장음표시 사용
311쪽
Riteor mino, qui putat unum Alum actum esse & chrismationem de m imp. timem, id alita quatrem, merito responsium iri. Au- gustino. qui chrismationem aetiim unum, ritumque censebat; morui Ut um a m item ritumque unum ab illo diuersim, nemo nigmuus , quaerenti quid cor aliud moin imposivio , quam oratis' respon sirus seit eam use costcrationem, O cresignationem per christiatu νά- nem.. Imo , quod ita quaerit Augustinus, clarissime demonstrat
inriserationem, neques quodistorum hodie ninnium est& qui deni
prodigiosum ὶ tuin hiis te eundem cum manus impositione, tam re habitam esse pro uno eodemque m ea ritu, sed duas fuisse hasaris a caeremonias. Secundo obiicit Belluminus saeramentum Confirmationis nou polle repeti; idque ex Gratiano probat auctoritate Concilii Tanaeonensis, de Gregorij IL Respondeo aduersarium nugari, qui primo suam & suorum opinionem pro ratione nobis ob diciti. Semno supponit suisse aliquod apud veteres proprie diebim Confirmationis Sacramentum ; quod nos negamus. Tantum ex hoς Augustini loco maninimpositisse non siisse apud veteres huiusmodi si unenti loco habitam 'uod isti volunt in probamus , QDd vero insum Augustinum in ea etiam sententia sitisse pertendit, ut putaue it amentum Confirmationis non posse repeti . idque ex libro eius i. cundo contra Petiliani litteras , confirmare studet , silens itidem nu- stur. Primd enim Sare, inentu- ο irviationis nullus memorat toto LMω coloeo Augustiisus, Secundo,Neque o qnia quod ibi nominat, roprii posse negat. Tantum est non quod ei a git Pellarminus ) m-mre, sed esse inh. iis pessinu ; unde non sequitur id nunquam posse
repeti. Certes apparet in Ecclesia tam Graeea, quam Latina repetitam , si ille. Sed de noe Augustinini loco mox uberius dicendi' eri . . Tettib denique &eo nugatur Belluminus,quod eum de impositione in και quaeratur, ille de cistimatione disputat. Nam licet utraque eiusdem . siciamenti, baptismi scilicet, caeremonia esta, duo tamen erant inter se diuersi , ae di stincti ritus. Postre no illud Bellarminus afri, quod . ex Caluini confessione Augustinus de ea manus impositione loqui nita. quae esset haeretieorum reconciliatoria. Ego vero lateor ; sed hanc nego ab ea diversam filisse, quam neophyti in baptitio suscipiebant; . non magis quam Eueharistia, quae ex haeresi reconciliatis dabatur , ab , ea diuersa erat, quae neophytis post ciuiuna, & manus impositionem ςrrigebatur. Ille ves' Auersas isse has manuum imp ticines expa Vigilio, & Gruori l. probat 1, prinid ridi le. enim φterque fu post Augustini mortem vixerit, quid ad eum pertineta quod isti centum&lius post evin annis seripserunt 3 Tum α iis . rte. Nam Vigilium quidem sapra iam ostendimus de ea manus im- r . , pysuoneloqui, non qua homines ex lucria simplicitet venietura re, Nn 3 cipiet
312쪽
Gietantur, sed Papiae teni refreonciliatrantur. Gest. ει, MAOeesdefite Arianos recipi per nianus impissitionen, diei Naneab . . diuersam fuisse, lii 'hi hyti, dabatu . non diest. Sed *uecumqvir sierit vel Mysj, vel Gregorii temporibus Oeeidentalium eonsuetu ab , illud quidente Concilio Arelitens II. dc ex Gennadio eonaei Gn chrismate, &nianus in tositione recti Q adhue in Gallia haeret eos ann. n.'dc 49o. Vnde patet, quam intata &latilii sit Bellara Lini argumentatio , qui , eo quod Augustii vis Ecclesis Occident lis episcopus esset eum seu ita de reconciliatione haereti rum Ggit, manus impositionesn eam in ligere quae nulla praeredeme inrisimatione sim fiterit 'Sed nos de ritu , quo haeretici reconciliabantiar, suse sepsi disputaui inus i ostendimus se S: quae apud Latinos tuti inrisinistio, tum manus