibi donauero, per eam datum esse aliquid gratiae gratum facientis. verum , quo res tota clarius, ac liquidius intelligatur, nune de actu, quo usi narrantur Apostoli, dum dona illa , quaecumque de caetero fuerint, certe spiritualia , eontulerunt, paulo adeuratius dicendum est. Luca: ait eos motu neophytis illis T c. inquit de Pe- Acti. r. xro dc Icam ne loquens) in ponebari inaum super illos. Et in altero itudem loco, Paulum ait duodecim illis discipulis, quos Ephesi eonu nix, mμnus imposuisse. Hane igitur manuum impastionem aduersariis ' 'ε quamquam inviti, ex veterum Canonitarum repudiata alibi a seipsis
sententia, sacramenti huius materiam , ac signum externum, ii
sensibile fuisse defendunt. Nimirum necessi as, qua nullum potentius
telum est, eos istue confugere eompulit. Cum enim decretum animo haberent suum hoc sacramentum, vel certe aliquam eius speciem, ex
Scriptura omnibus modis per fas, netaque elicere; vider aciem
115쪽
fg Dg CONFIRMATIONE sine signo sensibili ne speciem quidem sacramenti ullam esse, coacti
sunt impotionem manuum, licet antea reiectam arripere ; quod in omnibus Seripturis nihil in toto hoc negotio aliud occurreret, quod aliquam signi naturam prae se ferret. Sed est scilicet psima, quod vulgb apud nos diei solet, consultrix necessitas. Nam si rem propius inspexeris, facile perspicies impositionem manuum non minus a veri, propriξque dicti sacramenti materia , quam gratiam gratis datam ab eiusdem effectu , esse alienam. Stipra ex Maldonato, Tirin5, & Gt tio obseruauimus hune imponendae manus ritum apud Iudaeorum gentem in benedictionibus paulli grauioribus iam a vetustissimis temporibus suis te Biennem. Sanctius in hune ipsum , de quo nunc agimus, Actuum locum idem quoquesusEobseruat. Quod quam verumst, partim ex diuinis Scripturis , partim ex Iudaeorum ipsorum libris, atque commentariis, patet. Primo enim Scriptura narrat ipsum Patriarcham Iaeobum , esim duobus ex Iosepho nepotibus suis Ephraiamo,& Manas te in sit premis bellediceret, manus extendille & virique imposuisse, ita ut manum dexteram posuerit super illivi caput finistram autem super caput Manas. Secutis tempori sus eadem testatur Deum, cum Moysi pra Viperet, ut Iosuam inauguraret in Israesitiei populi ducem , inter ea tela huius quoque ritus meminisse; Tolle Iosue sinquit filium Nun , virum in quo est Spiritus , ct PONE MANUM tuasnsuper eum, qui abit coram itiararo sacerdote, stomui multitudine. Mox subjicit, ut Moyses, quaecumque jussus erat, summa fide sit executus; dc hoe inter alia notat; Impastu capiti eius Ioseae) m/nibus, cuncta re plicauit , qua mandauerat Dominus. Vnde illa sitiit in Deuteronomio Iosue vero filius Nun , repletus est Spiritu sapientiae , quia Moysis posuit super eum manis suas. In Hebraeo est, v v v PN izo manus suas ei imposuerat. Ad hune quoque ritum & Sanctius i. de Maldonatus'&Grotius reserunt illa Syri Naamanis de Elisaeo verba; Putabam quod egrederetur ad me, ct stans inuocaret nomen Domini Dei sui, ct tangeret manu sua locum lepra , ct cstraret me. QDd enim ait tangeret manu sua lacum leprae, de impositione manuum accipiunt , indeque colligunt MM- donatus & Sanctius, sanctis apud Iudaeos viris selen ne jam istis temporibus fuisse , ut quos insigui aliquo beneficio perorationes suasa secturi erant, iis manus imponerent. Sed & hue, tametsi diuerta ratione , pertinere Sanctius iudicauit, quae in Veteri instrumento de imposita victimis de reis capitis damnatis manu legimus. De victimis clara sint , quae ille ex Leuitico & Numeris δἴ Exodo indicauit; P net mauum super caput hostia Rui eam scilicet Domino offert; c a certabitu erit , atque in expiationem eius prosiciens. Item ; Leuitae ponent manus suas super capita boum, ὸ quibus unum facies pro peccat o alterum in holoco m Domini ,νt deprecem pro em Item, Vnum quoque arietem sum eis
