장음표시 사용
351쪽
m nil tri Patrem inlustredo, ut minin dicans, quam direre possunt. Quasi vero vel tantam caussam ira agere humili usu, ac non praeuaricatio; vel ita mirat iste Gregorius , quo vix quisquam est in Romanae sedis maiestate, ae legibus defendendis ardinatior ; unde de Moni cognomen erim nactus est ; quod egregiam ol eram Papali amplificando imperio aiatiarit. Quod vero obiicit Aia resius Innocentium hane consuetudi- amem iam antea riclesiasti η dixisse , fateor; sie dirille; quod ea totius Eeelesiae essetinego ; se dis isse quod suae Ecclesia: esset, defendo . ocminat hie Gregorius 1, qui iron aliam Eeel etiam, cuius ea eonsuetudo faerit, hie nominat. quam suam. Dcli asticam enim diei etiam quod unitas, praesertim Romanae est, nihil vetat. Vnde illud ptimo in gemere obseruandum est, quam nouum, quamque sit sum, aetemerariumst, quod hodie eontendunt, aevscti toti ias Christianismi fundamentaeiam propugnant aduersa ij, urbici Episcopi leges ab uniuersis Chrstitianorum elesiis inuiolabiliter obseruari debere ; atque ira se piam inde , primis ad hane usque inemoriam temporibus ab' omnibus vere Christianis esse saetitarunt. Atqui hille videmus istius sedis deehrismatis ministi o legem, non ab uno aliquo , sed , tribus celeberii - triis Episcopis luestro Innocentio, Gelaso, non nuper, aut nudiu tertius, sed iam inde ab anno Domitii os latam, ae deinde: iterum, atque iterum repetitam , adllare in ipsa urbe Roma iam ex antiquo 'tex Gregorio hie ditamus ) obseruatam, ne anno quidem Dominit hoe est anno postquam ea primum lata suerat, 168 apud Sardos ob-- timuisse, id est in una ex Italiae prouuiciis, paene sub vibis oeulis. Quianimo cum Gregorius, magni animi; maioris etiam fimae Et ite pus Imis obseruationem urgeret, repugi alle Sardos, atque ita quidem, ut vir prudens, quantumuis alioqui & siorum tenax, α Romani inomianti midiosus, concedendum ius ouerit , neque contra nitendum aerius. c d Graecas, degentes alias Sc longinquas. de nobiles secis se, qualiterve urbi et Papae de religione leges habuiisse putandum eiu , eum haee& suburba na, &'sane i si eum Graecis &' aliis non paucis comparetur vilis Sardorum natio eius de antiqua dc magnis nomini His commendata edicta tamditi impune contempserit/ ab ipso Ma.. - 'DO ut dicituri Gregorio oblata fastidierit , ae relatarii 3 at a te hoc tandem euicerit, ut Romano more reiecto, suis id est contrariis mo-- tibiis, sibi viuere in posterum licereti Aene putes rem fuisse leuem, in qua boni illi Sardi sibi licere existimarunt a Romae usa, de Paparum legibus discedere, ae dissentire; Petruseere Aurelius, grauis auctor, pronunciat eam rem tanti elle, ut si in ea Occidentu Eccisa sedi sui loquitur) Apostolica id est Romano Episcopo i impune a uos i lat, furarum quicqtiam esse , neget, in quo obum, rare eas debuisse, sibi i e s. rix,
pinuaderi ossit. Estoqqando ita ille vult. Non enim hoc quod i
352쪽
