장음표시 사용
91쪽
6 . DE CONFIRMATIONE. hora diei tertia; sed hoc es, quod dictum es per Prophetam DA; De in
in noui nis diebus Micit Deminiuὶ σμηLim de Spiritu nu'super omnem
carnem , ct prophetabunt sti, νfri , ct stra refra cti enet restri viamnes videbunt, ct seniores νefri somnia semiabunt ii Et quidem superser
nos meos, ctsuper anciara meas in diebin ita effundam de Spiritu meo, ct prophetabunt. Oterum facile concedo , quod ait Bellarminus, id gemnus dona non solis Apostolis plaetisque sere omnibus data tunc temporis suisse. Quis enim id neget , quod&a Ioele disertissimὸ prindicti im erat , & ieriptoribus noui Testimenti clarissimὸ desei iptuni est 3 Nam neque in selos Apostolos, sed & in reliquos omnes via, cum Apostolis in eadem domo versantes discipulos descendisse die
Pentecostes Paracletum verisimillimum videtur ,δc eos , qui postea crediderunt, miraculose itidem Spiritus dona aedet ille in Achis leuimus; ut hos , quos attulit aduersarius, Samaritanos , & illos discipulos, quos alibi narrat Lucas a Paulo Ephesi inuentos. Eodemqtie etiam pertinet, quod hie Bellarminus tertio loco ex iisdem is p suit in Cornelium δc in ejus familiares , simulatque Euangelium a Ast 'M Petro audiuillent, & eum fide excepissent, cecidisse fatisu vir ωm Santium, ita ut tinguu loquerentur 9 magnificarent Deum. Sed quid opus est pluribus ὶ Dominus Christus id ipse pauid antequbm in eo los ascenderet ita futurum iis verbis praedixerat, quibus nulla alia miliant vel clariora, vel disertiora diei; Signa inquit) eos qui crediderint, haec sequentur;In nomine meo daemonia ejicient, linguu loquentur nauis ; serpentes toFent, os mortiferum quid biberint, non eu nocebit; se per aegros manus imponent, o bene habebunt. Hoe si vel unum extaret Domini dictum , satis esset , ut pro certo , atque indubitato statuer mus,rem ita ut praedixerat impletam suisse , & plurimos ac sere omnes
Apostolio praedicationi credentes illa istic, Christo commemorata Spiritus dona aecepisse. Sed rem oraeulo ad amussim respondisse &quae in Actibus, &in Epistolis Apostolorum, de quae in vetustissimi Eeelesiae Christianae post Apostolos monumentis, legimus , certam fidem faeiunt. Lege Paulinae ad Corinthios prioris epistolae caput duodecimum ; non dubitabis , quin miraculosa ista spiritus charita ta fuerint illo tempore apud Christianos vulsaria, ae familiaria. que nos cum dicimus illum Spiritum , sue illa Spiritus dona rem esse
extraordinaraam, eo nesamus nais te ea Apostolicis, imb dc Apostol rum proximis temporious ordinaria , hoe est lolennia , dc ex ordine tum obtinente passiua, ac vulgatia , dc apud omnes scrEChristianorum coetus familiaria. Tantum significamus non fuisse elusinodi , quae perpetuo in Ecclesia ad fines se Ii manerent; perinde ut fidei , ae A ritatis,&s uictificationis dona. Cuius diserimnais clara est , isc apud
omnes constiti ratio. Nuduum ista mi iaculosa ad constituena nam quidem
92쪽
quidem apud alienos hoc est apud infideles, religionis Christiani fidem, utilissima atque e sicacissima erant, ac propemodum necessaria; eonstituta verb semel fide, Euangelisque veritate firmata , nullum amplius , certe nota necellarium usiam apud credentes habent; quo factiim est, vi Paulus de linguarum charismate, quod huius est gen ris. seripserit id signum esse non si delibus, sed in delibin; est autem & e terorum ejuslem generis eadem ratio. Fidei ver4 , ei, eharitatis &sanctificationis dona planὸ aliter habent i quae sitiat scilicet ad cons quendam salutem a Christo partam omnibus modis necessiria, quibusque ipsi illa salus ita continetur , ut absque his nemo ad eam vel