impositio hi eandemoti, usu ata filii, ne tritam est in usu, utrimque's quam , sise penitiisque eandem misi se tam duabus illis eiusdem noruinis erimoniis . se in baptistio Elauacro multas olini excipiebant. Cum ergo nullam vim habeatie Pellaimini probatiotiis , Onelusium esto Augustinum hoc loeo, eum ait 'manis rinpositionem peti , neque eam alata v m orati . nem suer hominem, de ea nanus impositioneloqui , quae Ves neopli sis , vel ex haeres e uersis dabatile quae talicti viis e unius, elusi deuique ordinis, ae censita Erat.' que ibis Ahe zellarminus negat Abgustinum in hoe capite de neophytorum nianui impositi, ne locui, kbi est suo tenipore minisue exspectitri, quibo istis ad accipiena Sibimini Sanctis impossit ri 'repentes hiritior singuu laqui. Tantrum eonter eum liter ades 'ere . ubi in fine capitis .in e in posse' ut L Itaille Augustitiis insephistim sisto maluit,quam terreum a se diisenti te Est enim sephis iram unam eandemque viacem duobus diuetas sensbus in eadem disputatione accipere ab
eorum uno ad alicrum argumentari. Bellarminus autem multumi
'borat, ut ostendat id sine vitio secille Augustinum, de totam eius clisputationem ad libitum estingit, & nestio quot in ea patres, digressi nes, & regressones dissit, quas praeter ipsu; nemo hactenus into illo carite aisi aduerterata, ton est animus hominem per somni inisvotum auia spatiantem sequi. Illud satis est obseruare, quod vi vel, quod oppugnat, coaetiis eo tandem redit, ut totam , quam agit, -- iam duobus verbis prodat Confitetur enim hoe omni manus imp sisoni conuenire. sei licet, de reconciliatoria, o ordit: io, . e. mi derit gratia, och tritas, ct uirit, san : idque tiam qhodam Augustini loco, quo docere eum ait per in nus impostibnem, qua reconcilianturhaeretici, dari'Spiritum ia non pauca vetenim in eat idem sententiam dicta addere poterat, quorum partem aliquom de nos lora deseripsi imis. Iam si ita se res habeti
313쪽
aurite larminus probabit manus impostionem, qMe dabatur eophytis si amentum sitisse a non fuisse, ouae dabatur ab haeresi. 'nue. iis r Idem erat in utraque riciis; eadem torma , id est oratio i em efeci , id est spiritu Saneti donuiri. Devique plane eadem v-t muς .suit. ii halle sacrari ratum esse negat ; cur illam esse per e m it 3. si illam ait , cur hanc negat Z Vtramque pariter c digni is vri 'ex, vel si liet; qua proserio utram e vel carem, vel gauderen Mile est. Ninil m est inin asinos dissimile. τημ diuersam es eri habui ieran ms si ea mentaris. , Ex his antem bus nos Posteriorem esse sacramennum . Nihil ergo est, quoa mibi iraso.
Patres. Illud unum testim ipse iam , velut imbelle ae suti l . abi mon' m dec mit Sin m Sancta' per post riorem Fan .im sitim hena tra imp Hisse; neque timerem, fui uni tum suisse. E qui nihil sibi amplius, quo se tueatur, reliq'i' cauiam 'perte proditi a
non defenditi esset sol uni, offendiu quas in i ossa Au niani laci sua ratas sita in defendere non 'ittar pq uiti
cat, omnino intelligit remum n, eandemque in , quae prius cum esset sta, it iam possea peragi v. si res diuersa est, talio & instite repeti dicitur. Itaque coprianus olim eum ex haresi venientes tir-Vret, negabat se baptismum re tere, vel herare ; re se, vel Noc reaiebat; quod eam se licet lotionem, qua retro apud haer cos perfusi
