장음표시 사용
451쪽
risfortiter sustitieudos Diabuli insultis, pums tum nrumme imp Πar. Tum secundario huic unctioni illud quoque tribuunt , ut deleat in attrito peccata, cluae iam per alia sacramenta deleri non possviit : prina que adeo peccato remisso restantes, sed aliquM tantum , non autem ves , quia sic vix aris inuniti irent in purgatoriam , ae denique ut conferat sentiatem corporis , non absolute re semper se l. interdum , ct sub conditicine. Haee aduersarioriam est de alipti eo illo suo mysterio doctrina , varia ae multiplex, ut quiuis videt , densitque spinis ita undique obsita, ct implicata , ut vix reperias inret litorum ii ter se pugnantium mucrones, atque aculeos, ubi pedem tuid figere queas. Sacrameimam quidem omnes iactant, sed huiuimodi, cuius quis sit propriξ finis, usus, et sectos, quae forma , quae caeterae par tes , nondum constitutum habent. Illud laudo , . quod postquam multἰim, diuque inter te. inflixerunt, seque linguli in omnes partes versarunt , postremo paene omnes disertξ confitentiir hoe quidquid est minime ei se necessoriumrga vel medij vel praeceptivi l - 4 r. L. quuntur necessitate, Item inullo nos praecepto diuino vel humano ad id ub. ii p. q. io. eblistari, non esse id ad salute u necessarimn , Neque eius lectum hiatus iii ό, ' tino i et te, ut vel sine eo salutem consequi, vel eum ipsum qualiscuim T. 4 q. m. que iit, non aliunde comparare possimus. Nos, qui rem ipsam n gamus, nihil necesse est in illorum expendendis controuersiis, sin gulorumque opinionibus excutiendis immorari. Itaque mitra inutili hoe labore, nune quod necundo loco' di vitandum sui cepimus, Videamus, . an ex diuinis litteris probari possit xuictionem illis quam tueritur extremam vel ab ipso. Domino vel certὰ ab eius apostolis Ecclesiae fuisse traditam, aut institutam.
III. Aduersaris ni inter sie pugnae de duobus Novi Te menti locu, i, quibus mentios t unctioris ex oleo Marci 6. Iacobi
. s. I - is. quorum alij neutrum , alij utrumque, alij alterum tantum ad suam unctionem pertinere contendunt. Tride linorum ab sexda in hoc argumento versutia. ADuersarii mon sunt in probando, quὶm in constituendo cideliniendo dogmate magis concordes.Chin enim duo omni no sint noui Testamenti loca,tuquibus uncuonis aegrotis administratae fit mentio, alij neutrum, alii utrumque, alii denique alterum tantiunde suo mysterio intelligendum putant.. Prior loco extat 'pud Mar B cum
452쪽
to D g EXTREMA UNCTION neum qui de apostolis , Christo Domino missis haee habet.
Et exeuntes praedicabor, ut paenitentiam agerent O dammia 1multa Miciebant, is ungebant oleo multos Uras, o sanabavit. Alter locus est apud Iacobum : Iormatur quis in vo ' Inducat presbyteros L clesiae. ct M ent super evm, ungentes eum oleo in nmune Domini, ct ori
tio seri salaabit infirmum, ct alleviabit eum Dominin , o si in peccatis
fit, remitrenor ei. Neutrum horum locorum ad suorum vnctionem
pertinere diserte eonfitetur Caietanus Cardinalis apud istos celeber timus. Ae primo quidem in Marci verba haee habes. Haec recti inquit, non si crinentalis intelligitur squalis est unctio extrema, qua utitur Ecclesia, sed initium quoddam , & moxis Apparer inquit,
quod oleo utebantur Apolloti ad sanandrem non ad sic Mentam mini pendum. Tum Iacobi ex professo itidem enarrans, Nec ex verbiss inquit nec ex essectu verba haec loquuntur de suramentali sectione extrema rectionis, sed magis de unctiste , quam instituit Dominus Iesus in Euangelio a discipulis exercendam in aegrotis. Textus enim non dicit. Infirmatur quis' ad mortem ' sed absolute Infirmatur qua' Et m dicit infrmi alleuiationem, ct de remissione peccaurum nonnisi conditionaliter loquitur cκm extrema unctio ηοimisi γορὰ articiesum mortis detur, o directe. ut erus forma s at tendit ad rem: nem peccatorum. Praeter hoc quod Iacobus ad unum aegrum multos presbyteros,rum orantes, tum ungentes, mandat vocari, quod ab extremae uncturus
