장음표시 사용
201쪽
nos quoque & Qtiartodecimanos; CP. ' vero etiam Arianos&Maacedoniairus,& Sabbatianos,& Apollinaristas; quos omnes eliri sinationem apud Catholi eos in baptismo visitatam abdicalle neque ipse Theodoretus, vel alius quis e veterum scriptorum choro tradit neque sane piobabile est. Sed & Arelatentes , & Arausicani Patres, illi qui dem atite Theodoreti teir pora, hi vero ii ii, florente, hi genere de ranunt , ut omnes ex quavis haeresi venientes manus impolitione Cuses perentur, ii modo in Trinitatis nomen baptirati forent ; quos omnes pariter manus impositione apud suos caruisse a vero abhorret, cum' eam etiam Marcion retineret, cuius tamen baptismum a legitimo ti- tu multo longius, quam Arianoriim & Apollinatistarum recellisseveriti millimum est. Vt illud nunc mittam , Stephanum urbis Episci pum, Patribus illis omnibus vetustiorem jam ei rea a.D. 1s . institui ne, o,si iis si omnes nullo discrimine haeretici per matius impositionem in Ee r. is post clesiam reciperentur, etiam squod diserte obseruatum est ipsi Mascionitae; quos tamen unctionem habuit te, uti jam non semes diximu , eerio ex Tertulliano constat. Non ergo illa, quam refert Theodoretus, Nouatianorum propria causa fuit, cureos Patres ita recipiendos statuetent, sed haec omnium haereti eorum communis, quod faeto aliquo ritu eluenda, ae purganda videretur baptismi, tametsi rite ab impuro tamen ministro iiii pii, siqua esset, labes ; quod ille nos nuper docebat Pseudo Iustinus, dum diceret , quod in baptisma e a- tum erat, id unguenti unctione fuisse correctum. Aligustinus de manuum impositione, qua & Romani,&, ut videtur, Asti ex haeresi conuersses iliseipiebant, non absimilem rationem , hanc iblicet,aD sen: Mauru autem si u a biberetur ab haeres reuieueti, ta
eo uir Donit. quam extra Omvem culpam e beIudicaretur; propter caritatu autem cum c. ι ς x . lationem , quod est maximum donum Spiritiu&iuiti, fine quo non vadent
ad flutem quacumque alia sancta in homine fuerint, mantu haereticis ινnectu imponitur. 3'. Illud quoque est in istis obseruandum , quod apud Graecos unius. chrismatis , apud Latinos primo quidem interdum etiam postea, solius manuum impolitionis, mox&chrismatis quoque fit mentio. Cuius diseri minis haec est ratio , quod apud Graecos quidem nullo unquam in ulli videtur se ille manus impositio ad neophytos ut loquuntur perficiendos, vel confirmandos; apud L
tinos vero suit, de quidem multiplex, modo una cum chrismatione, modo etiam seorsum; ut ex iis, quae dicentur , constare poterit. Sed
hoe inter ipsses Latinos discrimen obseruare est, quod Romani quidem sola manus impositione, Di ex Sitici j dc Gregorii dictis patet)Galli vero nostri, imo&Hispani&elitisinate de manus impolitione ex haeres venientes , susciperent, ut probant allata Arelatentis, MAraulicanae, de Epaonei s Synodorum , de Isidori verba. Vnde vecta es
202쪽
Dt Co N F I RMA T IO N E. Ira obiter hoc dicam. apparet non eam Romanorum rituum olim habitam elle, aliam aduers; ij volunt, etiana in nostro Oecidente ratio nem. '. Ex his denique esarissime refellitur id Petri Aureli j com mentum , de quo jam supra diximus, concedentis quidem , quod Bellarminus negabat , manum E qitauis haeresi conuersis , rite modo baptizatis , impos an , & ch. isna item ministratum , veteribus; sed contendentis tamen illan ab haeresi conuersi, tum chrismationem,&manus impositionem aliam ab ea fuisse, quam neophyti in Ecclesia si scipiebat: t ; iiiii quo Nouatianorum , M si qui cu in iis suos non
chris narent , propriam vult fuisse rationem. Scribit euιπι rouctronem, quam Nouatiaram praebitam n irrat Theodoretin , non fui se covi mulicius m. heret oraris ad Eclesiam aed semium, sed Nouatianoram propriam, eorum I e qui Pt Elt, s. i. ramento con rniatiro a suo mitiati vane sent. Hoz vero merum Alii elii lo: nni rinelie ex eo primum liquet,