ant, baptasmum nullum fuisse defenderet. .Qustra ergo repeti ma- s impositonem dicit Augus in necesu est eam rem unam, ean- . - . Minque fuisse, quaecum retro iam sta)ςl amellet, iterum postea Gur. At si Bellarmini somnium valet, quae quidem neophyto prius ud haeresim data erat manus impositio, ea proprie dictum lacia-3Mentum suerat, quae eidem postea ex haeres conuersis dabatur in E clesia , onullum sacramentum fuit, sed quaedam tantum curemonia, . omnino diuersi praecedente de ' sus &s neris. Non ergo, si iste vera narrat ,=epetebatur via im impositio, sum quis ex haeresi ad Eccle-Mam veniebat. Tunx sinamentum confirmationis acceperat; Nune nullum sacramentum accipiebat; vntum celtq titu in Ecclesiam reci- Pe
314쪽
iun retur . si nullo cum ritu admitteretur. At pronuntiat tameti Au stimis inamu imystionem nune repeti. Ergo omnino satendum est nane, quam nune Luscipit ex haeresi veniens, eandem esse eum ea, quam olim post baptismum acceperat. Quam vero olimaee eo , o neoplaytotum fuerat. Ergo & sane eum neophytorum manus impositione eandem sid est eiusdem speciei di ordinisὶ esse necesse est. Vnde porto clarissime illud conficitur, quod nos initio diximus , non fuisse neophytorum manus impositionem vertim & proprie dicti saeramentum. Quid-nit Quia sinquam) neque luere icorum recon ciliatana, quae cum illa eadem est, ullum unquam fuit, etiam fatenti bus aduersariis, vere ac proprie diebam sacramentum.ὶAtque hactonus quidem de iis, quae Opud Augustinxim de manus impositione di
leguntur. Nune ea reeen unus , quae illede chrismate tradidit Petiliano D natistit illud EPsalmis in rem suam recitanti. νπνentum iuν .Fra . . capite, Et in hoc inclytid unguentos cramentum chrismatu vultu inre pretari; qod quuem in genereri lium inacular sacrosanction
itatu consumentibω, ore rum caesorum noli possessurus, ct ido nec ad barbam Iaron, nec in s ream Hstimenti em, nec ad ustam contextionem usu sacer talu pertinentibus. Tum argumentationem concludens ;Discerηι προ ν biis sanctum Sacramentum , quod es c r in bonis, ct in malis pois, illis ad praemium , ita ad iudicitim, cy ab in bili ruitione caritatu, quae propria bonorum est. Hune loeum Bellar nus praecipuunt vocat. Nimirum hominem mirifies cepit sacramenti vocabulum, quo chrisma hic appellatur. Videmus ergo an res sono, aduersarii opinioni respondeat. Primb ipsa, quae hoe loco aestatur, iactio obseruanda est, nimirum de baptismo contis Donauitas , Hi enim baptisimum a Catholicis, quos traditores &schismaticos eos baiit , minis ratum repudiabant, ac pro nullo, atque irrito liabebant. 4 pilani errorem secuti. Petilianus ut hoc sitorum dogma probet,
Scripturas aliquot recitat OisVm peccatoru non reget caput meo. .Lcce quana bonum, ct quam iec η um habitare statui in os Tanquam ν uentum in capite, quod desereris in barbam, barbam Ex nis scilicet eonficere vult oleum , id est e lina , ab retico, vel schismati eo ministratum non valere ; olere tantsim ,
fratribus si desta verae fcclesia: filiis in ministratum. Ergo &Cathosticoriun chrisma .aeque ac baptismum , repudiabant Donatistae. Atqui Ponatistas de baptismo Catholicis litem intendisse omnes & Augustini de veterum litterae loquuntur. De bapti hib fuit omnis eorum concertatio; & quod de eo argumento Augustinus Nus scripsi, de 'i m. inscripsit. De chrismate fuisse aliquam Donatiuis eum Othr
315쪽
lidis Oinionem, neque ipse, neque alius quisquam veterum , errores Se iehisma istorum resuens dixit. Quid ergo em Nempe inquam. hrisma baptismi ritus , 5 pars caerimonialis erat.' Itaque dc Petilianus a parte ad totum merito argumentatur, cuius chri una non valet, eius neque baptismum valere posse eontendens quod&ante eum CD Hianus in eodem argumento secerat in dc Augustinus & Catholici argumenti nexum concedunt antecedens negant, δc ex eadem ipsi hypothesi Donatillas de baptismo secum litigasse duntaxat dirunt; de
