장음표시 사용
321쪽
v N C Mumir i Ila iam supra non semel ri nobis
memorata Innocentii Rome Fluscopi lectetalis panno Domini data; annis ante ipuus Augustini mortem circiter quatuor lecim, sed eo tamen tempore , quo Augustinus eorum, quae nuper ex ipse laudauimus, plaetaque iam scripserat. In illa ergo epistola Innocentius de nonnullis Ecclesiasticis ristibus consulesiti meentio, Eugubino Episcopo , inter caetera de in sentium , siue neophytorum consignatione ita respondet; De congi manduino infanti sus manifestum est non ab alio, quam ab Episivo seu licere. Nam pro Uteri dicet sint sacerdotes Ponti Metu tamen amem non habent: hic autem Ponti cibis sis Aberi, ut vel consignent, vel Paraclerum Spintum tradant, non selum cometuo Ecclesiastica demons at, i Gram ct issa lectis Actuum apostolorum , .m 4 erii Petro ct Ioannem esse directos , crat tam baptizaru traderent Spiritum Sanctum. Nam obteriti se arxtra uisio M , ceu prasime Disopa baptieant, chrismare bapti risum re licet, sed quo ab Psopo fretit constreatum; non tamen stoicis Me/odem oleo gnare, quod his debetur Disopo, cum tradant stiratum P ocletum. Terba vero dicere non possum, ne magis prodere ridear, qηam adco fultationem re 'ondere- Haec Innocentius ; cuius vere ne iit luee pistola, idiota viris neque saneabs re, suilla dubitatum ; quorum , rationes alibi reserentur. Illud constat iii an quest, eam iampmdem sub Innocenti j nomine, non a recentioribus modo 'onistis, de multo vetultioribus siesorum rituum interpretibus Rabano, Amal
tis, aliis, sed etiam abipsis Isidoro. quem Hispalis in Hispania Epic ruta anno Do ui o. non omnino dumta pin Innocentii mo
322쪽
tem annis, ordinatum fuisse clatum est. Musa ergo nune quidem Minni de autore quaestione, rem ipsim videamus. Illud in priniis obas andum, quod ipsa Decenti j, id est non imi hominis , ae ne glogalis quidem seriei, sed Episcopi consultatio ostendit, nondum armiso Domini Ais. apud omnes Eeclesias receptum ., vel apud viros Eois clesiastie emum& indubitatum fuisse, vi Episcopi seli Elaris arent. Hoe enim tuosi liquidb vel ab Apostolis constitutum vel maiorum sabiem auctoritate, vel denique Romani alicuius Epi pi, puta Sylum stri lege apud omnes Clitistianos iam tum receptum fuit , id pros Decentius, qui Episcopus erat, & quidem Eugubij, diuitate Rotnae
vicina, ac propemodum suburbana, nescire non poterat. Nesciuisse tamen fatetur hac eius apud Innocentium consistratio. Nee enim Episcopi consulere maiores,ae praesertim summum, lent de rebus,quas
vel diuini, Vel certe Eeelesas ues, sed publici ae uniuersali, iuris esse
pro certo atque plorato habent. Non de aliis quam de dubiis, atq; obseu ris consulere omnes selemus, ae praesertim retibnas graues , dc in maxima auctoritate constitutas. Consuluit tamen, vi liquet, Ii nocentium urbis Papam Decentius Eugubii pontifex Me lignationis ministro. Ne ergo dubitaueris ius illius ministerij valde dubium , at que obscurum etiam eo empore filistb; de suo stilicet etiam Episco', s se in mum Christianorum Papam interpellandum putauerit. Dubium autem vel obscuris id ius tune temporis minime futurum erat, si id eonstanti de uniuersali Eeel arum uni iam inde ab Apostolorum aeuo apud omnes Christiani nominis homines receptum, atque factum latum esset. Hoc ergo, quod tamen Latini hominibus persuadere e nantur, salsis im esse necta est. Iam dehine vides qdam exigua ha- beretiit illis saeclitis Papalium decretorum ratio, quamque angustis esse
eum eripta ellet silibus legum Romae de Ecelesiastieis ritibus post
rum auctoritas. Nam quo tempore hare quaerebat ab Innocentio D Giuius, anni iam erant Hapsi centum , cum ista de quibus quaerit,d finiuerat sylvester, uriaeus de iple Papa , quod nos supra seo loco de menstrauimus. Ergo Sylvestri lex toto illo tot annorum spinio, ne in proximam quidem Vmbriam, cuius erat Eugublum ciuitas, er
