장음표시 사용
81쪽
confirmatione, vel ea hodie a Romanae communionis sominibuς defenditur , scribere instituerimus, hoe eorum errore semel profligato satis honestam causam habere videamur , cur alteram illam
eum Canonistis concertationem omittamus, cum eorum sententia impridem ab aduersariis, quos nune oppugnamus, deserta , ac repudiata fuerit; tamen, quod hominis ingenui sit nihil dissimulare, de aperte quid in religione sequatur , profiteri, nullumque pro illustranda verbi diuini veritate laborem , aut certamen suoter agere; age , nunc expendamus, num allata ab aduersariis argumentatio ex
Scripturis conficiat aliquod elle saeramentum Domino Christo institutum , atque sitis traditum. Nam si res ita haberet, esset quidem grauissimum aduersariorum peccatum, quod abdicato signo a Christo instituto aliud ipsi in eius locum temere, a que arroganter substituit lent; sed neque leuis esse videretur culpa nostra, qui plane de medio sublato toto hoe Confirmationis saera mento , Christi institutum thoe est manuum impositionem)via, eum istorum inuento id est chrismate abjecissemus,&.qiuod est in Euangelio , colligentes eteola simul cum eu ipsum quoque triticum eradicas
mus. Sed absit a nobis ea impietas. Nihil est iani a nostris hominibus
hae in parte secus coinmillum. Etsi enim illa manuum , nonistis defensa impositio majorem aliqiuanto habeat veri speeiem , qu in hodiernum aduersariorum chrisma, quod illius Scriptura meminerit, i de hoe ne unum quidem verbum sederit; tamen siquis mentem pauid acrius intendat, facit E animaduertet ne illam quidem a Christo in Scripturis pro uniuersali & perpetuo religionis nostrae sacramento suis te usquam institutam. Quod ut possit constare expendendae erunt singulae Bellarminiani argumenti partes. I, enim, ut antea diximus, eum posui siet tria in omni vero ae proprio sacramento requiri, diuinam promissionem , symbolum siue sigmim sensibile, ae manda tum ; aggressus est demonstrare nihil istorum elle quod non in Confirmationis sacramento inueniri, atque ex Scripturis probari possit. Ego de re ipsa non contendo. Ordinem , quo haec tria proponit aduersarius, denoto. Nam ratio rei poscebat, ut primo loco mand
tum Domini de usis symboli praecederet; tum s ueretur promissio;
quia haec ad sacramenti effectum pertinet; rem autem ipsam constitui necesse est, antequam de ejus effecta quaeras; ut naturae ordinem sequaris , apud quam res prius sunt, quam quicquam efiiciant. Sed quia Christi mandatum, quod proferret, de hoc ibo sacramento nullum Bellarminus habuit, vastE a promissione incepit, ut lector o cupato promissi Spiritus specie animo iacilius admitteret quas postre- De Cons.e i. mo loco subi jest de mandato suspiciones suas. Videamus tamen si-
82쪽
ceria amplissma habetur Ioan. i . ubi Dominus promittit spis;tum pari clatum, qui cens etur in omnibus aduersis. Item cap. is. νbi promittit eundem Spiritum Sanctum, qui Dciat discipulasfortes, atque intrepidarin testi cariove veritatas. D c. t 6. vi arguat mundum de peccari, deos, tia, ct D Iudicia , id es qui det robur Apostitis ad arguendam in delitatem hominum , ct testi candam Chri 'stitiam, ct annunci.rndum Princiarem huius mu di jam esse judicatum. Item Lucae ultimo, Sedete in ei uiatate, donec induanaini virtute ex alto. Denique Actorum I. Accipietis virtutem superuenientis Spiritus Sancti in vos ,& eritis mihi testes,
