장음표시 사용
241쪽
Graecorum malom , non prosecta iterari, magis quari ipsum lavocinum passi essent. Georgius Pachymeres, qui sib Michaele Palaeologo iuream. 1 o. floruit idem quoque de chrisinatione sensile ex eo deprehen tur , quod sui pseudo-Dionysi j supra deseriptum nobis locum ex ea in mei. EM. pite de Hierarchia Eccles ibo quinto explanatis ita seribit ;
obiecisset ιμοωδε baptismin persicerdotes admi uinatur, dicis quia ne Mnc baptismum perfecti ministraa, me abs ait presbyter. Om --
erit visopo, ad baptiorum chrise te inuuendum. Quippe hic antiq--sfuit. De loei totius sensit, accuratius postea. Nunc satis est ob E seruare, quod Pachymeres cum Symeone & Harmenopulo clarissime statuit, qui baptia tineque chrismat, baptismi im ab eo ministratum impersei tum P e; Imperfectus autem non esset, si chrismatio nulla baptismi pars esset , sed proprium per se ae sintsin sacramentum constitueret, quod nostri Latini volunt: Neque enim impersecta unius saeramenti administratio ideli censeri vel debet, vel potest, quod non una aliud quoque aliquod sacramentum administratum foetii: Ita verbi gratia, si quis rite baptizatus, non tamen una, ut loquunti . communicatu fuerit, nemo ideo dixerit baptismum ab eo sit deptum imperfectum suisse. Ergo manifestum est & Georgium , &ipsim quoque ex Georgii sententia Pseudo Dionysium credidisse ebrium tionem veram esse ritualis baptisini administrationis partem ; Quae 3 Latinorum olim fuerat sententia, ut ex eo liquet, quod&ba de baptismum ipsim vel manus impositione , vel chrismatione sutrius. que enim eadem est ratio )perfici di rent, ut est capra obseruatum.
ditur chrismationem Graecis esse baptismi caerimoniam; ias use tur tribus argumentis. i. quod ii neminem nisi chrismatum,ad Eucharistiam admittant ; Σ. quo ab haeres con uersos chro M. f. qu presbyteri apud eos chrisena t.
C E o quid ego singulos confinor Hi ne eommunem esse totius Craeeorum Ecclesiae sensem, publicum gentis Eucliologium, siue Ritude,& exeo uniuersari apud eos praxis in No nim apud
242쪽
eos ut apud recentiores Latinos, duo diuersi fuit riptisini, de elitis irationis ossicia: souae distinctio, vi quiuis istit, ne acta erat', si
duo haec diuersa esistituerent sacramenis,sed unum,idemq; est utriu' inus plane ut apud Pi a Dionysu, de apud omnes vetustiores,in cium ; quod, non diuersis capitibus , Sed uno eodemque totuin con tinetur. Titulus est; Aκολουθ- ου Gnsustentia, siue 'solius , ordo dii baptismatis. Ergo ad τα ακολουθίαν sta, tu C r, ad Ordinem, vel, ut recens interpres maluit, ad ostium baptismi pertianent , quaecumque in ea tractatus parte, siue in eo capite, traduntur ;Haquatiun, vi olei benedictio; ut baptizandi ex oleo unctio ; ut elucdem i n aquas trina mersio,& abluti vestitus. Atque his continenter adiungitur, pruis precatio ad chrismationem,tum ipsa chrismatio; καὶ inquit . - ν--ύν ταυροῦ τ --, -- ς ε ini, ραμ. ού ς iasit. σ
Spiritus Sancti. Ameis. . Omnia, ut liquet, ex septimo sed indae syno uin menteae supra deseripta canone ; nisi quod pedum 8c manux inullam Synodus vel praecipit, vel memorat unctionem. Nimirum Muidum est, ae insaturabile superstitionis ingenium; veteraque inuenta, ae priores ritus nouis fere auctariis locupletare gaudet: ut si semel vltra Dominica praecepta ieris, nullus sit futurus rituum es omimoni rum finis. Sed haec quidem alim. Nune quod ex his liqiiidb constat, .eoncludamus, hoc liti equid ex Eucliologio recitaui intra chrismationis, totum ad baptismum pertinere; in cuius ordine, siue ossicio collocatur. Itaque esim Graeci nullam, praeter hane, aliam chrismati nem vel habeant, vel agnoscant quod de fatetur doctiss. ar, Euclio . I ii nouissimus editoriatque interpres hanc verb ad baptismum per-- inno in Tu tinere vel ipse hic in quo occurris bapti Eu ut ait Goar rit locus. s
