장음표시 사용
161쪽
que ex e5, quod ait Tertullianus carnem ungi, ut anima consecrer, a carnem signori, victanima muniatur, carnem mam impositane ada -- .
brari, ut or anima spiritu issuminetur ; colligere possint ves Auresi unctionem,uel Sirmondus manus impositionem , propriξ ae veri ri minis iacvmetuum suis te. Clim enim una eademque sit de utra locutio , profecto vel utramque proprium per se ae seorsim cieramea tum futile confitendum est, vel neutram fuisse , hine quidem collimconcedendum est. Iam verb neque manuum impositionem Aute Eus,neque unctionem Sirmondus verum ae propriE dietiim saeta mentum fuit se volunt. Ergo confiteri uterque debent nequaquam hine confici posse, ut vel hare, vel illa Acramentum fuerit. Certe ut hie Tertullianus carnem ungi, signari, manu adumbrari an, n animac secretar, maniatur, illuminetur, ita quoque dixit Rabanus bapti hominu cerebrum sacri ori male a presb teia lora, vi regni Cyri particeps flat. Et satentui tamen tum Aurelius, tum Sirmondus illani cerebri Chrismationem metam este bapti linicerimoniam; iton esse verrum ac proprie dictum saeramentum. Ergo neque illam Tertulliani vel unctionem, vel manus impositionem sacramentum ideo ille eoncluserint, quod vel illam , ut anima cons retur, vel liniaeoti luminetur , suscipi dixit Tertullianus. Nimirum ita de caerimoniis,
seniboliciique omnibus loqui amant veteres; id ipsi in iis tribuentes, non quidem quod ellieiunt, si propriὰ loquendum est, sed tamet , quod significant atque adumbrant. Ita quod hoc ipso in loco ait
Tertullia ius, carnem Ignari, ri anima muniatur, tametsi ut videli u)de baptismali signatione proprie dictum sit, nulla tamen inuidia aequauis tignatione etiam extra omne sacramentum, dicere potuit de si dixtilet , nemo opinor, tam stultus est, qui indE concluderet quod vis ivt vocant) erueis signum verum de proprie dictum tiaramentura elle. Idem alibi infantari dicit neophytos per mestu lacti quesocieta tem. Ergo & ad praetens exemplum dicere potuit, caraevi mei ct laticyraegustare, ut anima infantetur , Mod si dixistet, nemo tamen inde confuderet , illam mellis iactisque pti ii stationem verum fuit te sacramentum; quam sei licet omnes ubique antiquatam vident. Itaque quatuor istis vocabulis emacAlari,consecrari muniri,ictaminari, totidem
nobilissimos baptismalis mysterii enectus complexus est; Aetas quibus illi signifieantur in selemni mysterij administratione quatuor aequὸ verbis expressit, Alui, I, signari adumbra H Hos ad illos referri,ae pertinere significauit; An & ab horum vi atque essicientia illi pendeant quod nihil ad praeiens argumentum pertinereu in medio restiquit. Satis ei fuit, quod sui hoe loco insimili erat, urgere, carnem,
qua fas est, iis quoque mysteriis honestari, dum eo in aetiis pc peta
162쪽
E suse ut, qui repraesentatain animae in baptismo silutem adumbrant , & ad eam recta atque viaies reseruntur ; ut quae mediorum ad salutem pertinentium suo modo, particeps est, eam de ipsus salutis, ad quam illa reseruntur ii pro suae quoque naturae ratione, consertem aliquando suturam plane coiisentaneum sit. Idem argumentum alibi torquet in Marcionis Deum , s ducis saeramentis eandem illam carnem, quam a salute exclusurus erat , absurde ac praepollere initiantem ; inquit honimem xuimam vir se reluatum, la- li. ccc tinat hominem nunquam apud se coinquin tam , ct in hoc totum salariis cramentum carnem mergit exsortem salutis. Superest unus apud Tertul
