장음표시 사용
291쪽
israrare em valem dignitatem. Ae posterior qui dein haec interpretatio
mullum hie habere locum potest; quia supponit ut loquuntur j Dominum id Episcopis priuilegium contulisse; quod ab Hieronymi mente proelii absuilla nuper demonstrauinuas. Sed Sceo laborat, quod te son vult bi caecipi pro ipsius rei natura, quod in istiusmodi r us plane est inusitatum ; imo vulgari humani sermonis viiii plane contrariu m, in quo ut notum est, naturae opponi is Alet; & aliquid, ut i quuntur,&vel a Deo, vel si hominibus praeter ea, quae ii bis innata sunt, constitutum signifieare. Si id quod vult Bellarminus. habuisset in animo Hieronymus, omnino dixisset, non ex natura rei, sed ex Domini Iege dat lac episcopo priuilegium; ita capientis episcopalem dignitatem eminere. Ille vero plane aliter dixit, id factitari ad si ordor, honorem, non adtigu nec itatem. Ergo necesse est Ierem hie a
cipi pro mandato diuino , et ii scilicet necessario parendum est; quasi diceret nullius legis necessitate , sed solo sacerdotu honore morem illum in Delesiam inductum esse,ut aselis Episci,pis manus neophytis imponerentur. Tertili de in eo peerat haec glosia, quod Hieronymum s it dicentem id esse tributum Episcopis, , quod ille non dicit. Et multis in locis linquit idem factitatum reperimis deo Magnum est interutrumque diserimen. Illud legem latam significat, qua id praeelial ui episcopis decretum siet ; hoe non aliud, quam ita fieri pluribus iaocis. Hoe optimὰ eum verbis sequentibus coh. xi et , ad honorem sacerdoti palliis, quam ad legis nec itarem. Illud vix ae ne vix quidem eum iis coniunci sine βατύλογία potest. Denique inauditum est legis καid significare, quod fingit Bellai minus; non quod natura rei id necessario requirat.yDebuerat tam mirabilis locutionis exempla ec Hieronymo , vel ex aliis idoneis auctoribus proferre. Alio iiii si cuique liceaescriptorum orationi peregrinos, de inusitatos sens is pro stalibidine,sine ulla ratione,&absque ullo exemplo a lingere, nihil e rit in istis auctoribus adeo clarum, certum, atque peripicuum, quod non possi a sephistis alid detorqueri. Non est melius prius interpre- tamentum. Ubi enim via viam sando auditum est legu nec talem dies pro certa 3 immutabili salutis eoiis,quendae ratione Z Sisilutis legem, ,ellego dixis et Hieronymus; speciem haberet Bel armini interpretatio. Nunc eum legem simpliciter dixerit, eiusque necessitatem nudefacerdoti' honos opposuerit; nemo non videt hoc eum veste quod neophytis seli Episcopi manum, non etiam presbyteri, mulus in locis imponunt, id ita seri, non quod aliqua Dei lege necessario id factitare de obseruare iubeantur, sed ut ea ratione Episcopatiis honoretur.
Iam nulla Dei leae id praece uin elle probat Hieronymus, quod Deusci Spiritum de salutem etiam iis largitur, qui morte praeripiuntur, an uam ab Episcopo manus impoutionem Lis perint. Nimitum
292쪽
sic argumentatur ex communi sui saeculi errore, quo scdulis exsortes esse putabantur, qui abs pae baptismo, imo etiam absque Eucharista moriebantur , quod de utroque illo sacramento lex Domini exstarem Frgo ex hac lupothesi nullam esse de episcopali manus impositione legem eo argumentatur, quod salute seuerentur etiam qui sine ea moliebantur, modo baptizati a presbyteris suissent. Hoc loco coinmemoraiadum esset epistolae ad Rusti eum Narbo nensem de septem rdinibus, quae inter Hieronymimpera vulgo es quinsertur , testimonium, eadem onmia tum de epis opo, tum de chrismate cum Hieronymo statuentis. Sed quia nos em tis id mpusculum ab Hieronymo plane alienum elle censentibus, rerum is sarum euidentia victi libenter allentimur , eius de hoc argumeta sqntentias in sequentia tempora differemus. Atque haec quidem --Ujetonym s iis ... Qii autein ille tempore hoc aduersus Luciferianos volumen sempsit, eo ipse Romae sedebat Damasus ann. faetiis urbis Ephe pus, 38s mortuus. Ex eo Bellarminus & Aurelius '' epistolam quin tam inerunt, quo probent solis Episcopis lieereconfirmationis laci mentum conferre. Sed illi quidem de more inscite; atque inerudite. Nam epistola praeterquam quod de sola manus impositione Ioquia. tytὶ apertissime est apoerypha, eiusdem citin iis ordinis, quas supra norauimus, ab inuereeundo impositare subissinoni culi initia coi fora, ante quod tempus a nullo Ecclesiasti eorrum scriptorum mem ratae cognoscuntur. Falsa melle hanc arguunt praeter Plurim, qaae cum aliis eiusdem sursuris decretalibus communia habet, etiam MI osti in fine consules, Liuiinct Theodosi Q. Huiusmodi enim consuatum nullis insisti occurrere etiam ipse Crabbus obseruauit. Demasii vero non esse orationis incultae squallor,& barbaries, de verbosisima loquacitas produnt. Alium enim suife Damasi characterem Se iudi scimus, qua vel ipsius, vel de ipso apud Hieronymum legimus. Vide sis eruditissimum Blancillum nostrum. Itaque de has . pseudo Damasi namias nos pro instituto in noni. seculi, x Viacos Acmpora roicimus.