evidentissim doceat, illud postremo Litendum est nullum apud eos .esse, ab ipso baptismali ritu diuersum iaciamentum. . Quod praeter haec, quaedam etiam alia Graecorum de hae chrisma
tione scitaeonfirmant. le illud est primb, quod ex communi iveteris utriusque id est Craeeae Latinaeque Ecclesiae disciplina ex ALBaspineo supra obseritata, neminem putant ad Domini mensam ad mittendum, qui idem non siserit ebrismatus. ωδῶς Mu M. eoe, η - . inquit apud Areudium loannes Nathanael ex recentioribus
lino viatis communionis particeps unquam esse pores. Atqui hoc apudoni in Ecclesiam valet, valuitque semier, si nihil hominem ries
243쪽
a16 DE CONFIRMATION S.I UB. II. haptizatum sacra commilitione arcere possit; nisi vel admissum post
Baptisma crimen poenitentia dignum , vel certe tenerior aetas cuius tamen neque vel olim apud veteres habita est, vel nunc apud Graecos habetur ratio, qui etiam infantes commου nicant. Itaque apud Lat nos, quibus chrisinatio aliud bbaptismo i, ramentum est, communi cantur baptizati ,etiam non confirmatu Clim ergo apud Graecos i moad communionem admittatur, non chrismatus ; liquet eos chrisma tionem pro parte vel ricii baptismi habere; ut non putent rite bapti etatum, qui idem elatilinatus non est; quod ita tamen accipiendum ei
ut de baptismo ut sic dieam Glenni, ae rituali intelligatur. Nam si
res abselute spectetur, valere etiam'apud eos interdum baptismum, cui desuit sed ex idonea cauila, chrismatio x eo militare potest quod de Ruthenis narrat Areudius. Ait enim totam istorum genteni non chi limate, sed oleo in moram ab Episcopo benedicto quoscumque baptizabant, tracten is ungere consueuisset eumque usum inde exortum coniicit, quod cum Graecoriam quodcumque est chrisma, non quibusvis Episcopis, vi apud Latii os, sed ab uno Constantinopolitaria Patriarcha conficiatur; Ruthenis dissicile ellet ob locorum distitutam, quotannis Constantinopolim ad chrisma sinendum mittere, vel et tiam sociaste ipsum ea copia, quae toti genti latis esset, comparare , obpretii magnitudinem adebenim eam cst haec annona, ut, quod Ascudius memorat, Graeci aliquando in Rusita paruam ampussam chrismaruducenis aureu Hungaricis vendiderant. Ilamie Ruthenos, crem siue obissas, siue ob alias causi a , chrisma copiolum comparare non possent,
putasse eo se carere sine crimine posse; eiusque in tuo baptismo absentiam illito ita firmorum oleo quodammodi, si tendam, ad , ut sedi eam, coni solandam censitisse. utcumque sit, i Ile quidem, velut rem notam, d eon fellam narrat, Ruthenos sine versi chrismate hactensis baptizasse. Atqui non ideo videmus ips'rum communionemr pudiaue Graecos; si ii Ruitas, veluti suae Ecclesiae partem, semper an tea habuerimat, ac fouerunt, habentque etiam hodie. Vndὰ intelligitur eos chri imatis in baptismate ritum non ita ne illatum, censere ,
ut non possit aliquando Daptismus eo sine baptizati fraude, aut di Qndio carere, ii quidem caussa sit iusta & idonea. Quod vero gloriatur Areudius se haec apud Ruthenos ex rituali graeco pon facim , atque
transactam ab iis cum Ecelesia Romana concordiam, in meliorem sormam redegisse ; id ego inquam, totum in medio selinquo ; qui non nesciam, quam sublesta sit Latinorum nostrorum fides, maxime
ubi res a se in longinquis festas praedicant.
