Joannis Dallaei De duobus latinorum ex vnctione sacramentis confirmatione et extrema vt vocant vnctione disputatio

341쪽

, chrismtionem , verum de proprie dichim actamentum esse , id verbest quod negatur. Primum iste de eliri sinatione verbum nullum facit. De omnis est eius sermo, Atqui ea nulla nune est apud Latinos. Ergo si quam iste hie celebrat censi,mat:anem , ea verum est ae proprie dictum sacramentum; si per eam aecepto spiritu

armamur, munimur, confirmamur denique; millum est hodie apud Latinos consermatiou suramentum ; omnes eorum milites nuli, atque inermes sunt, qui ea scilicet inanis impol ne earent, qua iste totum

Confirmationis sacramentum censitit. Qi md si & Latinorum chrisma Confirmationis verξ saeramentum ipsum quoque est; profecto neces le est duo suis se apud Christianos confirmationis sacramenta I unum vetus impositione manis eonstans; alterum recentius sapud Latinos quidem)in sela frontis elitisinatione situm. Rod enim Bellarminus cavillatur chrisnationem ipsam esse m. inus Dupositionen , id de saepe antea confutatum est, dc Eie locum habere nullum potest, eum iste noster siue Eueherius, siue Hilarius Christiani militis gnationem, qua chrismate fit, Geiusdem siue armatura quam mamu impositi ne fieri vult apertissime veluti actum unum ab alio diuerio actu distinguat. Tum& Aurelius diserte, neque semel confitetur chrisma- orthod. pin. Meneni, ct manus imp mnem duas partes olim sutile, qua simul quii iux. r

id est eodem tempore )sed tamen, vir inique id est altera post alteram praeiabantur , item primu ct antiquissimis secu a diversa uisse,

saltem apud Latin's ; mutationis autem , quam in hoc negotio faelamelle agnoscit , posteris a superiorum consiletudine nonnihil deflecte tibus, initia non altius, quam, Beda, id est ab octauo taculo repetiti Certe ex iis, qu. ae nuper ad Hieronymum dc ad Tol planum,& Arauseanum Concilium disp tauimus, satis conitare arbitror & quarto adulto dc quinto, in quo tim versamur Deoilo, chra mariνη m ct m

a us imp Mancin , adeo non suille unum , e m&mque a

ctum, ut etiam diuersis ut phirimum ministrarςnpur, illa presbytes xo in ipso baptismate, haec ab episcopo post peractam initiationem,

ςuius ipse erat veluti sigillum, alit coronis. Cum ergo hic noller tessis circa ai nu Domini s. vixerit, paene tribus ante Bedam saeuulis, non potes' 'el Aurelio iudice , ea cuius meminit, mirnus i*positio indem nuineto actus intelligi curn. brismatione. Neque melius est quod ibid. pacisci. ipse res 'ondet Aurelius Spiritum SancIum novus imposito e. or chret ina-umfundi, adeoque duos illos a s unum elle Confirmationis Sacramentum.; itaque nostram h c scriptorem dum manus impositionem mem0rat, chrismationem nequaquam excludere, sed eani potius, ve

luti sociam eiuslemmysterij partem, comprehendere. Mitto, quoalia e iste cofingit ex mera siralibidine o sis, qum defendit iniquitate Qmpulius. Miu inruam ti uibuςre, ut Cyrilimn verbi R r a gratia,