piareex urbe potuerat; nedum ut eam toto statim orbe promulgatam, pronoque omnium obsequio receptam, veluti sacrosanctum comm
nis Monarchae edi etiam, vel orae lum, fuisse putemus; quod est bellum senὸ, ac suave, praesentium Latinorum de suis Papis somnium. HSirmon diis. & pro sua eruditione vidit, & pro suo candore obienia- . iiit his verbis; In Italia ipsa unquit vix extra vistari vicinas Ecclesii, in
stiuirum hoc de lignanda a Glis Episcopis fronte 3 touisse illa Decento
Eugi bini in Vmbria Episcopi consultatis declarat. Innocentius quidem iu
323쪽
es Ri md Romae Epi-opo placuit sed quod tu visa fuerit, hoc aestimet' eos renex tim, indeque arce t,quod di osa in diuersis loco,vel Eciac ,. inti et turi aut coletrarentur , scandalumque putria ferre. Vides iis diun eo oculo ςbristianaratis ivni eri x noim ., aut canonem. ibi illiba manum min em, quo a diuersis postea artibus,& s aude vi bominum tartim errore ac si illitia, partim etiam vel metiti studio, aliquo ostra laecillis Riv lem asseexiti Cint urbici Papae. E oque, ut vel ex huitis epistolae praefati, ne liquet, i in tum tandebat uos
fer iste Innocentius: tid & in ipsa epistola quanto supercilio sua dictata profundit Z Mois ames iramia, non ab cisi' mon gnari infantes Mere. Quid ita, quaesis 3 inquit) cibyter, etsint secerdotes, Pontificariu en. apicem ηο habent. Quid isti ra tiocinatione absurdius nui potest,moi m ese ab ν .uψιοῖο γη-sgnari infantes ri quodntihur sciret Iacerdos ponti catus Mn habet apialem ' Primδ, an si aliquis Ponti carvi apex, quo prest yter careat, non meritb dubitatur; ει bipsis adhueum superstite Hieronymo MN. nitWm esse nullo iurς giuino niti istum vic-mile scire potuit ilon centius. Iam si h quod totius ratiocinationis fundamentum est, dubium ipsx' ec obscurum, atque in mim, imb&falso longe pr pius est , quomod'manis inest, id quod hinc iste colligit a sed est qaamen. Eo Pontificat usice, quem habebant sed iure mere Ecelesta meo illius temporis hi lapi , Ciruerint presbyteri an proterea G-
equςn est, Τ ii ι 'θη re a sq. possint Atqui etiam si e illo apii ebaptizant, E ballistram coniaciunt, etiam ex te, Innocenti, chrismans. Oi tot latitaque, qu quam nullo apice)'sC 'es, praestant, quis eos suaes si s nae rhenus iit, consignare non posse, non dico manifestum, sed vel probabile eo fieri putauerit, qu0d illo tuo apice carent ὶ Tu vero Decentio tuo illudebas, obqne, cum hae j in seriberςs. Eius msunt fatinae, quae t uuntur; yrim , situ 1, id uua lino F cl. 4 δε- ni fari his Ponti risin deberi, vi vegicon nent, vel Patrarietam Spiri tradunt. de univosa Eces qu*d absurdi in somniat Aq- us haec diceret sinocentius, falli manifestus esset. Nam plane contrariam suis non modo Gr eae, siue Oriemalis, sed etiam Astiea- ρο,& Hispanicae, & Gallicanae, imo de Sardiniensis,in Romae vicinia, Ecclesiae consuetudinest, &sareturam URSirmondus, & ex iis quae Mos vel iam disputauimiis, vel taria etiam disputatuti sunnas, manufestum est Sed annoeentium t ut quidem vide:ur in calumnia tur reliu duintiane ei mentem 6issevult. Ille erode sua una, . id est Romana, si evrbio desa loquitur; si is unius consuetudia
rem idoneum ceniet argumentum ad demonstrandum, quid riset iuea cauila iuris. Nimirum innocenti qui istorum .Rom* anum
324쪽
serat nihil Romaestae fieri, quod hon est Almssoli n. e diuinunc & omnibus omnino Chrissianis seques duim. Ergo iste sitae id es bieae Eesesaer hane fiasse eonsuetu linem intelligit, ut apud eam Apiscopi, non alis consignarent; quoi ego Deile eoncedo. Nempestil' , Sylvestro, qui hoe privilegium Episcopis tantulerat, primum im ventum, apud eatri, cuius erat Episcopus elusiam haesisse, & ad etiam aliquot ex illo exemplo si serie manasse nihil mirum est. s. tquod ille, velari principium quoddam notissimum assii mitti sitae Ees Oeam vim esse, atque dignitatem, vi qui iis dissa obseruat,id obse uari debeat, nego: Negauerantiampridem Cyprianus de Rimili nuntiestiueiant omnes paene Feclesiae, quo etiam post inues tam illud Dristopisa Sylvestro collatum priuile m. ibortim presbyterociam in
