장음표시 사용
431쪽
commentis personatus iste fabulator; &suum sibi habeat, cieretis nis memoriae Christianis inauditum figmentum. Atque hare quidem de nono saeculo dicta sunto; quo, ut ex superioribus manifestum duplex quidem chrismatio in usu sitit, sed ita tamen, ut licet a ditior sis minii iris facta, utraque eiusdem natum, ut loquuntur stetiei
esse censeretur,utraque ad baptismum pertinere, neutra proprie discuim S a Domino inuitutum sacramentum esse putaretur ; littera umro , Dimirum episcop'lis, nunquam iii si praeuia vera manus imposiatione conferretur; quae, ut notum est, ab hodierna Latinorum confici mali one aliena sunt.
Ex eadem h oth si ex icantur Fusserti Carnotensis , Petrimiani de undecimo saeculo , Iureis ridi de duo dconsiremmonia. Honor , Ruperti, o Hugonis rim N EQVt quicquam occurrit , quod in hae noni taculi doctrin,
aliquid decimo mittatum fuisse suadeat. Eadem undecimi quo que faeculi ratio est. Nam eius initio talianus Carnotensis episcopus quem Pellai minus, Baronius, & alij ad annum Domini io18.vixisse tradunt in eodem modo, quo isti noni saeculi Theologi, de iii philosophatur, Requiritursane sinquit) in baptismatu sacraments aqua Epist I. Tompropter si alturam , Spiritus Sanctus propter vitam aeternam. Et paulb hidi:, post ait min strum baptitantem baptismi sacra munera non a se arrogauteri cara , sed ab ipso Deo olitore, proteri sub verbis huiusmodi , Deus qui te regenerauit ex aqua, & Spiritu ipse te linit chrismate salutis. Haec ille, .
quibus & clarissima inter baptismi saeramenta, aeque ac superiores, ce set viretionem salii tarem, chrismate significatam Pro uno ex b , Ptismi sacris muneribus habet. Neque eae quod obii ias haee vltima verba, Deus te liuit, &e ad chrisma presbyterale pertinere. Nam cum . Spiritum Sanctium qui episcopali; unctionis proprius censetur, in. Uaptismi sacramentis requiri dilute professus si , ap ret eum utra . que unctionem , presbyteralem & episcopalem, pro una eademque:
habitisse ; quam svisse Sridae & Theologorum noni iaculi sente
Petrus Damiani, quem anno Domini ioco. soniisse ait Bellar- , o in minus, confirmationis episcopalis tirum eramentis sateor, accenseta
432쪽
Sec quibus Mis nimirum, quae XII. nuna erat, & in quorsieensu Pon tificis eonsecrationem, Regis inunctionem , Ecclesiae dedicationem, Canonicorum, Eremitarum, Monachorum, & Sanctimonialium in. augurationem ponit; unde liquet eum c quod de a nouissimo eius Senoliaste in hune loeum obseruatum est: saeramenti nomen non proprie stricteque ut nos nautae lenius , sed late de improprie ex usu Patrum accipere, pro quovis sacro dcan re saera adhiberi selito ritu. Neque id omiserim, quod diserte obseruat Petrus, decretales pagis:
θDictorum Patrum instituta decernere non esse disserendam post baptismumsacramenti huius id est chrismatisin virtutem. Latini nostii plane contra veterum disciplinam decernunt disterendam este in aliquot post
infantium baptismum annos. Duodecimo vero si eulo primi occurrunt Ilio Carnotensisse scopus,ad annu D. III .vixisse constat & Gost idus Vindoeinensis Atabas, Ecclesiaeque Romariis ordinalis, Itionis aequalis. Vtetque inveterum traditione haerent. Completu i. im baptismi sacramentu inquit Ilio) cum baptizatin defante ascenderat , sicro chrismate ogitur in vertia seim.i.qui ce; ut cognoscat se promotum esse in regiumgenia, o sucturale ; id ere is a Christi consertio vocetur Christianus, ct aeterni regni fit cohaeres. Hoc sicramenta post aquam perfectissit, quando ad inuecation sacerdotis spiritus Sanctus infunditur. Tum de veste candida, sacroque velamine, ac reo exsecutus, Eueninum sinquit supra memoratis sacramentis nouis homo in utero Ecclesia inchoatur, prouehitur, consitiinmatur, ct unitati E
