장음표시 사용
411쪽
nem accipiebat ; atque ita persectin, imperfectosque uno eodemque tempore erati Cum enim Eucharistiam accepisset , eum ex priscis Ecclesiae legibus iustim perfectumque fuisse neces le est; quod Eucharistia nonnisi iustorum, ae persinorum' cibus esset. Idem tamen eo ipso, quod con maretur, nondum persectum se suille testabatur. Confinalia enim quaedam erat nondum consummatorum perfectio. Ita unus idemque homo & perfectus , & imperfectus, de ebnfirmatissimus ,&nondum confirmatus, de ἐπ πne de αμύκ c uno e demque temporis puncto erat; quae abcurdissima , ae stultissima, veteri more plane penitusque aliena elle omnes vident. Ita Innocentiana illa, Gregorianaque chrismatio non modo praeter Omnem scripturae regulam inducta est, sed & maximam inuexit Ees fiasticorum canonum , ac morum perturbationem qualia sunt pia raque urbi eorum episcoporum inuenta , quae si excutiantur , scicile deprehenduntur Zea diuina , &ab Ecelesiastica norma longe dilescite. Itaque mirandum non est, quod res adeo absiarda tam diu Gliam ab iis , qui sedi illi nimium erant alioqui obnoxii , spreta suerit; neque nisi octauo demum iaculo, cum iam sere in summo apud nostroselset Romae sue gratia , siue potentia , irrepere atque obtinere potuerit. Eius absurditatis , quam notauimus, gemina est ea quo odie apud Latinos in unctione infirmorum cernitur; quam ipsi prae
ter conitiantem veterum canonem, ae morem , communicatis noui c
sime conferunt, unde & extrema dicta est; eum veteres contra, si quos ungerent , eos ante communionem ungerent, ut in propria eius argumenti disputatione demonstrabimus.
Chrimati is nono saeculo recepta iria ab hodierna Latinoram crimina; quorum secundum, quod una cum manus imp stione adminisraretur; tertium, quod pro baptismi caerim nia haberetur.Vtrumque aduersus immanem Petri Aurelii ' uicaciam valide trabatum. S E o veteres illos noni saetii mortales, ut in his, maiorum disciplina ae moribus dis i Elle confiteor; ita ab aliis peccatis, in quae postea Latini nostri inciderunt, longe abfuisse eontendo, neque res, ut mihi quident videtur, obseuraeae Prim , hane chrismationem illi quidem viri eum ipse baptismo, evius erat confirmatio , quantum feri Cec poterat
412쪽
poterat coniungebant, Latini nunc a baptismo plane , penitusque se
iunxeriint, ac diuiserimi, velut ritum nihil ad eum pertitientero. Itaque apud hos Episcopus, etiam eum baptiZat i quod tamen rarissimum est j euinquem baptizat, nsibus confirmat; sed confirmationein venotum est) in aliud tempus reiicit, cum infans ad annos pubertatis perueneiit. Apud istos veteres contra, epit copus cuiuscumque bopiis o aderat, cu extempore manus impositione &chrismate confit an ibat ; quo fiebat ut plurimi in singulis paradiis confirmationem cum baptismo simul, &semel acciperent. Solenne enim erat & adultos: catechumenos, de parvulos etiam fidelium liberos nisi imminentis 1 morbo mortis necessitas aliter fieri cogeret; omnes duobus tantum nunt temporibus baptizari Paschate, & Pentecoste. Quod in Gr Eopali Ecclesia , nisi praeiente e seopo, non febat. Cum ergo quos barogari fas erat ij illuc ex civitate pi ne ostines concurrerent, plurimi, quod dixi , una cum baptismo chirimatis confirmationem accipi bant. Qii vero in remotioribus par iae Ecclesiis, puta in vicis, de
