장음표시 사용
391쪽
malibus illius memoriae libris , qui etiam hodie extant, ita clare, liquidoque discimus, ut nullae sint praestigiae, quae nos, si vigilamus,sallere possint. Ordo Romanus; Pontifex verient ad infantes, tenente Archiriacono chrisura, inuolatu scapulis obrachiis ex panno lineo, eleuata ct imam ita nianu super capita omnium, det orationeinsuper eos, cum inuocati . ne septifarina gratia Spiritus Sancti. Numera Aureli ; Hie iam unis ac iis est, sic quidem satis longus inuitur enim oratio ex veteri diasciplina qua in eos, quibus manum imponis, spiritum Sanctum P Geletum de coelis emitti Deum precatur Ponti se in Deinde oratione einpleta, interrogantibus diac ibis nominasingulorum, Pontifex tincto pa ce in chrismatefaciat crucem instantib-ngularem, ita dicendo, Confirma te in nomine Parris, ct Fur,ct Spiritus Sariti. Nunc habes secundum a. cium. Eadem tradii pseudo Alauinus ; Et postquam induti fuerint, dat Pontifex super eos orationem, IMPOS IT A scilicet MANI Oper capita O .n ὸἡ eorum cum inuocatione septiformu gratia Spiritus Sancti. Oratio. Omni- sabb. Sancto. potens sempiterne Dein, &e. Hac nita facit crucem de chrismare cum postice in stonnbmeorum. Nisi ergo Aureli, omni aconturbaueris. Ad in antiquum chaos commiscueris , essicere non potes, ut unus idemque singularis, S individuus actus sierint illa manus impositio. & haee frontis chrismatio ; quas silo quamque ordine illam prius, hanc po- sterius explicari, & euoliit,. ae peragi denique videmus. Neque est, '... mediori quod hanc, quae in Ordine Romano, &in pselido Alcvino habetuA i d y Avxu. manus saper capita neophytorum impositionem, proprie dictum S cramentum esse neges. Allentior. Eo fieri, ne stipsa illa veterum ma . nos impositio, qua Spiritus Paracletus tradi direbatur, nego. Nam spiritum istis, quibus manum imponunt, dari precantur; & quidem septiformem Plane ex Augustino, qui ait Ecclesiae praepositos spiriatum Samnim non dare quidem ipsos, sed tamen Dominum orare, ut enm neophyti onet. Nis hane ipsam veterem manus impositionem isuisse eoneelleris, frustra aliam quaeres. Nus tuam vel ante, vel postea alia, quam haec fuit. Illud unum inter antiquiores, & hos noni saeculi imortales discrimen reperies, quod illi chrismatis ex sita disciplina maumis imponebant; hi eontra quibus manus imposuerunt, eos demum clarismant. Caeterum una eademque est, quae ab illis posterius, ab his prius fiebat manus impositio, apud virosque adeo , chrisnation . quam antea sinuebatur, p0stea antecessit, clare distincta ac separata. Vos apud quos chris nationi nulla neque ante, meque a tergo adhaeret manus impositio, plane nusamini, & mundo illuditis; dum esse iis liquam in vestra coliri latione manus impolitionem iactatis, sed chric matione, ut dicitis, conclusam & intextam. Tua vero ista prae cael ris Aureli, mirabilia sint; Man inqui H impositiosontu unctioni AEL Vb. sur. νι- iuxam Podarumρ ρ transiit. . Vn δε minime nurum , s nomen ci
392쪽
Ioum confreat, quae issis ipsim contulit. Tu vero non dubito, quin ita belle, & eleganter, &pene diuine dixisse tibi visus sis. Sunt enim se tuta, & speciem Fumidis habriat. Ceterum, si vis audire quod res
eis, nugas dia m. Qindenim qmese ita sibi volunt) Manus impotisfMitis ructinii admista. Atqui ne est quidem omnino, nedum ut admista sit. Olim eum qltera altari continenter in eodem mysterio siue cedebat, ambae commixtae, vel iure illi admisti forte dici potuisses. Nunc cum quae anteae t , nullai in sit amplius, tu nobis tragelapita fingis, d in eam manus impsesitionem, quae ante aliquot secula neri desiit, alteri actioni ci j olim adhaerebat, nunc etiam admistam esse somnias. Pari est elegantiae quod sequitur illamia quo animo a