293쪽
te nonium, Ambrosii. Sextum, Prudent'. rvptiamum, synodorum trium A ricanarum. Octauum S odi Tot tame. I. Absurdi a hanc tum Petri Aureli, , tum Bel
v MηRo ivs , qui Hieronymo paulo vetustior, iis ipsis temporibus storuit, quibus ille Dialogum contra Luci serianos i Psit, quique ann. D. O . in Domino obdormiuisse fertur , pauca habet ad hane disputationem pertitientia. Nam libri de iis, qui in riautor m2 steras, item de Sacramento, ex quibus multa laudantur, non sint Ambrosij, sed adulterini ignoti auctoris scelus; quod a Roberti, coco in censura fuse est demonstrauim . Eum adeat qui volet. Sex quidem certe de sacramentis libros Antonius Arnaldus, sorbonicus Doctor, nonnisi dubitanter, & cum isac exceptione laudat, si tamen An: bro sunt. Commentarium vero in Epistolam ad Hebraepsi ex quo quaedam Ambrosii nomine citat Areudius, omnes utrarumque partium eruditi Ambros' nequaquam esse confiten r. Sed neque Romani illius Hilarii est, cuius essς iupra diximus commentarios in reliquas Pauli epistolas Ambroth ὀmen praeserentes. Patrago est ex Hi ronymo. Cn ysostimo, aliis a maleferiato liquo codecta, & Hilari no 'peti, nequid i ' Paulum deesset alii ita ut monuit non ita pridem eruditi irimus Blondellus noster. Ex libro de salomone, de quo dobitat Erasi us ', an vere sit Ambrosili. xc attulit Petrus Aur lius Moli in iantico Deuteronovit, Lactauit eos mel cxpetra, AOleum de solidar ira, id est, zod dulcem daturiri u Clitii tus) esset mnaitae , suauitatem, aut viritum Satis tim per chri uatu rn mori. v. Nia mirum is scriptor qWicumque est, Euangeliea gratiae sitaui tem, Spiritum Sanctum, o 'inomine S imagine i Moyse illi e lignificari vult. Pori. Dibitum per c is et unctionem dari a Christo, ideo dicit md, quod is Spicitus chrionale adumbra par δἰ tignificaretur in mysterio initiationis Christianae , hoe est in bis ti inno; secundd, quod ita ipse illis mysterio detur a Christo ; pliras. quod sepe diximus)symbolica ii ii quod ipsius chrismatis vi & operatione ibi rurie t quenaum ein spiritus inseratur. Ainbrosio luperfuit Prudentius, Poeta Christianus qui ann. D. Π7-natiis, ann. D. Ao . Cathemeri non seripsit, ut erudite obseruat ondus. i P eo P Samum alii hae des ribun
294쪽
Post inscripta es frontusignacula , per qua
Vnguentum regale datum est, ct chrisma perenne. Item haee ex alio opere et
Cultor Dei memento. Rarem sititisse sanctum , Te tis o lau cri Te chrismate innotatum. In priore loco pro stentu suod mendosiim est in legendum fonti. ruisne secundi vernis pro chrisma perenne, Simon iis legit chrisma alatu, in soco posteriore pro innotatum quod durum est, ct barbarum) issendum Amovatum. Lim ex his Prudenti j apparet post baptismi laua erum chrissenatos ille, idqiae chrisma regni coelestis, quod in Christo adimus,mysticuna apud veteres suis se symbolum quod nemo negat.)ruisse idem proprie die tam ,& re a baptismo distinctium saeramen tum quod aduersarii contendunt in non apparet. Quin imo quod