castellis ,& pagis, a prest yteris solis baptizati de chrisinati erant, ii
quam primum ab episcopo confirmabantur ves ad ipses ea de causa e . corrente , vel certe ad eum ipsi venientes, aut si paruuli essent, delati. Quo hi pertinent temporiam eorumdem canones , Presbytero cura sm M. t. x, dum silaquit Aquis granensis Synodus anno Domini ) nequi, mox in d, baptismo moriatur. PoIt acceptum autem sacrum baptisma fine minin-- positione episeopi non remaneat. Item , Ut omnes s inquit Isaae Ling nensis maximam curam habeant, ne ne confirmatione uiscopi quis ritam . Diat, animaque periclitetur. Ex his constat confirmationem episcopi iis temporibus una cum baptismo ut plurimiun coniunctam, vel certe quam minimo fieri potuit, spatio ab eo seiunctam fuisse eum nune ab illo ad hane plurium annorum, minimum decem , aut duodecinuinteruallum interceἡere non modo liceat, sed etiam necesse sit. Se cundd, Cum nono illo seculo nemo silo chrismate ab Episcopo sine manus impositione confirmaretur, haec nunc apud Latinos fieri plane'
rinitusque iamdudum desiit. De noni saeculi ritu & ex allatis Ordinis omani, dc pseudo Aleuini locis, constat, & nos, quod sitis est, supra
disputaui nivis.Tantum iis, quae illi e recitauimus, testimoniis.haec addit nune possunt, quae in si periori disputatione liquet de manus tinp stione, non fictilia, ac ut sie dicam , putativa, solius me tituli ac nominis, ae denique tit reboa, sed vera vereque dicta aceipienda esse. . Pseudo Alcvinus 3 Cerei sinquiti ictuminantur Ecessae, ea ν delicet ca
se, vi privi accipiant ineopst ti) impositionem manus Discopi, O sc eracredamus Huminari visitu Sancto. Sic verus Aleuinus ' Notii me per imp tionem manuam a summo sacerdote septifon gratia virium acc
di quae PQς totidem verbis de pseud Alacinus h talibris deos .ficiis
413쪽
fietis , & Raban quoque habent. Amalarius Fortunatus 4; De il- .lim qui per negligentiam amittunt uisiopi nasentiam, o non suscipiunt
manruimp sitionem, pensandum est ne serte iniustitia ita damnentur, in qua negligenter exercent iustitiam. Magno Senonensis, de caeteri eius. dem prouinciae episcopi ad Carolum Magnunt Imperatorem ut est apud Sirmondum ' ex Cotbeiensi codice manu Eipto ) Peracti omH- . insuli. ια. Iismi sacramentis , noui me per manus impositionem a summo δε- γ ν cerdote septiformugratia Spiritum accipiunt , ut corroDrenor infide recta , a. . . per Spiritum Sanctum. Theodulsus Aurelianensis f. Cur ab episcopo con- tit i .
'metur baptizatus) permanus impositionem. Item . Denique sciendum i i LeIt, quia sicut caetera baptismatu sacramenta per sacerdotes rimititer sunt,
per Deum nu biliter coasecrantur; ita nimirum o Spiritus Sancti gratia per impositionem manuum, o ministerium episcoporum melibus tra Atur. Haimo Halbertatensis; n Donum viritis Sancti datur in baptismate per , in epistin impositionem manis Episcoporum. Idem alibi, sed in eodem opere ' 'perimpositionem manuum planisi e credituraccipi donum Spiritus Sancti, , Ibidane. .
