장음표시 사용
361쪽
Dε CONDRMATION T. LIB. III. 33s in via,
anterioribus Synodis cautum eratὶ sed Episcopi potius iubentur nihils o liquoru pretio , presbyteris discesanis accipere, cluniis Atisma da ant. Tum illa Patrum verba, cum chrisma pred reris pras modis datur, quis praeter Aurelium, ita aecipienda putet, ut si is Ont id chrisma datum ideo esse presbyteris , ut neophytos non ip i,qui accipiebant, sed Episcopi qui dabant, confirmarent ρ Iam ut huius glossae vanitas , atque absurditas patefiat, in primis meminisse nos decet duplicem ex Aurclij hypothesi fitisse tune temporis in Hispania iehrismationem; alteram qua presbyteri extrahontem ;alierum, piscopi in fonte, baptizatos ungerent , & utriusque materiam unum
idemque iurisina sitisse, ab Episeopo parcetiae consectum. Itaque si
Aurelio credimus, necesse est eius chrismatis,quod ab Episeopo precbyteris diaeresimis dabatur ,duplicem sitisse usim; priorem quidem, ut eo ipsi baptizatos in peragenda initiatione in pectore chrismarent; posteriorem , ut eodem Episcopus paraeciam, postea obiens, singuli
nim neophytorum frontes tangeret, atque ita eos confirmaret: Iam
si vera est Aureli j glossa, Barcino nenses Patres vetant quidem, ne epuscopi quicquam pro eius chrismatis pretit,aecipiant , quod fuit ipsi in neophytis confirmandis consempturi. Sane sapienter. Cur enim pro eo, quod in ipserum usum cessurum est, pretium exigerens Nondum itamen ad aecuratam iustitiae distri tricis normam, satis. De bat mnim eos, ut videtur decernere, ut Episcopi, non modo pro isto se L s scilicet consumendo chrismate, nihil a presbyteris exigant , sul e tum ut iis operie, suam erant in eo episcopis custodiendo posituri, . mercedem aliquam soluerent. sed fortasse tantillam opellain Patres
episcopo a sitis presbyteris debeti putarunt. Ergo deissa quidem chri
malis parte, quae ab epis opis consilinenda erat, haud sane incomm de Patres statuunt ; neque videntur presbyteri sistis iustam habuisse causam , cur de hoe eorum iudicio expostularent. Sed cedo nune aueteram chri sinatis partem, quam erant stilicet ips presbyteri in ebris mandis baptizatorum pectoribus consimpturi. tae, Aureli, quid de
ina decernunt Patres Z nam &hoc, quo mira pretem ungebantur, pro-M nosti, aeque ae illud tuum prius, quo frons ipsa eliri imabatur,abri piseopo seis Ie& eonfectum, de presbyteris diaeresinis quotannis ante Pasciis distributum. Die ergo sodes, Aureli, quid de eo statuerunt Barcinonenso Patres Nihil,inquit . Plane,inquam, nihil, ex.tua fluidem glossa ; qui non aliud hic chrisma vis ab iis intellisti, quam illud 'ipsim ,quo essem episcopi neophytos in fronte chri maturi. . Ergo , de eo quo essent usirin yteri in pectore eorum quos septirassent, . ungendo, nihil plane pronuntiant Patres. . Ergo Hispanis Episcopis, si . que ae tu es, uti, & subtiles,& tricosi denique erant, licuit pro- Esto per hunc canonem , pro hujus chrismus, si luesbyteri mil
362쪽
.vsuri erant, pretio aliquid α poscere & accipere. Quidni, cum ex tuae sebtilitatis imbus . non quidem interdicat mucquam accipere pro chrismatis episcopalis pretii pro chrismatis presbyteralis pretio albquid aecipere non vetet 3 Atque hanc filis te Patrum mentem inde a gumentari poterant, quod, ut diximus , iniquum esse videretur scem: tium esus rei accipere biicopum, quam ii se consumpturus esset, mi vero, qua non ipse, sed presbyter esset usurus. aequum ideli, ut qui esset usimis, pro ei pretios uidet si lueret . , quo accipiebat; prae-
eum res illa ob admistum: balimum mon mitti ab Episcopo .sine simptu confici. Vides tantini filior, Aureli, in quas sordes prinelara illa tua glossa hos Patres abiectiarasit; qua fit,i ut ij presbyteris