uti alienum est. Haec ille , quae Anibrosium Catharinum iis pupugerunt ut is nulla habita aut Cardinalitiae purpurae, aut summae, qua Caietanus ubique pollet, eruditionis az formae ratione, in viarum inuolet non aliter exclamans , quam si de sua ecclesia ac tam sit. Ait futilia elle Caietani argumenta, Ait eum fundatis simam Eoclesia o Sanctorum doctrinam euertere, sed nihil inde lucrari, quam pro gloria, quam forte appetit ex nouitatibm, infamiam ct coissu an . Denique hane suam in virum inter suos summum, ad haec de Ponfinde Romano optimε meritum, intemperiem se excusat, vi dicat se cogi interdum libero Zelo pro veritate con denter loqui. Sed lieet ille plurimum se iactet numqv. Mn tamen essiciet ut non priCaietano pumilio sit. Viderint, quorum interest, Nobis satis est,
hane ab addictissimo Romani Episcopi seruo, insensissimoque Lutheri hoste, aduersiis quem etiam legatus ab illa sede in Germaniam missiis eis, vi veritatis extortam liberam consessionem c Nam si hune aduertiri j audiunt, nullam nobis de fictitio, hoesuo fieramento litem , ex diuinis quidem litteris movebunt: ex quibus quae duo lain hoe argumento ab istis afferuntur loea, ille ingenue fatetur, diaeriter des iidit ab hae cauila penitus este aliena. . Quod vero Am
brosius eius rationis Eleuat , Dilesque, vorat , id quo iure iaci t
453쪽
mox expendemus. Sed ex adueriatiis inulti sunt . qui viri imque illum, hoe est & Mares & Iaeobi locum , ad suam unctionem pertinere contendunt , ut hic ipse verbi gratia , Caietan mastix Ambrosius, de Alphoni is a Castro , &Lindanus, &Eelaus,&Clingitis, & Horantius, & alij, quos recensere nihil ne te est,
ut eos mittam, qui ante exortas nouras cum Romanis controuer
sias nati poene omnes eandem esse putarunt utriusque loci rationenti: Ex recentioribus autem illis nemo has partes maiori eum animi 1 contentione tutatus est, quam Maldonatus, qui & in controuersus ex viroque loco pro suo aliptico mysterio fit se argumentatur, ' dein commentariis ad Mareum . impotenter more suo in eos ex bis Otholieis bacchatur , qui Marei locum alid pertinere iudieant. Hoc lata, inquit, agendum non solum contra Haereticos, qui peririnaciter inmotant hic non Ue sermonem de sacramento extreme Ultionis, sed etiam contra quosdam Catholicos, qui pene i eiu videntur δε-cere, quos tamen magna ex parte ατα novas nondum experta hereses ericusat. Quid autem iam attinebat, vigente tam Lucteranarum reo Caluinia Nwm haeresi quosdam auctores dicere, scriptisque ma dare oleum istud ab Apsolis non tanquam sacramentum ad sanandos animas , sed tanquam medicamentum ad curanda corpora adbibitum fusse Neque hic de sacramento , quo nunc catholica nitur Ecclesia, emtrema unctionis agi Z Quod idem Lucterani o Caluiniani docent. At non negamin sisqxiunt) nos esse sacramentum. Vbi ergo sacramentumes, si hic non est ' aut cur hic non , si alibi es t enimuera qui hic tisacramento extremae rectionis agi negat, ad tollendam omnino hoc
sacramentum , aut maligne si hareticis, aut imprudenter se catholicis est, gradum facis. Haee ille: S in nos, ut selec intumesiosissimKoc in tuos, non tantum immodeste, sed etiam mendaeiter, ae imeophanties, dum eos fingit de hoe oleo ita existimasse quasi media ementum suerit ab Apostolis, velut medicis ad curandos morbos aegrotis adhibitum, serioqiae in inuentibus contra hoc opinionis monstrum multis disputat: quod vix puto ulli umquam serio in mentem venisse, Him clarum sit morbos ab Apostolis, non natur, ii olei. aut alterius medicamenti vi, sed diuino, planeque mirabili Christi dono sinatos fuisse. Neque aliter ea de re sentiunt quotquot vidi ex aduersiriis , qui Mares locum ad suam vinctionem pertinere negant: ut mera sit haee Maldonati in eos calumnia: qui videlicet ira &eausae studio de more excaecatus, & animi impotentia atque ita , . , α impulsis, sitis istud de medicamenta figmentum' tribuere non dubitauit. Sed quantumuis ille hane Euangeli ei loci de alia, quam desia unctione interpretationem exagitet, catholia
tabe hominibus indignam putet, non desint tamen ex illo, quem
454쪽
71 . Det EXTREMA UNC Trouhipse pro Catholi eo habet, grege plurimi quidem mami Malti
