장음표시 사용
191쪽
reprehendens noti uit non fitille eum ab Episcopo configliarum ; non quod Presbyteris neophytos consignandi ju tum non es ei; sed quod qui ex morbi nece sitate praeter consuetum, lennem 4e Edele dinem baptizati erant, eos, si conualescerent , ad Episcopum duci mos ellet , ut eius auctoritate quidquid gestum erat , id ratum & va Iidum esse declararetur, & que defitillent, ea 'el ipsius , vel certe presbyteri , sed alio jubente , manu silpplerentur ae pei siderenturi
Nam probabile est homines ad Episeopum perductos hos ab ipse semper,sed eius julsa nonnunquam etiam bpresbytero manus impositione persei hos suisse. . Presbyteros vero, qui plebes sine Episcopis reesbant, quoscumque baptizabant, iisdem manus Hiberitanae Synodi. temporibus i inposuille ex hoe canone thrum est, ct indubitatum ino fit, ut mirer non modo Aurelium, quem a veris caulae studiui saepius transuersum abripit, sed Jc ipsum Sirmon diim, multo rectioris judici j virum, docere solos Episeopos primis ad Constantini pii 'cipatum temporibus tam chrismationem , tam manus impositionem obire solitos; illo primum tempore ces signation vi permitis ca
piam etiam presbyteru ; manus impositionem penes solos Episcopos, ut antea, mansisse. Atqui primo praepollerum videtur, ut presbyteris. aliquid posteriores eon ierint, quod iores negassent , cum historiae Teclesasti eae ordo ae series clamed presbyterorum in exercendo sacro ministerio primo magnam & Episcopalis pene parem potest tem aecutis temporibus paulatim accisam ,& imminutam, donec poestremo Epaeopi in regnum quoddam evecti, presbyteri in ultimum seruitium abiecti. Quanto ergo credibilius est, &ipsi rerum natu . conuenientius , ut chrisnandi & manus imponendi ministerium pre byteris primo concessam , mox. crescente Episcoporum typho ereptum fuerit Z quam ut huius honoris parte tum demum gaudere co perint, postquam eorum dignitas euiluisset rcanaerint, quo tempore ea magna, & florens, Episcopalique apici proxima erat λ Huc accedit,quod rem per se improbabilem nullius scriptoris, qui ante sylvestrum vixerit, testimonium subleuat. Tertullianus , certissimus iudirum tempor lim testis, unctionis & manus impositionis ritus simul aesemel exsequitur, nullo obseruato , quod Q ministrum pertinet,discrimine; ne tum quidem cum deinceps de baptii ni ministro dilia genter docet. Cornelii verba ad eum pertinere clarum est , qui b nisinum, sed ex necessitate, non plenum, neque solennem acceperat ; quod genus ab Episcopo perfici iblitos etiamsi non do ret Hiberitanus prior canon, probabile est. Cypriani vero locus de praepositis Ecclesiae, neque de solis Episcopis necellario capiendus est, ita capiatur, Episcopi in selenni baptismi administratione honorem adstruit , presbyteros manus imponendae iure non e cludit. Ego enim illud.