quod ρυῖ baptis num ad confirmationem unitatu in Ecclesia a Pontificibia seri solet. Cum ergo manus impositionem illi noni iaculi Patres Mfactitarint, &vero vel praecipuam, vel certe necessariam huius con firmationis partem esse putarint; apparet Latinos qui ea carerit, non
modo a vetustiorum, sed ab horum quoque dogmate ac sententia plurimum abesse. Tertib quod praecipuum ae capitale est confirmationis Episcopalis ritum Glini nune quidem pro vero, proprie dicto, baptismo penitus distincto sacramento habent; illi vero noni si 'euli Christiani pro sacro baptismi ritu,siue eaerimonia censebant queae vetustiores , omninoque ad baptismum ipsum pertinere putabant. Id vero primum ex eo demonstratur, quod de hac episcopali laue chris. matione, siue manus impositione nusqua fere nisi in iis locis ae capiti. bus agunt, in quibus ipsius baptismi ritus tradunt; vi videre est apud eos omnes auctores, qui de Ecclesiasticis ostriis scripseriinti quique nuper a nobis allati sitiit. Theodulii librum de Baptismi ordiue Hugo-mis Menardi. de Sirmondi beneficio habemus. Libelli caput, vidiximus, X VII. de episeopali confirmatioiae iptum est. Ille profecto
vel stultus sitit, qui de baptismi ordineae ritibus dictitrii in se profecsus,dere a filo argumento aliena temere Scabique ratione garrit, vel quod verum, & ex toto libro manifestum est) hune quoque consimmationis ritum perinde ut alios, quos diligentissinae enarrat, exorcis mum , salem, sputum, unetionem ex oleo , albarum vestium amictum, presbyterale chrisma, mysticum capitis velamen, ad baptismum pertinere, eiusque caerimoniam esse existimauit, Eadem est Alduini ratio, qui Oduino, xt u cognosceret rationabilem sacri baptismatu ordinem, m- ver er
414쪽
de misi erila tori offici, breuiter scribere instituens,, in eo opuscido, tirumetsi breuissimo, episcopalem confirmationem nequaquam praete misit. Quorsem, si ea nullus baptismi ritus , nullaque pars este Sed& hoe sensisse illius seeuli Tneologos inde perspicuum est, quod, ut supra Is donis, se ipsi quoque Christianorum lacramenta recens t.
Rabanus; in De Sacramnitu autem qua in Ecclesia oti oportet vis quem sermo exponat, atque declaret ritum sacerdotalem. Sunt autem sacra menta baptismum o chrisma , corpus o sanguu. Tum priorem huius argumenti partem exsecutus Sed qura sinquitὶ de duobus sacramentis, id est baptimo ct chrismate, iam quantu nota Domini dedit supra di serui-min, superes, ut de reliquis duobus, id es corpore, ct sanguine Domini,
quantum Dominus annuerit, inuestigemus. Haec ille. Vides, ut corpusci sanguinem duo sacramenta aeque numeret, ut baptissimum & chris Ina. Ergo haee non minus, quam illa, duos sed unius proprie dicti mysterii ritus mille censuit. Mysterium autem illud unum aliud esse non potest, quam baptisma late i. mpto vocabulo pro totius initiationis saeramento, sitis praeter lintrionem ritibus constante- Tert id, id quoque clarissime demoniliatur iis Haimonis Halbet starensis verbis, quae Aurelius ' Prima iij, vel ineerti auctoris nomine citat quae enim Prima iij nomine cireumfertur Paulinae ad Hebraeos epistolae ex 'stio ea potius Halmonis est, vi eruditis C. Blondellus noster ' o seruauit Halmonis verbanatium, quam Apostolus Hebraeis a D mino precatur, explicantis haee sunt x. Gratiae nomine debemus hic ac ci cre dem prefcctam, &e. Eoη uni etiam Spiritus Sancti, quod datur in BAPI 2SM A TE per impositioneis manus cpsopor m. ne Sirmondum Aurelius rogat, an hinc fit exsulpturus manu impositionem etiam ad Mytis vi caerimonii pertineres chi id sit facturus Sit in ondus,nescio. Ego vero id ipsiim , quod iste ait, hine non quidem exsc h Ο neque enim in re facili de per se fluente vel sculpere, vel scalpere necesse est scilquod clarisi me docet Haimo, haurio atque accipio. Quomodo nim quaeso Spiritum sanctum IN B A PTISMATE per epis Ual mimavus impositionetis dari, vere dc ex animi sui sententia scribere potuit Haimo, si hane manus impositionem, per quam eum in baptisma