ait Prudentius Dei cultorem fuisse chri hiate innovatum, id satis significat chrismationem ad siue regenerationem,& renou sionem nostram pertimi ille, adeoque baptismatis, quod unicum ius sacramentum est, partem vel cierimoniam fuisse. Id unum es h praecipue in priori Prudenti j loco obseruandum, quod fronti insera. Deretur chrismatis si aculum;. Eor est quod stolis clitisinaretur. Cum autem in altero Poetae saeti. loco ipta verborum sep s docta: ehrisiana sancisontu, siue lauacri cori; id est baptismo, connexum, coniunctumque suisse; hine non obscure colligere est ipsum baptismi. chrisma tune temporis, non pectori. aut vertici, quod postea obtinuit, scis fronti inscriptum suille ', quod Auit Sirmondus ',contra, siane quicquam, tendente Aurelio Uue pertinent Synodi Africanae, & Toletanar Renim D 3 o. h Pita est Carthaginensis secunda,euius extat hie non , Fortunatus Di--α, τ. .e e. s ρ φ , s socti με rcfra suggero. Nam meruitii praterii. Gu-.e iliosuisse famiam, ut cis ma, vel retonciliatio paenitemitam , nec nox is pueParEm consecratio, a presbytemno favet. Siquis autem enus it ho Donni. quidde eo sueti am Dy Aureliis vijsivm dixit, Audistit Uu . tio vestrasuggesi cm statim, o coepiscopi no stri Fortunati ad basi dii ius 8 Ab uniuersis uisepis Acthm est, cantismatis confectio , θρπED-rum cons. craIso, a presb terti non ant. Vel reconciliare quemqzanr in ri Mica misit, preibytero non liceat ; IIoc omnibα placet. illi. ME ster ia in antea ann. D. 3rs. itidem quoque Romae decreuerat, ne chris n .a ab alio, quam ab Episeopo conficeretur . Ergo ut aia se luestruam Rom. T. it. &ante Concillum proxime hoc Carinaginense praecedens, .
in Asi in presbyteri chrisma coi scieba t. Quod Enim ne in poste rum fiat hi vetant, id hoc antes, factum sititie liquidi, argui: Si verb
295쪽
Dε CorrriRMATIONE. LIB. D. Mycidimur sed & hine obiter est obseritandam Sylvestri temporibus , & postes ad ann. DH - Romani episcopi decreta nullὁ innumero suisse apud Afros; quas in aliquosuissent, prosectb post collatum a Sylvestro iscopis id priuilegium , presbyteri in Africa desiit sent christia coaficere ; quod tamen aliter ractum, hinc constat. Quin Se Asia id linsim,quod luestet ante creverat, num decernentes, decreti eius nulli meminerunt; quod tamen in primis eoinmemorari decebat , si se, su6sque presbyteros eo teneri putassent. sed ne id quidem sciuisse videntur; adia nihil ad se pertinere dc ipsi, & ipsorum maiores cen--nt. Sequitur terrea Cirilia nensis Synodus ann. D. 397. habita; .cusus . est superioris similis canon; N preu ter inconsultὸ Discopo, vi nesum Contam ruiconsecrem, chrismaver, numquam consulato Quod iii ante annos septem iam interdictam presbyteris ebrisinatis consectionem de integro
uerlan verant, id arguit priori interdictioni malε paruille presbyte Us. Quaes, nisi quod graue iis erat eo abstinere, quod antea licii xat 3 Quod Mid de luee, de superior Synodus conficere quidem chrism. prohibet; eo uti non prohibet , id clarissi E demonstrat 'resbyteris Hendi, id est chrismandi ius , integrum etiam posthac in Africa suisse.
Quod disertE confirmauit Carthaginensis Ivia synoduri anno proxi- limo, id est habita ; quae naee duabus superioribus consentanea decernit; 'eib teri, qui per esis, Marsi α regor , ηοη - quibuslibet e....
