장음표시 사용
331쪽
F alino viro. in nouissima Cypriani editione. De sensu canonis etiam maiores altercatio Ac Aureli j qui deni expositio absurda atque insulsa videtur , neque verbis neque rebus ipsis conseruanea. Ille enim contendit liane es e legem, de quidem taliae primum in Galliis nostris la- iam , de chrismandis , presbytero in vertice , vel in pee rebaptiratis, . antea non si fle id apud nostros receptum; neque aliud iis elui sinaviali cognitum, quam quo, sed in fronte & ri solo Episcopo ieitieet,
ungebat tur neophyti. Nunc vero Gallos Episcopos, eum ab innocentiosi perinductam ex Romano more aliam baptizatorum chrismationem intellextilent, eam ipsos hoc canone apud sitos in posterum Gusurpandam promulgasse. Sed haec Aurelii figmenta ab omni veri specie abhorrent. QDd si haee Patrum mens quod vult Aurelius: suit,
.ent hoc illi non dicuntὶ cur aperte non proficentur ' Cur Innocentij, ' vel Romanorum non meminerunt ' Cur hanc nouam, quam si illi credimus, promulgant chrismationem , a veteri solemnique rion distingunt 3 Cur non hanes, solis episcopis, illam etiam a presbyteris, hanc in fronte, illam in pectore, vel in vertice, vel nescio ubi extra fontem, factitai i docent ' Cur pro lege aenigma condunt, quod nomo Gallorum illius memoriae intelligere milieti non magis quam Hispani Toletanorum ante annos Ai. decretum eadem de re, ut nuper diximus ; intellex: flent 3 Cui enim. qua se, in mentem venire pol rat Arausonae huius legis, inter nos seivel chrismari, hune esse
sensum, presbyteros in paseerum neoph tu in ipse baptismate chrisem a. sed iurectore , aut in vertice ministratαros scopos veris eos in fonte extra baptisma, ut antehac, ira quoque in posterum chrasvraturos Bene cum
humano genere ac tum est, quod iste Aurelius legislator non sitit. M t etae en im futurae erant eius leges, qui haec ,quaeiple sentit, ea qua Arai se ni Patres usi sent, oratione significari potuisse putat. Hune quidem suos sensus eloquendi morem, atq; vsum si in serendis legibus 1 tus esset,quos ille gryptios, quae aenigmata dedisset Primo Araii sicani Patresque nquam metnisiorum, qui baptieundi receperit ossiciam , e or uiate qua progredi vetant. Mini os Aurelius dictos hic vult pro tres, term- -Atqui vetera bus minister, ὀυπηρ. 4 diacaxus est, t&omnes s entur,ct cI ex Vasensi canone, mox recitando patet Neq; responderi potest ni
nistros, qui baptieundi receperint σι ium, hic in genere omnes, quibus ius est baptistium ministrate, intelligi. Id enim si ita esset,ipii quoque Di cui, quibus baptisini conseiendi ius prim d& ante omnes c5- uenit,eo vocabulo cotinerentur; Gtineri aute ex Aureli j hypothes a surdissimuin, qui vult prest teris proprie hanc esse postam legem, eamque de chrismatione, non episcopali, sed presbyterali deeernere. Tum addunt Patres, quia inter nos placuit semel chri mari. Chrismaricitam nunc, cum duplex est chris uatio , ita sinpliciter dictum, de