it, constituto, iam Obsciarum est, nihil esse,in quo vel olim disi ea - xint , vel eliniri nune debeant Christi Delesiae urbi eo prcelluli obtei perare ex sup unius arbitrio decernenti nam quae a Christo & 'πι- stolis tradita sunt, in iis aecipiendis, ad retinendis , non Romano i , piseopo, sed Christo Apostolis obtemperare debent) Clarum enim, est Sardiniensem,hoc est non modo Deeidentalem, sed etiam Italicain, ae poene suburbanam Ecclesiam in ea re quam inse intelligit, urbico Praetuli impune e se aduersariam. Sed α secundo illud quoque quod ad lsrael ten controuersiam proprie pertinet , ex hoe Sardorum sed obseruandumest, quam talia sit omnis illa inuidia, qua idem Auri ibid de ρ. ut lius Sirmondum veris cedentem obruere rasilin iniquissime stude quasi Papalis is maiestatem ac iura comitriam, quod apud Hispa ine, Galliaeque Delesias anno Dom ai oo. &lequentibus , presbyt
ris praeter Romanum morem clita nationem' frontis liberam sui rex Toletanae Synodi, aliarumque deeretis credere, ae docere ausiu. fuerit. Cum enim Ssrdos, id est It i m&suburbanam Ices an mulla iiividi afuerit anno Dotnini s93. imum Romanum refutare , qui' ac Innocentii, Gelasiique legibus olim constatutiis erat, & nui et gravissimo Gregorij xitientis praesentisque, ut se dicam, edicto urgeb aur; intelliginoit irotest, irinuidio Cim .st Toletanos Patres, Io si Tm nb lialia te notos, quo tenipore iteque ullae adlute conditae aant Inuocen; . GHailique decretales, neque ullus nouis de urbe nedictis vrsebat Gregorius, eundem illum , quem Sardi Eim mul--tis nostea anni; maluerunt, , Romano diuersim ritum apud suo
l incni retinuisse ; Quod si id fecisse Toletanos nulla inuidia
dit; certe neque ves dem fecisse Gallos, vel id ab utrisque Hetam erodere nane, ad docere, ulla inuidia est. Sed quid Gregorius de musque ritus iure censuera, eius faetium luculentissime docet. Ille enim cum sua titileseo ises, ae scandalizatos fuisse Sardos intellexistet, satus quod huius: nodi legem tuli let, id se secandum Uam eterem E
continuo I gem abrogat, ae Sardis, ut more suo utar,
tur concedi L S.Is nino aliqui inquit contristantαr, r i Episcopi desunt, τι lucibiteri et ii instoxtili tui tiratos obi nate tangere Δb ala, conce in . Qi id cin cret, lex natis ottenderata hii mirum quod istis urbidis Episcors s solenne semper fim, suae Eeelectae morem ad allin
propagare voluerat ; ut religionem ipsa eius eum Romana conformitas ad nos ex urbe venisse; iptos adeo urbis veluti coloniam elle, elucque legibus ae imperio subiacere ostenderit. Quo argumento haud sequiter usus est Inn ei uiusui suae ad Decentimo decretalis praei uo- ne, ut Romanae sedi subiectas esse omnes Oecidentis Ecclesias,d ab ea leges ae iura petere debere demonstret, id in primis obtendens, quod
eae fi eo Christianam a Petro, α Petricis repulis id est , a Romanis Praesiali
353쪽
pirussilibus Paccq erint, Hoc quidem Grisorio fuerat in votis. Sed
cum res aliter cederet , ct in eius legem obloqui auderent Sardi, vir minime stultus, ne de rebus leuiori sus contra tendendo, ac nitendo. simplices homines exasperaret, iugumque vel excutere, vel Haiquius. serre subigeret , mutandam sibi pro tempore velificationem putauit sciamemplo Romanam illam suam frontis chrismationem Sardorum presbyteris nune tam facile, tamque indulgenter concedit, quam duro.
atque in elementer antea negati erat. Non ergo iste putauit frontis.