Discopis , sed. suu , nec per iuniorem clericum , sed aut per si ipsis, auiperidum, qui sacrarium tenet, ante Pasch a semitatem chrisma petant. Nimirum solenne tum eratPaschali nocte competentes baptietare. Itaque presbyteros antE id tempus, de chrismate sibi prospicere neces le erat, quo eos, quos baptizabant, ungerent. Ae antea quidem ipsi ibi sati, per se consulebant, cum iis liceret cbrima crescere.. Nunc adempto duarum Synodorum decretis homi iure, eos necesse erat ad Episcopimi cursitare chrismatis petendi caussi, cuius conficiendi potestas ei soli Grat attributa. Ergo chrisma in Africa his temporibus presbyteri, non . conficiebant quidem ipsi in Phytis tamen administrabant; hoe est chrismabant. Hispanorum idem qui Afrorum, per illa qlioque tempora usius suisse videtur, Toletani enim Patres a n. D. oo. canonem hunc, tria 'Asticanorum, quos modb exhibuisus, geminum in haeci verba edi derunt; Raruuu penὸ ubique curiatatur , ut a sique Disop. ιhrisma nemo conficiat, tamen qκia in aliquibα locis vel Deum in Presbyter di . tarchrisma con cere, placuit ex hac die nullum aliunc nisi vis opam; chrismafacere, o perdisces md inardi ita ut de Iulis Ecclestu ad Dis Ophni ante diem Paschae Diuoni desinentur, aut fῖbiaconi , ut confe- ο chris .ibEpis V dcilinatam a diem Pus,haen si Occorere. U Io D
296쪽
I, Osine certum est in inpore licere chris ira conscere; snectus ei im uisui, nihil penitiis faciendum. Statutum vero est diaconiuυ DP hrismare, set presb term absente Episcopo, praesente vero si ab ipso f. ii
graeceptum. IIuiusmodi constitutionem meminerit semper Archidiacum fies praesentibis, vel absenti in Episcopis funerendam Puteam Episcopi cu stodiant, o pres teri non relin liti t. Haet , ex qisibus discinis eri inb, ne anno quidem D. - . quo Vbioe in Hispania abstinuisse ae Ofidiendo chrismate pressi eros, sed tantum paene v ne hoe esti plerisque Hispaniae prouinciis; dc aliqua adhuς ista, siue aliquaι uincias fuisse, in quibus presbicri chrisma conficerent. Id vero certis simo argumento est chriunatis, etiam conficiendi, ius presbyteris ab antiquo sutili. Cur enim id in aliqitibus prouinciis Hispaniae facis Dissent presbyteri, nisi id per anteriores Ecclesiae leces, moresque is euillet ρ Ceαξ si lex , si consiletudo antiqua contra futilet , non erans Hus mentionem hoc loco omisturi Toletani Patres. Nune non alitis in istos praefantur, nisi aliter fieri; siue de Hil ania siue . tiam de orbe Christiano id eorum dictum intellexeris. For in Pita annis si perioribus decreuisse proximos Afros inaddi uera it. Iani eo ipso satis demonstrant se in hoc sito decreto faciendo non ius diuinum, non veteres Ecelesve canones, non denique priscam siperiorun temporum consuetudinem , sed reum praesentis Eecidita apita pliarosque, ae paene ubi Minorem, atque usum semitos esse. Itaque ne .Eea rescindunt , quae antόhae secus acta eranti Tahurni edicunt, ne iis
teris chrisma, factamque ex eo tarismationem 1:lere, ac Migere sui hae sententia iubent. Ergo nullo diuino iure presbyteris confectione chrismatis interdictum esse putabant: quod si iure vetitum finget, nullam vim habere potuerat; adeoque rescindi nune debebat' quod cumque etiam ante hane diem factum erat 2 presbyteris et risi , irri torque censendae erant, quaecumque fame ellent ex eo christinationes;
ut hodie irrita haud dubie apud Latinos sori et si qua ex elirismate arresbytero e secto cluismatio ministrata ellet. de illud pertu
net, quod suam hane constitutionem Toletani Patres tanti cura iubent ab Archidiacono se pervet prasentibin, vel absentilis Di cnu. Quortum luce tanta sollicitudor Nimirum nouum erat hoe ius, hactenus inauditum; quod nisi uta atque assidua Archidiaeon gestione singulis demonstratum , atque animo infixum suillet, esse itesciti vel certe in obliuionem ac desuetudinem venire poterata Denique eadem de causa saetiim est , ut de caeteris praeter Pascha temporibus , siquando aliquos, vel aliquem chrisinati necesseellet, Epia isto3o quidem Ecere tum quoque citatuna confidere eerto definierint