aonatoque aut pares, aut etiam superiores, qui cum constantet tuentur ν neque rabidi illitis scriptoris clamoribus, quA miniis in sententia perlesierent, hactenus deterreri potueriint Bella inus,& Iesulta , quoius iit Maldonatus, & Cardinalis, quod ille lion sitit, in eo ordine est, diserte u iis sacramentalem sibin unctionem ab Apostolis apud Mareum administratam, idque multis rationibus pro baias, Ruardum, ' de Iansenium & Dominicum a Soto idem sin sisse, & ipse testatur & verum est. Ac ne Loioliti eum ingenium in eo desideres, candide,profitetur h. inc se mirammi e. etiam nomine P rurem esse quod vide u Loherum, litiuum O Xemnitium esse in privire illa optiuone, existimareque eandem esse uni rem Marci G ta Iaco iquint.. Mirum quod tam potens ratio Maldonatum ab ea dententia non dimouerit. Idem etini Bellarmino sentit, aenise disputat Gre gorius Valenti is , multisque rationibus probat , quod ad modum& ei sociam de significationem, non eandem, sed longi dimerso esse unctionem de qua liaco in , ea de qua Marcus, hane enim sacramentalem proprie loquendo minimc futile. Sic etiam, Egidius C nini ex eodem lesbitarum Adalitio, Credo, inquit, verivi e se uncti nem illam qua utebantur dimpuli Marcise i , non fui se sacratuentalem. Martinus Beeanus, ipse quoque unus de istis Iesii sociis , credo, iis Maldonatum haberet iratum, probabile elle dixit. Marcum loqui de xnctione secramentuli, Idem tamen ut Peli arminum puto , plac ret, ieri sit mox, ae defendit probabilius esse unctionem illam de qua Marcus non fui se sacramentalem. Non est dubitandum quin Elii idem quoque lenius fuexit, seri mis Christum hoc sacro emum Marci sexto secundum opum, o iuchoationem quandam in siluisse, quae nunquam iste ita dixisset, si putat let reipsa sacranaei talem suill coiri, memoratam a Mareo unctionem. Atque luite ipsi quae tantopere Maldonato displicuit . istorum sententi. e apertὸ meiat Patrum Timdentinorum verba, qui aiunt iiiii in illus extremae unctionis sacri mentum a ctari a Domi vo vos o apod Marcum quiriny Usinuat , per Iacobum vitiem spe olum, ac Do vivi stat m, delibus cmimen rum, ac promulgatum. Quo loco i ta videtur praetermittenda ratio, quae Tridentinos impulit, ut suum hoc decretum ita conciperent verbis in speciem absurdis, neque vel rerum i piarum ingenio vel institutae orationis contextui satis conuenientibus. Eam autem ita
exponit, qui illius Synodi historia Italica lingua eomposuit,vir,quod ex hoe eius opere apparet doctissimus atque sapientissimus, Ne quu
vero , inquit, miretur, cur in primo doctrin capite ita loquantur Pa
tres, ut dicant hoc sacramentum , a Christo Domino nostro apud Furcum quidem insingatum, per lacobum autem Apostolum , Domitis
455쪽
Dianini fratrem fidelibus commendatum ac promulgatum, cum iure a Wallanis series, anime entiam ct c sequemium ratio poli Liret . ut institutum a Christo apud Marcum, non autem: duntaxat
insinuatum duceretur, sciendum eis primam quidem ira ptum fuisse sed
cum unus ex Theologis Patres monuisset, a stolas, quo tempore in rincioleo unxisse a Marco narrantur, nondum fuisse scerdotes ordinatos, quia Ru recte, lascilicet Roman i in vitima demam carna coss.ltum a Ciminiacet Sacerdoti, ordinem V sum est abs rom ct aratione alienum , simu semelque ct ministratam ab iis tali tempore unctionem sacramentam affrmare, ct hanc ipsam rectionem negare ab alio quam a sacerdotibus, ministrari posse. Ac laines nonnulli, qui Apostolicam illam rititionem pro sacramento habebant, ct a Christa tum institutam censebant, ad hoc res' onderent Chrijsum Ap iolas eo imo quod uni Onem illum mini-srare iussit, sacerdotes quod ad hunc solum actum pertinet, consiluisse. non secus ae si Papa simplicem pre bterum Chrismatis sacramentum aimin; bare iuberet, eum quod ad hunc quidem actum pertinet, Episcopam constitueret, tamen nivis periculosum visum est id absolute virmare. Lofactum est, ut pro eo quod initio scriptum erat institutum fui se hoc formmentum , Immutato vocabula postea scriptum fuerit id insinuauim.