dici sim illae ius solis Ebiscopis diuinitus a tributum ei te; neque polse. resbyteris sine sacrilegio invadi. aut usurpari. Non putauit diuer- Aurel af, se in Ecclesiarum quarumdam ritum a Capsvi , ct Scripturu abhor- proiise ; quod Innocentius sensisse videtur. Non putauit irritum, nul .lumque esse chrismari presbytero milia stratum ; Non caeterat Latina scholae similia placita, eo quo hodie habentur, loco ac numero h ; qui tam facile Sardis hane suam strumandi legem. remisit. Hoc vero Gregorii se stum omne Latinorum genus mini e conturbinit. Sunt qui dicant Gregoriun in hoc deliquidi . Vt M ior, vel rthmtia Hii iis . . d. se se potui , ut Durandus, dc Adrianus. Sed illorum opinatio,p t quam quod i eorum est, ct hodie a mnibus reiicitur, tanquam iii Papatum conti meliosa , . temeraria insuper est, ac poene ridicula, Quod enim, obsecro, ires hae Gregorii concessione violatum est i Aia ' . diuitium 3 Atqui in omnibus caeris litteris , quibus ius illud contine tut , nihil reperire est, quod chrismationem Episcopis magis attribuat, quam presbyteris imo quo vel Atisma aliquod, vel aliqua episcopa lusii pra presbyterum eminentia constitiu pollit. An Ecclesiasticum'
Quali vero quod fuerit tune temporis Ecclesiae ius melius nune norit . Durandus, vel Maior, quam tum Gregorius. Hoc verbuel suspicari stultu inae ridiculun est. Et ex iis, quae disputauimus, liquet exce- rta una Romae Ecclesia, paucas suilla alias,in quibus presbi teri chris . nrandi sacultate carerent. Si quid ei et in Cregorio reprehendendum, potius culpanda erat illa ex nimiio in res suas studio temeritas, qua D , dos, mutato noua lege eorum ritu, tui bauit, quam concessio, qua priori facti imprudentiam correxit. Alis, quae multo maxima aduersatio- rum pars est, Gregorij factum ita interpretantur , ut ex sapalis pote ..tatis plenitudine per extraordinariam dispensationem Sardorum prech teris id permiterit, mrod alioquin erat epise porum proprium. Sed do hi maximas intiuntur disticultates, qirari in aliquas apud Durandum, de filium videat, cui vel animus, vel otium non deec t. Mihi xer , hoc merum videtur is lovum figmentum, qui cum viderent noni
posse eum hoc Gregorij facto conlutere nuperum ipsorum de chri
Inationis ministro dogma. ad hane is mar re extraordinar' ministra di- si monem, velut ad laciam aliquam anchoram, .confugerunt. Non '
354쪽
repetam Durandi , & Est ij rationes, quibus ex Latini des mento Confirmationis dogmatis hypothea conficiunt ne ibim quidem liceremn re, stem de eius administratione, ut loquuntur, ristensare illa hae id holasti ea disputatione . illud uni im mane urgeo,' quod ina o Gregorii sacsto nullum cernitur liuiu simodi extrordinariae dispensario, vi stigium. Primo enim non si lent Papae ad huiusmodi extra ordinem dispensitiones, nisi ob grauissimas, plan ite ineluctabiles causas deuenire ; quae nullae Gregorium urgebant. QS deitim 3 An si Papa ii tellexerit aliquos de sita aliqua leges ancilirati vel contristari, statimeam licet diuino iuri, Ecclesiaeque totius canonibus contentarieam refiget ὶ Atqui videmus non aliquot modo insilianos. sed omnes me orbis Christiani gentes, de Papalibus ea libatus eleri lis. communionis si buna specie legibus, & aliis quainplurimis; diuino
iuri potius repugnantibus, quam consentaneis, non heri, vel nudius tertius,sed a centum & amplius annis, grauissime scandaliori, carrast ri, ct conqueri; neque tamen quisquam ex tam multis Papis filii, qui e triam vel minimum apicem decutere lustinuerit; adeo rigida ,& cor
no illis fibra est in iis quae vel Ecclesiastici iuris elle putant, retinendis. Sed quid alia memoro Z A quo hoc Latinorum dogma est chrismatia-nem Gramesitum is tin Episcopi propraum, nullius Papae exemplum instare ait Eslius , qui id presbyteris commiserit; etiam' inquit illei in iis lacu ubi Episcopi non sunt, o q o visa quam accedunt ut hodie, ibi gratia in Ainglia, in Mosa, tu Hollandia) id presisteris committa.
