장음표시 사용
131쪽
Sacramento ipse Bellarminus fatetur, necessitio requiri ει haema ninim impolitione ulla in Acris litteris extent pium etiam , quod respeream ab Apostolis donata spiritus fuerit prophetiae, vel linguarum , eum isti suae Confirmationi gratiam duntaxat gratum facientem tribuant , & ritus ipse lagitimae, &solennis si amentorum materiae genio abhorreat. Vnde & illud sequitur ne Cataonitarum quidem vetervmiveram fitille opinionem,qui hae manuum impositione Con firmationem suam vetesac proprie contineri censebam ; adeoque nutilum Hanε eile ex diuinis quidem litteris, verum ad propri Edictum confirmationis aeramentum ; quod si aliquod esset, vel chrismui vel certe manuum impositis esset quorum cum neutrum ex Scripturis demonstrari ostenderimus, relinquitur nullum ex e1 posse constitui Confirmauonis secramentum , aduersariosque, praeterquam quod ridiculi sunt, dum quae de impositisne manuum in diuinis litteris legia inus,ea inepte, Minuerecundὰ ad suam Chrismationem torquent,iam
siper frustra dein callum laborasse; qui ne illam quidem nihil ad se
sene pertinentem manuum impositionem Acramentum virum vel esse,
vel ni isse probarunt ; sed insignem, ae plane lingularem prae caeteris omnibus elle. Gregorii Valentiani hoc in loco impudentiam, quilia tanta rerum luce seribere tamen non dubitauit , nos nisi concedamus Confirmationis ueramentum rectε, ae se ximξ abipsis ex Scripturis esse probatum,coactum morerine Baptismum quidem, o Lucharistiami, ri. posse ex Scriptura rectoro ari ; quasi scilicet is horum Confirmatio non l. i. minus. clare ae euidenter in yuinis litteris tradita si,quam duo illa
apud omnes Christianos recepta ueramenta; quo quid diei possit Ma vero,& a pudore magis alienum,nihil equidem video.
132쪽
Proponituν altera de verem Gisia Christianae cisae hoc argumentum sensu ovsu. Nuperae Sirmondicum P. Am elio de ea concertationes. ordo dicendorum. An Apostolicutemporibus in usu fuerit Latinorum Chrismatio 3 Rejiciuntur anta ab aduer riis apocin pha ; Clementu Constitutioxes o i m. Item Dion θ Areopagitae opus de Eccles Hieram uia. Ea opera sturia esse ac fas tituli. Soluiturtur oleorus ab iisdem clementsi Alexandrini
locus. Diluuntur pauca alia a P. Aurelio in ea aem rem atiata. TA explicatis iis, quae aduersarii seustra ex seri. pluris afferunt ad constituendum suae confirina tionis sacramentum ; nune superest ut inuestigemus quis suerit veteris post Apostolos Melesiae sensiis atque usus ; de quo ipso non ita dudum acerrimὸ inter se conflixerunt duo celeberrimi ex Romana ambo communione scriptores ; Petrus Aurelius squem vulgo putant Ioannem vergetium Haurannium fuisse, sancti Sigi ramni alias Cygiranni. vulgo S .Q an in Biturigibus Abbatem sub falsis hoc nomine latentem & Iacobus Sirmondus ex primariis Iesu itieae Societatis Patribus. Hie enim , ut ab illo ilicitatam Arausi emi cuiusdam Canonis emendationein sitam vindicaret , duos Antirrhetiem libellos emist , inquibus , uderat candidus & ingenuus multa de antiquitatis in hoc argument i scitis , placitisque agnouit; quae Aurelius Anaeretico,& Orthodoxo editis verbis
