장음표시 사용
281쪽
stus ad spos las descendit. Et malis in Iocis idem factuatum raps; immad honorem potitis suetasq, quam ad ti nece Mem. Alioqui si ad scopi tantum. imprecationem virum Sanctus defuit; lugendi sunt, priin vinculis, aut in castellis,aut in remotioribas locu per presbyteros, ct illac nos baprietati ante dormierunt, quam ab Episcopis imuserentur. Ecclesias Min sum ii sacerdotis dignitate penti: t, cuis non exsors qucdam , ct asOmnibus eminens datar potesas, tot in Ecc esu efficientur schismata , quot sacerdoris Inde venit, ut sae chrisivate ct Episcopi insane, neque presbb ter . neque diaconruis habeant baptizandi. Cuod requenter, si tamen ibid. x. necessim cogit, si vim etiam licere laicu. Vt enim accipit qui , ita P daret
ras ni forte Lumuravi a Philipse diacono baptizatus, me Spiritu Sanct. fasse credendus est de quὀ Scriptura ita loquitur; Et de deiiderunt ambo in aquamide baptizauit eum Philippus ; Et eum abscederent ab aqua, Spiritus Sanctus venit in Eunuchum. Tum quod ab aduersatio obiici poterat Apostolos baptitatis a Philippo manus postes imposuisse, i voecupat Hieronymus negans eandem esse Samaritanorum, quibus
Apostoli manus imposuerunt, de Arianorum , quibus Luciferianumtionem. Illos enim baptizatos fuisse in Ecclesia; hos in Synagoga, id est apud haereti eos ; illos ab Apostolorum Diacono; hos ab haer
taeorum, & idololatratu ministro. Hxe Hieronymus.Ipsam eius eoi tra Luciferianoru usum disputationem mitto; quam mihi mirabilem videri, neque satis a me percipi confiteor, qui ita pugnet, ut& mi nistratum ab Arianis baptismum valere, dc iis ad Eeelesia in velitenti- bus manus imponendas negare videatiar I quod utrumque perpetuo totius veteris Ecclesiae mori aduersatur ; apud quam Ariani neque baptizabantur conuersi,&manus impositione apud Romanos elicita te apud Graecos susei prebanti ir; ut magnum Luciferiani illius. apud. Hieronymum interlocutoris stuporem fulisse oporteat, qui haee nota sic omnibus obuia in cauissae suae desentione praetermiterit, Tantum quae ad institutum negotium ii ectant in hoc Hieronymi loco , obse uabo; ae primo quae ad rem ipsini, reique usum pertinent; seeundo, vae ad rei ius sui loquuntiir. De re ipsa concedit Hieronymus hane. 'ritisse suo tempore Ecclesiarum conjuetudinem, ut ad eos, qui Ioue inminuibin urbibis per presbieros O Diaconos baptizati erant Episcopus m. 1ium impositurin excurreret. Eliberitani Patres annis ante quam liviseriberet Hieronymus, cs. aut cit citer , Episeopi manum eis tantum inecessaria in esse constitueriint, qui in morbo, aut periculo mortis ba- 7mni rati erant: vel si quis de altero eorum eanone ex Carsiae editione eontendat) iis etiam qui a diaeono tincti erant. De iis qui a precbytero baptizati esse.rt, nihil huiusmodi decreuerant. Ergo abeo tem- ,
rore aliquid in non. iuilis Ecclesiis Episcoporum in hoc negotio ministerio accesserat. Nimirum illi Eliberitanae Synodi temporibus j o aliis extra eos, quos bastizabant) manus imponebant, . quam
282쪽