aspirare queat. Itaque Ecclesia , neque dum constituitur, neque ubi jam constituta esst, huius ordinis donis unquam carere potest ; quod& Paulus innuit, quo loco praesentis vitae statum eum suturo contendens, ait nunc haec tria mavere sdem, spem, ct caritatem. Ergo horum respectu, quae perpetua sunt, & in omni Ecclesiae siue eon sit tuendae, siue jam constitiatae tempore, necestaria, illa altera miraculosa Spiritus charismata extraordinaria esse dicimus, in illo nascentis apua infideles Eeeleta ordinaria, atque apud omnes serE credentes obuia ex Dei sapienter omnia gubernantis consilio ae munere sitisse confitemur. Duo tantum hic, quae verissima esse nemo, ut puto, negauerit, obseruanda sint ; quorum prius, etiam a Grotio in Mareum obseruatum, hoc est, non omnibus credentibus omnia huius generis dona concessa esse; sed ita a Deo dispensata, ut nemo , vel certὸ r rissimus crederet, cui non aliquod huiusmodi eleste munus datum
fuerit ; Quae Pauli ipsius doctrina est; Diu uises inquit) gratiarum sunt ; ct d sones ministrationum sunt, diuisiones operationum ; quae mox deducit fusius; quidem i, sinquiti per Spiritum datur sermo sapient , ait' autem serma scientia secundum eundem Spiritum ; alteri fides in eodem Spirituali' gratia sanitatum in uno Spiritu 3 alij operatio viri tum ali propestia i ηlty iscretio Spirituum I alijgenera lin a. trum 1, alvinterpretatio sermonum. Alterum hic obieruandum, quod jam sit praattigimus, illud est, quod tametsi passiva haec & communis fidelium illis temporibus gratia ejusdem cum Apostolica generis atque ordinis suerit, non suis tamen ejusdem cum ea gradus; sic ut nemo fuerit quantumvis ornatus , atque instructus his praesidiis, cuius charismata infra Apostolicorum donorum excellentiam non ubsiderent. Vt caetera, quaei in superioribus notaui, nunc mittam , neminem certa sutile legimu , ad cuius benedictionem credenobiis statim datum, ac repraesentatum fuerit, extemploque eruperit, miraculosim linguarum donum. Id de solis Apostolis tradidit Luras. Atque ita clarissimE constituta est, atque confirmata allata a nobis in superioribus
ratio ; qua datu ni ab Apostolis, Act. 8. Samaritanis fidelibus spiritumi nihil
93쪽
nihil ad confirmationem aduersariorum pertinere ex ia argumentarisimus, quod illa quidem gratia extraordinaria ellet ; huius ii qua est, ordinariam esse necesse sit; quam nempe volunt sacramentum Eces siae et Ie ordinarium ac perpetuum. Atque in hoc, ut sie dicam, ea dine tota eorum nobi eum de hoe argumento disputatio versiciis. Facile enim vident si Spiri ille, qui ab Apostoli; datus eo loco narratur, extraordinarius, ae miraculos is fuerit, de illo illo Confirmationis sacramento actum esse. Itaque id , tametsi per se latis ex Setibpturis clarum , atque obuium , negant tamen illi vehementer, de quaesitis undique argumentis , atque rationibus praecipuo conata impugnant. Nam in primu inquit Bellarminus) doua illa gratis data ita ex usu scholae appellat Spiritus Sancti miraculosa, & extraordina ria charismatu non dis tur in Scriptura simpliciter Spiritus Sanctus; nec dicitur Spiritus Sanctus habitare in eo, in qua non sunt nisi ista dona ; qaiuntius e contrario Spiritus Sanctus effugiet fictium , nee habitabit in corpore subdito peccatis. Sap. I. Dona autem illa gratu data etiam iupeccator sm interduin inuemuntur ; ut patet Matth.7. st per manin imp
fribuem sp stolarum dabatur ipse Spirisus Sanctis, Ast. 8. ct Ist. Non C tur solum dona illa pratis data. Haee ille; in quibus obseruandum illa ejus polirema verba ab Apostolis d batur ipse Spiritus Sanctiu Adt.8.ct is