Sed & Graecociam chrismatione in caerimoniam tant im fuisse,
non verb ullum confirmationis squalis Latina est sacramentum, illud. etiam secim id euidetatissime conficit, quod ii ex quacumque haeresi conuersis
244쪽
Da CoNrix MATIONE. LIB. II. 2I7 CA Vii. nuresbs chrismant: iique e 'rum mos non pabsteriori/m Graecorum est E is error quod calumniatur Areuditis j ita perpetuus iam inde a mulis simis temporibus Orientalis Ecclesiae usis. De veteribus, si pr. sitis
diximus. De recentibus, res ex Areiadio clara est, qui fatetur hune ud Graecos esse de omni haeretico conuerse canonem. καθαπ3ροἰ2αHιζό μοι, Vngatur chrismate instar eorum qui baptizantar
ubi notandum obiter, non post baptisma, sed in ipso baptismate, τους βα Τ , οὐ c-rno. Idem ex Iobi Monachi de sacramentis tractatu Eaee in eandem sententiam recitat; το ς οῦ
atque ignauia, vel vi cruciatuum lapsi, Christi idem negarunt, denub diui-nJ unguento ungentes, ct icrum in ipsis signaculum renouantes , arusiam gratiam Spiritus Sancti reuocamin ; o Deo rursus eas coviungimin, ct co ciliavias. Qvd ipsa; a quoque is praestarum , qui ex quacumque baroi se conuertunt, stad Cttholicam rectὸ hutientem Ecclestam accedunt. Quin& iste Iobus addit selenne quoque esse Imperatores, inad & quosdam Pontifices, tametsi iam antea post baptismum, ut moris est, chrismat , nihilominus tamen, eum inaugurantur, diuini unguenti signaculo rursus inungere. τὰ Oi: si inquit) αγα χευσάς is πάντως, ως Πος παπι is re βαίισμα αμως άρις ωου μυρουσαραγi: Cautulatur Areudius non suisse unquam chrismatos Imperatores, vel Pontifices dum inaugurantur: quod ut contra Iobum probet, locum ex Eucliologio recitat, in quo dicitur Pontifex τῆ κέραλη F βamis.c ς - ρ: ῖὼe - ων τα μυρον, capiti Imperatorum crucis figur. unguentum, siue .chrisma infundere. O acutum hominem Areudium t Quasi ver non hoe ipsem ebri sim re sit. Itaque optima Iobi fides; qui id quod re i-
acbrima est, simpliciter chrisma dixit: neque istorum formulas aedistinctiones frigidas attendit, quibus veluti praestigiis, effecturos se . a quoties libuerit putant. ut quod i phaestirapha non sit, et etiam vi quod stapha non est, se apha sit tamen. Mitto Symeonis Thettalonidensis,&Nicolai Cabasilae de chrismatis iteratione testimonia; quae apud Areudium sese deseripta videat, qui volet. Atque hine est, quod Graeei Latinos ad se accedentes ungerent, antε Concilium Floren- etinum ; quia eos selli det pro haereticis habebant; 'ut ait apud' Areu- ibida. iis =i dium Marcus Ephesus. cum ergo Latine chrisinationis sacramen - tum iterari ,lillan magis quam iesim baptismum, sit; vel caeci . . :vident idem cum Latinorum Confirmatione neque tunc esse, neque
245쪽
-P.Wiar, et is DE CONFIRMATIONE. LIB. II.
verbunquam fuisse illam Graecorum unctionem, cuius iterandae, de post apostasiam , vel haeresim ad Ecclesiam redeuntibus de ninio con . urendae nulla unquam Graecis religio suit.