ta eo, vel ad summum a Diaeono baptizatis. Hieronymi amo qiti, baptizauerant presbyteri, iis etiam iptis manum Episcopiis postea imponebat, in ciuibus d. am Ecclesiis, In quibusdam dico. Non enim de omnibus intelligere Hieronymum id in primis ostendit, quod in GL ea Deleta uniuersa nihil uspiam huiusmodi vel olim, vel iruire mclitatum legimus, &ex iis quaesii pra disputauimus, certo constare potest. Tum neque in omnibus ipsius Oeeidentis Ecclesiis eum, 'quem ait Hieronymus, morem mille, ut credamus persuadet Hiberitanae Synodi auctoritas. Certe nihil apparet , cur existimemus tam breui annorum LXV. interuallo ita mutatum,quod illi synodo placuerati ut iis quos baptizasset presbyter, manum ab Episcopo imponendam
' Hispaniensis Eeelesia ann.D. 3os. non censuerit, ann. D. damiam 37α
censierit. Sed & hoe ipse Hieronymus diserte significat; ME is ii quit in locis non ergo in omnibus) id fictitarum reperimus ad sen
rem potitu sacerdot3 , q am ad linu nec itatem. Omnino ergo de La tinis, iisque ninn omnibus , sed quibusdam tantum , puta Romanis& nonnullis Italicis accipiendum est, quod ait Hieronymus Eccis . rum ham esse consuetudinem, ut a presbytero aat diacono lanietistis manum
Episcopvi imponeret. Sed grauis de hac Hieronymiana Episcoporum
manus impositione Sirmoridum inter & Aurelium qua Eo exortalest; an ea nuda, simplixque manus impositio fuerit, an vero cum
chrisinateconiuncta 3 id est an Episcopi iis, qui erant a presbyteris Ac
diaconis tincti manustantum imponerentὶ an velli etiam eos chri cmarenti Hoc enim ait quidem Aurelius, ' Armondus verb negati m rem. Atqui si virum Latinae causae studium demas , nulla Aurelio dubitamir di ratio sitit. Cur enim chrismatos ab Episcopo sitisse istos suspice
mur, quibus Hieronymus nihil aliud dicit, nisi manum impositam r. Aut cur ipse non dixit chrismatos, si chrismatos significare voluit 'Prosecto neque manum imponere chrismare est , neque vicissim chris , mare est manum imponere. Plane diuersi sint hi duo actus, ut alterum. alterius nomine significari absurdum sit. Ridicillum vero est, quod P Α' ' respolidet Aurelius non dicere , Π.ro mum istos sola manuum tia potione sine chrismata ab Episcopis confirmatos. Primb ne' n rmatas quidem dicit. Id verbum ab Aurelio est. Hieronymus tantum ait istis Episcopum ad inuocationem Sancti Spiritas mannmimposuisse. Meundi quod non dixit sine chrismate mamim iis impositam, eo non magis seretis istos ab Episcopo chrismatos iit , quam baptizatos, eo quod neque dixit Hieronymus eos sineta Vbia solam ab Episcopo manus l impositionem aecepti l 'Manam iis ab Episcopo impositam apud Hi ironymum lego; chrisma quoque ab Episcopo uide in ministratum non lego. Itaque ex Hieronymo stat quidem quod concedo, morem hunc leo tempore quarumdam Ecclesiarum fuisse, ut ad vicos, o lida, de
283쪽
castella excurreret Episcopus, de quos presbyteri ae diaconi baptigas sent, iis manum imponeret; Non stat, quod vult Aureliu ς, e demquoque ab Episcopo fuisse ebri sinat quod si roges, quo ergo eliri cma im acceperint, quod selenne tune temporis suisse baptismi ad-ninctum concessimus, respondeo cum eruditissimo Sirmondo id eos ab ipse baptismi sui innistro vel presbytero vel diatono habuiste; ex eo more, quem hactenus obseruauimus,ut qui baptizabantur ij simul atque e lauacro egressi ellent, chrismarentur. Contra nequicquam' tendit Aurelius; putidas impostoris de nono seculo nes no cuius nae- ..tinias falso Damasi nomine obiiciens, quibus Sceiusdem farinae nugas, Leonis ac Ioannis III. nomina impudentissime praeserentes addit. De Innocentio, & Patribua Conciliorum Hispalensis, Toletani, Parisiensis, &ci dicemus postea. Nunc satis