nonnisi dimidiam, ac ne dimidiam quidem chrismatis partem gratis ab Episcopis dari statuant, pro reliqua parte, pretium .eos exigere dc accipere permittam ' certe non prohibeant, quod quam stultum siti .ec absudum,2 ri sanetissimoruin Patium mente lienum, omnes ii etelligunt. Equidem nullum ante te mortalem exstitisse credo; qui hoc
canone non putaret decretum esse ne pro vilius omnino chrisnatis
pretio quicquam exigerent Et scopi; idque sitae metuis suisse ipsi Patres satis significant , dum hanc ibi decreti praeclaram sine aegrauem
rationem afferunt, ne gratia Dci, inquiunt, pretiρ benedictionu assecta, Simoniacum interatum ementibus, vendentibu me a sciet. Est & aliqua Dei gratia presbyterale chrisina. Ergo dc hoe vendi canone illo vetuerunt Patres : Non autem vetuerunt. si stant illae Aurelianae
sae; quae chrisma non alnid Elicet hic in iligi volunt, quam Epist Pale. Apage e tandem inficetas illas, ct imustas glosio quae dum presbyteros Hispaliae frontis chrismandae iure spoliare student, Simo
mi aram labem in chrisinatis negotium inducunt. . Hue aecedit, quod unicum glossi huius tuae, Aureli, landamentum, hoc nimirum, quod Episcopi pa eiam obeuntes, non chrisma ipsi sectim serrent,quo nein Phylos confirmarent, sed eo uterentur in confirmandis neophytis, quod presbytera ab Episcopis aeceptum domi custodiebant, parami que habebant, hoc, inquam, totius tui commenti Midamentum non irobas, neque demonstras.' Tu vero homo diuinus es, qui res t in bellas reperire unus mortalium potueris. Sed eum hic de veterum institutis quaeratur, te inprimis decebat demonstrare hune apud vel res usum sitisse. Ego enim rogo unde habeas Z-vnde didiceris 3 ex
quibus vel Conciliis, vel veterum libris hauseris h Equidem scio presbyteros ehrisma ab Episcopo suo petere olim iusso & ebrisma qiu-dem, quo ipsi vierentur. Chri sina aliuditem petiuisset, quo non precbyteri, sed ipsi qui dederant , Episco saxi et nux . beatus quidem es, si hau: sus , quae exteri hactenus nescierunt; sed inmen non satis, ut
unihividetur, prudens, qui ista,quae demonstranda fueranti dictare se
363쪽
' bis , velut sueris. satis liabuisti. Nos vero non tua dictata, sed vetet uini institutia ex ipso nim monumentis probata, confirmataque exspectabamus. Tu vero nihil ex veteribus protulisti; nihil quod proferas, Esies, sed & huius mons, qui a te confingitur, absurditas prohibet, quominus eum apud veteres fuisse credamus. Cum enim chrismate ab Episeopo acψepto ipsi presbyteri uterentur assidite vel in neophytis post tinctionem vi gendis, vel in iis, qui ab haeresi conuertebantur, re cipiendis, quorum qui, quantus e suturus esset numerus, certo sciri non poterat; omnino necelse est neque episcopo , neque presbyteris eo tristitisse, an pars aliqua eius, quod dabatur, chrismiis ad epiceopivsam apud presbyteros supersutura et set, quo tempore is parceria in ecset obiturus. Itaque in re incerta stultum sitisset Epheopum christia presbyteris, quod an essent adhue aliquod habituri, no constabat, e spectare , non ipsum fecit in adserce. Unde nemo non videt hoc vetarius este, quam illud, quod tu fingis, Episcopos urisius mi obnsisa a presb ero praeberi. A ut baptismatis ministros Patres iubebatit nus quam ad hoe ostieiunae fungendum fine chrisemate progredi 1, ita quoque credibile, imo certum est Episcopos, si coormariona quod tu vis)chiismatis ministri erant, nunquam ad eam ministrandam sine chri cmate processisse. Cum ergo Episcopos, si quod tu vis) ehrismate
Deophytos parcnciam obeuntes confirmarent, chri sinate eam ad rem