342쪽

gratia, & alios, de quibus supra. Sed istoriam nemo, quod nun comminiscitur Aurelius, ex istis duobus actibus, veluti ex duabus mnibus coniunctis, um seorsim sacramentum sedit. Saepe accidit, .ut qui de chris nate loquitur, verbi gratia Cyrillus. de manus imposiatione nullum verbum Aciat contra, ut hie noster stetis. Nam ill dde chrismate ne unum quidem αυ dixit. Sed qin stare potest Aurelii figmentum ictim nuper demonstratu sit solenne illo aeuo in Gallia &Hispania fuisse,ut chrismaret presbyteri maniam imponeret Episeopus Quale quaese, 6cramentu istud fuit εἴ quomodo unu fuit citius pares una prel byter, altera nonnisi solus Episeopus ministrauitὶAd haec qumro quo modo. qubre sensu dieat Aurelius, Spiritum Sanctiim nimis impositione cdi chrismate infundi λ An proprie δ: aequaliter ab utraque, tanquam duabus rei unius integrati biis partibusὶ An ab hoc propriξει adaequalet ab illa improprie tantu& metonymita, qualiter inte

dom solent caeremoniis tribui, quae eorum proprie sacramentorum

sunt. quibus illae adnexae sunt 3 Si prius illud dixerit, de situm Estium,

δ. plerosque omnes suarum partium Theologos oppugnat, disei te docentes manin impellionem meram fuisse Confirmationis caerim Diam, accitintalern non non enim accidentale sed essem.

tiple est id, a quo proprieeste furti aliquod essestur tum & ad Simmondum inuitus accedit, qui libe effetiam uia inmimposui. η, γ veteritibus proprie ae primario attributum fuisse desendit. Denique Lact.. nam suam Ecclesiam intolerabilis sacrilegii ream sicit, quae ex hac ipsi is hypothes ex duabus saeramenti Confirmationis partibus alteram .

e punxit, ae deleuit, hane scilicet manis impolim m. Sin hoc post,rius malit, non equidem repugnabo. Gratulabor magis id quod ve rum csteonfitenti .Patres saepe caerimoniis improprie ac igurate tribuere,.qp.r proprie sunt, non ipsarum, sed eorum sacramentorum, qui bin .e ornandis inuentae sunt, & adnexae. Tantum negabo, quae manin impq lieni hic ab Eucherio tribuuntur, proprie esse cui albi inon magis, imo etiam aliquanto minus, quam manin impositioni comveniunt) sed vel bapti sint, qui ea cari imonia claudebatur, ae ut i qui selebant con rnia trux, vel certe, siue benedictionu, uae cum manus impositione se arcte &indiuulse cohaerebat , ut eam A sustiniis negauerit at indelle, quam orationem. Denique figmentum .

Aurelii, ne si stet quidem, qui equam eius causam iuubt. Qui equid ἐenim olim fuerit illi manus impositio siue Confirmationis pars intristans, sue accidentalis caerimonia, sue quidaliud ; illud quidem et,

rum, certum qiae est eam nullam esse i die in Latina Confirmatione; nihilque adeo ad Latinos pertinere veterum magnifice de eius vi dia ' ' quam o LMPud se s manum dum eoriun sto ria ι.

343쪽

t m Scopiis pollice ehrismat; id inquam, omnem absilrditatem sciperat. Quis enim tam sultus est, ut quem polliceramum, vel di tos iam mo pu'situm, aut perstrictum vidit , ei manum imp sam fuisse iscitet i Istae vero metae praestigiae simi ; sed emise& impudentes, quitis iste nobis una sita affrmatione persuasurum putat adeo de arostro stupore sibi blanditur in vi quod aliud esse videmus, id mam im- ipostionem esse eredamus. Tum &hoeciim ipse An retib pugnat. Concedit enim veterem manin impostionem achim flaisse a chrismatione dici sum. At Episcopalis pollii eis per frontem ductus non est alius a chrismatione actus. Ipsa chrismatio est. Non ergo est ι vetus certe manus impositis. Isime cum ne ipse quidem Aurelius pugnet aliud elle . in Latinorum nupera Confirmatione, quo bad veterem illam manus, impositionem pertinere, vel referri possit, aut debeat; profecto ipsum quoque, velit nolit, illud quod diximus confiteri neeelle est' nullam, Plane remanere in Latina Confirmatione manus impositionem. Quae