cum aggregatur; unde etiaU, si eius est valetudinis, si cramentis unitatis, id es corpore 2 su nine confrmatur. In his Iuo primbritus sacros, quiabus selennis baptismi celebratio peragitur,ipse quoque, v etero, ba ptismi sacramenta vocat. Et quod ait completis baptismi sacramentis, idem est ae si dixi si et completis aliis siuesuperioribus acramentis baptismi. Nam & eliris nationem ad nostrae initiationis, siue baptismi late aec pii ritus pertinere eo clarissitne significat, quod mox concludens ait his
omnibus supra memoratis sacri retis nouum hominem tu utero Ecclesiae inchoari, prouehi, consummari, ct rnitati Lictem aggregari, His enim ve bis regenerationem in Christo nostram deseribit ad quam adeo pe tinete censuit chrisina, virum ex saeramentis, quibus eam perites ait. Vt ipsum sermonis titulum mittam, qui eram sit de neophΠorums cramentis, conficit chrisma , de quo in eo sermone doeet, ipsam qu que esse virum ex neophytorum saeramentis. Seeundd, Hic quoque testatur Iuo unctionem presbyteralem re eandem esse cum episcopali; prim , dum illi id ipsum tribuit, quod omnes veteres episco li tribu re, fatentibus aduersariis, lent, nimirum fideles per eam neri de n
minis & regni Christi eonisertes; quod quomodo sit intelligendum obiter quidem, sed tamen egregie ostendit, dum ait per eam uncti
433쪽
nem coquoscere neophytum se motum se in regium genis, Osacerdorale. Sic enim docet eo ritu non tam eonserti, quam per bapti sinum collatam ostendi ae demonstrari utramque illam dignitatem. Tum Munctionem vitamque eandem esse liquido significat, eum de sacerdotali locutus; addit, Boc Saci amento post aquam perfectio sit, qGnda arinuocation in sacerdotis Spiritis infundisin. enim unctionem, ut liquet, intelligens eam vocat hocsacramentam, hoc scilicet de quo dixerat. Neque plura de ea tradit; nempe quam se prioris nomine complexum esse putabat. Denique & ex his patet non agnouit se Ilionem unum aliquod proprium, ae peculiare, quale nunc Latinorum est, eonfirmationis Sacramentum, qui & Eucharistiam con-frmarionem esse liquido statuit, dum ea cMifirmari neophytos dicit. Idem quoque sensit Golfridus, eius aequalis Se amicus, dum episcopalem chrismationem a stimam in baptismalibiis scilicet eaerimoniis consimationem vocat; Hac ritima constrin.ttio inquit in feri iubetur ab
Nimirum isti & presbyteralem in baptismo chrismationem, A ipsam post baptismum Eucharistiam confirmationem esse censa runt; quod quo sensu capiendum sit supra ad Bedam diximus. Sed Seidem chrismationem episcopalem eandem esse eum presbyterali clarissime ostendit; sinquit) prim in vertice, ct postea in Ironte
homo ch ismoe regatur, mon tamen iteratur sacramentum; quia, Ni se