332쪽
potiori, id est de frontis chris natione .ut alibi diximus , intelli
quanto magis tune apud Gallos de eadem intelligebatur, quae a id, ipses , etiam Aurelio Latente , sol aliaetenus in vii . Ecclei alii corat, sola vulgo nota erat Z Aurelius tamen ch smara hic positum vult, pro ea chrismatione, quae extra frontem apud eos non quidem tum fiebat, vel unquam antea facta, sed in posterum facienda erat ;ι L. . . quam mirabilem & iselis Sphyngibus dignam elocutionem esse nemo is ' negauerit. Iam illam, quam contorta, ta longe petita sunt, si vel ebri se mari, id est, inquit Aurelius chrismare prohinos in baptis repermitti, non iteram extra baptisma, Distar Discoporum ' Quo loco Si veli ad epia mondum miris modis exagitat, quod voces duas in baptismate ex prio 2, ' Liri. . canonis eiecexit, in qua apud Gratianum, Binium, Reginonen , .. O. e. legebamui; quia tuto nos placuit sim I in baptismate chrasurari. ille quidem nec quicqtram tumultuatur. Sirmondus, quod tui codices habebant, edidit ; quod Arelatensis Synodus exilit in , quod P tres denique Mausicanos ierit ille omnino verisimile est. Cum enim nulla apud eos alia ellet chrismati praeteream quae iii baptistioliebat,
quod ero iis, quae supra dicta sunt . dc ex iis quae infra dicentur , satis constat, nihil ne si esuit eos est in chrismari semel dicunt, monere id in baptismo faciendum Ele. Sed &illa duartim vocum in baptismo asditio Aurelio plane inutilis est. Fae enim Pacies, quod vult Aurelius ita seripsis te, inter nos nuxit semel in baptismate chrismari, ego respondebo eo significari chrismationem illam , qua una semel facta contenti sunt Patres, eam ipsis esse quae fiebat in baptismo; cui nullam aliam. stiperinduci volunt, ut in baptis te additum sit , non Is κωτικω ν quo doceretur, quaenam sit illa cliti sinatio , quae semes fit, non quo significetur eam esse ab alia aliqua diuersam, qu. x post
eam fiat. Petrus verb Aurelius nesse quidem habebit, quo sinim in- terpretamentum constituat. Vult Patres permittcre presbyteris, v mel chrisment in baptismate , vetare ne iterum extra baptiimum chris ment; quod viris Episcopis conueniebat. At nihil huiuimodi tinniunt Patriam verba. Mittin quod presbyteros nullos toto canone nominant; solos ruinistros,id est diaconos nomitiant; quibus si quid prohi- berent, non ideo presbyteris id quoque prohibuissecenseri potior; .
quorum est scilicti multo in Ecclesia, quam diaconorum, maior dignitas, multoque latius atque amplius ministerium. 'Sed fae presbyterorum aeque ae diaconorum meminisse canonem. An adeo verba illa Fac sits me in baptismate ori mari , signiscabunt quod vult Aureliut, . , non licere presbyteris extra baptismum Aris mare 3 licere in ipse ba- piis moelirii hiareὶ Minime vero. Illa eniin verba, ut liquet, signifieabunt in bapti uno semel, non iterum, neque s ius, chnsimandos.