vises et Iemani stum sit, non quod apud presbyteros imi enissent, sed quod ipsi secum detulissent; plane inepta, absurdaque ςst ea, quam tu comminisceris, eanonis tircinonensis interpretatio ; ut christura pred teris pro neophiis confirmndu Dium, significet pro neophytis ab ea ipsa episcopo qui chrisma dabat, confirmandis datu filiis; verus est, qui delamplieissimus, & unicuique sine studio legenti obvius, sensis , ut pres byteris chrisma datum intelligatur, quo ips, non alij, neophytos confirmarent. Idque, etiamsi caetera deessent, vel sit pra sto loco reditatus Patrum Vasensium non satis, perque probat; qui chrisma ab episeopo petere ipsos, si fieri possiet, presbyteros iubentes, hanc sui decreti rationem sibiiciunt; optimum autem est, ut ipse suscipiat, qui in tradendo Uurus est. Ergo quod chrisma presbytem in Canone Barcinoianensi dicitur, datum intelligitur, quo ipsi tu non alij, uri essent. Isus autem eius fuit pro confirmandu neophto, quod diserte ait canon. Neophytos ergo confirmasse, non Episcopum, sed ipsos pres
liquido intelligunt Patres Barcinonenses. Iam cum eam chri L. - mationem, qua consimabantur neophyti, in fronte fictam Dille, sacramentumque fuisse omnes Latini doceant, ac contendant; velit nolit Aurelius, necellario ex hoc canone confitendum est Hispanos presbyteros adhuc anno Domini ses . neophytos in fronte chrismasse.
Mondum adeo apud ipses Romana illain selius epis propriam ebris.
364쪽
mationem obtinui iter, non magis, quam apud Sardos, quibus eam a te annos sex,cum obtruderet Gregorius,frustra ut diximus,suerat.
Atque ita ad sexti sectili finem peruenimus; quo exeunte in hoc tuisse apud Occidentis Ecclesias chrismationis negotiam Niet; ut in Ecelesia urbis Romae, ac, ut credibile est, in proximis, bis chrisinarei tur neophyti ; semel ab ipso, qui eos baptizauerat presbytero flatim postquam Elati ero egresti erant, in pectore : iterum postea ab ris
scopo in honte, cum ei manus impositione confirmandi offerrentur: Sardiniae vero, Hispaniaeque, ae ut ex superioribus verisimile est, etiam Gallistum Ecclesiae, morem antiquum retinentes , una chrismatione et contentae esse, at, quam etiam presbyteri in si te ministrabant, quae . que Confirmatio, pae ac epis Plis manus impositio, diceretur.
Obiter expenduntur tria temmonia ; quorum auctores incerti sunt,primum ex opusculta de iis qui initiantur mystcriis, sede Sacramentis apud Ambrosium ; aliorum ex sermonisus aiSirmondo una cum Aura o. editu. Tertium ex libe o de ordinibus Ecclesiae ad Eusicum , Hieronymo secto.
P Rivs Qv A i ad sequentia tempora pergamus, visum es in hune locum coniicere scriptores duorum opulculorum , quae sub Ambrosj nomine, sed Alsδ, vi supra diximus , circumseruntur, quod de eorum auctore nihil certi habeamus. Prius est de tu qui initiantur n seriis. Alterum, sed multo deterius, est de Sacramentu. Et hoc quidem sere totum ex priori compilatum est. Vtriusque eadem est de hoc ritu sententia. . Prius quidem postquam & caeteros baptismi' ritus, ac . tinctionem ipsam descripsit, ita pergit; Pos haec xtiqse asendisti aias cerdotem. Consedera , qui secutrem fit. Nonne illud quod ait David ρ sicut sit i' pite, quod descendit in barbam, barbam Aaron. Bu ' est unguentum de quo ct Salomon ait, unguentum exinanitum est nomen tuum. Mox; Quare hoc far, intellige, quia oculi sapientis in ca- ite eius. Ideo in barbam defluit, id est ingratiam iuuent tu. Ideo in arbam Aaron, risas electum genus, sacer Male, pretissum. Omnes enim in regnum Dei, c in sacerdotium ungimur gratia 'intuli. His non ob se ire docemurneophytoae sacro baptismi lauacro ascendentes a sacerdote unguentum in capite accepisse ; eo ue ritu signi tum fuisse
nos Spiritus sancti,atia in regnum & sacerdotium Dei in fice ungi.