Sce. Hanc certe diuinam esse promissonem , ct in Scripturis haberi , ct ea promitti hominibus jam baptieatu, ct iusu gratiam ampli .rem Spiritu Sancti, qua sani fortes, in consessone fidei, nussa modo negari potes. A que lutc quidem Bellar minus , quae profecto mirifiea sunt. enim istum, cum diuinam , quae in hoc sacramento requiritur, pr missio item ex diuinis litteris te exhibiturum demisatiabat, non pulvii erat allaturum aliquam , quae ad hoc ipsum sacramentum pertineret , hoc est quae omnibus id ritE, atque legitimὶ suscepturis gratiam eam, quam repraesentare atque exhibere dicitur , diuinitus datum iri promitteret ὶ Atqui quaecunque iste asseri loca, nihil huiusmodi tinniunt; nihil omni tib neque de manuum impositione , neque de iis, qui eam ciseepturi essent , loquuntur. Tantum in genere signi fucant Christum iis Ruicumque tandem illi sint , de quibus sermo est)Spiritum Sanctiim daturum. An simpliciter daturus sit , an verbadhibito aliqO o ligno . collaturus , an denique hoc ipso proprie signo sid est manuum impositione) nihil plane dicunt. Si is esset Christiis, qui sitis Spiritus Mitisti gratiam sine alicuius Sacramenti interuentu,
atque ministerio dare vel non pollet, vel certὸ nollet unquam ; concluderem equidem ex his, quibusciamque Spiritum promittit situm, eos donum non aliter accepturos, quam per aliquod sacramentum non tamen id sacramentum quod, qualeve futurum ellet, hinc ce to colligerem ; nisi& hoe quoque pariter constitutum ei let, nullum, quo Spiritus Sanctus credentibus detur , aliud esse sacramentum praeter hoc vel illud. Nunc elim eam esse Cliristi de bonitatem &po teiatiam omnes fateantur, ut Spiritus Samni dona sitis cepe vel ortatione poscentibus , vel intensi, rerum diuinarum, praecipiteque sanctimoniae st idio inuitantibus, vel etiam in periculo versantibus vlatro neque rogatus, largiatur sine ullius sacramenti interuentu ; adaliaee cum qia esse certo constet sacramenta, quorum interuentu haec ipsa, quae istic memorantur, Spiritus Samsti dona suis , Christo diaspensari soleant; clarum est ex istis ab aduersario allatis Domini promissionibus nequaquam concludi ullum fore in taclesia seramen-Mun, quo promissus ab eo Spiritus credentibus donetur; multo verbetiam
83쪽
etiam minus id sacramentum, si quod futurum est, impositionesti anuum sore. Iste itaque lectoribus suis imponit dui promissiones in hoe Confirmationis saeramento propriε requisitas daturum se ε Seripturis professiis, pro iis generales , ae selutas, nullique sacramento astrictas attulit. Nam promissionem in baptismo verbi gratia
vel in saera caelia requisitam nemo hane esse dixerit; et uidit in me, summa de ventre e fluent aquae riuae; id est , ut interpretatur Euangelista , Spiritum s uictum accepturus est; H. aec enim, quamquam sint
amplis lima, atque magnificentissima , nihil tamen propriε de baptis ino significant. Sed baptismalis promisso si qii aeratur , haec verbi gratia rectὸ ageretur, Qui crediderit, ct baptienti fuerit, silvis erit. De Eucharistia, ista; Panu quem frangimus, participitrio corporis Domini est ;Calix bene ictionis, cui benedicimus, communic.ttio su guinu cIssistis; de liquae sint aliae similes; in quibus vides Domini gratiani, non in genere, sed in specie hoe vel illo signo ritEae legitimEvtentibus promitti. Aliquid horum simile de Confirmatione afferendum