neopli tos quocumque muri iret baptismus, siue diacono, siue
333쪽
retem ero, siue ab Episeopo. De ipsis baptisini ministris, an Ptismo tantum, an etiam extra baptismum ebrismare legitime positi t. ihil significant. Aiunt ipsum neophytum semel in bapii sino chris mari; adeoque & qui baptizat , s et dum baptizat, chrismate debere An baptizatus postea ebris mari. an baptistes postea itidem chrina re ruξ possit, non dieant. Nam & iplaim Eulleopum, quem post
araptismum vult Aurelius suismare potuisse, in baptismo ininen aeque ae presbyterum vel diaeonum semel tantum ebrii mare fas est. Ergo Patres aulicani ne sit se quidem. ut vult Aurelius locuti essent,ideo tamen quam isto vult, legem tulissent, sed aliam quandam ineptam,;n- utilem, atque superuaeaneam, hane statere ne presbyteri bis queii- . . quam in baptismo chrismarent; quasi vero quisquam tum e: let, aut vero etiam postea fuerit presbyter, qui neophytos in baptismo non semel, sed iterim, Urve, aut quater incit mare in animum suum inda xerit. Apage frigidas istas, de instili naenias; verE quod ex nostrate Magio dixit Sirmondus, Aurelian quae rationem euertunt, Anni M. Lae inuoluunt , non explicant, aut illuitrant. Canera mitto Aureli j inexplicanda eanonis lacinia, taud leuiora peccata, in quibus nonnulla sunt salia ae peruetia; quaedam etiam inepta.ae ridicula. sirinondus sitis ea pro institutos io exagitauit; ite luemuel iunt. φα illa o ακα, quibus plagas suas curare frustra studuit Aurelius. Nos, qui laciniam astam Amusicinorum Patrum essenon putamus, in illis consutandis, immorati nihilne ite est. Eorum vero lex in ips canone aperta est. Primo, ministro, id est diaconis, qui quidem baptieandi ossicium ree ferant, non concedit moab, sed etiam praeeipit, ut ebrisinent, quos aptizant; eoque chrisma, quoties ad id officium progrediuntur, i cum habeant. Meundb vero decernunt. ut semel ι sinentur Christiani; atque ita duo rapitalia Latinorum recentium dogmata euo tulit ; chrisma duplex esse alterum, Alo Episcopo administrari ses esse; Suum verb Arausioni Patres & unicum elle statuum ,de eius v- sim adeo presbyteris non negant, ut iam diaeonis concedant. ANque hane elle Synodi mentem quod sequitur ostendit. in quo non iij commemorantur sacerdote in Confirmatione sirismandi, quam ii qui in baptismareex aliqua necessitate chrismati non fuerant; quod Planeeum iis conuenit, quae apud Ilionem cap. 267. habentur. In biptis te Pacamque necessitate faciente qui non chrismaru aeris, in Can- μ'matio facerdotu perficiatur. Vnde nemo non vidui, qui sirismati in baptismo si ierant, iis nullii vine firmatione elui sima illis temporibus administratum suis ici Quo & illud pertinet, quod mox stibii- citi imς amor, univi chrismatu nonnisi am esse benedictionein. Vt nim Hen stransmaris diuersa . noti una benedictio est, quia res ipsa:
retia sint, ita citarisimus, siqnum non esseti duplex quoque esset
334쪽
benedi o; suae clina nunc una sit. apparet ipsi in chrisma unum quo queene, non duplex, Denique id ipsium constrinat, dum negat se: quicquam praeiudicare. Ea enim deprecatio esset hoe loco superuae inea , ct inepta, nisi sentiret id quod dixit oim nonnullorum usu pirugnare ; Non pugnaret autem , ni se unam eandEmque esse sentiret, de quam isti repet ant chrismationem, Squa ipse una contentus erat. Quarediserte quoque negat repetitam illam christiationem et se necessii riam, qua una voce omne Latinorum recentium Confirmationis tacramentum, in repetita hae chrismati e situm, penitus sustillit. N a ω. es e. 'ςgitimum sacr/morium necessariam est. ita simpli Coris mei .. Utar negauerit. Idem quoque agnouit Pellarminus, ' qui, vi est, Aurelium ' ; canone hoc primo Arausi permitti presi moia D. ,,. minis, Gionem pura vis. Quam autem vanum .st 3c sutile hoe eius de concesione sinis permisi ne Afiigium; de supra . . in genere ad Synodum Toletanam ostendimus; dc Aurelius pro hie, doquidem valide ex eo probat, quod Arausi ira Synodus, velutili H estogium de indus uia ae ex professo prae videre vellet, 'uscopos
etiam morbo laborantes, quicquam eorum,.qitie sin sinu muneris, .