elle obstara, de ambigue dicta. Omnino enim dum sie loquitur signia scare videtur Apostolos quidem ipsi in Spiritum SancIum dedit te hoe est ejus vel personam . vel essentiam) ordinarios vero ministros sili Spiritus Sanis charismata, non autem ipsim spiritum dare. Atque ille, ni salior, eoncedit non ab Apostolis magis, quam a caeteris ministris datam suille Spiritus Sancti sue petibnam , siue ellentiam; de ab utrisque item , non ipsum hoe sensu Spiritum, sed ejus duntaxat charismata. Sed hoe vult scilicet Actorum octauo dici Spiritum d tum suis te ab Apostolis . non autem dici duntaxat , Spiritus haec vel illa dona dapi ab iis suis Ie; quod sanὸ verum est; Istic enim haee is verba leguntur ; Oranerunt Apostoli) pro ipsis, ut acciperent Spiritum
Sanctam. Tum, Nondum enim in quemquam illorum v erat; Item,timc
accipiebant Spiritum Sanctum ; Mox denique, Cum vidisset Simon, quia per impostionem manus spUolorum daretur Spiritus Sanctus. In his omnibus fiteor, Spiritus Sancti nomen nudε positum este, nuspiam dictum esse dena gratis data ; quod ait Bellarmimis ; vel, ut Paulus alibi loquitur, Parta charismata, vel Spiritus charismata. Inde esset nego, ut Spiritu nomine ita posito etiam illa charismata ,sue dona nata dola, fgnificata hoe loco non fuerint. Cum enim in hujusmodi locutionibus Spiritus nomen metonymi es sumatur non pro ipsa S rata persona , sed proe ejus in homine effectu, nulla ratio est, eur etiam
maius generis eli innata Spiritia nomine dici non possint, quae om-
94쪽
mento usitatius , quam eo nomine significari prophetandi donum ;viruin Domini irruit in me , ct dixit mihi, isquere. Spiritus Dei induit Grehri.i Zacliariam. Ac nequis, cauilletur, etiam ubi de Saule sermos etiam super eum Spiritus Domini. initi de hoc usque aded apud H, sati uti braeos vulgare est, ut' pn nan Spiritum sanctitatu, siue Spiritum sanctum non aliter sese quam de dono Prophetiae usurpent; qualitor in fine ces verbi gratia usi sint in celeberrimo illo Gemarae dicto, quinque res in i tum templa secundo defecerknt, qua sunt arca, propitiatorium, o Cherubim
citi; 2Crim ct Thummim. Arca, propitiatoriam, o Cherubim rem unam dicunt ; quo loco Spiritum Sanctum prophetiae donum diei quod sub priore templo viguerat, sib posteriore defecit, & omnes fatentur, , certum est. 5 ipsa denique Gemara docet, continenter his diaetis addens, Neque fuit Spirisus Sanctus in Prophetis ab annό secunia Tuci , ct deinceps. Cum autem Spiritum illum Iudaei una cum es teris gentis suae insignibus a Messia restitutum iri crederent, atque sperarent , eo fit ut non absiardE existimare quis possit ad
hane eorum spem respexisse, & Dominum Christum, cum Spiritus Ioam . it. ν. Sancti magnam quandam , de inexhaustam vim, atque eo am suis
lassim promittit; & Petrum , eum in Aetis illa, de quibus diximus,
lane magnifica, ex Ioele recitat, undam de Spiritu meo super omnem carnem; Et paulo post de Spiritu in se suosque collegas a Domino Aa Lir. Christo effuso dicit Dextera igitur Dei exaltatus, ct promisitone Spiritus S. accepta a Patre, effudit hunc, quem vos ridetis o auditis. Nimirum significat eos abunde nune impletum cernere, quod sub Messia futurum sperabant; Spiritum illum Sanctum, quem ab eo expectabant, ' .isertimξ a suo Iesu nune repraesentari ; ut nihil sit, quod dubitent, quin iste verus sit Messias, qui adeo magni sita de promissiones coelestes expungat, & spem fidemque Israelis impleat; Atque his rationibus adductus vir doctissimus Ludovicus de Dieu ο ρ- α πια eo refert phras istas, Spiritis S.nondum erat. Ne audiuimus quidem an vι- Ioan. . s.