.chrismate nihil addunt,quod in baptismi nomine comprehenderetur; ut pars totius nomine continetur. Partem autem bretismi, non ellentialem, sed caerimonialem dc ritualem tantum fuisse elirisma veteresaeo inis docebant, quod id ab haeresi venientibus , ut sit pia ostendi- mos, Gret i quidem omnes, Latini vero multi ministrarent; quod si baptismi patrem ellentialem esse censu Iret, non magis quam ipsam JOtionem, repetituri erant. Quod enim ait alicubi P. Aurelius mi caerimonias ex veteris Ecclesne moribus non magis esse iterabiles,quam
ipsum baptismi . id inquam , liquido salium est. Nam baptismus
quidem, etiam ab horretico de staismatico ministro datus nunquam terabatum Manus vero impositio do chrismatio, si baptismus euies ipsae erant citremoniae, ab huiusmodi ministro collatus erat, repeti brentur. Si legitimus atque Delesiasticus suillet minister, fateor non dille repetitas. neque vero sine aliqua eius, qui baptizasset, contumelia repeti potuisse. Ergo ex hoc ipse, quem bonus larminus p cutiam existimauit, Augustini loco habetur chrisma baptismi Cetrimoniam .non adeo proprie dicitam sacramentum suille. Sedundb , Illud uoque obseruandum est,quod Propheta de sacerdotali unguento e et iit, id Petilianum quidem naereticum de schismaticum de chrismatis externo; Augustinum vero Catholi in de Spiritus Sancti mystico unguento intellextile. Quo eorum vanitas refellitur. qui hune Psil-mum ad suum sontis ungendae ritum torqueri posse putant. Ad hunc Petiliatii errorem respicit Augustinus , dum ait. Et in hoc unguentos , ramorum chrismatu rumi interpretari. Nempe rei mystieae, id est Spiritus unctioni, de qua ipse pialis via Pentum sise erat interpretatas ritu secramentum, id est externum symbolum, ad quod id to quebant Donatistae, liquido opponit, chrismatis rei, eiusdem Sacrin mcntum. Vnde apparet, quo sensu dixeris chri a facramentuitu nempe pro externo, visibilique signo. quo chrisma eonstat, a re inae na de spirituali ,sue mystica, distin , quam significat; quod & M pertissime ipse mox explicat, eum Petilianum iubet disci rnereti sanctum sacramentatu ab inlusibili ructisne caritatis. Hine ergo Vtime
videm concludi fateor chrisma signum aliquod visibile Lisse rem Metam signi stans, de in sacris usurpati selitum quod vult Augusti-
316쪽
nus) concludi nego,suisse id per se ae seorsum vere propriiniae dictu,
Eesesiae Christianae sacramentum. Sacramenti enim vocem ita apud ve
teres mssim sumi pro quo q; fgno sacro siue , Christo ,site ab hominibus & ab Ecclesia instituto, siue integro completoq; mysterio, siue na du ntaxat aliqua eius parte eaq; vel et Ietitiali, vel caeremoniali,& n tu est omnibus,& Cipra pluribus ad Cyprianum a nobis probatae Vnde illa sunt Patribus familiariassentientum, de sitim item eatechumeno riam esse s ramenta, item baptimatis sacramenta, de corporis ac sat 'ruinis Domini Ipse ita interpretatur Augustinus, cum addit qaidem in genere ullum gnaculorum s crosanctum est. Ergo-cquod sacramentum appellauit, eo nihil aliud ligni heauit, nisi hoe tantum suisma esse in genere gnaculorum visibilium; hoe est unum exivisibilibus iligna iis, siue symbolis ; & quidem sacrosan mi , Non Gnim pros um , vel profani usus, sed ad rem sacram mystire signita candam in loco sacro ab hominibus sacris & inuentum es usurpatuni. - Sed aduersarii in eo triumphant, quod Augustinus non est Diplicia ter chrisma in genere signaculorum sacosmi in se, sed ut super id eum baptismo comparat , statim stibiiciens , Aut ipse baptiserum. Sed ille quidem triumphus inanis est. Primd enim rogo, cur dixerit ipsi bi. risminr cur non simpliciter, baptismis 3 Prosecto ea vocula, ii benerem spectes, significat chrisina ad baptismum pertinere; quasi dicatu.