Presbyteris agendum pernuuere disertissime vetuit his vota , si pos omnia occurrerit imbeιiduo stragilitat, H ma, ira si Disρρω periormitat m, debilitatemve quaam oti belud ne en incitam, πιιι.oscium oru amiseris, ea qua nonnisi per Episcop, inuntur, non sub μα- senti. rscia Presb teros agere permittat , sed euoces uis opum, cui hoc, quod tu Icch a agendasi fuerit, imponat. Cum ergo' item chrismarente itii sellaimin us presbyteris re diaconis per Patres Mausonos licere; non potest negare hoe ex tum neotiaquam fuisse, Dahannisi per seps. ποι gcribantur ; ex quo genere si futilet, nunquam per istos vel ri a sente de permittente Epi copo id attingere presbytero licitisset. . Vnde postremo liquet ipsam frontis christuationem suisseadhuepres b, terorunt, imo de diaconorum cum Episcopis anno Domini r. in Gallia communem. Atque hae quidem canonis Araulicani utraque pars essea est ; prior, ne minister baptimi usquam sine eluis . pr grediatur ; postera semet chrismara placere. Superest ut utantque in- . se nexum, qui obscurior esse videtur, videamus. . Non muri MC eo quod si ei ch mari oporteat, videtur esse contriuens, ut baptis, rnim νῖer e Grasemate n luam prinediatur; quod tamen insterius ex priori dedit 'nt. Hane enim eius quod stituerunt, nebari sint miniti
nister sine chrismate progrediatur, rationem subiiciunt, quia infert a Nam, ut obiicit Aurelii . alii xtra baptis cim alio tempor me fleri non poterat ' Si nondus, ut L ie .: . i. ii uic Obiem xii Dccurreret, scmes hic pro a Patribus . D i. tam ese baecrar, 'vid cino. tanquam obscurum. de inusita rum .
335쪽
llluli et Aurelitis, Sirmondus in altero Anti hetico vindicat , locis Antisthei ,. ex idoneis Latinae linguae auctoribus prolatis, in quibus particula se- h et eo sensu accipitur. Sed Aurelius de more multa cauillatur; Apertendit ne si equidem explicari difficultatem. enim sin auiti ita accipiat illud. Placuit semel chrismari, hocs chr nationem in aliud te is non dissi rei, sed coniunctim eo in Fateor, si ista sola, reseorsim ab omni de baptismo mentione dicta essent, haud facile
fore intelligere mentem dicentis esse , ut chrismatio una cum bapticni , .non diuisim& seorsim ab eo fiat. Nunc eu in canone Arausicano
non sella sint, hae erba , sed ita in eadem orationis clausula praecesserinis Num ministrorum, qui baptio indi recepit re, fine risin re Uluam debet progredi, non est ut mihi quidem videtur) dissole intelligere id quo ontinenter sibi ieiunt, semel chris mari placere , ad baptismum , quiproximo signis tus erat, referri ; sie ut velint Patres chrismationem baptisini ministros mulee semel eum ipsis baptismo peragi. Neque ullo Oedipo, quod clamat Aurelius, ad haec capienda opus videt ut sed tamen, quod auctorem laciniae bule canoni, ut duximus i luis videam voculam illam semel hie in vulgari significatione sumi uita ut cibituram, non modo iaptismo diuisionem, sed etiana
multo mss iterationem, siue repetuisnem excludat; negat enim ean iesse necessariam) a funilian de eommuni huius particulae sensi vix mem hie di faedendum. Itaque alitet Aurelio satisiaciendum est. Nem ille ex eo quod semel' chrismandum sequi vi baptismi ministernuiqi iam sine clivismate progredi debeat; quia, inquit, chrismatio , Grumsi semel facienda sit, poterit tamen extra haptilinum fieri, adeoque nihil necesse erit ministrum baptismi chrisma, quo eam in baptismo
P agat, semper in promptu habere. Fateor hane Aurelianam obiscitonem viii, nabituram , si chris a veteres, perinde vi hodie aduersi xij sacramentum per se a biptis modii tersim elle putassent. Nunc nullam habet, cum veteres quod sit pra demonstrauimus, de infra ex alii insit per eonfirmabimus; chrisma baptii ni rimoniam esse, de ad eius peinciendum atque obseluendum ritu inpertinere senserint. Hoc Gnim constituto, quod apud eos notum, receptumque erat, liquet schri aris et oportuis , omnino id quod praeeipiunt pii tres, suisse consentaneum, ne scilicet baptismi minimer ech strate progrederetur. Hue Scillud accessisse videtur , quod, aliqui Episeopi quibus manu ν imponebant sid enim ossietum illis solis iam ante annos Io. attribu . tum suisse supra ex Hieronymo didicimusὶ eos seruile etiam chri cmaarent, quod id aliquando ab Episcopis fieri praecipiebant canones;
quoties scilicet ob aliquamnecellitatem omissa suerat in baptismate a rismatio. Eδ omnino respexisse videntur Araus ni Paties; dum decernunt ipsos etiam diaconos clitumare eos,quos baptizant, debere.
