장음표시 사용
181쪽
priani dichim , quod nuUr attulimus, non per movi impositionemiin quo aperti inmὸ negat, quod insuperiori affirmasse vi. debatur. Ego vero linori judicandum tarmitto, utra rectior sit aemelior interpretatio. Satis est quod Qendi etiam priorem , quae aduersariis placet, de Cyprianeae disputationis instituto magis tortasseeonuenit, Latinae Confirmationis sacramento,non modo non fruere, sed etiam vehementer aduersiri.
Superest tertius apud Cyprianum in proxima ad Iubaianum epistola lociis; quo id soluit, quod , Stepilano dc aliis aduersatilis exactibus Apostolorum asserebatur, ut demonstrarent satis esse iis,qui apud haereti eos baptizati fuerant, manus imponere , neque necesse eite, iterum eos tingere; quod scilicet quia Philippo Samariae bapti etati erant, iis manum quidem ab Apostolis impolitam legamus, ta miserum 'iteratum non legamus. Respondet Cyprianus merito fia m ; quod is baptismus, quo tincti erant, futilet a vero de Cath lieo ministro, id est Philippo, collatus ; haereti eum non esse verum ministrum, eo neque valere baptismum ab eo acceptum. Dcius sit quu) quia legitimum is Ecclesasticum baptismum consecutioreatu Samaritani baptirari eos non oportebat; sed tantummodo, quod deerat,id aPetro ct Ioanne factum es , ut eratione pro eu habita, ct manu imposta inuocaretur, o infunderetur seper eos Spiritus Sanctin. Tum ira pergit; uvd nunc quoque sinquit) apud ηεs geritur , ut qui in Ecclesia baptiram tur praepositu Ecclesia osserantur, θροηυbam orationem , ac manus impotionem Spiritum S. consequantur, o guaculo Dominico consummentur. Hactenus Cyprianus Primo nihil necesse est praepositas tici ad solis Episcopis aecipere. Is titulus tam presbyterorum , quam Episeoporum communis est 1 qui utrique, sed suo singuli loco atque o dine Eeelesiae praeerant, eiusque praepol erant. Celerinus quidem presbyteros praepositorum nomine aperte intelligit epistola ad Lucianum , quae extat inter Cyprianeas. Praeceperunt inquit) praepositi torser' esse , donec Discopis constituatur. Sic etiam pres teri Romani apud eundem Cyprianum; NOs. inquiunt) videmur praepositi esse. Et ipse Cyprianus presbyteros hoc nomine haud dubie intelligit, quo loco scribit, a praepositu faciant omnia cum Dei timore 1, dc alibi item ad Pomponium, dum praepositos plebi opeonit, ct pret sitis sim qui t)θ ρIebi elaborandam est; Scin libro de Lapiis, cilio inter superioris temporis peccata reeenset prae olossuperbo tumore contemnere. Ne que nudum& inanem titulum hune fuiste, sed presbyteros communi cum Episcopis ministerio atque consilio Eeelesias tum r*alle omnes Cypriani litterae loquuntur; quod quia non ita pridem susE d monstrauit clariss. Nondellus noster, 'non est quod in re ab instituto Praesenti aliena diutius immorem . Tantum addo eodem sensu iam telligen-
182쪽
rellistendum nobis videri illum Firmiliani de re eadem locum; omuu, o tralia in Ecclesia con intuta es, ubi praesident maiores natu videtur in Graeco codice se plum Disse,ἰ qui ct bari eundi, is manum imponendi, ordinandi ρ dent Maiares natu, siue Του: dieit non iblos Episcopos, sed una quoque cum iis proprie se dictos. Secundo etiamsi praepinuos desolis hie Episcopis acceperis, non id tamen inuitur presbyteris ne-ias fuisse manum baptizatis imponere. Nam quod ait Cyprianus, qui in Ecclina bapti etiantur, id non abGlute de omnibus