sacrotat istum ei te perinde, ut ipsum baptismum, cuius pars quaedam erat, ac limonia. Nisi hoe statueris, frigebit &iacebit haee Augiustini oratio. Id vero si statuas, liquet verea roprie dictum sacramem tum Ariana esse non posse. Quod enim faciamenti pars est siue ecsentialis, siue caerina onialis, id sacram viuum elle, hoc est huius gen ais tota Moue integra non potest. At inquis; Augustinus chrisina, cum bapti imo comparat. Q id-ni inquam, ut partem cum toto Zivicari moniam cum eo ad quod ornandum ipsa peragitur Z Clarum esthactatus eum baptismo chrisma com rari ; quod utramque Augi isti vo o visibile, osacrosanctum, quod nemo negat. Nola
ultra tendenda similitudo; & si seceris inepte seceris. Nam etiamst: hae duo in his tribus conueniant ; nihil tamen ea nodesse est & in c. teris omnibus canuenire; ut chrisma scilicet a Christo, quoque insti tutum sit, ut baptismus; ut baptismi pars , siue unus eius ritibus nomst, quia nec baptisnus xv en que sacramentum proprie dictum ips indeorsum sit, quia de hocest baptismus. . Ego. vero haee nego
AN. de ν-- Ipsequi. ..i nielit. de dem alibi id, quod accipiebant catechumeni esse pronuntiari.
obit, quibus alimur, sanctius esse inde probat, quoniam sinci ait Iocramenum es. Catechumenorum salem bt vides j & si eramergum esse est; plane, ut hic chrisma neophytorum. Nemo
317쪽
. DE I CONFIRMATION et . LIB. D. MI CAP. Rinctilin nemo ideo negat e trimoniam suis Ie Eeclas isti eam vioneque hine quisquam coneluserit neophytorum chrisma vel suisse ve, Tum sieramentum, vel non fuisse eaerimoniam Ecclesiasticam. . - etera Augustini de chri imate dicta nihil habent difficultatis. Vt quod scribit contra natistas disputans; Si ad lucralet inquit quod Euri sis.
d. Iumes in Frangelio, Deus peceatorem non audit , viper peccatorem fac venta non cescirentur; quomodo exaudit Minicidam deprec.vitem,
vel super aquain baptismi, Nisuper oleam, reis crDubarsi m , vel smpo capita rorem, quibisma simponitur λ Garns in tuis) ad hoc inor olere Euangelii dictum contendat, ut amenta per peccatorem non celebrentur , is aquaeaddit Me iust manio impositionem faciamenta esse necesse est, Fateor esse, sed eo sensu, quem dixi ; ritus scilicet octos, veri sectamenti sciliaet bapti imi partes eatrimoniales. Idque vel i- os aduersarios mecum confiteri necesse est ; si ondum quidem, qui quod hie inter alia recensetur sive sirisina pro caerimonia ba ptismi illo amo habitum fit ille docti . Petrum vero Aurelium,& cael xos, qui manin impositionem, quae hic itidem cum aliis numeratur, v mm, plenum, ac integrum saei amentum neque nune esse, neque olim unquam fuisse volunt. Nam manus impositionem hie ab Augustino memoratam non esse ipsam ebris nationem smiod isti interdum somni ant in sitis eo demonstrariir, quod ipsi seorium ab oleo , de quidem post interpositam Eucharistiam nominatur. Sive ergo hic manW-- Anxiet. μ stionem ex limesi conuerserum, sue, ut Aurelius, pinnitentium intelligau; eam omnes aduersirij ea timoniam de ritum fuisse volunt, non secramentum , sue de manus impositione neophytoriun capias, ipsem quoque non sieramentum, sed sacramenti Confirmationis sei l l partem caerimonialem filisse tradunt. Ergo vel ipses mecum fiteri necesse est Sabamenta hie Augustino late sumpto vocabulo diciis uana solei es,riti
quo Dis siccos. 5: in religione Clitissima soletines ritus, siue vere si cramentales de a Christo institutos, ut baptismum & Eueharii liam; sue eaerimoniales&Eesesiasticos duratarat, ut aianus inamstionem, α quod ego quidem arbitror consentiente etiam Sirmondo oleum siue chrisma. Quod vero mouompostionem ab Augustino hie niem, Dratam , etiam ad ordinationem referri posse putat Aurelius, id parum est probabile. Quorsemenim ille ordinanda u. hoc est ministrorum manus impolitionem interea sieramenta reserret, quae omnium fidelium communia recensiit baptismum, o Euchari iam , ct ructionem 'omnino simili vera est, ut haec manus impositio eiusdem sit ordinis multis hie ab eo reeensitis ritibus, bapti imo, oleo, Eueharistia, adeoque fideli um quorumvis eommunis, hoe est vel neophytorum onuhi quidem videtur j vel poenitentium. Quanqnam ne eam quidem impositionem, quae in minutiorum ordinatione fit, pixtique