quod a nemine Patrum alii ii l huiusnodi proditam est. Nam Titeodoretus, quo uno niti ille vult videri, ait quidem Patres Nouatianos, quod ij suos in baptismo non ebrii narent , ideo chrismari instille quoties ad Ecelesiam venirent , in re talium suille virum alioqui acutum di eruditum ostendi mii si sed nusquam , quod hariolatiu Aurelius,scribit eam Nouatianis praebitam unctionem aliam ab ea suillo, quae ab alia tames .enientibus d ibit ir. A iue id si dixi flet Theodor tu liquido illi im dixi siet; idque vel unus Constantinopolitanorum Patrum canon nuper recitatus euidentissime refellit. .Is enim Noua. tiariis non aliam quam At ianis , & caeteris ex quavis haeresi , in qua baptismus elici legitimus, venientibus, unctionem ori Praecipit, ted
plane eandem. Arianos,& Macedo trianos, ct Nouatianos sic. rec pi iubet omnes uno eodemque ritu cousigal tos,.si te chrismatos. Ae .veluti Patres cauere vellent nequis eos Aurelii sculumniaretur, totam illam, quam intelligunt, consignationem, i aequalisque sit ita dilucide, atqueaeeurate explicant , ut nullum inte pretationi alienae locum reliquerint. Sie enim ipsi suum illud interpretantur; λοι- άμ es L, M ωπον 'πιοῦς ο θαλμοῦς, 9 α ρiνας , αμα, τα ωI, 7M λεγο , δωρε ait et hi m. λ αγιυ. Hare est chrisnatio , quam ab Axianorum ,&Apollinaristariam, de caeterorum aeque ac ex Nouati norum haeresi conuersis praebendam in commune decernunt. N hanc Nouatianis, aliam aliquam Arianis dc eaeteris, scit vitam,ta quiadem hane ipsam viri lue dari praeeipiunt. Ergo effligere non poteit Aurelius, quin quae ex alia haereti eonversis dabatur, plane eadem fuerit cum ea, quae ex Nouatianisno venientibus praebebatur, quae sta licet una utraque fuit. Sed etiamsi Patres Nouatianos nulli hoc loco mi issent , tunc tamen sata constaret non aliam illis r byx η
203쪽
Ri ille unctionem, quam eam ipsam , quae caeteris. hie decernitur. Quae enim sodes, alia est apud Graecos neophytorum σαραγοῦς, siue imς,
quam quae hie describitur Z quam qui suscipiunt, ij primo dicuntur
σφραγ gnari vel consis rar quae ita tat, ut qui consignatur, is ungatur τύ άν sanri unguento, id est, ut liquet, 3 &quidem in stonte, in oculu in naribus, in Ore, ct in arernutu de se pistremo, ut qui hominem consignat, is mystio illa verba occinat, s gnaculum doni Spiratis Sancti λ Excute Aureli , Graeeorum Eue hologia,& veteres Canonum interpretes, ae Litiirgiarum enarratores;
non alia, quam hae ipsa unctione firmatos cui tu loqueris) repeties ipsius Illius Ecelestiae neophytos. Cum ergo hane ipiam ex Arianorum,& aliorum haeresi venientibus praeberi jubeant Patres; nore 'tes, si sanus es , negare, quae iis dabatur eandem plane eum ea suisse, quam tu Nouatianis praebitam confiteris ; neophytorum scilicet. mrismationem. Atque idem quoque docent Laodiceni Patres, qui laod de Nouatianis decernunt pnisos eos chrismate in Eccie iam recipi, id ipsum de Photinianis quoque, & de riodecimanis, dc suidem iissem plane verbis praeeipiunt; ut nisi Synodum tu pi ae illiberali mendacio ,&,quod tu omnium deterrimum esse set ris, I eluitica aequivocatione, nobis illusisse fingas, non possit unctio, quam his constituit, diuersa ab ea, quam illis praecipit, censeri. Eacem Arelatensium est Patrum ratio, qui, si ad Ecclvam aliquis ex b resi Mnerit, cum ei absolute, ac in genere nulla adhibita distinctione, manum impani edicant, non possunt nisi ciuillatores fuisse fingantur, aliam his, aliam illis, manus impositionem Mereuisse videri. Caeterorum, quos deseripsimus, nemo est, qui non idem eadem quoque ratione probeti Sed auctor responsionum ad Orthodoxos , non quudem ille Iustinus, sed vetus tamen scriptor, proprium nobis telum ad hoc eonfigendum commentum subministrat. Nam si, quod vult