ritus s. f. de hoe ii id de quo agimus loeo; inrum venerat Spiritus S. Intelligitur inclutu Spiritin iste Propheticis, qui ab initia templi secandi defecerat intcr Iudaeos; Iam autem 2 longe ν erius restituebatur per Iesum es risum. Hactenus ille. Cum ergo prophetiae donum gratia sit aratu data, cumque pateat id apud Hebraeos , quorum sermone de phrasibus usi sunt noui Testamenti seriptores, Spiritum Sanctum, de in Scripturis, quod idem est, Spiritum Domini dici; nemo iam non videt falsbae perperam sumpsiste aduersarium donagr. itis da-
ω Ron dici simpliciter in Scripturis Spiritam salso ad Sc nulla ratione conclusisse non seta ni Paris data eos , quibus ab A-
95쪽
postolis manus imponebat itur , accepisse, ex eo quod illos spiritur sancitum a Gise Scribit Lucas. Quamquam & noe ipsum, quoavolunt adii errari j, aliquo sensu de iis, qui dona is hi accipiebant . nullo eatissae nostra: danai; o, concedere pominus. Cum enim haec dona, utpote miraculosa & suopte ingenio, ex Dei ea conserentis animo atque consilio , doctrinae Euangelieae veritatem, ae diuinitatemtrguerent, ae probarent; haud equidem negauerim quibus conser
bantur, eos istis veluti totidem euidentillimis argumentis in fide Euangeli j magis, magiique suis se confrinatos; verum, ut omnes vident , ex consequenti, & a posteriori, ut Scholae loquuntur, ex quo minime se iii itur ea per se aliud mille, quam dona, vatis data. Illud lateor , siqui ex suscipientibus ellent hypocritae , aliter iis cessiste donum, neque hunc usum praestitiste; verum id per Meldens praeter rei ingenium de dantis consilium accidisse. Iam quod addit Bellarminus Spiritum S. non dici liabitare in eo, in q'o non sunt nisi illa dolia gratis data; id, inquam, ad hanc causam non pertinet, cum Lucas, de cujus oratione qi ritur , dixerit illos, de quibus verba Deit, Spiritum mim accepisse; in ilis habitasse spiritum , niis litam scripserit. Cum enim habitare ex Scripti irae usu ct consantcr ad nem Uiue permanere, concedimus qui sola dona gratu data aeceis erunt, in iis Spiritum S minimὸ thoe sane sensu habitare 1, in quibus scilicet non manet ad exitum, sed pla rumque cliberarescit, ae deficit. Cum Apostolis mani rus, ct quidem in aeterntim dicitur apud Ioannem. Neque mirum; cum illi non sola dona gratu data, sed etiarn gratum facientia haberent. Neque his quae diximus, repugnat auctor libri Sapientiae, sed adue sarius, qui eum citat, multipliciter peceat. Primo, quod etiamsi illius ea esset, quam ipse singit, sententia, ne sie quidem quicquam rectit in de legitimum eolligeret visitus Sane inquit effugiet clunt,
neque habitabit in corI ore subito peccatu. Ergo, inquam, nulla dona vatis data peccatores unquam a Spiritu accipiunt. Quem enim effugit Spiritus , ei nulla ex sitis donis largitur. At ipse aduersarius contendit, de ex Matth. r. sane rectissime probat dona illa nam data eri. im vi
peccatori bis interdam inueniri. Ergo ejus argumentum plus concludit,
quam neceile erat; Rem enim, quam ipse salsam este ,&quidem hoc ipsis loco, aperte confitetur , concludit; eoque necelle est, ut situm ipsius argumentum vitiosum ae sephisticum este agnoscat. ALterum ejus in hoc loco peccatum est, quod verba illius scriptoris inquertit, & aliter citat , quam apud eum habentur. Auctor ita scripsit,
In malevolam animam non introibit apientia , nec habitabuin corpore subito peccatu. Bellarminus citauerat, quasi seriptum esset, Spiritus noη habitabit in corpore, dcc. At aliud est Spiritus Sol . simplia