Quam autem apposte hoc loco vocabulum insinuati im adhibuerint, qui ι que id hac in re ignificare vere valeat, facile iudicabit qui quis intellex nt, quid sit in sinuare, idque accurate retulerit Oad ea, quae tam Ap
'li fecisse apud Marcum narrantur, O ad ea quae Iacobus in epsola . sua praecipit, ct cum iis denique compararit, quae fant ab illa 'nodo hac de re definita. Atque haec ille hactenus. Ixm ex superioribus liquet,
quam fluxa &incerta sit omnis hae aduersiariorii in ratio, qui ea adprobandum situm dogma asserunt quae non certa, non euidentia, noli ipsis quibus eum agunt aduersariis, agnita ac confesta, sed adeo obleura de dubia sunt ut ne apud ipsi squidem, qui ea asserunt, constent. Duo enim illa sipturae loca, ex quibus alipticum suum insesterium constituunt ex ipsis pars eo pertinere omnino negant , ut Caietanus, pars variis diuersisque interpretationibus vexant de eo rum sensit inter se digladiantes, ut caeteri. Quis non videt ex robus aded incertis, ac dubiis nihil certi fieri ae concludi posse 'Monendosque istos, ut priusquam nobis suum dogma probare aggrediantur, ii P primum inter se consentiant Marci verba urget Maldonatus, dc nisi ibi sit suum dogma, alibi esse negat .Ibi elle nuant non modo Caietanus, sed & Bellarminus, & multi alij, Ergo si vera hi dicunt, Meque apud Iacobum ex Maldonato est, quod ultro concedit Cai
onus. Vbi es, inquit Mardonatus s hic 'pud Marcum in v n es' Non
esse autem apud Marcum, Bellarminus & caeteri consentiunt. Ergone apud Iacobum quidem esse, tauri certe ex Maldonato debenta
456쪽
Ipsa illa istorum tam vehemens inter se piigna ae eoncertatio fit . tur nihil seripturas liquido de hoe ipsorum dogmate do re, vesdefinire. Αe ipse quidem seripturarum voces clarae sunt; neque quidquam habent obscuri, aut dubi j. Refert Mareus Apostolos oleo aegrotos complures inunxisse ct sanas . Praecipit Iacobus, s quu
rotat presbyteros super eum orare, de olio in nomine Domini rigere; polliceturque fore, ut oratis filo aegratum seruet , dc peccata, si qua sint, remittantur ei. Quid clarius aut simplicius diei politici unde ergo est omnis haee istorum in re tam aperta distensio, aestii tio ae pugna Nimirum ab uno causae studio est: quod eum in locis leui rerum similitudine decepti, dogma illud alipticum rei mrire omninb velint quod tamen nusquam re veta in iis est in e
guntur, ut quod supiunt, teneant, scripturae vim inferre, & quae in ea dogmati suo aduersantur tollere ac exterere. Inde est, quod alius aliter sentit; quod non 0mnibus eadem vel comm da vel incommoda videantur. Caietani quidem laudanda magia nimitas quem ne caussae quidem tametsi carissimae, studium siepe uertere potuit, ut non confiteretur quod res est 1i nullam esse in duobus illis locis Romanam unctionem. Ceterorum ideo magnae, ae turpes pugnae, quod apertae huic, quam Cat anus eonfitetur verit ii, repugnare &aduersari maluerunt. Sed quamquam contumaxillis in verum animus fuit, noti potuerant tamen a se impetrare ut id totum planE , penitusque repudiarent. Partem quisque eius aliquam tenuit: partem dimisit. Verum est, quod defendunt Maldonatus, de alij cum eo sentientes, eandem elle utramque
tum Marco, tum Iacobo memoratam viretionem. Verum qu
que est, quod Bellatininus, & plures alii tuentur, qiti a Macepcommemorata est unctio, eam non est e sacramentum extremae
ut vocand unctionis. Si vel hoe Maldonatus, vel illud Bella