ciri dicit, putavit1 bapti suo alienamὶ Si nullam baptis ni partem esse, sed diuersum, prete os eo ut loquuntur) diserepans sacramentum existimauit E Certe siquid per aliquem ritum detur, quod in baptis
ino dari vere diei possit, eum ri irin ad baptismum pertinere ne ce illa est , eiusque partem elle. Neque enim tu credo, Aureli, dixeris quae per Eucharistiae estim nobis dantur ea nobis in baptisino per Eucharistiae esum dari; vel quae nobis in baptismo per lotionem ex aqua datur regeneratio, eam nobis in Eucharistia per lotionem ex
aqua dati. Quam abs rda sint ista, etiam pueri intellig nt. Ergo qni id hoc
415쪽
ad hoc exemplum Spiritum nobis in baptUuare per manin impositione mdari scribit Hesino, eum necesse est vetituitum ac delirum suille, vel certe Piacasse mamis impositionem & bapti sinum non esse duo inter
se diciersa sacramenta svi sunt baptismus S Euellaristin quod tu vis ;sed quod ego contendo , unum idemque elle sacramentum, cuius adeo
episcopalis manus impositio aliqua pars sit vel essentialis squod tu me m aeque negaso vel caerimonialis; quod hinc exsculpendum fuit. Vnde videre est, quo sensu Hesmo alibi scripserit manum ab Episc pis poli baptismum imponi. Nimirum baptismum eo loco non prototo regerierationis sitis omnibus ritibus constante sacramento; sed
stricte& Proprie squod exteri Patres O faciunt pro sola tinctione
sumpsit. Aureli j vero ad stiperiorem Halmonis locum responsio mirabilis est: Haec inquit) tantum di clarant veteres de sacrame tu baptismi O consermationis relut de uno sepitu locutos, quod una peragi solerent, ct alterum altero cumularetur 2 per ceretur. At inquam baptismus&Eucharistia , & confirmatio una quoque peragi olim solebant, ut cru, diti omnes sciunt, & bapti sinus Eumaristia confirmabatur. Neque tamen de iis quisquam velut de νην, semel locutus repetitur. Vel v- Dum proferat Aurelius, qui de Eucharistia id dixerit, quod hie Halmo de baptismo; scilicet in Eucharistia vel regenerationem per lotionem, vel Spiritum Sanctum per manus impositionem dari. Ista vero tam immania sint deliramenta. vi qui se locutus fuerit eum non sinum esse hominem vel non sanus Olestes iuret. Non solent Aureli, qui sapiunt, de rebus natura & specie diuersis velut . de una loqui. Quod ergo te fatente, Patres de baptismo, de de illo confirmationis ritu; v luti de uno Sacramento loquuntur, id magnum & indubitabile argumentum est illos tinctionis, de confirmationis actus suille. Patribus;
non quod tu nulla ratione vis duo inter se specie distincta iaciamenta, sed i mod nos volumus unius, eiusdemque sacramenti ni mirum bapti mi in diutrias partes; unam essentiatim, scilicet tincti nem; alteram ωrimonialem, nempe manus impositionem; illam , i Christo institutam ; hane ab Ecclesia additam. Idem quod Haimo, Rabanus quoque docet, si, quod putat Bellarminas'. isvere auctor est , ohs 6 mcommentarii in Hierem: eLamentationes, qui vulgo Hieronymi no- ci in Hierimine de inter eius opera circumfertur; Chrs lGnum risim η ii dit θ ρ rin cIlori bainor, o quod in uiro baptismate per sacri chrismatuructionem u- , ,. ''sepimiu; & Nulo ante de Christiano , sed peccatore loque ras , ait eum po ruere honorem regni, ct principatum eius, quem sinquit tabuit luperceptione baptismatu, acri ructione chri mur s. Sed sti id opus est argu mentis, ut hoc probemus 3 Ipse ecce Patres ita se sensile diserte tς- tantur. Die enim nobis sodes, quae sint illa baptismatis sacramcuta, . xw non modo Beda quod supra recitauimus) sed alii etiam scripto'