affert exempla, illa eius commentum adeo non iuirant, ut etiam iugulant. Ita sinquit in baptismo triplex mersio ad ream redacta ; haec ipsa rursin ad astersonem. In Eucharistia corporis o saevisu Christi binae scies in unam redacta. Atqui in his; inquam , manifestum est veteremotum, non retentum , sed antiquatum, de abolitum; de ridiculum

fore, qui eum, qui vel nune aqua baptismali aspergitur,motum fui isti vel qui semel mergitur, ter mersum fuisse dixerit; vel binas Eucharistia speciei porrexisse, qui hodierno Romae ritu panem selum porrexerit. Itaque si annosita sunt exempla, ne manum quidem imposuisse dici is

test, qui frontem tantum chrismavid. nedum ut etiam , quam ollan, apertius imposuisse die diis sit; quod Auresius, etiam Bellarminr inus recundiam praetergrestus, affirmare non dubitauit. Ae in baptisino quidem tam nobis semel. quam veteribus ter mergere, imo & tam nobis aspergere quam illis mergere licti; quod Dominus Christus non illud magis, quam hoc praecepit. Itaque etiam mutato haein parte veteri ritu, nihilosecius tamen constit nostet baptismus. In Eucha mma idem licitisset recentioribus Latinis,s eadem eius esset ratio.Nunc eum dc Christius disertissim eptaeceperit,& omnis Christiana Ecclesia, ει olim semper, de nune etiam praeter Romanam seruet, ut, species vini aequE ae panis communicantibus porrigantur ; grauissimum Latinorum id crimen fuit, quod eam ex Euchalistia exterminare sic ausi sent, ut eam speciem nulli sumere liceat, nisi ei sacerdoti, qui s

eramentum confecit. Cum ergo veterum parem fuisse in manu comfirmandis religionem ex his Eucherij . & similibus aliorum

Patrum vocibus appareat, non modo confitendum est Latinos ritum mutaste, de eam, quae apud veteres solennis erat, manin impositionem

344쪽

rmatisvere sacramentum sit, grauiter eos hae in parte peccasse, Ac maiorum sitorum religione deiciuisse. Ex quibus iam illud, quod initio diximus, liquido perspicitur, Euchetiano siue Hilariano testim

nio non modo non prob, i, sed etiam refelli , atque euerti reeenteni Latinorum confirmationem, quae illam in testimonio unice laudo tam , ac commemoratam motu impositionem nullam plane habet. Sed eo neque veterum Canonitarum, quam nunc Sirmondus videtur sequi, sententiam confirmari demonstrandum est, decernentium man .

impositionem verum ae proprie dicitam sacramentum suifici enim. hine ad id probandum afferenti An quod hie noster scriptot spirini in manuum impositione donum cum eiusdem in Apostolos de cis dentes olim delaensione comparati At illa vetus Spiritus descensi nullum fuit proprie dictum sacramentum. An quod per vianvisiisuem Spiritum Sanctum tauru tribuiricit Z At &per chris Spim eum sanciam dari alij Patres non parcius dicunt; neque tamen chrisma Canonisbe verum ae proprie dictum sacramentum apud illos fidic se eoncedebant. An quod eam Confirmationem dicit 3 Atqui non tam id dicit, quam ea coinmationem significari innuit; ut illud, quod postea Meuratius dicetur, nune mittam, calice quoque Euchati tueo comsi mari communicantes dicere interdum Patres ; unde nemo colligi

integrum, ac proprie dicitam, & ab Eucharistia distinctum calicis et 'saeramentum. An quod bene lictionem illam quae fit per manuum