minus admitterent, utramque veri partem haberent. Sed qbstitit dogmatis alipti ei studium, quod ut retinerent, coacti sint aliquam eius veri partem cum quo toto id consistere non potest, dimitere. Itaque hane quam tillarminus omnino retinendum putauit, respuit Maldonatus nimirum Marci unctionem non elle etieremam Romanorum unctionem)vicissim eam partem abiecit Bel
tarminus, quam Maldonatus dimitti non posse iudicauit nimirum eandem et se Sc Marci & Iacobi unctionem) Nos quibus liber est a cauce midio animus, quod quisque istorum seorum habet, amis
rabimur , atque ira verum , quod isti in partes discerpserunt, re-idintegrabimus. Ac eum Maldonato quidem primum de ante omnia constituemus eandem esse de Marci , dc Iacobi unctionem.
Tum cum bella uio assummus quae apud Mariaita extat unctio
457쪽
earn minimὶ esse id exuema . ut vocant , unctionis secramentum, quod hodie celebrat Papae Romani communio. Vnde postremo cum Oietano concludemus, neque ad id faciamentum pertinere eam v ctionem quae a Iacobo commemorata est. Sed ut constet qu imitae omnia vera sint, cpiamque mastra isti vel in Mareo, vel in Iae bo suum illud mysterium quaerant, Uin virtus me scriptotis loca seorsim expendamus-
CArvet IV. Misatur lacus Marc. 6. 13. 3luitur argumentum pud hinc Mald natus pro extrema viati ne petitia
A C Marci quidem simillieissima narratio est, reserentis mir eula a Christi Apostolis in prima illa missione edita, quorum
o genera commemorat: prius quod ramonia mulo eluerem. ait rum quod mulus aegros otio ungeroi ct sanarent. Nimirum Christus, diam eos mitteret, hane iis potestatem a derat, ut obseruarat diserte Marcus: & Matthaeus suo more sussis, ac explicatius rem eandem vite. r. Menarrans, Dedit, inquit, ita potestatem stirituum Immundorum , Heli inmiti
ibcerent eos, ct curarent omnem languorem cremnem infirmitatem. Mox
Christum Inducit dum eos dimittit ita praecipientem, In mos cῶιυμ te, mortuos suscitate, leprosus mundate, damones eiicite. Neque aliter Lucas, conuocaris inquit, duodecim discipulis, dedit ita virtutem, O pol statem super omnia Dinonia ct ut languores curarent, o misit idos pro dicare regnum Dei, ct sanare infirmos. Tum euentum missionis subiicit. Egressi autem sinquit circumibant per casessa, Euangelieamus, ct curantes ubique. Planδ, ut Marcus , o exeuntes praedicabant, ut paenitentiam agerent, O daemonia multa eiiciebant, ct regebant oleo multos agros, ct fanabant. Nunc omnia clara de aperta sunt. Mittit Christus ''stolos pradicare regnum Dei o sanare in mas, ut habet Lucas. Iudet eos, quod habet Matthaeus, prae icare dicentes , quia Iudi , L propinquauit regnum caesorum, firmos curare, mortuεs suscitare,e: it uleprosos mundare, damones eiicere Ut quod Matthaeus, Lucas, ct Ma cus pariter obseruant, dat tu potestatem mira illa patransi Illi ex Domini mandato exeunt, praedicant, daemonia eiiciunt, morbos cu rant. & quidem , ut Marcus monet, adhibito aegrotis oleo. Qui , nisi stupet, non videt haee omnia ad illam Apostolorum missionem rarito tertinerer Duo Christus Praeceperat ut diserte docent de Malathaei
458쪽
thaei is &Lucas, ut pressi irent re uiri Dei, atque mira illa sacerent, hoc est daemonia eiicerent, languores curarem &e. Quorum prias fateor omnium Christi ministrorum cum Apostolis commune esse, nimirum regni coelestis praedicationem ; alterum, nimirum miracula edere, extraordinatium, & primorum ministrorum proprium, noli autem omnium omnino Episcoporum de presbyterorum eo mune elle, & res ipsa clamat & aduersarii furentur. Itaque illis: eoi cedo quidem, ut hine concludant presbyterorum, Christi lite mi nistrorum lioe elle munus, ut Euangelirent regnum Dei, e praediceret
