장음표시 사용
261쪽
πάν-ων ω: μιῶλαι βα,ον ἐξ-ύη δ. ινσω , dce. ut incorruptious unimo , t sitia a natura, animae, corpori, Ime reneratio, omnu si dolici machinamenti ex Go, in immunitatem a malu Me ex eo uncti vel idud quoquor sumenti is stat in glariam tuam, oc. Haee illi de suo oleo, quae si clim iis conseras, cauae de virguendo mox ad diantur , & quorum magnam partem nos supra recitati imus , utraque γsaria reperies. Nam & precationi precavo altera nihilo religiosior respondet, &formae verbis conceptis conssuati forma similis, imo C tum*rti iudicio deterior his verbis expresta, Suiuaculum doni viri Sancti, Amen. Et ea denique quae de unguento praedicant adeo non fiant iis, quae de oleo dixeriuri magnificentiora, ut etiam nonnihil in- riora videantur. Hoc enim unum de unguento a Deo petunt, vir generato signaculum danio ti, o dorsidi. O ommpotentis sui Spiri . Ursivm corpore, ac pretio sanguinu Christi sui communio um largiatam, utque in sanctitate sua custodiat illum, in rera me confirmet , a maligno .ct omnibus illiin astutus eruat, o salutarisuo rιmore in puritate ct iustiti mi amiss-cusodiat, ut in omni verbρ ct opere Deo platituisti res evadat regni caelestu. IIaec enim aliquam insi unguento vim d illae liciendax iste non significant, sed omnia umpliciter , Dei. victui ct bonit iee pexunt; illla vero saperiora de oleo ita die bantur, ut etiam eius vi acinterirentu Deum ea, quae abeo poscebant, ei licere operari viderentvrsignificare. Quae cum ita se nabeant, apparet, i exco. quod unguentum Gneci hae ratione, hae sorma, his hie verbis in inritiant lcgitam concludit unguentum esse proprie. dictum a- inad eos lacramentum; Gugi profecto non poste , quin dc simplacillud oleum, quo bapti alidum linunt, pari omnino ratione de somm , ipsi in quin e proprie dictum, verique nominis sit apud eosdem saeramentum. Atqui neque Graeci id admittunt, neque Latini, qui Goleo illo ipsiquoque in baptisimo utuntur titulum ei vel rem pru- .prie dicti sacramenti xribuunt; sed utrique confitentur unctione', quae ex eos non fac mentum , sed meram esse e sint, viloquuntur , caerimonianet. Ergo neque ea q ae de unguenti apud Graecus atl- ministiatione, commemorauimus, vila ratione cere poli iiit, ut id apud eos verum ac legi timum prpprieque dichiam religionis sacramentum iit, vel prohibere, quominus id pro mera baptismi caci emonia censeri debeat ri quo loco ac nume o ieinper apud veteres fuisse dς-
moniὶ uimus q*oquq .euam apud Latinos illa parilis cli mario habe;ur, qvxiit a preM xero in vertice baptizati . Atque huic certe Graecorum unctio inii, o me ius, q eorumdem Latinoru'iconfirmationi respondet, quaeve olfendimus,&inter baptismi ritus statim post tinctionem, dca presbytero ministratur ; quod virui ct ς ventili christia om conueuit; a conflamauoius vcro Lati
262쪽
CAP.Mx. DE CONFIRMATION p. Lia. II. Sol ab alieniim est, quae neque , sed multis icti poli tincti, nem annis fit, neque unquam ab alio , quam ab Episcopo, eo
- sed nune secundo loeo de ipsa Graecorum professione satisfacie dum eii , huius sui ungitenti ritum in sistem illis, quae agnoscunt ae docent , mysteriis disertissime censentium. Ego vero eos theor hoe de iis testari, quos doctissimus Goar laudauit, Catiam syrtum, Arei dium , Germanum, Ner rhytum Rhodinum, Cariophyllium . alios. Fateor&ex Graecis id ipsum profiteri Gabrielem Philadelphiensem. α paulo vetustiorem Hieremiam Patriarcham CP. sed primo obserito, quod hie ipse Hieremias ingenue confitetur id ex Seripturis minime haberi, C- ου μύρου μυς ριον inquit θ - ἐμ ρira o. - Ic μια υnὸ HI μαθη F L iuini linguenti m e 1ium non extat quidem in sacru ciueris I attamen et ditum est a discipu-δει bi: Hoc autem a pseudo. Dionysio deceptus adiecit. Ec Eeel siae unguenti inuentum rotundzzribuit, dum negans mirandum esse . qeod nullam Selipturae iactantvnctionis in baptismo mentionem, g inquit) ἔ-- mα-άυτέ -οκόπ'HG, FH λώις ρη ς Θιι ελ αολλα ἐξ-ρι φκατε λἰso. Christi enim Ecclesia ei vi gratia