omnino , qui baptismo initiabantur, accipio nam qui vel 1 presbyteris, vel ab ipsis Episcopis tincti erant, eos certe ptaepositis baptizatos offerri nihil noeesse erat , quod ii una cum baptismo manus quoque impositionem statim sicceperant sed relate ad praesentem causam de iis, qui vel a presbyteris in Ecclesia , cum adesset Episeopus, baptizati erant sit enim honoris causa manus impositionem ab Episcopo ultimum accepit se, postquam caetera a presbytero liabuissent videntur) vel in ne-eessitate aliqua positi baptismum aut a viro laico, aut si forte a dia-eono receperant , ut a Philippo Samaritani. Istos intelligit Cyprianus, quod eorum baptismo aliquid defuisset, ne selennis ae legitimus vuderi ae censeri pollet, offerri Melesiae praepositis consueuisse, ut horum oratione, atque manus impositione baptismus ipserum firmatus, ratus ac validus esset , proque vere Ecclesiastico censeretur, ipsique impetrato praepositi manu ae prece auctiori, de largiori Spirit is dono consummarentur. Sic enim interpretor vltima verba, stylan culo Daminico con uminentur, de eodem illo Spiritu, quem eonsequi istos ait ; ut his per epexegesin additis ostendat , quis sit Spiritus San-m inissis usus, quod officium. Nempe eo obsignantur ac consummantur, de totius baptismi eoronidem, ultimamque eius veluti manum sibi hoc praeponti ministerio impositam accipiunt. inod vero vult Aurelius chrisma per Dominicum signaculum sivii fleari , nihil nos cogit eas voces se accipere; quas,ut interdum , imo saepe pro vnctione baptismalem lotionem consequente stimi apud Patres fateor, ita semper sie sumi nego. Notum est a Paulo id nominis ipsi Spiritui datum , de quo nos Cyprianum cepimus. Credentes inquitὶ signatie tu Spiritu promissiouu sancto. Item ; In Spiritu Sancto nati su tu diem redemptions. Dominicam inaculum, nihil verius est , quam id , quo Dominus suos signat. Suos autem signat Spiritu Sancto. Ergo de hane signaculum D minuum tum a Cypriano diei, tum a nobis intelligi, nulla sane inuidia est. Idem Athanasius ex Paulo quoque colligit γύαι τοῦ σ*ta; . viritis dicitur unditia, ct es Dacuti m. Tum affert Ioannis locum, in quo Spiritus unctio dieitur,&Paulinum illum modo a nobis laucinum, in quo spiritu Dati dicimur
183쪽
ο Λόγοι τα παν G. Spiritis unctis es o si naculum, qua orbam omnia inungri, Sie victor de iis, qiii initiantur mysteriis in operibus Ambro iij 'Inaculuin, Spiritum ipsit in interpretatur; Sunacalam stiritale sinquit Spi iti lapientia:&intellectus. Spiritale autem signaculum Sc ipse, de seriptor sex librorum de si eramentis vocant, ut ab externo, quod corporeum est, distinguunt; quomodo&hie sortasse Cyprianus Doniinicam dixit, ut ab eodem quoque externo , quod est De ome. L, secerneret. Amalari iis quidem Spiritum, qui per ma-
.el.l.ei T. nus impositionem dari dicitur, diserte vocat, de quo illa
describit, De quo sinquit) fgnaculo dicit Hieron min; Signati aItem sumtu Spiratiι Dei Sancto, ut o spiritru noster, Sauim. ι impriama itur Quaculo Dei, ct iram recipiantu, imaginem θ smilitauinem M. quam tu exordio condiri sumus. Hoc signacti Io s. Spiritin Iaxta elaquium Sal toro, Deo imprimentemnamur. Atque ita in aura abit, quod nobis Aurelius ex hoe Cypriani lo eo persuadere eo natur, apud Carthaginenses , quorum ille Episeopus fuit, morem tum fuit lectui sinationem impolitioni manuum