paenitentiam, Vt νero aegrotos oleo ungant, ct avent, id quoque omnium
ei se ossietum, profecto non aliter hine conficient, quam si probauerint δρ ministros omnes mitti ad sinandus in imos & 'mnibus princepisse christum, ut infirmos curent, de 'i albus . atque liane a Domino potestatem datam, ut omnem languorem 2 infirmitatem curent. Praeterea si hine liabetur quorumvis preibyterorum esse aegrotos iuungere ct an ire, hine etiam necestario ei scietur, ut cuius iis pref. byteri sit θ damonia eiicerect mortuos suscitare o leprosos mundare. Omnium enim istorum eadem omnino apud diuinos scriptores ratio est Neque Christus suis, ut haec facerent minus aut aliter praecipit, quam viae rotas curarent; Insimos, sinquit apud Matthanim) curate, mortuosse scitate , leprosos mundate, daemones eiicite. Ergo ne isse est Romanos presbyteros aut haec ultima sibi quoque astumere aut certe illud primum de ungendis, sanandisque aegrotis dimittere. Ista e nim ita cohaerent, ae conserta sint, ut nullum horum ab aliis dui
si possit. Unxerunt, inquit aegrotos Apostoli; ergo dc quiuis preti ter
aegrotos ungere potest ac debet. Curarunt, inquam ego, omnem lan morem Apostoli, damonia eiecerunt, mortuos suscitarunt, leprosos mun-
dirunt. Ggo & cuiustiis presbyteri est, omne langorem in re, domonia eiicere, mortuos suscitare, leprosos mundare. Illud obtinere non potes, nisi de hoe concedas. Sin socrespuis, de quidem meritb, non est, quo illud obtinere te posse speres. Vtrumque pariter aut concedendum aut negandum. Negandi vero ratio manifesta e L Nam
Apostolis quidem ista diserte praecepit Christus; Et quo ea ederent, facultatem dedit, ae potestatem; ut apud Euangelistas legimus. Qui bustiis presbyteris eciem Christum praecepisse,& poteLtem res hi iusmodi patrandi dedit te, neque u am legimus neque sane verunt
est. Ergo Apostolis quidem ista sacere licuit; Quibusvis presbyteris
eadem vel patrare, vel audere & tentare ut liceat, nulla ratio eleriesbytero,qua prest yter est, id tantum ex Christi voluntate, & A postolorum totiusque Ecclesiae discipli ira inclimbit, ut Euan Quo baptiret, ct Mnem calicemque sacrum administret. sin tibi id quo- concessunt periculo, ut agrotos sanesi dc mortuos recitates, de
459쪽
& daemonia esidias; primo demincio potestatem esse experimentis eoufirmandam; hoc est aegrotos reapse curandos , mortuos resuscitandos. daemonia eiicienda, leprosses mundandos quorum tu nihil prpstas , nihil adeo 1 Christo huiusmodi in mandatis habes, qui nunquam scilicet eam suis potestatem dat, quae vana sit, & inanis,& effe- Si sito careat. Tum si quid etiam huius generis prςshares, tu id 'peculiari & extraordinario, non autem omnium presbyterorum communi iure, praestites ; nihil adeo Aduersariorum hae in parte causam promoueres, qui id ungendi ius, quod in pres teris, quae- istum volunt, non unius, aut alterius , sed omnium commune, de ordinarium, ut loquuntur, non autem extraordinarium esse seu cunt. A
C A p v T V. Vindicatis nostra Marci expositio a Maldonati obiectiuncul ei que sententia cr rebus ipsis, ex Belia, mini o
esiorum de eodem grege tectimoniis, ac rationibus res litur.