sillimὰ consutauit; nequEmodis salta sed S haeretica esse magno strepitu, magna aduersatij inuidia contendit. Ea ipse breui indice in ipso ultimi operis, id est Orthodoxi, limine eomplexus est; quae hiemagna ex parte scribere operae pretium videtur. Ille itaque Sirmondum
133쪽
ait defendere. I. Patres verticis i nictionem in Riptismo a mies his , fontis in confirmetione ab Episcopis erisolitavi, rnam eandem lue habuissest eu dem escientiae. II. Frontis Chrismarioni non tribuisse veteres iaritam Sanirium ; sed hunc essectuin propriam esse putasse manus impositionis III. Chrisisatio iis Episcopalis, quae in Confirmationis Sacramenta adhibe
tur, iteratimem innoxiam seu non praeiudicantem Patribiu visama V. In ei
Chrismatione' non fui e olimsacramen;u on rnotiores, Sed insuta manuum impositione. V. eaque sola De Chrismatione administrarum ribus faculafuisse hoc sacramentum. V I. Lim Chximationem Coorma
tionu tiramento ab riclesia ad: ec Lim Ornatus olemniori que pamparra tia. VII. Vnctioi em, qua nunc 'm ronte ad ban sini caerini Mu oliis . pertinasse. X. Posterioriἷin saecula aliam quam antea Cousrmationum teriam , aliam formam esse ιπσα XL Torinam verborum qua nunc ire illo. sacramem. xtantur, Signo te, & confirmo mansiquis mare,
videri. XIII. Eam, squippe' qua enuntiationis absolutae speciem praefert a retexi alienam esse, quam C priamu o Augustinus oratianem, se is p ntur. XV. XV I. Chrismationem frontu commissam olim Vlgo, tu neshrtem, tum sis etiam diaconuab DiscopisDusc. XIX. Et perpetauri apud GraecasDise, vi rabieri eam stentu Chrismaticinem , qua apud Latianos Disco ilis Euitur peragerent. XXIII 'Apud veteres distinctaso emui cemfuisse Chrismatisvem , ct manus tinpositionem. Haec simi praecipua
veterum in hoc argumento sensit, atque usucias ita; de quibus Sirmo diis, & Aurelius grauiter inter sedissentiunt, videat, qui volet. victu que acerrima in iis libellis, quos nominauimus, certamina ExquibuAhoe in primis apparet, quam infirma atque incerta sit tota aduersario tum de hoc sub sacramento ex veterum scriptis diaeta demonstrario. Nam clini clara, dc aperta atque consessa ei se deceat ea, ex quibiis ori vis legitiina instituitur demonstratio 1, veterum, ex quoalli nunc argu mentantur, sensum atque ultim ita obstarum, ne dubium elle hine apparet, ni non modo nos, quibuscum certant, sed ne ipsi quidem de eo inter se consentiant. Seio Aurelium magnis clamoribus nanccaus
iam se agere, quasi Sirmondus, de a perspicua veterum sententia per sammam imperitiaim, atque ignorantiam discesserit, & damnatam in hodierna Romae communione doctrinam se tur. Sed ille quaerat, quibus peribadeat, vel Sirmondum in Patrum ueriptis hospitem, & in sentem elle quem nos ex phirimis,& quidem laudatissimis eiusope'bus scimus in omni Ecclesiastica antiquitate, atque eruditione versa rissimum esse ; vel Iesultam eas ut, quae iti Romana commonione n xia,S intolerabilia iudicita sint: Non abnuo Aureliu siuere Gallica num Cleriim, cuius silmptibiis excusa iuvisti opera. Sed cum initalis partibus non aliae leges pro publicis, atque totius Erclesiae conrin xquam quae sunt Romano iscopo vellata,vel cois firmat .