neophytis consignaiadis, manu et opera annis iam paen* centum in Africa , S in Hispania utebantur; Nesciuerunt etiam post hane Inmoeenti de Galem , Calimnae, Sardiniensis, Hii anteae Eeesesiae, quas quod' mox demotistrabitur uersum a Romano morem annis pr remodum ducentis resin ille Onstat. . Sed neque Lutior est Innocen
t j illa, quae sequitur, deliratio, qui confaxitio . sive Grismatiniis ius alis Episeopis deberi de his are est istica lacti eru actuum a sta'
' Ioram, qua asserit Petrum esse directos, qui iam bapti tu ιμ-derent Spiritum Sancti . Mitto istum fingere, quod mis*ram asserit
. ilia Apostolicorum Achium lectio, ea proprie de caussa milias fuisse duos illos Apostolo Vt bullieulis visiti m S. traderent aliosus vero est missos, ut recens natam samariae Ecclesiam constituerent. illud vero, quale quaesis, est, quodiste selis Episcopis licere e fanare eae eo cinligit, quod Petres de Ioannes orauerunt, dei myo ierunt manus super ' eos, qui a Philippo bdistietati fuerant, hique sinitum Sammam a G. periant λ mmd, de re sidiatione, siue inistratione nullum in Achis. verbum. Maxin impenem plane aliud est quasti ut mare. Em ridiacillus est , qui ex eo quod Apostoli neoplims manus imposuerunt, .c suditiolis Episeopis chi qmandrius esse Tum De Ar stolos quod nul Ia Actuum, nulla diuinae illius Scripturie laticia stetit; neophytiis
chri Pran; qua ratione inde conferes non aliis, quam Episcopis licere chrismarar Sunt ne Episcopi Apostoli 3 vel an quae Apostoli fece runt,ea Episcopis vel omnia, vel solis secere licet' Apostoli Spiritum linguarum, de prophetiae dedentiat; miracula iderunt. plurima ali sicerunt, quae nullum E is pum Acere videmus. Si haec extraordi . Maria ibisse dicat innocentius se solos ordinarii ministerii actus Epi-- copo vindieare; p imbre hunc' quem dederunt Apostoli, spiriti. tum dare res fuit extraordinariis M adeoque perperam ordinario vilis ministro tribuitur. Fuit enim illae iatris linguarum,& prophetiae,
325쪽
ctiores Cho stomus atque Au stinus apertissime do 'nt. de si rem ordinaliam suisse qlio amisimum est; do: utro illam Apostolicam saneti spiritus , ut se meam, traditione ' ; cur ea presbiteros magis excludam, quam Esei copos λ Nam C. haptizaiit Eustacl-stiam conficiunt , atque distrio uni presbiteti: quod idem Apostolos fecisse tam . Non ergo si Apostoli imposuerunt manus,solis ideo Epii pis manus imponere licet. Neque est quod regerat Innocentias Philippum manus nequaquam impositisse. Prim , hoc si ego iam uaero, unde ite probauiti Ceres & Grysest mus refert, & O
cui lenius sequitur nane interpretationem ; PhilippuM ideo manus
non imosuisse Samaritanis, non quod nois liceret, sed quod honoris caussa id Apostolis peragendum seruare in luerit, quam ipse peragere, sed hoe quidem mitto. ill drogo ; qua nece L te concludas presbyteris non licere, quod Philippo non licuit r Philippus enim
I On Hesbyter, Diaconus suit. Ergo hinc , etiamsi caetera omnia ibi, quod absis, donentur ; illi unum ad summum concluseris di. manum neophyto imponere non licere quod ipsum tamen non sensierant veteres Ecclesia in hoc quidem certe nunquam conficies,ut ncque id presbytero , qui diacono maior est, ministrareticeat. Ad hoomnia absuda illud stremo accedit, quod ne ipse quidem innocen- . tuo suam hane demonstrationem qui equam valere, vel sibi sequenta ηsse putauit. Nam siquid ea valet, confidit ne presbyterum chrismare fas , t. Ipse vero sutim , veluti repente omnis suae demonstrationis blitus , Presbyteris concedit,ut baptizatos,seupbsente, seu etiam prae sente Episeopo, brasitate Ergo ne ipse quidem ullam vim h here putauit totum hoe sumn argumentum; ac merito quidem, quis