liud sapientia. Sabentia enim. hoc loco ex vis scriptum est
96쪽
d n i te Tmo e. uni diuinaruni notitia asscilla ι ; vel 'tidem ex Auti istic o au) Huiusmodi alitent sapientia donum est gratum fallans; vi ubi ei inque ipsa est, ibi aliud esse necesse sit quam dona Irmiis datis. De Spiritu, aliter res habet, qui cum utrumque donorum genus complectatur; ubicumque uno aliquo suo effectu est, ibidem nihil necesse est de cisteris sui, donis adeste. Tum haec in libro M. Pientiae sequuntur; virum enim Sanctis dis plina 4αιδά. utf-LD m. Bellarminus vati E Spiritum Sanctum simpliciter dixit; quia siledici ad rem eius littererat; qui scilicet destridit quidem dona gratis data non solere dici I mpliciter Spiritum Sanctum ; non negat vero diei
Spiritam Sanctum eum aliquo adjuncto, ut verbi gratia Spiritum prophetiae, ritum sequarum , discreti Ohis , miraculorum, dce. Cum ergo
hie, qui apud hune Scriptorem legitur, Spiritin non st smpliciter Spiritus Sanctus, sed Spiritis Sanctus αμδιέαe disciplinae, apparet eum nihil ad rem Bellarmini facere. Spiritus autem ille Sanctus disciplinae
est interprete Emanuele Sa)stiritus sincia disciplinae; vel tu Tirinum& ipsum quoque Iesultam audire mauisὶ est Spiritus Dei tradens instar. magistrι disciplinam, seunnstructionem sapientia. Ipse ille denique spiritus est, qui mox versu sequenti Spiritus sapientia dicitur , id est ho mines ad pietatem sormans, atque eisingens; quem quidem Spiritum nemo negauerit ab iis alienum esse, qui nulla praetergratu data dona habent; ciim ipse suis illis nominibus donas alumficientia neces larib complectatur: Postremd etiamsi hoc loco Spiritis sanctis simpliciter, nullo alio adjecto, diceretur , nihil tamen id Bellarmini cauta sim juvaret. Eo enim probaretur quidem quod nemo negat) Spiritum sanistificantem , de gratiam eam , quae gratum iacit , in nobis operantem, Spiritum Sanctum simpliciter aliquando dici, non probaretur, quoa nos negamus, nunquam eodem nomine Spiritum
gratiae gratu datae significati. Denique in hoe Bellarminus cum multis aliis peccat, quod eo loco pro homine ficto. siue hypocrita acieipit. At fetum litie elle id quod fictum est, ut ait Tirinus, non autem eum, qui sim est, docent primum Graeca; quaesie in omnibus codici bus leguntur, Sanctus enim si siplina Spiritus fugit dolum. Tum idem postulant verba in altera versus
rationibus, siue ratiocinationibuι insanu, siue imprudentibia ς quales sunt scilicet, prauae ae dolose. Idem est in priore parte σιξ lvi,fugiet, quod in posteriori απα ασ-Τα, absistet , vel, ut Latinus, auferet seri, Idem Uaocme illic ctum, quod hie regitationes imprudentes. Illic ergo ictum, non hominem ipsum, .inimum, siue consilium intelligiti Vide jam quanta noster disputator in tantulo spatio peccarit, quam
97쪽
intelligendum. Plana erit sententia , Spiritum , quos dolose , acinseriptura loquitur , duplici corde esse videt, eos fugere, & ab iis ab . sistere. Vnde concludas licet, Sol ritum dona sua iis auferre, qui non pure neque sincere, & bona nde agunt ; quod quis nesattὶ non concludas nulla unquam iis dona, nulla charismata dediste. Nimirum isti initio aliquem pietatis milium habent ; ad Euangeli j vocem concurrunt; nomen in credentibus profitentur suum; & credit is E, verum imperfecta, de sui Scholae nostrae loquuntur) hi istorica tantum fde. Tum indulta iis promitate una cum veris firmisque credentibus aliqua ex Spiritus do gratu datu. Mox dolose resiliunt id vel eruce offensi, vel vitiorum libidinibus fracti, pessima fide Chri .stianismo defunguntur ; quod iis accidit, qui in parabola Euangeliea