C A p v T XVIII. 3. probatur , quod apud Graecospresbyteri chromant atque
hunc fuisse apud eos, etiam olim , usum contra P. Aurelium defenditur i. ex Pseud Ambrosio in Paulum. 2. ex tauri
somo, Udoro Peli ota , Oecumenio, o Pac mere Oaismones soluutur, 3- ex Photio , ct Nicolao P. R. I. ct Ruthranuis eiusdem auiscrip ore . . ID ipsum postremo euidelitissime probat, quod haec unctio apud
Graecos a presbytero-nune ministratur, & semper ministrata est; cum Latinoiu in chrismationem non ab alto,quam ab Epitcopo conferri fas sit. Cum enim minister sacramenti de eius essetitia sit; ut v lere nisib legitimo ministro collatum , non possit , apparet Graecorum cluismationem, utpote a ministro legitimo minime collatam vere
Latinorum saeramentum si quod revera esta , quale ab iis fingitur γ quaquam esse polle. Iam vero apud Graecos chrismare presbyteros, dc quidem iam inde ab antiquissimis temporibus demonstrare facile est. Mitto tria prima Christianismi saecula, in quibus iam ostendimus nullum oecurrere huius discriminis apud ullam Ecclesiae partem vestigium, xt presbytero baptizare quidem licuerit; consignare vero non licuerit. Mitto Firmiliani supra descriptas voces in genere assirmantis , nullo episcopi a presbytero discrimine, maiores natu sid est presbyteros baptizandi ct in inum imponendi posuere potesatem. Mitto disertum Hiberitanae Synodi canonem , ex quo supra demonstravimus Latinos ipses presbyteros manum imposuisse baptizatis, nedum ut eos chrismare non potuissse putemus. Sed Graecos, etiam ps*DVbi tempora sidest post m. D. 33s) eundem usem constantet tenuisse clarii inest. Primo distri tum eadere extat hominis Latini t stili onium , & quidem vetustissimi. R. sermor est commentatic tum in Paulum, qui Ambrosi nominei de vino hodie circii inseruim & an. P.M'. Gynodo Paris iis, α an. D. 0. M, Hinc ro Re mensi, de an. 861. Synodo Aqui ranens laudati sunt ateor tame
246쪽
mustonim sententiam , existimantium hoe opus esse Hilarii Ecclesiae Romanae Diaconi, qui ctimaban. D. 3s . florere coeperit, heile potuit ad Damasi tempora peruenire,sub quo auctor ille,quisquis est. se seripsisse testatur. Damasus enim ab an. D. ad a.38 . Romae Mit. Hilarium autem Hille verum illius seriptoris nomen eonstare videtur
ex Augustino,qui quaedam eius verba non semel recitans, ea constanter Hilarii nomine laudat. h Neque nos ne ita sentiamus , deterrent ε i. .. eonu.
Petri Au reli j rationes. Ait ' ille noe opus praeter innumeras mendas plurima passim habere a Catholica doctrina de gratia ita aliena, eontinui auctor ab ipso Pelastio factus, institutusque videatur. De mendis 'stustra hute inuidiam tacit Aurelius. Vix enim quisquam Patrum est . ON L mendis immunis. De Pelagio nihilo felicius obstrepit. Hune non ,, 'suisse pelagianum vel laudatus ex eo ab Augustino locus docet ; ut alia mittam non pauca toto opere sparsa elim principe Pelagii dogma' te, recta fronte pugnantia. Ceterum si infra Pelagium vixerunt quia cunque in hane partem peccarunt, suis seculis mouendi erunt. Hi latius Pictaviensis, Ambrosius, ipse Chrysostomus, Graeci sere omnes ut nihil de vetustissimis Iustino, Clemente, Tertulliano, aliis, dicam. Nimirum istis ante exorta Pelagh certamina , aeeuratiusque ab Eccle- , sia discussam ae expositam hane Christianae dominae partem securius agentibus non pauca exciderunt periculosa, de a veris abludentia. Ethaee ipsa nostri huius in talibus securitas hominem ante Pelagium vixisse potius persuaserit: Qitanquam neque illa sortasse omnia, quae Aurelius Pelagiana in hoe opere esse putauit, vere Pelagiana sunt.