impositionem J minitionem nostram esse ait ' Atqui & oratio munimquoque nostra est; neque tamen sacramentum ullum est. An quod is bapti sena nos regenerara ad vitam , post baptismum c firmari ad pugnam, in baptisma Abii ; ps baptisu inrisiora Atqui de confirmari , de re rari ab eode illo Patacleto, intelligit, a quo de regeneramur & ablutimur; quod omnes verissimum elle confitentur. An denique quo post baptismum in confirmatione augmentum nobu ad Παι- pro riseribit 3 Atqui id ipsum a Spiritu quoque praestari ait; eodem italiuere gratiae&donatore, &conseruatore; & quidem in cre matura, id est, dum nos brptizatos confirmat. Caeterum illius, quae a Spiti inest, eonfirmationis symbolum ae signum olim suille manus impo tionem, a hine & aliunde constare constemur; verum ae proprie ductum sacramentum sutile negamus. Itaque quod ra, qui iam renat es, aliquid conferre, Spiritum sanctum ei tribuere, da. dicitur,id figur te dicitur , ex ea veterum loquendi ratione, quae eaerimonialibus ritubus ea tribuunt, quaestinamentorum proprie sunt, ad quae ritus ita pertinent. Quamquam de in manus impositione hoe peculiare fili. quod ea nihil aliud esset, quam eratio. si ergo dieatur lane δ: vir tam tribuere, de aliquid conferre, ε OUrmare, de a mensum ad P tiam praestare, de almare atque inficere ad Ineti de alia huius reneris

345쪽

Orienta incere; duimi odora egrere intelligatur, non vi sacramentum proprie dictum, ut oratio ac bimestrio,quos se asiduam homi-mι iusti deprecationem multum valere Iacobus dixit; εο nos vulgo Eliae orationem flos de clausiste dc reseraste , dicimus; multaque alia fu delium precibusnon minora tribuimus; quae sint in omni dc vete-- mmd: recentiorum sermone obuia: Neque tamen ex iis quisquam eo ludit orationem ullum esse sacramentum. Ipselii e noster scriptot omnem hane manus impositionis rationem ad baptis num reserendam esse. satis eo docet, quod postforem adiectione noui genera indigere rus negat. . Homini enim ex iis quae dixerat colligenti ras non totum de fonte succepisse,si sentem adiectione Mut generu indigemus , exserte re frondet , Non ita est uecti fuit. Et mox , qui Spiratus in consumatione

v augmentuni prasat ad grastam, eum ait super .uluas baptismι salutifera fendisse illa J. Ergo dc baptismi Spiritus est , qui in confirmationeaeeipitur. Quaecumque voli iubiicit ea huesperint, ut ostendacii lus inter tot pericula versantibus satis non esse, ut sanctissimus ille Spiritus . nos in salutari lauacro semel regenerauerit, nis operis 3c doni ipse sui de eustos, ct consolator, de tutor perpetuo adsit, nisique nos armet, Zc firmet ad pugnam; & omnibus iis praesidiis muniat,quae sunt ad perseuerantiam in iide, de ad victoriam de hostibus necessaria. Qia

re de morte conprmari eum dicit, qui ex his certaminibus per mortem ereptus id assequitur, ut iam peccare amplius non possit, non quod ullaei manus poli mortem imponatur. Itaque confirmare huic seriptori' proprie in non manum Imponere, sed fidelem ita munire, ae custodire, ut in peccatu in , quo as hoste isellicitatur, nequaquam incidat. Huius Dreo cens rinationμ manus imp tiomem symbolicam ea rimo-

niam suisse coisfitemur , eius hactenus conciliatricem , quatenus orauionem coniniacitam habebat , sacramentum proprie dictimi , neque sine hie auctor docet. Sed. nunc ad catera Pergamus.

Gel ij Episcopi Romani, o Ce adii Masimensis, ex quinto

saeculo extremo, loca siptims saeculo, anno Domini si7. presbyteros aethuc ch mise patet , ex Concilis Eponens, ct in Hisania itidem, ex Vanino Bracare, i.