perius diximus, propter aliud, ct aliud sit ; scut 2 baptis ivi minime it ratur, etiamsi multoties post baptismum aquu baptismalibis assergam r. Nempe idem tribui vult ad rιnutu sui dixit)augmentum. Priorem vii-ctionem baptismo comparat, visi .earum altera sacramentum verum sit ; priorem id esse necesse sit. Sequitur ex eodem saeculo Honorius Augustodunensis, quem anno Domini tisci floruisse serunt. Is in eo opere, quod Gemmam animae inscripsit, docet quidem cum veteribus chrisma ex lege exordium sumpsise , qua Dominα Mo si hoc ex puris imo oleo ct balsamo componere praecipit ; item fideles hoc oleo tantum reges o sacerdotes ungi; christitaterempta Deo dedicari, ct hoc in frontibus regno erus assignam, capro loco obiter obseruandum .est istum vitistionem ex oleo simplici ad regni de sacerdotii dignitatem referre; quod& iplaetisque veteribus&abomnibus recentioribus alienum est. Sed & bast tismi ritus tradens, Γνρd in captu inquit cam chrismate linitur, per hoc Chri Io .an a Ze-
sponsata communicatur. Deinde mitra icapiti eius imponitur, Nese alba induitrer, quia in regnum ct sacerdotiam asumitur. Per mi ram, corona
regni ; per albam sacerdotalu dignitas exprimitur, quia vid licet Christi re gis o sacerdotis membrum licitur Hie iste ad mittam & albam ea trans fert, quae veteres chrismati tribuebant, chrismati vero ipse quod a multa vaetustiorum audiuimus hoc tribuit, ut anima Cluisto despon-
434쪽
sata communicetur. Vnde liquet, quam licenter veteres in horum rituum mystieis significationi nus luserint. Duas vero eliri sinationes
ex serie distinguit, inquit) baptizati chrisentiae liniuntur ; semel anethura in baptismo, ct in capite ; secunda ab episcopo in confirmatione stinistente. Hoc ideo, quia bis Spiritus Sanctus datur Ecclesia Pheinet in terra, secundo in caris. Per presbyteri unctionem anima Christo desponsentur per e siqpi confirmarionem regna Christi dotantur. Haee quidem istius scita aricum veterum placitis congruant , non disputo. ab hodierna quidem Latinorum Theologia aliena elle manifestum est. Sed neque illud o mittendum est, quod idem auctor scribit, Hanc sinquit confirmari nem fecerunt olim Apostoli per manus tantum impastionem ; itarum pG feri, eis tamen tradentibus, ter chrismatu consecratisnem. Primb hie habet Aurelius, quod tam Cepe, tamque improbe sibi ex veteribus probari a Sirmondo postulat, confirmationem sela manus impositione factam, & quidem ab ipsis Apostolis. Secundd, Hie quoque es rissime euertitur Bellarmini de manus impositionis, de chrismationis mloquuntur) identitate semnium, quas Honorius a se inuicem eii dentis lime disternit. Tereid hie etiam innuitur, quod mox Hugo liquidius docebit, iis temporibus nullam in episcopali confirmatione manus impositionem, sed solam chrismationem adhibitam sitisse. Ho notius enim simpliciter est per chrismatu consecrationem coormare irastolorum posteros. Quod vero iste nobis narrat Apostolos aliter eoim firmasse ipsos, aliter dricipulos confirmare docuit te, quaerat, quibus id rettadeat. Nos, qui scimus Apostolos candidos, sincerosque misse, eaque, non alia, vel secisse, vel aliis saetenda tradidis te, quam quae a Domino suo aceeperant, & suos discipulos perpetuo hortatos esse, ut se imitarentur ; absit, ut cum isto mniemus, vel non chrismasse i-rses. si quidem alios chrismare docuerunt, vel alios instituisse , ut alia ter, quam per mavus tantum impositionem con marent, si quidem ipsi ita, quod iste ait, confirmarunt. Sed quid Honorium in naee abstitia, impegerit, clarum est. Negare non sustinuit, quod intelligebat exseripturis liquere Apostolos manum quibusdam imposuisse; clitisin tememinem inunxisse. Itaque cum & chrisma suum, quod nisi ab M