pro ciens, superiumui licto ct fundamentu multa in funis, iisque sese
ornauit. Item , κὐγξ Gm eia Sa ἡ ' ριυ ρων mi βά- ουμα ά ά - νωνία η αν-- .s, ἄλλa et Σοῦ -α δω- is . .eκκλησίαι , Γ λοιποῦ γ δ ὁ πῶ , quonim liniae sensum esse vere 4-- Arcuditis, si muti cesserusacramentumis sint. isma odi uina comin is , ct sine cissala nullo modo comu gere possit proptereaque - quasi dicat la extent in scriptura, atramen cinquit) ct reliqua , pace cum his septenarium numerum explent , tradita sunt ab Ecclesia. Haee . Hieremias, Latinis hare in rarte verecundion . ac sincertos, qui. ae Confirmationis saeramentum in litteris diuinis nullo, vi suprad monstrauimus, pudore repetere atque asserere audent. Iam sicat rorum Graecori H eadem , quae Hierentiae, est hae de relendentia suo ipsi ore aliud illud suum de Acramentorum numero dogma damnantae iugulant. Si enim christinat quod Hieremias confitetur) E clesiae inuentum est; non est proseia chrismatio Ecclesiae sacramentum, quae sua scilicet vere proprieque dicta iactamenta nulla inueniri omnia accepit;rnulla ipsa excogitauit, sis Christo suo instituis .ae tradita bona fide custodiuit. Ac ne hoe quidem Graeci praeclaristi mea suo 'lim Cyrillo scriptum quod iis hoe loco meritombiicit AG
cudius, negauerint; δει M Gγί- et μι ριων Mνδ. - .rib M mutuor , sanctorumque lai factamentorum nihil ne minimum quidem, absque disinu Scripturi suavi ducti Ciun ergo hane suam chrismationem ipsi Graeci Hier ta miae iiii
263쪽
Esui patriaretiae ealamo confiteantur neque in scripturis erastare, neque ab ip b Christo institutam esse, omnino necesse est, ut illud quoque , quod hine neressario sequitur, iidem confiteantur non esseram verum , ae propriedictium populi Chiistiani sacramentum, sed esseruuim ad bapti sinum exornandum ab Ecclesia mature quidem, non tamen statim, sed aliquanto post Apostolorum mortem re tatum ; quod ipsum Hieremias non inscite, neque ineleganter innuem videtur, dum significat Ecclesiam iis,quae inuenit , quaeque Giptura rum sitndamentis adiecit, veluti floridiori quodam & amoeniori sis rei inducto vestitu ex/rnatam esse. Hanc enim vim habere videtur verbum illud --ολirug, quo Hierethias hic usus est. Ut ergo hah: Graecorum dicta commode inter se conciliari possint, resip- n ino potare videtur, ut quod septem ess, sacramenta, unumque ex
his elle chrisma profitemur, id ab iis non sie dici intelligamus, quasi velint septem esse proprie dicta, verique nominis sacramenta quo cum iis i quae ipsi colantentur, consistere nequaquam potest) cd se,
ut Sacramenti nomine ., phrasi apud omnes, vetetes vulgari, α - rnos
significent, qui siue curisto ipso traditi sue ata risia postea re perti praecipuum quemdam, maximeque insignem habem in recepta apuJle relisione utan, Atque hanc distinetionem ipse Hieremias satis nobis suggerit, dum baptismum &. Eucharistiam αυε - ώωi preιψna ac principalia cramenta vorax, eo ipse innuensem tera quinque inseriori: scuiusdam esse Sacramentorum ordinis, quibus Sacram nil res ec immen non proprio, dc exaeqqo, ac ut in. ausi loquuntur, συυ--ωι, impropriet tantum , dc αναλόγως .