Multa inesse a, &nos lectione ipsa discimips, & addu&s ab Augustino locus fatetur. Sed sinquit Aurelius': eum quem laudat Hil
rium Augustinus Sanctum vocat; qui Hilarium Diaconu,Luciferiani schismatis portione, sanctum vocaturus non sitit. id, si Hilariu sellic
mali fauisse, quod nos scimus , nesciuit Augustinus 3 Quid ii Hilarium fortasse, quod nos ne mus, resipuisse cuit Augustinus 3 Ce te utrumuis facile fieri potuit. Denique obii est Aurelius quod quosdam in Hispalensi II. Synodo ex S. Hilatij explieatione epistolae ad
Timotheum citentur, quae in his Commentariis non comparent. Esto.
Quid tum siet 3 Ergo sinquit facile intelligitur extitisse Olim alium commentarium invisolis Poli a S. Hilario scriptum, Pictaviens an aliis, non facile dixerim. Si in epistolam ad Timotheum dixisset, ferrem. Eius, cuius in Paulinam ad Timotheum epistolam extitit Synodi Hisp. alen- ει tempore commentarius, extitis Ie& in alias omnes Paulinas nihil necesse est. Nune eum laudata ab Augustino Hilarij nomine .erba in Ambrosianis in e sitalam ad Romanos comentariis legesilunoni nino
eredibile est non Ambrosij, sed Hilarij alicuius id opus esse. Sed quis quis sit,certemausi temporibusxixisseeli ipsi potius credo assitati tu
247쪽
ωAp. xviii. 21O DE . CONFIRMATIONE. LIB. II. . quam Aurelio neganti, eiusque fidem temere, & abique vera vlla .r tione sugillanti. Ne lite ei lim quod iste ait liquere, id vel probabile, esse demonstrauimus, ut auctoriam ante annos roo. . cum laude no
minari, &velut variis ex Meselix Do tibus appellari ad luee usoue tempora solitus, nunc absque ulla ratione haereticus & impostor ii, beatur. Is .vero de Ecclesia Alexandrina nobilissimo Graecani in Eri, με . me libro, ita scribit; Deni lue apad Lu proni presbyteri consignant, si praesens non sit uisivin. Idem testatur , hue idem . quod placet Ais relli siue diuersus seriptor quaestionum in vetus & nouum Test C ' η eerte& ipse Augustini nomines tametsi perperam aut i. i. , 828. a Synodo Pariueias an. D. 8as laudatus. In Alexandria linquit 6 'r'' r oram 'pruni, dest Episco', consur lync 'to. ' 'r' ' tr inquestune locum aluuit Sirmondu , t probaret prest yteros iami lis temporibus ii ii maiiee, non. dubitans chiilia rationem ab Ani j thet i. hoc sciiptore voce fui in significatam. Neque sane de sen. o isod ii rςpugnauit Aureliu I Tanzum scrip s is fidem atque auctoritatem Hent Him. eleuauit. Sed nup vir doctus ex Alan a praefrine negauit eam esse Uctoris mentem; duobus pie suis viri; Salinasio, Isson ullo , qtucon gnationis nomine aut censrmatonem it meatorum, aut ρ ' hiam b dictionem, aut 'ta n 'dors in colh cr. tioni ni denotari aserina uerapi , α λιψ αν exprobrauit ipse fidei ater seuerat m, o vocabulo se