Vix aliud reperimi neptius, de ab omni parte Iutilius, ae solutius, a sex. presbyteris chrismare quidem concedit, sed extra fouiem, quam Vni Episcopo seruat; id, inquam plane loeulare est, de dignum tanto Dialetaeo ibinnium. Vnde enim hoe habet 3 Ex quibus Actibus id Musit λ Ex quo saltem Melesiae emone a Vt fingamus chrismauit Ie ostolos; unde discemusquam partem corporis chrismauerinti Cutoontem potius, quam vel pessiis iapientiae domicilium , vel verticem, humani corporis vicem, & regiae olim apud Inaely unctionis aedem,clitisinasse eo uspirabimurioiergo nihil habeat Innocentius,m assequi possit, quam corporis partem unxerint Apostoli, pros si sapit, omnem aeque partem pre byteris chrismandam vel concedet, vel negabit. Quod vero frontem illis eripit, temere id & ex s. Iibidine, absque ulla ratione facit. In quo de hoe milii absurdissi-μnum videtur, quod nouus hie legislatorizontem presbyteros chri re vetan , sud cher exerastensem a Pre permittit, nulla ri prie i
326쪽
quit seu extra Episcopum, seu praesente Discopo baptit inrichi iis ite bacaptitaret .vngere licet, sed quod ab Discopo fu rit co roratum . non
'tamen stonum ex eodem et eo ira re', quias u us,pi iubetur, cum trodunt Spiritum Paracutum. Extra frontem ungere iis licere dicti; luam partem ungere liceat , nota dies t. s.'ipulas, cubitum, volam, pollicenti nares, aures, pedes, genua, quidvis denique, modo ne frontem , unges
replesbyteris concedis; quae mirabilis profecto est, planeque singularis nos ii huius lem oris sipientia. Sed in renoua , atque lide nus inusitata fortas leuti dubitare nolinihil, ae 'pisi feris aliquid' ei liendum relinquere libiit. Satis ipsi unum est presbyterorum clitisina prima hae sua lege stante depellere; nsuamque illam suam chrismationis frontis, de extra frontem distinctionem i statuere. Arduum, Asbpra hominis modestiam putauit nouum ritum totum simul ae semel definire. Sed eius posteri relictam ab eo Spartam momis, longis quesct plurium laedulorum deliberationibus paulatii tradornatam tandem persederunt; primi, iubentes pectus a presbyt is chrismari quba : diu obtinuit) denique 5 dimittare retii verticem ipsum scander. presbyterorum chrisma decernentes; quod hodieque apud Latinos . viset. Atque hoc quidem primum est in omni Christian iniquit,
te chrisinationis presbytersiis ab Epistopali eo distinetis, mod haee in
fronte, illa extra frontem fiat, monumentum. Nulla'sane ante hiini: Innocentium εhrismatio uspiam occurrit, qliae se extra frontem fiat, ut non etiam in fronte. Gnecos memini alias etiam meter frontem partes,pectit spiria,&aures, cichrismare; sed nullum vel Graecum, vel Latinum memini, qui quem chrismare sinat , eum frontem chri mare prohibeat. Neque ego satis capio. quid Innocentium impulerit stontem vertici, vel pectori praeserre. Hoe unum suspicor, cum vides ut presbyteros chrismandi iure, quo tot iam annos apud exteras E Helias potiebantur,vix a ne vix quidem toto, Plane penitusque celli
ros, illud, quo eos minus iratos haneret , cauisse, ut caetera, si liberet, .chrismarent; frontem quidem Episcopali chrismati totam seruarenti Vicii n sue sit,illud quidem constat hane Innoeenti, tam absurde lata ueniana ratione scriptam,atq; demonstratam lego, duplicem illam rontis & verticis chrismationem diu postea in incidente peperisse; eum nostri homines variiς artibus sib Romam Episeopi tu in paenEmiisi. Tuicquid ab illa stae exierat, pro Apostolico dogmatevenerarentur.Tum enim in hane Innocenti j decretalem incidentes,id quod una decernit, ipsi pro vero,certoq; confirmaruiit, Sed haee diu postea coim rigerunt. In praesens de ducentis quod diximus. insta annis, in Oecia dente vel ignota, vel eontempta sic iacuit illa Innoeenti j lex, ut rarae millo temporum decursu Ecclesiis occvitant, ubi ea bona deseruar
tur; quod ex inuentibus patebit. .