192쪽
illud libens concedo , Episcopo, quoties baptismi administrationi
intererat, delatum suille , vi baptizatis, Ceteris ritibus ex presbyteri ministerio perfit ne is manus postremo ipse imponeret, totum 'sterium hoc veluti fine concludens; ex quo de hoc, quod ipsum quoque concedo , sequitur, cum i er illa tempora piaerique omnes Clariastiani, non ut nunc, passim,& quouis tempore , duobus, tribusve
anni diebus, ut Paschate &Pent oste, silentii in Ecclesia ritu multivna baptizarentur, iisque utile dieani solennitatibus semper adessetae praeesset Episcopus, eo raros suille, maxime in ciuitatibus, quibus ab Episcopo non esset imposita in baptismati mysterio manus. Quin&Hugo Menardus sui illi tempus putat, cum Ope sepius contingeret, Not ad s. vlip e bapti rei uis pas , rariis baptizarent presb)teri 9 diacom. Vt ergo eo tempore quod fere semper baptizaret Episcopus, id presbyterum jure bapti eandi minime excludebat, sed per accidens fiebat, quod cum presbytero maior esset Episcopus, indecorum fuisset ipsis
praesente presbyterum communes alioqui fieri ministerii a sinu dere; ita Jc de manus impositione res se habuit. Per accidens fiebat, Vt eam raro exercerent Preabyteri ; non quod jus non esset ; sed quod Epii copis praesentibus eam deferrent. citerum absente Episcopo presbyteros, ut baptizalle, ite etiam manum impositisse iis, quos o ptizauerant, ex Eliberitano hoc canone eonstat, idque in pagis &
stellis ita factitatum fuisse apparet, ct omnibus iis iocis, in quibus Ecclesiae , presbyteris sine Elii seopo remebantur. Cypriani aeuo alium sitisse morem nihil est, quod iii adeat. ille poenitentibus reconciliandis manum ab Episcopo impositam docet , fateor; sed & a Ciero iii dem impositam , non dissimulat; Per niaxm impostionem spiscopi, o
CLERI inquit communicationis accipiunt i, de mox ; 3Duu inquit f eu ab Di ορο , ct CLERO imp ua. Episcopus pro tui loci dignitate dux, ct princeps facti erat; sed ita vi ct presbyteri pro suo quoque
loco eius participes ellent. At ut in dioecesi eorum, litae gerebantur,
κυα, , id est ex Dionysi j interpretatione, firmitatem penes Metropolitanum esse Nicaena postea Synodus jussit ; ita & antea eorum, qui in paraecia fiebant , Ecclesiasticorum actuum quoque penes Episcopum erat ; postquam quidem instituti sunt Episcopi, ab initio enim
comm ni presisterorum consilio Ecaesiae regebiatur.) Ac ut delatus Metropolitano in dioeresanis negotiis honos eo valebat, ut is iu9 Ordinandi Episcopi prae cietetis Epite is ut nune vocant) ρί eaneu h beret i non eo valebat , ut alij Episcopi nullum .huiusmodi ordinationum jus haberent, eadem ipsius Epistopi ad suos presbyteros in sit
gulis par inciis ratio erat, quod pertinet ad baptismiam, & poenitet uiam xe conciliationem, de . conuerserum in line i receptioneat , de .
- liberaque Ecclesiastica ni steria. Epistapus tum bapti 'di S 3 ungendi,
193쪽
ungendi,& manus impositione consecrandi ne hyci, tum poenitentis,& ex haeres venientis eodem quoque ritu suscipiendi se primus habebat; lux non habebat. Presbyteri idem quoque jus habebant: sed post Episcopum; cuius honos salutis ubique e ledefuit. Cum erago ex Cypriano constet poenitentibus non ibium Episcopum , sed etiam clerum manus impositiite; dabitandum non videtur, quin cineophytis pariter presbyteri quoque praeter Epictorum manus imposuerint. Eandem enim prosemodum suille alpud veteres de initiandorum neophytorum , & reconciliandorum poenitentium ,&admittendorum exlia resi conuelibrum rationem ex priscis canonibus