365쪽
Tum narrat unctorum a sacerdote neophytorum pedes sitisse ablutos, ad instar eius lotionis, quam Christus Apostolis apud Ioannem ministrat. Neophytos pol haec vestimenta candida accepisse refert; ut esset indiciunt, quod exuerint in lucrum peccauorum, induerint innocentia c. velamina. Et plurima in eam rem elocutus, tandem in haee verbal intum de baptismo sermonem concludit; Repete. quia accepisti Βη ulum 'iritale, spiritum sipientia, ct intellectis, stiritum confi*, atque virtutu, stultum cognitisum atque pietatis, Spiritum sancti timors; ct se .ava quod accepisti. Signauit te Deus Pater confirmauit te Chrisus Dominus, dedit pignus Spitisus in cordi tuis. Operis desicramenis auctor, quidua sere omnia ex hoc expressit, eadem quoque tradit. Nam dc ij se aecedentes baptismi ritus libro primo S: seeundo exsecilius, in fine eulidivnctionem his verbis significat ; Ergo iners venisti ad sacer Atem, Quid tibi dixit Z Deus sinquit) Pater omnipotens, qxite regevera- . it ex sua, ovisuu S Io, cum itque titi peccata tua, ipse te rugat vitam aeternam. Viorbi unctus es Iu Pitum, inquitaeternam. Noli .ham mam Hs vita anteferre. Libro vero tertio lotos desneeps suis te ab Epi eppo nςophytorum pedes narrat; Ascendisti de fonte. Quid securum est ' Aod si lectioneis. Ducinctus Usacerdos, dec. Succinctus inquam, summus su er aspe es tibi lauit. Qui istud ni sternini' isti riique quia Dominus cum .iuisior disquis alii spetis, venit ad Petrum, dc caetera quae ad illain ex Ioasnis XIII. lectionem pertinent; & quibus haec Cibi un-; Non ignoramus quod Ecclesia Romana hanc consuetudinem non habeat; stud typum in o nibus f quimur, o formam. Hanc tamen cons eludine raron habio, ut pedes lavet. Vide ergo ne forte propter nutritudinem deci arauit. Sunt tamen tu duant 2 excusare conentur, quia hoc in inui steriosi gendxim uterioj facientim est, neu su baptis mare , nou ia r uer rione, sed quoi hostiri pedestiuandi sunt. Al re humilitato; alitia fari Gi uarianas. Denique audi quia in serium est et ..iti . Nullauero tibi pedes, ton habebis mecum partem. Hoc raro ico, a quod alios reprehendam sed mea oscia ipse commodem. In omniba, copio sequi L cloam Romanam, seu tamen o nos homines sensam habemus. Ideo quod Asbι rectius scruatur, o nos recte custodimus.ὶ fini sequima r apostilum Petram , it a Garemus deuotioni. ad hθc fccidia Lom inali reston et Utique ipse auctor nobis huius at sertiovis Pertus Apostolus, qui a res' aitas clod Romanae. His Sc aliis quae sequuntur, ac pedum lotione dictis ; quitar incvait oiritale Anaculum, quos aut L hodie legi quia ξοηfon per i ut persectio stat,quando a inhocutionem fuerdotis vir - Ius Sav Minyum itur; Diotus si raritico inteilecturi piritus consiti, a oque νι tutud rura cognationis atque piet itu, Spiritu sancti timors.Septem F rii tui*, Syri us. Et onmesiqnidem virtutes ad Spiritum pertinent