Iianum locus quem, ad unctionem qitoque vuli referunt; ubi de Diabolo diuinarum& Ecclesiasticarum institutionum aemulo; Tingiter ipse quosdam inquid Hiique credentes 2 ele uos, expositioncm δε-- , j. lictorum de lauacro repromittit, ct s ad huc memini, Mithra gnat illicius Ontibus milites suos ; celebrat 2 pans Glari em. Quod ait de signatione in fronte, accipiunt de oleo, ito de baptismali lauacro egrestas, ita jam tum inunctos putant, utvnctio duceretur in erucis figuram; quod si stat, hinc sequetur non in selo vertice , aut in pectore, vip si in baptismali Chrismatione factum, sed in fronte lignatos fuisse illo amo quotquot post baptismum vngebantur; vnge latur aut x vi ex libro de baptismo apparuit) quicumquebaptizati suerant) Nouissiinus in Tertullianum obseruator Rhaltia hunc quidem etiam sensum refert; ted alium priori loco memorat, utin genere deerucis senacuD , qu5 Christianos illius saeculi ipse alibi Tertullianus testat ut frontemptatumque eos conuersatio exercet et, triuifς. Ita ergo de i.decbio,
Mithram in Sathanae eastris siorum' anoque frontes si alle, ritus Christiani aemulatione Ego , velut rem dubiam , in medio relinquo. Hoc tantum obiter monebo, etiamsi ex hoe Tertulliani loco priori. sensu sumpto sequatur tum vinctos suille in fronte post lauacrum neo . phylos, non sequi tamen non vertice iactos. Fieri enim Deile potest, ut& in veitice&inlidiste ungerent ut , qualiter unctos apud Mosaidam disciplinam diximus, qui in laeodotii im conseerabantur
sed & seimus , quod postea docebitur, non unam corporis partem, sed plures a Gr eis etiam hodie Chrismari jam olim chrismatas fuisse. Sed utrovis modo accipiatur Tertulliani loeus siue de bantist mali siue de omni consignatione, illud quidem apparet non aliam
apud hune scriptorem unctionem oecurrere; quam unam statim Post sacram lotionem, ante manus impositionem, ministratam,de
quidem sit ultimum hunc locum ad eam referre placet in fronte
in crucis figuram ductam; b Latinorum saevam to multis modis, uod sapra ostendimus alienam,degenere non sieramentorum, sedicrameluasi a vi vocant, carimo uarum,ex veteri sue Moia ea di-
163쪽
dotium adiimbrandum a Patribus assumptam.
T. Oe loco essent expendenda, quae Bellatininus d ali, Urbani LI I Romae Episcopi nomine laudant, si verus eorum auctor eliet Urbanus. Sed illa Epistola ex earum quoque censi' est , quas octo prioribus Christiani ini laeeulis incognitas, neque ab ullo eorum temporum scriptore laudatas, nescioquis de Hii ani. Isidorus Me cator circa a. DMo. collegit & disseminavit; paulli ante vel a se ipsse, vel ab alio aliquo pessimi furfuris artisice erasso filo contextas d ex emendi eatis litare inde centunculis ineptissim8, ac institissime consulas. Praeter communes omnium epit olatu in Elenchos qui mulci lunt, de quidem euidelitissimi, haec Pieud Urbani propriis quo*xeae singularibus argumentis filia atque supposititia esse deprehenditur ; bis staticet,primo quod dataeile scribitur Antonio & Alexandro Coll. Septembr. sq. id est ex Baroni j sententia a. D. 11 . Elasabali . . Cali sti Pontificis . id est biennio antequam Urbaniis Romae Epitc , pus est et ordinatus; qui ut ex tabulis Chronologicis cum Baronio sentientibiis pater ibilosus seehus est a. D. 216. Oi obri mento; cum quod ab illius temporis conditione aliena de postes ionibus , ut vitae communis necessitate ineptissime philosophatur; tertio quod sexe t o ex Prosperi, Gregorii, Eusebii, siue Euel rij, Concilii Parisiens, . sal, Gregorio IV. de aliorum Iae is consarcinata sit. .uto denique,quod coirceri tritici, ct exilio perpet,ci deportariens uti, res ννι iubetiqui prata Ecclesiastica vexarim, quod poenarii in corporalium de ciuitilium genus in Episcoporum potestate atque usii nondum sit ille, quo iis, E=ist em tempore sedebat Urbanus, omnes satis vident. Plondelluim n Q F -- strum adeat qui singula. haec quae ex eo delibaui inus, plenius cognoscere volet.