Aurelius, clari sinatio Nouatianis data ideo fuit, ut conficinationis sieramentum, quo scilicet apud sitos caruerant, tum primum recuperent , qualiter baptirantur, qui vere baptizati antea nunq iam si mrant; ille scriptor id commemorare debuit, quo loco docet, qua rutione sarcirentur, ae supplerentur priora eorum qui ex haeresi, in Ecclesiam recipiebantur. Ae ut dicit errorem correctum fuisse sententiae mutatione, armationu νitium manin inpastione, ita quoque dicere debuit chrismatiou defectum unctione fuisse cineadarum. Atqui
nihil ille huiusmodi dicit. Ergo neque huiusnodi quicquam fulta
υ - Τ. Gγίου μυρου ; errarem, siue vitiis baptismi corrigi Octione sincti τηguenti. Non ergo eonfirmationis Latinae, quod perperanae dc abiur-
de fingit Metellus, desectus, sed baptistii vitium illa unctione emei dati
204쪽
itis putabatur. Vnde,ut hoc obiter dieam , & illud quod nos contendimus, clarissime probatur, veterum scilicet unctionem ad baptii multi pertinuisse, non ad aliud aliquod iacramentum. vitia enim haereticorum oppostis, sed in eodem genere, rebus emendabantur, error quidem vera sententia, praua ordinatio recha tinctioris manu, impolitione. Vt ergo vera ententia i ii eodem rerum genere est, quo error; Eeelesiastica manus impositio ad idem genus pertinet, ad quod haereti ea ordinatio ; ita & vnctionem in baptismalium rerum census utile necesse est, quae abs arde alioqui & inepte ad baptismi correctionem v stirparetur. Postremo quae unctioni , de manus impositioni hominum ab ira res qiuatiis conuersi, rum a Patribus tribuuntur nomina&elogia, eandem plane fuisse vineunt eum neophytorum in Ecclesia chrismatione , manus hue impositione. Illam enim perinde atque hane & benedictionem ', de manus impositionem h, & Hi sinotam chrisma i , de chrisma i impliciter passim vociant. Manum ab haeresi eonversis, aeque ae neophytis, ideo imponi, ri accipiant Spiriatum Sanctam ; illos aeque ae nos, vel manus impositione seorsum, vel hae coniunctim cum chrismate, confign.iri s , covi mari communiri , ad ingressum sancta Ecclesita resormari , Euchari liae recipienti idoneos peri t. Hanc denique virorumque confirmationem ab Episcopo petendam postquam in ta luia ita institutum fuit, ut chris natis administratio penes hune unum ordinem esset. Q ridergo est, curritum & re,& nomine, tu elogiis ,&vsu.& fine eundem non putemus tuisse cunde mi nationem hane affert Aurelius; inquit
Patres hanc manlis Mupotionem 2 christinationem dari a serunt et v ibus promis cie ab haeresi te euntibus, nihil inter eos discernentes, qui Episcopatim man m ii irpositionem 2 verum sacramentum confirmationis ab hare icta accepissent , ct eos, qvi non essent illo imbuti. Omnes enim De discrimi Vc haeret cos ua chrism. in os dixerunt, ut patet ex Cavonum verbis. Hac eryoratione planum fecerunt chri sinationem eiusmodi non fui se istam sacramento coir nationis fleanem , sed caeri noniarn meram. Haec Aurelii ratio quam sit apud Sirmondum vim habitura, nescio. In me quidem nullam plane habet; sed mera est a Io χία. Id enim ipsum pro vero ac confello alsumat, quod non modo non concedo, sed etiam resello atque oppugno; scilicet neophytorum chrismationem de manus impolit 'nem proprie dictum , verique nominis saeramentum esse. I um Z secum turpissime pugnat Aurelius. Qiiod enim nunc ait urbilinser eos qui ab haresi redibant , discrevi se P.ttres, id ipsum mox, de quidem eodem loco negat; dum statuit quo ritu suscepti sunt Nouatiani, eum vere Confirmatisvis sacramentum fuisι 1, quo ex alia is haeresibus v Dientes, eum nihil ad confirmationis sacramentum pertinuille, sed erimoniam meram fuisse. Itaque respondeo , squid Meere liac iii Z ratio
205쪽
1 8 Det Co N r I R MAT I o N E. ratiocinatione velit , id illi inprimis probandum ei se . quod hie ille