subiungere, & hule illam velut verticemae fastigium addere; quod est, ut mihi quidem videtur , absurdissi-m mn, M ab omni hae prima , in qua nune veramur, antictui te alienum. Nam contra suisse Tertulliani aeuo hoe est unctioni sudaei- siileoaon praetuisse manus impositione mi de ipse supra testabatur Te tullianus loco, quo nullus de hoe ritu est apud veteres luculentior,&Aurelius hie sateri cogitur. Mutatum suille, ut quod praeibat sequi, quod sequebatur praeire iussum sit apud eandem Ecclesiam luterque enim domo Carthaginensis suid tantulo annorum minus quadraginta spatio , neque demonstrat Aurelius, neque sane quiiquam Vt puto demonstrauerit. Hue aecedit, quod ipse Cyprianus in loco nuper explicato eundem, quem Tertullianus, ordinem sequitur; prius ex ' unctione , quod istie obteruauim iis, argumentans; deinde & quidem post emo ex precesacerdotusuper bapticarum facta, hoe est manus impositione. Sed & exterorum vetustiorum, inquam . Patrum cum hoc selenne fuisse videatur , ut sacra ministeria manus impositione tanquam benedictione clauderent, atque obsignarent, omnino praeposterum est putare chrismationem apud eos impositione manus pro
luisse. Itaque si non pollet Domiηicum illud Cypriani signaculum alia
ter, quam de chrismatione acciri, ne se quidem concedendam putarem Ecclesiar praepositos manum neophytis prius imposiisse, quam eos chrismarent. Potius dieerem Cyprianum non inusitata etiam apud optimos auctores sinua ἄγραν voeant Grammatici: id ' posteriori loco commemorasse, quod in legitimo rerum ipsanim o
dine Prius gerebatur. Neque enim scriptores ipsum rerum , siue n
184쪽
turae ordinem perpetuo sequuntur. Iam Cyprianus morem illum in Ecclesia ita solennem minus baptizandis imponendi, ut etiam, quisne hoc rite bapti aes erant, Eccletiae praepositis manus impositionem consecuturi offerrentur ; morem inquam illum repetit ab Apostol riim exemplo. Recte quidem hactenus , quod Apost ii prum apud Lucam factum ostendit, .lan anus impositionem non promam aedProbam ac legitimam esse caerimoniam , . inque cum orytione, si-Per homine baptizato, sine eulpa tutio ab Ecclesiae praepostis poste; stem ut doceat Spiritus s. dona, atque inerementa ab optimo Deo ministrorum seorum preeibus impetrari. Hactenus inquam, apud Ecclesiam per praepositos manum baptizatis imponentes, iisque oratione sua , ritus in erementa impetrantes , id gerebatur, quod ab Apostolis lactum fuer,t. Si Vero spiritus ipsius dona spectes, ne ipse Quidem Cyprianus negatum, filii aliud fictim ab Apostoli si aliud a e de Collegis gestum: illi enim mota, σκυώιν rinorum Spiritum, quod ait Chrysistomus eonferebant: hi vero ordinariorum & communium donorum auctiorem menseram. Atque haee quidem de CDPriano. Nam quae ex volumine de duodecim ordinalibiis Christi operibus asseruntur, ea non sint huius loci: qubdistius libri Cypri num fit se atque impudenter auctorem praeteribi de oratio de titulus M ipsae operi insertae sententiae elamenti sed & ex Latinis ipsis Erasimus ', Hellelius ' , Posseu inus'Antonius Arnaldus η, dc lariniurius ' fatentur non esse Cypriani; hie etiam auctorem istius libri Augustino sine dubio posteriorem fuisse. Do vero non dubito, vin is se vere fierit Arnoldus Bonaeuallensis Abhis'. si δmo duodecimi laeculi, , ,. 'U' cui de hoc opus inscribebat eodex malitissetiptus Bibliothecae collegij d De la Req.