416쪽
res ostiui seduli praecipitis. dc noni ineuntis, imo &adulti mem N im is a si Ordo Romanu , ubi praesetur in symbolum, Mispii, p. t.b inquit accepturi sacramenta baptisinam, o in noua1n creaturram S. Spori procreandi. Magno, Senonensis Archiepiseopus, Peractis omnibus . bapti matu sacramentu. Cum baptismi nonnisi virum ves sit, vel esse possi proprie dictum sacramentum, effugi non potest, quin isti baptismi sacramenta vocent eos ritus, quibus constat selennis baptismi
administratio ; cuius eum eonstet unctionem unum este, .eundemque
simplieissimum ritum squiquidem sit essentialis) α illud praeterea
necessario confitendum eu alios una cum proprie dicto baptismo, siue ante, siue post ipsam tinctionem celebrari Glitos ritus his verbis , P, tribus intelligi, & illo sacramentarum baptismi nomine comprehendis. Atqui & chrismationem,& manus imositionem una clim baptisino peragi solitas&ipse nuper Aurelius allirmabat, & clarum est nunquinos duos ritus a baptismo, nisi ineluctabili aliqua neeinitate fidest ministri inopi u diuultas, aut seiunctos fuisse. Ergo inqua δc hos duos actus Patres supra memorati inter baptismi sacramenta,id est sacras emrimonias, emebanti Ira accipienda sunt illa Almini verba de baptizato in epistola ad Oduinum , Nouissime per impositionem manuuin a summo factriste septiformu iratiae Spiritum accipit ; & haee Magnonis similia; Peractu Omnibus fidest caeteris omnibus) baptismi sacramentis nouissime per malim impostionem a summa sacerdote septiformis gratia Spilitum accipiunt ; baptigati scilicet. Intelliguntex omnibus ritibus, Quibus baptismalis initiatio peragebatur , noui inum siue ultimum inisse illam manus impositionem eum chrismatione episcopali coniunctam. Nam si de omnibus intelligas non proprie baptismatibus,ses simpliciteriis, quae eodem illo tempore siscipiebant baptizati, horum non manus impositio, eique adnexa chrismatio, sed Eucharistia ii uissimum erat; quae quoties aderat Episcopus , non ante, sed postina num ab e impositam baptizatis tradebatur ι ut supra ex ordine R mano patuita Sed nequid tamen cauillari possit Aurelius, ecce dile De Oxi h pG tisimum Theodulfi testimonium; sicut CAETER A inquit baptismatu sacramenta per sacerdotes visebiliter funt, per Deum inui biliter consecrantur; ita nimirum is Spiritus Sancti gratia per impositionem manuum, o minissertam episcoporu delibastraditur. Manus impositi nem baptismatis saeramentis elare aecenset, atque in iis aperte ins est , dum ut caetera, ita & hoc peragi ait, suod false; & inepte, ut o nes vident, dictum esset, nisi & hocexillis caeteris, quae dicit, unum eo set. Eodem modo ae sensu capienda sint, quae Prudentius Tricassi', nus Episcopus baptismatis sacramenta m)steria, & alibi baptismatu socis . i. cramenta in opere contra Scotum Erigenam memorati Polirenab P
tres illos hi palam unctionem pro baptium e cimonia habuisse
417쪽
ex eo quoque intelligitur, quod nune est quarto loco obseruandum, nempe eos, aeque ac tam lupra, hanc ab episcopo factiun chrisina tionem eandem cum presbyterali censuisse. Cum enim presbyter Iem ipsi etiam aduersarii baptismi cierimoniam &esse& semper fuisse confiteantur ; episcopalem qui cum presbyterati eandem putantiit. Patres, alio loco , numero, atque ordine habere non potuerunt.