transisse, quod omnia incit, istam se linc contulisse. Quod in aliud
pransit, id ipuim existere, antequam in illud aliud transeat, necesse est Illa manus impositio, quae' dicitur in chrismationem transiisse, ipsa sane nulla est,antequam chrismet episcopiis. enim est quae a nullo is Amo , nisi ab aliquo agente fiat, esse non potest. Deinde, substantia
in aliam transire, teque ei conferre dicitur, cum eius materia rei, in qua transire licitur cedit, eiusque forma sua deleta, subit; 'ut cum estinentum in Chylum, chylus in sanguinem, sanguis in carnem n turae 3 i elaborantur ; vel cum Mosis virga in anguem, aqua Cara in vinum omni potanti Dei viritate mutatae sunt. Vt aetio, quae ex gmnere accidentium est , & quidem transeuntium , quaeque non diutius
est, quam dum sit, neque quicquam habet sui, quod alii commodare
possit, in aliam actionem aeque transeuntem transtat, seque illi confexat; id inquam, neque per naturam rerum contingere potest. neque ex iis, ut opinor est, quae unquam findo antehac audita erant. Ista
ergo quae eleganter dixisse visus est Aurelius, vel sitiat chimaerae , & so, nori bellarum , sea inanium vocularum strepitus, vel certe, si quelatensim habent, significant suille quidem olim manus impositionem cum chrismatione in confirmandis neophytis adhibitam, nunc adii beri desiste , & pro duobus ritibus, qui apad veteres solennes erant, unum selum iam apud Latinos in uni remansisse. Vnde manifes itinest illa, quae ex Beda&aliis attulit Aurelius, non posse consiture eo sis accepta, quo iste ea intelligit. Vult enim via tionem per eam manus impositionem factam intelligi, quae tela nulla fuit manus impositio. Vult neophytos ita per manus impositionem inunctos,consis gratos, & confirmatos dici, ut nulla tamen adhibita vera manus ini positione injtiati, confignati, & confirmati fiterint. Atqui ne haec ira intelligantur repugnant primo ipsi veteres, diserte narrantes se in num initiatis, contignatis, & confirmatis seorsum impositiite ; qstibus de se testantibus verius est, ni fallor, credi, quam Aurelio. Illi enim,
ut nuper diximus, diserte mur ni se iis, quos ciuilis abam, initi
393쪽
i , consignabant, eonfirmabant distincto , & diuiso , singulariouemlai manus impositisse. Tum neque id, quod vult Aurelius, hane to eutionem significare, euidentissimo exemplo demonstratur. Nani i-pse Aurelius fietitiam hane manus impositionis cum chrismatione viritatem carpis le vult circa Bedae tempora; anterioribus temporibus distinctis suisse, se inuicem diuisas utriusque ritus actiones eonfiatetur. Iam vero de manus impositione Romae Sylvestri temporibu stoe est annis ante Bedae mortem oo.) ministrari selita eodem quo- ue modo locuti reperiuntur vi eres. Sic enim legimus in Romanaeib Sylvestro Synodi actis ; Constituit inquit ut presbterum Arianum T.I. Conen. resipiscenton nemo sumperet, ni si Disiopis eiusdem laci eum reconciliares p r. ct sacrosancto chrismate PER episcopatu manis IMPOSITIONES icti Spiritus gratia quae ab harcticu dari non potes ) confirmaret. Haeeam Synodi Romanae; eademque iisdem verbis de Sylvestro habet i Rabanus; vim baptietatum per manus impositionem cum is chris Clet. e,.s. male consignat. Si Auiet ij Dialecticam sequimur, stituemus ipsius DLuesti, temporibus iam in viii fuisse, ut episcopi manum seorsum n
ima quam imponerent ex h. aeresi conuersis, sed eos tantum chrismarent.