318쪽
con tiant seminentum esse proprie dicitam. Omnes sere eam quo que vulgo censent inter eaerimonias, sue ritus ordinationis. Nequa aliudex eo concludi potest. quod alibi ait Angustinus nos I in cramento . Qito loco Domini in ast Regem sitisse. Gacerdotem, utropis , 'unere Chri im, id est uncti timer ideo a cisis rate Christum i in eo nos, qui eorpus eius sumus, ipsi concorporatos, unctbs quoque esse,
Ghristos factos, θνηmonem issam persectaram stiritaliter nos in ilia vita, qua obu promittitur, in qua scilicet iplane Reges, ct sacerdotes Deo suisti su mis; Nos itaque hic, id est in hae vita,rratiam Dei defi-ἐcra re , quae in nobis in me per cretur. Vngimur enim modo in sacrani enara linquit o sacramenta ipse pro ratar pHadam, quod furari summ-M illudnsscio qui furinum negotiis desiderare dumtis . ct in sacramenta
gemere, ut inearogavdriamin, qua sacramento praemonstratur. Cui nos
insacramento dicit, id est in signo, siue ea re, quae alterius, statiar signum est,&qua illiud, quod futuit semiis, praemonstratur, Hinc concludas licet chrisma, quomodo ungebamur in terris, signum fuit te. de symbolum, de quidem semim: quo nempe, res diuinissima primonstrabatur , sutura sacerdoti j & regni in Christo nostri gloria. N imo negat; nemo resistit. V id signum Domino Iesu, non ab Eeseiasa institutum fuerit; utexeorinosignoraim, sum amento im senere fit, quae nunc strim, proprieqxie sacramenta die tum hinc quidemi Ilo unquam Dialectices , vel etiam Sophistices tormento, estirere potes. Idem est eorum sensus, quae scripsit in alioopere ; Omnes sd Ies) quippι νηctas rivi chrismate , recte christos possumus dicere: quod tamen totum cum μὰ capite corre, unus escet φια Tametsi hae quidem inihil nos cogit de chrismate symbolido intelligere. . Mulio reci usi eae
accipi putauerim de mystico Christi chrismate, id est de .Spiritu Sanc quem,qui, non habet, is neque Christi est. Hoc si vere proprieque lo qui velimus, unum Christic μή est. Sed P. Aurelius vexat qtioilidem alibi. 4eribit ; Vnctionis sacramentum est, virtvi ipsa Dini cis unci a in se iis, viri Sanctimi Docet igitur inquit Aurelius. sa
crumisti octisnu intute praeberi inui bilem Spiritin Sanct mctionem.
Tuum erat Aureli, docere nos, quomodo hoc doceat Augustinus, si nos ab eo volebas ditare. Ille vero unctionissecramentum esse dicit pdicit esseνirtute i&quidem ina bilem cum ueramentum sit visibileo de unctionem ipsam uiuridi acramentum visibile est, o riclis invii si . ipsim esse quoque inuisibilam , nempe Spiratum Saraictum ; ut ius, , Ea d mmctis, ides, ipse mrim Drmini, qui docet abomines. Planus est eluxi
sinius, octio iis istius s de qua Ioannes loquitur,desuam ipse mox atri de ecce inui bilem de esse Spiritum Sanctum ) sacramentum qitidem esset visibile, vi tutem . perinia vi ipsim unctionem, inuisibilem. Planti
Grabilis Mus diuinus, Uri e istia suum. illud exsculpere soluitii
319쪽
fis in ivxctionu ristate praeberi nota Spiritatu Sanctum. Hoe virum addatri An stiiri orationem concinniorem , atque explicariore: n
Spirit gratiam salsinate signiscatam suille dicit, veri Id propcie; et virtute tant quod vult Aureli on dicit. Sed hie etiam aliud do- .a incet,quod ne evuli Aurelius, i dirum neophytos in iro brini sino chrismatos olim fuisse adeoq; ebri sina baptismi ipsos lituin , siue partem extimonialem fuisse. ijd enim aliud eth piod ait Eeel etiam priorOO m e re Tum quod addit,idem etiam ci quidem certius d eri, Clitisii in baptismo columbam unctionem nostram pi fietur. ille. Non autem praefigurauerit, nisi & in bapti lino sinritu Sancto ungamin, sciit in Christum eo: umba in ipsis taptismo deicendit. Denique quid hoc quaeib est,quod posti date Augustinus in Eulem praecipua baptizat accipere Spiritum Sanctum ὶ Nonne hoe vult aedilrere quidemee aliis temporibus Spiritum Sanctiim in taclesia. Bleles ; puta dum.