postolis traditum valere non poste norat, retinere omnibus modis vellet, coactus est eo deuenire, ut quod absurdissimum atque ineptissimum est, diceret Apostolos praeter suum ipserum morem ae ritum,
chrismationem, quam ipsi nunquam factitabant, discipulis suis factitandam tradidisse. Denique & hoc ex illo scriptore discimus , quod cum veteres baptietatis chrisma, statim si fieri podet ab Episcopo dari vellent, huius tempore mos erat id in octauum a baptismo. diem differri. an octava die post baptismum scilicet acceptum in
435쪽
hoc perseptiformem viritum ad regnum Dei consimantur. Vnctis confrvi mnu es nuptialu visu. mam unimonem iterum per Oct. dies in alju seri uiri in octava die uuant; quod quidam in tertia die agendum putant. At que hie primus fuit auulli a baptismalibus i libus chris natis gradus. Longius deinde proces lum; institumnuluevi paruuli nonnisi aliquot post acceptum baptismum annis ab episcopo chrismarentur, quae mutatio maximum mihi videtur momentum eo attulis te. ut confirmati nis a baptisino distinctum, seorsimque&per se iistivis sacramentumesia existimaretur. Rai pertus Abbas' hiensis vir eorumdem temporum utpote A. D. etia . denatus nihil sese habet singulare, vel a veteribus diuersum;
Postquam inquit per se ipsum peniens Christis Dei Fili a De. Patre, cae- ἐζ elestio νοδ unguen ὀ es delibarus,iam non soli Ponti ei ct Reges, sed θ sibi riai.
Omnu Ecclesia, octione chrismatu per impassionem manuam onsecratur.
Tum subiicit id ad los pertinere Epic pos ; sed Sylvestri decreto, sis etiam 4 resbyteris attributum esse. Legitur aurem sinquit in gestud ni calibus quod DiuesterPapa consιtuit, ut baptizatum tinat presbyter e , chrismare, leuatum de aqua propter occasones transtin mortu; ne propter Di capi, & dissicultatem eum cons uendi sine manus impositione baptizati migrent. Haec ille, eademque habet Hugo de A i , Vustore. Quod Qerque aiunt id institutum, ne sine manus impositione pari. v. e. t. baptizati migrent; non significat squod ridi eule cauillatur Aurelius)aliquam inesse an verticis unctione manus impositionem, vel non sine ea mori, qui vertice solo sarisnatus moritur; tantum ostendunt, quae luestrum causa impulerit, ut presbyteris ebri si recocederet, quod nimirum contingere polle intelligebat, ut multi sine episcopali manus impositione,adeoque &sine chrismate morerentur; quod quibus manus non imponebant episcopi, eos neque ebri Alabant, ut notum est Itaque nequis sine chrismate moreretur, decretum a Sylvestro sutile.
vi non ij tantum, quibus ius erat manum baptizatis imponete sid est episcopi sed etiam presbyteri chrisnarent baptizatos. unde certum est& Rupertum & Hugonem putasse eandem esse utramque christi tionem. Ruperti quidem locum quisquis diligenter expenderit, facile animaduertet istum id ipsem tensisse quod aduersiis Aurelium defendit Sirmondus; nempe ad Sylvestrum solos chrismasse Episcopos, , luestro primum institutum, ut ipsi quoque presbyteri cntisma b inciatis mini Marent; clitisina inquam idem cum episeopali, eademq; vi atque Mesentia praeditum , quod Beda disertE olim, ut diximus. docuerat. CertE nullum Rupertus inter utriusque usim, ac significationem discrimen obseruat. Tantum in genere monet chrisma viri iis Sancti Inum esse, eiusque virtutem continere: quo modo scilicet si-inum rem significatam cotinere dicitur , symbolice nemrede anal
