장음표시 사용
421쪽
videantur pro vero sacramento habitisse. Sed primi, haec obiectio , siquid essiceret, ipsam quoque presbyteralem unctionem vere saer,
mentum esse concluderet ; de qua, ut patet , non minus magnis ,
quam de episcopali, locuti esse deprehenduntur. Aduersarios ergo, iqui verticis unctionem c rii noniam per ille volunt, fateri nobic cum necesse est nullam esse huius obiectionis vim. Itaque quod ex Cra eorum Eucliologio, & aliis paria obiectivitibus supra res iidimus, id ipsum nunc quoque respondemus; ista de huius ritus vi,atque eaeia Patrum disti symbolice esse accipienda, atque ad id reserenda, quod siue chrismatio , siue manus impositio, non quidem is a vi Ga - .emetunt , sed esset tamen in nobis Christi manu, ct instituto ab eo bapti simi sacrampnto significant. Quo nos ipsi interdum Patres di cunt. Pseudo Aleuinus pauid ante allatus; Tunc sacro chrismate caput perungitur, ct m sica temur velamine, ut I NTELLI GAT se dimGuia regni, ct sacerdoti dignitatevi portare. Rabanus de utraque unctione in locis supra indicatisi Signatur inquit cum corijs de instit. male persacerdotem in capitusummitate ; per Ponti icein vero in fonte; ut priori unctione SIGNI FIC E TVR Spiritis Sancti super ipsum destemo ad habitammem Deo consecrandam; in secunda quoque, ut eiusdem Spirritus Savictis lifar gratia cum omni plenitudine sanctitatu scientia O virlatu venire in hominem D EC L AR ET UR. Dicit his ritibus lania cario declarari accepta a neophytis Spiritus dona. Consimili verbo in eadem re usus est auctor sermonis terti j de baptismi ritibis a Sirmon cum quadraginta Augustinianis in appendice publieatus ; ubi de chrismate loquens; per quod inquit: Uenditur ba iratu regalem, Ibcerdotalem conferri a Domino dignitatem. Eodem sensu accipienda i .
sunt Rathramni Corbeiensis verba, qui nono de ipse saeculo vixit, uis Fos . Gisia stat Spiritus Santi igratiam per unctionem stontu ex chri mate ab episcopo donari. Dixit donari, Pro donatam in baptismo, euius ille ritus appei
dix S cirrimonia est, ii elligi, significari, vel ostendi. Id docet se iden eius iem locus; Daesiastici vixi inquit sitierunt, ut Irontes bapti
torum non a predditeris, sed ab Discopu chrismate Sancto linirentur , ut per eos Spiritus Sanctigrat a conferretur. Dicit ab Ecclesiasti eis viris id si il- se statutum , Non ergo ab ipso Domino est. Atqui non ab alio, qtram ab ipsis Domino instituti miis eam vim habent , ut Spiritum Sanlium conserant. Quod ergo huic abGclesia constituto titui id tribuit, ut Spiritus gratiam conserat,' id omnino ita intelligendum est,ut gratiam eo non tam dari quam datam lignificari velit. , , Sunt ili x Monnuli eorumdem temporum ; quae ad hancillustrandam controuersam non multum consare pollunt. alis est illa Caxoli Magni lex in Umonitione ad presbyteros anno Domini ὀo'. Vt diu sic bicr ne i yi ac uti cu i ali ai da ei Ga l. p Mi.