cuiusdam Oxoniensis non ignobilis, quod omniuin animarum dicitur, ἡ,2,M.'- 'teste Thoma Damesio. Itaque nos quae ex illo volumine pro Latino- e l. .de amitaxum chrismate asseruntur . suo loco & tempore expendemus , cum f' a. ad duodecimi seculi scriptores peruenerimus, 'quorum' iste unus smipi. suis suta
185쪽
me sensu se usu Christianorum quarti o deis ceps secidi.
ta rae , mpticatur, crurgetur contra nousrara Latinorum dogma. Ira decursis trium priorum Christianisini saeculonim spatio,in quo
nullum adhue osndimus verum ae proprie dictum chrismationis saeramentum ; nunc sequentia ad septimum saeculum tempora via deamus; in quibus multa ad priores caerimonias addita confiteor; sed ita tamen, ut unctionem, qua hoe sacramentum nunc censetur,&i Psam quoque tandem a Latinis reiectam manus impositionem inter
baptitia ritus, atque appendi s haesisse clarum sit. In eo gradu adhue eonstitille post quarti saeculi initia apparet ex synodo Hiberitana, quam a. D. 3os. habitam fuisse fima et L Huius SP nodi canon est XXXVIII. Peregre milvigantes, aut f in proximo Ecclesia nan fuerit,p69 fidelem, qui lauacrumsuam integrum habet, nec 'bigamus, baptizare in necessitate infirmitatu poserum Catechumenum illa vi ,s superuixerit, ad Episcεpum eum perducat, ut per 3 uanus imp tionem perfici possit. Musitem est eiusdem Synodi canon; Siquu Di c nus regens plebem fine uiscus , ναὶ presbytero, aliquos baptizauerit, eos ριν benedictisnem perficera debebit. .ds ante de seculo recesserit, sub fide, qua quis crediderit, uerit esseo . Garcias Loaysa aliter legit, inserta voce Misi puri quae a prima editione abest ; Episco is eos per bonedictionem persere del/bit. Haec hactenus Eliberitani Patres; ex qui bus ea confirmantur , quae supra & de Nouatiani baptismo,& nuper ad alterum Cypriani locum diximus, offerri scilicet Episcopis, vel Melesiae praepositis selitos, qui in morbi, vel ex alia eausa,& necessit, te baptizati essent. Tertullianus quidem , quod obseruauimus, ubi de baptismi ministris agit, nullum huiusmodi discrimen inter eos st tuit, ut sint, quibus a uere eatechumenum liceat, eundem ungere, vel manus impositione & prece munire non liceat ; sed totius baptis. malis mysteiij administrationem presbyteris, diaconis, imo & laacis. post Epis pos , concedit. sed videtur & Nouatiani historia. de vi timus Cypriani locus innuere aliquid mutatum ; datumque ordinis honori, ut solis presbyteris ungere baptizatos, ae manum iis impon re liceret; taleis non liceret, tametsi eos fas ei let in necessitate positio baptiuno abluere : Inde institutum quod habet Eliberitanus e
186쪽
Dx CONFI RMATIONE. non ' prior, quodque iam Cornelii Sc Cypriani tempore obtinuisse
videtur, ut si quos laici in huiusmodi rerum articulo baptizassent, eos, si superes lent, ad Episcopum perducerent manus impositione perficiendos. inae hie aduersa ij de suae Confirmationis vi ad perficiendam Christiani hominis baptismo solo tincti pietatem se,uiter ea