quidem pueriliter Cipponit, nos autem vehementer negamus; nimitum suille neoplinorum chrismationem & manus impositionem v rum proprieque dictum laeramentum. Donec enim id euidentibus antiquitatis testimoniis et sectum dederit , omnes videnter eo, quod data ab haeresi venientibus chrismatio, ' manus impositio verum ia- eramentum non fuit, sed meta curimonia, inepte, ae ridicule concludi fuisse eam , neophytorum chrismatione de manus impositione di uersam. Illud autem, quod inprimis probandum erat, conspm dorsim neophtornviritiusui se verum secramentlim, adeo non prosat Aurelius, ut plane omnem sui illius dogmatis ex antiquitate vel leuiter
confirmandi viam & sibi ,& suis in posterum bella hae sua ratione miser praecluserit, atque obstruxerit. Nam si, quod hie iste rotunde sa- tetur & pronuntiat , ae pro indubitato sitae probationis principio af sumit, verum est de est sane verissimum) nimirum chris nationem ,.& manus impositionem ex haeresi conuersarum meram suis e caeri- ω moniam, etiam si Patres conuersos con latrari, confirmra . communiri, SpiritKm S.anctum accipere , Euchatimae sumptione dignos fieri per eam
dieant, &caetera quae nuper recensitimus; nemo non videt ne eo qui' dem estici, ut neophytorum chris natio, Je manus imposi. io Nere sacramentum suerit, quod de ea similia dixerint Patres; q uo tamen sere solo in tota hae disputatione arg amento utuntur aduer atij. Itaque quod nobis Aurelius concedit, id in primis ponimus, & rationcm , qua id conficit velle menter probamus, eaque iam ipsi silpra vii. bus. νit,. suimus. Sic enim ille agit; Plane constat impostulonem illam ni inuum, vide L An chri .itionemque rediuiuorum ex haeres hominum alius generi a te
bebatur, qui ab hareticis constrinalieno sacramentum acceperant; quod in Ecclesa nunquam iteraris es fuit. Ad lioe autem Aurelianum placitum, illud nunc alii imamus , quod elt a nobis proxima disputatione luculentissitne, nisi fallor, probatum ; eam scilicet chrismationem. I aiusque impositionem, qua & baptizati apud Catholi eos perficiebantur, , Nouatiani in Ecclesiam recipiebantur, plane penitusque eandem sui isse cum ea chrismatione, ac manus impositi ὀne, qua alij pr ter Nouatianos haeretici ad Ecclesiam venientes suscipiebantur. Ex his ne ipse quidem credo, Aurelius negauerit non minus necellario, quam euidenter sequi chrismationem , manus lite impositionem Aneophytorum S Nouat notum ex sua haeresi redeuntium alius generis sutile, atque eam ex qua hodiernum Latinae confirmationis ia-cramentum constat, meram adeo caerimoniam suisse. Vnde S illud consequens est, cum praeter hos ritus nullus in omni antiquitate
stet , quo Latinum illud ita amentam referri eum aliqua verit specie
206쪽
Oete possit, nullum plane apud veteret, huius qui dein generis aecensus, sacramentum fuisse. Unium tantam est , ante laam ad alia progrediamur, quot alicubi a Bella tmino ex Vigilio P. R. obiectit mea, eonsiderandum; quo vi letur eciei manus impolitionem ea haereticon aerisorum diuersi ab ea 'generis fuisse, qua neophyti confirmabantur. Vigilius enim de iis, vi videtur loquens, qui ab Arianismo conuersi erant; Quorum tam inquit) reconcιliatio nou per idam impositionem manm, iqua per lavocationem finiti *iritus sit, speratur; sed p.rillam, qua paenitentiaestu tus acquiritur, o sanotae communionis restitutia
per citur. Respondeo Vigilium line loco non simpliciter de conuer-ibrum ab haeres, sed de poenitentium reeonciliatione loqui. Res clara est ex ipsi iis verbis; De hu inquit baptismatagratias lataris
accepta, apud Artavos iteram b QNeati, profundae varii in s sunt morted meo; dc caetera. Ergo non de Arianis simplicitet en sua heresi ad Ecclesiam venientibus iermo est ; sed de iis, qui eum Catholici elleiit, Se s lutari baptismate apud Catholicos tincti, ad Arianos postea d