422쪽
prouinat pro aliqua necesstate. Quod si hoc fecerit , degradetur Cactoli legem firmat &illustrat Arelatensis mino Domini 8ih editus ea non ; Iu prei'teri sub sigillo cooriant chrisma , ct nulli sub praetexta meduina, vel cui libet rei dare praesumant. senis enim sacramenti ebio non ab ali , quam a Merdotibis contingi debet. si fecerint honore priuentur. Maeli ad rem pertinet canon in ensium Patrum anno Domini sis. qui praefati Episcopos Apostolorum, chore scopos septuaginta discipulorum locum tenere; Cum hac ita se beant sinquiunt emersit quidam reprehensibila, ct Ulti iam inoli Um e. quia quidam chorepiscopi ultra modum suamprogredientes, o
num Lincti Spiratas per manuum impositionem tradant , ct alia quaeque, . quaestu Pont cibus debentur , contra su peragant ; pr enim tum num ex septuaginta discipula, quorum stecum in Ecclem gerunt, legatur donam Sanctι Spirιtus per manus impositionem tradidisse. Tum loca ex Actor im& f. de Apostolica manus impolitione recitant, ut probem epise . palis osset, elle manus imponere. Quae argumentatio quam sit lutilis
sipra ad Innocentium ea ad eandem rem utentem demonstrauimus. Sed ex hoe Parisiensi canone notandum est etiam anno Domini 229.
ehorepiscopos in Gallia inanis imposuisse: multoque adeo magis si ori- iem fgnasses hoc enim multo , quam illud serius , presbyteris remi tum esse patet ex saperioribus eumque Hum valde tum inolitum Grud nos fuisse. Nimirum chorepiscopi, qui inter presbyteros singulari . quodam iure ae loco erant , & velut minores quidam , ae rus ni episcopi , aegrius quam reliqui presbyteri, in quorum ordinem iam. pridem erant reda E, dimittebant illum confirmationis ex manus in positione. de frontis chrismatione constantem ritum. Hos coerceri necesse stat auctoritate Synodali; quo spectat hic canon..
C A p v et XV. ad non aeculi usum referamiar loca episeo . rum, quae Damia I IL Damaso, Eusebio, Melasiain, Clemem ii, Vinano, o Fabiano , pristu vista epi copo, a nequis ima iimponore circa ames saeculi mitia a diasvnt. . . AD haec tempora pertinent vetustissi is Romae e se fassiste jepistolae, quae in Isidori Mercatoris collectione exstant, neque alibi usquam ante eam reperiuntur; tametsi ii , quorum nomina praescript Lbent, vita multis ante Mercatorem saeculis vixerint. Nam nulla
423쪽
nulla istarum epistolarum in omni Christiana antiquitate mentio ante annum Domini sueo. inuenitur; Qui post id tempus vixerunt Ecclesiasti ei seriptores paulatim eos memorauerunt; donee collem tandem auctoritate innotescere, ae ultimo pro veris &ominis haberi in postremo saeculorum sace coeperunt; ut est stare ab eruditissimo Bl---dello nostro in proprio ea de re opere demonstratum. Hue aecedit, ei Squod ex hac ipsa Parillans synodo conficta, atque eonsi inata Ioan nis III. nomine una ex illis epistolis, arguit opus post annum Dominiris. quo habita est Synodus, eonsectum fuisse. ad huius noni 'taculi mores, ritusque, accidogmata ea sese omnia congruunt , quae in
epistolis illis habentur; mneis exceptis, mae imposior vel de industria ut Persenis, quas assumpsit , seruiret, vel ex priuata siue ignorantia ;sue peruersitate, operi identidem aspersit. In hunc ergo Deum , his . rationibus adducti , coniicienda existimavimus quaecumque in illis Epistolis ad nostram haliae disputationem pertinent. Tametsi enim
diuersissimorum hominum nomina mentiantur, sunt tamen omnia
unius , eiusdemque anchoris; sacerrimi nescio cuius impostoris, qui nequior , an stultior fuerit , in incerto habeo, Eadem viaque & sennum ineptia , ct sermonis spurcities, eadem vox, gestus, atque habitu& idem eundem fissi diuersis personis latere artificem produnt: Is itaque, ut hine incipiam, tam suis temporibus videret hore piscopis interdictam confirmationis administrationem re eum cinteris, quae Episcoporiun propria censebantur, diram rem existimauit, quam emetis vetustiorum urbis Epis porrum decretis λ quidem pluribus firmaret, tresque in suam scenam induxit persenatos Ponti nees, qui miseros chorepiscopos indignis modis exagitarent, Daminsom. Leonem, de Ioannem III. Sed huie Ioanni stirax cornicula Pa risiensis, ut dixi, Synodi annis post Ioannem 1m. habitae in verba impudentissime, atque itinuisii Ecommodauito Sie enim Ioannem lo-
dum suum progredientes, ouum Sancti Spiritin per impositionem ma Auum, tradant o alia quaesulam PUti cibus delentur, contra fra peragant: de caetera plane eadem, quae in Pari sensi canone; nisi quod Actuum M stolicorum descripta a Synodo loca, hic noster citare & indieare stiis habuit. Tum istaex eadem Synodo continenter subiicit: IUC.