satis superque manifestiam est. Itaque Firmilianus, noniblis Episcopis, sed in genere praefidentibia in Ecclesia maiori tu n.uiιὴ etribuit baptiroci, o mis an imponendι, ct ordinandi potest item citrodiam supci obseruauimus. Ex his liquet nihil fuille, cur eruditissimi is Sirmondus solos Episcopos manum neophytas ante Constantini tempora imposiatile putaret. QSod vero & chrismalle eos ibios ad id locorum dieit, id minus etiam , quam illud probabile est. Nam satis apparet impositionem manuum Episcopis prilis & acrius vindicatam, quam chrismationem. Neque sane ullum istorum temporum ieriptorem habet Sirmondus, qui chrismandi jus presbyteris neget; Nos vero disertum habemus constitutionum Apostolicarum in partem contrariam testimonium, quarum sei iptor videtur quarto saeculo vixisse. Fateor sequentibus temporibus Episcopos manus primo impositionem , postea, sed longo interuallo , cstismandi quoque jus presbyteris eripuisse, sibi solis serualle, ut suum illud κυιο , id est potestas quaedam in Ecelesia eximia in omnibus reli ionis actibus emin
ret, dum nihil plane penitusque perfectum habetur, nisi quod ipsi
confirmauerint. Sed haec, vi ex iis, quae dieemus, constabit, post fusre. Concili j quidem Eliberitani amo nondum suille, inde liquet, quod, ut docuimus, quos presbyteri baptizallent eos non decernuntri quoquam perficiendos elle; eum tamen persectum , nisi cui manus esset imposita, neminem elle existimarent. Sed non solis presbyteris, verum quod multo mirabilius est, etiam Diaconis manus imponeudae jus tribuere videntur boni illi Eliberitanae Synodi Patres. Eccedite ta sunt primae editionis verba; inquiunt) Diaconus regens yliae sine Diseopo, pel Presb tero, aliquos baptizauerit, eos per benedictisnem ii sicere debebit. Iubent Iliaconum, quos baptizat per bene Milonem poscere. Perfici autem per manus impotianam in superiori canone docuerunt. Ergo ista, qua nune perfici baptizatum volunt,
alia esse quSin manus impositio non potest. Ergo & manum bapti ratis impositit Diaconus; quos absque hoc scilicet perlicere,quod hic jubetur. Patribus, non potest. Neque vero responderi potest benedi-
194쪽
DE CONFIRMATIONE. I 67ctionem istos intelligere non Diaeoni , sed Episcopi. Nam si hoc volebant , cur non ut in sit periori canone , ubi ille occurrit sensus ta in hoc quoque locuti sunt, ad I piseopum eos pcrducat, ut per mamu impositicarem posci possint E Vel cur non in illo, ut in hoc , si eadem menserat, dixerunt, Iaicus, si qui mDpmasicrit , eum per benedicti'nem per
cere debebit' Nimirum palam est, qui sic loquitur, intefligere, ut ipse quod jubetur perficia ; id ipsum adeo, quo res perficitur , adini
nistret, & efiiciat; non autem, ut id ab alio aliquo perficiendum eu-ret. Itaque secutis temporibus, cum Diaconi plane penitusque ab hoc munere ellent exeluti, quibus durum videbatur rem anai aut moribus alienam ab Eliberitanis Patribus ita diserte juberi, ij videntur nomen Episcopι huie eanoni insessisse; ex quorum codicibus noua illa Gareiae lectio, atque editio Episcopis eos per benedictio rem perficere debebiι; ut quod I tr ipsi Diacono perficiendum mandauerant,id isti jam ex posteriorum seitis, ae decretis ad Episeopum abi gent. Sed haec , quae unus veri amor, non susceptae proprie disputationis ratio a nobis expres , tractenus quidem satis.