297쪽
. ADteros ab eodem lais certe occasionibus conseimido plane, peni tusque ardere ac prohil re ausi fiore suerint, talitum Oeteuerinci
e c fientia epis vi nihil penit triendo n. id est, ut liquet, vel 'in- suo, vel inuito Episcopo nihil huiusnodi aggrediendii in; Qimmanis me concedunt , ut etiam presbyter talibus temporibus, modo notii nitito, neque inscio et cmpo chrisma conficere posissit. Atque livi chrismatisquidem confectione Patres Tolitani decernunt; fiob vi apparet, & ex eodem illis, quod supra' atombit Hieronymus, exinulendae aes riiserandae episeopatus eminentiae consilio. l linitum M
sol cerdos honorein sibi solis primo vindue cauerant i scopi, baptismalium errimoniarum ultimam, ita & hine gradu facto ad chrisma, alterum baptismi ritum graitai sent; luiiui- e primδ eoinsciendi, postea& ministrandidus presbyteris requirus, mi Moque solis te emist liciattribuetunt . Ma hie post silere: Nune quidem quod tantiis, ob se indi ita et V eliri sitiatis Glain do sectionem sibi an inunt: usura , id est elitisinationem, presbyterii, non aliter, qua ipsam baptismi lotionem perimittunt, nulla noua lego lata, nisi hae una, ne posthae diaconis squod antea erat in fis et
ehrismare. Statutum vera es Diacimum: non chrismare in illa nei in s
ipsa Synodo id statutum est. Antea aliud i is erat, quin & alibi extri Hispaniam , emin postea fuit, ut audiemus. Itii de Diaconis. Presbyterum vero in iunt )absente episeopo, ι risimare; prasente rero β a V se rit praceptum. Ergo haec lex in Diaconos solos fati est ;De print teris nihil noui decernit : tantum qiuod in usu erat, id ut obtineat, monet. Nam quod praesente episcopo, nisi enu iussis chriseriare presbi
raran verant, id iam obtinebat, est quo elatus eratpresbyteris epricopus; ut non chrismare nou baptiore, non paenisentum reconciliare, ne
inuadere. vel attingere, niueo imperante, vel certe annuente , stud
rent presbyteri; ut P. ipse Aurelius noriconfitetur modo, sed etiam defendit. Ex hoe ergo canone liquet chrismare ann.DA . presbyteris in Hispania aeqtie licuisse , ac baptizares . Id tiosi aliis, quam diaconis vetitum. Prenyteris chrismatis si,u eoniae so prohibita; consecti su atque miniitiatio relicta.Aurelii lustras Nail moror; qui Sirmon--,. . o. do haec&eandide eonfitenti, Asortites ius adenti frustra obsti epit; O hod
Hamans Patres Toletanos concedere presbyterii. ut thri aena ac consi. verit neophras; non concedere, imbri ent , con uentque eorum fio '
r . Qim vero chrismate neophytb frontem non sit neophytum ierismare. Qua ergo hoe presbytotis concedit di cur nos supicemuri illud non concedereὶ Scio postea in usi sutile, ut presbyteri non 3 ntem, sed vel pomis, vel veitidems quod serius licet inuentium ' tandem praeualuit ungerent, sed Homo Aurelius vel unum et 'letana a
298쪽
leotia synodo vetustiorent testem, qui istius exclusa fionte chris Utionis meminerit. Non potessi Nullus dicit ; nullus meminit. Omnes, qui ante id aeuum vixerunt, vel unctionem ct christi vitionem tantiis, nulla facta eius, iii quo fieret, membri mentione nominant, vessipartes corporis . quae ungebantur, memorant, diserte in iis omnes frontis meminerunt, ut ex Graecis pseudo Clemens, Cyrillus, Patros