366쪽
rhus, quando configararis. Haec duo illi riptores hactentis; eo quil, videmus neophytos in sacro baptismo postquaim tincti fuerant,& eam didis vestibus induti, unctos deinde suisse. selenni quadam oratione adhibita , quam de nono saeculo in usu suille postea audientiva Tuin Episcopum iisdem & pedes lauille, δ manum imposuisse Spiritum Sanctum aduocantem. P. hurelius putat illam unctionem , quae hie ante pedum lotionem commemoratur, chrismationem fuissὸ bapti m Din, quae non in fronte, sed in vertice fieret. Episcopalem verti, quam ipse setam sacramentum elle putat, in sequentibus post pectium lotionem illis verbis de tibi; Sequitur stiritale signa ulum. Sed hie Aurelius imprudens Ambrosium fuisse hunc scriptorem negat; quem tamen veluti verum Ambrosium laudat. Nam chri imationem extra frontem, presbyteralem, ab Ecclesia sui ipse alibi ait non a Christi Domino institiuam, in usu apud Ecclesias non fuisse ante Irinocentii decretalem confitetur, eoque faciam dicit, quod Augustinus nusquin, de ea agat. Vmmonem vero τι musitetur incognitam si ille, etiam Gregorij Masni rem roribus quibus viliquet, presbyteri neophyt rum non verticem, sed pectus chrismabant: si quod ponte Aurelius vera sunt s&sunt sane verissima) scriptorem operis de ijs. Vmmitiantur libroram de fictamentis, cui, hoc eodem urelio auctore , nota fuit iraque illa chrismatio, non modo pres byteralis simplieiter, & episcopalis, sed etiam frontis,ci verti eis; eum, inquam, scriptorem necesse est post Giegotium Magnum vixisse, hoc est minimum ducentis post Ambrosii mortem annis. Ergo nobis imponi int de Aureli is,&caeteri Latini qui hune auctorem pro ipse Ambroso identidem &in hae controuersa; de in aliis non paucis laudant, atque obiectant. Sed hoc ipsi, tu loeo ridi lus inprimis est Aurelius, qui vi id reseslati quod, Sirmondo verissime ae sapientis
sime obseruatum erat, nimirum chrismationis verticu mortionem nus quam ex fare ante libram ordinis Romani, obiicit eam in Ambrosianis scriptis occurrere; immemor eorum, quae ipse alibi dixerat, reuicit
Ion rnmenem ne Gregorii quidem temporibus notam suisse ; nedum, ut quod nune tradit, Ambrosii aeuo fuerit. Nos vero hunc script rem etiam insta septimum saeculum deiiciendum , de inter octaui sieculi talptores ablegandum existimaremus, si allata ipsius verba non aliter, quam vult Aurelius intelligi pollent. Non enim, Roma exempta, duplicem illam chrismationem alibi usquam in Oecidente ante ocialium saeculum usitatam fuisse reperimus. Sed nihil sertasse neces.se est Aurelianam interpretationem sequio Hic quidem certe scriptotvnam unctionem clarissime commemorat; eam scilicet quam Aurelius a presbytero vult in vertice factam fuisse, illam alteram, quam idem vocat, non describita, neque usquase exserte ponit.