436쪽
eE , maod ea in se eabibeat, quibus rei signifieatae virtus exprimitti atque ob oculos ponitur. Meminit & hic Rupertus ablationis pedim Nd '' R, sed uae non neo ,hytis, sed subditis ab Episcopo ministretur; seria ''' quihi a maioris h. bdomadae, imit autem Sabbato sancto. Vnde coimstit hane ab ea diuersim est. de qua dociteritne & Pseudo Ambrosius & Pi cudo Augiti stimis. Caeterii maii iste, dum ait ricti am rectione chris iam id intelligat, quod vult
Aurelitis viri moliem unum , eundemque achiam fiasse cum ea manusi impositione, qium memorat; nolim equi clam quicquam in alteranit., de saer. pariem statuere, vel de eo eum quoquam contendere. Nam Hugo dei it 7 - Victore, oueni pellarminus confert in ania. Dominiit . id a pluin habet,docens chrismationem eo manus impositionem die posse ciuod
manu fiat, quod quam si absurdum pluribus supra neque semel a uersus Milarminum & Aurelium ostendimus. Sed eo consegere eo elus es Hugo, quod nulla eius tempore in conserenaa confirmatione. seret mani impossit:o. Itaque hine lieet ar umentati proxrmis ante duodecimi seculi initia temporibus desiisse illam in veterum noniculi chrismatione lolennem manus impositionem. Certξ nihil, quod equidem sciam, in auctoribus Hugone vetustioribus occurrit , unae
colligi possi eam ipsorum Oculo iam desiisse. Hie autem Hugo in
eo cum veteribus consentit, quod presbuterat ' 'noctonem ad re- .giam, Licerdotalemque fidelium in Christo digiti lateat refert; eo dissentit, quod hane ab episeovali chrismatione, velut rem diuertiam, i de olim. . avellit. De priori eadem sere sunt cum Ilione haec eius ver ; Debint. Wh--.hq inquit chrismate riui ur baptizatus scilicet) invertice , N t sat rati. p. ligat se promoticri in Regem, ct sacerdotent, non ministerio quidem, sed c evitare auctitatis. &e. serta Christo vocetur risianis , ct aterni Rego mehares. IIuic sacran to post aquam bapti viri Spiritus Sanctus infun ditur ; ut trenatus ex aquast Spiritu Saucto, imis infusu senditur. Si qllidem spiritur Sanctis inses-trina immer onerem' veni re scit pere taruvi, sed neu simul crem immersione poterat exhiberi eius sacramentam. Haec postrema Hugonis verba diligenter obseruanda sunt, ex quibus duo quaedam diuelmus in hae omni disputatione apprimεvtilaa. Ptiuis rurum, quae iam sunt in baptismo acceptae, synil la interdum posterio adhiberi; tuae scilicet simul cu baptismo exhiberi non potuerunt. Alte
r. Spiritum aliquandb dici infundi pro eo quod es mss m Hrena que ita plane accipienda sitiat, quaecumque apud veter de chrisinate di Spiritu ret id collato occurrunt. Si iritus ille, & ipiritualia omi
ebri male illo significata, non ipsius clarismatis vi conferebantur. Se iam ante unctionem per baptii malis intinctionem erant collata; quo rum symbolum, quod simul cum intinctione exhiberi non pocuisset,
id tacebro id, administrabatur. Et siquid irirituale per chi da cor
437쪽
Da CONFIRMATION 2. LIB. III. 'ferri dicant Patres, id ex hac Huaonis interpretatione ita accipiendum est, ut spiritualia illa dona per chrisma ipsum non proprie tu sui, sed fu i o lendi intelligantur. De confirmatione sid est episco rati v oone proprio seorsim capite posse agit Hago ; ae in baptis: no quidem Spiritana ad revisionem, in hac vero ad robur Dri ait,liuius lue sacrametitum aiblo episcopo ministrari, ab alio traditum , haberi irria m. Sed & hoe peculiare habet Hugo, quod septenarium sacra