do Melchiaris voces. II. Ex quartosculo tesimonium, quod ela Duodi Arelarensis I. Explicatur is a Se armini osciis et indicatur. De chrismatione o manuι impositione , quib- in Ecclesiam recipiebantur ex haeresi venientes. Eam planee in em fui se cum baptizatorum chrismatione σ mauus positione,D e demoliratur ; cr Be armini, ac Petri Aur μή Ity commentas obiectiones aestuuntur. Hoe loeo inuuntur apud Latinos disputatores Eusebii ,&Mel. rus hchiadis, Romanorum Episcoporum, testimonia; quorum ille a.D. 3 9. hic vero 3ri. sedille perhibetur. . Sed epistolae, ex quibus laudantur. false sunt & si posititia; eiusdem auctoris atque oldinis, cuius ει filiae multaeab Isidoro Mercatore colle , ante nonum feculum inauditae &incognitaehominibus Christianis, eoque primum tempore vetusti simis Romanae fias antistitibus per immanem impuden. tiam astiche. Praeter omnium communes salsitatis eharacteres, hane
illa Elisebii ad campaniae. & WEae Episeopos directa epistola proprium habet, quod cita intolerabili mendacio narrat crucem D -
195쪽
1 8 DE CONFIRMATIONE. mini nu er fuisse repertain, se id est Eusebio) Roma is Eccloia guberna
cul.t tenente quinto Non. Mar. & iiiventiolais huius festum ibi en niter celebrari mandat: cum ex omni omnium veterum ae recentiorum
consensit constet eruee in Domini sit ea quidem vere aliquando inuenta est .ab Helena Constantini matre inuentam esse, eam alla Christianis saetis initiata Hierosolymam vendiet , post Synoii Nicaenae tempora , adeoque annis minimum quatuordecim po.' Glebi j Rimani Epileopi mortem. Sed de thipostulam prodit Consul, quo dota futile epistola fingitur, Con lautina, inquit. clario mo Consula. Harusmodi enim conlulatu; nullus in Fastis oceartit. Acut caetera deellent, certe foedissima & orationis barba te; , de rerum ae lens iam colluuies ,& emendicati ex attinoribus Ensebio inferioribus centones non patiuntur nos nescire alterius, quam Eusebii e Te ineptissimani illam, aestultissimam decretalem Gemina eiusAror est de ea, quae Melchi di ab eodem , ut videtur, nebulone supposita, de ex eodem furiare esseta est. Nam data dicitur Kal. Mart. ululiano Cr Rufina coss. qui annus Christi l . sitit. Iam vero Melchiadem obiit se constat Coni tantino III. de Lieinio eod hoe est a. D. i . die Decembris X. Quid litomotione stulatus dici potest, qui Melchiadem tertio, postquam in Os- tuus erat, mense ad Hispaniae Episcopos scribentem, dc Eue ierit,ime Hilari j post centum ei rei ter annos nascituri serinia compilantem inducit' Qui vero quisquilias adeo putidas pro senuinis vetusti: Emorum patrum scriptis vel habent, vel venditant, furnum elle , de fumo pasci digni sint. Neque nos tamen haee ipia, quae ex duabus iistis epistolis afferuntiir, qualiaeumque de caetero sint, i iaspidete α exppim dere pigebit; sed suo loco & tempore, hoc est seculo nono, quo vixisse videtur male feriatus deeretalium parens; de cuius fraudibusae impostaris, siquis plura desideret, eruditissimum ac clarid. Aloi
delium nostrum adeat proprio haee opere exsecutam Ergo capcum opus perteXo.