st m. 8a p tivii tu, ct qasdam fac tmenti nec fit u postulareotique exigere Videatur. Cum ergo nonnisi Ggtu, grauissimisque ac plane me cellariis de Gulis ad extraordinariam illam dispensationem veniri si leat ; non est credibile prii dentiis mum, ae callidissimum Pontificem Gregorium hae viii in elle in eo negotio, cuius, quod quidem appareat, vel nulla, vel certe leuissima erat disseultas. Praeterea, qui ite extra
redinem distensant, antequam eo deueniant, nihil non tentant, atque experiuntur, ne eo venire necesse sit. Nihil. simile Gregorius. Non monet Iantiarium rem agi maximam; chrisma sacramentum elle . Domino institutum ; auctoris maiestatem violari, si ad alios transser
tur , quod ille unius Episcopi proprium ei te voluit. Nullos Apost
lorum Actiis recitat, nullam Samaritanorum manus impositionem, Mullum denique vel de Innoc iij antecellaris sui, vel de istorum re- .ce intiorum e nthymematis, vel epicherematis profert ; si forte ratione instituti expol tab nefario errore Sardos istos nimium procaces dete rere poster, Nihil horum iste vel leuiter tentauit. Tantum sed caei otius legis purgandae atque excusandae, luam Sardiniensis erroris e si quendi Calliaὶ illa pauca dicit, Et nos quidem fretineum usum veterem
355쪽
CONFIRMATIONE. LIB. I II. 323 CAP vi κ m di 'ei soli'ontifices id se facere ipsi diserte profitentur, & causis
cur saeiant, enarrant accurate; ne temere ea potestate uti rideantur, qua nunquam utendum este intelligunt, nisi in extrema aliqua nececstate; praecipue si id ius, de quo dispensant, diuinum sit, quale suisse
id dicitur, quod nune a Sardis violari concedit Gregorius. Atqui is rem tantam concedens, ne uno quidem verbo significat se qui equam iii hoc negotio ex si imma de extraordinaria potestate iliae ut loquum tur in expotestatis Papalis plenitudine agere ;& causas, quibus eo compulius sit, necellarias nullas narrat. Denique, si, quod concedit, id extr.i ordinem, S contra ius diuinum fieri is te putat let , quae ante si iam a concessonem ita facta erant, ea irrita ac nulla itio sui loquuntur )facto sutile existimallet. Iarn non ita sensiste Cregorium inde apertissime intelligitur, 'Mod neque chris nationcs pud Sardos , presbyteris ante si iam illam eoncessionem factas irritas. &vitio factas pronunciat, iamque edicit, ut ij qui eas acceperant, de integro chritaeetur, quo rite confirmati censeri post int, quod tamen necessario facere debuerat. si praetereonstitutum a Deo ordinem id antehae factum fuisse putasset, quod nunc, ut in posterum fiat, concedit. His fortasse rationibus,vel
aliis eiusdem generis inductus Estius de hoe Gregorij facto aliter sibi
statuendum existimauit. Neque enim Gregorium extraordinaria illavsum ; negat Sardorum presbyteris epncessise, ut confimmationis sacramentum ministrarent. Quid ergo est λ Nempe ille pertendit eam frontis chrismationem, quam presbyteris Sardorumnctitare concedit, n0n sacramentum con armationis, sed meram baptismi caerimonianis se, plane eandem,cum illa chrismatione, quam In . mani presbyteri tune in tactore munevero Latini omnes invertice Octit t. Id uestis inuentum, incito licet eius nomine, avide arripuit P. Aurelius, qui de illum virum in scholae Theologia, quantum obseruaui, plurimum sequitur. In ea, inquit)indi gontra nihil G Cornu superiorum Ponti cum decretu repugnans in quibin toties presby'imo chorepiscopu interdicitursi tu chismatio. Ni chris nurione Episcopali, ex qua constat sacramentum con mali in loquebantur. ω vrius vero non de ista agit, sed de carimonia Gosemanti in baptismo ab Ecalesia Mmana. i, alias occi extu Ecclesias aramfusa ; quam in hac solum mutat, Caralita sndulgens, quod quae instote nunquam erat facta,eam in fonte aeri concedat. Haec ille, quae identidem aliis quoque in lo- orthod νM.ticis repetit, Sed id conamentum, quantumis sin eo sbi Placeat λα- p Η relius, consiste te ameti non potest, cuius vapitatem yel hoc in prinus