mentorum numerum , quem nunc omnis Romana communio de
fendit , primus, quod sciam, definit; Se enisunt inquit principalias crimenta, que in Ecclesia ministrantur. Hane definitionem ,& qui Hiigone haud multo iunior fuisse videtur Sententiarum Magis et Petrus Lombardus tradit,& omnis ex eo Latinorum schola laeuia
CArvet XVII. Arnoldi Bo nasiensis dicta C pria falso a Tra expenduntun Petri LOMarri sententia. Diu utationu de chrismate clusio. A Di, empora pertinet scriptor de cardinalibus Cli sti
operibus Cypriani nomine falso ct impudenter gaudetas; quem nos supra non Cyprianum, sed Arnoldam Bonaevallensem Abbatem minis Domini risi. Jc inuentibus florentem, reuera fuit se diximus. Iste ergo tractatu , sue sermone octavo, qui de unctioiae est, multa de olei apud meres sit l, Mosaico scedere inlacris usi locutus, tandem de Christiano vngendi ritu haec subiicit. Nec tamen cessanti-όα hz, quae ritu antiqua iuρ euerant, cum iam in pu lo Clmisiano ci cum is arideretur damnabitu, ct furi ciat lolatriae impararentur, νη- Eionu in serium religio Christiana coutemsit ; Sed cate u g nerati San Eoram consensu damnasu, non solum in Regibus 9 Sacerdot busi actionis honor permansit, sed hi omnem populam Catholictua usua es huius gratiae plenita . Vt sicut tu a chrismate dictis est, o Fod singularis c ced itia ole unxeris eum Dem ; ita Opinicipes eius quotquot sunt, cρη- sortes ini t m unctioua, .im in nominis, O dicantur a Christ christiani, mi sui Christo doce rectores, O reces erant Deo Pati ianum sic, sciam, Ordinati a Deo sanctimonte suerdotes. Haec ille. Vides, underem repetat; nempe ut Tertu lia; us, es Synodus Hispalensis II. MVa si das ipses ala , veteri, si e Mo a disciplin x. Ac illa qui
438쪽
dem , quae inde colligit, unctionem Christi in Regem, & Sacerdotem. Ecelestis, & veteri ritu figuratam olim Disse. & nune nobis eum in Domino communicari, recta fiant, & coelestibus litteris consentanea. . Qiuod vero unctione externa Christianos in corpore inungi quoque debere exstruit; id inquam & euidentissime absurdum est, & iis ipsis. refellitur, quae Arnoldus hic scribit, Fatetur eni in caetera ritus tui qui, licet longo prioris usu inolita, cessasse. Ergo inquam, Amolde,
de unctio, quam tu eiusdem cum caeteris census esse tradis cessare qumque ipsa viari eum caeteris debuit. Quam enim edere potes huius di-icriminis causam, ut qui Moysi circumcisionem & sacrificia abrogas,
Eius unctionem, cuius eandem elle cum illis rationem negare non potes, retinendam elle decernas ' An hoc vis, quod certe innuis, re nerali isto Sanctorum consensu ct catera damnata, de unctionem retentam 3 Tu vero si hoc vis, largiter erras. Non enim iste nobis Sanctinim generalis consensiis saeramenta vel figit, vel refigit'; Sed una Christi Domini lex, atque institutio; in qua conquiei re, propter quam nihil audere omnes sanctos verum ac necessarium est. Neque ' vero, quod tu nimium prosecto secure scripsisti, caetera illa Mosaica Sanctortim consensu , sed Christi ipsius voluntate, auctoritate, atque mandato abrogata esse se imus, ut ii inter istis veteris disciplinae ruinas una illa tua unctio cateris pellum euntibus seruata sit, non ab alio, quam a Christo i uari potuerit. Ede ergo aliquam Christi vocem, quaeam 3 communi congeneris disciplinae excidio ae lege exceperit.