116쪽
D ε Co N r I p. MATI ON r. sumes super culm c ut ponent Aaron , o fh eius nianus. bus addi poterat illud E Paralipomenis disertissimum ; Applicuerunt hircas pro
peccata coram rege, ct uniueria multitudine, IMPOSUERI NT manus si per eos, ct immolaverunt ipsos, sacerdotes. Simili de causa factum pittat Sanctius, ut testes manus ei imponerent , quem suo is stimonio morti destinabant; quod de Susannae calumniatoribus in Danielis apocryphis scriptum est si Consurgentes autem duo presb eri in medi. populi, ρομerant manus suas super caput eo i Susani iam dicit. Iam ex eo, quod nos secundo loco recitauimus, Moysi Iosuam manuum suarum impolitione in Israesis ducem e seerantis exemplo. manatiit , ut apud illam gentem in omni serE sacra , civilique ad publicum aliquod munus , siue etiam ad simplicem dignitatem et nos nunc loquimur) ordinatione, manus impolitio usurparetur. Vetὸ in M obseruauit Grotius Senatorum , archisynagogorum , de seniorum Synagog.ae munia eo ritu collata. Et Sanctius id solenne fuisse fatetur ad hominem aliciti muneri, aut initiandum, aut designandum. Vulgatissimum est apud Hebraeos impositione manuum creatos, siue ad dignitatem promotos fuiste tam iudices, quim Doctores, siue M
sistros, de Rabbinos. Quo spectat, quod doctissimus Buxtorfius refert de quodam R. Iehudasen Babae adron, id no--vore morore , quod nisi u fuisset, sublata essent , iudicia criminalia ex Israele; Qma scilicet ea non aliter, quam per 'Iazo id est viros , quibus
manus estent impositae , exercebantur. Rerere quoque Galatinus ex
λΠ maele domum iudicii LXXI. judicum ad id est conuentiti Iudicum ordinariorum per manuum impositionemIuisse, in qua idem ait quinquefuisse necessatior. Malemon verbapud Buxtorsum, tradit, qui facultatem promouendi accepisset non potuisse istud facere nisi adhibitu duobus testibus; quod promotia non posset peragi a paucioribri quam a tribus. Sed utraque sanό sententia suos habet in Talmudeati stores . vi legere est in eo lice Sanhedrim. Impositio manuum seni brum a tribus α3 6 inquiunc peragitur, sint tia R. meonu , R. Iehu la quinos a nari Pae '' - , Quia vota illa manuum impositio Hebra: ee dicitur na: δc zm' ano est manus imponere ; quod ille ritus in promouendis ad suas dignitates judicibus &Rabbinis usurparetur, eo inquam factum est, ut metonymice ipsa promotio, siue svi loquimur: creatis & ordinario ad huiusmodi munera, simpliciter dicta sit na za, vel, quod idem est 2 22 id est impositio, i, scilieri , siue quod
nomen Hebraei supprimunt; Graeci expresserunt, qui hci v cant. Sic verbum Iez, qnod propriὸ est in hoc negotio manus im Φ-nere, per eundem tropum usurpant, pro ordinare, siue promore re, Sccreare aliquem in magistratum , νcl in M. inum , ut est apud eundem M Buxtorr
117쪽
Wolfium. Et ordirritorem , siue Promotorem itidem has se nee limpositorem , ordinatum vero, siue Promotum τ' n vocant. De hac autem Iudii ea semica, id est γ' ιθ α α, sui e promotione videat, qui volet, Buxtorsium multa
ob eruaritem loco laudato, & ipssim, ex iii 5 illa desiimpsit, Majemonem. Ex priis o ured Movit a nobis si ita 'addiicho loco de Iacobones stili bene irente: Ect hune si loqueritum solennem apud illam tentem filii se in pii ero tam benedictionibus; ut iis scilicet qui
ex officio, vel affectu bene precaretur, manus ouoque imponeret.