prodit, qu*d cum a sumi gentis annis plurimum in scholis agita, tum sitia in illud Gres sit, nemo quod extus est, sit
duos istos . heri natos exceperis cui haec de eo cogitatio sementem
356쪽
Bellarminus, Valentianus, Coninh, omnes denique veteres, recenti resque, quotquot videre potui, licet in aliis plurimum inter se diuersi. dc in hoc negotio etiam aduersi, in eo tamen consentiunt, quod suae eonfirmationis saeramentum vere sitisse statuunt, id de quo Sardis esieessit, siue distensauit Gregorius. Quid, quod non Theologos modo singulos. sed Z ipsos Papas, ipsaque Concilia pulsat musteum hoe Aureli j efugium Florentini quidem, ae Tridentini Patres ministrum
eonfirmationis duplicem faciunt; unum ordinarit m , extrori rium alterum. Ordinarium episcopum esse omnes sciunt. Quaero quis se extraordinarius 3 Si nullus est, nugatae sunt synodi. Si est alii tuis, licerte non alius potius, quam prei ter esse possit. Si vero extra oridinem confirmatio presbytero committi potest, nihil est quod Estius de Aurelius id a Gregotio semim dicere vereantur ; q s ad hoc norandum non alia , ut apparet, ratio impulit, quam quod metuerenti ne si id conciderent, hoc quoque concedere cogerentur, eonfirmationem presbytero committi Papa Romano polle. Sed diserta sunt Florentinae synodi verba , Legitur tamen sinqui. aliquando perlica se s distensationem ex rationabili ct urgente admodum caussa, simpωcem sacerdotem chrismate per sopum codem hoc admini asse chrismati Sacramentum. Omnino hoe Gregorij eum Sardis factum respicit ;neque enim aliud ullum simile exemplum in omni Eeelesiae & sessis Romanae historia ante Florentinam synodum occurrit, ad quod luee supra. eius verba reserri queant. Estius respondet Concilium non a mare
aliquando factum esse; sed id lera vel in decreto Grasiani , vel apud Scho fices doctores, qui factum Gregori, iuri suam opinionem Dra interpretatualiter scilicet quam decebat. Sed quia Estij mee dictum sit, haee nn ra est eauillatio, eaque frigida, & parum verecunda. Quis enim Synodum , haee eius verba legens, non putet id quod legi ait, vere si . oum credidis Jert ter ideo dixisse, ut id ex eo quod legitur, verum esse intelligatur , siptorum auctoritate ad confirmandam rei veritatem allata 3 ae denique illud verbum legitur, non ad Gratianum aut Sel
lassicos , qui non sint historiae Ecclesiasticae scriptores, neque res tificum gestas ex professo narrant , sed ad ipsam Gregoriani Registri volumen referrian quo rem ab iis significatam, ipse qui gessit, breuia
ter ac perspicite narrat 3 Prosecto Florentinos istos Patres miros vel ratores, miros insidiosarum aequivocationum artifices Disse oportuit,
' fidum Olbquuntur, Legitur tamen aliquando per apostolicasHmdcccii A quod narrant, non in Gregorio, sed in Gratiano &in Seholasti eis Theologis legi intellexerunt. Tum tota decreti series ostendit istos id, quo festare. V saetiam putasse. Postquam enim superioribus verbis desiti erant, ordinarium suae chrismationis ministriim esse Episcopum, nonpresbyterum, tum institura quadam ad superiora antu
357쪽