est obstatare istos omnes post serti ptum hune ab Hieronymo librum silailla, quae laudantur, deaeuisici is . adeoque ex iis , quae de seruato solis Episeopis chrismationis thinisterio censuere, perperam atque in te colligi presbyteris iam tum eum haec Hieronymus scriberet id est circiter ann. D. 37s.) chrismare non licuisse. Illud multo rectius obiecisset Aurelius, quod Sylvester ann.D.32s. priuilegium Episcopis tantulerat, ut baptiorum consignarent. Sed in promptu est solutio, eaque duplex, Prior quidem haee, quod illa Episeopi urbici lex in sela si fortὰ eius ciuitate seruata proximis post illum temporibus fuerit, non alibi. De tota Graecia, quam constanter eam legem repudiauerit, imo quod potior reor ne seiuerit quidem, iani supra demonstratum est. De Occidente, mox videbimus. Huc seeunta accedit, quod eum Sylvester presbyteros non plane, chrismationis iure exciti nitet , sed iis potestatem alio decreto secisset de vita periclitantes chrismandi, sitamque hane mentem ambiguis verbis expressisset, his nimirum, propter occasionem translatu mortis, pro babile est presbyteros vetus suismandi ius retinutile, legem in usum sit tum ita interpretantes, quasi ea quoscumquebaptizarent, eosdem ορο chrismare iuberet, nequis sertὸ ex baptizatis non chrisinatus morere tur. His de causis faetiim videtur , ut etiam post eollatum Episeopis , sylvestro priuilegium, diutule retinuerint presbyteri ae diaeoni pristi nam chrilmandi potestatem: idque eo Glius passi sitiit Episcopi, quos presbyteri-Glo chrismate contenti, alterum baptismi ritum quem & ipsum antea ministrarent nempe manus impositionem, totum iis poene ubique concesserunt. Atque eo rem desuetam fitille, quo tempore scribebat aduersus Luciferian Hieronymus recitata eius verba liquido demonstranti Presbyteros quidem etiam tum chris malle quos baptizauerant&ex hoeipsse, & ex aliis Hieronymi libris
apertum est. Quaesis enim quid ista sibi volunt nuper a nobis deseri-ior Inde pinu, n me cla bruate O, scopi m ne, neque presbyteri Kk neque
284쪽
neque diaconinim habe mi baptizandi Z Nonne clarissime signis uit presbyterum & diaconum, tametsi ij sine chrisinate & his pi iusta minime baptizauerint , bapti eruisse tamen cum chrismate, 5: iussion Episcopi ὶ Non autem credo , baptizabant eum chrisinate; nisi eliris
marent. Ergo chrismasse eos tunc temporis , quos baptizabant, hine clarum , certumque est; nempe episeopis annuentibus & sibi adlisnpiis praerogatiuain unam manus impositionem sonantibus. Nomo niti asti ram qua Sirmondus ex Commentario in Hieremiae tamentationes attulerat; quod eum hoc nomine pessime ab Aurelio exceptum videam , velut hominem obese naris scilicet , qui id opus , Hieron imiano nitore alienum elle minime olfecerit. Scio excusiun esse do Rabani nomine, eiquea viris eruditis attributum. Neque vero si Hie. ronymi non est,eo statim spernendus est. Sed ecce tibi alium ex vero a que indubitato Hieronymi opere locum ac ne fine qui consem LM perdiderunt sinciuiti de sterent de chrismatere parario, scriptum est in Leuitico , quod leprosius extra castra proiectru cum a d Sacerduein venerit, vix si rae fuerit emaxdata , mitias sibi sacerdos aleam in manu fustra, ctintincto digitosepties sergat coram Domino, ctia gareodem oleo, au-c riculam rim, qui leprosin fherir, O de tram viam ς , ct dextrum pedem.