Ergo reiecto in veri sui parentis. saeculum, id est nonum , huius cipposititiae Epistolae testimonio a nune ad Origenem ii ortuus est honi. s.in Le. D. 2I . Veniamus, qui Tertullianum proxime secutus eis, Donum r tia Spiritin inquit per otii imaginem de ignarur, ut non ollini purgati nem corsequi posiit is, qui conherritura peccato , hed O J, rq janciore-
164쪽
reconciliam Patri in locum sili, reparari. Si locus 'uod vult Bellar- minus: ad eam unctionem pertinet quae tum in vut erat apud Chri- natistianos , apparet primo quod Qt Tertullianum diximus , eam suis leo oleo. ex Balsamo jam tmisse non apparet. Neque cum Eoe pugnat quod homilia sequente Chrisma dicitur. Norunt enim , qui graece linunt sit ea voce hic usus est Origenes) vocabulum esse commune , non ballamum, sed quodvis unguentum etiam ex oleo mero
significans. Meunab notandum, quod ait Origenes spiritum , non per illud oleam dari; sed per elis imaginem designari ; quod planὸ conuenit cierimoniis, & iis ritibus, qui vulgo apud Latinorum scholas sacramentalia dicuntur. Vult scilicet illa olei imagine significitum fuisse, nos per Domini gratiam, quae in baptismo consertur , non modo a peccatis purgari, sed & Spiritum Sanc tam accipere,quae biliquet) nihil ad eonstituendum Confirmationis secramentum valent. . . Sed nolim hie immorari, tum quod homiliae in uitieum suspecte a
sint , ea que notas circumferant quae videntur ostendere opus, vel
non elle Origenis, vel certe ab interprete fitille interpolatum; tum etiam quod non est certum an haec eius verba de ullo Christianorum oleo intelligendi sint; an non potius de Levitico siue Iudaico , de quo in illa homilia sua disputat. Oeeurrit &in sequenti homilia disertior ad hoc nostrum institiuum locus; omnes inquiuguento sacri Chrismatu delibatisunt sacerdotes essem; t,scuto petris ad om in dicit Ecclesiam. vos autem genus elechiam, & regale sede dotium, gens sincta. Est & hoe virum de Bellaimini telis. Ego verbrespondeo Origenem dicere, quicumque uncti essent 'a stilieri baptic mali unctione de qua nuper pluribus ad Tertulliamim)eassacerdotes ni seces effectos esse; quia nemo sie ungebatur, qui non ellet baptisino tinctus,quo Sacerdotalis dignitas nobis eonfertur; idque ipsim illam via onem significalle. Hane velli unctionem proprium seorsim ab aptismo sieramentum suisse nusquam hie apud Origenem legi ; imbnE hoe quidem per unctionem illam iacerdotium nobis eoia serti; quod ipsit in tamen etiamsi dixisset Origenes, nihil eo Latinorum eatissam juvareo, quod rebus symboli eis ea pitarumque tribui silent, quae ii cet eae non essetant, ostendunt tamen atque significant. Denique quod addit Origenes omnem Ecclesiam huius, cuius meminit sicerdoti , esse consortem, id sitis ostendit quae ad id pertinet, unctio,eam a L lino Confirmationis Aeramentd esse alienam ;Nam per hoe sinὰ limque sicerdotium illud mysticum conferri dicitur; neque aliquid triabui, quod sit totius Ecclesiae communei eum non omnes imo neque
plurimi ex iis hominibus quibus constat Ecclesia liud quoddicitur Confirmationis siciamentum suscipiant.