367쪽
Ait Aurelius chrismatisnem ab hoc seriptore prioli loco commemor eam esse baptismalem. Fateor; Eo fieri, ut praeter eam aliqua alia su rit chris ratio. nego ; qui nullam nisi baptismalem,apud veteres suiu se contendo ;& hactenus multis probaui. Ait deinde Aurelius eam
et ii sinationem fuisse verticis, non fuisse frontis; idque hinc prQb t L ἡ. i. i. quod ea paulo post dicitur erisura caput. Ampit attrem msterium , hoo c-rnguentum supra caput. et wasupra caprat senius sapientis
iis capite eius, Satimon ait. Hre ex capite sexto libri de ri, qui is uiantur misterim desumpta esso manifestum est; quo loco ista ex Pluino CXXXII. allata erant , sicut νη emum in capite .Hine est, quod ota seruauit rinlanim Fcci fasticam in capite feri; dc ratior em addiderit, si odi sapientu seno snt in capite eius. lam haec ratio non exigit, ut ex re frenum. Dcta suerit unctio ; suadet potius , ut in ipsa etiam fonte Bela fuisse credatur; qitae in capite est. Sed neque caetera aliud probant. certe illud ipsum Mosaicum sacerdotale unguentum , quod Psaltes ait sit iste in capite O n 'ν Hebraei extra frontem suisse hine adeo non concludunt, ut contra magno omnes consensu fronti illitum, de quudem in formam Elementi Graeci X. hoe est in crucis decussatae figi ram ductum Histe quod supra obseruauimus) tradunt. Nimirum, ut ex Maymonide-recitat Schichardus, undebant oleum capitis credormi o illaniebant rade super Gulos adspeciem Chi Graeci. lam nihil vetat Christianorum unctionem prioribus sirculis smili modo factam si iiss sie, ut chrisma capiti neophyti inunderetur indeque fions in erueis Q suram liniretur Ergo non ex eo quod capiti, vel supra caput affunde-Datur chrisma, sequitur non fuisse unctam frontem. vi int citi uini post Gregorium stacula; quae duo illa unctionis. loca ita diuiterunt, ut verticem presbyter, rantem solus Epis pus ungeret. Gregorij mio, . α anterioribus temporibus,videtur quisquis frontem unxit, ct caput. quoque unxisse; omnindque illa alterius partis ab altera diuisio inuenta esse diu postquam duplex chrismatio una presbyteri, altera episcopi secta est. Sed pertendit tamen Aurelius praeter haue squaeciam quertandem illa suerit , siue selius, ut ille vult, verticis, siue, quod iam verius putamus, etiam frontis in chrismationem, aliam quandam ab hoe . scriptore memorari capite secundo. libri teriij. Ego isto loco manus
impositionem deseribi eonfiteor; inquit) ad inuocationem s .cerdotu Spiritus Sanc, infunditur ; chrismationem describi nego. N -- pe hic mos vetus erat , ab ipseMieronymo memoratus, ut neopbyti, arpresbyteris tincti &ehrismati, ab Episcopo non unctionem, sed ma-nuum impositionem postea su perent. Sed inquis hie tamen seti- ptor gnaculum diserte memorat. Mei tanquam , sed quale 3 Au- diamus; Sequitur inquit stiritale signaculum. Ergo huic,ut vides, du- , quidem signaculum ; sed unum externum, siue .symbolicum, Vu 3 chrisma
368쪽
c trisma scilicet, quod praecesserat , ct iam neophyto susceptum fue .rat ; spintrie alterum, quod nune per manus impositionem accipi bat; spiritus icilicet ipsius donum , non autem utrumque quod fingit Aurelius externum M symbolicum. Hane esse mentem huius seriaptoris patet exlibro dein, qui inition/r insertas. Nam in eo loco, ex. quo hie desiimptus es operiti si edocem tu , quod sit illud sena .