riunt, ea & vana sunt, &etiamsi vera essent, ipsis quidem certe essent inutilia. Quid enim eos iuuant veteris manus impositionis laudes, atque elogia, quae nulla est in eorum confirmatione 3 Perfecerit hominem manus impositio , eumque Angelis parem secerit ,&supra Angelos si libet evexerit. Quid hoe ad istorum chrismationem , in qua nulla exstat , antiquae quidem similis, manus impositio 3 Bella mini& aliorum de stilem, qua alterius nomine utramque signifieari volunt, semnia inpra consutauimus,&hoe Eliberitanae Synodi tempore satetur Aurelius adhue distinctos Misse ehrismationis,& m. nus impositionis actus. Ergo de ipsa huius achias pars vera & integram filio, quem ibo hie nomine totum , ut isti volunt, significat. A qui hoe satis est, ut constet veteris huius ritus vim illam persectivam nihil ad istorum Confirmationem pertinere; qua scilicet abest ea,
quae veteris ritus irata vel pr. aecipua, vel certe necellaria fuit manus impositio. Neque enim hic ritus ab ea totus quod isti eontenduntὶ denominaretur, nisi haee pars illius fuisset neces laria. Sed neque est, quod in perficiendi vocabulo se nimium jactent. Perficere est ultimam manum, ac veluti culmen & fastigium alicui res addere I; perfici est quae in unoquoque genere vltima de summa sunt, assequi. Verbum est in q,λύω liue mysteriorum de initiationum negotio frequens; in quibus perfici dicuntur, qui ultimas extimoniarum, quibus myst rham conssa, aceipiunt. Ergo qui tinctus jam est, is perfici dicitur , Patribus, cum impositonem manus ab Episcopo accipit, quod ea ex
illorum temporum more ultima esset baptismi caerimonia. Qui non-
dum acceperat, ei ex selennibus Christianae initiationis ritibus aliquid deerat; quod cum ab Episcopo suscipi ebat, ita demum plane pleia que initiatus, id est baptizatus , censebatur ; ut quo minus pro vero germanoque Christiano ab omnibus haberetur, nihil jam intere deret Eo enim ritu significabatur hominem velut verum Christi membrum , in Ecclesiae communionem ab Epistapo, totius Ecelesiasti unitatis fibula. recipi; ut nihil ei jam eorum inuideretur , quae sint
civium Eeclesiae non nomen, non dignitas, non precum , non Obl tionum commercium. Haee autem perfectio tota sit liquet ad E
elesiae ordinem, atque disciplinam & judicium spe labat; nonad limretiorem animi statum. Nam tametsi manus impositione, quae oratio erat super homine baptizato, aliquid ei conelliati spiritalis gratiae caderent, Deo ministri sui preces exaudiente, non est tamen putandum.
187쪽
rgo D E CD N FI R MAT I O NE .duniri ,. etiam antehae, si modo recta in Deum fide ac pietate esset, ouicquam ouod sit ad salutein, id est ad veram perfectionem neeec sarium , desulisse. I Lee omnis persectio administrationis baptismalis x at; quae imperfecta censebatur, quamdiu ei aliquid eorum , quae lalennia erant, deerat, perfecta, eum omnibus iis ritibus , quos in ea fieri 'statum erat, eonstabat. Hine est, quod Isidori Mereatoris Pseudo-Melchiades baptismum negat ne manus impositiMir persci posse; ait manus impossitionem ad baptὴ μι persectionem pertinere. Sie eius dem Pseudo Fabianus eodem sensis est baptismum Iom chrisi tu ν mone. Uici. Nimirum Isidori illius tempore, id est nono cedulo, tartinis ultimus erat baptismalis initiationis ritus, qui ante me manus impositio. Ergo quoa manus impositio ultima ellet solennium baptismalis mysteri j extimoniarum, ideo de baptismas, & baptiz ipse non ante perfecti dieebantur, qu in ea ellet adhibita. Ita
apud Iuonem '.&Burehardum h vasensis sui illi quidem nominant)synodus, plane ex hoe, ut videtur, Eliberitano canone ;niare quacumque nec rare faciente, qui n/n chrismatu uerit, in ce friuatisne Sacerdotu perficiatur. Sie etiam accipienda , quae eiusdem Mercatoris Pseudo. Cismens tradit, nisi quis manus impositione con-i