erat, in quo eius signo ritξ utentes, hoe est manus impositione , aliquam gratiam accepturi proprie dicerentur. Nihil huiusmodi priDititit, neque sane Draei lare potuit aduersarius Friistra ergo&salsi, allatam , se promissionem in hoe sacramento requisitam , eamque amplissimam , gloriatur. Quod ut manis stius fiat, singula , quae ille adduxit , testimonia videamus. Certὸ, ut hine incipiam, duo ultima ex Lucae ultimo de Achium primo plane iiiiii ab hoc negotio aliena ; idque duas ob cauilas; quarum prior est, quod quae his continetur Domini promissio, ea non quorumvis fidelium communis .leam esse deeet , quae ad sacramentum aliquod totius Ecclesiae commune pertinet i ed certorum duntaxat, eorumque paucorum propria ac peculiaris est; Apostolorum scilicet, & discipulorum ii sorte, qui cum iis illo tempore versabantur; ut Euangelistae in utroque loco verba clarissimὸ docent. In priori enim Christus Apostolos sie alto Ilitur; rga mittam promtum Parris mei in vos ; Iris autem sedete in cim are Himrotolymam , ut patet , intelligit o adri que iniciamini virtute ex alto. In posteriori uod eodem planὸ modo , Dominus conuescens Apostolis praecepit eu sin id; ab Ilitro Jhmu ne discederent, sed expecitarent pr missonem Patris, quam audistis, inquit, per os meum, quia Ioannes qui dem bapti uir aqua, vos antem baptizabimini Spiritu Sancto non post multos hos a G. Promistio & praeceptum ad eoidem pertinent. Dium autem ad selos Apostolos pertinere clarum est, quos Hieroselymis Spiritum Sanini in accipere necesse suit. Caeterorum fide lium neminem in illa riuitates dere jubet Dominus, vel ab ea disce dere vetat. Ergo hie quidem his selis, neque aliis virtutem illam co
lesbin promittit. Altera ratio est inde petita, quod promissa bica
84쪽
Christo gratia , nulla manuum Apostolis data est. Hane enim promissionem ipse Pentecostes die a Domino expunctim fuisse notum & consessum est; Paraeleto in lii quis igneis coelici is repraesentato. Itaque nihil haec quidem promimo ad Construationis i cramentum; quae & particularis fuit, & sne manuum impositione praestita est; cum illius sacramenti promissio S uniuersalis ex hypothes sit , dc manuum impositionem necessarib requirat. In caeteris locis Dominus Apostolos ob proximum ipsius distellum moestos ita
consolatur; ua rogaso Patrem , ct alium Par utetum dabit robu, ut Ioan. .in. morat vobiscum in aeternum ; Spiritum veritatu , quem mundus neu potes accipere; Item, Cum autem venerit Paracletin, quem ego mittam vobu a Patre, Spiritum veritam, qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me; is vos testimonium perhibebitu, quia ab initio mecum
esu. Denique , Expedit obu, vi ego vadam. Si enιm non abiere, Para- Ioan.tε. a. cistas non veniet ad vos; Et cum venerit iste , arguet mundum de peccaro,
o de justitira, ct de judici). Clara omnia; Nimirum Apostolis stupendum illum Spiritus Sancti aduentum, qui pauid post eius ascensionem coelitus eos inundauit, promittit; cuius scilicet lumen ipsis ad obeundum impositum a Christo munus planE necessarium fuit. Quid haec ad Confirmationis sacramentum λ si eius propria est haee Domini promissio , apparet id nulla impositione peragi debere. Notum enim est absque hae Christum Apostolis praestitiisse, quod promiserat. Quod si ad hanc raptuagendam promissionem aliquo signo, de symbolo cinus suit, constat non aliud fuisse adhibitum praeter linguas istaeas. Cum ergo haec promissio non per aliquam manuum impositionem, sed per linguarum ignearum sensibiles species impleta sit, ea profecto ii promissione in hoe sic ramento requisita aliena