citi. νοὸ casariensi ita de Chorepisivis habetur 'ipsum; Chorepiscopi iquoque ad exemplum o formam septua inia ridentan esse; ut commini hi
autem propter adi quod erga pauperes exhibent honorantur. Is autem canon est non, ut & Synodus Parisiensis de ex ea imposior habent C
D iensis, scit Neocaesoram' Concilij decimi tertius. Reliqua impo . notis, describere nihil necesseest.; in quibus futilem illum Patrum uda 3, Par eam.
424쪽
i sensum ratiocinationem ineptiis inEeuoluit, vel vivetitis dicam, contioluit ; qtia selliis Episcopi esse manus neophytis imponere exeὁ perperam consti litur, quod Apostoli Samaritanis a Philippo bapti et cis manus imposuit se in Achis leguntur. Eadem agit ex pari sulfure ab eodem a naessctus P do Leo. Nam ut Pseudo Ioannis ex Pariseia sit synodo, ita& Pieudo Leonis decretum ex Hi palensi secundo Concilio cressus impollor consarcia nauit ,annis post veri Leonis mortem is9. habito. I nuutis in il la cumultu vultu relatum es nobis, quod quiliam Germamarum,o Gam rhmvrbiμm episcopi seque rex qui iuxta canones 'seocaes rienses, me mundum aliarum decima Paraumydem sant, qui ct pres' reti) respuibteros decli tarent , qui absente Ponti se altaria erigerent, basilicasque consecrarent. Vos quid innoves mirum id proepisse viro Eccissa sua disciplio ignaros, quod es canonica regula corrarium a tim ascculari militia in sacerdotala inisteriam est tu, atque promeros Ergo ne ultra tala a vobis luentia r Vetur; communi sentento satum- dum eportuit , sientes, quia cur chorcpiscopo , vel pre bytero issicita condis iram es aliaris, ita ct constitatio . & caetera, eadem cum iis, quae supra loco suo ex Hispalensi Synodo exhibuimus; si pauca quaedam I uiter ab imposiore interpolata excepetis: quale est, quod cum Patres Hispalenses presb3eteros Glos nominent, iste cher ij uos semper ad dit ; & suam illam de septuaginta diseipulis rationem infulcit de quibus nullum est apud Synodum Hispalensem verbum. Denique cum Synodus dixisset simpliciter quaedam Episcoporum mimseria no e ct Ecclesiasticis r gulis presbter uisse prohibita; male seriatus simius de ibo hoc insuper adiecit, quaedam se auctori are veterisIegis este prohibita. Hoc ergo ille cum caeteris quoque ex ea Synodo posuit, ym 7 m. non licereperimposionem manis fidelibus baptizandu,' vel conversi ex hars Parauatim Spiritum Sanctam tradere, vel chrisma ιτ cere,vel chrismate baptizatorum fontes signare. De his satis δε ipsam. unde ea d
sumpta sunt, synodum dirimus . nihil ut nectile sit diutius in iis im
Sed apud hune impostorem eadem quae Pseudo Ioanne2 lo quitur etiam in verbosissima de Chorepiscopis epistola Pleudo. Dama sit ; ' tem nquit selu A sesu , rumpie successiori ' ρ ιν ι adere Spiritum Sanctum liber aritim Apostolorum docet; proe Πη Vm nul us ex septuagineta discipula ; quorum si i chorepis pi i rcclesiastecum gerunt, legator don in Sancti Spiritus per manus imp ui sem tradidisse. Uaee totidem verbis in Parisii si serta Synodo cap.r
habentur; verborum tantum o ditiem mutauit impostor. Tuiu istas uuntur; Isac cetra quia omni carent ratione nul urinceps Vorper, aut
ρη sentiat sacerdotum, qui noluerit a nostia scerdotali coc egi, si par
425쪽