fecerant, & apud eos iterum baptigiti erast. Hos Vigilius, non velut ex haeresi, in qua nati, tinctique semel et sent , venientes in Ecet sitam ii inpliciter per solennem ne aphytorum manus impositionem recipi, i ed paenitet aliae stib jci, & Ioleant poenitentium titu reconciliari jubet. Quod & ex eo palam est, quod Episcopis concedit,ut erga eos pro ipsis rum poenitentia, indulgentia aliqua uti possint; Ino
m. trioa inquiosi aternituis tuae , atiorumque Pant sicum per suas rur-ceses rclinquatur , vis qualitas ct paenitentis deuotio fuerit approbat iu-dulgeatis quoque remedio sit vicina. Vides istos pro tuae poenitentiae, deuotionisque ratione vel tardius, vel citius in Eeclesiae communionem receptos suisse, quod paenitentium reconciliationi congruit; , receptione ex h. aere si limpliciter conuers brum alienum est; quos ex omnibus superioribus canonibus eonstat statim receptos, neque ullip enitentiae iii biectos sit illλ Et certe aliam atque aliam virorumque rationem fit ille patet. Qui enim apud haeresim nati, baptiavique tu rant , nihil illi proprie in Ecclesiam , apud quam nunquam fuerant, deliquerant. Qui vero apud Catholi eos per Saptis muni nati, ad haereticos postea detecerant, graui erimine secietatem Ecclesiae laeserant, magnumque ei scandalum obiecerant. Itaque hos quidem poenicentiae subjici iustum fuit . illos limpliciter recipi, aequum fuit. Tantum,
quod nuper aleb. at Augustinus, inanis his imposita, ne tanquJμ -rra onivem culpam e se judicarentur, propter caritatu copulatιρη m.
Neque vel aduellarii, vel alij omnino Christiani, de his aliter judicant, apud quos magno discrimine habentur, de aliter atque aliter reconciliantur, qui ex haeresi, in qua primum bapti Eati fueraJLV
l. de Confit me. . 6. Tertia August. vicit ep. .c.
207쪽
1M DE CONFIRMATIONE. deficientes lapsi erant. Ergo hos poenitentiae merito sibi ieit Vigilius
Ex quibus jam liquet eum Bellarmini atque Aureli j causam non modo non constituere, sed etiam euertere. Non enim quod ineptissi me Gmniauit Bellarminus manus imp itionem conuersorum ex haeresidistinguit a neophtorum motu impositione; sed quod nune planum est, paenitentium manus impositisnem ab eorum manis iinpositiove, qui ex haeresi simpliciter conuertuntur. Hanc per inuocasionem favi virilis operari, id est fieri ait unde patet eandem elle eum neophytorum m rius impositione) illa poenitentiae fructus acquiri, de sancta tammunionuresiturisnem perfici. Itaque ex Vigilio quidem habetur manus impo sitionem, quae poenitentibus adhibebatur, diuersam ab ea fuille, qua ex haeresi venientes suscipiebantur . quod nemo negat hane perin- uocationem iamcti Spiritus fictam suille , illam absque sancti Spiritus in oratione; hane fructus poenitentiae non aequisiuille quia fallere statim ad naittebatur eonuersus illam aequisiuiste, quos rumirum
praecedere oportebat, ut poenitens reconciliaretur. Manus vero invia
positionem , qua ex haeresi limpliciter conuersi sitscipiebatitur, ab ea, qua neophni consirmabantur, diuersam suille quod vult bellarini ni isὶ nulla hine arte haberi potest. Eandem potius suille vel ex hoe loco conclutero, qui docet iei licet illam manus impositionem per inuocationem Spiritus Sancti factam suille ; quod eius manus in positionis, qua neophyti confirmabantur, proprium mille omnes
C Ap v TXI, iaTertium quarti saeculi testimonium ex Ueuripigrapho quidem,
sed tamen vetusto Constitutionum Apostolicarum opere de sumptum. Loca eius operis explicantur , o ab aduersariorum dogmate aliena esse demonstrantur. SEd ut ad institutum temporum ordinem redeam, placuit in hune locum conjieere Constitutionum Apostolicarum scriptorean, quod is paulo ante Nicaenam Synodum opus suum consarcinas levigeatur. Sed cuiuscumquest aeui id enim obscurum est, quod plane nulla eius mentio totis tribus prioribus Christianism i saeeulis, aene quarto quidem nisi jam inclinato, ae praecipiti occurratin eo quidem tempore, quo hos ille libros composuit , certum est quaedam jam