communicetur. Hoc autem sensu manifestum estin huiusnodi m steriorum numero vere a Graecis haberi quinque illos , quos duobus cadiiciunt, ritus, ac nominatim chrismatione Sed & illud obseruandum est hoc de septenario sacramentoram anu mero diebam , .noo veterum sed recentiorum tantum Graec rum dogma elle. Ioannes qui dem Damastenus , .vit timui Golli , cum Christianai omnem Theologiam eo opere, quod de orto dee raditissime inscripsit, coimplexus sit, ae veluti in locos sios distribuerit, septinuariam illam mi e , diuisionem Mullus tradi-wit. Deque diligentissimus, ac doctissimus Goar vllum eius auctorem vel Gilem edit symeone Thessalonicens,& Matthaeo Blastari ve riistiorem quem utramque postan. uoto . vixisse constat. Graeci ergo vel mysteri vocem late sumunteo, de quo diximus . sense ; vel certe errant, Sc , Patium fide, &a sua ipserum praxi discedunt; si
264쪽
Neque enim qui ilam apud Graecin de eo Humero sicile teperinchiliis . am Lutiris inuentus , eonstitutusque esset. .Nimirum GC .he Latinis aliqua re inserim' Viderentur, sua quoque mysteria in sopten tium 'huitem, di ferenda putarunci Vteumque: sit,i recentio rum Graecoruni siue erros , sute nodem votius reor ) ambigua aeminus froprialoeutio , n tineam vim nabero, ut quam noς sertim christitati em editis, ueritque Meuidelitibus rationibus det moniis baptismi ea rimoniam esse probauimus, ea non caerimoni sed verum ae proprie dii hum saerarientum sit. Vnde certum argu hientum de tota hae causa diicitur. Nain si,' quod statuunt Latini Hi quod Confirmationis sue iniminus impositione , siue in tarminatione filii in in proprie dichini saetatnentum solis Epicrupis mini strandum , neque unquam iterandum ab iisitio Christianisi i vel instituisset Dominus , vel tradidissent 'Apostoli; non est credibile eo carituram semper fuisse Graecorum antiquissimam , nobilissimam. per multa quondam saecula florentissimam Ecclesiam; cui & R thenorunt,& Armeniorum , ik Ethiopum in & Indociam quoquet Ecclesia hae in parte adiungendae sunt. Atqui constat exus, quae hactenust disputauimus , nunquam apud Graecos Latinam istam coinfirmationem in usu vel suisse antehae, vel etiam nune esse , multo vero etiam minus a pud Ruthenos, Armenios,& Ethiopas. Ergo
concludendum est eam nequaquam quod illi volunt j vel a Christo institutam , vel ab Apostolis praeoptam stille sed a Latinis, apud
quos los oetarrit, inuentam, aepaulatim in usum receptam. Quod
quomodo, quibusve gradibiis , atqueauctoribus persectum sit , nune postquam de Gircis abGluimiis,extequendum est ι C Λ p v i. . X IX. I
ejus ministro uouas S lues, ias . Rom. an. D. 326. Porii scuti libri ea de Ae ti a recitanturo expenduntur ; eiusque
. Nitio: iidem eum Prinnim 'aud Clitistianos institutum est , vi ivngeretitur, qui lapilli initiabantur, ista unctio apud Latinos aeque aeui id Gr eos, mera baptismi caerimonia ad quartum sedulumine hoatum finit; nequealiud inter utramque gentem diserimen de-yrehenditur, nisi hoc unum, quod Latini unctis manus insia per i in D lant; Graecisola unctione: contenti .noque olim, quod iquidem appareat,