Denique impostori .aded cordi haec res fuit, ut eandem his quoque verbis a suo pseudo Eusebio assii mari voluerit; M in impotionis. cramentum ii quit in magna vineratione renemlam est; quod ab Hii persci non potes, nis asinimu sacerdoti . Nec tempore Apostolorum ab M tiis, qmim ab ipsis A statu legitur, aut scitur peractum esse ; neque ab Hia, fiat iam dictrem est, quam ab illis, qui eorum locum tenent. νnquam persicitotes, aut feri duet. Noms alitιr nasum tim fuerit,irritum habeatur, o vacunm ; nec inter iacte sua unquam reputabitur sacramenta. Haec inequissimi de nono saeculo imposioris Pontifices laruati de Manus timn sitione decernunt ; quae fiteor , eo quo ipse vivebat tempore in E elesia Occidentali valuis le ; ut ex veris illiusmemoriae scriptoribus p tuit . quiniones huius ritus & chrismationis eum eo coniuncti administrationem solis Episcopis ex Romano more vindicanti eundem sutile superiorum temporum hoc est saeculi quarti ineuntis , quo viarit Eusebius) usum nego. Nam supra ex Eliberitanis canonibus d
monstrati ina est, anno Domitii 3os. etiam presbyteros manus ne
phytis imposuisse , dc eundem morem tertio quoque saeculo viguisse ex Cypriano probabile est ; ut ostendimus, Quod verb garrit detern P xibus Apostolorum, id quam nullam vim habeat , satis ex superimis patet. Denique quod ministratam a presbyteris confirmationem irritam esse pronuntiat, id neque Toletanis neque Amusicanis Patriariis, neque ipsi Gregorio urbico is poplacuisse liquet; qui chris
mationem, confisirationis partem a presbyteris factitari concesserunt. Itaque apparet istum sui laeculi leges luperioriam temporum Epitcopis temere , ae stulte vel sortasse etiam improbe ae dolo malo actinxi te. Denique ex ultimo huius sciiptoris testimonio probationem eam ira bes,quam requirit a Sirmondo Aurelius ; Cum enim ille 'i uipsisset manus impomnem sacramentum inpostreu niantium dici , respondit Aurelius ti probathm, non ducta verississe; Sacramenti enim nomen chris mati p. im dare Parres Latinos ; malim impostlimri, quod ipse increbnisset, nunquam. Mirum est taluum antiquarium non fuisse huius scriptoris recordatum, quem a suis in deliciis haberi,& lirier vel stillimos orbis Christiani Papas locari;& quidem ab ipso Bellai minointer eos Pontifices Romanos, quorum in hae caussa testimonia addixit , Uinto loco appellatum non nescit. Ego quidem eos confiteor grauisi E errare ; sed illud tamen concedo,quod negari non pote histum , quis piis de caetero sit, ante nonum is tum adultum vixi sci& eet sui sectili usu de rebus Ecclesiasticis locutum esse. Cum itaque iste de seculi noni homo & inmelesia Romana diu imb etiam hodie pro Eusebio Pontifice urbic habitus seriptor disertξ hie dixerit ma
sinpostulonisμcramentum magna veneratione tenendum esse; cumque es
aer eiusdem commatis Politis alatcbiacis ducia, quaelitrum a se
426쪽
ille testetur um m ma esset Sacramentum mi vi immisitis e scutarem, aut baptismin:cumque ipse d quaerentibus ita respondeat, Scitote inquitὶ utrumque ma tum es sacramentum; & mox, coniuncta e hac duo Sacramenta; non video qui excusati possit Aurelii vel mem ii quae ista tam obesaei non sumessit, vel temetiitas, qui rem notissimam, &quae pro Papali oraculo apud suos iampridem habetur, pr bati velut obsciiram aliquam de incertam opinationem 1 Sirmondo iusseriti Mirum verbeiis, si veteres Latini Aramenti vocabulum,mod, ut alibi obseruauimus, cuivis in sacris usurpato ritui, etiam non admodum vel utili, vel venerando,ram liberaliter tribuuiit m i int-nfitiani,quae tantopere ab illis commendatur,negarent.