Eliberitanam ergo , de qua diximus Synodum, excipit Arelaten-ss 1'. a. D. si . habita. Ea haereti eos , si ad Ecelesiam vene int, jubet interrogari de symbolo, cri' inquit pertii deii ut in Parre, ob illo,st
Spiritu Sancto eos Liptieatas, manin eis tantum impatiatur, ut accipi t
Spiritum S. Bellar minus hune quoque canonem inert pro confirmationis sacramento ; pro ibienni scilicet verecundia. Annon enim nobis apertissime illudit, qui ex eo emone nos colligere iubet Latinam eonfirmationem esse sacramentum, in quo de ebrii natione quiadem, qua sola constat Latina confirmatio, verbum nullum est in quo de sola manus impositione agitur, quae in confirmatione nulla est Z in quo denique neque docetur, neque innuitur vel christinati nem , de qua inhil dicit, vel manus , quam commemorat, impositioncm
196쪽
tionem ullum esse, vel proprie, vel etiam impropriὸ dicti im facta mentum ' Em vero hine eo nita . non, ut ille fit tile& imbelle, sed va lidum in ipsum telum retorqueo. Qi denim Arelatenses Patres adhaereticos reconciliandos manus impolitione vii Cint, ex eo argumentor non fuisse manus impossitionem pro legitimo , veriqtie nominis sacramento ab iis habitam. Si enim saeramentum esset . ea non ma-pis, quam baptismus, iterari posset, ut fatentur aduersarii. Ut ergoctos ex haeresi eonversses interrogari de symbolo jubent Patres, ut ii in Trinitatem baptizati non sutile deprehendantur, baptizentur ; si in eam baptizati sint, minime rebaptizentur; ita & simul eautione
ad manus impositionem utendum deereuissent, si eam, itidem ut baptismum , pro vero, de eiusdem cum eo generis saeramento habui csent. Neque enim minus impium , vel minus ex aduersariorum sententia saerilegum est , confirmationem, quam baptismum iterare. Itaque sanctissimi Patres , si eadem de manus impolitione sita sensilient; haud dubie iussissent de ea interrogari homines ex haeresi venientes. ut qui eam quidem jam accepissent, η alia aliqua ea rimonia in Ecclesiam reciperentur; qui vero caruissent , iis nulla inuidia manus imponeretur. Illi vero plane inter agunt, ut liquet. Nam de baptismo quidem sedulo cauerit, ne is,si verus ab haereti eis collatus sit,iteretur. De manus impositione , nihil simile. Qui enim vere baptizati fuisse deprehenduntur, iis incunctanter omnibus manum imponi jubent. Vnde apparet nihil eos esse veritos, ne manus impositio iteraretur. id autem veriti essent, non secus ae de baptismo metuerunt, dc u runt, si eam aeque ad baptismum pro vero sacramento habuissent 3
Ergo illam isti quidem pro sacramento minime habuerunt; sed,quod
nos contendimus, pro mera, ususque plane liberi caerimonia. Obiectionem vidit, & anteuertere conatus est Bellarminus; sed insigni quadam, ut solet quoties vrgetur, temeritate atque inuerecundia Quid ergo ille Frontem commasculat, &audacter, velut oculatus
rei testis , pronuntiat haereticos de quibus Arelatensis Synodus, D tisvirem dare solitos , sed nou confirmationem. Mitto , quod moreseo confirmationem dicit, quam Patres Arelatenses manis ivvastionem dicunt, quale de illud est, quod eosdem jubere ait eoi mersis manus ab Erisiva imponi; qui tamen Episcopum in toto Canone nullum n minant. Si ad Ecclesiam aluiuis de haeres venerit, interro ent eum sinquiuntὶ Ita iste omnia, etiam minima , causae studio incensus in rem suam inflectit, contorquet, inuertit. Sed isti quidem. inquam, velut leuiora praetermitto. Illud nunc quaero, quos nobis in illo Arelatenti emone haereti eos narret2 Sic enim de iis loquitur, quasi Patres de certo tantum aliquo haereticorum genere , vel ordine
Mecernant. Fateor in vulguis assinio Conciliorum codicibus ,&apud Y Grati
197쪽