134쪽
Dt Co N F I RMATI ONT. I firmatae; apparet Sirmondi opiniones, quamdiu nullum de iis iudi cium Vrbicus Episcopus tulerit nondum a1 tem ullum tulit) pro damnatis &ὶ Romana communione alienis haberi non posse; quicumque in eas sit vel Sorbonae, vel Cleri Gallicani animus. Sales , si quod i mrique censent) Aurelius verε Sansigi ranus est, notum est eius, qua ASirmondi de religione sententias, multo plures habere in Romanis
Partibus aduersarios, multoque maiori inuidia vulgo flagrare. Sed Millud secundb ex hoe duorum eruditissimorum irorum eonflictu non obscure , ut ego quidem judico, cernitur, inane ae nullum ei letotum hoc Romanae Confirmationis sicramentum. Nam si verum est ut est sane verisitarum quod Aurelius tantopere non uno loco contendit, .i ii nobiles spe uramentorum essentii , Ecclesiamque nihil in eas potestatis acceptile,&quae olinteorum caerimoniae suerunt, nullius aiadoritate in eorum partes conuerti posse ; patet hune Confirmationis,
quam vocant, ritum,toties, ut docet, Sirmondus, immutatum ; adliare in ea Chrisnatione nune postrum, quae olim nuda fuit baptismi,&suidem a veteribus inventa, atque addata caerimonia, quod idem I multa tuetur, verum, ae legitimum Ecclesiae Christianae sacramentum esse non posse. Sed ex sequentibus constabit utrius verior sit Sirmones. ne,an Aureli j de antiquitatisvssi sententia. Nos certe eo alacrius in in dagaiadd veterum se iam versari par est, quod tantorum virorum tantum ea de re certamen fatetur non esse in rem Romatiam liquida antiquitatis de hae caussa iudicia. Itaque vires tota facilius pernoscatur. ipsum temporum ordinem sequemur; ac primo loco de iis patribus
disputabimus, qui primis tribus Christianismi saeculis floruerunt.Tria
inde proxime consecuta saecula lustrabimus ;eaetera deinceps, inquibus maior secta est e mutatio videtur,quam breuissime fieri poterit exsequemur; id inprimis privsati nos quidem concedere apud veteres selennem fuisse aliquam baptizatorum unctionem; tantum negare, quod allirmant aduersarii , eam vel ab Apostolorum temporibus co pille, et eo loco ac numero habitam suille, quo nunc suam Latini cel
sent, cui veriae propriE dicti Sacramenti nomen tribuunt. Illi verb ut prius illud probent, nempe baptizatorum consignationem, siue Chri Lmationem ab ipsis Apostolorum temporibus capille; prim baiserunt Clementis constitutiones , & Epistolam quartam , deinde Dionysii Areopagitae locum ex libro de Hierare hia Ecclesiastica. go respondeo in locis laudatis fieri consignationis&vnctionis metitionen 'bros, via de lautantur, verὰ Clementis, vel siqnysj este nego. Ae Constitutiones quidem proprio opere demonstrauimus ante quartum Cliristianisni saeculum neque cognitas, neque sane scriptas futile; apud Latinos vero, ex quo innotuerunt, pro apocryphis semper suis se ha bitas. Itaque nihil est, quod in earum auctoritate refellenda immor
135쪽
mur. Loca, in. quibus unctionis mentionem faciunt , cum ad quarti seculi , quo conscriptae videntur, auctores ventum erit , diligenter expendemus. Epistolam verti eius sein Clementis quartam cum Nieris primorum ibis ad stricium x quo Episcoporum decretalibus ante annum Domini rio. toti Christiano orbi incognitas, spurias, Mipso illo nono saeculo i male feriato nescio quo impostore consarcinatas, atque edi as sutile inuictis, tum rationibus, tum testimoniis ita probatum ded i Clarii Dauic Bion delius noster, ut hactenus, nemina litersarior un quicquam contra emiterit. Hanc vero quartam , quααJIulium,&Julianum i veribitur , praeter communia falsitatis argi