336쪽
Sibi enim plaeere 'semel chrismerent r. in ipsse scilieet bistisin quoiaci iidem eius fieri posset. Si verb aliqua incidisset necemtas,quae bapti
. Eatum chrismari prohibuisset , eum verb Ilatres non negant postes t chrismari ab Episeopo, eum manum imponet, posse ae debere. Quo, i spectant illa, quae se auuntur, De eo autem, qui in baptismate quic inclis nec talefaciente non chrismatusfuerat,in confirmatione sacerdos; nempe ut is quod est apud Ivonem) pelli itur, hoe est et Lma quod ei deerat, accipiat. Extra hane 1 necillitate ortam eauit . exteros, oui in ipsa baptismi celebratione vel a presbyteris, vel a dia conis chrismati essent , iterum , quoquam chrismari nolunt , quod sim Is licet chrismari satis esse iudicent. Quod vi obtineat, neque, ulla existat turbandi , aut duplex chrisma inuehendi oecisio .psos quoque qui bapti eant; diaconos eosdem dc chrismare, ae id circo semper eum chrisnate , ad peragendum ossicium. progredi iubent. Atquel equidem de Amusicano illo eanone, quem Sir. mondi, Aureliique certamina plurimit in nobilitarunt, ad instituti in nostrum finis essevidentur. Ex quibus videre est, quam varius diue lusque tum fuerit Eesesarum in hoc ii otio usin. omnium tin rum hoe commune iam tum Disse videtur,vinianis impositi inim, quieolim & presbyterorum silerati soli ministrarent Episcopi; Christri tionem verbin Hispania ex Thilatano Onone Epistopi Sc presbyteri, exclusis eo iure Diaeonis, apici Gallias vel 5 ipsi etiam Diaeoni milibstrarent; Romae soli Epistoriati stom. ebriimarent; extra smi uesti etiam presbiteri; ibique adeo dupi exesset chrismatio, alibi una . . tus licet, quae in fronte fiebat ' Itaque hoe Epio oriam Romae enit, ut soli neophytis manus imponerent, &chrisma in .sionte
ministrarent; In Hispaniis de Gallus Africae eadem Disse videtur
ratio ) hoc tantum , ut manus imponerent; sie tanto , ut si qua se a ciente necessitate, chrismati in Daptismo non suissent infantes , illatum eum manus imponebant , chrisina quoque ministrarent; Extri h n causam, nihil aliud, quam manus imponerent. Haec omnino fuisse videtur per illa tempora utriusque huius ritus , quod ad minustium pertinet, ratio.