Constantinopolitani & sine in tota recenti Graecia, etiam hodie presbyter frontem chrismat in ex Latinis Tertullianus, & Prudentius. ergo ista est Auressi temeritas iubentis, ut chrismationem a To leonis Patribus memoratam de ea quidem intelligamus, quae nusquaad eorum usque memoriam in tota Graeca, Latinaque Ecclesia extitisse deprehenditur 3 de ea vero non capiamus, quam unam in omnibus feterum ad id usque locorum monumentis reperire est 3 Hane quidem quae nunc a presbyteris extra frontem fit, chrismationem Aut lius alibi antiquissimam vile negat, eamque vetust mnes interpretuest ad Diuestra , aut Innocenω rimpora reiulisse. Atqui ea ad Sylvestrum referri non potesti qui de fronte, vel pectore, aut vertice nullum verbum iacit tantum iubet presb7terum propter occasionem nositru mortu pileatos linirem quod & ex illius, proximaeque antiquitatis usu. Mea legis consiliode frontis chrismatione interpretandum est. Nam Sybuester simpliciterct ne adiuncta baptizatum thri male timentam dicit;& tota illa aes,quenti Graecae, Latinaeque Ecelesta memoria, nulla. ut nuper monui, nisi in stente, oeeurrit chrisinatio. Legis vero cons-bum est cauere ne cui baptizato mors fraudi sit, si ante conuentum episcopum rapiatur; fraudi autem baptizatis mors fuisset, nisi eos in hae causa presbyter aeque in fronte chrisnaret , ae episeopus. Ergo re linquitur, ut quod etiam veteres secutosesse confitetur Auresius,illam presbyterorum extra frontem chri sinationem ad Innocentium res ramus, verum eius parentem. Et ipse sane Aurelius in hane sente tiam aperte concedit, cum alio in loco ait Eccle u Asrieae nimirum,
Hispaniae& Galliae de chrismanda apreis eris o ministruis Dpti moagere circiter tempora, qui Innocentim L ex Maesiae sua moibia scrint' ιι nee utorum unctumem extra tem preis teris permissam; Et mox,
Mude rerum demum agere eas coepisse. nimirum in Carthaginensi Toletana, & Araulicana Synodis in cum ab Ecclesia Romana baptisma πministrorum chrisematio inuola, ct tradita esset. Atqui Synodi illae Cat' thaginensis tertia, Toletana prima x Arausi ita non Sytaerii, , quo longissime absuerunt, sed Innocentii temporibus, vel circa ea, habitae sunt. Ergo putauit ipse Aurelius non Sylvestri, sed Innocentii temporibus ab Ecelesia Romana vel inuentam, vel certe aliis Ecclesiis traditam suisse baptanalem illam extra frontem chrismationem.
Quanquam ut obiter hoc dicam in hoc ipse errauit Aurelius, quod
299쪽
ripsit pcelesti tum dei uim in his synodis de 'resbyterorum chri cmatione egisse , cuna esset ab Ecclesia Romana per Innocentianam decretalem tradita neophytorum extra frontem chrismatio. Ideni inde sola ausi na synodo dici potest. Carthaginensis vero annis r8. 'Toletana r6. ante datam Innocentianam mistolam habitae flant. Cum ergo Innocentius decretalem, in qua nonilem istum Natim edidit. non nisi sexdecim post Toletanam synodum annis emiserit; quo ten ' Ρ .pore habita est Toletana haec Synodus nulla adhuc extabat extra fron-
tem in Ecclesiae Hispaniensis vili sitismatio. Vnde liquet eam Toletanos Patres non potuisse hie intelligere ; quae scilicet nonnisi sexdecim pdst annis ex s.clesia Romana exorta est, neq; nisi diu plist, in e te res lesias, puta Gallicanam, Hispaniensem, Sardiniensem , & alias
manavit, ut insta audiemus. Sed de diliud est, quod ostendit, quam absurdi in sit Aurelii commentum. Ille fingit suam hanc extra tronia: tem christimationem ab Hispanis in hac Toletana synodo primum filisse acceptam. Donemus tantisi per id verum esse, quod iste ibinniat. se,. Nulla ergo ante hane synodum flait neophytorum in Hispania extra frontem chrismatio. Iam vero Toletani ipsi Patres testantvripsis illis temporibus, quibus Toleti conueneruiit, in aliquibus ruis, rei prouim ' ciis pro b teros christina confisi se. Die nobis Aureli. in quem usum eorum locorum 'esbyteri est isma consederint i An, ut eo episcopi' in chrismandiς neopbycis uterentur Z At hoc fingi non potest, quoqomnem absurditatem saperat; ut episcopi, qui te auctore, ne illi dquidem presbyteris conce/ebant, ut vel ab episcopo consechbeliris mate Dontes neophytorum conii rent, idem vel presbyteris chris ima conficere permitterent, vel ab iis confecto ipsi uterentur. Ane go presbyteri chrisma conficiebant, quo