men , and spuriaro & aim crypham este , vel id satis ostendit, quos excepto exoroeo, di pauculis ab impostore additis, ex quibus est ille de conssimatione ab adseriariis obiectus sociis caetera tota des imp est ex impurissimo de apud omnes apocrypho Recognitionum volumine. Itaque δ huius loci examen in saeclitum Christianismi noniani quo hae, & exterae urbi eorum Pontificum similes Epistolae editae Dint, adseremus. Dionysi j denique nomen praeserentia opera falsa, nuria a te esse, jam pridem ex ipsis aduersariis olfecerunt, .& villa, &Erasviris ; dubia & inceris Caietantis ;Quin &ipse Bel tarminus hoρ Dionys i libro inter eas Scripturas immerat, qtiae sunt apud nonnul-Ios Aubiae & Appositiae, Baronius vero sitetur multos dubitaisse,ari Dion si sit ipse ille de Ecclesiastica Hierarchia commentarius, 'Minunc prς chiilinate affertur: Petauius quidem ex Iesu ilico hodi εdalitio celebertimus Theologus satis ostendit, qui de illo seriptore sentiae, dum in auctorum indice, quo scin opere de Theologicis smatibus edidit , sie eum receniet ; Dion sitis inquit cui cuno mem reoragit ita, trubuitur. Currullo id ei nominis tribui diceret, si ve re Areopagitam rutaret ξ. Sed & in alio, de Poenitentia publica adire si Ant in im Arnaldum Gallicὸ scripto opere, veterem poenitentia publicae tertio quarto lite saeculis ibi enuem disciplinam, cum & apud limae Dionysum capite de Hierarchia Ecelesiasti ea decim i sexto intelligi ae deletibi velit, & tamen Apostolicis temporibuς obtinuisse idem alibi neget; nemo non videt eum sensile Hierarchiae illius. scriptorem post Apostoli ea tempora vixisse non adeb Areopagitaret, Dionysium sui sie , Pauli ut notum .est discipulum. Denique S t iis Christianismi prioribus ciuinuue si clitis planε ignotus fuit hie seriptor; & edita Aia. ossα. qua ira ex. eo testimonia Acephali haer lici Catholicis in quadam diis statione obiecissene; Hypatius Gi tholicus velut dubia ct incerta renitauit; Ista resimonia quae vos Dion si Areopagita dici tu, ν id. inquit, potes, sentire vera e se , scutsusti camini λ Si enim eius eram, non posuissent latere L. C rarum. Huid autem
136쪽
-nιa in Nicano Concilio de consubstantiali Trinitate eadem testimonia protulissit aduersis si diuers substantia bia 'hemio. autem uullis ex Mitiquu recordatres es ea, unde nunc positiis ostendere quia itainsunt nescio. Hare ille de Pseudo Dion io; qtiem in sexti saeculi mitia quibus Pri. mom innotescere coepit reiiciemus. Ira Semotis ab hae dii putatione dubiis de incertae fidei auctori bus , jam qine ex veris asseruntur, videamus. Primum huius generi testimonii imaduersirii ex Clemente Alexandrino laudant: qui lectu do Christianismi saeculo exeunte, in vivis suit.Is inquit BellarminuS.' i se Euseriλt s. hist. c. r . secundum versionem Christop in ant, νefert hi s.faecundia
pi ni per creati , ac inter alia sic laquitur x Qui i Episcopus) eum Bapti mi secramcntό istuminoir, postea ver. Hiae. Domini Christoph.addit. id essa amento confirmamnis tanquan perfecta,ct tuta e ammi custodia obsignauit. Vbi apertὸ loquitur defaciame uto confirmationis , quia es sigillum Dominicuimn fonte impressum,2 cu stodi. praebens per gratianti . fquam confert. Haee ille. Eadem caeteri,quorum nemo sere est qui hunc 'lacum non adduxerit. Ego velli respondeo, Christopl rs bilinii i Ecle sacramento confirmationis aperte loqui; quod ieitieet diserte no minat stametsi illa eius verba, sacramento C firmationu, pudore deterritus omiserit Bellarminus Clementem ipsim, nihil huiusmodi seripsisse. Haec enim eius extant apud Eusebium verba; οδ. πεισβυτι- pu Euseb L
uatione remi sit, quasi qui perfecta io custodaim addidisset , me aissi buisset Domini scilicet gicum, si e planE I uninus, armis ante nos racio.& quod excurrit, locum t. ametsi paulo ut solet, liberius in eundem 'e' etamen sensiam reddiderat ; Tum rex, presbyter in domum suam adolescenteni si sivit commeniarum, ct cum omni diligentia enutrit , amplectis tur , foties ad ultomum etianr baptisen gratiam tradit post haec uretiit icon us gratiae qua fuerat commumtus, paul, indulgentisis juvenem harhre carpit. Atque haee 'iidem verus Clemens; ex quibus videre est, . quanta fuerit Christophorioni in eoeloco interprenndoemiudui; qui Clementi haeo verba. id est sacramento Confirmarisnu, quae ueque m iGraecis Eusebii, raeque ii x LatinisRussini leguntur, de illo impudentissimPUingere ausus est. Atque ex hoc iter inice caeteros RomMnae communionis interpretes. Sed neque leuis est Bellaimitu vel ioscitantia, vel quod verius videtur, inuerecundia , qui hae Christo-