265쪽
appareat, ullas manus impositione in hoc Iritia usi sint, neque vero nune utuntur. Accessit&iam pridem alia diuersitas. Diu enim est cum Latini duas chrismationes habenti; quarum unam etiam presbyteri; alteram de qua proprie est omnisaiam a nobis suscepta dis ratio, Gli Episcopi ministiant; Graeci vero, ut dem Bauimus,coitistantervnam , & habuere iam olim, & nunc qumite retinent, quam non modo Episcopis, sta de presbyteris factitare concedunt. Ae de manusilludem impositione, quam tandem abiecerunt Latini, de si i-pra aliquoties diximus, &:clicemus insta non semel. Chri sinatis vero negotium, ut apud eos quarto saeculo siue primo inuectum, siue ab eo, quod antea erat immutatum suerit , nune repetito de rebus quarti saeculi, ad cuius initia progressi eramus, sermone, deinceps dicamus. Eam in rem egregius extat in Pontificali Ioeus, in vita bl
straret eum. Constituit o chrismaia visco' confici; Dpriuilegium ripiscopo contulit, ut baptiorum consignent' rapter iureticam sis sionem. Hic o hoc constituit , ut liniat ne ter chriqmate leuatum de aqua, pro
pter occasionem transirin 1nortis. Haee Pontificale quorum gemina sunt,
quae in breui epilo, Coneiiij Romae an. D. i luestro habiti iriguntur 'Onstituit. Sylvester ) represbyteram Arianum resipissent emi T. .eο-ιν. mos vipem, nisi Di pis ei lem laci eum reconciliaret , Osacra - F- cto iam rare per i piscopatu manus impositionem Sancti Spiritina raria, si
ab haeretico dari non potest con binaret. Et postea canone quinto; con 4stituit etiam voce clara S l ster Dis. ω ruis Ronimo nemo presbyter chrisma conse; et, dicens, quonia- Christi a chrismate vocatur. Aetllorum quidem qtue exsontificali de ipsimus partem iam olim ei . t i de Eeel.
tauerant Valastidas strabo, 'ec Amalatins: Fortunatus, & R. ta a se thrannus Corbelaniis. Vnde liquet , quaina irrist, atque inseia sit ratum Bella ini, 4 tum Moguntinorum Iesseriarum inllucin rdi 26..tio, mi illud de Pontificum Romanorum vitis opus Anas asi Bibliothecari esse uolunt. Nam hie quidem Anastasius an . D. 8sῖ. vel etiam risi dat Paulo serius seribere Se i olesbetd coepit.instrabo vero de Amalaritis, Μog an. or. hic quidem . D. 83s. ille vero et s. vivere deserant, Rathrarinus de inq;opus illud suum, in quo hune loca. Qistex, ita Apostesiciscitat. echom in M. an. D. 86α. scribebati Quin & diu ante hos ipses dc Hadrianus Papa, ζεν Iax. dc Peda, - &ipse quinetiam Udorus h quem an. D. 636. natum este Disc. constati Pontificalis libri testimoniis usi erant; itidemque is, qui Al- cuini, tametsi falso . nomen seric, de diuitiis caelis scriptor ut ota ex t in seruauit diligentissimus, atqueeruditissilini Blon lallus noster quem
si quis de his dubitaui: Nullan tu e Petro Aurelio iustae sit: fuit Pontis alis libri sit illarus, Hiluti Eruditorum iu uio ex U, F. i v ct exigua
266쪽
DE CONFIRMA ONE . . LIB. IIo rei tuae mictoritatis opusculi; vel de Bellumini sententia glarian quae Litissima esse liquido comprobatur. Cuiuscumque lat illud m