Hic enim te ramus isos chrismate per manus impositionem fuisse confirmatos, vili onsignatasia At ipse Aurelius ut Menardum, Sirmondum , de alios mittam 3 satetur tunc temporis. imo & aliquot etiam post Sylvestrum taeeulis seorsiam factitatos duos illos ritus. Ergo & hoe neces sario fateri debet non eam , quam putat, habere vim istud locutioni g.
genus , quod tanta eum exstillatione obseruat , atque urget, quasi remiraram , ae singularis pretij nachis et set. Quid erg* este inquis. Nem
peinquam non est ista loeutio vexanda, praesertim in seriptoribus se monis partim accurati, tarumque castigat , quales isti sunt sequiorum temporum auctores. Ammvnctionemper manus impositisnem dari, ut hietida ; item por manus impositionem cum ipso chismate neophi tum. consignara . ut Rabanus ; vel consi mari, ut adita Synodi Romanae; vel vini inque, id est consignari; vel confirmari, ut Carolus Magnus ', item - Capit. I. r . permanus impositioncm inungi, ut Amalatius Quia veliticiare expres ἱDt Rathramus Corbeiensis , euius ciam istis locum etiam Aurelius i fie. e. ar. inulit. Grati inquit J Spiritius Sancti per manimis impositionem t/ibuiti r ab Nisio u ; quod tunc fit, quando fontes baptizatorum chrismare iup . p. sancto linuntur ab uiscopis. Item; Donum Spiritus Sant Ii tribuitur perimpositionem manuum, quandosiontes baptizatorum chrismare Sancta lia nantur, Dicit imponi baptizati, manus, quando eos chrismat episcopis, id est eos, ut liquet, non diuersis temporibus, sed. o eodemque tempore & manus impositionem,& clarismationem aecipere: non quod duorum istorum rituum alter tantum vere seret nempe chrismatio
inet uuimus impositio scilicet Monseret quidem, sed tamen factus
394쪽
eodem illo actu, quo christitatio fiebat , intelli retur quid Aurelii somnium est eum ipsa veterum in ordine Romano expretia prati, .cimque ipsius Aureli j de sylvestri temporibus consessione ρ ignausu Deque item quod uno, eodemque indivisibili temporis puncti, uterque
ille ritustretageretur quod eli impossibile) sed quia alter statim post
alterii in in una eademque confirmationis, cuius uterque partes erant, cerimonia ministraretur, sic, ut manus impositione una cum orati ne expleta Ponti sex continenter milla interposita mora neophytos
chrismaret ; vi est in Ordinis Romani nuper , nobis descriptis verbis clarissime ae luculentissime expressum. Hi haud dubie est Rathrat ni sensiis. Neque enim vel iste, vel alij homines in communi ierin ne quoties noe vel illud fieri dicunt tunc, quando aliquid aliud fit, de temporis philosephira , siue indivisibili intelligunt: sed eo immuni sensu tempus late capiunt, pro breui siue exi a temporis par ' puta hora , vel siqua horae particula; ut ea simul facta censeantur, quae non eodem quidem puta temporis mathematio, sed lieet diuersis, iis tamen momentis facta sitiat, quorum unum alteri immedi te successerit, ita ut intra unius luitulae, vel etiam horae quadrantis, aut sextantis ambitum omnia decurrerint, atque explicata sint. Eadem caeterorum, quae Rathramni, mens; tametsi nonnihil diuersi, Puloque obscurior, atque implicatior oratio. Aiunt illi νnectionem perminruimpegitionem darι ; id est eo tempore dari, quo manus impositio do
tur ; non aliis atque aliis spatio aliquo memorabili inter se diuisis, is coniunctis & cohaeret tibiis temporibus. Sic noster Beda; illa unctio, quae perni vivum topotionem ab Episcopu datur; id est quae datur tum, cum ij manus neophytis oblatis imponunt; vel uno verbo, quae Vna cum manus impositione datur; nop sine ea, ut presbyteratis. Ita&Amalatius intellexit, dum scripsit ab Apostolis assi impium esse, ut ab suis sella inungatur neophytus per manis impositionem; id est una cum manus impositione, , ita ut praecedat manus impositio, s uatur un- Go ; sitque adeo illa quaedam veluti via per quam ad hane deueniatur. Tum enim ordinem suisse Amalarii temporibus ex ordine Romano, Γ ci aliis illius saeculi libris, quod nuper monuimus , constat. Itaque
cum ex eo usu manus prius imponeretur, tum unctio fieret; non est miran in perii ranus impositionem octos diei, qui non ante ungeban tur, quam manus impositionem accepi sient, per hane ad unctionem.