est,quae plane contra quam illa, non linguis igneis in confirmando sedentibus, sed manu ei imposita repraesentatur, atque praestatur; ut Canoni, quidem volebant. Neque quicquam valet, quod objicit Are. . . Coninck illas nuper memoratas Christi promissiones ad omnes omninb fideles, non autem ad selos Apostolos pertinere ; ed quod promissus illis Spiritus dicitur maternum cum ijs mansurim Id enim in Apostolis, qui jam pridem mortui sint i impletum non suille. Ita que promissionem ad caeteros omnes fideles post Apostolorum mortem naturos necessario extendendam esse, in quibus scilicet Spiritus in aeternum mans urus est Sed haee non cogunt. Primb enim etiam cum Apostolis manserum in aeternum Spiritum Sanetiam de ex Scripturae de ex communi humani sermonis usi rectissimE dici poterat; ut significaretur quod reuera impletum est) nunquam ab iis disces strum Spiritum, neque apud eos aliquot annis futurum , ut fuerat
Christus; neque in eoo , ut olim in Prophetas , per interualla ventuli tu
85쪽
rum , sed jugiter apud eos, ae constat iter mansurum, quoad vix rint. Hoe enim esse apud Hebraeos ' - ειο αἰω, α, & notant hi Ceruditi revulgo apud omnes in eonfesto est. Quale illud esse apti a Moysem omnes agnoscunt de seruo Hebraeo δὰλ .ci is r u- ως αἰῶνω, ct seruiet et heroJ usque in aeternum ;hoe est quandiu vivet. Q tera eiusdem modi quae in Seripturis passina occurrunt , nihil necesse est afferre. Sed Se in communi sermone obuia est haec locutio; vives. ex illo optimi poetae versu videre est,
Seruiet aeternὼn qui paruo ne ciet uti. Possem, si liberet arquinii, & illud respondere etiam proprie sim-pto vocabulo, potuisse rectE Sc vere diei m insuram cum Apsolu vi ritum Sanctum in aeternum ; qui scilicet etiam hodiξ licet carne mortuis,Spiritu tamen apud Dominum viventibus, adest,&in saeculat et
culorum aderit. Sed nihil opus est et, confugere. Recta est, quam dedimus, interpretatio. Itaque illud manet, quod & tota Christi oratio, & omnes rei circumstantiae clamant, Las Christi promissiones ad Apostolos propriὸ pertinere ; de ad Spiritum in eos die Pentecostes effusum reserri; frustra adeo , &inscite ad omnes qui sunt. αfuturi sitiat , fideles trahi. Quae non ita disputo, quasi negem vel Chri stum sitis post illa tempora Spiritum iesim donati ille, donaturum lue ad fines Leuli , vel id ex diuino eius apud Ioannem sermone Gilli l osse; sed quod maximum sit dicerimen inter ea Spiritus dona, quius in illis initiis instructi sunt, & locupletati Apostoli, & alia, quae teri fideles quotidie accipiunt. Prinid enim si rem ipsam spectes, qui Apostolis datus est Spiritus, is spiritus suit qui apud he.
braeos C pn nra spiritio sanctitam , , ὼν ἡνων : hasia ratio dicebatur. Cum enim ea mysteria, quae praedicaturi erant Apostoli , nondum cuiquam vel mortali vel Angelo patefacta ellent, ne que, quod ait Paulus , ullus ea vel oculis, vel auribus usurpasset, vel
animi cogitatione pereepisset; necelle fuit illa primis illis Ministris
reuelari, atque ob oculos tanquam in clarissima quadam luce consti tui. Prima quidem eorum rudimenta Christus interiis ante 5 post resurrectionem versans Apostolis aperuerat; Ipsium , ut se dicam , di uinae illius sapientiae corpus nondum retexerat; & apparet ex ipsis-rum ad Christum sermonibus, non iis modo , quos ante eius motatem, sed &iis quos post re irrectionem , de sub ipsum adeo ascen conis Dominicae punctum habuerunt, ignotum au haec tempora illis suisse ingens illud Euangelieae veritatis arcanum de Ecclesiae in spiritualem, ae diuinum statium reformatione; haesi seque adhue in eorum animis crastas de pueriles Iudaeorum de mundano Νlestiae in Israe e regno imaginationes. Quo fit, ut Christus plenam rerum diricinarum reuelatianem ad Spiriths Parael eti aduentum diiserat;