337쪽
Vo o ipsum de alia multa praeter ea, quae ducimus, chnfirmant. Nam & haee ipsa Areusc. nain primis synodus decernit, quod isti pra recitauimus, haeret isos in mortis discrimine, in uos , fi de sit si Lycopis, a Pesh teris cum chrismate, ct benedictione 'confirmiri , i , CBbj- iri esse desiderarent. Vnde videre est haereticbrum rectinionem, ,ein v cilicet minus viil rem, minusque s ut se dicarii 'ordinariam episeo Porum magis Oropriam fuisse, quam neisphisorum initiatibneiii. Hane enim pres teris ubique, &absolute; illam nonnisi in mortis discrimine permittebant. Neophytos passim & presbyteri de diaeotii chrisinabant . ex haeresi conuertas, soli quidem Epistopi alias semper; in necessitate veri; etilam prestistini. In quo&illud obseritandum' ea presbyteros, si quos in huiusmodi necessitatis arti lo ex haeresi eo uersos chrismarent, iis o benedixisse, id est manum impossisse; non item
neophytis, quos chrismabant; Hos enim ex ritu ab Hieronymo ira
Hito , vi latur Episse pis manus impositione confirmandos reseruasse. . Huc quoque pertinet Valensis primae synodi anno sequenti, iaest Domini. r. habitae calion ; per gula linquit te, torta presbitri, φω I ruinis, i id est Diaconi Disi hi non prout libitam fuerit a vicinioribus,sed Uuis proprio per ames Ivlos chrisma petant, appropinquam re solennitate pasibati; ἡec per qhcnicamque Ecclesiasicum, se si qua Hitra, aut inint horam O Varios, per subdiaconum , quia inhonorum, inferioribu,semina coinmitti. Optim in autem est, ut i sesuscipiat eriin tradendν purus est. Si quid obstat, saltem ιν cuius ossi in es sacrarium dia honere,osa. rament sus peret, id est, ut liquet subdiaconus. Similis sitit supi recitatu Cartaginiensis IV.: synodi canon 36. hine ergo Min Gallia obtinuisse videmus, ut solus Episcopus,chrisma quidem conficeret ; presbyteri tamen & diaconi eo in Ira inde Herentur, id est chrismarent. Id enim d cet a Synodo allata triam quae statuerat, ratio .eptimum esse, ut is ab episcopo suscipiat , qui tu tradendo Uurtis es. siquid i
is ut, saltem is cuius sci, est sacrarium ristonere. Statuerat autem S nodus , ut pro teri A diaconi Atilina ab Episcopo sus: iperent, si
338쪽
qua esset necessitas, saltein subdiaconus. Ergo illorum quidem, erit chrismate in tradenis Ni ; huius verbocorium dissonere. Respondet Aurelius Patres in se, de chrismate extra stontem illito intelligern stra, quod hoetemporeapud Gallias notum fuisse neque hic, neque alibi probatiit. Quinimo anno saperiore, hoc est i. nondum ulla lege apud Gallos receptum fuisse ipse confitetur Aurelius; neque alio deereto id nostiis innotu e vult. nisi i 'ado Arausi no canone; Cum ergo nullum de nouo illo extra frontem chrismate verbum , in illo canone fiat, quod sese nuper demonstratum est ) necesse est ne anno quidem inuenti ustatum, vel cognitum id apud Gallos fuisse. Vnde postremb eonficitur Vasensem Synodum,quae eo ipse anno hoe est, Domini Hi in habita est, aede re nota, atque apud nam usitata liquitur, de chrismate intelligere, quo in fonte ex antiquo more, non quo extra lantem ex nupera Innocenti j decretali neopnytos ungi s leniae erat. Synodus Arelatensis, quae anno Domihi Hr. habita est; Nullum sinquit) misistrum, qui baptieana recipit oscium sine chrismara Uruam debere progredi, quia inter κos, iuxta S nodi constitutionem, piacuitsemel chrismari. Canon ,.quod ipsi Paties significant, Atausicanae synodi est; de quo nihil est, quod superioribus addamus . Tantum hine obseruandum eundem arua ara muri μι. adhuc fuisse usim, qui