, Gratianum hunc canonem sic legi; De Arianu , qui propria lage suaviuntur , ut rebaptizentur ; placuit, si ad Ecclesiam venerint aliqui de Moharo &ci unde sortasse, noster errandi causam nactus est, ut de s lix Arianis i si dici putauerit. Mirum tamen, si vir doctus mendum non animaduertit, cum notum sit Arianos Arelatensis Synodi tem-τε. coneli. Pore nondum suisse exortos. h. aque vera est ad certa eruditis L Si Gali P . monili ex antiquis codicibus lecitio ; De Uu,qκod propria lege sis utuntur, ut rebaptieeni ; placuit, vi s ad Ecclesiam aliqua de hares ν neritonte gent eum smbolum; & caetera ut supra. Non ergo in una aliquam haeresim respexit canon, sed in qua mitis adeoque iis omneK& canonis constituendi occasio vulgaris Atrorum eo tempore error fuit, E quatiis haereti venientes promiscite rebaptizantium; quod a Cypriano suo haustum tune temporis retinebant , non Donaui ibit,
sed ut videtur, etiam Catholici. Anno certe etiam post Arelatensem. .ubel. T. . Synodum circiter quinquagesimo , Optatus Afer, tametsi Catholi, , 42b' ,. i. cus Parmeniano Donatisve concedit nihil valete ministratuin ab harua. e. reti eis baptismum. Itaque ex eo Afrorum errore occasionem, quod ipsi praetantur , decernendi huius canonis arripuerunt Patres Arelatenses; sapientissime definientes baptizandos, qui ab ea haeresi veni bant in qua baptismus non in Trinitatem, sed alius ellet; minime b ptisandos, si qui ab ea haeresi conuerterentur in qua rite baptizauel sent in Patrem, Filium,& Spiritum Sanctiim : atque ita duos exu
mos , ad contrarios errores, Cypriani quidem omnes , S ephalii vero
Romani Episcopi nullos ab haeresii ad Eeelelia in venientes baptizan tium commodissime corrigunt. Caeterum quorum baptisnam pro vero habent, eos omnes manu imposita a praepositis Ecclesiae recipi jubent ; qualiter eos quoque Stephanus ante aianos Q. recipiendos jam concesserat; ut supra ex Cypriano. de Nemesiano didici muti Cum ergo omnes nullo discrimine hineticos quorum quidem rectiuerat, ae legitimus baptismus in manus impositionem sulcipere, eum ad Ecclesiam veniebant, iubeat synodus; Bellar mino, ut quod ait
constituat, probandum est non unum , aut alterum horum genus,
sed omnes manus impositione en ruisse. Atqui iii viros Nouatianos excet eris) de nullis haereticis hoc ab ullo veterum proditum est. N uatianis quidem chrisma de ille diserte notauit Theodorerus, ut mox audiemus. Cur non de ipse in libris de haereti eorum sabulis, alii eiusdem generis scriptores, ut Epiplianius,& Philastrius,&Augustinus, de aliis tale aliquid narrant 3 Certe, spraesertim si aduertariorii in sententiam audias graue dignumque memorari crimen fite chrismationem, vel, quod idem esse putant, manus impositionem a rogasse. Atqui de nullis aliis, praeterquam de Nouatianis, id a veteribus est proditum. Ergo nullos alios , praeter istos, fecisse verui' est. Hac
198쪽
Ique a edit, quod Marcionem ipsum , quo eae haereticis nemo sere longius ab Eccletia disce: sit, constat quod sit praex Tertulliano ostendi mii ς' unctionem tamen retinuis te. Ergo multo probabilius est &ceteros, quorum religio mimis 3 Catholi ea discrepabat, hune quoque ritum integrum apud te habuit te. Et iubet tamen synodus Aie- latensis omnibus istis manum imponi ad Eeclesiam venientibus. Ergo Synodus nullum piaculum esse putauit manus impositionem iterari; eamque adeo sacramentum ver e, ae proprie dictum minime esse putauit. Quod ut liquidius cernatur, hue afferendae stat sequentium temporum de recipiendis in Ee lesiam haereticis leges; ex quibus intelligetur diutissime seruatum hune apud Catholicos a Stephano jam olim ustirparit in , de ab Arelatensi nune Synodo decretum morem. Auctor Responsionum ad Orthodoxos, qui sub Iustini nomine, sed stasb, circumferturivit, ut videtur, quinti taxuli; qu dii docis inquit