re ille, cpii praeterquesn quod ebriinia iterari posse innuis quod est a Latino Gramento alienumJ id baptimi chrisma vocatio decliris sui e consumatur, quod nos iam toties supra domi mus, chrisina ad bapti sinum pertinutile, eius ille ritum ae caeremoniam fuisse Quod si ita est, vi esse sine vel unus hie locus demonstrati nemo negaueriti cuius baptizare suit. eiu dem sitisse & chrisinare. Presbyteri verba
diaconi ius fuisse baptizare omnes veteres ac recentiores consentiun
Superest alteium Aurelii effugium , chrismasse quidem presbyteros, sed non in fronte, quam signare solius ibilicet eradi Episcopi Sol haresequenti am temporum fuere, in quibus Innocentium primo audi mus, annis post tare ab Hieronymo scripta ei iter XLVI. id Episcopo, vindicantem, ut vivis frontem neophytorii in cons et, rostra sir gorium presbyteris concedentem, ut pectus baptizatorum vnsant; steros denique itidem praeci plantes verticem elicii mare tangeret quodppud Latinos mansit. An.D. 3 o. quo lure scribebat Hieron spus, iam suisse in vi ad silla; elitisinationis species somniat Aurelius, non probat, qua neque apud ipsum Hieronymum, neque apud ullum istius memoriae ieriptorei app. arent. Nam quam ' luester Romae iam episcoporum propriam esse decreuerat , presbyteris non
aliter, quam propter ricas inem transidis mortu usurpandam concesse Prat, illa una eademque haec est baptismi temonia, qua frontem, vovidetur, tam presbyter, quam epicra ' sinebant, i se praest o Gatum. Frust aliam quaei eris,quae apud α vel Sylvestro vetustio.
285쪽
, stiόres, vel et eoaeuos nulla oceutrit 'ritum ergo est, quod si iatuit Sirmbridiis, ni in adhaee Hieroilymitem, ora in Ecclesiis usita
'tam .ec itamquesuisse frontis Arisnationem, tam 1 presbyteris de aeonis, Oaiti ab episcopis ministratam 3. sq: Aurelius hon postetita iuni syculorum moribus , ae decretis , sitive inde Gmniis, ted veris desiitque, illius Hembriae doeumentis refellere debui . Donia id . haestiterit quod nenio viiqiiam , scio, praestabit) manet id vi utri ' . ruisse in Iesesiis ab Hieronymo memoratis Episcopi bro presbyteri,
diacono pr. xeipusi, quod cuni omnes in baptistrio inrismarent, ille us manu lotis, unctiiq; imponebat. Hie x iis,haee eonsuetudo erat.
Iain si ius edia suetudi his quaeras; dicit qtii de hie apud Hieronymuni Lociferianus ilitellocutor id in Actis Apostoloruleris tumes sed fal- .cim diciet neo: ex Αει, sitequam ad id probanda adducit, neq; lan redem in eo seddioe praesissio, velut ei dississens . min. Ecelesiduum consuetudinem blaetidit; Etiamsi sinquiti seri tura aut Ioris uison subesset, tolliti orbis tu hanc prinm consensus itistar praecepti obtinere Sed quid homo Lueiserianus, id est schismaueus. dixerit vel ieiiserit, is nostra nihil resere. De Hieronymo ipso videamus. ille ergo primo docet nulla id necessit e factum; quas qui rite loti essent, ij S i-iita Sancta e reiani , qui per emiscopalem maniis impositionem tradidi rebatur , Spiritum enim ei=isperaquM; era non esse baptis O; verum esse baptisma, quo viritis Santitio adueniat, idque demonstrasse Spiritin tu Chri iam tirnu rt extulit caput de fluenta , descensum ; ct qui Spirit m non potest dare, ne baptio, e quidemposse; Ecclesi baptisma sis. Spiritu Sama. hutam Ese. Diserte profitetur se assereis in re ira baptismam is , Spiritum sanctum tribui, quiper manus ui sivi traditur; idque in 'aprobat, modalioqui ad episco tantum imprecationem viritus Sanam defluit, lugendisinis ut silutis exsertes scilicet, quae sine spiritus s. dono nulli eo itistit; qui iis vicum, aut in castellu, aut in rei notiori in locis