temporarj dicuntur. Hoc veta demum temporis articulo ingratos animos deserit Spiritus , de quae primum donauerat Orna-
metua , paulatim ea deripit, iustoque judicio suis eliarismatis spoliat, qui iis rectE ae legitimἡ uti noluerunti Sed haee quidem de primo larmini sophismate plus satis. Alterum sequitur Id dabatur inquit per manus imp sitionem ; quod promiserat Dominiti
Luce ultim), vi supra ostendimin. At quod promisit Dominis non erat δε- num litauarum, aut curationum sid enim fuit additamentum quoddam
sed φratia roborans ct confirmans in Me. Respondeo nihil esse sani in
tota hoc argumento. Nam ex iis quae sit pra diximus, patet neque idem omnino elle, quod apud Ioannem promittitur cum eo, quod
dabant Apostoli; neque illi equae promittuntur iisdem promitti,quiabus haec ab Apostolis collata sint, neque denique id, quod Apostolis
apud Ioannem promittitur, ordinarium este Spiritus donum, Diaego
nam simpliciter facientem, nisi sorte, quis Spiritum prophetiae,qui istic disertissimξ promittitur, ordinarirum donum censeat. It que multd verius ae validius supra ex eo, quod hie repetit aduers rius, id ipsum datum ab Apostolu, quia tu promi isum erat, conclusi e traordinaria suille, quae dederunt. Sed & se ipsi in contradictione implicat aduersarius. Nam ponit & quod dabatur ab Apostolis, id apud Ioannςm promissum fitille, & negat idem linguarum donum apud Ioannem promissum esse; quod si viri unque verum est, non potest non elle falsiim, quod de Euangelista tamen narrat, de ipse aduersarius fateri cogitur, linguarum donum suis te ab Apostolis datum. Ego verb eonfiteor quidem non suille proprie, fliserteque hoe donigenus apud Ioannem expressum. Eo fieri, ut pronustam non fuerit, nego. Nimirum continebatur eo Spiritus genere ac nomine, quem
Christus Apostolis pollicitur. Et canὸ videmus Dominum, ubi die dicta promissum expunxit , in primis Apostolos ea linguarum saeuutate ornasse. Id tantum hoc loco meminisse oportet, quod supra
98쪽
obseruanssum in cimii natis , non ibisse singulis data omnia , sed ex ouinibus aliqua. Denique ab Apostolis datim ego Deilὸ concesserim sti te robora item, is consiti mantem in de si modbeo sensa sumas, quo paulli ante e colicauimus , nimirum ut gratia fuisse intelligatur, quae per se , dc ex suo ingenio , de sane ex Dei auctoris , atque ministrorum , siue Apostolorum consilio , ad Euangelii veritatem de . moniti andam pertinebat. Quis enim tam stupendum donum vel aliis
vel etiam , quod multo magis assicit , sibi ipsi dari videns; non eo sellicitetur eredere & illum eujus isti ministri erant; verum este Deum, de quam illi praedicabant doctrinam . veram ei se , & auctore tanto dignam ὶ Furere prosechb, vel certὸ diaboli ea quadam nequitia
ac malignitate laborare eos oportuit , quibus argumento adeo claro,
atque euidenti persuaderi non potuit Christiani sint nostri diuinitas; ut quibus tale charisma donatum erat, iis nulla bi videtur inuidia sit dicere Dram fuisse 'uod ait aduersarius) gratiam roborantem , ct confirmantem in Ode; mul siquid judi eo , remus,atque verita, quam
isti de suis elicismatis idem dicere solent ; quos quid corroberare , a que confirmare possit , in toto istorum quantumvis longo , ae lacinioso mysterio , nihil equidem video; nihil merum, vi puto , vel alij, vel ipsi etiam aduersarij vident. Tertio sie agit aduersarius; Dona
ista non erant communia omnib- , ut patet ex Rom.12. dc I. r. Ia.