artem noni seculi ab hodieras Latino insituro di crim Squod illius memoria Patres unctionem episcopalem eandem esse putarunt cum presbyterari. Gomodo accipienda sim, qua δε iii huius ritus aecum. . IV. TLlos autem Patres ministratam ab epitam chrismationem eandem cum presbyterali censuisse multifariam demonstratur. Ae pri md quidem inde, quod hac, id est presbyterali confirmatos qu que fuisse baptizatos eum Patribus Barcinonensibus statuebant, eamq; qui suscepist et con matio rem accepisse eredebant.Res clara estex Vala-sido Strabone ; Sylvester inquit dissiluit, ut presbio baptiorum chrismate liniat propter occasionem transitis mortu. Quod si a diriano, vel quo /'met alio homine baptieatin casu ante Co I RMATIONEM rea erit. . credendum non sperire propter hoc Ante confirmationem transire non. alios dieit, quam quia diacono, ves quolibet alio homine sid est lateo baptirati mortui fuerint ab Episcopo non consignati. Inter istos non . censet eos,quia presbytero baptizati, adeoque & viam erant. Ergo hos quidem fue confirmatione transisse non putauit; quod falsum e - nisi & presbyteralis unctio confirmatio fuisset. Hane igitur, consimmationem ipsam quoq; suisse eum Baremonensi Synodo lintiebat V hiscidiis; eandemque adeo eum episcopali chrisinatione, cuius hunerproprium & ellentialem, ae ivticholae loquuntur speeineum etiar eterem esse Latini volunt, quod confirmet, de confirmatis fit. Secund3. Idem ex eo quoque probatur, quod hie Valafridus, & Amalarius, de Rabanus tradunt quos & alii posteriori s temporibus seeuti iiiiii praeceptam , ut illi opinantur, a Sylvestropresbyteris chrismationem
ideo esse, nequis sine confirmatione moreretur. Ralianusi v mm ct
in frilis Patrum quod Sylaser Papa in Ecclesia Romana consti erat, ut 6 ' L. α μ' ερο ρ te ι θ pristigium qu suaru et opum constat,quodsacram chris
418쪽
1ua ipse conficiat, o baptizatuin per manvi cum ipso orsmate consignet propter hareticam suasionem , ita presb ter eodem chrismate liniat baptiorum leuatum ex aqua propter occasionem transdu mertis, quia
scriptum es in Apsolas Vos autem fratres, in carne non estis, sta in spiritu, Sce. Ac deinde profecto patet, quia quicumque non es Chri . regni sui particeps feri nequit. Ideoque necessariam est, ut statim succurratur
baptizato, chm chrisinam unctione, ut Spiritin Sancti participationem accipiens alienus a Christo non existat. Haec ille; quibus caneri, ut dixi, su cinunt. Episcopo id praVipui concedit, ut chrisma& conficiat,& rermanus impositionem sid est non, ut presbyter, sine ea tradat, caeterum chrismationem utriusque eandem , eademque vi praeditam docet. Nam de baptizato succurri ait presbyterati unctione, non autem sic tritur nili eadem sit eius , quae episcopalis, vis & ratio. Sed de diater te ait per eam Spiritus participationem, de Christum haberi, quo . ne
scio quid episcopaliunctioni maius possit tribui. Tertio, Idem mulato etiam clarius apparet ex ipsa Patrum illorum praxi,5 ritualibus E elesiae illius saeculi libris. Nam spsum pri md chrisma unum, idemque& una eademque benedictione consecratum est, quo tam presbyteri quam episcopi chri sinant quod de Latini etiam nunc, tametsi illi quudem mutato dogmate perperam de absurde, retinent. Atqui si diuersa essent unctiones, diuersam quoque ipsis, elle materiam, saltem diuersa benedi mone consecrari decebat; ut ex aliorum sacramet, torum siue rituum exemplo patet. Deinde ipsae orationes, quibus chrisma coniicientes in Ordine Romano utuntur id ipsam docent. Deum enim precantur, ut m ICVM QVE exterim ni unctus fuerit, ita interius