- him utrique scriptori memoratum ii quit quia acie stilmi
calamstiris te, Spiritura famina, ct iste ictis, stiritum consi δεν atque virtutis ; &extera quae nuperdes: septa sunt. Ergo 'nutrie illumna culam, deqtio uter te intelligiti eri non vel stolatis, ves alteritis cuiusquam partis externa unctio quod vult Aureliosὶ sed Spintus ii e saripientia, qui ad inuocationem sacerdotis infunda credebatur. Inuocabatur uutem a se idote Domini Spiritus in manis impositione,non in secun schri matione, vi patet ex libris ritualibus. Ita ue hine quidem con-Hudere licet duplex his auctoribus notum suisὸ Anaculi/m; inuni corpora , alterum spiritin I via in quo neophyti eaput & frontem sacerdos , alteriam, quo eiusdem cor Dominus Deus consignabat; ille unguento, hic septem Spiritus Sancti donis. Prius huius posterioris ymbolum, quod post lotione administiobatur; posterius prioris res &mysterium , quo P Deo Adabatur in ipso baptisino, & augebati Uria per manus imp evem ad inuboitionem siue precationem servi Dei. Sed hine ne lita atram sequitur, quod si ustia contetulit Auror lius in duplieem chrismationem extrinam, alteram presbyteralem, alteram Viseopalem,liis scriptoribus suille cognitam; qui unam quidem disertinime memorant; alteram ne leuiter quidem innuunt. Tames iergo latear utrumque quod aliis cenissimis argumentis demonstratu r) diu post Ambrosi tempora tanta, ct quidem auctorem de sor
metitu multo misse & deterioremvi posteriore alterius opulesti scriptore; nego tamen quicquam esse, quod probet vel alterius , vel otiusque temporibus usitatam adhue in eorum Ecelestis fiuile duplicem christinationem. In utroque hoc singulare est, quod praeter caeteros citi aliis auctoribus passim memoratos Aptismi ritus, hie etiam pedum i Dimem,&quidem ab ipso D copo ministratam recensent. Quo loco, reqtie illud praetermittendum est, quod posterior quam fatetur non suisse in Ecelesiae Romanae usu, eam tamen retitaendam pertendit; tanaeis alioqui se inter illius Ecclesiae mersatores esse profiteatur. Vnde videre est,& quanta fuerit veterum Ecclesiariam in nis de diuersitas,& libertas, & quam exigua saerit Romani moris prae ea teris auctoritas. Caterum illud uterquel e de ritu , lane ineom G S peral iurta philoibi batur,quodprior quidem ea lotione peccatum origi Da qxi nate ablui putet; I inquitὶ planta e Petri in ablattar, Niver diraria Gara tollantur. Συba emmpropriaper baptismum rela antur. Posterior
369쪽
posterior vero neque ipse satis sanus videtur, dum fingit ideo lauari pedes neothytorum, ut in ea parte, in qua insidiam est serpens s Adamos: ilicet) ma sub dium sincti icatio accedo, quo postea G1 si ptimi re honn t. Vtrumque somnium, quod vel plane, vel pirae idem est, ineptum de instituto Christo butismati contumeliosum,
ostendit neutrius opusculi auctorem esse Ambrosum. Sed his alium insuper auctorem , dubium quoque & incertum, adiungere ideo placuit, quod eadem & ipse cum istis de octione senserit. Is est scriptor sermonum, quos una cum quadraginta Augustinianis in operis appendice ante annos i 8. edidit eruditi famus, ac de his litteris optime meritus Sirmondus; non quod eos vere Aogustini esse putaret, sed quod ei in manu scriptis Codicibus tribui una cum alias aliquot eiusdem generis reperiisset. Si ergo scriptor, quisquis fuerit, haud longe videtur vel a saeculo,uel ab Ecclesia absuisse, in qua vixerunt duo isti 1 nobis nuperrime recensiti. Prosessus enim se de omnibus mysteriis locuturum, quae neophyti in baptismo eonsecuti erant; eum sermone primo & de aliis & de oleo quo uncti erant, dixisset, eique accommodasset, quod alij ad chrismationem reserre solent, illus ex Cantico ; post te in odorem unguentor: tuorum currimus ὀsermone verδ secundo de ipsa tinctione, & iis quae cum ea coniuncta Grant, egisset, tertio denique sermone de chrismatione tractat, quam de ipse unam commemorat, quidem capiti insus: in ;. Impleto baptis
in te linquit) caput ursum chrismare , id s oleo sancti ciuionis infundimin; per quod ostenditur baptizatu regalam ct sacerdotalem conferri a
Domino dignitatem. Nam in reteri Testamento hi ut legebantur in sacer- doriri vel in regno , sancto ungebantur oleo, ct unctione capitis ala regno di, ali sacriscia erendi accipiebant a Domin potesatem, &c. I destin psalmo canitur sicut unguentum in capite, quod descendit in ba
bam, barbam Aaron. Sed i d tu veteri Testamento oleum, temporatire nam, temporale sacerdotium conferebat, c. Hoc autem chrisma, ide hae unctio, quae vobis impWisa es, istis vobis regni, illius ct sacerdo contulit digmtatem, quod cum semel conlatam fuerit, nunquam est finiendum. Mirum manifeste, quod diximus, vos ita chrismate regnum fit a gloriae, osacerdotium consecutos. Eo refert id quod est apud Petrum ; vos au-r m genus regale , ct sacerdotale, Me . Denique de lotione pedum in dit; Impletu autem sin qui columbin sacramentu, etiam mandatum vobis ct exemplo, o sermone tradissimus. Lauimis eni in singulorum pedes , au
irationem vos nostram, imo ipsus Domini, ct Saluioris noctri prouocan- res , ut quemadmo xvi nos vestros pedes lauimus, ita etiam vos pedes se.