165쪽
Explicator od es Cornelij R. E. idque a bapti
mi sole em eo seculo caerimoniam non autem ad hodiernum Latinae Confirmationis si amem tum pertinere osendituri. Equitur tertium de hoe baptisinalis administrationis ritu testinio 1 nium, Cornelii Romanae Ecclesiae Episcopia. D.1ss. in Epistola ad Fabium Antiochenum Episcopum apud Euseuium. Bergo de Noua
me linge -χε ; Haee ita reddit Christophorsonus. Qui quidem νει exorcistarum prasia stiritu ira m. iu esset liberatin, ct post in tam et mnem morbum, H jam ferme mori putaretur, incidi, set, in lectὀ, in qu. Dcambebat, aqua ciscumfusus, baptismum accepit I modo talem hominem accepisse dicendum fit.) Verum morbo tandem elapsus, neque caesera, qἡunu nu baptismum secundum Ecclesiis canonem imbui ρportuerar, a Disiuit seonsecutus est neque Domini miri ab Episcopo ob gnatu fuit, quo quidem neutiquam potitus, quomodo quaeso Spiritum Sanctum adeptis est ' Quibus illa quoque conjungenda lunt, quae pauid post idem de eodem Nouatiano subtexit; ει η -κ rivi sinquit) viς σας καὶ η' ιωθη
sesia) ps fil/m receptam pres pleri manere donati ofuit, idque propter amnem ct beneuolentiam, qua uiscuus qni lili maηin imposuit, eum complexiu est graeceper gratiam Episeopi, qui ei manus in p. Qui qui in Episcopus non mors ab uniuerso Gero ,sed etiam a mitu laicis veritin seu niam minime licebat, quemquam in lecto propter morbum bapti tum, sic t huic contigerat ; in clerum assumi magnoper. postalabat Uraeia, ρε- stulauit) mi Orestatem dari graece, concedi huic soli manis in sortem Vethteire imponendi. Hactentis Cornelius ; ex euius narratione patet Nouatianum ex deploratae valetudinis occasione baptisinum in lino , suscepisse; quod genus cunicos veteres appellabant.) Itaque neque
v one γρd in solentiu baptisino fiebati neque manus imposia
166쪽
6one fuisse post lotionem eonseeratum: sed mim dem tanen postea, ubi conualuisset , Fabiani Romae Episcopi, Cornelij antecessoris, imdulgentia, praeter Ecclesiae morem, A clericorum ae plebis voluntatem, ad presbyterii dignitatem eue m. Id autem Cornelii testimonium de Belluminus ', & Aurelius h, dc alij omnes aduersari j adibae . illae..e. e. Confirmationis sacramentum trahunt. Ego verb fateor illac tera ps baptismum Iolemnia, quibus earuit Nouatianus intelli ita- ε .ix g. . & mellis praetustationem, de alias, si quae tum erant in Ecclesia Romanaevsis baptis males rimonias; quibus eum hie, Cornelio liquido accenseatur H ὐπὸ του σκόπου, orinaria viscopo; non modo hine non eonficitur obsignationem istam quaecumque tandem illa fuerit , fuisse verum ae propriὶ dictum sacramentum; sta contra hine apparet eam , non veri nominis saeramentum, sed e montana baptismalem Disti eiusdem cum illis exteris census , quae non expressit Cornelius. Idem etiam in Oprobatur quod istorum obseruatiotim , non ad Christi mandatum, aut Euangelij praeceptum, aut Apostolorum traditionem, sed ad reguliis Ecclesiasticis refert
inquit) χρη--τα τὸν-κ πιας κανόνα. Nimirum quod i pra diximus, baptisini administrationem, ut ellet augustior, istis v luta appendicibus exornauerat Ecclesia, primb una, dc altera, puta Romana, vel Africana ; mox institutum , clim probabile videretur,ad plures indeque sensim ad omnes manauerat. Iam riclesiae quidem si sorte est caerimonias inuenire de canonibus suis praeseribere ;saeramenta instituere, non est, nunquam fuit, nunquam erit. Ea res unius