firmatas fuerit, aliter eam perfectum esse Gristianum nequaquam ρεsse, nequesedem habere inter perfectos. Sie etiam Pleudo.Vrbanus, bapti a tos confirmati debete, manua scilicet impositione, νι ρlene Chri seiani inueniantur. Eadem est istorum omnium ratio. Illa autem perfectiatio ininis erat, non simpliciter de apud Deum, sed τι , de relate ad exteriorem Ecclesiae foetetatem, qua eius ciuis de erat occensebatur. , Is demum persectus in hoc tenere habebatur, in cuius baptismo nuhil posses iure reprehendere ; nihil eorum desiderare , qua Eccletiae in hoe mysterio solennia erant; quorum cum, ut diximui, manus impolitio ultimum ae staminum estet, merito per eam baptizatum persciis a uni Patres Eliberitani. Itaque neophytus per manus impositionem Euebarissiae simptione dignus efficiebatur; quae, ut notum est, o in- nium Christianii mi mysteriorum summum, ad diuinis limum censebatur. Qui nondum au mensam Domini admittebatur, is quidamque de Getero, ae qualiscumque foret, ἄολa: ac imperfectus habebatur, nondum snlicet id, qu in Ecclesiastica secietates immum .dean Elib. erit , adeptus. Atque haec ita interpretatur Gabriel Alba ineus,Aut: in lianensis dum viveret, Episcopus; negans Eucliaristia donatos olim fiuile, qui nondum manus impositionem accepissent; qui vero Eucharistiam nondum estet allecutus, eum neque sanctum, neque ιβ m, .
ui Nelem nominatum fui se, quod Euchari tia sinquit) extremu esset
actus ,formaque Corio ani hominu ; nimirum quatenus is in societate
Ecclesiae ver Patur, eoque ceniebatur. Gennadii quidem Massiliensis
188쪽
rem'ribus id vili ree tum sit iste videtur, ut nemo ad Ei acharistiam, nili qui chrismate de manus impositione communitus suisset,admi
teretur, ut postea intelligemus. An tertio saeculo idem quoque mos metit, dubitare me cogit ea, quam sit prx ex Cornelio retulimus, de Notiniano histolia; quem, quod non esset contignatus, neque manus
impositionem aceeptilet, I presbyterio quidem summouendum fuisse Cornelius docet; De Eucharistia 'uod, siquid huiusmodi fuit et, tali loco non videtur sui in omissurus) nihil dicit. Quid enim ad eam
causam grauius, atque atrocius afferri poterat, quam ius confieiende de fidelibus impertiendae Eueliaristiae ei homini datum , quem ne ministris quidem confectam accipere, vel contigere fas erat Z Vt-ctimque sit non equide ninuitus Alba spineo concesserim Eliberitani 'oneiiij temporibus,&sequentibus deinceps obeii mille, ut nisi qui manus impolitionem Me illent, nulli ad Eucharistiam admitteren-xar. Vnde ut hoc obitet dicam videre licet, quam ab antiquo rita hodiernus Latinorum usus dis crepet; qui illam ipsam scilicet manus impolitionem, qua veteres si os perfici volebant, & sine qua neminem ad mensam Domini admittebant, non modo necellariam non
putarit, sed ne habent quidem ullam ; ut si veterum stet dicet plina, nemo hodie in Latinorum Ecelesia vitiat, qui persectus censeri possit; nemo ad altare sine crimine 5: s erilegio ae dat; quo veteres scilicet
litemq iam sine ea, qua isti omnes nune carent, manus impositione