iam Lunari, a consi rationem sigin Mari, idque ex a terius de Quae stionibus scriptoris loco satu constare dictitans. Fateor primum ii cmihi mirabile videri; quod rem, quae, si isti Theologo eredimus, s tu constat, constare tan ' non viderint non inpdo Salmatius &Ploim delius nostrorum eruditissimi. sed etiam. Sirmondus do Petrus Aur lius aduersariorum reco phaei quodque iam latepatuerit crassae ii lius, quam censor memorat. cai go, ut & nostris & hostium castris paritet incubuerit; nem nique tractenus verum & quidem conliquido cernere permiserit. Omnes enim nostri ,& aduci sarii in hoc errore on enserunt, ut alla Hilariana cpii ignario sit clix - , matio. olus hic, quo I m, aliter pa)ne iudicat illatiit, et videtur quod sane verum est, eandem esse ΝΠ iusque loci ratjohem, Non ' abnuo. N unde rei. verborum g manitas idqiatis: hcet i& eundem esse utriusque operis scriptorem, multa sua ei R. Titimi vir doctus at sumit in loco ex maestionibus se .lox esse T chamfliam confessare. Η ' ver iniri q iidem e , Uxu sim rei inui in i vehementer afri t, Nim m. e ., tinai. ape
nullam attulit, Conscr. in 1. ocem generalem vis maximi ambi rus ut put i, non De Muit; . quae tam x personis ii aut dς xςbus dieiu
248쪽
manus stripolitione perficiebantur. On ignare anguibus est ; neque quod equi dem meminerim , de Eueharistiae eonfectione simpliciter,
ut hoc loco usurpatum. Nouus quidem interpres nullum huiusmo/di locutionis exemplum attulit, in quo hoe senili co signare dicere. tur vel Episcopus, vel presbyter inon Eucharistiam celabrare. Itaque cum eadem iit utrius lite loci ratis, δοῦ unius consecratio alterius sit consipiatio ;t omnino potius & verius videtur P ut id quod generalius est ex eo interpretemur, quod est specialius Sc magis proprium, quini cotitia,&consecrare de obtigiaatione intelligamiis,. quam meo de Eucliari itiae confectione I cum cost rationem quidem consis Distionem & esse & dici omno confiteantur ; Eucharistiae consecti non dici simpliciter consignationem, ne minui opinor, audiuerit. Sed altera subest ratio a rebus ipsis petita, cur de noua expolitione mihi nondum aluc siet. Eius auto ori modo concedit, sed etiam ipse inserteponit presbyteralem coiissignandi absente Epis. mpo potestatem hic ut rem commemorati AEnpto peculiarem. At potestas Euchari stiam abseivel pii copo ctnsecrandi presbyterorum aEs: ti pedit liaris Damali certe temporibus' i non fuid, Sed omnium presb)toto cum ii qui sitis olbis Christiam prouinciis, etiam Roma , ct iii toto Iccidente e6inmunis . Neque puto ullum christiani sint vel tempus, vel clima monstrati posse, quo presbytero non lic uerit extra Episcopi pricientiam Eucharistiani rite conficere. blane ergo con Acrandaefucharissiae potestatem nequaquam intellexit Commentario nim scriptor, cum dicit apud AEgyptum p byteros ceu rare, si praesem vino spis opus. Itaque donee vir do ius stram illam nonami de in P ditam expolitionem cenis & idoneinrationibus suis, nynire demon strauerit, nos in eo, quod Latini Sirinondas, & Aurelim , quod 'Prote, stant Salmastis, de Dion restiti, viri dii etiarum partium, studioru q; institutorum inter se discrepantium .,vno consensu admiseranti ta ili ter consiti iescemus ; & ex veteris Commentariorum seriptoris fide pro certo atque indubitato habebimus, etiam ipsis Damali 1 edulo 2 mia Ecclesiae quae Grae nobilis portio fuit presb teros cois
Da sina taratim te sipraesens non esset si opus. Qi md enim obii est
Autes ius nullirinali lim si riptorem Graecum, I atiniimVb hoc ti idem id inquam dc falsiim est, ct natile. Falcim; etsi enim nemo fortati aeterhon ite Alexandrina re Aegyptiaca proprie ecclesia id