puleii lum ineque vero unius auctoris esse, vel necesse est, vel nos doiandinius & venistissimulta , utpote tarn ante io o. annos iii Occi dente notum, Romanorum vernaculum, imo unicas eorum F esia
meas tabulas esse liquet. illi quidem, quod ei in hoc genere, non dico anteferri, sed vel conserti possit nihil habent. Quod si simplexae rudis est libri oratio . eo plus fidei apud bonos meretur. Sed Bellarminum,& Moguntinos, & simile&Romanae hierarchiae & religionis studiosissimos adoratores urit, qnod quae volunt ipsi ab Apostolis
tradita elle omnia, eorum non pauca ab urbis Episcopis orta ae instituta bona ae antiqua fide scriptor ille prodidicit Itaque ipsos quidem tibii miror libri vetustissimi auctoritatem quantum Post int, eleuare, Aurelium miror , virum veritatis , de antiquitatis amorem tanta cum pompa prosessum , in.istorum vestigiis haerere Sed &hune,ut videtur, Latino firmationis, quam inuitis omnibus Dei& veteris Melesiae testimoniis , proprium , imo de praecipuum sacramentum fuisse vult , insanum studium in Pontis te incurrete subs t. Illa enim, quaeri eo nuper recitauimus, loca, nouitatem instititi apertissime arguunt. Ac prior quidem sententia ostendit non suisse tune sid est an. D. 32se chrismatiqnem pro vero Sacramento habitam,
os ei licet loco si fulisset, Sylvester ea sut sie dicam in abusurus non it ad reeonciliationem haereticorum. Sed & inde liquet tum ii minum ex haeresi venientium , tum neophytorum chrismationem sa ne penitusque eandem fuisse; non, quod hariolatur Aurelius, illam ab hae diuersam, eum priori in Synodi Romanae epilogo id ipsim tribui videamus quod posterioris maxime proprium esse videtur; ut sciliceti ipsa quoque m viri gratia confirmi. Quo loco S line ab A irelianis placitis discedit, quod huius epilogi scriptor negat Sancti viri,. gratiam ab Horeticu Liripo se. Si enim chrismationis Sur ei . tum etiam apud.haereticos . quod vult Aurelius, aeque ac baptisma, validum est; nihil prohibet, quo minus ab ha reticis, ut bapti sinatis, lite & ehrismatis gratiadari ponit.: Illud vero in omni hae causa patimarium est, quod secundo loco Sylvester confisu e narratur christi lab uiscera conici. Idaee autem lex vel de selo conficiendi tarismatis iure , vel de ipsis etiam chrismate intelligi potest. Priori sensu, ut lex chrisma in Ecclesia Romana iam antea suille stapponat. Tantum conficiendi eius potestatem, quae hactenus presbyterorum una cum Epias pis communis suerat, ad selos Episcopos restringat, Posteriori avt ipsum chrisma, cuius nulla antea in Ecclesia Romana usis fuisset, instituerit,dc quidem irari eius conficiendi ius si penes unum Epia, scopum. Si posterior hic sim vetus est; ergo chrismares in Eccle
267쪽
DE CONFIRMATIONE 'LIB. II. a I CAP Romana noua est, de ante Sullaestrum incognita; non adeo Sacramentum est, vel esse potest, quod Latini ipsisnentur nullum aliud eue
posse , nisi antiqmim, Δ ab ipse Christo, non ei Sylvestro, vel ab ullo
alio homine, institutum. Neque contra hane interpretationem quie-
quam valent Vrbani dc Fabiam allatae ri tanto epinotae ; quas sal a. . pocryphasque eisse , & paulo ante nonum Christiani lini sedulum ab , . .