At nihil habes , quod edas; ideoque pro Christi sententia Sane imnobis consensit in obiicis; callidὰ quidem, sed tamen frustra, falseque. Ergo eum unctionem umbratilis illius, qui apud veterem Israelem obtinuit,' cultus partem suille concedas; qui abrogatum generali Christi citra ullam exceptionem lege cultum illum negare non potes,
omnino re fateri quoque necessse est abrogatam una cii in caeteris M
seidis suis te tuam illam unctionem. Idem etiam conficit Christi nostri, quod tu his inseris, exempli, m. Cum enim Christum eo chricinatevnctu in omnes sciamus, non quod peregrinae de Iudaea, vel de Indiis arbores sit dant, ireque quod ex vernacula olea extundimus, ted quod coelitus missum mystica columba detulit; hoc est Spiritu Sancto ; quae ista quaeso est praepostera subtilitas ex Christi unctione, in qua nullum oleum fuit , solus Spiritus fuit, argumentari, ut Christi& nomen Sc dignitatem sertiamur , nobis oleo neleio quo frontem neces lario signandam 3 'Ego vero longe sortius hine concludo ad id nullo nobis oleo frontem, Spiritu solam animam este inungendam. Nam Christus ut aquae bapti linum, quem nobis instititit; ipse initiare ae dedicare dignatus est; ita pro cto & balsamum. &olivum,
si quo nos inungi vosuisset, ipse prior iuscipere dedignatus non esset. . Mae
439쪽
Sed qui nullum nobis olivum, nullum sellamum commendesiit, Spiritum nobis in baptismo, quo animos virgamus , haudquaquam defluorum, sui ipse baptisini exemplo ilicii lentissime confirmauit. Cm btera , quae de chrismate sito praedicat Arnoldus, obiicit Bellarminus, nos in homine duodecimi saeculi nihil miramur. I mdudum enim receptum erat , ut miscro quod Arnoldiis ait in Eo balsamo, regia o p. cerdotam gloriae exprimerent unitatem, quι- dignitatibus initiandu diui nitus est unctio restituta; sit, veteri solicet testamento. Quo per tinent, quaei, auld post subiicit; haec medendu corporibinestructio instituta; ibi d. quia sum catu et emtu iam non propria natura praebet isse tum, sed ri rin diuina petentim operatur; sed adest veritas gno ct Spiritus sacramenta. Significat non es le inane chri sinatis signum, sed Spiritum vi sua id infidelium animis agere atque designare, quod ostendit d pingit symbolum. Sed a baptismo esse, non proprie a chrismate illud Spiritus donum, veteres quidem credebant. Viderit Arnoldus, quid senserio; . cuius aeuo iam coepisse in veri nominis sacramentum paulatim dedolari, atque estigiari veteris unctionis ritum non nego. Sed illa tamen eius verba, quae Bellarminus ad situm chrisma rapit, ego de mystica siue spiritali unctione interpretor; & loeus id poscit. Verba sunt, in iis. p. htiiu, rectionis beneficio o sapientia nobu, ct integet in diuinitus datur, conmiliti orsolitudo cautus iliabitur,sientia ct picti, ct timor instrationi supernu infunditur, vide praecedentia; intestiges unctionem huleelle excessentiam sacerdotalis o regiae dignitatis in C hristo quidem omnia con- . .
rixentciu; :n nobis vero omnes vitae tum actiones, tum contemplari
nes regentem rc munientem. Significat ergo quicquid nobis coelestis Spiritus infunditur, id ab illius olei excellentia profluere, quo Christus in Regem & sacerdotem inunctus est; id estat, illius Spiritus pi nitudine, qua a Patre sine menstra donatus est. Petri. Lombardi , qui & ipse duode imo hoc saeculo stori titi, . eadem suit quae Hugonis de S. Victore, de hoc capite doctrina. bus vero disputationibus decimo tertio deinceps saeculo, de sequen- . tibus ab hominibus Seholasticis totum hoe chrismalis Confirmati nis negotium agitatum, quibusque definitionibus a Florentina primum Synodo anni Domini i 39. tum de patrum nostrorum m moria ad ridentina constitutum fuerit, initio huius operis exsecuti, sumus, quibus hoc unum nunc adiiciendum videtur, ipsis illis temporibus quibus Latinorum de hoe ritu dogma definiri atque inualmicere coepit,non defuisse inter ipses incidentis Christianos, qui errori obsisterent. Valdensim enim ut ij vulgo vorari se lent) anno dum decimi celli ut Romani scit plores tradunt sexagesimo, exortos, tex Reinero ' constat Sacravienta n coormaliena nominatim inter rati.