liniatur. Item, ut chrisma at OMN IDUS peruucto propitiatio , ct custodia salutaris tu sis ala fac lorom ; denique τι fat OMNNIUS qui ex ea lingendi sunt, in adoptionem scior: por Vi :tu Sanctum. Iam ex chrismate ungi 2 pertingi etia eos qui presbytero in baptism te chi is mantur, nemo dubitat. Ergo & eos ipsos quoque ivter lmiri,hropitiatio nem, i ci stodiam salsarem in ciernam, ct adoptiovem postremo lio sim per Spiritum Savetiim constans, de volebant illi Pata es, &intelligebant, i cita sieri credebant; si nullus quidem oppositus est suscipientibus obex. Cum ergo his contineatur summum episcopali chrismatione designatii in effectum, necesse est presbyteralem, cui id i-piu a tribuebant illi Patres, cum episcopali ex eorum iudicio atque set tentia eandem fuisse. . Neq; e veroris quod obiicias episcopalem unctionem certam quandam formam liab se, nori habuiste presbyteralem. Suam tam huic, quam illi sui ij patri dc quidem si non ve
borum,sed rerum habeatur ratio, ean dem Episcopus consignans ale bat, Con rmo te in iuvitIe Patris, Ur In rct Spiritus Sanctii. Presbytet
419쪽
generauit ex aqua ct Spiritu Sancto, quique tibi dedit remisisnem omni peccatorum, ipse relinit chrismate flatu in C, a Iesu Domino Eastra iaritam aeternam. Haec illis adeo non sunt deteriora, ut etiarn maiora Maugustiora videantur, nisi sorte quis putet maius este ab homine, quam a Deo Christi Patre lini, vel minus esse lini chrismate salutis in Christo inritam aeteream, quam confirmari in nemine Parem Titi', o viri sancti. Res ut apparet, utrobique eadem ; verba in presbyterati formula aliuquanto magnificentiora. Si vero actias ipsius sormam respicias, eadem in utraque curis matione suit. Vterque enim baptizarum consignabat hor est eruce ex chrismate saeta signabat. Id unum intererat, quoa Pre byter verticem ; episeopus frontem chrismabat. Sed in re nullam hoc, si bene putes, discrimen fuit. Nam frontis, quod diximus, unctio adsuerdotium ;verticis, ad regnum pertinebat. Iam regni si non maior de honoratior, certe non minor est, quam s-rdotii dignitas. Quinimo hoc quidem in negotio , utraque eadem est, & una cum alteraindiuulse nexu in Clitiuo cohaeret, in quo ut omnes fiatentur) nemo mystice rex qui non & sacerdos,nemo sacerdos,qui non
de rex quoque sit. Nihil ergo in tota episeop'lis unctionis siue mi. teria, siue sorma apud veteres illos erat, quo aliam ab ipsa fuisse precbyteralem eonii Sas; nihil quod non arguat eandem suille. lineor Α- malatium quaerere, an sine 'piscopali manus impositione possit neophytus regnum coelorum pollidare. Sed praeterquam quod ea de re neque Valatridus, neqae Eliberitani, quos laudat, Patres , neque alii olim,neque vili nune Theologi dubitant; clarum est ipsiim Amal rium, siquid ei, qui epis pali confirmatione earet, periculi esse pii inuit, id omne ipuus hominis negligentiae, non rei, qua caret, necessi-,ι titati imputare./De illa, qui per NEGLIGENTIA M sinitit) amittunt Mel. e. r.episcopi praesentiam, o non suscipi s m. min impositionem, pensandum&e. trium non dissimulat rem ipsam, si absit negligentia. satis esse. Etiam verba S. S luestri inquit ob remedium d cultatu epia so/um censequendi ante exitura anima, iussit ut liniretur neophyrtin a pres0tera chrismate silum in vitam armam , sic sonant quasi possit recipi in regno caelorum fine impotione manin episcopatu. Postremo presbyteriunctionem eandem cum episcopali Patres illos censuisse ex iis ditamus. quae de utriusque officio&vsu tradunt. De presbyterati sie eent, ni . Ir Myrieatorum capita chrismate liniuntur inquit Theodulsus ut in rerat.