Drum ct hospitum lauare debeatis. Haee ille; de redum quidem lotione sinias, quam duo superiores, qui ea peccatum originale tolli signita
370쪽
tionem, non plures coinimemorant; M post eam, pedum lotionem in .collocant; aliis, quod sciam, ignotam, certe non dictam. Vna por
ro illa elitismatio quin baptismalis sit, hoe est b sinatis caerimonia,
ne Aurelius uidem ipse dii bitat. Et certe res est manifesti a detrimus eam inter ritus recenset, quibus neophyti mysteriis illitiai - tur Sc secundus in eo opere deterinit, in quo non alia, quam duo b
.ptismi de Eucharistiae sacramenta explicat, tribus singula libellis. Te
tius vero omni uclarissime id docet, cu hune de chrismatione se m. nem ingrediens ira praesitur; Hac Uiue de m' u Iocuti sumus.qua vel ante baptismatu sacramentum, vel in ipso baptisemate celebr. intur. Nunc vero de has acturi favitis, iam baptizato faencta institutione complentur.
2 steria, id est sacros illos ritus, do quibus di putare instituit, ritus tritariam, ut vides. diuidit quiant baptismum , qui in ipsi, bapticino , qui post bapti sinu mi ebant. Singulis unum seorsim termonem tribuit. Vt ergo ni serra auleba tim. ι is sacramentum, intelligit, laeita baptisma praecedebant, ut eius e erimoniae ellent, & ad id pertine rent, non distincta ab eo ipsa proprie sacramenta ellent; ita &myst
ria, quae post baptismum, ea quoque significat , quae baptismi licet eo
perfunctis complerenturin partes rituales , siue caerimoniae essent, eode' plane modo, quo Bellarminus, & caeteri Latini presbyteralem chrismationem inter eos baptismi caerimonias numerant, quae post bapti cmum fiunt. Sed & illud in tertio hoc. ad duorum lia periorum ill strationem est obseruandum, quod&ipse quoque tum veterem M sat eam sacerdotum unctionem, qua frons ut diximus,illinebatur , v ctionem capitis vocat; tum de recenti Christianorum neophytorum Vnctione ait, eorum caput cbrismate infundi. Qim firmatur id quod nos nuper ad duos superiores scriptorca coniici stamus, apud veteres chrisina, antequam in duas unctiones diuisum, ae discerptum ellet, ita administratum suisse, ut& caput eo perfunderetur, & frons consi- raretur; eo plane modo, quo factant apud Israelem sacerdotum vnionem diximus. Neque vero quemquam apud hos turbet,qnodbaptismatis ei secta, chrismationi illi suae tribuunt,ae de ea magnifice loquuntur. Is enim Patrum sere perpetuus mos est, quod nos non semel monuimus. Ait ille tertius Augustini nomen praeserens, chrismate regni, acsacerdor, dignitatem c ferri; ait filio chrismate neophtos re- anum gloria consecutos. Ait, seteor, ced eodem modo, ae sensti, quo paulo ante veteres sub lege dixerat unctione capitis alios rQηandi, alios jacrificia erendi acceptuse ρ tcstatem, curia tamen eam unctionem illius acceptae potestatis, non causam, non sacramentum propriedictum, sed signum ae symbolum merum fuit se nemo nesciat. Vnctione acceptμm
dicit, quod unctione significabatur, acceptum elle. Sie & sua chrismarione conferri dicit, quae ter eam signi ιari catara uitelligit. Ipse