per presbyteros o diaconos baptizati ante Iermierunt, quam ab Dis vis inuiserentur; quod foliissimum&absirdissimum esse nemo dubitat. Se eundo sitis ostendit Hieronymus id non a Clitisio , non ab Adist lis: sed ab Ecclesiali stitutum; neque in Scripturis pia ceptum, sea ysii introdue tam . Nam & Luci serianum dicentem inducit Locles rum ιγκης 'in morem, ensum orbu instar praecepti obtinere, &caeremoni 's . Ecelinasticis reserentem , iisque adeo huisic quoque ysum accensentem. Atqui sitite mos eiusdem est ordinis cum istis. ' os ille recen Iet, ritibus ; oninino cons uens est , ut eum non necessatium, sea pro Ecclesiae arsimo mutabilem fuisse eo fiteamur. Nam . illa qui-
286쪽
pridem apud Latinos omnia antiquata , atque abolita sent. Et Lil vetat ipsam quoque episcopalem manus impolitionem ad hoc ' cxemplum antiquari ; atque ita sane non modo censiit, seiu & est Romae Eeclesia, apud quam diu es eum Episeopi baptizatis manum non magis imponunt, quam lactis mellisque concordiam praegustat dam praebent. Haec Luciferianus, quae Hieronymi eo ipso admittitiquod non resutat id dixi, non refutat t. Imo & iple diserte e
dem ponit, certiusque confirmat. Nam eadem de re verba iaciens con suetudinem Maestarum, item Ecclvae leges vocat, non Domini aut postolorum praeceptum. in de huius legis nec itatem esse rotuim. - de negat. Sed & causam refert, qua impulia fuit Eeelesia ad hune inducendum morem, & rationem, quam in eo inducendo secuta ess Causi insuisse ait uiscopi honorem, de ex eo quodammodo pendente Ecclesiae cuiusque unitatem, atque incolumitatem. Vere sane ac pro
clare. Multu in lacu inquit idems ctitatum reperimω ad honorem mesus facerdotj,quam adlegis necessitatem. Tum paulli post, Giae sarisius immi sacerdotis dignitate pendet; cui si non exsors quaedam , ct ab ἄ-
mnibus eminens datur potestis, tot in Eces iis e lentur schismata, quot s cerdotes. Inde venit, ut ne chrasmate ct episcopi iussone neque prethter, neque diaconus ius habeant baptieandi. Nimirum idem ille sebismatis inmit . . metus,qui eodem alibi teste atque auctoro Hieronymo, primo inopi lerat, ut uninde presbyteru electus cxters superponeretur, Epi copusque diceretur, ad quem omnis Ecclem cura pertineret, idem inquam ille talismatis metus Epistori ita constituti dignitatem tartam, tectam tu tueri ae conteruare pelluatit ;. qua incolumi, ita iam fore Eccletiam, siluta pessum ituram credebant. Eo factum, ut in omnibus Ecel: siasticis actibus suas quasdam esse eius partes volueri Ri, ut omni .a ab eo pendere, nihil lineo ratum , firmumque esse intelligeretur. Itaque ' nequis in Ecclesiam, quod olynium primum ae praecipuum est, absque
Episcopi auctoritate ingredi posse putaretur, baptismi, qui Ecclesiae eluti quidam aditus, quaed. iiii lye ut se dicam ianira O, dispens
rionem presbyteris quiden, & aiati,nis permiserunt , sed ita ta: en Vires tota Episcopo vellit alictore, atque auspicς. dispensaretur. At lde
ut hie ad Episcopum ordo ae respectus clauor exstaret, de a . omni cerni at ille animaduerti facile posset, placuic baptismi ministros me iniussu Episcopi .n ue sine cli sinate abso consecto vi Man, baptizare. sicen hi ficbat, vibresbyteri te ab epis pq pendere, eique subiectos& obnoxios es , oblui ista ne si vel qui quisem , possent. 'amen. Parique de una illi detiam . Mod Iho nysius supra ob seruabat, inititutum est, i in ueprest ter quisquam esset, qui ab e
piscopo ordinatus non esset , neque id altare sacruin haberetur, de hi ,
287쪽
tum. sed ne sie quidem satis cautum esse putatunt episcopalis dignititatis incolumitati. Itaque & illud Latinis plaeuit nam lapud Grae- eos quidem nihil huiusmodi reperitu , ut uaptizatis, postquam ij dc