Iis temporibus Leo Rotatio sedebat, vis magni nominis; ex quo P. Aurelius haee verba laudat; omnes Christo regeneratas crum im sei m. inan- scit Regem, metirere Spiritus xnctio consecrat facerdotes. Si de chrisinatione locus intelligendus est, probat quidem eam tmn suilla in Ecclesiae usit; sed& ad baptismum p rtinuisse ostendit, cuius munus est quod Christo inserimur, & induimur, adeoque regiae, i erdot lisque dignitatis consortes Vidimur. liaque quod nos sacerdotes umctisne esui ait, id per symbolicam locutionem dicit, qua signo id tribuitur, quod baptismi , cui adb eret , propriξ est. Atque ita accipienda Leonis verba altera pars docet, in qua itidem ait Christianos regesesscere crucis signum; non quod crucis gnam plenum' aliquod & proprie dictum iaciamentiam sit squod ne aduersarij quidem ipsi affirma rint in sed quod pote iurem communicaris crucis Agno, qua unctio feri
flui, exprimitur; ut ipse ait Aurelius. Sed ex eodem Leone de Aure lius, di bellarminus, &alij paene omnes locum citant, quo negatur cliorepit copis, adeoque & lio quidem magis presbyteris, ae diu nis licere, vel chrisura conficere, vel eo baptizatorum fronte gnare, Tametsi verbhaee minime nos perant, qui hunc Eeclesiae urbicae usum iam tum suisse non negamus, tamen quod nonnisi veris, cotisque in hac disputatione locum dare instituimus, res pondemus epistolam , ex qua
isti obiectionem describunt, Lisci Leoni tribui. Reieci eam & Si
339쪽
in diis,mu acuturum iudisio adulterinam ese assurnans, Merito; miris,. ij. euius &oratio a Leonina pro labest, &res omnes , paucis quibuC. ιν c...dam immutatis , ex seeunda synodo Hispalensi, annis post Leonemis'. habita, furto manifesto sumptae sunt. Impostor qui eam confinxit, longam ad finem assuerat ex epistola Leonis 87. laciniam; quam . mod impos ram patefaceret, surius de Parisienses impudenter rese euerunt; more nostris Latinis iamdudiim Glennii quo omnia falsi aragumenta ex iis, quae sibi utilia ei te possunt, diligenter eradunt ; ne talibus indiciis huiusmodi librorum vitium & imposlura depreheni an
r. Eruditis mus Blondellus, ex quo haec mutuo accepimus, omnia censur. Dim pro consueta diligentia accitratissime notauit, quem videat, si eui antia tu i P 1 3 nuas erit penitius nate nosse.
AD hare quodve tempora pertinet homiliarum seriptor, qui a M- go sub Eusebij Emis leni nomine, sed falin & inepte, ut eruditi omnes fatentur, laudari solet. Pars Paullum Regentem, vel Euchetium Lugdunensem, ' alij in quibus Blondellus &Sirmondus, , --Iarm. de Hilarium Arelatensem: ille volunt; qui uterque Leonis συγκαν sitit; Petriisvetb Aurelius hominem mirifice salsidit; Sirmondumque reprehendit, quod eum Hila' Arelatenses nomine saepivi venditet, cum inquid ignotinctiscerivisit , homiliasque i nen ab νυ siriptas, P sed e raris coPectas costet. Ille vero scriptor etiam si libet plane ut A- it:. 'ς poeryphus repudietur. Per me licet. Non equidem repugnabo. Qiu- qui sit, eius tamen Voces scito diu pro primorum Pontificum oraculis apud Latinos habitas esse, etiamque hodie haberi ab iis, qui inuentis frugibus, glandes malunt. ille erga quae ad hoc argumentum perii nent, ista habet. Qu ed nunc sinquit) in coormandu neophtu manis imp rio tribuitsi uis, hac tunc die scilicet primae Pente stes Chri- Homin deo stianae viritus Sancti descensio in credentium p pulo δεηauit uniuerss. Sed quia dirim: quod manus impositis, ct confirmatis ei, qui iam renatus, qui
iam regeneratinis Christo est, conferre aliquid post ; forte cogitat sibi ali- quu , Quid mihi prodes ps mserium baptismatis, ministeriam confirman- tu' Aut quotlim video, non totum de Ionte suscepimus ,s post fontem aductione nauigenem indigemin ' Non ita est, dilecti mi. Attendat charitas
340쪽
,visitum receperit numerum , non solum signet 'fere tum , sed enatu. H. competentiuem instruiit pugnaturum ; ita in D itino benedictis illa munia. tio s. Didisti militem; da ei adiumema militia. Numquid prodest,squis Itiam parentum magnam paruula conferat factiliatem, iiisi prouidere phileat 9 tutorem Paracletus regeneratis in Christi ch os, ct costator, ct tutor est. Ideo dicit sermo diuinis, Nisi Dominus eustodierit ei illi risi CXX i, tem, inistra vigilant, qui custodiunt eam. ruo spiritus Sanctus, qui
seu ur a ri ba tis ni salutifera descendit illapsu, in fuste plenitudinem tribuit .id inno. entiam, in confirmatione adigmentum praesar ad gratiam. .