es, veluti ςausam reddentes , cur unum Episcopum istius sacramenti, non simplicitet ministrum, sed ordinarium ministrum dixissenti illa quae diximus, in hune modum subiiciunt; D litur tamen ali ruan- ά dce. Voeula ramem horu eu superioribus antithesin significat. Nulla verberit antithesis, si hociquod sequitur, nunquam reuera factum est, etiamsi quidam factium opinati sint.Qu d si istorrum sententiam eommemorare volui sient, ae testari se eam in medio relinquere, omnino
haee aut similia, illis superioribus subiuncturi erant; quod vero quidam opinanti r aliqOndo per Apostolicasedis distensationem,simplicem sueta uem, m. administrasse, id nos in praesentia neque resedendum, neque
landum ducimus. Nune eum plane aliter loquantur,apparet eos, quia
factum commemorant , id non ex aliorum opinione, sed ex sita ipserum sententia factum mille intelligere. Sed ipse Gregorius Estianum commentum satis per se refellit. Nam posteriori loco eam se Sard xum presbyteris chrismationem concedere loquitur, quam priori loco noua lata lege iisdem ademerat. Quam autem iis ademerat eam epi scoporum cnrismationem sitisse ipsa illius lex docet; Prest tm,inquit, bapti os infantes ignare in fronte sacrochismate non praesumaat. Quo, inquam,chrismate 3 Qim scilicet episcopi chrismabant, vires ipsa quitur, de verba continuo uentia necessario conficiunt; Sed, inquit, presbyteri baptidatos tangant in pectore, ut episcopi postmodum tam gere de eant instonte. Ergo velis, nolis, Aureli, chrismatio presbyteris a Gregorio adempta , ea chrismatio est, quae & fiebat, ut fieri debebat - ab Episcopis ex usu Romanae Ecclesiae. Quam autem priori lege ade- inerat chrismationem eam ips-, eandem, inquam, non aliam, poste riori concessione ut planum est, reddidit. Ergo quam Sardorum, presbyteris concessit,ae reliquit, chrismationem. eam ipsam fuisse n
eesse est,quae ab Episeopis ex usu Romano fieri debebat. Nullus hine effutiendi loeus M Constrictus undique&conclusus,ab ipse Gregorio se teneris , ut euadere non possis. Quod vero hane chrismationem confirmation Dcramentum fuisse negas; concedam equidem , si ita vis, ae intelligis, ut non fuerit proprie dictum saeramentiim ; sed ea tamen lege, ut confitearis neque eam,quae ab episcopo fiebat, consim tio rem proprie saetamentum fuisse.Cum enim illam,quae presbyteris a Gregorio conceditur, probatum si plane eandem suille cum ea,quae
ab Episcopo sebat, si illam sacramentum fuiste neges, hane prose stosi se non potes, nisi absurde de ridicule, pertendere. Postremo id ipsum, Pod haee a Gregorio presbyteris concella elirismatio instore fiebat , latis hi probat eum episcopali eandem fuisse. Nemo enim Latinorum hactenus fuit, qui non episcopalem esse docuerit frontis chrismationem. Ipse Aurelius quoties de Toletani canonis, de consi,
'uillium locorum cnsu disputat, hoe unumassen , quo presbyteralem Tt 1 ab epi
358쪽
ab episeopali dilectis inet, hane in fronte, illam extra frontem suis Ergo qui hactenus quaecumque in fronte sit eam episcopalem esse comstitu t, non potest hane Gregorianam in fronte factam, negare epise . palem re vetasuisse , nisi sua ipse vineta caedat , quod polluit, eme tat. Sed isti scilicet res eadem , quod supra iam alibi diximus, aliud atque aliud est, non pro sua natura , sed pro disputationis commodo. Ita una eadeinque clivisimatio interdum ei est sicramentum, cum ne phytis ; interdum caram via, cum ex haeresi conuersis datur; saera mentum est, sit in fronte; caerimonia est, si extra stoi item , etiam in fronte ficta, adeoque omnibus modis eadem, sacramentum tamen ipsa& est, ut non est pro huius Vertumni libidine ; est, si ab episcopo; non