ratione sententiae ; b. iptismi vero, unguenti sancti unctione; ord nationuautem, s. cra maum impositisve , ct nihil eorum quae antea fuerant,r manet ruta bolitam. Synodus Laodicena cireiter a. Nouatianos, Photinianos, Ne ini artodecimanos, qui conuertuntur ad Ecclesiam
statuatur , ut qui cum baptismate illorum haereticorumὶ ad Ecclestam a ιellunt, inungantur .i fidelibus scilicet. Concilium oecumenicum II. sue C. P. I. a D. 3Si. Arianos, S: Macedonianos, de Sabbatianos,&Nouatianos, de Teilarade titas, 5 Apollinaristas recipi decernit ανα-
thematizautes, quae nou sentit, ut sancta Dei Catholica θ Apostolicas clem, o signat s . eructos primumsancto chrismate ct ntem,ct oculos,e n. tres , o sis , ct aures ; ct eos signantes dicimus ; Signaculum doni uia ritus Sancti. Erinomianos vero & Montanistas, de Sabellianos, &alios non rite, sed aliter quam Eeelesa silet, baptizantes,instar Gentilium recipi , ae de integro baptizari praeeipit. Si ieius, Romae Epia scopus, epistola I. quae est ad Himerium Tarraconensem data Arc
199쪽
, aliisque haereticu, sicut es in Synodo constitutum , per inuocationem iam septiformuiritus, Epis opatu manus impositione Catholicorum conmia uentui sociamus. uned etiam totus oriens, occide quecusodit. De Oriente,ut apparet, ac ut mox docebit Gregorius unus existi succei tibiis,falius est hic, licet ex recenti suorum dogmate selli nescius P sui. Oriens enim non inaniis impositione, ted chrismatione haereticos suseipiebat. Augustinus quoque qui jam tum vivebat , sed nondum stoiebat , solenne fuisse testatur inanum horeticu correctu impon re. Sequenti post Siricianum seculo a. D. i. Synodus Araia sicana. I. IIaereticos in viortu discrimine positos,s Catholici essedo crant ,si dest Episcopim , a presbyterv cum c ismate o bene scitone consignara placuit. Tenedulienem Arausioni Patres, ut nuper Eliberitani, manus imp sitionem dicunt. Ita & Arelatensis altera Synodas ae D. n. Bono si cos alitem ex eodem irrore venientes, quos fout Arianos , baptizari in Trianitate marii sum est, s interrogati silem n ram ex toto corde confera fuerint, cum chrismate is manas impotione, in Ecclesia recipi seu it. Gennadius , Massiliensis Presbyter circa a. D. V . De converss abh res quae in S.Inιnitatu nomine baptizat, si consientiunt credere , vel acquiessu ut consteri , Drgari jam stat integyitate confirmentur manus im-ρ tione. Si vero paruuli sunt, rei hebetes , qui doctrinam non capiant, respondeant pro illis, qui eos Osserunt, jaxta morem baptieandi, ct c ni nu, impotione ct chrismate communiti Lucbaristia insertu admittantur. Qiai vero ab haereticis veniunt non baptizantibus in nomine Trinit tis,eos de integro baptizari vult; plane, ut Arelatensis I. Synodus. Primo Millo, ad .1i7. Concilium Epacinense; Pres teros propter δε- Ilutem animarum , quam in cunctis optamus, desteratu ct decumbenti rubereticu, s conueronem subitam petant, chri senate perimussubuenire: quod omnes conuersuri , s sani sunt, ab Episcopa nouerint expetendum. Gregorius Romae Episcopus I. post a. D. 193. Arianos per impositio manus Occidens 1, per unctionem vero sint Ii chrismatis ad ingressam Sodiae Ecclifae Catholica Oriens reformat. Monopi sitas vero , dc alios ex . sola vera confessione recepit Quia sanctum baptisma, quod sunt apud ho
posiovem manus Spiritum S. acceperint, vel si per pros enem rera Adei sanita is oluersalu Ecclesta visceribus fuerint miti. Isidorus Hispalensis Episcopus ipse a. D. 6oo. ordinatus; Iuretici,si tamen in Patm, o Filis , o viritus Sancti attestatione docentar baptisma suscepisse, πρη iterum baptieandi, sed solo chrismate ct manus impositione purgandi sunt
Trullani Patres, quorum canones Graeci quintae& sextae Synodis c eum enicis imputant, haereticos conuerses Ecclesiae. sectandos plane eodem modo, iisdemque etiam cum Synodo CP. . I. verbi MD, 692-.