impudenti uinoi postore confictis palam est, & serὰ apud omnes v-.trarumque partium cruditos consessiim. Quae verδ ex Terti illi an , D Cypriano, ci aliis veris di indubitatis auctoribus afferri possunt, ea ostendunt quidem uni itionem baptizatorum iam *nte diluestrum fuisse invise; sed ex oleo, ut ad singula sipra obseruauimus; quod ex oleo, & balsamo mixtum est. iam cognitum de usitatum a d Latinos sitisse, non probant. unus est . Constitutionum parens. qui Μ, id est unguenti mixti, quod nuper aufuimus,meminit. Sed nihil aliud eius testimonium conlacit, nili hoc unum, futile in Ecclesia,
in qua illes ipsi, hoe est Graeca, iam tum cumi iberet, selenne baptizatos id est chrismare eundem cu'quq Romanae Ecclesia cui praeeiat, legesque serebat Sylvester, unam ac . morem fuisse nonrro t. Itaque nihil obstat, quominus stet ille posterior legis sensis, qui sane simplicissimus, & verisimillimus videtur; ut Sylvester sei ridet elitisina, vel ex filo inunio repertum, ves. ex Eceleta Graecae 6sa accertum, apii squoque fieri decreue i, nouaeque rei arti si esum ae eonfectionem si lis Epi opis attribueriti ' Sed e sto tame sneque enim res tanti est, ut amus de ea continndendum esse ,ideatur; Fuerit Acissima iam ante Diuestriam in Ecclesie Romanae usii; Non fuisse certe 4nte eum penes solos Episcopos conficiendi ebrisnatis pq- statem haec illitis lex Elarissime, ae certissime demonstrat. . Nam sic quod volunt aduosarii) a Christo ipse instit itum erat, legeque Apostosica Draeceptum, A perpetuo in Ecclesia sexu tum ut chrisma
sblis Episcopis conficeretur, cur nouam ea de se legem serenda b litester putauit ' Certe neque ipse, neque aliorum Patrum ullus.
quod sciam, lata lege edixit, ile quis in Ecclesia praeter Episcos',s
presbyteros, Eucharistiam conficeret. Nimirum legem de re diuino iure rara constituta ferri, non modi, non necessarium,. sed etiam stat
tum ae peri losum ei se intellisebant rgo eiusdem iuris esset tapiscopi soliua in conficiendo cluismate potestas, no erat Diuester
nouam ea de re legem facturus. Fecisse autem eum nouam hae de te legem constat. Ergo res auten non erat publico Ecclesiat usu recepta.
Vnde sequitur ante hunc licuisse de presbyteris chrisma conscere mul x que adeo magis chrismata. ut enim eonficere licuetit, uti non licueni; ab Ardum cst. 'ςsbyteris, etiam ubi christia coi,i fere non licuit, chrisimaret meo intercum imo saetae quq postea audi cmui
268쪽
lieuit. QMd si respondeas ius quidem penes Llos Episcopos, etiarn ante Sylvestrum , Risse; legem ideo fuisse necessariam . quod illud Epista riurii presbyteri praetersas inuaderent, primo hoe tirum commentum est, quod nullo vetustiorum scriptorum testimonio ni titur. Tum,s haee Sylvestro 'mesuri legisseren Guct ; cit id dicereptiete Ut libri Pontificalis auctor Ille vem vno verbo rem abseluere poterat,s presbyteros chrisma pnetertas ae leges conficientes a Sylvestro prohibitos dixisset. At ill anὰ ather. Me enim
manat, vitem Novam, neque antea usitata messe signiferi. Postquam