86쪽
inquit multa habeo νοbu dicere, sed non potestis portare mod). Cum autem venerit ille Spiritus veritatu, Do C E B I T vos omnem VERITATO. Ergo necesse fuit Spiritum illis dari , qui non modo mentis oculos iis retegeret , sed etiam ipsas rerum diuinarum species ex P tris , Christique sinu , in quo hactenus , ut se dicam , absconditae delituerant, depromptas eorum animis in pura luce , absque ullo nigmate, clarE videndos objiceret ; quod&ipse Dominus significauit, dum post illa , quae nuper recitauimus verba, continenter de illo Spiritu, quem Apostolis promittebat, subjicit; non enim loquetur a semetipsi ; sed quaecumque audiet loquetur ; is qua ventura sunt annuntiabit vo u. Ille me glorificabit, quia de MEO accipiet, ct annunciabit vota. Spiritum, ut vides, Prophetiae clare describit; qui ventura, planeque incognita reuelat; omninoque , ut ex dictis apparet, eo ipso spiritu Apostolis opus fuit. Atque hane ipsam Spiritus reuelationem ad Apostolatum suis te nec 'liariam , vel ex eo patet, quod Paulum Dominus , cum ipsum ad id munus allegeret, inserti in pietatis, licet jam hominibus patefactum, noluit tamen ab ullo mortali discere, sed ab ipse Paracleto Spiritu haustum, percis ere, & ex ipso soni perin-dξ ac exteros Apostolos, bibere. Caeterorum fidelium dispar omni 1ab ratio est. Clim enim ea, quae sunt ad salutem creditu, cognituque necellaria, jam abundὰ reuelata faerint, eaque ipsa nobis a Domini ministris euangelizantibus proponantur ; omnes vident nihil nobis elle necessiarium illum Apostolis datum prophetiae spiritu in , qui resipias, earumque species promat,& .sensibus nostris obi jeiat; Eo tantum nobis spiritu opus est , quem Paulus: ἰς ως de πνιμα W- Spiritum mei, de Spiritum sipientia vocat; cuiusque vim , atque enicientiam egregie his verbis deseribit, Detu inquit Ephesios compellans det robu stiritum sapientia, ct reuelari Ita in agnitione ejus, ILLUM IN AT O S OCULOS cordis vesra, ut sciatu quae sistes ν cationis eius. Nimirum is Spiritus nihil quidem notii extra ea quae sitiit jam Eceleliae patefacta, reuelat; sed eicit tamen , ut ista, quae de Apostolis olim primum patefactii ,& nobis nunc vel in Scriptura te
gentibus , vel in praedicatione audientibus objiciuntur , admittamus, atque x era fide complectamur. Est enim ea mentis humanae caecitas,
ut quantumuis clari fulgeat objecta nobis a Christi seruis Euangelii
veritas, eam tamen neque admissuri in animos , neque retenturi constanter simus, nisi Spiritus Dei interioris cordis nostri oculos aperiret; quod de Lydia purpuraria diserte est a Luca obseruatii in ; Elis
inquit Dominus aperuit cor intendere hu, quae dicebantur a Paulo. Spiritus ipsas rerum species non reuelauit ψ vel objecit mulieri; sed en est tantum aperto ejus corde, ut a Paulo oblatas, obiectasque, &oboeulos ei coiistituita, fide vera susciperet, atque admitteret. Fateor Ha utrius
87쪽
c, DE CONpIRMATIONE. virtusque reuelationis, & illius quae Apostolis primum , de litinas
quae postea fidelibus donata est, eundem esse auctorem spiritum ι dia uersissima tamen esse vitiusque dona omnes vident. Eo fit , cum Spia ritus , suis in nobis donis atque eiseos censeatur, ut illa quidem prior Apostolorum propria gratia Spiritin pro hetiae; haec vero caeterorum fidelium communis, Spiritis sipientia, vel intelligentie recte