Sed ad nostrum illum histrionem redeamus; apud quen' eandem quoque cum superioribus cantilenam eo yssat ab eo scias & instit& ornatus & pseud Melchiades; De Hu veri inquit se per quorura rasu vos moriori, id es utrum maius estsacramentum maris imp stis Episcopori ,-baptistinis , stitute utrummeni num ess comes rum. Et cui unum a maioribis', id es sumi Ponti diu; quodamia nodin persci non potest; ita maiori veneratione merandum ct tenendum est. Sed it/ conis octa sint haec duo sacramenta, vi ab inuicem, nis morte prauetuente, miliatem p intsegregari, ctoum De alterὸ rite persci non
potes. Vndescriptim est, In diebus illis dieitDominus inunda te Spiritu
meo seper omnem carnem. Advertaminsummas diuisivi bonitatis Dei, uia in co ritum neophiis manis impositio tribisit 'gulu, hac iunc viamiis S desola in credentium populos donauit τniuersis, M inera, quae nihil neeesse est.describere, quodexceptis aliquot pauculis ab imp flore interpolatis voculis, omnia plane eadem sint cum iis quae sapia ex Eueheri5, siue Hilario Arelatens recitauimus. Hie enim perpe- auus est istius impostoris mos, ut sua ex mal E consiliis Patrum vetuisti rum centonibus contexat, ae conficiat. lia nuper Parisiensem &Huspalensem Synodos; nune Eucherium compilat. Sed in nulta fere, quam in hoc, saltimpudentior; cuius non unum, aut alterum vetitaculum , sed pagellas totas furatus est. Sed de Eucherianis quidem a undEsupra diximus. Nunc quae sint in hoc loco impostoris propria videamus. Ilud quidem quod ponit Ponti cibis id est ab Episeopis feri; a minordiu iid est a presbyteris sci non asse; quod item statuit baptismum ct mania impositionem omiuncta es, nee nisi morte praeuenirete ab inuice insegregari pas ; illa, tu quam, cum teris sit, id est noni saeculi hominibus communia habet; quis visi pra docuimus & manus impositionem una cum chrisina tione adnexa solis episcopis concedebant, dc eam unius eius lemque eum latione , si e tinctione sterii partem essecensebant, nimirum
regenerationisCluistiant,si baptismi latius no toto illo iuramento accepti
427쪽
aerepti. Fuit de hoe huius eum aliis commune, quod unum ex his ob lae astera rite perfici negat. Nam & manus impositionem sine baptismo, siue tinctione praeeedente nullu habuiste locum constat, & baptismu ipsum, nisi adeu manus impositio accederet,quod ritu ad eius ornamentum , ae eonfirmationem instituto careret pro perfecto, id
est rite, Scex Eeclesiae more iacto )ae, ut Ordo Romanus loquitur, i erimo, suisque omnibus numeris plane absiluto non habebant Quodenigne ita aecipiendu est, ut de persectione no et lentiali, absoluteque necessaria, sed rituali, & Ecelesiastica, deq; integritate no rei, sia rituit, no naturae, sed visie dicam sistennitatis sacramenti intelligatur.Nam α Eliberitani Patres squorum haee quoque doctrina est)dcvsastidus
Strabo, & ea teri etiam posterioriim temporum, quod eos, qui a cepto baptismo ante eonfirmationem motiuntur, iustos este & regni e testis consertes docent, eo inquam ipse eonfitentur nihil eorum baptismo defitille, quodad salutem, adeoque ad esse nialem, dc proprie dictam sacramenti integritatem esset necessarium; idemque se eam iis sentire apertissime testatur noster hie impostor, dum ait unum horu)nsecramentorum s baptismum autem intelligit praeueniente morte
saluare ne altera posse. Atque hue etiam illud sperit quod pauid post