Perducti. Rabani vero &Caroli dicta minus etiam disssiduitatis lia bent. Epis pus inquit ille bapti rumper manu, impastionem cum ipse .cbrisi iure consignat. Significat consignationem ita fieri, ut eonfirmas do manus prius imponatur; tu misi pili chrismate ungatur ; non significat, quod ei absurdum & impossibile, uno eodemque singulari ici indiuiso Episcopi actu de manum in soni,& clitisina illini caroti . Nequa
395쪽
Ne quis a chore scopu per manin impositionem consignari, vel confirmari quam velit. Vetat nequis consignationis, vel confirmationis ritum, ut adhibita ac praeeunte manus impositione peragebatur, a chorepiseopo sitscipiat. Non significat in eo ritu manum impositam non filis se, sed uno tantum manus actu frontem chrismatam; quod frustra pertendit Aurelius. Nam ii, quod iste vult, chrismationis actus imp sitionem manus in se contineret & includeret, chorepiscopis, quiabus chrismare concedebatur , eadem quoque 0pera manum imp nere concessum ellet. Denique absurdum &ridi eulum est, quod ille molitur ut ex iis ipsis locis, in quibus seriptores manus impositi Rem in confirmatione diserte nominant, ipse nouis artibus confietat nullam in confirmatione manus impositionem fuisse. Chrismationen, enim podice in fronte factam, nullam esse manus impositionem, v lit, nolit Aurelius clarum, certumque est blis, quae ille frustra ψbiicit, ita explicatis, apparet Bedae saeculo morem sutile, ut Epis copiis quos ciuilinabat; iis quoque manum seorsum imponeret; quod& superioribus saeculis factitatum fuerat ipso confitente Aurelio, &sequentibus mansit paene ad infima tempora, ut mox patebit.
' veteribus confirmari. Iae ct de Eucharistia , o de
calice seu dirium. Item baptismum confirmari maum impossione. Latinorum in eius vocabuli sensu errorpuerilis.
VNv xi superest ad hunc Bedae locum obs uandum, quod magni est th nae tota disputatione momenti. Is enim testatur via elionem illam, quae ab Episcopo una cum manus impositione dab tur , quamque ipse eandem cum presbyterali censet, confirmiuionem
vulgo dictam fuisse. Ida inquit) rnio, quae por manuum impositionem ab spiscopi, quasi alia a duabus praedictis, ct vulgo Confirmatio dicitur, ea-cim est cum secunda. Confirmationu, or confirmandi vocabula etiam , hos ante Bedam Patres in hoe negotio usurpaste ex Actis Synodi Romanae sub Sylvestito, ex ptaido Eusebi j Einis leni, & Gennadij, Sc Ba cinonensis Concilij supra reeitatis testimoniis patet. Qui chrisma
vulgo confirmationem dici prodiderit, neminem ante hune Pedam reperio. Ergo eredibile est eam nomenclaturam vel Bed. ae memoria, ves
lo ante eius tempora vulgari apud Christianos Oecidentales caepicApud Graecos enim nihil tale occurrit; quibus vulgare huius vi Aa a ctionis
396쪽
ctionis nomen si in mi est, vel ἀ αγιον μου unguentum, sin metuentum, 1 materia scilicet ex qua fit unctio. . Confirmat u vero nomen non materia , sed a fine, usu, & effectit ritus ductum est. Nam, etiam scriptores Mese vetustiores, quod unctio , di manus imposu usurpareturi id ad confirmandum factum sitisse docent. Inde ergo totus ritus confirmatisnu nomen nactus est. Sed id; quiaaduersatij ad fictitii sui Sacrametati do ma detorquent, paulli diligentius est expliacandum. Primd ergo obteruandum est verbum confirmare,unde dicta est confirmatio, etiam de aliis sacris ritibus , extra hane manus it