alio Gui, hominis sui straude atque in Postiira in rem suam manium i
137쪽
Clemens desicra; nem: o Ofirmationis. Fateor inquam si verbio,ac verε Domino institutum Coiaticinationis sacramentum intelligis; baptis iniim nimirum , quod verbo ἐφύτισε Graecis in ea re familiari, exprensit, sin de tua Chrismatione capis, 't certξ capi H nihil de Clemens; nedum ut aperte de ea loquutu nt. At inquit, id, de quo loquitur, dc quo velut persecta custodia munitum adoles entem narrat , id, τη--του Κυρ/ Doet ii liise , vel signircvllim vocat. Fateor eo nomine Christi baptis numque: n ab adolescente susceptum dix rat,intelligi aio; tuam Chrismationem, de qua verbum nullum s
cerat, intelligi nego. Nimirum bonus ille presbyter adolescente semcttincto, at lite initiato, putauit non esse pomoe sibi diligentius in eo custodiendo laborandum; quod in hoc salachisaino, quo Domino Christo consecratus, & ab eo consignatus erat; mysterio latis ipsi prisidij ad omnem hostium vim amoliendam datum elle existimaret.Sic intellexit Rustinus; posthac inquid velut consilens aratra, qO fuerat
communitimpotio in lentius juvenem habere coepit. Cui nam gratiae
confidebatὶ Qua sin quid fuerat remmumim. Futile autem communitum non Chii sinate quod hie nullum apparet, sed baptismo dixerat. Quin imo ut id significaret Ruilinus, non baiptismum , sed baptismigratiam dixerat; ad ultimum uiquit baptis gratiam trador; ut quod
addit eontinenter, PoIi hac jam velut confidens gratiae, non de alia,qdam
de baptismi gratia possit intelligi. Et sane baptismus Domini Hillum, et Anaculum multb rei liis , quam Chrisma dicitur. Illuimenim a Domino institutum ad oves suas obsignandas patet ex omnibus Eua geliis; De hoe, nillil tale uspiam leuitur. Baptismo vero liue sigilli nomen conuenire, & Paulus satis docet, &ve tus Ecclesia loquitur. Paulus quidem , qui eum circumcitionem, qui Mosaicae legi vetus initiabatur populus, ne meti: tunc 'ῆς πί- signaculum iustitiae mei vocat ; quanto magis id nominis dat dum putauerit baptismo , quo Dominico Euangelio initiatur nouus populus λ Ecclesia vetus hanc Pauli auctoritatem & nomenclaturam secuta , baptismum signaculum passim vocat. Hermas in apocrypho quidem, sed tamen vetustissimo Pastoris volumine, cum negasset quemquam in regnum Christi ii trare nisi eius sigillo signatum, III dautem gidum sinquit aqua es ; baptismum ut omnes vident, intelligens. Clemens ipse noster de quidem hunς Hermae locum nomina. tim citans, baptismum vocat συαγιῖα κορύγμας praedicationunillum,& qui baptismo carent eos dicitΤῆν σφραγιῆα μη nou habere hoc signaculum; & alibi μαεαεμαν σφραγῖδα beatum Ristam, appellati
138쪽
paenitentiae. Origenes vero Tertulliano aliquanto junior , etiam apud o dirig Christianoriim vulgus familiare suisse tradit, dicere, Ille o iue non hom u. accepit signaculum, Ille o ille Hi iaculum habet fiba sinum scili tῆgriincantes. Eusebius quidem, a quo obieetiam in aduerseriis& Luccina Clementis habemus; non semel ita loquitur. Nam Basilidem
com a Christianis baptismum stitim aecepisse vellet innifieare, dixit
didisse, vel ut ipse Christophorseniis, hie quidem interprex non intadus, reddit, sigillum in Domino ei impertimi se Alibi Constantinum ab ab V:
Episeopis sacru in baptisma his verbis poscentem inducit; ἔρα coui . l.. λαῖσα η: δεαναλαιοῦ ραγῖδι Tempis est, ut O nos sigillo fruamur, ' o immortalaes escimur.Et mox ipse hun unum ex Imperatoribuς manis fuisse dicit, θοαι συαοῖδος ωξιήμωαν, distino sigillo honoratum, id est unum, quem Christiano baptismo ornate Deus esset dignatus.