iussit , & suo chrismate ax presbyteris initiati ellent, veluti re nondum plane peracta ipsi postea manum imponerent; dc ob eam rem in viculo, &eastella, de loca remotiora in paroecia sua constituta excurr xent , ne scilicet quisquam homo in tota Ecclesiae esset, qui non alia quid ipsis proprie deberet. Haec ergo episcopalis manus impositi omnis, ct caeterorum eodem pertinentiu rituum, ex Hieronymo quidenr, de sane etiam ex vero, causa suit. Si vero rationem huius instituti e rugas, quae talibus deeretis honestior species quaeri solet, hane idem edit Hieronymus, si hoc sinquit Dca quaeris, quare in Milesia ba Hiram , nsi per mous Episcopi non alcipiat Spiritum Sanctum, quem nos erimus in vera baptismate tribuν , discehoc obseruationem ex ea auct ritate descendere, quod post adsensum D.mini Spiritis Sanctus ad Mostolos descendit. Nimirum ne abiurdum videretur Spiritum Saninam diei liis ab epis . opo per manus impositionem tradi, qui iam eum in baptis ino acceperant, huic absilrdo inde quaesitus color,quod & in Apostolos Spiritus post ascensum Domini descendit, qui tamen iis iam antea fuerat a Domino traditus. Hane ergo huius moris rationem obten derunt; ut Apostoli Spiritum , tametsi iam antea & in bapasmo , duex diuino Magistri satu postea haustium, iterum ipse Pentecostes le acceperunt; ita quoque consentaneum, certe minime absurdum esse, ut 'uritum neophyti, licetiam baptizati , manu de imprecatione antistitis aeciperent. Qua ratione diu postea' usum quoque reperimus Itala num ad tuendam duplicem illam chrismationem ,. quam Latini iam eius aeuo id est seculo Christiani imi nono J ne phytis conterebant i ta bis Spiri in aeceperunt Apostoli; prius ex ore Christi; cunis e coelo Atque haec quidem ratio quam sit infirm. x& suillis Obide satis intelligitur, quod ille Sancti Spiritus de coelo in Apostolis, ' ., de sensus res fuit plane extraordinaria; non adeo in cuiusquam exemplum trassenda. Ergo neque ea Innocentio, & pliis satis sitit; qui, quod postea audi vis xt hane datam Episcopis ab Oclesia praerorati iam defenderent,alu', eoniugeruor; nempe ad id, quqd inbus leti inu Apostolos Samaritanis a Philippo baptizatis, manus,im
288쪽
marret Philippis Vide pestriti, ut ter uersaturini, que id audet clare eloqui, quod ait Hieronuitiust verbis ambiguit ori illuditi Nam Hieronymus quidem episcopum nianum bapti im nere dicit, consirmariovem dare nus aliam dieit. sed quia intellige bat homo Iesaiis nullam apud suos hie este manus impositionem ;ehrismationem silam esse, merito veritus est Hieronymi verba, qui bus suum dogma iugulari videbat usurpare. Itaque alia pro tha vasititie delegit, quae 5: ad Hieronymi senium inflecti possciit, de sitae uia nihil nocerent. Constran--ιm dare dixit, quod ea phrasi Ec manu, impositio , de qua Hieronymus, de chrismatis, qua Latini utuntur, que signifieetur. Remota ergo Iesiatica ambiguitate respondeo, si eonfirmationem sitam sid est chrismationem ) ntelligit, eam Hiero . nymum non modosella Episcopiis quod ille inuerecunde ait) noli velim dieare; sedeontra, dare ii luidoque ut supra dem straui) stituere etiam presbyteros, etiam dia nos, cum chrismate barria reciin quia nectile est mamu inpositionem dicit, quid ad ipsum ho manus i mp sitio, quam Latini totam ex hoe suos ut loquuntur) sicramento iampridem exterminauerunt Z Tum de hane ipsam apud Latinos iam antis aliquot saecula antiquatam manus impolitionem ait quidem Hierinionymus ab episeopis, non autem 1 pr necis in quibusdam tacteliis - ministrari quod nemo negat ex iure diuino, ex Domini vel Apostolorum praecepto squsd aduersarii contendunt) ministrari, nusquani dicit; mxliis in Iocisfactitari ad honorem polim sacerdoti, quam ad . necessitatem qiuae nostra est sententia) ditatissime dicit. Quod vero in s uentibus memorat Apostolos Samaritanis manus impinisse; id