Cluisti est. tertia, idem quoque ostendit Fabi ni Romae Episcopi in Nouatiano ad presbyterium promouendo fictum. Nam ii illa qu iste carebat, unctio, non baptistasis , baptismoque cohaerens caeriumlania squod nos dicimus uret proprium seorsim sacramentum erat, qualis Lacinoram est hodie Confirnratio; Cur Fabianus hominem,
ciuia eum vellet in presbyterum conserare, eo quo carebat sacra mento non donauit Z Quid prohibebat, quod antea omissum erat,id nunc conserre 3 maxime cum ea ratione videatur inuidiam illam mitigaturus fuisse qua apud Gerum & plebis magnam partem flagrare 'intelligebat .suum illud consilium de homine clinico in clerum pro uehendo 3 At qui nihil ire fecit huiusmodi , sed precibus tantsim apud
suos euicit, ut tibi praeter consultum.Ecclesiae ordinen unius Nou tiani in clerum allegendi potestas esset. Vnde nemo non videt planEudiam filii se vere is istius obsignati priis rationem ae i turam, qlix, quae nunc Confirmationis est apud Latinos. Erat sei licet tum huius modi isteritus, ut baptismi lotionem statim sequeresur, quod de ex Terculliano didicimus, si tum sqne omistias suis let, non putaretur iam
167쪽
proprio ae vero per se sieramento, non conuenit. Postremb quos Clerus de pars plebis Nouationi ordinationi intercessit, ostendit quidem quorum minus plenus , neque ex canone Ecclesiae lemnis rii rat baptismus, eos , sacris ordinibus repelli iblitos; sed Fabiani ta-- men tum Episcopi Romani Illustris paulli post Christi martyris, . Iudicium hune Nouatianum , ad Presbytelium evehentis, docet non fuisse hane obsignationem a Domino in Ecclesiae sacramentum Insi titiain; quae si vere suisset huiusmodi, non est credibile tantum virtam existimaturum fuisse quemquam ad presila terium evehi fas esse, qui trion esset eo consecratus. Sed vir grauissimus reis ab Ecclesia, non a Domino traditam obseruandam quidem , neque temere violaradam censuit,non ea tamen religione, aut necessitate; ut non posset aliquam db sine erimine omitti. Atque huie eius judicio accessisse vel ceres neessille & Clerum, de plebem euentus doeet. Notiatianus enim presbyter est ab eo manuum 'impositione eonsecratus; &id minusterium in Ecclesia Romana aliquandiu gessit: ita ut tandem etiam a nonnullis Fabiano per gloriosis in martyriiam consummato, in Epi seopum assumptus, tametsi vitio. fuerit; unde exorta est eius a Corinelio , legitimo Fabiani succestare discessio, longi ae taetri schismatis caussa. Hi ne liquet parum esse firmum ,& cauilae, tametsi optimae, studio prosectum , quod Cornelius hie Nouatio no obiicit; Τὸ δὲ μη- nimirum . ὐπὸ Τοῦ is γίου πνὸ&s ac , Negat Spiritum S. adipisci potuisse , qui non fitillet in baptisino ab Episcopo consignatus; contra apertam primo ut liquet, decesseris sententiam, qui Nouatianum inpresbyterium nunquam
allecturus fuerat, si quod Cornelius hie statuit, id ipse quoque siensisset, spiritui sancto neces larid carere, qui non sirerit ab Episcvo .consignatus ; sed & praeter Cleli plebisque opinionem qui de Laaduersus Nouatiani ordinationem intercessione non videntur qui quam remissuri fuisse, si eum, quem allest tandem concesserunt,imiitus sancti conseriem fieri nunquam posse, quod hie arbitratur Cor nelius, censuissent. Vt mittam manifestim rei ipsius absurditatem.