sillor) dici distinctionis gratia possit ; iuxta illud Pauli,nes grati.trum sunt iidem autem Spiritus. Iam si rei modum spectes quis non videt quantum intercedat discriminis inter communem eriterorum fidelium gratiam; de eam, quam largissim Esuis Apostolis initio admensus est Dominus 3 Merito ianE. Nam illorum quidem
munus tantum, tamque difficile fuit, ut haec communis ordinari que Spiritus mensura ad id administrandum, atque exsequendum statis sutura non fuerit. Erat enim illis omnis mundi status immutandus, hine quidem Iudaeorum lex abrog.anda ,&ipsius Dei mandato instituti , longaque multorum saecia lorum capitie venerabiles ritus abolendi; illine verὼ dira, atque inueterata, penitusque caeterorum
populorum animis inolita idololatriae superstitio profliganda ; Tum
peregrina, de hactenus terris incognita , atque inusitata sapientia apud omnes longE lateque propaganda erat , per infestos , omnique nisu repugnantes Principum,& populorum, doctorum , atque indoctorum , omnium denique humani generis ordinum cuneos; quo opere nullum unquam a mundi conditu maius, atque diuinius ulli
homines vel aggressi sunt ipsi , vel a Deo impositum sit scepere. Aes
benE rem reputes prae hoe exiguum , ae p. aenε nihili suit, quantumvis . . alioqui per se ingens, atque admirabile , Moysi ipsius ministerium. Quos in talem prouinciam mittebat Dominus Apostolos, eos decuit noua & inusitata Spiritus copia in striat; clarissima, de certissima mysterioriam omnium Euangeli eorum notitia non imbui modb, sed& totos persundi; cxlesti quadam capientia, ae non jam heroica, sed Angeliea sortitudine muniri. Eiustitate, miraculis, omni denique spiritualium donorum genere ornari. Haec illis Christus omnia hoe
loco pollicetur , dum Spiritum Paracletum promittit. Et pauid post plenissimὸ promissionem expunxit, quo die coelesti igne baptiratos
in viros nouos, plane coelestes, ae diuinos, transformauit. Nulli caeterorum fidelium tale , tantumque opus commistum est; nulla
adia similis Spiritus mensura vel promin, vel data. Hue denique ipsa administratae rei ratio , quaedamque sui sie dicam dignitas , aei rompa pertinet; qua Euangelij primordia sinciri atque constitui ne-eesse suit. Itaque promissam illam vim Spiritus Apostoli, non in at gulo, vel hoe aut illo temees loco , sed Hieroselymis , maxima aeceleberrima ciuitate, totiusque Iudaicae religionis Mee , coelestibus jam PIL
88쪽
iampridem vatici liis huie officio dedicata . ae destinata; neve item quouis tempore , sed ipso Penteeostes sanctissimo die , in confertissima hominum multitudine, ac veluti quodam totius hominum v. neris theatro ; quod ad festi iolennitatem undique confluxissent religio ex omni natione, qua sub caelo est. Tum M illa, quam stupem da , quod ipsa primum domus, in qua consederant , illapso repente de eoelo sonitis immugiit, & veluti nos tu ingressuri maiestatem exr 'uesctiis , cohorruit. Quid illos dicam sanctissimos in linguas diuisos, atque eompositos ignes, in singulis Apostolis magno omnium mir eul6 sedentes ὶ Quid illam denique, in quam omnes extemplo er perunt, multiplicem, ac non unius coloris neque species orationem, cum homines idiotas,& extra Galilaeam suam nihil hae illis sinantes vati j diuersarum, imb paene omnium gentium viri sita qui elingua magnalia Dei loquentes repente audirent λ Haee ita tum fieri, de ad Euangelij dignitatem decuit, & ad fidem nostram neetae fuit; quo talibus miraculis findatum Euangelium, tamque augustis initiis