200쪽
decernunt. Canonem, quod sere idem sit cum CP. nuper deseripto, recitare nihil necesse est. Denique nono seculo ineunte Pseud Eusebius apud Mercatorem ; Similiter sinquu) ct haereticos omnes, quia
ch mque Dei gratia conuertuntur, o in S.Trinitatis nomine credentes baptizati sunt, Romanae Ecclesiae regulam tonentes per manus inpositionem reconciliare praecipimus. Ac ne merum impostoris figmentum suis te putes, dem docet Valafridus Strabo , noni &ipse taeest , sed optimus de certissimus auctor; Quicumque binquit) vel ab hoc riti in Truiit iς in. Eb.ερ ibaptizantibus, vel ab alio quolibet homine sub appellatione legitima emsi ciε. T. ..dem S. Trinitatu fuerit baptietatis, rebaptiori non debet, ne inuocatio sunt a d uimitatu annustari videatur; sed chrismate ct manus impositione, quod imperfectum erat, perfici debet. Hoc in canonibus o decretu Parrum frequens habetur. Haec illi ; ex quibus apparet primo grauiter errare Bellarminum , qui putat iis tantum haereticis impositas fuisse, cum ad Eeclesiam redirent, manu in quorum haeresi nulla dareturconfirmatio. Docent enim haec Patrum testimonia conflanter ab a.D. sis. ad 8so. in Ecclesia praeterii in Latina, morem hunc fuisse obseruatum, ut quotcumque haeretici minime rebaptizarentur i, veI chrisma, vel
marius impolitionem, vel Vtrumque reciperent , cum ad veram fidem conuertebantur; ut non quorundam tantum , sed plane omnium
hare essiet reconciliatio, qui ab haeres veniebant, quae quidem in S. Trinitatem baptizaret. Neque ulla occurrit in locis tam multis alterius discriminis, quam huius obseruatio; si in Trinitatem baptizati
essent, an secus; non autem an chrisma, vel manuum impolitionem
accepissent,neone. 2'. sed & hine videre est Theodoretum E 'b. - quo de Bellarminus, & Baronius errandi causam nacti m0 ipsem quoque hallucinatum este, dum ita de Nouatianis scribit ;cti .exam iit r. fabuti'
μοι πατέρ ς ορο m ξαν. is quos baptizant, sacratus num chrisma non praebent. QDtpropter eos, qui ex hac haeres corpori Ecclesia coniunguntur laudat imi Patres ram ι praeceperunt. An Notiatiani, quos baptizabant, chrisnarent , non jam disputo. Fieri potest, ut quod ipse Nouatianus in baptisino non acceperat chrisma, id aliis noluerit ministrare; ne si saceret, eius baptismus parum validus, vel certe imperfectior videretur, qui stilicet ea re caruerat, quam ipse in aliis baptizandis non putaret omittendam. Hoc unum aio, tali Theodoretum , dum hane Patribus fit ille eausam censet eur Nouatianos ad Melesiam venientes chrismarent ; quod si verum ellet, non alios quam istos in conuersione christiassent. Nunc Laodiceni Patres, quae ille omnino videtur, dum haec ictaberet, in animo habuiste, Nouatianos quidem c limandoa decernunt, scd non solosi xervia una cum iis Photini V , - N