enim de reconciliatione hominis ex Arianisino ad E esam eonu si Tresbytetis erepta dixit quod nemo negauerit nouim misse γ statim ellati rem xqM nouam subiicii ; .cre aiiochvma Hrrisiva --sci. Erpo antea a presbytero tam chrisi a confici, quis haereticiuntemnet sati, ius & vsiis erat:pud Ecclesiam Romanam. Sylvester sit. ordinis amplificandi Happaret )midiosis, utriusque rei potestatemtr sisteris aderrimam sistisi deinceps Episcopis attri tristi peri. x et de tertia eius rex, quam continenter addit liber, pontifiealis . M iuiligi , inquiti Epii pri contulit, ut baptiorum conment, pis puri emeticam sua erv. Si hoe sita constitutione ait His Eris ii talis, vel ut imi Rathrannus, re n is onmmi ba iratas chri, at incta rem antehoeeios, de Trium prestbuti eum Episcopo eommunis sitit lis iratoseo nariti lex; : iseopi propria Sylvestri constitutione ficta est. Vltima' er i qua bus legis ratio continetur,aii mirum, pro triareritum m em, milit ut exhibet Rathrannus j mmissarunm, ob ira sent, Fortasse ho smificant eam Sylvestrum obtendiiseeollati Epistopis priuilegii eam hin, si omnes baptizati ab uno Episeopoco gnarentur in retiorem aduersiis haereticorum fraudes sore Elaesam; quod totum gregem ah, no Pastore sgnatum luporum insidias mirare, ad extraneos exsuci,
se sicilius futurum esset, quὶm s dicisi in pilares conspira ponnate totidem fieri viderentur greges, quot essent oresbyteri. aditu
que ed aperiri, qud haeretici commodius in Des ovile irrepere, de quori uin em inficere possent. . Vtcumqtie se, de siue hare, suo fa s iu Mi mens fuerit, hoe quidem constat id ab illo priuilegii Epistoris Llavina, coibarem, id est chrismate inungerent. Ergo ion et rara prest yterorum antea eum Epistoris eommune etiam Rotitae fot ,:Ria ac manum initon rein Hispania virorumque sed de diae e- horum communefuisse nuper ex Hiberitanis nonibus didicimus. naee prima fuit in Ecclesia Latina decoris alione solis Ei se is a tributa lex, a Sylvestro lata an. D. 31s. si vera est Epilan Synodi R iliana narratio.Vnde Sc illud, quod nos contendimus apparet, eliri raremoniam ess non verum,ue pisprie dictum n erameae
269쪽
Nam cum minister, etiam Aurelio teste atque auctore ad sentiam Sacramenti pertineat , q--mura i . ct rivina re nititur; ebrismationem , cuius minister mutatus est, neque
diuuia, sed Sylvest umana institutione nititur, ὀ verorum facta. Moriam censu expungi necesse eae Superest quarta, eaque ultima
Sylvestri constitutio; Bisenim sinquit Pontificale r has cingi itan bis irarum liniatpreskrterebri area eu tum d aqua, 'ropter Oecasis. nem transiit in moram Hoe decreto superius certa quadam veluti exo. unione Aeeit. Iussera: lum Episcopum eo gnare, id est ehrismam Nune id rusum de poesbytero , in orta tantum causa concedit , ni mirum si vaptizatus ii Niliquo motus iniculo versarividerint r. in hane uam baptizatum Epistopo, si nullus cum baptizatur, adstieonsignandum aeniari vuli; in hae una causa, etiam a presbytero statim eonsignara permittit. Eliberi ni Patres non esios Eri po dos, & per tendos decreuerant , qu in qui in mortu Meessitate lateisti erant. Preste teris consignandi, manusque imponendi potestatem integram reliquerant. Nune Sylvester, viginti non amplius PQ om Synoduin annis, hoe inseper Episcopis desem, Hetiam, presbyteris tinctos ob nent , uno excepto tri inquuntur) easu, si baptizatum presbyter in mortis perieulo esse videat; qua octasione es concedit, ut baptizatum inrisinet. Hie omnino simi ex ae vetus M. detur Sylvestri sis isse; quem ipsi eius verba prae sesuum. Quod
Meetitiores postea commentisimi, eum nouam de antea inustatam unctionem ire vertice omnimn baptizatorum ministrandam , Latinis
silis notam , hoe decreto primum instituisse, id ab ipsorumerromora lusu ortum est,& ab omni veri specie abhorret, & eum ibi- horum etiam proximE eonsecutorum praxi ae tartentia pugnat . ut post demonstrabitur. Hane muri Sylvester presbyteris permittit, inestionem emulem eum episto rem suisse licium Clitisinationem umque sulce do e Pontis ix nisi Bite conlaetare baptizat . .