me , tamari enm.de Graeca, ad quam merandisna pertitiebat, simulta habeam ab L eumque iis in ea vises perpetu inniis it - hodie si maneat letini mire mirum videri debeo quod de Afrist i; haee pio diderit amnor laudatus. Sed S hoe quo L molitur Aurelius, sat se est. Fac enim plane huius moris nullum extare apud alios vesti uti s manane aestuamplex aliorum idensura. huius a leti erationi opponi
249쪽
Non ne mile fieri potuit, vires, quam hie assirmat, vera suerit, etiam si eius nemo meminerit auctorum , cruorum scripta ad nos peruene-rrunt 3 Quod enim alios non modo suere, sed etiam repugnare ait Au . relius, id equidem si probasset, erederem. Nune cum ne unum quiudem, qui repugnet, afferat; non est quod dubitemus nullum ab eo repertum , qui repugnaret. Ego vero proseram, qui non modo non repugnant, sed etiam conseritiunt presbytero eonconandi, siue chris.
mandi ius suisse in riclesia Graeca. Ex vetustiorinus supra sintdo Clementem iam edidi; ex insecutis temporibus, hoc est ex quinto si culo pseudo-Dionysium edo in loco supra deseripto doeentem 'terumfine chrismate trunquam bapti im poscere adeoque squod ex hoe necessirio & euidenter sequitur, eum chrismate baptismum peroficere. Nisi enim ita esse concesseris, necessario tibi Gendum erit putasse pseudo-Dionysium nunquam a presbytero baptismum petii
quod plane cum his eius verbis pugnat; quae eum prestmeriam nogant absqueehrismate perficere baptismum; eo ipso statuunt atque assirmant eundem cum tarismate perficere baptismum. Cum ero uterque hie scriptor , tametsi falsi nominis vere tamen ritus in Mesosa Graecanica quarto quintoque taculo selennes deseripserit, apparet illis temporibus, non Alexandriae modo & in AEgypto, quod si bat pseud Ambrosius, sed in tota Orientali Ecclesia hune suisse m rem, ut presbyteri chrismarent , iue consignarent. Hoc quoque ve rum esse eo satis docet Chrysistamus, quod Episcopos praeter unum ordinationis ius , quicquam habere negat prae presbyteris singulare, M. ψ inquit )-μόνω Mi ' ανα δελκα . ω Coo Mόνον δοκοῦσ1-λεονεκτειν Sola enim ordinatione supra eos ascenderunt.
Episeopi) ct hoc solantisteris superiores esse, siue hoc unum amniin,
quam presbyteri habere videntur. Si solam ordinationem prae illis ha Debant .seopi, manifestum est presbyteros chriimatione non o. ruisse. Neque noe unius est Chrysostomi dogma. Eadem habent in eundem Pauli locum Theophylactus, & Oecumenius. Chrisinasse autem Chrysostomi temporibus presbyteros id, quod in eius vita uarditum est, euidenter conficit, ut est sane Glerter&ingeniose ab erudibus. Blondello nostro obseruatum. Natrat enim in eo opustulo Palladius, cum Ioannes Chrysostomus ex Ecclesia, inimicorum factione pulsus, a pontificalibus omnibus abstinere iussus esset, presbyteros de diaconos, qui ab eius partibus stabant, competentium Constantin Politanorum tria millia tinxisse; eosque Areudium immissis satelliatum globo palantes in agris postridie oppressisse, cum ea multitudine humum esset conspiratus. Vnde intelligitur,istos omnes
albatos sitisse, adeoque Sc eontignatos stincti enim statim albis in. duebantur, dc taxumabantur λ α quidem a presbyteris co gnatos.