Nam si uod omnes concedunt Spiritum Sanctiim consequuntur, qui baptismum suscipiunt; vel fatendum est etiam eos, qui non sinat lab Episcopo confignati, spiritum sanctum interdum consequi quod Metis lue, & Hieronymus posteri disertissimε defendet) vel eerte negandum est, - quemquam verὸ baptizatum esse , nisi qui de ab Episcopo idem coi . signatus fuerit, quod dc veteris Ecclesiae,&ab hodiernis, praeser tim Latinorum , placitis vehementer est alienum, apud quos inia merabiles sent, qui etiamsi obsignati ab Episcopo non fuerint', habentur tamen proverὸ baptizatis. Ab eodem caussae studio est, quod Cornelius ipsum Nouatiani baptismun in dubium reuocat, quod is
168쪽
Iecto circumfusis, baptismum accepit, tamen accepisse, qeti talu elici
potes. At qui etiam clinicorum , etiam sit non solemnem , verum t meri ellebaptismum liquet,& apud omnes consellum est. Ergo in
his quidem Cornelium, quod humanum est,non nihil suo studio, suaeque profecto justissimae in Nouatianum indignationi indulsisse , adi Paret. Quamquam non ineptὰ fortasse possint haec eliis verba incommodiorem sensum inflecti ; si,quod ait 'iritum sanctum accipere, id pro ipsa manus impositione, quae spiritus tanta symboli ea erat ata
uocatio, dichium interpretemur ε, qualiter non semel di etiam, veteribiis,1 iritum sanctum tradere, pro manus imponere. Sie enim planus,& verus erit Cornelii sensus; qui scilicet non consignatin, eum non posse sid est non licere ex selemni tune receptoque Eeelesae moreὶ manus impositionem suscipere. Nam quod ex Tertia iliano didicimus , pri md inungi , tum manu antistitis imposita adumbrari baptiratos mos erat. Ergo'ui non erat unctiis, siue ota signatus, ei neque manus postea imponi fas erat. Vndὸ eonficit Co Helius vitio factam Nouatiani in presbyterum ordinationem ; qua scilicet manus ei imposita erat, qui non fuerat obsignatus; quod mos de canon E lesiae communis abnuebat. Ad quam obiectionem nihil aliud erat, quod responderet Fabianus, ut situm ipse fictum tueretur, nisi Eoe unum, non esse adeb fixa de immota, quae , sita Ecclesia, non autem ab ipsis Domino, constitutastini, ut ea modo
id rard de verecundε fiatὶ non possint interdum, si Ecclesiae ipsius
usus requirat, omitti ae seponi. sane rejonsio id ipsum quod supr, diximus, praestruit, atque arirmat, obsignationis sintieet post baptisimalis ritum , caerimoniam esse ab Ecclesia institutam , non traditum a Christo, vel ab Apostolis aeceptum sacramentum. Atque
169쪽
, quod rarau. Eius omnia dicta expenduntur , explicara tur, a Belgarmini , Petri Aureli, o aliorum siphismatu vindicantur. Liber de cardinatibia operibus Chrisi, mn est triani,sed a di Bonaeuari A ; aae cuius rem' u rejicitur. CVjus aequalis Cyprianus fuit. Quinaginensis EGIesae per illa
tempora praesul , martyrio Se ipse a.D. ass. consummatus. Is ergo pugnatis non esse verum baptismum, qui ab hateticis conserim qui eius fuit, & Afrorum, & aliorum complurium illius aeui illustrium virorum error Ἀγostquam datam ab haereticis aquam eam pec cata mundare non posse pluribus ex scripturis, quantum quidem in ipse est, ostendit; ex unctione quoque & manus impositione sinitia argumentari pergit in hune modum sinquit eam, qui bapti tru sit , ri amplo C seviare, id ea unctione, evnd Dei, ct habere in se fratiam citio pallit. Porri autem incharistia,
unde baptizati roguntur oleum , in altari sanct cator. Sanctificare autem non potuit oleι creaturam qui nec altare Aribust, xec Ecclinam.