tui a baptismali ve Montin uni hi oui additasuisse. Sunt enim apud
208쪽
hunc, quae nusqxiam in superiorum temporum monumentis deprehendi miis , nonnulla; quale illud est,quod baptizandi oleo unguntur, antequam tingantur ; quodque tincti non oleo, tal ubis, id estvn- Deirio, clari sinantur; quorum neutrum hactentis in ullo vetustioriam obseruaui inus. Nam ubi hie noster de diaconissarum milii sterio agit, id in primis tradit . cum mulieres baptizantur , diaconum earum mo-ἀo frontem linere sancto oleo; tum diaconissam eas perungere Delim
de tollam baptismi ordinem sequenti capite enarrans; Συ- inquid
oleo sincto caput eorum qui bapti etiantur, siue viri ni, sue mulieres, iur pam baptismi. Deinde aut tu Episcope, aut presbyter , quisu re es, facta super eas nominatim sacra inuocatione Patru er Filii ct Dir,
rus Suniis baptizabu eos in arua. Ac virum quid suscipiat Diaconubim 'Iι ei em vero diacoaufa λ. Postea Episcopiu baptizatos unguento νη t. Haec ille; in quibus dilas . t dixi , vides unctiones, priorem ex oleo ante tinctionem sitie lotionem ; posteriorem post lotionem - του μύρου ex unguento. Atqui unam hactentus audiueramus , eamque post tinctionem , α quidem, ut videtur, ex simplici oleo; certe nusquam ita ea describenda γω μυρου, id est unguenti ex pluribus compositi occurrit mentio. De memineris Tertulliani , qui totum baptisini rLium aeduratissime descripsit. Nihil praeter ista apud eum Oeeurrit. EGLO circa hae tempora, id est paulo post quarti saeculi initia saeta vid
tur illa mutatio , nempe ut cum primum ex oleo simplici inungerentur de sacro lauaero egressi; tum oleo ballamum addi pia euerit ex Molaico lupo; quod huiusmodi unguentum significana e regiae aesaeerdotali dignitati sin quam per baptisnum inaugurantur creden-- tes) aptius, quam finplex oleum videretur. Pax Constantini principata , una cum magnis opibus, facile Christianis huiusmodi eonsilia
exornandae suoi iam initiationis suggessit. Sed Sc priorem ex oleo vnctionem, tametsi hae ex balsamo de nouo instituta, retinere tamen placuit; ut aliquid baptismo dignitatis etiam ipsa conferret. Itaque in b. aptii mi anteriora submota est, ut tinctioni praeiret, & ad eam p raret loco vero, quo ipsa prius fuerat, tinctionem noua exciperet ex unguento nobiliori unctio. Vteumque fuerit , suae illae unctiones apud Constitutionum parentem manifes hae sunt. Ae prior quidem etiam
hodie ab aduersariis apud quos haesit, pro mera baptismi caerimenta habetur. Posteriorent, quam pro legitimo, & proprio, & a bapti in D G 3 diue -
209쪽
dii terse sacramento censent, huius auctoris aeuo unum quoque ex. caerimonialibus baptis: ni ritibus suisse nemo teso clarius docet , vomirandum sit, quod eum Bellar minus inter sui dogmatis testes, alteriores edere non erubuerit. Primo ipse capitis, in quo ritum hune exsequitur titulus unimonem ad bapti simum pertinuisse clamat, αλ ρινί - ορ θε :qῖ αγίου βαδισμαλ, De diuina initiatione sincti baptismatu. Ergo, nisi titulus mentitur, quod in hoc capite ἀς βαnlio ae 'οῖὰς Omin, Episcopus tinisos rugaenta rngit, id inquam, Τη: υνά- eπου initiationis, siue celebrationis baptismal, pars erat. Idem euineti & caput sequens, cuius hoc quoque lemma eii , -ανα τιαν
τη. Vliam causam habeat baptismus in Chiusam, ct propter quid eorum,q in ipse, unumquodque dicatur , ct fat. Iam chrisma eorum, quorum causam ac rationem cur fiant in hoc capite editi erit, unum est Ergo &eorum, οῦ ξν βαπτισμύ πρα ita , quae in baptismo sunt, unum