quid omnes prophetant 3 numquid omnes loqκuntur linguis ρ At Spiritus Sanctin permanis impostonem dabatur omnibus , ut aperti colligitur Belocu notatu M.8. 9 19. Respondeo prim5 hoe argumentum plus concludere , quam decet ; adeoque vitiosum esse. Id enim, n ut institu re empit aduersarius, legitime peragatur , consudet ista dona,
gratis scilicet data, non sitisse data per Apostoli eam manuum impositionem; quod liquido salsem esse, ne Bellarminus quidem negati rit. Ille primo hoe ponit, Nulla dona gratis dura erant communia omηibus. Assume iam, quod vi legitimε instituatur ratiocinatio, est ii cellarib assumendum ; Atqui dona omnia per manus impositionem ab Apostolis data erant omnibus communia; Inde fit, ut vides, haereonclusio; Ergo nulla dona ab Apostolis per impositionem manuum data , erant, dona gratis data. Conclusio est euidenter filia; Datum enim fuisse ab Amstolis linguarum donum constat ex Actis; quod omnes in donorum gratis datorum censu locant. Ergo sophisticum est, de vitiosam argumentum. Signa autem iid est sincate rema ta omni , dc us; quae ego addidi, omisit aduersarii is, ea inquam si
detraxeris, iactat tota ratiocinatio, iners, de ad hane causemini
tilis. Iam verb, ut sigillatim ad sngula respond am , dona illa gra iis data thoe est linguarum, curationum , prophetiae, dcc, sona).f teor non ita ficisse omnibus immunia, ut ea singuli omnia haberent ,
99쪽
rent; ouod allata ex , Paulo duo loca demonstrant, ut est ius verba legentibus perspicuuin; Non fuisse ea omnibus ita communia, ut ex iis aliquod maguli haberent, nego ; negat mecum Grotitis. Idque me verὰ meritoque negare, ficile intelligi potest; tum ex ipse illo Pauli I. Cor. u. capite, tum ex Christi apud Marcum testimonio ; quod utrumque supra descripsimus,&expendimus; nequid de Ioelis ali tis ei Petro verbis di eam, in quibus diserte promittit Dominus se de piritu suo est usurum super omnem carnem; seruorum scilicet suorum, ut ex iis, quae continuo apud Prophetam sequuntur , optimἡ ut ego quidem judico) interpretatur Grotius; Super seruos meos , ct s per cidra meri in diebus illis essundans de Spiritu meo, ct prophetabant. Itaque rari omnino in illis nascentis Ecclesiae primordiis erant, qui non est quo existis Dei muneribus ornati essent. Id tantum intererat, quod aliis vel plura , vel praestantiora , aliis vel pauciora, vel minus illustria donabantur, aliis statim a suscepto baptismo, quibusdam etiam antri nonnullis nonnis vel pauid, vel etiam longe post baptismum conferebantur, ista vari EDomino pro sita illa οιλωποι ri . sapientia dispei sole ; sic tamen ut, quod dixi , nemo sere abiret indonatus. Iani quod addit aduersarius omnibus: datum fulse spiritum sanitum per Ap salicam manus impastionem, concedo, si intelligit, quibus illi manus imposuerunt, eorum suille neminem, cui Spiritum S non cons Grent. Sin vult, quod omnino velle videtur, neminem tum miste L. delium in toto orbe, cui non Apostoli manus imponerent, id vero nego. Neque sane probabile est. Ait quidem Bellarminus id aperiὸ colligi ex Act. 8. de iv. Esto verb id istic ne leuissime quidem innui . contendo. Quid enim aliud narrat ibi Lucas , nisi Petrum α Ioannem quidem Samaritanis credentibus, Paulum vero quibusdam taphesi discipulis manus imposuisseὶ Inde, qui colligi possit,& Di - .nibus omninb credentibus manus imposuisse Apostolos, non equidem video. Bellarminus certe demonstrare debuerat; cum sciret iii disputationibus nulli simpliciter inirmanti credi. dii me roges, quo ergo sacramento illa spuitus charismata extraorditoria, quae paen)