Hieliei ianis verbis de suo infulcit, quod manis impostis ct confirmatis acri aptimi perfectienem pertinet. Persectionem dieit non es lentialem, sed ritualem. Nimirum cum manus impositio unus esset ,& quidem nouissimus, eorum rituum, quibus Eeelesiastica, si lennisque baptismi ministratio explicabatur,atque peragebaturividebatur ille ritus ad perfectionem baptismi pertinere , eoque adeo eum exteris iam adminia stratis addebatur, baptismus perfici, te omnibus sitis Ecclesiastieis in meris abiblui. Simili sensu hoeeodem ritu baptismum confirmari dicebant. Sed de his iam supra. Haee ergo quae hactenus obseruauimus pollunt non incommode accipi, &eonerorum illius saeculi ser morum cum isto communia censeri. illa vero eius propria, ae priuata blacphemia est, quod ex nis salse, de inepte colligit manus impositionem
maiori reneratione venerandam, ac tenendam esse, quam ipsum bapto; m. Hoc nullus, quod sciam, ex omni veterum scriptorum choro piaeter
istum , dixit, neque s me dici potest sine insigni Domini Christi eo mtumelia, euius isti licet baptilinus institutum est ; eum episcop3'is de manus impositio &chrismatio virorum Ecclesiasti eorum quidem , sed tamen hominum inuenta sint. Aduersariorum glosias, de malagm tanihil moror, quibus hoe abs irdissimum, dc inuidiosissimum se pseudo Melchiadis dictum mollire frustra student. Multo simplicius, aes acilius erat, quod verum ae manifestum est, fateri ham non Melchi
dis, quem Sanctum fuisse episcopum perhibent, sed nescio citius de nono saeculo plani esse, quorrum nihil Melchiadi commune suit,annis Eee iam
428쪽
iam quingentis apud Dominum quiescenti antequam iste malefetia itus morio suis quisquiliis ae centunculis venerandum eius nomen impudenter praefigeret.
Supersunt tria eiusdem scriptoris loca breuiter quoque inspicienda. Primum in epistola quadam Clementi ab isto assim in haec . verba legimus ; Omnibus ergo festinandum es memora renasci Deo , O demum consignari ab Episcopί, id est septiformem gratiam Spiratus Sost
percipere 1, quia Duertis est pnusquisque exitus vitae. Cum autem egener
rus fuerit per aquam,ct postmodum septiformi Spiritvi gratia a spiscv
xt memoratum est, confirmatus,quia aliter perfectus esse Christianus nequa quam poterit, nec sedem habere inter perfectas, si non necessitate, sed incuria, I voluntate remanserit, ut a B. Petro accepimus, ct caten sancti Ap soli , praecipiente Dotnino docuerunt) o demum ex operibus bonis ostenda in s militudinem eius, qui eum genuit Patris. Hactenus haec pseudo Ct mens; in quibus obseruanda est impostoris, qui totum hoe drama composuit, fraus, ac sycophantia insignis. Cum enim hanc, quam Ct menti supposuit, quartam epistolam omnem ex quodam fictilio Petri sermone, qui in Recognitionum aequὰ adulterino apocrypho opere extat, consarcinalit, hoc loco iis, quae in Recognitionibus Petro assinguntur verbis, nequissimus impostor quaecumque ipse de confirmatione habet de suo impudentissimὸ intexuit. Haec enim Recognitionum verba sunt; omnibus ergo festinandum etine mora renasci Deo ;qVia incertus es uniuscuiusque exitus vita. Cum autem regeneratus fueris per aquam, ex operibus bonu sinde in te smilitudinem eius, qui te genuit, Patris. Ex his vides impostorem suis illis centunculis θ demum cons- ignari , dce. 2 postmodum, dce. callide insutis Se intextis totum illum, quale in exhibuimus, locum confecisse. Ista