constitutum, saliciter cresceret, sensimque per orbem totum propagaretur. De nobis alia omnia; quibus rebus extraordinariis opus
non est, jam satis infirmata Apostolicae praedicationis fide. Atque ex his quidem jam satis misi fallor constat, qu, minora , ae inscitast aduersariorum omnis ista ratiocinatio, qui promistum Apostolis, iisque solis datum illum probetia 't diximus) Spiritum cum ordinario fidelium saρientia atqtie intelligentia stiritu temese confiindunt, illiusque promissionem ab huius donatione non discernunt; ni ill que adeo ratione concludunt debere huius proprium este sacramenatum , quod illius sngulare silerit signum; effusae nimirum in Apo stolos , quo die promissis Spiritus datus est, diuise atque essit, ita linguas flammaeia
C A p v τ IX. Datum- sol per manus impositionem Spiritum Acr.8.19.fulseproprie Spiritum charismatum gratis datorum,si-
-miraculosorum , ct extraordinariorum. Soluum tur contra astata a Bezarmino sex
Sta &ex his constare potest eos pariter hallucinari cum datum ab Apostolis Spiritum eum eo spiritu permiscent, quo singuli fideles in fide jam eonfirmantur; de ex manciam impositione,quam adhibuisse aliquoties Apostolos,cum spiritum illum darent, legimus, imperitε
89쪽
aςper per in colligunt ordinatij Episcoporum muneris esse, ut manus singulis fidelibus eodem modo imponant , quo ipsis conciliem , ac tradant eum, quo in fide confirmantur, Spiritum ; Nam & hie Spiritus non paucis initio fidelibus datus, lidet minus copiosus, minusque illustris, ejusdem tamen generis , atque ordinis cum eo fuit,quem ipsi Apostoli diuino illo Pentecostes die coelitus millum acceperant; eodemqqς pertinuit, ad constituendam scilicet ae sanciendam in ipsis principiis Euangelii veritarem ae fidem. Quod ut demonstretur, nunc discutienda veniunt, quae aduersarii de signὀ, secundo Confirmati
De Confit m. nis suae membro, afferunt. ; Iam vero, inquit sellarminus, medium,
seu is , sue signum seni ibile coibians ex rebus,ct verba, quibra adiplicetur ista promi λο,fuis manus impositio cum oratiove. Nam Apostoli quidem singulari miraculo receperunt illam gratiam promissam fine uta medi), seu sacramento, in die Peraecostis, ut notum es ex Act. Σ. At vencaeteri recipiebant eandem ill migratiam ministeri. Apostolorum per illud
medium, ut patet Act. 8. Tunc imponebant manus supcr illos, ct accipiebant Spiritum sanctum. Et quod hoc medium sit medium, quo applicatur promissio facta de mittendo Spiritu S.patet ex essectu 1, Nam ιυμ cunque baptieato Apostoli manus imponebant' eviebat super eum Spiritus Sanctus. Denique, quod ista donum, quo dabatur toc omnisus baptizatu per manu. imp itionἰm,fuerit ictu ipsum, qu a pro sum sit Apo- sola, pasci ex testimonio S.Petri, qui Act. a. conciovabatur populo, o promittebat sitim donum, quod ipse acceperat, si crederent, ct baptizarentur, o allegabat Ioelem, qm praedixerat donum illud es undendam ηon super Α-ps.loi tantum, sed super omnem carnem. Idem etiam Paras A. t. l. t sabatur Cornelium, ct crus comites accepisse idem donum, qVod acceperunt Apodoti in Pentecoste. Nihil inquit dis reait ira nos , ct illos. Et tamen Scriptura nusquam meminit alterim mesi seu figui s. si ita , quo daretur donum illud. xi se manus impositionis cum oratione H. ec ille, quae non sectis ae superiora, totidem sunt seopae diti bluta . Apostoli manus quibusdam fidelibus imposuerunt ; & quibus imposuerunt, ij acceperunt Spiritum sanctum; de id donum