Croticis quidem quod j'm sit prὶ a nobis alibi obierunt uin excitata illo Cene eos loco, seiuge linquit) Π braeu semper ob re tum, ut ad eos, qui fici Em)ui i praestare cre eremur, pueros defcrrent ipsurum
hodie is apud isos manere ait, Fuille certξ, quo tempore Dominus Iesus in terris.veri ab itur . liquid b ostendit, quod in Evangelio de pueris ei oblatis legimus; Ioue inquit Matthaeus) ablati sunt ei pamnvmi Imavineis imponeret , ctor iret. Vides qui osterebant, petiuis leipsses , ut Christus moim eis imponeret; quod non erant secturi, nisi mos filisset in es gente notus, & vulgaris, ut paruuli viro uni insignium precibus &manu benedicerentur. Sed Jc ex eadem Euangi ea historia diseere est si leniae item filisse Dei seruis id, quod San tium ex Naamanis verbis collegisse supra diximus, ut quibus per stras prices diuinium aliquod beneficium , siue aliquam liberationem impe trare cupiebarit, iis manus itidem litas imponerent. Notauit ad Marcum Maldonatus ; Manus surda a Christo inquio inis ovi post Ea aut aris
quo scircvt eam manuum impositiove alios aegrosos in tres curauisse, sopra, ct infra, ct apud Matthatim , ct Lucam; aut quia vetus erat Propberarum ,esauctoram virorum consuersido, ut impotu avarent m. vi ibin; . qusa ne Gentiles quidem ignorabant , ut Naamav iste S ras in licio est.2c. Hac ducti consuetudine a 3 etiam idem visureret Christum rogarunt supra . crapud Matthaeum , ct infra. Haee ille. Sane, nisi apud eos hie vulso iiiiiiset, Iudaei, qui Christiam rogabant, ut suos infirmos curaret, petiti iri non erant, ut manus iis imponereti Sic enim apud Marcum, qui hominem quemdam surdum, & mutum curari a Domino cupiebant, eum tantum deprecantur, utini ponat illi manum 1, signo apti digentem sitam similiari satiationem, quae eratςius este tus, iurioni mice significantes. Nam cui maniis a Domino imponi precantur, est integram valetudinem a Domino restitui expetunt. Ita Iairus unus de archisynagogis filiam, cuius vita deplorata erat , enixe Domino commendans, Veni inquit impone mansim super eam , ut tuast, ct riuat. Idem apud Matthaeium, sinquit mea modo defuncta Uycvi, imp e nyavam tuam supercam, Oriuet. Eodem Maldona 'tus
118쪽
ius refert loca,in quibus Saristum precantur ut suos infirmo tangat; ut apud Marcum ; adducunt ei cum intest brua aut illam tangeret. Meri Q. Nam quod Mattiaons Gπρο iovem ma ruam disertε dixerat, dum pueros Christo oblatos narrat; Eoe Lucas rem eandem scr)bens, vocabulo, licet minus claro, ac diserto, dixit; sferebant, sinquit ad issum i antes ,.ut eos tangeret. Atque ex his videre est, quam lono, lateque apud Iudaeos patuerit manuum usus, in benedictionibus perli,narum, in ordinationibus, munerumque collationibus, in victimarum , ac reorum deuotionibus, in benefletorum denique D singulariu n donationibus. De ritus ipsius ratione, non una est eruditorum lentetitia. Grotius putat in intili ,. manuum in Urunem proprie designare es caciam diuina potentiae. Nam inquit --Τειναι de Deo eum in sensum usurpatur Ast. μ; o. Iden quia per neces diuina potentia pro alIero tu cabatur , usitata erat cum precibus manuum imposimo. Haec ille. Vera quid hi sunt, quae de illas Erasi dicit , lo M χορα. Sed extendere matrum aliud est, quam inr- pauere; huius autem hoe loco , non illius ratio quae litur. Sanctius aliter ; ne Primb obseritat mmis impositionetu . superiori piarumq'estri, atque potestate, quae ι eriorum bomniem alicui muneri aut inurat, aut, signat, urit illi aliquod benest ovi aar V at, Mut pertit. Tum notat per manum potestatem rim ca/ι ; unde illas ' manu cuius esse sa manum venire, in iure Romano de uxore, quae in riri potesatem ν nit. deserxrem manumitti, eum heri potestate abibluitur. Iain addit, qui muneri alicui initiantur, eos aliorum commo hs &ministerio quodammodo mancipari, de quodammodo sui juris amplitas non Qui ad aram , vel ad mortem destinantur, eos etiam euidentib