non eo facit, ut probet iacia alij, quam episcopo licere manum ne,
phytis imponeres quod nullo pudore confinxit Beslarminus in sed ut
quod Luciferiani obiiciebant, id oecu rei ae retaleret. Sic enim sermonem illum orditur , Si autem istud ob ciendum paras, quia cum audiis lent Apostoli, qui erant Hieroselymis, quia recepit Samaria
verbum Dei,miseruntad eos Petrum de Ioannem, qui cum venissent ad eos, Orauerum pro eis, ut acciperent Spiritum Sanctum, go caetera, ad
Tut supra diximus, respondet aliam isse illorum Samaritanorum;
n est Arianorum, quibus Luciferiani tunc manum imponebant, rationem. ae ut omnes vident, ni bal ad eam, quam hic Bellatminus comminiscitur, probationem pertinent.Sed quid ille tandem assiperius obiecta Hieronymi verba respondo Ille vero ait Ilieroii macausam istic reddere, ειεν id voluerit Dominis preprium me visi ista, quia id repurebat honor sumMisacerDH. Nam ut pauo post i se id in inquium os expiscat , necesse es in fingula Ecclisu inum esse Episcopum, nisi multi mrpares , O no ad νnum summa reseratur, schisemata flant. Ainc' i MDo quadam esse mnia Hiscopor m , t imis .m em
289쪽
Missupra caeteras appareret. Eo ut rides , omnis istius cauillatio lit , ut Hieronymus sensuit ae docuerit, non Ecclesiae homines, quod nos dicti amus , Dominum ipsum huius legis de mana1 solo Episcopo , non autem a presbytero , neophytis imponenda auctorem ae latorem fuisse , eamque ob . illas rationes tulisse sei licet , quas hoe loco recenta Hieronymus. Primb si ita est Latini grauissimi eriminis rei sent, qui rem ut ille narrat , ab ipse Do mino&quidem grauissimis de causis institutam ianitidem antiqua runt, epi palem calicet manus impositionem. Tum de grauis es: Bellarmini ,&ceterorum sere Romanae scholae Theologorum , ipsi
ranuive postremo Florentinorum ac Tridentinorum Patrum error, i.
qui e tra Dominicam ut iste vult institutionem, putant confirmationem illam sitam Pontificis Latini iussu posse extra ordinem etiam,presbyteris conferri quasi dicant Domini mandata licere violare ex ltra ordinem, si modo sita Papae accesserit auctoritas. Nisi fortasse isti, respondeant Hieronymi de sita manus impositione finia nihil ad se pertinere, qui eam nulli usurpant, sed rem longe diuersam, chrisma otionem scilicet. Sed, ut ad ipsiam rei caput veniam. Distanum est, α abomia vere specie alienum hune elle Hieronymi, quem illi DA Iarminus tribuit . umsum , ut scilicet intellexerit Dominam ipsum o
Dissest constituisse hoc propria esse Disio ita manus baptizatis imponere. Non repetam ea, exquibus nuper demonstraui Hieronymum ilmstitutum ad Ecclesiam, non ad ipsam Dominum referre- An ille solidet si aliter sentiret , Luciferian in tunc esse Ecclesiarum morem di iaeentem, o consens morbis i in praeceptio timi e causitatem,S ritus, mere Eeelesiasti eos obiiciente i 5 retaleretὶ ratereriir Domini prae cepta elim alterius d est Ecclesiastici ordinis institi itis sals, ae pericii Iose eommiseerit An ipse aduersarium imitatus Dole rum tonsuet dinem vocaret, quam Domini Iesii institutionem elle curet, ae celsi retὶ An denique id se inmximum fictitari reperisse diceret, quod e 'set a Domino pr. xceptum ' Atqui hoc ipsem, quod in mastis, non in omnibus loco ita lactitarent, arguit