positionem , & chrismationem episcopalem ab Ecelesiasti ei scriptoribus usurpatum reperiri; nequid aduersiarij in eo vocabulo mysterii latere sibi finganti Ita Aleuinus; ' Confirmatur pissea neophytus corporeo fugiune Domini, rasciat per talia m steria iliabesum exput sum a b eius corde, ac Christum inhabitare. Sie & is, qui Ius, Aleuini nomen praeserti de osticiis diuinis scriptor; h sic inquit corpore θsanguine Domini confirmatur sneophytus saliret tinctiis &ehrismatus)rt illuu fit capitu membrum, qui pro eo passis est .ct resurrexit. Ita etiam Ilio Carnotensis ; Hu omnibus supra memoratu sacramentu noum homo, in Nero Ecclesta inchoatur, prouehitire, consummatur, o unitati riclesiae aggregatur; unde ctiam , se es eius niletudinis, sacramentis unitatu, t/ es Christi corpore,ct sanguine CONFIRM ITUR. Sed & de una Eueli ristia parte seorsum spectata, id est de calice, . idem quoque verbum di rome missi usarrandi Ordo Romaniis; 4 Episcopin primus accipit calicem de ma-m l nu archidiaconi, ct stat in cornu altaris, ut cin rixetsequeretes ordinis id est, ut calice communicet. Item; Subdi uanus regionariis tradit pugillarem archidiacono cum quo consi et populum, id est, porrecto calice communicet. Mox eodem sensu in confirmari eos, quos Papa communi cauerit. Et, P ea inquit episcopi communicant populum innuente Pom. tifice, o pos eoi Diaconi confirmant. Pris, teri autem iussu Ponti cu communicant populam,ct ipse vicissim confirmant. Ibidem ait Archidiaconu H- 'mare, quos ex Senatorio ordine Papa c5municauerit. Mox de Saceli rio de acolythis; Pos Pontiscem inquit archidiaconus eos coormat. Ex dem sere totidem verbis iterum postea habentur hoc ipse titulo ex tremo. Neque vero ipses tantum communicantes, vel tota. Each ristias ut Aleuinus verus, salsusque, de Iuo in ves parte Eucharistiae, id est sacro calice, ut Ordinis Romani scriptor; sed ipsum etiam omnibus suis ritibus instructum, atque administratum baptismum adiecta E charistia firmari dicunt veteres.Rabanus Maurus, postquam omnes baptismi ritus tinctionem, unctionem, vestitum candidum accurate exaecutus est; Deinde inciuit)corpore sanguine Dominico omne pr. cedens scramentum in eo neophyto) CO N FI RM ATVR , quia hac. ideo accipere debet, ri Deum habere mereatur in se habitatorem, ct iciri
397쪽
gem illi hactenus; ex quibus cernere est, quid sit coii firmare veteribus, quamque ab eo sensi alienum , quo nunc usurpatur a Latinis. Nam
ii quidem sensu neque per Eucharistiam confirmari is dici potest, qui