eommunieant mens e Domini, dum orant, dum ieiunant, dum caste , sin que vitam iusti tunire; praecipue verbae potissimum, cum baptizantur ρ Nam eum trullion Ecclesia sint non baptietati, omninorecelle, οῦ .
dem in Elesia Spiritum Sanctiun, sed privcipileia ιeam; id est uno verbo. in hoc praecipue baptismi sacramei in accipere nos Spiritum iulum Sanctum. R Christi columba prilis. εἰ iri stea eo unguento , quin stos ungit Ees si praefguratium, ac signituntum . Ex quibus tandem concluditur eum res chiis rei di i ta in baptisino p Nipue de detur, & accipiatur, ipsum profecto chrisma non alio peri: nere , quam iad baptismum, cinus vi ille chrismate significatus si in nobis datur. Petriis Aurelius haec quoque ex Augustino reeitat ; Sed ne hin s p
n stri, Spiritu Sancti est sacramention. Sed sermo, ex quo illa desumpta d. . Pet' 'noli est ceno Augustini, de ri Lovaniensibus est inter dubios retallatas. Tum neque nae eius verba probant chrisma proprie dicti im sacramentum elle; cum idem paulo ante mors semim, quem omnes pro meo baptismi caerimonia habendum. esse .comtentur, sacramentam i
320쪽
quoque vo cauerit; Lxorcismi sacramento inquit quo malebam lat. Res huic qui leni patet ex isto, quisquis illest seriptore chrisiva baptismi caerimoniam esse. Id enim inter eos ritus recenset,quibus panis Chri sti fimus. Ante ieiunir humiliationem inquit 1 exorcismi sacramento quasi molebamini. Acce baptismum o aqua; qui constres estis, Nadformam ranu veniretis. Sed nondum est panu sine igne. Quid ergo in car enisa Ποc es chrora, ctc. Iam per baptismum fieri nos Christi panena , id est Clitistianos, in unam eandemque mysticam massam Nnitos, dc cor pactos, constat. Ergo baiptismi risina quoque ipsiim esse. perinde veexorcismum, & tinctionem, siue conspersonem, hie quidem censitit sacrametuum adeo id vocavit eodem sensu, quo exorcismum ; sumpto late vocabulo, pro quovis sacro sigilo. Neque hie omittendas est alius quidam Augustini locus, ex Q id ipsum . quod ex Prudentio supra obseruauimus, discimus; in si e fieri illo aeuo solitam eliris. mationem; seurisam inquit secramenta Ore accipi Eucharistiari intelligit q dam per totum corpin aquam nempe & oleum baptismi radam in si tante per signum crucu; chrisma sui videtur signifieat, quoieramentis hie quoque accenset,quod id facta sit & symbolio. -
Hie placet & ex Prosipero lociam insignem addere, quod Senterimitiarum liber , in quo is legitur, ex Augustini libris erae s sit a. m. με. 4. inquito nomen aior smare est, id es ab unctione , qua ideo om- δμg , ηεν Christavisa Iocatur, ut inultigat se non solum sacerdotaliu ' regia dignitatu esse coniserum , sed etiam contra Diabolum fera I octatorem. Haee ex Augustini tractatu in Ioannem X X X VI. Collini praecipua munera: iis me a Spiritu Sani inungimur re gnum , sacerdotium , pugilatum. Haec unctione qua sanctifica tur fideles in Ecclesia ,'mon e i dieit, vel seri, sed fgnificari do ecl. Violanter enim hocscripsit, ut intelligat se in consortem regiae, cdignitatu. Illa scilicet unctio monet nos, 'id per bapti sinum consecuti simus, ex ea intelligimus, quid illudiit, peream non i id ipsem us. Haee vera est norma, ad quam exigenda siqnt ceterorum L tinorum de chrisu atis νῶ&ossicio di i