est, si, presbytero fiat, ae si dicas baptismum' presbytero. vel dia eono datum aliud esse rei genus, quam ab episcopo minis tum ; ill aeramentum esse neges; hoc elle concedas. Quae Man obstres, δ; inepta sint omnes vident. Pugnat tamen Aurelius natile apud veteres olim frontis chrisinationes qua lam, quae eaedem sacramenta non ecsent. Atqui non id quaeritur, quod ego facile concedo, qui ne ipsam quidem epis opalem chrismationem vere ac proprie dictum Ia - .mentum elle, vel fuit se pertendo. ritur, an ista in fronte a precbytero factaehrismatio eadem res, si ue idem ritus sit cum ea chrism tione, quae ab Episcopo dabatur neophytisὸ Videamus an id probem quae affert Aurelius. Ex Gregorio Turonensi narrat Agerieum vita dunensem Episcopum puellae energumenae mutem oleo socto perum xisse. Id verb oleum, Aureli, oleum filii energumenorum ; chris non sitit. Ergo hae nihil ad Gregorium; qui incedi yteris, ut chrismate in honte consignent. . Tum talem etiam unctionem videri ait eam, qua Innocentius arreptilius curari scribit. Sed iste vel fallitur, vel fallit. .Nihil enim habet Innocentius de energumenorum perunctionem curatione. De conmanta interrogauerat Decentius, non de curandii; .De ho reto inquit Innocentius ) baptistis, qui postea adamantis . tio aliquo, aut peccato interueniente, corripiuntur, qua ait δε- lectiothus an obtera, vel Maconop in Mu de aut .consignari. Omnia idocent de ea iseophytorum contignatione agi quae post b pnsinum ripiscopi manu fiebati. Nam quod eiusmodi arreptilij ad Episcopum,si
longe costituti essent, pudines nisi magno cum labore dc periculo non posse ati ies det Innocentius Episcopi esse in tali causi, ut manus ene gumeno ni a pre bytero, vel caterv clericu imponatur; neq; id aliter aggredienduxisse, ni Episcopus ortyritate de erit id ici ni. Vnde προ-ra se ipsum qui dena Inno nitu omnestes teris Dine penituiq; amemissς in anus neophytu impono G deoque chrisinandi potestatem ;sM Epistopis concessisse, ut certis quibusdam tu causis manus imp
359쪽
quod quiliis videt quam egregie scilicet Aurelii dogma confirmet, hoe Arismandi munus ita episeoporum proprium esse stituentis , ut id ne 2 Romano quidem Papa presbytero committi possit. ltaque constatatis reiectisque omnibus Latinorum de hoc Gregorij facto sutilibu , α ex silo sui dogmatis studio natis opinationibus,relinquitur id vonum , quod simplicissi rum ae verissimum est, esse constituendum, nempe Gregorium , virum ut omnes fatentur, prudentissimum, nihil
extra ordinem, nihil praeter diuina, vel Ecclesiasti ea iura gessisse, duin Sardorum presbyteris concessit, ut neophyto in fronte chrismarent; sed in re re a diuino & ab Ecclesiastieo iure libera sua libertate usum. Ac pthas quidem, cum cuperet caeteravEcclesias suae ritus, ac carem se Has ad amussim imitari , .praecepisse ut apud Sardos isti Episcopi in trionte chrismarent; mox eum sensisset non poste id apud eos, sine ipserum scandalo. ae molestia constitui, rein in praesens omittendam sistenter censuisse. Vndet', quod diximus, necessario atque euidenter sequitur, vel ipsius Gregorij iudicio, non suisse Episcopum mi- 'istrym huius chr sinationis diuino iure consti tutum ; imo ne uniue sali quidem totius Ecclesiae iure; & quia diuem essent Ecclesiarum ea in re liciis, eos ad communem pacem, atque aedisi tionem ferri possciae debere ; tametsi, ipse, si res sine crandalo ac tumultu sieri posset, optaret apud uniuerses unum, eundemquec sititui ritum, ae eum quiadem ipuim, qui apud se erat, voto Paparum solenni, & omnium fere