E LA sius iam praecipiti quinto saeculo, anno Domini AE a. in Romanam sedem euectus, siluinti de Innocentii exempla s quem,

346쪽

quem , Se press yteros insta episeoporum fastigium, quantum lieebacabiiciens, hane de iis legem tulit. Nec minis etiam presbyteros ultra πι dum suum tendere ρrohibemin, nec episcopalis tigia debita bimet audacterasumere; no onficiendi chrismatu, non consignationis Pontificatis ad abradamimet arripere facultatem; non praesente quoliber antistite nisi iubeantur)melorationλτel actionus a supplendaminas moresse sicea tiam; neques belus 'ectu, nisi ,eantur,aursedere praesimant, aut oneranda troare mysteria. Nresibi meminerimi ulla ratione concedi si is summo Pontifice, subdiaconum, aat acolytha, ivi habere faciendi nec proris addubitent,squisquam ad episeoprie ministeriumsecialiter pertinens με motu putauerint exequendam ,sentinuo se pres teri, dignitate, o sacra communione rixa Ti. Haec Gelasius; ad quae vere obseruauit Sirmondus , nihil aliud sum de presbyteris caκere, quam ne consignationem, aut alia episcopalia munera, temere sibi arrogent, suoque, νt ait, motu aggre diantur, non adeo vetare, quin ea quae modi rei viscopi iusserint, impineacsne noxa exsequantur. Male autem colligitur confignationem iuris presbyteralis non suis te, ex eo quod eius adhibenda faciat tem sibimet arripere presbyteri prohibeantur; se enim concludendum esset neque iuris presbyterorum fuisse orationem, ves actionem sacram supplere,vel etiam praesente episcopo sedere, aut νeneranda inseria tractare ; quod esset absurdissimum) eo tantum collineat Gelasius, ut presbyterii no-mnibus saeris officiis ab iseopo suo pendeant; velut ii capite me', bla, quorum tamen sua si ngulorum elle munia , ae iura nemo nes uerit, tametsi ea sine capitis nutu nunquam amrediantur. Neque vero his obstat id , quod non semel extollit Aurelius , cisi matiouem hie a Gelasio vocari consignationem Ponti alem; quo nomine eam scilicet donat ex Ecclesiae suae more ae ritu, apud quam non alius stontem consignabat , quam episeopus, ut ab Innocentio I. accepimus; non quod caeterarum Ecclesiarum eundem quoque esse usum stiret. Cupiuisse quidem, ut idem esset, ae pro virili sua laborasse , sicile est mstimare, tum ex aliorum huius sedis Episcoporum ingenio quos sere videmus eb seri i, ut sua omnium regulam ae normam esse velint itum ex proprio huius typho, qui presbyteros episcopis, quorum sint iure diuino pares, veluti totidem mane pia intolerabili supercilio addicit. Sed quaecumque Gelasij mens fuerit, in chrismatis usu presbyteris imterdicendo, decretum quidem ipsum nullo iure, nulla ratione, solo Gelesaevibicae viii, eoque una duorum Episcoporum, Sylvestri, MI noeeniij libidine inuicto niti apparet; ut ex contraria non totius m do Crientalis, sed & Asticanae, &Hil niensis, & Gallionae Ecclesiae consiletudine. contrariisque Synodorum decretis patet. In Lucanis , ad quos scribit Gelasius, Italiae ipsius prouincia, presbyteros ad id lo- eorum christiane ipsius tam atrox interestitium, tamque graui poenas cu

347쪽

sanestum haud obscure significat. An iis quod volebat , Gelasius ye silaserit, ut in posterum apud illius proii inciae Ecclesias , chrismanda fronte abstinuetini presbyteri, obstarum iu incertum est. Fuille quidem nobiles occidentis Ecclesias,in quibus &Gelasij. temporibus, ct diu etiam postea , vetita a tribus Romae Episeopis presbyteroi um in

fronte iitrismatio perseuerauit, ex eius saeculi monumentis, quae ad nos peruenerunt, satis, siti erque manifestum est. Gennadius quidem