Qiud, quod Gregoirius Nazianzemis , GLeciis aeque ae Clemens , do- orat in sanct.cet reραγδοι vocabulum unum este ex vulgaribus apud Christianos pulmi, quae multa recenset, nominibus 3 χρίσμα, Λ τινώα dcc. σφρατιδου. Bapti tim nominamin unctionem, illuminationem digni iculam &zationem, cursi acvitam dicamus, hane addit, σφραγῖδα δὲ in σι- έ-ή. ποὶηας-Huaculum, quod'cul odia, oedomin ricuis en cario. Itaque tam de Di tismo in obiect5 Ioed verba faciat Clemens, cum Fe ραγὶς unum sit es baptismi nominibus in Ecel si a Graeca vittatis; apparet additum ab eo hoe est rinacrii D minici nomen ad ipitam baptismum pertinere; & non mod5 non apertum , quod ait Beli. arminus, sed ne probabile quidem elle, ut aliis r feratur. Clementis certὸ locum nihil esse , quod eogat de confirma- c tione Romana accipere disertὸ fatetur Petrus ipse Aurelius , pertin cissimuς alioqui eius de laser, aduersius. Loe mellii in Iesultam in Milla Clementis verba obijeientem ita scribens; si de Gmsi matione linquit omnies sermonem esse negem quo pacto proba listo post pueri. IME Lustius enim om&m ait visoquin illinu rem Oe aliquantum de
κυρι', hoc est,cκ uel perfectam praestititam imposivisseisignaculum Domini ut d aque de baptismo intelligi fatebuntur qu:cunque illum etiam in
ιχ tum ,seu characterem Christi rocari a Patribus memineruit, praecipue cora
se ii racedentibus verbis quid Episeopus Desil et exponenς,mhil dicat nisi re 7 λ ' ον ἰού, o, id est deniquι eum illuminauit ,'E Ut amir. In margine ord libri auciores, quibus probat b pii simu: ii v teribu S. seu characterem appellatum sitisse; edit areitat Augustinum Epistola so. ad Bonisecium , Sol r. contra Epistolam P mcitiam cis. dc Ambrosii in Pirimum in. Ergo vel Aurelio in
139쪽
Hire, nihil necesse est locum Clementis de confirmationis sacramento interpretari. Sed &praeter hoc , quod aste concedit, verba Clementis -iaecellario postulant , ut de baptismo intelligatur. Particula enim ως
posito, seu a dirὰ pers Iδ praesidiu, ostendit id , quod fecerat presbyter
rationem fuisse, cur de pristina in adolescentem cura ae sisllieitudine remiserit. Putabat scilicet te , quod hominem illuminasset,sive bapti-rasset,eo ipsus in posteruin praesidio atque incolumitati satis superque coiisuluille. Non pollunt liaee alio quam ad praecedentia referri ; nihil autem praeessit nisi quod presbyter hominem illuminauerat, id est Rustino interprete , baptismi et gratiain tradiderat. Ergosi dii aculum i Domini, quo se persecra praesidio adolet aentem communiuisse existimetbat, aliud quam baptismus esse non potest, iiiii. a. ori de Chrismatione vel de alia te quesn de bapti iuno praeter omnem Ecclesiastici apud Graeeos sermonis vibin , aduersarius squod Ion- absurdis limum ae stultillimum est accipiendum esse contendat. Conclussim ergo esto nihil habere hune Clementis locum, quo Ioannis Apostoli temporibus usitatam suille in Leelesia Chrismationem
l robetur. Quae non ita tamen dis citamus, quas Clementis Alexandrini aevo; hoc est an D. 193. S iam. vlitatum apud Christianos suilla negemus homines baptiratos ungere: hoc unum contendimus, Cle.