esienae potestati subiici, sua eximi. Haec sit btiliter, atque ingenio
Sanctius, ut i let. Qu. v vereor, ut satis ad rem subiectam congruant. Nam si haec esset ritus ratio, non videturi nauini Mundas Mille iis,
qui biis ex more imponebatur; sed ij potius, a teri alicui in manum, aut ibb manum tradendi, ut in matrimoni: iure Romano feris lebat. Tum dissicile est videre quem es aratio istcuin in benedici nibus , & beneficiis habere potuerit. Cuius eniri in potestatem trad bantur, aut liberi 1 parente benedicet te, aut aegroti a Prophetae eos morbo liberante ' Fortasse verius, certE simplicius fuerit dicere . hoc ritu designatum modb sitisse eum , cui precatio, totaque. actio s. , neque aliud manu pota tignificiatum sutile , quam tu huius proprie caput, vel quaeri benedictionem , benefici uin, aut mi in iij, g quo preces fiebant, velarita, inomem , de qua mei labantur; 'quicunque manus imponebant Deum vel expresse vel tacite prec tantur; qui benedicebat ut in puerum sitae bonitatis munera inund m; qui aegrotum curabat, yt fugato morbo v es, ac valetudii in M a tim
119쪽
immitteret; qui muneri praeficiebat, ut dona ad id gereiadum nece sitia conferret; qui viminam offerebat . ut mortem , qaiae in eius eantit stitim erat incubitura, aereptam liaberet; qui denique reum vel suo testimonio, vel suo ministerio ad mortem ducebat, ut quarii commeritus erat poenam, eam ille capite suo lueret. Itaque hoc ritu id tantsim signifieatum videtur preces , quas ut plurimum vel proseipsis, vel pro multis in communi facere solent qui precantur, nunc propriE, ac singulariter pro isto, cui manus imponebantur , fieri ,hi ius Caput Deo sisti, vel tegendum donisque& benedictione ornandum ac ronandum , ves certe morti, ae poenis subjiciendum. Vt i quest neque enim est, quod ea de re magnoperὰ laboremus constat hune ritum apud Iudaeos plurimum usitatum futile, eundemque Scantiquis limum , & Drtim ipsb Dei in Iosiae ordinatione, & invictumis praecepto , partim sanctorum exemplis, atque vili probatum ac commendatum.' Sed & illud communi omnium consensit receptum est iP. . ii manuum impositio um precum, ut ait Grotius quoddam fmbolam; diuinaeque potentiae Diuociuioneni ivdic se. Eius certὰ raro in Scripturis fine oratione mentio fit; vel si non disertEmemoratur oratio, ita tamen res seribitur, ut facilὸ sit nerspicere eam sitnξ preciabus transactam non mille; ut nihil aliud ille ritus futile videatur, quam saerarum precum adiunctum qiuoddam certis rebus, causisque
solenne. VndE illud Augustini verissime prbsecto, lentissimeque dictum, silid es inquit) abad manus impositio, nisi oram super hoo