elitisma filii. inae vero in baptismo fiunt ea non ad ipsum, sed ad aliud leorsum sacramentum pertinere absurdum est. Sed ipsa capitis verba idem quoque loquuntur; Lινον sinquit τὸ α β εα, et ιΤ:ν
ita vero adhibetur pro sepultura ; oleum pro Spiritu san Io; signaculum
pro cruce , chrisma, 'fessonu confirmatio; Patru commemoratio , tamqnani cause 2 emissoro. Tum addit rationes , cur Filius quoque,&Spiritus Sanctus commemorentur. Quid istie iacit chrisma, si baptismi ritus non est λ Si id e baptismo eximere ae deripere licet; lice
bit & oleum, & Patris, Fili j que commemorationem; inter quae me dio loco, bapti malibus utrimque ritibus veluti stipatam, septum, atque conclusum tenetur. Ipsa et hie attributa signis ratio eodem pertiret. Dicitur enim consessionis, quae nimirum in baptismo editur, confirmatio, & asseveratio quaedam; quod qui chrismatur, eo te Christianum este,& Christi dicet pulum ac membrum profitetur, eaque ratione fidem hau lo ante i pii datam re & opere ipso ostendit este veram . id est confirmat. Eadem occurrunt in alia operis parte, quae ipsa hunc quoque titulum profesta K-etit'ἡ- c u βαπτί- ζ i. Conotatio Domini, quomoda' baptizandum. Tum ipsa haee capi
210쪽
θaκῶ . Vnges autem prim eleo sano Io; desnde baptizabis agreat; pe tremo mgtrabo unguento ; τι sit rectio Spiritus sincti participatis ; aiqva,mertisfmbolum, ynguentum , paitionum signacalum. Vides, ut quod titulust ollicebatur, baptismi citus sigilllatim exsequatur; unctiorrem ex oleo
litiplici; tinctionem, silue meritonem in aquam, consignationem denique ex unguento. Erant emo hae initiationis baptismalis, sine ut ita loquar, s biennis ae ritualis baptismi tartes tres ;c quibus postr mam, id est chrismationem , siue consignationem , a reliquis duabus avulsam , Latini nostri absurde ac ridicule, &praeter manifestam v terum mentem proprium seorsum faeramentum fecerunt. Sed Mverba sequentia diligenter obseruanda sunt ;&δὲ inquit
Siu autem non fuerit oleum, neque u vel trem, stu es aqua tam ad unctionem , tum ad gnaculum, o ad confestantiu mortui.
Hi ne enim primo constat id , quod nos defendimus i signaculuin sine chrismationem isse bapti imi Caerimoniam, non autem aliud proprie ,δc per se seorsum a baptismo sacramentum. Est enim saltum Se absurdum unius sacramenti materiam ad alterum exhibendum susticere; ut si baptismi aquam quis dieeret ad Eucharistiam satis esse, si quandomnis 5 vinum desint; vel panem Eucharistiae ad extrema:rivinctionem satis elle, si quando desit oleum; quae sine totidem po tenta sunt. De caerii non iis vero optime id dici potest; ut de unctione ex oleo fatentur aduei sarii recte dictum eile , quod hie habet Διατα- γεῖς, ubi des oleum, aquam ad unctionem satis essit, hoc est viliquet)per eam unam consequi baptizatum, quod virino baptismi solennis, siue ritualis significat. Vnde intelligitur istum de unguento, siue de consignatione eadem quoque sensisse, eamque in rinioniarum censu me ac unctionem ex oleo , habitille; de qua scilicci plane eadem loquitur. Sectando hine liquet istum ,& alios vete: bes, ut Ut magni hos ritus faciant,& in iis commendandis interdum et t. rara obisquam sitis est, rhetoricentur, omnem tamen baptismi vim sensille aqua s Ala , Domino Christo instituta contineri caetera ad exorirandam,ae commendandam, potius quam ad efficiendam initiationem. addita esse. Tertio & illud obseruandum est, 'miod hic scriptor in duobus istis locis simplici ex oleo unctioni virisus est participationem cor stanter tribuit; & praeter Latinorum sententiam , qui hunc chrismationi nune vindieant,ge ad nostram sententiam sane percommode,
qui hine discimus siquid Patres ad virilis Sancti participation m similiter referant, non eo fieri. ut id statim pro vero, proprie, per se ac
si tam sumpto sacramento habuerint; cum bie noster unctionem e