Vnde nec νuctis stiritalu apud Parrucos potest ese, μanda o et oleam ictificari, o Drior stram inri apud stas anmias non posse. Haee de vi Gione. Exinde &de manus impositione, & quidem continenter Ad eam enim pertinent , hara , quae statim subiicit ; sed o panietura, quam prerem facere petes Saccouas sacrileg, ct peccator Z cum scriptum scimus pecizatorem non audit Z Sed qui eum coluerit & voluntatem eius fecerit , illum audit. Quis autem por dare, quod ipse non b.ibeata aut quo moda potes 'iritalia agere, qui ipse amiserit Spirιtum Sanctum. Et idcirc. baptizandru est, oe innovand qui ad Ecclesiam rudu venit, 'tintus perfnctos sancti etur. Haee Cyprianus, quae Bellarminus & alij Latini solenni securitate pro suae Confirmationis sacramento inerunt. Ex his enim aequξ ae ex Tertullianeis , patet unctionem, Sc in nus impositionem, non proprium, per se, ac seorsim sacramentum quod isti volunt sed Ruod nos supra diximus) eaerimoniam baptisini suisse, eiusque appendirem. Primo id docet ipse quaestionis, quam hie Cyprianus agit, Titulus. Non enim de unctione, vel de manis impositione, sed de baptisno selo et rasse, vel cum Stephano Romae Episcopo, litigasse dicitur; neque ex veteribus quisquam unquam legitur huius containiersiae statum aliter exposuisse. Ergo quas hie
170쪽
hie urget ossisnem & manus impositionem,eas suisse necesse est baptistiti appendices; a quarum velut baptismalis administrationis partium natura , atque ingenio ad ipsum baptismum pro sua sententia artumentatur ; ex iis concludens baptizandum &innovandum qui ad Ee- Heliam ab haereticis venit. Deinde ipsi disputationis series idem o stendit. Postquam enim ab ipsa lotione, quae in baptismi administreatione suit , & qua proprie saeramentum constat, id ab interrogatio ne de fide argumentatus est, ita progreditur; Vngi D 7 re necesses eum qui fit, id est lotus; ubi particula qaoque unctionem cum lotione, vesut partem, vel appendicem eiusdem baptismalis mysteri monoctit. asi dicat baptismum, qui ab haeretieis datur nihil vale re non solum lotio, sed & unctio ipsa, quae taesesiastico ritu lotio nem excipit, clare demonstrat. Itidem mox de manus impositione
sed O baptitatis inquit quam prece facere pates sacer o sacrile rvi ct peccanor ' Hoe enim so & quae sequuntur docent) de impositione
manuum rapienda sitiat; quae oratio est saper homine baptizat5.Ergo ex omni hoe Cyprianicae disputationis progressu Patet utramque,id est& unctionem , dc manus impositionem ad bapti unum pertinuisia; adeoque sacramentum citius nomine de dignitate, baptismales eriri monias excludunt aduersatij) nequaquam ruisse. Quo loco illud quoque tertib obseruandum est non baismi, sed solius olei memianisse Cyprianum , aequε ae Tertullianum. Atqui eam, quae ex sit plici oleo est , unctionem, ne Latini quidem inter saeramenta e sent.
Denique idem quoque id euincit, quod oleo idia inungi ait baptizatum,ut unctus Dei esse possit; id est regii sacerdoti j eompos in Chri sto fieri; quod ad baptinni ipsius, non ad Confirmationis Latinae es. fecta pertinet. Quod verb hoe effectum, quod baptismi proprie est, unctioni tribuit, id eodem modo accipiendum est, quo Rabani,&Theodulii de aliorum de baptismali unctione dicta superius allata e ponenda sunt; se nimirum ut intelligat Cyprianus baptizatum ea vi ctione v nimina Dei , non tam fieri, quam baptism6 tactum demon strari ae signifieari: ex locutionum symbolicarum ingenio ; Nam ut hie Cyprianus baptizatum ungi ait, ut octin Do esse, ct habere in se Christi gratiam possit, ita & Rabanus, & alij aiunt eundem presby- ι et .a. tero in cerebro chrismari,n reini Chri= partice stat. Hoe veri, rict.αιε. stentibus aduersariis, nil ut aliud est, quam quod Iuo de re eadem duxit, νι cognoscat baptietatus) se premνtum esse in ruium rimu dis cc Diale ; ita& illa Cypriani perinde capienda sunt, ae si dixisset, H co'rnoscat se νnctum Dei cse, id est quod ibidem dicit Iuoina Christi μ' Eui . . sortio vocari se Chrisian is, o chri h gratim in se habere. Quamquam & haee Cyprianica fortasse sinpliciter ad Ptelesiasticorum las Mentorum ordinem referte melius fuerit, baptizatos ideo vo ex lanni L