Mallitientis presbyter, Gelasij , de chrismatis ministro nihil ne Eeetes s prQprie dicit; tantum chrismate ct i nus impotione susceptos in Ecfe- si1 Gillicina suisse testis est ab eahaeres conuersses, quae in sanctam pendiM. Trinitatem baptizaret; quod testimonium, qilia iam impra posui, ilic inon repeto. Sed in nostra Gallia , anno Domini si7. pristinum usum adhue mansisse docet Emonense Concilium ; Presbyteros inquit pro- cocta. pter satatem ammarum, quam in cunctu optan . desperatu 2 decrem . tisvi bareticu, si uersonem subitam petant, chrismate petimus subuen re. Quod omnes conuerβri , ssini iuvi, ab Epsopo nouerint expetendum. Geminus est canon Arausicani primi, quem nuper exhibuimus; ex quo liquet . presbyteris licuit te ex haeresi conuetitia in mortis diserimine .chrismare ; multoque adeo magis neophytos. Fuisse enim illorum , reeeptionem , quam horum confirmationem operosiorem, ex Araus cana Synodo ostendimus; quae non minus diaconis, quam presbyteria neophytos chrismare , quoscumque baptizarent permittit; ex ha resi conuersos chi male ct bre fictio e consignare , nonnisi presbyteri & quidem urgente morbi necessitate, concedit . eorum extra hane causam reconciliationem Episcopis reseruans ; quod diserte hie ex-

prellerunt Patres Epaonenses; dum id ipsum, quod presbyteris si graui morbo laborent conuersi permittit, si ijdem sani sint, ab Disco .

expetendum et e pronuneiant. De Hispania idem multo etiam clarius testatur Martinus Damiensis primo Abbas, postea Bracarensis Episcopus, quem annu Domini sSo. attigille ex Gregorio Turoni eo prine constat. -bter inquit; praesule visiopo non signet infanus; ni c., . f. t. ab Disi posuerit illi praeceptum. Qui canon cum GT etana prima Synodo excerptus sit, de qua sese supra contra P. Aure tum clisputauimus, nihil est, quod in vindicando vero ae genuino eius sentit, 'Lutius immoremur.

348쪽

chrisma semibyteros ex His tri Gregori I. Episcopi Roma

locopirabatur; qui ab aduersariorum ophu vindicatur. At ter eiusdem Gregorii locul explicatur. Gregorij sacrame a

rium,opus interpolarum. SEn nihil est , quod rem totam clarius Ahastret, quam Sardorum usus, prouinciae Italis vicinae, & quidem ut milles volunt subur

inaria , adeoque ex Nicaeno canone Romano Episcopo proprio quodam ae peculiari iure subiectae. Constat enim in hac insilla ad textum,.seculum iam praeceps, neophytorum non tem chii simas te prest yteros, i etsi id Romae iam , Sylvestri temporibus seri desisset;& vero ni Oret, disertis imis Innocentii anno Domini Gelasi spost armum Domini a. decretis prohibitum esset , quibus Aurelius , de alij I 1-- annis quoo; tertii epistolam quanda ad tu anno Domini Ua. datam. . Sed ea e uolas praterquam quod chorepiscopos Uan m neophytis. duntaxat imponere vetat . de inrismatione proprie nihil dicit eui-- dentissime filia, atque spuriae L Baronius ex multis indiciis imposti . Auri. n.. ni. mn Rrguit, eamque se Vult ca sippo itis merci Mercatore tu potiis.

quoque est de eaiudicium; alicuiust inpostoris statum esse, , idque multis manifestissimis argumentis deprehendi. Noster Elon dellus omnia nequissimi impostoris furta, vitia, π ο αμα 5 ita nuda uat, ut eae in esse necesse sit, qui in tanta luce cati utiat. Itaque mira-