327쪽
C A p. v τ I I. ABno Domini r. no fuisse obstruatam I Mniij decreta emi . tu Ga s 1, in quibuου senos chris tos fuisse neophytos chrismase presbyteros appareti ex Ara Pana Synodo I. cuimi canou exponitur. II Ira de eo Sirmoni Ur Aurelii certa
Innocent ij iiinis i . Arabissexta Sy troatis 4na oecismatione contenta est, ea quae in baptismo ver presbyteror et , diaeono esset ex veteri more ministrat a ; episeosa adeo illam ab Ili noctialiseonstitutam , velut inutilem vel sepudiauit, vel terte nesciuit. Nullu 3 rom. ministrorem incatust qui baptizandi recepit ossicium, sine chrismate i cohe c is quam de ere pro edi quia inter nos placuit semel chri mari. De eo autem: qui in baptismate q*acumque nec itate faciente non chrismatus fucrit , in confrmatiouesacerti coimmonebitur. Na is inter- colli et Ichri, istis rinius nonni το be edistia est , ηοστr a iudicans quicq iam, sed pi ii ou naccessaria habiatur repetita chris natio.. In Mniana vero editione eadein quidem habentur; sed fine longediuerso.Nam pro his Sirmo adisiis ex manuscriptis aliquot exemplari biis expressis,η ut praeiudicans quicqua, sed ut necessaria haleatur repetita thr in uio. pinima e lii' contrario
sensu legit, non ut praeiudicans aicquam rico ,sed vi necesaria habear reperiracbrismatio. Diniana editio chrismationem x petit-m neressa, iam ..este ait, Sicinondina negat. Hinc natum nobile sirinondum inter se Aurelium bellum, tribus virilesque voluminibus, & quidem acerru mis, vel uti totidem praeliis gestum : nee dum tamen finitum. Cum G nim Aurelius emendationem canonis Sirmondinam reprehendit ebobiter in quodam contra alium Iesii tam o spere, Simondus sua tueri edita epistola est conatus; quam repetito pauli post certamine inuisit
Aurelius , ae ut viri mos er. at iacule ato, mordacique libello e sui iiit. Hune Sirmo fidi Antire beticu I. excepit; cui emisse sane vaegran di siraeretico, mox vicissim Aurelius occurrit. Anarerito Aurirrhuic. alterum Sirmondus reposuit cui postr.ino Aurelius Orthodox,vi o posuit. Tintumiliter duos earumdem alioqui partimn viros bellum conflarunt, non quin M. ut nuper apud quoidam alios, articuli sed tres omnino litteritiae unius voculae nou, quam alter eliciendam, alto retinendam in illa canonis Arati soni clautitia magnis utrimque animis, contendunt. Libri exstant, neque nostrum est de certamine into
tineriuram' partem iudire: Tantum Monebo de eo non false serta te
328쪽
Nam de in Aurelio quaedam si int bona; 6c in firmondo, ut ubique a lias , plurima reconditae eruditionis δc singularis eandoris plen LQuodsi, quae sinsuli habent vera, ea detractis utrinque sequioribus, coniungas ac permisceas, de toto hoe chrisaratis negotio non matri opinor, stitueris. Nam 5c Sirmondus chrismationem, de Aurelius
mamiimpositionem timor aram, non verum, aut integrum seramentum suis te putant; quod utrumque sine verum est. Tant i i utrim sresecandum , ae re diandum est, quod hane i Ile , hie illam sisti, mentum verum mille censent; quod utrumque falsum est: & hoe b illo non minus scaeliciter euertitur , quam ab hoe illud prodigatur est. Tum & Simondus ab Ecclesia chrismationem traditam confit tur, & Aurelius vera sacramenta nonnisi ab uno Christo institui possidesendit, vere sane uterque.Quod si utriamque retineas, habebis
verissimum est, &ab Aurelio mistra, licet magnis, S iiividiosissimis