baptizatus eam sumit; multo etiam minus is, qui pane siue corpore Domini communieatus eius deinde calicem, siue sanguinem aecipit; multo vero omnium minime dixeris ipsiim baptismi ceramentum adsieta Eucharistia con rari. Neque uine Latini nune, quod equidem sciam, ex illis Patrum dictis concludunt vel Eucharistiam totam, vasicru m eius calicem aliquod elle cons alienis sacramentum. Ergo tiamsi nihil aliudesset, vel hoe unum ostendit male eos & praeter omnem rationem argumentari, dum vel chrismationis, vel manus impositionis ritum esse proprie dictum confirmationis sacramentum inde colligunt, quod vel altero, vel utroque hoc ritu confirmari neophytos apud veteres legunt. Patebit enim si Patrum de utraque hae reto ea inter se diligenter contenderis, plane eodem modo ac iensu dixisse eos chrismatione cor firmari tinctos neophytos, quo eoclem chrism tos Eucharistia,vel pane communicatos calice co firmari dixerunt. Illimamque ut Eucharistia, sie etiam chrismate de manus impositione eonia 'firmari tam baptizatos, quam ipsim eorum baptismum dicunt. Aebaptiz.atos quidem primό. Itinueherius squi primus, quod sciani
eo verbo in noe negotio circa ' annum Domini ε . viii est, alte s torc inquit in con modis noth tu mamu impositio tribuit gulis, de
Nox; QMd mihi pro es post is sterisi baptis natu ministeria confirmatianu'
Patres Barcinonenses h anno Domini s '. chrisma quod pro . Urniam , c. . neophytis itur. Theodulsis Aurelianensis vivente Carolo Magno, ad est antea si Domini Si Cur ab Episcopa confirmetur baptizatus . de otii bipti
madest, lini ori mari eum oportet chrismate. Sed de bapti sinum ip-e d. s. b. sim his duobus ritibus, vel eorum confirmari haud parcius diatemini; ordo Romanus manus impositionis,& chrismatis ritum e Mutus; 'Hoc aureus sinquit) omnino praeuirendum est,rt non negi satur; quia tunc omne baptismum legitimum Christianitatu nomine con- T. bibi.
matur. Eadem habet Pseudo-Alcuius ι x sane inquit illud
uentam, ut hoc non negligatur, quia in hoc omne baptismum legitimum .is p.ris e Christianitatis nomine confirmatur. Valofridus Strabo, ε Primu temporibus impositio e manuum baptismum con mari solebat. Haec illi. Ego εν. d. vero a Latinis nostris quaero, quomodo ex ipserum hypothesi haec intelligi debearit ρ Mar uestum est si stent, quae ipsorum scholae de eoi firmatione magno supercilio docent, illa Patrum explicari non possci aleenim quaeso apud eorum Theologos prodigium esset, si quis hoc eorum chrismate baptisbia confirmari dieerre 3 tid primi eorum holasticis alicit veterum quidem Patriam vocabula Plaeraque reii
398쪽
Tuerunt I mentem , quam non asinuebantiar, missis, fecerunt , donouum priscis vocabulis sensum ipsi pro siti& ingenii & saeculi captu
assinxerunt, absonum, ut plurimum & absurdum ; atque ita nobis mirili eam quandam a veris aluiquitatis placitis plietumque abhorret tem Theologiam procuderunti Id vero ipsis, ut in aliis non paucis, iraci in hoe sane capite aceidit. Cum enim quid veteribu confirma fuerit nescirent, quae de Christianae sortitudinis dono, coelestisque vi tutis robore ad perseuerandum in fide necesibio didicerant , ea hue transtulerunt;& inde suum i id confirmatunu musteum Gramen
tum confinxerunt . Patres vero plane alio, ut ex his apparet, sensi Aricana, vel manus impositionem con firmare dixerunt. Intelligeban: enin