non id fitille a Christo traditum, , quo quaecumque praeceptassent, ct instituta, ea ubique valere debent. Hue aeeedit, quod de Domini voluntate aut inllitutione nullum a- . . pud Hieronymum in toto hoe sermone verbum. Ait hanc esse Ecclesin consuetit mem, negat ad haeresim et an sereno Eccle leges 1, ait id maxihin lucti ilitari , est id ex summi sacerdotis lignitate venisse; nusqua ex Christi vel praeopto, vel voluntate. Quis tam exiliter, tamque ieiune de iis, qua Domino instituta esse eredit , vel locutus est via quarn, vel etiam nune loqui sultineat Z Hieronymus quidem tarte no
in solet; cuius elocutio cardet, se incitata rapitur, ut ultra, qtium
290쪽
tatione ad demonstrandam Bellarnainiani commenti absuditatem iram &aduertatus fatetur, d res ipsa loquitur, quisquis id muneris solius episcopi proprium esse voluit, eo illum in hae serenda lege spe vis se , ut ita episcopi supra caeteros Ecclesiae ministros dignitas, atque
eminentia appareret. Iam vero qui putare potuit Hieronymus id eon
si iij Dominum in animo habui illa, , quo ipse non semel, neque obiter, sed s iuste ex prosellio docet nullam episcopis supra presbyteros
dignitatem, auctoritatem , vel eminentiam datam fit ille Z aqtio nul ij los, ut id vocabuli iam usurpatur, episcopos in Ecclesia constitutos esse
j. I, id putat ' Sicut ergo inquit) prosteri sciunt se ex Ecclesia consuetudine ei,
Otα n praepositus fuerit, ei se subiectos ; ita Episcopi nouerivise m con 'M μ' sis fudine, q iam distositionis Dominica veritate presbytero e se maiores. Dominus ergo quos non istosuit, eorum honori cautum esse voluit sciliceti Quam non instituit eminentjam , ea ut appareret, prouidita Denique qui nulli tum adhuc erant episcopi, iis selis manus impositionem commendaui te Quis non videt commenti absurditatem 3 Ex Hieronymi sententia nulla episcopis per Dominicam distositionem a tributa est supra presbyteros maioritas, vel eminentia. Ergo neque per eam quicquam institutum est, quo illa eminentia apnareret, His ronymo quidem iudice. Atqui patet vel ipsi satente Bellar mino,se Hre Hieronymum manus impositionem solis Episcopis ideo attributam, ut per eam appareret Episcopi supra presbyterum eminentia. Ergo de illud necessario confitendum est non putasse Hieronymum manus
impositionem solis Episcopis Dominica disto itione attributam suisse.
Iam cum a Domini voluntate atque institutione non putarit Hier nymus prosectum hoc episcoporum priuilegium 1, omnino necesse est, ut id quod & verba eius loquuntur, de nos supra docuimus , utirorum Ecclesiasticorum voluntate, atque usa inductum vi institutum
sitisse existimauerit. Nempe ut ille episcopos presbyteris maiores fa ctos eensuit, non δε 'ostionu Dominisae reritate, sed Ecclesita consuetusne ita & quod ex ea episcopi eminentia pendet, inaniis imponendae pria uilegitim, i iidem quoque putauit, non Domini dispositione , sed E elesiae eonsuetudine apud Christianos inualuisse. Atque ita subuerso Bellarminianae cauill tionis sui amento, apparet duplicis illius ii terpretamenti vanitas, quo aduersarius disertissima illa Hieronymi verba diluere conatus est, multu in locu id factitarum ad honorem p tias sicerdoty, quoi ad legis necestatem. Primb enim referri vult. non ad legem manus meophytas imponendae , sed ad legem is tutis eoidequendae. Secundd,s id minus placeat, ait dici posse loqui Imero inum de lege, quae sumator ex natura rei, ut sensus si id esse tribathm solis ' Episcopo, non ob legis necessitatem , id est non quod id ne fario reqhirarii itura rei, quas Mitor scri non rusci, sed quia γρluit Dominα bac re ho