- qui tin cmu ido tota aetate ricturis interimat bile, hostes θ ρeruuias initi m est.m baptismo regeneriainur ad vitam, post baptismum constran, ni trad ρ 'ain, in baptismo /bluimur, pos7 bapti tum Aorismur. Ac sic
continu. transituris sus iciunt regenerationu beAeficia, ricturis autem n ccssaria fiunt i O imation2 auxilia. Regintraria perse aluat mox in pace beati sectili rei ipiendo i confirmatia autem armat o instruit ad agones m iuidi huius .ct praesta reserua dos. . coi teni post baptisemum cum acquisita si in entia immaculatus peruenit admo)tem, confirmatur morte
Via iam ii ii pals peccare post mortem. . nic si sorte ita etiam requkere -ν limus, post pasionem O ies irressionem Christi, quia x solis profuerit
aduennu Spiratus Sancti, ipse Dominus eu hoc eardenter exponit, Quae di eri inquit, VOM non potestis ea portare modo. Cum autem venerit
Spiritus ille veritatis, ipse docebit vos omnem veritatem. Irides, quia,cVm Spiritus Sanctus infunditur, cor fidele ad prudentiam ct constantiam LIMatur Z Ita lue ante descensionem Spiritus Saauti, usque ad negationem s- postoli diterrentur, post visitationem vero e v que ad martyrium, do
temptu mortu armantur. Secundum haec per Christis redimιmar er spi-
rit m reris Sanctum dono sipirntia stiritualui ominamur, ad camariermeimar, instruimur, con tim malitur, ut illam Spitum Sancti ruum audisers LXxxx. t. r imm intellectum tibi dabo. &4nstruam te in via k cria gradieris. . De Spiritu dando κccipimw, xt Inituales e ciamur; quia animalis ho-n omon percipit ea, qtiae sunt Sintitus Dei. DeSpiratu Sancto alta α, ut si tantus inter bonum, malumque disernere , os dilue e. im a me stitere 1, ut malitia ac therbia repugnemus', ut Iuxoriae, ac ditare Pere ris,. ct faedis, indignus cupiditatibu amus. Ded Spiritu. Sancto accipi mra rita amore O gloria ardore sui cens , ut erigere a rei renis mentem adfo-ptina , fr diuina triumus. Hae hactenus illius de Penteeoste homiliae iciis tor. Ae ea quidem, quaesusE ex equitur de Spiritus Sancti ad nos . confirmandos, & armandos contra quorumlibet nostitim impetus, Ade diuinis Spiritus illius in nos effectis sunt apud otiines in consesso. . Neque quisquam negat, quod do hine apparet, id ex Hieronymo, liiique iam ni pra demonstratum est. manum baptigatis do elitismatis,