nem 3 Sed neque illud quisquam negat, hune ritum apud Iudaeos simplicem fuisse caerimoniam; nullum adeb in communibus, aerem tuis religionis Iudaicae sacramentis habuit te locum. Ita cum hoc ni rit impositisnu nranuum apud Israelem Glennis ingenium, Llominus Christus, eiusque Apostoli rem , vellit bonam, ae legitimam Hiirparunt, & quidem eodem modo & ex iisdem causis, cicad eosdem L. nes, quibus ea adhiberi apud Iudaeos consaeuerat. Christus, quod jam diximus, pueris oblatis manus imposuit quidem, quod monet Marcus, ut eu benediceret, Mo verbo ex perpetuo scripturae usu, pr catio continetur, enim est benξ precari; cum homines ab hominibus benedicti dicuntur; omnia, ut vides, plane ex usu Iuda O. Sed de iis Christus, quos beneficio aliquo diuitio pro uebatur, ex eodem quoque more Ita apud Mareum Nazarenos impostumanities curam, &caeco, quem illuminatat, manus imposuisse dicitur. Sie & apud Lucam Capharneiante fingi ν m timumanin imponens carabat eos ; & mulierem a Spirita infirmitatis lain octodecim annos infestam liberaturus, i ii posuit tri manus, ct confesti uerecta est, ctgla/Ucabat Deum. Apostolos , , caeteros disti pulos , reni
120쪽
itaque & quos morbis, siue infirmitatibus eurabant , iis sepe manus imponebant, quod futurum praedixerat Christus, crediderint inquit supe= Gros inmmu imponent, ct Mn. bubibunt. Sic Ailanias Paulo post visionem diuinam caeco, oculorum usum restituit; nens et mansu inqtiit Lucas dixit, Sola frater, Dominus misit me Iesu, qui apparuit tibi in via, qua veniebas, vi videas, ct implearu Spiritu Saucto; ct confestim cesiderunt ab ocula eiis tanquam squamae ct villim recepit. Diuinit isque eundem paulbante in restiis sibi oblitum viderat intreeuntem Paulus , ct imponentem es manus , ut visum reciperet.
lia ipse postea Paulus Publi, Melitensis insulae Principis viri patrem
febribm ct d sienteria νexatum, cum orasset, ct imposuisset ei manus saluauit. Neque iidem hune ritum, vel in benedictionibus, vel in ordinationibus omiserunt, in quibus apud Iudaeos quoque selennem filicse supra demonstrauimus. In benedictionibus quidem ut clim Pau lum & Barnxbam ex Spiritus Sancti monitu segregatos, quo Domino
eos commendarent, ct orantes, impostentesque eu morudimiserunt. In ordinationibus. verb idem quoque ab illis factitatum docet , quibus locis memorat gratiam Timotheo collatam, per manuum impositionem de D.im, de presisterq; item ubi eiuri monet , nὰ manus cito cuiqv.im imponat; tainetsi sint, qui postremum hunc locum de peccatorum poenit alia functorum reconciliatione, sue absilutione capere mali iit, quam de ipsam manuum impositione per actam filii se jam ab antiquissimis Chri manismi temporibus coiistat. Praeterhaee , Apostolos ex duobus illis, de quibus nunc quaerim tin Lucae locis discimus manus quibusdam ex iis quoque imposivisse, quibus Spici tum Sanctum consereoant; his quidem meri id, & ex veteris roque usus ratione , Nimirum olim quoque id Iudaeis sol cime' diximus, ut manus iis imponeretit, quibus magnum aliquod, ae diuinum beneficium impetrare 2 Domino volebant,ut planὰ eontei taneum fuerit Apostolos manus iis imponere, quibus Spiritum Sanctum , quo nullum est maius . vel diuinius donum , exilitus imp trabant. Hae omnino suit huius ritus, id est impositionu manuum, tum apud Iudaeos primum , tum apud Christum Dominum, eiusque primos discipulos, utrobique planὸ eadem ratio. Atque ex hisiain liquido cernere est , quam crassa sit, atque inuerecunda ii horum tem ritas ; qui nobis ex simplicissinio hoe rita intritatissimum nescio: quod sacramentum moliuntur. Ae ipsi quidem satentur illam in uelium impositionem, quoties apud Iudaeos siue in benedulioniis, siue ita liberationibus, S: bene ira diuinis, sue vel in magiitratuum, vel in ILibbiliorum promotionibus fiebat, annos paenὰ bis mille , nullui
suilla sacramesitum , neque illo item tempore, quo veta Christo, vel M 3 ab euis,