mentem nihil huiusmodi de Ioannis temporibus assirinalia, S , si quia tale narrallet, non dubitaremus, quin ea quae suo tempore factitari cerneret, ea imprudens quod multis in aliis rebus contigit Apostolicis quoque hominibus tris uiiset. Sed nihil necesse est eo venire, cu in vel ipso Aurelio iudice, nihil nos coaere possit , ut Clementis verba de Confirmatione, non de solo baptismo interpretemur. Quod enim &ipse, de si benὰ memini, Menardus quoque objiciunt perstili praesi
voces confirmationi potius, quam baptismo ex Patrum stilo conum ii ire, id inquam & inutile de falsum est. Falsum. Nam vel ex Cregorii loco, quem nuper laudauimus, apparet baptismum Patres praesidium, ac cit odiam ei te putat se; &id omnes Dei litterae satis confirmant; neque sine baptismi eontumelia negari potest. Sed a illud inutile est. Qilaeeumque enim fuerit aliorum Patrum de baptismo vel sententia, vel oratio ; Clemens quidem certὰ eum hoc loco perfeciti prodi vocibis intelligit; docetque eum non quidem recte acta te perfectum este prodium; sed illum tamen , de quo narrat; yterum ita existimasse ait, quod adolescentem baptizasset eb se persecto praesidio ipsum communiuisse. Ista enim velit nolit Aurelius non alio quam ad baptismum de quo uno scilicet verba saeta fuerant,aeserri polle clarum, atque apertum est Nihil ergo proximis Apost
140쪽
lorum teinporibus oceurrit quod visitatam iamiam filii se Latinorum confirmationem sit adeat. Sed Aurelius quaedam colligit in quibus patres videntur testati se sensisse Christina ab ipsis Apostolis institutum fiatile. Pacianus iu- oeshod ν, . . uacri, o Chrismatis potestas maiorum laus chariseniatum, vi coposiade id est ab Apostolis) de benit. Et pauid post; Ergo nec Chri manec baptis, o nec criminum remisio nec innovatio corporu sancta potest ri Discopi indulta est; quia nihil propria Uurpatione mandarum est, i tumque id Apostolicojure defluxit. Respondeo cum Patres sibi interdum uire.m,. it aspermittant maiorum statura pro legibus Apostolicis habere, ut ex
Hieronymo di imis; nihil mirum futurum elle si qui Chrisma quod tradito a maioribus more apud suas Ecclesias in usii esse videbant,ab Apostolis institutum putas lent, vel dixissent. Sed ne id quidem dieitricianus. Potestatem Clitisnatis ab Apostolis ad Episcopos venis ledieit: ipsit in Chrisina non dicit. Nimirum, quod postea intelligemus, erat illo tempore Chri sina unus ex baptisini iselennibus ritibus. . Qui ergo ipsi as baptisini potestatem ab Apostolis acceperant Episcopi,eorum quoque omnium quae ex Ecclesiae usii ad baptismum pertinebant , adeoque & Chrismatis potestatem ab eodem fonteaeeeptile . meritb eensebantur. Ipses in baptisino Glennes ritus omnes ab Apostolis fluxisse,neque ait Paeianus neque sane verum est. Sed&pi,ado- Dionysii im Areoragitam citat Aurelius; cuius, quod is ut suprad monstraui imposior sit, nulla est hae in re auctoritas. Ille vero, qui viri Apostoli et Dionysi personam assumpserat, ut dramati ieruiret, &hune , & alios omne quos recenset ritus , neees larib eoactus est Ap stolis,quorum erat Dionysius discipulus , attribuere Attistor sermonis de unctione apud Cyprianum , cum sit recentissimus,&postan.D. Iiso. vixerit sis enim est Arnoldus Bonae Vallis Abbas , ut postea dicemus) non debuit ab Aurelio inter veteres Patres censeti Ille vero si Aiκ, stolidum institutum chrii mael se putauit, a Pseudo Dionysio, qui vitimis illis oeulis pro vero Dionylio ab omnibus habebatut , dee plus putauit. Quamquam quod ille Chri sina ad diuinain instituti nem refert , id,ut eius locum inspicienti apparet, nihil aliud signifieat. nisi a Deo olim sub veteri testamento institutum fuisse,ut sacerdotes se reges via rentur; unde postea Christiani sitam unctionem sumpse runt, ut mox ex Tertulliano audiemus. Denique quod Innocentius ιl rimus consignandi jus ibitus Episcopi es te ex eo probat,quod Aposto-i seli manus imposuerint,id esticit ut Innocentius sitae istius conligia tionis administrandae eandem elle rationem putauerit,qua erat manus
impositionis; non ellicit , ut ipsiim Chri sina quo fiebat contignatio, ab Apostolis vel institutum vel viserpatum suille crediderit,quod nos ne- uis. Neque ex veteribith plura in hanc rem a sert Aurelius.