cum ita loqvexentur psum a neophytis susceptum baptismi sat ramentum utroque illo ritu, vel etiam eorum altero nihil enim hoc ad rem pertinet confirmari. Vnde sequitur squod sole sine atque acute dixit Archiepiscopus Spalatiniis) hoc quicquid est ritus, non tam confirmationis sacramentum, quam sacramenti id est baptismi confrnia tionem dici ae censeri debere. Dum enim adhiberetur a veteribus uterque ille ritus, eo fiebat ut firmus ratus quiesset neophytorum baptismiis, ab omni Dei Ecclesia seleniri principis ministri unctione aebenedictione dedicatus, atque approbatus ; vi nihil amplius superes
set , quo quisquam de eius hominis Christianismo dubitaret, qui ita
consecratus, omnibusque initiationis mysteriis ae ritibus plane pe sui unus esset. Eadem de iis a baptismus Eucharistia quoque confirmari dictus; quod cum ea est et seminum, atque vhimum Christian Ium acramentum, nullique communicaretur, nisi qui baptisinum &rite ab initio semel suscepistet, & postea integrum & a peccatis excon municatione dignis inlaetium custodi illet ; eo fiebat,ut eius baptismum valere, ratumqtie ac firmum perstare argueret quicumque ad illam admittebatur. Sed & quia ipsius Eucharistiae duae Drtes erant panu, &Olix eo inter se ordine dispositae, ut panis prius, calix deinde ministraretur , neque hie aliter exibienni more daretur, nisi post acceptum panem, ideo & calice communio ipsa confiniari dicta est; cuius scilicet calix con immatio, atque complementum erat. Sic etiam, quod eos, qui ex haeres conuertebantur, in Ecclesiam episcopali, vel certe pres byterati manus impositione recipi selenite erat;eadem de causa iactiarn, ut& susceptus ab iis retro apud haeresim, unde veniebant, baptismus,& ipsa praesens eorum conuertio, manus quoque impositione cosse mari centeretur. Nam donee eo ritu essent defuncti, videbatur eo rum baptismus dubius , de conuersio nondum plena , neque ante ad Eucharistiam, ultimum Ecclesiasticae communionis signaculum, ad mittebantur. Itaque ut neophytos alij, sic hos ex haeresi conuersos
Anasynodi Romam: . iub huestro, & Gennadius ' manus impositi
399쪽
DE CONFIRMATIONE. LIB. II. 373 CAR
O confirmari dicun t. Vt enim ipsam baptisma accedente chriserate, vel adiecta Eucharistia,&eueharistiae communio calice eius compi metito, de ex haeresi coniuerso manus impositione cosrniabaηtur, con- apud veteres ceti sebantur ; Sie eodem sensit , eademque de causa personae, quae sacris istis ritibus perlangebantur iis conprimi ij se quoque dicebantur i, tinctus cum chrismabatur, vel manus imp Diione adumbrabatur, rite pleneque initiatus , eum Eucharistiam a cipiebat , Pane communicatus,eum de calice bibebat ; ex haeresi denti ue conuetrius, cum manus ei imponebatur. Eo enim quo isti po- erius defungebantur, demonstrabatur id quod ante habuerant, va lidum sui se, ratumque ae firmum esse. Quare Rabanus initiationis secramentum Eucharistia, non simpliciter, sed in neophia confirmari
dixit; hoc est id ipsum sacramentum, quod neophytus susceperat.