clamoribus vexatum, chrismationem nequaquam esse veri nominis sicramentum. sed de Amusicano quidem canone vereor ne tantae istorum lites aerem Histra tamdiu ververarint. Omnis enim illa clausuliquae ab his verbis incipit, nam later quUiber, dic. de qua tam aeriter, umque pertinaciter intei se conflixerunt, do ino videtur, non caulica iae Synodi esse, sed recentioris alicuius scriptoris manu Araus no canoni assuta. Eli, ut ita credam, adducor ptino vetustissimi cuiusdam exemplatis auctoritate, quod est in Clariis. Iustelli Biblita theca; ut iam ante aliquot annos publice testatus esteruditissimus atq; optimus D. Blondellus noster. In eo autem codice tota lixe laci ia U.Hieron dein ; & canon in his verbis desinit ; qiua inter ηos placuit semes chris Secundo ; idem quoque ex eo confirmatur, quod in Concilio Arelatens secundo quod anno post Araus num XI. Domini autem sa. habitum est, ubi hunc nouem laudari clarum est, plane ut in Iustelli codice, haec quoque lacinia tota omissa deprehenditur,hoc modo. Nullam misistrum, qui baptioni recepit σι tam sine chrismare
L iv. e. 11. consitμtionem placuit ismrl chrismari, Tertio; Burchardus & Iuo G noterasis licet inculo X L sexcentis post Aransonam Synodum annis
soruerint, hune tamen eius canonem ipsi quoque absque illa lacinia exhibent, eumqxe in illis verbis sacerdos columonebitur, clausisse vider Wr. Tametsi enim uterque hoc, quod deseribunt capitulum , ex Sy-- nodo 'asensi cap. s. citent; nonnullaque in eo paulo aliter legant, quam nune in editione Araulicanae Synodi, vel Biniana, vel Sirmondina limbentur ; vix tamen ullus dubitandi locus est, quin hune .ipsum Arav- Dot. in dred, scalaum canonem in animo liabuerint, quod re Gratianei decreti
Nbilis. ' mendatores iudicarunt. Huc a edit manusexim codicis. ab Aurelio
329쪽
it Mnomiti conscia Es, in quo ficta olim a Reginone Abbate eirca ann. hi ini dico. variorum eanonum colleghioeontinctatur. In 'ra enim
collectione hunc ipsum Amusicanum non le , his omni nove his , sine illa, de qua diximus, clausula scriptum, testatur Aurelius: NnPum mini borum, qui baptizandi recepit o iam , sine chrismate νη- quam debere ne egi, quia inter nos placuit simu in baptismate chrismri. De eo aratem , qz in bapti ate quacumque nec in faciente, nos chrismatu* Derit, in eo firmatione sacerdos commonebitur. Denique iis, laciniae vetes addititia se esse tantum no clamant. Nasiue illa cum pinio de Aurelio se legas, nam ri natu liciis piicquam dice re cum Sirinoi do ita malis, non τι rei Scans quicquam , sed Hion necessaria habe Metar repetita chris natis utrovis, instari . modo leg s, non videntur Synodi ipsius esse posse. Nam quieoid crinita vitililiget Aurelius, in eptum.&absurdum est, ct inerit octaplo caret, ve synodus, quae scilicet ex pluribus constat Episcopis , n lingulati numero ita lo utitur, non N aiaduos quietuam dico. synodus haud dubie aliter A r. p. v. locuta, si lixe eius verba essent, nempe ita in numero plurali, Min rinaedicantes dicimin; idque cum sentirent dictit finge necessirium plane
cet s quod Latinis postremorum se lorum non est insesens j adult
ranae laciniae argumentum audaci correctione delerent. Qirae vero adituendam lectionem, non ut praeiudicans quicquam duo , ex veteribus
Synodisesseri Aurelius, ea P repraesenti aliena seni: Nam in Synodisssinguli, fateor, nonnunquam intexsantur Episcopi; ut in Cartaginen si supra a nobis laudata, si iubet suifritas ina, suggero.Sed quoties idi γssit, toties istius, qui unus loquitur, nomen commemoratur, Vtin illo .