Spiritus, quod illi adceperunt, idem illud erat, quod promi ilum 1 Christo fuerat Apostoli MErgo impositio manuit in & oratio est medium, siue organum sensibile cujusdam sacramenti in taclesia Christialia perpetui, ad consi mandos fidelium animos contra perseeutionem. Mirer, siquis ex istis ita dissipatis rectum , ae legitimum argumentum confecerit, ad id quod volunt aduersarii concludendum essem. Ego ad singilla respondebo. Ae vi inde incipiam , si donum baptizatis per manuuii impositionem tune temporis collatum, illud ipsi iiii fuit, quod Ap
stolis apud Ioannem promissium a Christo erat svi ponit hie Bellarini-
nu' prosecto clarum est aliudfuisse id donum,quam quod isti nunc in
90쪽
Confirmationiς Acramento dari contendunt. Est enim omnium si amentorum effectus gratia aliqua ordinaria, ae in Ecclesia perpetua; ut omnes fatentur; Nempe nullum est propriEdictum sectamentum, quod ordinarium ae perpetuum in Ecclesia esse non debeat; perpetuumque adeo, atque ordinarium habere effectum. Fuisse autem
Spiritum illum Apostolis a Christo promissum , & postea Pentecostes die collatum, gratiam plane extraordinariam , non tametuam in elesia situram, sed initio tanti operis ministris ad conuituendam veritatis Euangelicae fidem extra ordinem concellam', nuper sese ostendimus. Cum itaque eandem cum ista gratiam esse velit adue sirius, quae Ach. s. data est fidelibus per manui imp itionem; ne cecsirili confitendum est hane 1 Confirmationis secramento alienam
esse ; in quo omnes concedunt non extraordinariam, neque pro tempore duntaxat gratiam dari, sed ordinariam & perpetuam. Ego qui dem non puto planὰ eandem fuisse virorumque id est & Apostolorum,&eorum, quibus ipsi manus imponebant, gratiam; Nam quae Apostolis iuata est, suininus fuit, ae sinsularis Spiritus eius gradus, quem Prophetiae Spiritum diximus; omnibus serὰ spiritualibi is ornamentis cumulatus; luee veritatis eximia , pnedictioni im, ae sinationum dono , & aliis similibus. Quibus verli manus imponebant A l ostoli, eorum non aliud sine praeter quam linguarum donum mille mus. Sed tametsi haec istorum gratia non plane eadem , quae Apostolorum sitit; eiusdem tamen generis, atque ordinis sitit. Nam &ipsi pertinebat ad spiritualem illam coelestium donorum, ut se dicam pompam, quam nastentis Ecclesiae primoidiis neeeltitiam suis lediximus. Neque sine aliud suadent allatae ab adiuerserio rationes. Petrus inquit cocio batur promitte it idem donum, quodi se acceperat, s crederent, ct baptizabantur , o adegabat Delem , qui pra rixerat donum iΤud est audendum, non super Apostolos tantum, sed semper oniuem carnem. Primo si vellem esse contensi ossis, obseruarem P trum Iudaeis quidem remissionem peccatorum ,& Spiritum S. procinii ille si primitentiam agerent ,& baptizarentur ; impelliovu verbmanuum nequaquam meminiisse , quam tamen non min is , qu,m b
ni sinam memorari decebat, si ea fuisset perpetuum ae necisarium, eiusdemque eum baptis ino ordinis iacramentum. Haec enim sint Apos cili elatissima in eam rem, quam dixi, verba ; Paenitentiam αι- te ct baptiretur vuti quisque vestram in nomine Iesu Christi , in rem is nem pecc torum vis σ1umi, O acii ietis donum Spiritus Sancti. Sed ad alterum illud, quod secundo loeo positit aduersarius, obseruarem Ioelis allatum a Petro locum propite ei, q)ectare , ut des datur, a que confirmetur deseensiis Spiritus Sam est iii Apostolos; sic enim Petrus; Non scut vos aestimatu, hi si ei licet Gostob, ebri, sunt , cum fi