Ergo apud veteres&vnum Sacramentum vere, proprieque dictum au. tero aeque proprie dicto sacramento. ut baptismus Eucharistia,& unius sacramenti una pars altera consequenti eiusdem parte, ut panis communicatio calice, M saerat Demum ritu, siue caerimonia ei adhaerente, ut baptismus chrismate, vel manus impositione confirmari dicebantur. Ex quibus liquido apparet recentiores Latinos multipliciter in hoc negotio errasse; Primb quidem eo cyaod confrinationcm unum aliquod unius euiusdam certae causae estectum elle putarunt; quae aipud veteres ivt liquet) non una, sed multiplex, & plurium rerum c munis erat. Cum enim quocumque aliquid coiarmatur , id eius confirmatio & sit, & dici merito possit; apparet i iidem apud Vet res fuisse confirmationes, quot ea fuisse diximus, quibus aliquid apud eos confirmabatur. Erat chrisina confirmatio; erat & manus imposcio; Sed & Eucharistia coormariis apud eos fuit, & calix item Euch risitae pars, confimatio sitit, de quidem summa, sanctissimaque; quae
caeterarum scilicet omnium consummatio , atque sistractuum vitti naum suit. Ex quo Latinos, ut hoc obiter dicam, de re veterum confirmatoria pessimὸ este meritos intelligitur, qhii omnium confirmati num ultimam , sanctissimam, atque persectissimam , calicis videlicet. Dominici communionem uniuersae Christianorum plebi nefaria at
dacia eripere non dubitarunt; eam tantum confirmationen retinen-.d m putarunt, quae non vltima, vel sanistissima, sed initialis, ad haec non Domino, sed ab hominibus instituta, ac praecepta erata Fateor quidem ex his γmnibus, quibus confinitari Christiani olim dicebantur' Pen epis γγ lem cum manus impositionet unctionem vulgi viii, ac consuetudine nomen confimationu haesiste; fortas te, quod is actuS, qui unius scilice. episcopi, totius. Ecclesi e principis ministri. , manaatque Ore perageretur, maxime solennis conspicuusque videretur ob-
400쪽
Mereator sib Melchiadis nomine ae lania latet is confirmarioli ni δε-rium appellat, & Isaae Lingonensis confirmationem Episcopi vocat, Heam ab iis confirmationibus distinguat, quae etiam a presbytero fi sani) Ergo eonfiteor equidem, quod dicere coeperam, constrimamnis nomen vulgi usu de hoe praecipue ritu etiam olim dictum; ut sepe
eontingit nomina plurium communia, unius nam , quorum communia siunt, propria fieri. siue κατ-siue per meram Sed neque re appellatio admodum antiqua est non enim videtur diu ante Bedam vulgatis fuisse) neque viros Theologos dedebat v eabula, quae liliat in vulgi potestate, ita attendere, ut rem ipsam n fligerent. Cum enim ex recitatis veterum sermonibus constet Christianos Eucharistia, & calice confirmatos sitisse; id quoque constare 'bet Eucharistiam & calicem non minus, quam tari ima , vel manusim sitionem, confirmationem de fuisse revera; de diei vere atque a posite potuisse. Atque hine secundo liquet eo etiam errare recenti res Latinos, quod in hoe sacrorum rituum effectit id est confirmatione in positam esse putauerunt rationem alicuius saeradienti ut loquuntur se alem. Cum enim unius talusque rei propria sit, quae eadem formalis est eiusdem ratio; nullius profecto sacramenti ratio formalis esse proprie potest con 'atio, quae plurium, ut ostendimus, ex veterum sententia communis erat: Nullius autem ex istis,quorum communis est, propriam esse liquet. Omnes enim isti ritus, quibus confirmationis vim ae nomen tribuunt Patres,seam praeter hanc singuli rationem propriam, ae sermalem habebant. Eueharistiae propria ratio est vi corpus & sanguinem Christi communicet, calleis, virinem , chrisinatis, ut Ererdotium, regnumque in Christo nostrum. ritale ae mysticum repraesentet, manus impositionis denique t Spi- .ritum Paracletum advocet, atque invitet; quae sunt partim apud omnes consessa, partim in superioribus demonstrata. Quorum ergo propria singulorum formalisque ratio alia quaedam erat, nullum e rum proprie dictum confirmationu secramentam constituere potuit. Tertit, & in eo quoquest miter peccasse Latinos, longeque a Patrum mente discessisse hine amret,quod eo malunem de proprie dictum, α quidem per se ae seorsum plenum atque integrum Sacramentum esse voluerunt. Fuisse enim veteribus confimationem , quae nones 'et eadem verum , ae proprie dictum saeramentum, ut alia
mittam , vel inde manifestum est, quod illi eos, qui ex limres conuertebantur, manus is stione confirmari dirunt; adeo'que eorum confirmationem tae putant manus impositionem,
quam vel ipsi Latini saeramentum proprie dictiun fuisse negant;
caerimoniam meram suisse confitentur; saeramenti titulum non alis,
quam neophytorum manus impositioni & ei ipsi non satis profectoo sua