Ioco, I manatin Discum dixit , Tum c id ille dixerit, recitatur . Si in Sardiens Synodo quod notauit Sirmondus frequens est , in Exscvru dixit , dcc. in Africanis, Aurelius Episcopus dixit, Ace. ut nihil mi rum sit post rem ita narratam , in fiagulari numero esterri,quae ab uno dicuntur. Et in Francosordiens Synodo, quod exemplum maximὰ urget Aurelius, ex none .elariam est Caroli Regis estia, non Diam a , quae & eodem eanone extremo, & sequenti quinto habentur Verba; Stathit piismus noster, consentiente tincta synodo, δύα Hie nihil est simile. Non enim hie dicitur unus aliquis ex Arausicanis Patris P s , bus locinus quod si fictum esset, neminem turbaret usurpatum in singulari numero verbum, duri sed hic non velut unius eiusdemque cum caeteris census decurrit; quibus non singulorum votum, sed via uerserum sententialiquido continetur, vi abutidissimum scin huiuLmodi oratione verbum numeri singularis adhiberi. Itaque hoe Gr
tium, virum in Criticorum genere nobilem, concoquere potuisse mi p. v.
a M. Lun, quod Sirmondus ut absuda tem quam vidi ad consteturi,
330쪽
tollat, verbia in dico expungit , de participium praeiudicatu cum nor 'b .chrisnatis repetua illotit, atque ira interpretatur, ut significet 'nibis nocer illaria clixi sinationem repetita,non tamen eiise necessariam dinquam, ipsum non videtur posse consistere. Nam ut codicum consensum plurimorum,&fortasse omnium , in quibus est illa lacinia, mittam , constanter legentium, non ut praeiudicatu γicq odico, u3- usitatum fuit Araulicauae Synodi temporibus praeiudicare , dicere pro
nocere. Recens est, &infimorim Vmporum proprius, eius vocis, tam
ab origine sita alienus abusus ; quod recte obseruauit Croesus; qui Bariplum& Baldum putat verbum praeiudicare in Eoe nocendi senti Irimos usurpare coepi e; & exortum ad iis audistibus idiotismum uiae postea ad alios quoque scriptores dissusum esse. C; in hie erDJacinia consillare in ruauit eano empne absque euidenti assurdit is
.non possit, ea omnino videtur ab iγ'. antiquario, iis rei porib vivente, quibus chrismationem tep i in ultim clea nam inuestu, erat,Irimo in margine addita; mox, ut fit, librarior in negligentia .in i pirum Synodi canonem irrepsisse, Huius verb laciniae qui tuis fixis auctor, non inepte hie notat chrismatu virum esse 'nedictionem apud quos et, indeque colligit νη-m quoque esse chrismi id enim. virvii que verissimum est. QNd additie non , ut troad cantem quicqua 'haec ι cre,sed vi non nec ria habearur repetitu chi η ris si eo sane α isaeculi sui auctoritati, quo cluis nationem repeti mos erat, modes cis verecundes issecit. se quicquam praeiudicare negans i ac veritati talum considit, dum rep amilla' chrit Gionem docet nequaquam, seu cessuram Quae postrema eius veri y Latini cum a suurum temporii i dogmate in ligeretu esse aliena, expisse a negatione in coiitrariu i . nasunt immutarunt, ut necuariam, q''d negauerat, esse assirmaret repetitam elui sinationem. Inde illa Cratraneoru,& editorum ae vulga.
ritum exemplarium a manu scriptis in huius loci lectione. diuersi
Veram esse, quam optima fide restituit Sirmondus, lectionem de vecta morum codicum, ex quibui eam expressit, auctψritas, d res ipsa, quis'. quid oblat rc Aurelius, demonstrata Ratio manifesta est. Nam .quod Mon minu .vere, quam scite, atque elegi liter dicit Grotius, diis creulsu uiuam tot libro, aussa siri Oris fuit caussa; areferendi eam, Pomaniscore loribus e dem, sua sepe, squid appareret dis sevum a Tomanu in ribas i Fo omnia tra coe , vel in imperi sui argumentum, ingem ita
sis per diu;mfuit. Atque haec quidem de Gnoi s Atausicani lectione in iam ex is, fixa diximu , Umnino sic constituet am' existimq;