accedere nefas putabanti Illud quidem certe ex his patet, quod nobis erat explicandum, quo sensi nimiriim dixerint Eliberitani Patres hominem ex infirmitatis neeeissitate , laico baptizatum perstionem per st; empe ille ita consequebatur, quod cum esset in Chril iam baptis, ni ritibus selenne, eius tamen baptismo defuerat; ita plene, planeque in Ecclesiae s cietatem, in ipsaque eius adyta admittebatur, & iumendae Eucharistiae quod summum erat jus adipiscebatur; ut deinceps inter fallos, ictos, deles, Sc ad unguein Christianos liquido , ae sine ulla controuersa censeretur. Alter canon seni im hune confirmat; definiens eum, qui ante a
ceptam bouictioneni, siue manus impolitionem , decesserit, subside, qua credi erit , pos esse Usum. Quod enim ille, eum nondum perfe- s ei set, mortuus erat, ideo indignus videri poterat, qui in iustorum,
e vetorum fidelium albo censeretur. Patres non ita esse pronuntiant a fide . quam proselsus erat, dum tingeretur, iustam et sede-scernunt ; tametsi omnem baptismalium rituum . plenitudinem, ad
perfectioiaem nondum ellet allecutus. Unde liquet per ci apud licis Pasices nihil aliud elle, quam id conte liti, ut sis in M. Itisti autem, eodemque tensa flucti, item M. es apud veteres didesbantur ii Christi n ut omni Ecclesiae communione fruebantur, adeoque,quod sum X naum
189쪽
1s1 DE CONFIRMATIONE.mum inexerat, hucharistiae I articipes ad mensam Domini acti imbebant; qui partim partam paeni enti m opponebantur ;ex quibus jus illius communionis illi quidem nondum erant adepti, hi vero suo erimine amiserant. Iam qui in i oram, siue fidelium cen
si ac societate mortui erant , eorum in Ecclesia commemoratio fiebat, ' idc factie eorum nomine oblationes recipiebantur, qui in eatechume natu,vel poenitentia mortui erant , eorum alia erat ratio. Itaque qliod hic cunt Patres Eliberitani, qui tinctas ante acceptam manus impositionem mortuus est, eum si, fide q crediderit,po se esse ii sum, id
inquam , significat isti, si modo vere S constanter ad finem credide rit, fraudi elle non debere, quod manus impositione ruerit, quominus inter iussos, ac Hes& sanctos censeri possit, non autem proc techumeno, vel Drnitante deputati. Atque hoc ipso definiunt eius eo in
memorationem una eum aliorum fideli rin mo te consummatorum
nominibus in taclesia fieri,&s quae fiant eius nomine Oblationcscas . suscipi, non rejici debere. Hae vera de simplex Patrum mens, quam optimὶ vidit, ae breuiter explicauit Alba sipineus. Ex quibus illud, quod diximus, nunc claritio de apertum est, perficι hominem iiii mim eo diei, quod eum consequebatur, infidelium ordinem plane allegebatur, & iusti, quod lite dicitur erat , vel censebatur; nihilque jam vel eum catechumenis, vel eum poenitentibus commune habebat, sed eum auctu, id est fidelibus , versari, vivere ad conuesci jure suo poterat, iisque omnibus frui, qu.ae ciues Ecclesiae praecipua in sua societate habent. Apparet enim Patres eum, qui in nde , qua tinctus erat,sed
sine manus impositione decet serat, eodem numero ae iacimine censete, quo suisset, si vivens manus impositionem accepisset. Ergo quod per eam. Patres dixerant hominem totum per i , idem plane est aesidixistent, pet eam erici, ut sit iustus, hoe ea ut non in catechumeno. rum, vel poenitentium, sed in Christianorum fidelium numero, ataque ordine censeatur. Iam ct illud, quod diximus, hine vide, illam manus impositionis persectio rem non ad interiorem animi apud Deum natum , sed ad exteriorem Ecclesiae disciplinam, atque ordinem spe- sse. Nam si, qui manus impositione caret, eum Patres vera ad interiori fidei ae