ura, ua quibus putabant a Romanis peccari, reproba e , mirantes
440쪽
etiam cur solis episcopu consermare tueat Pili elidorfios pariter tota explosiue eos chrismatu, ct olei rectiones, dicentes lavi res taliter consecrati nihil omnino lingulari sanctitatis ex ido perba percipere. Sed haec etiam clarius ex ' quibusdam eorum libris , quos Paulus Perrinus nuctus excerpsit , atque ex parte publicauit, ii uelligi post unci ac comi r bari. Vnus erat almanacti siue Calendari, spiritualis nomen praeferens veteri Proti inciae nostrae idiomate scriptus, in quo illi negant plo ieste quam duo caelamenta;irnum aqua altera alimenti, siue panis, orint, hoc est, ut quiuis videt, baptismu,5 Eucharistiam. Profert Perri nus & aliud eorum de Aivi christo opusculum, anno Domini in svi ipse eo dex praeserebat eadem lingua scriptum I in cuius capi quarto illi diserte negant confirmationis sacramentum ictum haberem scriptura fundament9m, ibidemque executi quo ritu,quibusque verbis id apud Latinos peragatur , Hoc inquiunc sacramentum consim .itimis vocant, quod neque a crapido , neque ab eius apostolis institutum , sue oris natum fuisse reperitur. C sus enim, qai totius Eccle a exemplar est, neqaquam in sua persona hoc modo con a matus fuit, neque huiusmodi ιbrisma, sed aquam meram in suo ba Vi te adhiberi rotait. inare uouriditor luc fac amentum ad sallatim necessaricim. Alia addunt multo etiam in hunc ritum acerbiora. Vicleium, ct eius discipulos, qui Lo lardi volgo dicebantur, circa annum Domini 3 o. eadem in Anglia de hoe Latinorum ex chrismate sacramento sensisse , ac docuisse patet ex Valdensi, qui contra eos ingens opus seripsit, in quo aliquot Vis de hoc argumento sententias oppugnat. Sed&iaeculo sinuenti id est decimo quinto Taboritas in Bonemi a paria quoque secutos locu piptis limus testis est Ioannes Lulavvita in libro , quo eorum consevionem anno Domini a 3 i. aduersus Rohenaanam , schisina ab iis molientem , docte profecto ae erudite pro eorum temporum vati in re defendit. In eo Enim opusciato disertissime negat chrismationis
eonfirmationem, Christo vel Apostolis suisse institutam; idque t
senisisse astirmat, non modo Vieleiam , quem Doctorem Eviat elictim vocat, sed etiam quosdam ex ipsis Latinis ; quod ex Thoma;& Petro de Taranio firmat. Tum allatas in contrariam partem a R 4 enaana Frobationes soluit in alia operis parte, in qua iterum Viclesi alictoritate& testimoniis utitur. Quam recta vero suerit Valdensilii Q. & Vbcleli, &Taboritarum in hac parte doctrina, satis superque docent ea, qu.e luperius disputauimus; ex quibus nunc quidem constare arbitror Confirmationis Latin ae Sacramentum, neque a Christo institutui neque ab Apostolis traditum, neque ab ulla Ecclesiae Christi aliae parte
agnitum, aut usurpatum, si unam eam exceperis, quae urbi coepit po
paret; sero post decuria decem priora Christianisini saecula in reli-