autem addititia noni si culi supra recensitis dogmatis apprime congruunt. Tune enim maxim selennis, atque usitata fuit illa loquendi formula,qua confirmati b. nem septiformu Spiritus gratia percutionem vocabant, Ni ex Raban Theodulso & aliis supra memoratis scriptoribus patet. Ea antem, Ni videtur, ex Stricio urbis episcopo sumpta est, qui primus ex priori omni antiquitate, & fortasse etiam unus, ea phrasusii in hoc negotio rei' ritur, dum se ait Arianos haereticos per inuocationcm solam septiformu i Spiritus, Episcopalis manus impositione, Catholicorum conventui sociare. od ver. ait Pseudo lemens sine confirmatione perfectum esse Chri si num nequaqu in posse eum, qui baptizatus est, nec sedem habere inser i
perfectos, id inquam de Ecclesiastica & rituali, non de essentiali perfe- .ctione, intelligendum est, ut modb diximus, quod persecti, si me iusti, apud veteres dicerentur, qui Eucharistiam in Ecclesia percipiebam, .ad quam ut exsinecis,&ea ipso Albalineo supra ostendimus, memo
429쪽
nisi confirmatus, admittebatur. Ergo de hoc quoque noni seculi in
Eadem quoque ratione intelligenda sunt, quae idem impostor ficti iij sui Vibani ore de nomine ea de re alibi loquitur: omnes fideles inquit) per manus impositionem Episcoporum Spiritum Sanctum post ba- bl Λίν , . prima fidest post tinctionem ) accipere debent, ut plene Chrisiani inuenianiar quia eum Eucharistiae perceptio ultimum sit Christianitatis symbolum, non censebantur plene Christiani, qui ea carebant; car bant autem illis temporibus , qui nondum erant confirmati.) Caetera quae subiungit, Quia cum Spiriim Sanctuo infunditur, cor fidele ad prudentiam dilatatur, de quae sequuntur ad finem, ea Eucherii siue Hilarij sunt, & quidem vi hie urbano, alibi Pseudo Melchiadi, ab impostore
commodata, atque assim. Tanti scilicet ea putassit, ut non modδ pud auctorem legi, sed etiam a duobus iampridem ante natum auctorem mortuis Pontificibus pronunciari , ae commendari voluerit Hune tantum, tamque impudentem sycophantiarum, &impo- sturarum artificem non est mirandum immanem illam de chrismate
sabulam confinxisse, quam siti Pseudo Fabiani calamo descriptam si argere apud Christianos studuit. Fingit prinid mille apud Orientales
quosdam suae mentis homines, qui non perfngulos annos in Carna Domini chrisma consscerent, sed duos aut tres annos confedtionem sancti chris ad orient. maiisse mel actam censeruarent, caussantes non posse balsamum persingulos annos reperiri. Tum nequissimus histrio laruatum suum Fabianum sa-
est istorum errorem ita coarguere; In illa die sinquit) Dominus Iesu. p quam coenavit tam discipulu juis, O lauit eorum pedes cur a Sanctis Apo- sola praedecessores nostri acceperunt, nobisque reliquerunt) chrisma conscire docuit. Ipsa enim lauario pedum notum signiferi baptismum, qranda Sancti obrii Matu unctione perficitur, atque confirmatur. Tum decernit nouum Sacramentum esse persingulos annos ct iam dict. die innovandum, ct vetus in sanctu Ecclesiis cremandum mentiens se haec a sanctis Apso D, θμα oribus eorum accepissem de haeeno Romanam modὸ Ecclesiam, sed ct Antiochenam a temporibus Apostolorum, o Hierosolymitanam , ct Gphesinam custodire, ac tenere. In quibus sinquit Apostoli praefidentes hac
docuerunt, ct vetus chrisma incendi, ct non amplius , quam uno anna rii permiserunt atque deinceps nouo frui, o non veteri iubentes docueruist.