pietatis persectione necellario quoque carere putassent; nunquam profecto illum, qui line manus impositione, de fidiculo et cellerat, in justorum censu habendum, censendumque decreuissent; quo ordine neminem habebant, nisi quem in fide ae pietate consum matum , salutisque adeo compotem credebant. sed de ex his canoniabus obseruandum est laicis quidem non licuisse illo tempore id est quarti saeculi initio) Mnedicere, id est manum imponere iis, quos tingebant , quod an Tertulliani aeuo jam illis quoque vetitam fuerit, dubit uidi, ut diximus, ratio Q. Presbyteris vero, imo α Diaconis,
190쪽
etiamtum futile, ut quos tingerent , iis nianus imponerent, ex his, ut mihi iniidem videtur, elatum est. Nam si aliter suit: eur inpii ori canone non alium, quam a laicis eollatum baptismum ab tapiscopo perficiendum decernunt Patres 3 Cur non & ri prem teris, vel certe a Diaconis ministratum eadem manus impositione persci ab Episcopo jubent i Sed alter canon multo etiam est in eam rem clarior. Presbyteros quidem manum tinctis impolia ille, ex eo manifestum est.
Si ius Diacontu regens plebem fue Pisis O, NI presb tera aliquos baptia uerit, inclitit) per bene istionem perforantur. Ergo ubi vel Episcopua,vel presbyter erat, nulla ibi fuit huiusmodi necessitas. Qidni3 Qitia talidet qui vel ab Episcopo, vel 1 Presbytero baptizabantur, iii dem manus imponebatur; non fuisset autem imposita , si presbyter imponendae jus nullum habuit. Itaque qui tam presbyteri , quam Eei icopi praesentiam eo latis elle di eunt, ut baptitimus perfectus sit, ij palam ostendunt tam presbyterum, quam Episcopum manum tinctis imposuit te; absque quo scilicet baptismum impersecta melle tentiunt Si presbytfr eo jure tum excludebatur, nihil valebat eius in aliquo loco praeientia , ut baptism im ibi ministratum plenum fuisse, neque periri opus habui isse eenierent'; QDd si tune obtinuisset,
presbyter non una eum Episcopo, sed eum Diaeono erat hoc modo nominandus; Siguu Di. M , vel Presbyter regens plebem sine Disiva baptizau rit, eos ter benediction m persicere debebit. At plane alia ter Patres; inquiunt) Di. tonus regens plebem siue Discopa, vel Presb tero alituos baptizauerit, dee. Ergo hactenus quidem &pres 3yterum , de Epi copum eodem numero nabuerunt, ut scilicet inin illi, quam huic tametsi huic prius, quam illi, manum bapti ratis imponere liceret. Cur ergo inquis in eano ne praecedente a lateo baptiaitiam ad Episcopum diserte, non autem Presbyterum perduci per iciendum jubent 8 Non inquam , quod Presbytero perficiendi jus noli esset; sed quod Episcopiis Presbyterorum priimus, caput. & praeses,
totiusque Ecclesiae apex esset; cuius non modo, ut nunc, auctoritate,
sed etiam manu plaeraque Ecclesiae ministeria primis illis syculis Geta bantur. Ad hune potissimum, si res sinebat, dia ei tam baptizandum, quam perliciendum decebat, quo grauior, cinctiorque esset administrationis auctoritas, ae religio. deo tamen minim E fit, ut
non & presbytero, si res ellet ad eum delata, jus eiusdem ministerii fuerit. Nam & baptismum ipsit in seu ius conserendi jus nemo, quod sciam, presbyteris negat) pariter quoque Episcopo deferri solitum, e ex aliis compluribus, dc vel ex ibu Pleudo Dionysi, hierarchia patet.
Ad hunc ordinem respexeritiit Eliberitani Patres, dum unius Episeopi meminerunt; non ut presbyteros hae potestate excluderenti