250쪽
Chrysostomo enim , qui unus erat urbis illius Epic opus , tam eonsignatione, quam caeteris pontificatus ministeriis interdictium erat. Atque hine patet , quam temere negauerit Aurelius ullum dari Grae- Amtet. Neum auctorem Catholicii m. qui presbyteris ius chrisnandi ante Pli tium tribuerit. Vixerunt enim certe ante Photium de Psoldo Cleamens , & Pseudo Dionysius, dc Chrysostomus & Palladius. Sed &eo progreditur Aurelius. ut Chrysestomum testari dieat Eeelesiam sit temporis Graecam ab hoc usu abhorruisse. Citat autem haee ex eius in Actus Apostolorum homiliis , Videtur mihi sinquit Chrysesto- hori. a. mus in hic Philippis ruin e septemfuisse , secundus Stephans. Idea 2 bapti
eans Spiritum Sanctum baptizatu noa dabas. Non enim porestatem ha Lu. Hoc quippe donum solorum duodecim erat. Et infra , Potestatem pridem acceperant faciendi gna; non tamen Spiritum altu dandi. Hoc se itur in Apostitu erat singulare. Quare Ecclesiae coryphaeos, nec Gos alios ridere est bοιfacientes. resatur sinquit Aureliusὶ tum potestatem com serendi sacramentum Consermationissetis apostola, eorumque saccesseritis Episcopis datam tum suo tempore hos solos ea potestate usos esse. O eoru fidentiam hominis immanem l Hoccine vero testatur hoe loco Chrysi,stomus 3 Atqui ille neque de Sacramento , neque de chrismatione , neque de oleo, neque de Episcare, neque de pred reris, neque de sui temporis isti hie verbum vel unum fecit. Tantum ne de nostro stupore sibi promisit Aurelius, ut nos putauerit non animaduersuros aliud esse,
quod scribit Chrysostomus, aliud, quod ipse colligit 3 Ait ille solas Apostolos, solos duodecim, selos coryphaeos, id potestatis habuisse, ut Spiritum S, aliis darent. Quem autem qua se te, Aureli, Spiritum in' p. telligit 3 Ipse dicat , G . Imaoἰων mi bari, inci ait, Spiritam signorum. Nam -υμα α - ά: Io..c Spiritum remissonu ac pille ia in ante Apostolorum aduentum Samaritanos, adeoque & tradidis te Philippum eorum baptistem assirmat. Spiritum vero signorum, hoc est prophe tandi ,& variis linguis loquendi, negat accepisse a Philippo Samaria tanos; vel quod Philippus id Apostosis honoris forte reseruans,non dedisset, vel squod ipse verius putat ) quia non habebat hoc donam ; nimirum Q dandi Spiritum signorum. Ergo hoe Apostolorum ἐξηριον, & praeei- mum sint, de singulare , non ut tuum Aureli, sue oleum, siue balasamum ministrarent, cuius neque apud Lueam, neque apud Chrys stomum ulla occurrit gutta, sed vi aliis id Spiritus chalisma darent, o signa fiunt. Quo dc illa pertinent, qiue tu ridicule ad Christa
Itomaei temporis Episcopos retulisti; zὶ κορυφήμους , - αλλους τινῶν, ain, Hῶν isti, iGι. Vnde θωυμuos, non alios visos, hocsaciem resisti leuetis. Co pheriunt οἱ δε πικα, οἱ A'τό Mι , ut paulo ante no
minauerat; totius Ecclesiae apices ; vere coryphaei. Solos isos sinquit)Mificereri emio, nimimmiti Scripturis, in e uia Actis,in quibu nullum,