hominum communi, Mi sta singuli magni, ut faciunt, ita & ab , omnibus aliis seri copii uici claterum ex hoe etiari jorij loeo Ἀ-nim uertendum est presbteros non in intice, ut nunc apud Latinos imos est, sed tu pectore chrismalle ; adeo varium elle, ancei atque mutabile Eeclesiastic 'rum illorum rituum ingentum . Sed non est omio in cisi Olendus alter eiusdem Gegorij de chrisma e locus ; In visuis Deaddi, in. ωl.11 .d σ inquit balsamum nascithri quod cum oleo, Ponsi cali nnedictione chrisma e scitur, quo ina sancti Spuim exprimuntur. Hinc liquet iam tum adhibitum fuisse balsamum in chrismatis confecti ne. Sed S id diis genter est ol seruandum, quod dona Spiriti ancti chrismatὸ ait exprimi. Nempe chrisma caerimonia fuit ad ea, quae per baptianum nobis Deo conferuntur; non quidem praestanda, sed tamen significandarae s itinenda, a Patribus ut diximus,inuenta, baptisinoque , viri cum i 'anulus aliis eiusdem censes ritibus addita. 4 Librum sacramentorum , qui Gregorij nomine vulgo circumse tur,dc nuper est ab Hugone Menardo, multo, quamantehac erat, i , supletior de emei datior anno Domini is r. in nac urbe editari, pru-
dens mitto; quod etsi primum operis .auctorem fuisse' Gregotium ir erisimile sit, tamen ex plurimis, quae Gres tiatii iaeculi, & sequet mmore ,riti uecum hoc ita contendenti occurrunt, manis
360쪽
tam darib tum mi nos si nectum mihi me peruenisse, sed quod in ii his nodi rit alibus libris usu venire solet. multa ei pro temporum rietate, sibinde addita, nolinulla etiam Attasse detracti, prout Grego missi secutititin poste rum ingenium , atque usus interpolauerati
Q Aetis est ea, quae diximus, ex Gregorio obseruasse; maxime vero id, quod multis argumentis confirmiuimus , apud Sardiniae Ecclesias presbyteros ad annum Domini sys. in fronte eliri sinasse; post annum Domini D . etiam concedente, qui primo repugnauerat, Gregorio eundem usum retinuisse. Quo minus mirabile videri debet eum quoque ritum in Hispania, in qua anno Domini QO. eiam fuisse ostenclimus, ad haec usque tempora constanter perseuerasse; ut ex Synodo Barcinonensi, era 6s . hoe est anno Domini sy . habita, oliviseonstare potest. Simili tutum conditione est inquit) ut cum chroma prolierumce una neophtu confirmandu datur, nihil pro liquoris protio accipiatur i, nevatia Dei pretis tenedictionu assisa, Simoniaci in
teritum vendentibin , enientibusue asciet. Eum canonem, sed miri-Pemt. . vs fiee interpolatum & ex aliis ut videtur audiuisi in decretum suum Gratianus retulit. Iam hine liquet presbyteros in Hispania tum quove neophytos chrismate ab Episcopis suis gratis 'aecepto eonfirmasse; quae lex iis ante annos I99. a Patribus Toletanis lata erat. Hie veto ne mirabilis est P Aureli j stropha. ita canonem non quidem inte pretantis, sed inscita ac illiberali cauillatione peruertentis, vittae sit
olivia pisa. eius sententia; Preshteras iuberi chrisma petere, ut priatum haberia D 1 p. 13 ς uiscopiti adneoph tos confirmandas u more excurret. Videntur enim timquit) Barcinonenses patres, cum paratiam obirent, voluisse mi chrisma arre trau praeberi, ut eos di ines escerent parandi illud, baptismoque adhibendi, cum id scopo pauo post venturo ad neophtortim Con ali nem a se i, peditandum scirent. Haec ille. Nonne bellus emonum interpres Aurelius t Atqui primo quod iste singulari audacia pro vero Mimat, presbyteros hic iuberi chrisema petere, id totum vel confinxit vel
certe imprudens somniauit , Nihil in ipse canone in s mi in quo, non rei ten ab usuu chripha petere sid enini suis superque ab aliis