quod de Episcito ali, aliud esse fingamus. qu monire, quod de presbytero diciti, rud aviari hane in vettice, aliam in sinteiaetam talloe; id veta diu post Sylvestrum in entum es,
Emmem quidem epis palis unctionis propriam sed esse nemo v terum ante innocenthini dixit, qui reentum laene annis post Sylum strum M. verticem verbeonstatvresbyterali unctioni deputatum
ne Gr Prii quidem temporibussi triboeest mnis postSyllaestrum O. Neque quod iris Gregorius de re re 2 presbyteris inuit tradit, id quo temporeuel eceperit, vel desierit, certum est. Pontificale quidem de loco unctionis 'oprio, nihil dicit; quod non erat mmittendum, si qua Nesbyteralis unctionis ab episeopali ex locis , suer albui orporis,in quibus sebat, lassiti diuellatas. Omnino vir s
270쪽
re eandem fuisse signifieat,hoe uno discrepalle, quod episeopui quesnt
, uis baptizatiam chrismaret presbyter non quemuis , sed eum tantum modo, qui in mortis perieulo versiretur. Huns chrismare Giam. presbytero concessum , neu sine chri sinatione scireretur. Si nullus esset mortis metu diiserri; ab Episeopo, postea Hirti mari Sylvester voluit. Neques Eante CP. Synodum strin. D. L liabitam , qui e quam de eerta Orporis partochrismandxdefinitum reperitur, de quae postea de illa Meurrunt,ea varia ae diuersapro temporibus& loci, cuirunt, ut ante 'questrum omnes promiscue, ae sine diserimine vel
in fronte sola vel ira Donte& vertice, vel seriasse etiam in pectore. unxisse videantur; qua de re cur Sylvestro noui aliquid eonstitutum suille, eum nusquam legamus, diui nemus tamen, nihil uiae appareti Diserimen partiti ungendarum postea seeit unctio iis instituta diuersatas postquam ipsa duplex facti est. m enim placuit alteram abaltera ita discriminare ne ianin esse ut estsine videretur rem planE ponitusque eandem superflue iterari. Atque ex his patet. quam filii istora illa Aurelii δε aliorum de sua state Hrticali , ae etiam chrismatione a Sylvestro scilicet institiata , hariolatio. Si unetio ex .hrismatos qiuod isti,taniatin in usataclesiae Romanaeiam to erat; ' nullam Sylvester nomin instituita Taritum chrismatis conficiei i di&impertiendi ministrum Glom istarim esse iussit,i antea G, iram presbyteriverat, huic ex pristina potestate i hidinio inquem,
ut posset'ropter eccastinens morsu taptizatam in eo periculo
initiuum inrismate, sed ab Episcopo Oniacto, linire . Sin chrisma 1ylii in thoe est unguentum ex oleo dotaliam. a Sylvestro pro iiii ' plici, quod hactenus in viiii filera leo iii iure Melet vibin in ne in didas qui in em simplicissimus videtur, re verisimillimus libri I . tisi lis iensus ' tum ego quidem concedam inomm sitisse , Sylvestro
unctionem institii tam; eam verb aliam esse regabo, qua Epii pa lam. Si quaeras quid simplici ex oleounctione 2 euias nanis antea usus fuerat , post hane nouam ex chrismate introductam', fictum sit;ς - ndeo, ut supra verisimile videri eam non abolitam, sed mentam N amissMoco pristino retroactam in baptismi onteriora concessisse Ita lite, ut apud Graecos, he etiam Romae, diras viae iones adbibesi
illa unam veterem ante baptismalit., C simplici eo quam metiam hodie habent, de interii remoniasi coiician, alteram. Imae ictorem ex chrismate post, baptii lautii:; quam nono tur blaestiris, is opo uno dc eonfici de ministrari instituit; hoe vno presbyteria coirceii , , ut eam baptizatis, perinde ae pri mi, siquan rigere;