o sacerdotis tiιlesia delibuti, Christiani nominis praerogatiua1n accipiunt, o cius membra, qui eo redemit,o eorum caput est, esci valeot. Rabanos; Baptiear u gnatur in cerebro a prolatero cum sacra chrismate, ne inst aer
sequentesmal ctoratisne, νt regni Christi particeps ut, ct a Chrim Chri
420쪽
ordo i dignitatem portare, iuxta postolum; Vos si genis electum gaus,cerdotiij m. Atqui vetustiores omnes Patres Tertullianus , Cyi rianus, Cyrillus, Augustinus 5 caeteri trunc quoque suae cluis mationis quam aduersatij episcopalem filisse volunt usum ae finem fuisse docent. EGgo hos quoque necesse est satrii raria de episcorti unctione sensistri nisi eos a maioriam doctrina hae in parte oesectiles quod nemo dixit existimemus. Fateor. eos Spiritus Sancti gratiam, & quidem sepii
tmem , episeopali eonfirmationi pliarimum tribuere tolere , vi exsererioribus eorum testimoniis patet. Sed haec verborum, non rerum
diuersitas est. Nam Christi membrum , unctumque & mysticiim iaeo sacerdotem ae regem fieri quod ri presbytero chrismatis tribui tunia inquam nihil aliud est, quam illam Spiritus gratiam accitare quae . ab episcopo chrismatis datur. J Id unum inter iita discrimen est, quod . illud proprium atque svi loquuntur ) adaquatum efectum ; hoe proximam & eontinentem Ouisem formalucr quod dici in seliolis seleusignificat. Res vero ipsa se una est, ut nemo, nisi qui illam Spiritus gratiam accipiat, sacerdotij, regnique in Christo mystici mrticeps fiat, neque illam quisquam suscipiat, quin trane eo ipsse dignitatem in Christo consequatur. Itaque si quod illi Patres statuunt Vr chrismatio . nem presbyteralem regnum & sacerdotium Christi fiunt neophyti,n cesse ei h per eandem Spiritum quoque Sanctum dari, siae quo scilicet nemo illius dignitatis compos est. Et vicissim si ilat, quod iidem ducunt, Spiritus Sancti stratiam p r eonfirmationem episcopalem dari, itidem quoque neces te est peream sacerdotium & regnum mysticum conferri; quo scilicet earere non potest qui illam diuini Spiritus grai tiam habet. Itaque ex his liqueti verbis licet diuersis, gratiam tam revera eandem altitribus significari. . Sed & ipsi passim Spiritum M
De ins . . i. olim dari etiam per mesbyteralem vir monem docent, ut Rabant . ς 3φ- qiii ad eam refert Spiritis Sancti superneophytum descensonem ad ba ii
id.ibid. e. 18.e,rionem Deo consecranda: n, de mox hominem bis eodem chrisnate.
accipiendum Spiratrem Sauritum v ny didit. Item alibi; Statim succurei' baptizato cum chrismatu unctione, ut Spiritru Sancti parrisipationeni a Lpiens alienas a Christo non existati Ibidem paulli ante id docuerat; Bene qui .m b. tismo continuatur cla ismatu i nictiorixia Spirim Sanct qat per.
illud chrisma suae virtutu admixtione sancti cat ιredentes, baptizato Iessatimsuper illum defendit in colum flecte; cuius videlicet Upum pra
rebat coumba illa, quae in diluuio ad arcam reportauit ramum olivae; iremtibus suu ; luscam utique quod Spiritus Sanctus per chrismatu octione . a in baptismitte virorem censori desibi coeti sis gratia. Ex his ergo con- lusum esto eandem istis noni seculi Theologis cum episcopali ctione sutile presbyterorum chrismationem. Vnum est, quod obiici possit, ita loquutos elisist de huius unctionisvi, dctavam, vi eam