ipsi uterentur 3 Quis dubitet 3 vel quam iis utendi religionem fuisse si licetur, qui etiam considiendi ius sibi esse eredebant 3 Confidere enim christia maius ali 'quid habitum est semper, quam idem ministrare. Ergo ante, oc stibToletanae Synodi tempus in quibusdam Hispaniae prouinciis presbyteri elitisinate utebantur, id est et risinabant. Iam a te iterum quaero in qua parte eo loris neophytos isti consignarent 3 Non potes re pondere extra stontem tantum clitisinasse. Tu enim nobis confessus es, imo auctor isti, nullam in omnibus Hispaniis ante editum T letanae huius Synodi decretum cognitam fuisse, aut usitatam extra Dontem chrisinationem, quam scilicet statuis in hae demum Synodo Disse acceptam. Ergo relinquitur, ut presbyteros illos in Mitte consitu lenobiseum velis nolis confitearis. Ita tu per istas filmentorum tuorum ambages in illud ipsum, quod fugiebas, ine disti. Habes iam ex tuis placitis in media Hii nia presbyteros nolitem chrismate,
.c quidem S se confecto, chri antes ; quorum tamen chrismario
300쪽
rata, valida tu bipsis Toletanis Patribus habita ibit; quam, urgi ii
muri non rescindunt; tantum uent, ne isti chrisina in posterum con
sciant. Atque hie Aurelius quod omnibus, qui salsum aliquid tuentur, accidere necesse est crastissima se ipsum contradictione inuoluit. Statuit enim hoc loco Toletanam liane Synodum edicere, ut pres teri chrisment, .u consignent neophytas, sed extrasoni m. Idem in eodem opere aς loco cum dixistet I ecentium I. ex Ecclesia sua moribuisti Use neo' torum vnctionem extra fontem presbyteris permissam, conti nenter i re addit , Superioribis temporibtu id est, ut liquet antequam id seripsisset Innocentius in nulla apud eos Hispanos, Gallos,mos epi scopos intelligit mentio de chrismatea presbyteris aut ministru tracto .
D. Toletanos autem Patres ann. D. - . conuenisse constat , annis
XVI. antequam Innocentius suam illam ad Decentium decretalem scriberet, in qua id, quod Aurelius recitat, legitur. Epistola enim data est d. XI v. Kal. April. Theodosio Augusto VII.& Palladio coss. . anno Innocentiani Pontificatus vltimo, Domini Christi ui. Ergo si tibi constas. Aureli, defendere debes nulliam a Patribus in Toletana. Synodo mentionem fieri de chrasmate a presb teris, ot mini is tr octando; quod iam non quaero, quomodo cum ipsorum Patrum cano-nero. qui disertissimus est, consistere possit.: Illud num quaero, si hoc quod tu doces, verum est, qui verum quoque elle queat illud alterum, quod tu idem pauid post, & te iam in alio opere di etiam profiteris, re de integro repetis, atque assirmas, loqui Toletanos patres de bapti uisia presb teris consigxandis O chrismano. Tu quidem hie captus, susque
manifestus teneris. Non potest enim utrumque verum elle, quod a te pariter utrumque affrmatur. Neque tu te hinc, ut puto, unquam e pedies. Ego te, si a masnanimo tuo corde impetrare potes De aduersarii manum Midias, sicile ex his laqueis, in quos imprudens te in duisti, exsoluero. Vnum tantum a te petam,ut pro eo, quod calamo tuo, mente aliud agente, excidit, nempe sirperioribus Innocentiana
decrerali tonporibus nullam esse apud Asricae, His iliarum, Galli Prum episcopos mentionem de chrismate a pressieris tractandoam qaod fortasta in animo habebas, habere quidem cene debueras iaculis immutatis rescribas, nudam esse mentionem de chismate extra fontem iri undo. Hoc enim verissimum est; neque de Astis, aut Hismnis, , tot Gallis solis, sed de omnibus omnino Gelesiae Christianae sive epti icopis, siue hominibus dici potest. Nemo enim Christianorum M. qui ante Innocentium istius otia frontem chrisinationis meminerit. . odii hoc mihi Aureli, concesseris squod ana tua generositate im- retraturus sim, nescio) tum illud alterum, quod idem ais, Patror Diana; isqui de baptieatu a presbyteru cpnfiignanda, ct chrismandu , omnia