., tus sum inconditae, ineptissimaeque epistolae, siue potius farraginis stimonium in hae displitatione allatum esse, non quidem a Lllatinni quid mi ni ille, quod modo ad rem faciat, repudiet, qui ne iis qui oxyh04 pM - dein aliquanda abstinet, quae suo ipse iudicio damnauiti fessa P Li

' relio. qui magnam ubique ostentat verae antiqui xatis notitiam . . Q ino&ea hominis frons suit, ut a Sirmondo de errore reprehensus adeo aut ,

erubuerit, ut etiam scripserit nihil stridisse cur & hane Ioaimis III. α eius de farinae duas alias, Damasi scilicet,& Leonis epistolas quas nos quoque sitis locis reseravimus) improbaret; praesertino incluit,fl Damasi Usolam demas, quam a nonnustu in dubium vocari non eram nestu, Quali iv excide hane Ioant m a compluribus suarum p. artiu principibus Them

logis, non, quod ait, in dubium vocat ivi, sed ieiecitam, ac repudiatam, ,

349쪽

Mogiae&antiquitatis Ecclesiasti e magister. Ego vero, licet salse sintsci adulterinae tres iliae Damas, Leonis,&Ioannis III. decietates , Ω-,teor tamenRonnae iam inde ab Innocentii temporibus, prohibitu i. Risse. me prest teri frontem chrismareiad; quod ex Innocentii ipsius, Gesasij silpra recitatis epistolis patet. Illud unum conteiado alitet

alibi etiam apud Plaetosque Latinos factum. De Hispania & Gallia vii dimus. Iam de in Sardinia presbyteros, etiani texto saeculo exilem dimiserasseneophytorum notates , ex sis oriri ut dixi, manifestus i, est. Denim anno Domini ad Ianuariam Caralitanum apud --,. dos Episeopum ieribens, quem errore puerili Dominicus a solo iit. r. constantinopolitanum Patriarcham vocat; sardorum autem Graecorrum Ecclesiam suille putat ita deornit ; Pros teri bapti es insanus fgnare acrem chrismate uis Sed press=teri baptizato s rogor in pectoire, ut T sivi posm tum taVered brunt iust te. Idemtiostea ad Andem anno Domini s9 . superius decretum refigens, ia Epist Mit ; maenit quoquead nor quosdam scandali uesfosse, quod pretire- s chrismate tangere in si te eos, qri baptietati sunt, minuimin, Et nos - videm secandam usum reterem Ecclesiae strae cimin. Sed si omnino hae mde re aliqui contristantam, ubi Episcopi. desint, ut presb eri etiam in stom ribati baut ratos chrismare tavrix debeant , conre mus. Atque hic obiter est obseruandum posteriorem hunc Gregorii locum Latinos,quod ineum os urionide chiismatis ministro sine a uersari intelligerent , impudentillime vitialse, & pro eo quod auctor seripserat, eos qui bapti e risant, dc. baptizatos chrisnate tangere, pessimo Lusto cubstituit se, qai bapti ea n lubri, de baptieandos chrismate tangere, bluod in editione Pa--risiensi antio Dominiiss3. utrumqueata exitum est j quasi Gregorius

de nescio qua, hactenus inodi chrismatione loqueretur, ante b . mismum irinistianda , noli autem de lenariis quK post tinctionem fit. Beliacminus hoctam stolidum , tamque impudens iborum honά- num sicinus notauit ipse, de constitauit his verbis. corrupties,

linquit, est hic loci Gregorre,forte quasi vero de lioe dubitandum sit

.a vita bascovtrariae sententiae. Nanidicit sepermittere, ut bapbrandos ungant cum dicere deberet, iri bapti ros) Conferatur hic luctu cam ia. uiti dein lib. Inde enim mani se apparesit corruptis. Sisaidim in epistola vigesim sexta dicit se id pιrmittere, quod ri o a xona pro iserat. Irohibuerat autem ne presbyteri u gerent in stri te baptie ros. Vnderetam Gratiavm 2 S. Thamas hunc locam ita cisant, ut esse debestii io u meo lotur in codici si is e . Haec Bellacininiis; quocum omnes eruditi hodie consentiunt non Sirmondi modo, sed de Aureliit

dest non tantium qui dispensandi hae inire ius nil tribuunt, sedit etiam, qui negatri. Sed tamen inligium hane istorum coci uptorum Mida un obiter obseritare placuit, ut hine discas quale sitLatinorum Ss 1 nostro