omnes credentes tune temporis accepisse concedo , singulos aec
siile putem; res irim deo nullo sacramento accepit te; se .ex yso Dei eneplacito, & carissimi Filij promissione; qui horum inorum sa-
cultatem , non baptizatos, non manus impositione obumbratos, non aliquo sacramento dedicatos, sed credentes accepturos praedicit; S sua. autem sin qWi0 eos, qui crediderint, hic sequvntur; in nomine meo daemonia ejicient,dce. Itaque magnam animaduertere licet in ius diuer
statem. Aliis data ista fuerunt, etiam ante baptismum, simul atque crediderunt , ut Cornelio de toti eius familiae. Aliis data post baptis
mum; Sed in linguis illi is, quae nullum fuerunt propii dictum
100쪽
saeramentum ; quod iis contigit, lii una eum Apostolis spiritum Sanctum ipso Pentecostes die aeceperunt. Aliis data ad Apostolicam . . benedictionem, siue manuum impositionem, quae neque ipsa ullum saeramentum suit; ut Samaritanis, de discipulis illis Ephesi . Hre disertE commemorata fiant , ut ex paucis exemplis pateat quanta fuerit illius dispensationis diue sitas; quae de ipsa rei admirabilitatem non parum auxit. Sed &aliis modis , aliisque temporum articulis data haee dona fuisse tametsi seriptum non sit , ex his tamen quae ceripta sunt, facile ut mihi quidem videtur) intelligemus. Pergit Bellarininus ; Quoto inquit) Apostolin ad Imbr.6. numerat impossitionem mamu Hebr. i. cum baptismὀ, cum fide, cum paenitentia, cum alis rebus, quae pertinent ad salutem; imὸ etiam ad fundamenta religionis, ut ibidem Apostolus dicit. At certe loqui linguu prophetare, non pertinet ad flutem, multὸ minia adfundamenta religionis. Haec ille. Dissicile, ni fallor, fiterit extitis conficere non suille extraordinaria Spiritus dona, quae ApMolos Act.s.& i'. contulisse legimus. Certὰ si urgeatur argumentatio, vix aliud dabit , nisi hoc unum, donum linguarum impositionem manuum non suis te, quod ad sundamenta Christianae religionis Eaee scilicet pertineat, illud vem non pertineat; ut optimὸ est a praestantissisimo nostro Camerio obseruatum. Hue aecedit, quod illam manuum L. Meri impositionem, de qua Paulus in hoe ad Hebraeos loco , ex ipsis aduer-
sariis alii ad pertinere negent, eamque ad catechume- in is norit m , dc energumenorum benedictionem referunt, ut Salmero,&Ium nianus ; alii ad Confirmationem reserunt quidem; sed ita tamen, ut eam etiam manuum impostiνnem , intelligi velint, qua infirmi a Christo curabantur, miraculaque fiebant ; quod sequitur Thomas Ex priori sententia, nihil omnino illic habet Bellarminus, quod agat. Ex posteriori , non habet, quo signa de miracula hine exsudat; neque adeb linguaram, vel prophetiae donum, quod utrumque miraculosum fuit. Neque verb valet, quod ait ab Apostolo istam manuum impositionem inter Chrillianae religionis fundamenta censeri. Si ita res habet , nihil est quod hie vel tuam Confirmationem ,
quaerat, quae religionis Christianae; indamentum adeo non est, ut iamque ad salutem necessaria sit, neque quemquam vel sub veniali obliget; testibus, quos se pra edidimus, aduersiliis. S iaέλιον νζ2α λ ν fundamentam jacere, idem hic est Apostolo, quod proximo supra capite fuerat διό αγχειν mi, G Τῆς άρχας λῶν λογiων τοῦ ρες, docere, Herus. ii qua fini elementa exordis sermonum Dei; ut locum utrumque inter se comparanti liquebit. Illa verb verbi diuini ςοι-α elementa, siue fundamenta ea omnia sunt, quae eatechumenis ad eos religione Christiana commodissimὸ imbuendos, proponi silebant; quo innum ro erant, non ala abselutE, simpliciterque siue ex praecepto, siue ex