Atque haae hactenus; in quibus Lelesiae illius temporis communia a priuatis huius impostoris mendaciis distinguenda lunt. Chrisma, qua in confirmandis neophytis utebantur, ab Episcopis Latinis in Coena Domini ebnfestum Dille, & nono saeculo, & sit perioribus , quin ipso quinto verum est ,&ex iis, quae supra exhibuimus, Africanae, de Hispaniensis Ecelesiarum monumentis . satis manifestum.Item quos E ee 1 Me
430쪽
iste ponit , chrismatis unctione perso, .uque cosa m. H. vete iis quoque Eeclesiae placitu suit ; eo sensu intelligendum, quo sum linsemel explicauimus; Nimirum cum chrismatio nouissima esset omni u . baptismi caerimoniarum, ea semel suscepta ritE confectias, planeqiae peractus habebatur baptismus. Ita pseudo-Dionysius chrisma est esse diuinae generauionis id est balitisini in Sacrosanctam perfectionem. Vn se ut alibi obseria auimus liquet hane caerimoniam, non sacramentum proprie dictum per se, ac seorsim, sed sacramentorum baptismalium partem fuisse. Caetera, quae habet Pseudo-Fabianus propria ipsius, priuataque inuenta sunt ab omni veteri Ecclesia aliena; quae nemo omnium antiquorum scriptorum prodit, vel innuit. Fal um est & i auditum, quod ille verbi caussa somniat isti m pedum. nostram signia carebaptismum. Planε alias huius cierimoniae significationes tradunt Origenes', Hieronymus Augustinus ,Theopnylacius. , Niceph rus', Beda s,Gregorius ,Paeianust , rnardus &alij. Falsiim est de inauditum, quod ille audacter mentitur sanistissimos Apostolos instituisse chrisma quotaηnu renovandum, o vetvi creviandum. Falsiim est. ue ab ullo ali ὁ, quam ab hoc tenebrione auditum, Grmonicas E as idem olim institutum secutas. Imb quod annotauit eruditii LBIondellus ν, omni tempore chrisma con cere licere, inter flatura Ecclesie Orientala refert Martinus Eracareos I anno Domini spo. nonis ipsi apud Martinum haec verba sunt; omni tempore spiscopis liceat chrismacon cere, o persuas di arcessi destinare; ita ut ad dirigendum chrisma Di conm, aut siubdiaconus ante diem Pascha de fluuiis Ecclesiis ad Episcopum distinentur. Propria denique huius viatiis est sabula, qriam nouus Euangelistes impudet uia singplari confingit, narrans Dominum po Isacr.im Omam docuisse Apostolos chrisma con cere. Quis Euangelistarum etesiasticorum hoc tradidit Z Qvis Patrum vetustiorum litteris mandauit ρ Atqui Tertullianus, etiam vero Fabiano antiquior, vir .ctionem Christianam, non , Chi isto Domino, sed a Veteri id est Mo silea) disiplina repetita, & Cornelius proximus Fabiani successor l, ptizatos consignari, non ex Christi mandato, sedo canane Messiastica
ait. Neque ex omni Patrum, qui ante nonum seculam vixerant, nil
mero quemquam reperire est, vel Graecum. , vel Latinum, qui chri malis originem ab ipso Christo repetat. Sed quid ego vetustiores in moro λ Ex tam multis noni saeculi auctoribus, quorum libri de ritibu . Ecclesiasticis diligentissime conseripti exstant, ne unus quidem inue nitur, si hunc saliarium exceperis, qui huiusmodi aliquid de christi te tradiderit 3 inuenitur, qui contrarium diserte assirmarit, Valafridus scilicet Strabo, istorum non postremus, cuius hoc testimonium iam supta iecitauimus; Addiderunt linquit)aἰν chrismatis unctionemquam. ex rumsumptam ιρ'suctu ruc nemo quι dubitori. Valeat ergo cum sui