350쪽

nostroriam genus; quam nullius in tractandis suris antiquitatis nis numentis religionis, aut pudoris s quam omnia ad suas opiniones trahere, torquere, itare, inuertere facile ; t plane mirabilis, atque singularis citiusdam fuerit Dei 'prouidentiae, quod quae istorum erro ribus, musteisque dogmatis repugnant, antriuitatis lora sincera, α, ab eortim manu, ae fraude intacta ad nos permenire tam multa potu rint. Sed ut ad rem veniam , ex his Gregorij apertissime docemur in Ecclesis tardiniae eum morem, etiam anno Domini 1 3. petimer ut presbyteri, ubi deerat Episcopus, baptiratos ipsichrismate in Don te inungerent. Nisi enim hic mos Caralitanorum 'caeterorumque Sardorum suilla, Rihil eausae erat, cur vel Gregorius hane, qua id vetabatur, legem primario eius insulae Epicremo Iani rarioseriberet; in cur accepta ae promulgata lege, Sardi handali ore uor, quod icilicet non quae solennia . legitima, aevsitata, sed quae insueta, noua, ae in ': stata sunt, ea nos perturbare, de seandalizare soleant. qui & le rem illam presbyteris chrismatione frontis interdicentem Ianuarta ieripsisse Gregorium nona ipsius epistola loquimr; d accepta lege tuo. batos, ae seandalizatos suille SardGaheta, quae 16'. est, eiusdem epti stola. aeque docet. Ergo fatendumes apud Sardos ad id usque tem- pus solenne, atque usitatum fuisse, ut prodyteri baptizatos in fronte chrismarent; noulim dc insilens, dc inustatum apud eosdem fuisse, ut, quod lege lata decernebat Gregorius, s lis episcopi,id sinitare tiaceret. Sed & ritum Romanum, urbis proprium, aliarum adeo Ecclesiarum complurium haud communem ipse Gregorius sqvod seleriuvere est firmondo animaduersum ) eo tantum non fatetur, quod legem 2 se latam, oborto Sardorum scandalo, purgans, ait, vi dimi secundunt Vimriurem Milesia insis cimcis. Romam , iu-quit Sirmondus, ut vides Ecc M.onsuetudinem dum memorat G geris, Ecclvarum omni r,consuetudinem non . Frustra hie timmultuatur Aurelius. Res clara est. Si enim quod iste inlisissi ne comendic) lege praeceptus a Gregorio ritu totius Oecidentalis Eccle- sis suis let inni abEpiuxipis; aut synodis, ita quod idem iste vult Christo ipse , A ad eius Apostoli, iam abinimo eonstitutus; frigida,

ac nequid grauiu dicam, inepta est Gregorij dclensio: Usemineri ν terem. Atqui, si Aurelio crediimus; non vertis, sed perpentur, sed ab L 'pse initio, lolennis mitti . Vium Ecclesia sua. id est . urbi, Romae dicit, Atqui is, si vera loquitur Aurelius, non urbis modo, sed orbis toti fait; Latini quidem certe. - non stultum est, cum tam firma,tam que inuictii haberas legis tuae praesidii, his mistis; tam. molliter eanti 'tamque frigide defend Ae 3 ἰ Caralitano abi si ivx tuae morem opponere , qui uniuerit orbis religionemrpsita etera obiicere, quip ima