SEdeur, inquis, Christus haec Apostolis concessit, ae preeipit; nobis qui Apostolis sit enimus, negauiti primi, impudens est hae einterrogatio, quasi Domino non liceat quod Vult, facere in sitis, ac Maiiae .u. de suo3 Tum & clara est di seri minis ratio. Nimirum, si is ae miraculis fidem in principio confirmari decuit eadem nunc abunde confirmata, nihil litis amplius egeta Ideo Dominum, quam primis praedirationis ministris dedit miraculorum edendorum potes utem, eandem nobis qui primis successimus dare, nihil necesse sitit. Quid ad lice Maldonatus 3 Ille vero audaei, & ante ipsum inaudito facinore, negat ad morborum curationem pertinuit se illam aegrotis ab Apollo iis adhibitam unctionem, quos disertἡ icti bit Oisum a Diabuisse propter curationem auimi, non propter curationem corporis. Vult una. p ιοι. nimirum illius unctionis praecipuum ae formalem eis: m fuisse recatorum remissionem, non autem corporis ianitatem. Et sene, haec unimo proprie saeramentum fuit, omnino alimqtram adcompus curandum pertinuit; quod omni secramenta , Ut ipse Maldona- ibidemq i. Htus verE obseruauit, per se pertineant ad animum, per accidens ad cor- p u. Itaque ille qui unctionem Apostolicam sacramenuini fuisse vult, dogmati quidem consentanea loquitur, dum eandem ad corapnu curai cm pertinuisse negati Marco vero exserte contradicit,
460쪽
qui ad sanandum corpus pertinutile eo ipso clarissio ὁ signis uiti luod scripsit Apostolos, aegratos complures olea unxisse ct sinasse. odeos satiasse ait, ne ipse qui dein Maldonauis de corporis curatione ii telligendiim esse negat. Quorsum verb illud de viainone promicsum sitit, nisi ut unctos, iciamus, qui sinati sitnt, & eo quidem unctos , ut simarentur 3 Qualiter ubi narrat seriptura, iusis Isaia in ut tollerent inagam desim ct c.itaplasmarent sit per vulnus Ezechiae, Gmiretur ; nemo non intelligit idcirco id factum suille ut Eaeehias eur,
retur, non autem ut peccata ipsi remitterentur. Sie ubi resere Ioan
nes Chrilbim caeci oculis se in ex sputo lutum ill mille; iussic
seque, ut oculos in natatoria Siloe lauaret; eoque ficto caecum v nisse videntemmemo nisi sorat, non perseicit lutum illud non ad rea mittenda caeco peccata, sed ad id quod Cnristus agebat, pertinuisse, nimirum vitii in illi restituet e liabebat in animo, quod & est. terorum de hoe genere, eadem est ratio. Ergo cum Marcus eodem planξ modo narret, aegrotos ab Apostolis olco inunctos, Nauatos fui te, planum est hic a Marco commemoratam istorum unctionem ad si nandos eos fuisse adhibitam: omninoque ista Euangelistae verba, iς ἐθεράπευν, idem valere ac si dixis.set, οῦλειψ α lie vel e αρρω Hθεραπnιν. hoc est, ct aegrotos multos oleo intinctos, vel cum inunxissent,sanarunt, iucmodi locutionum exempla pallim obuia sunt in sacris litteris. Quod si haeeunctio non ad corpus, sed ad animum, ut vult 1Ialdonatus, pertinuit, eam Marcus in priori, non autem in posteriori, quod secit, commatis parte, commemoras let. Duo enim distincia recenset in hoe commate operii in Apostolicorum genera, quorum prius Manimos hominum, pos letius ad corpora resertur. Prius est, quod postoli praedicabant, ripanitentiam agerent, posterius quod daemonia
multa eiicerent. quorum allud ut quiuis videt, ad animos pertinet,
hoc ad corpus. Si ergo ad prius genus propriὰ pertinuisset,
quod unus pertendit Maldonatus, eam Proeul dubio Marcus in Priori quoque ordine commemoraliet hoc modo, Praedicabant, ut paenitentiam agerent, ct olco aegrotos vagebant, quanquam ne sic quidem Maldonatus haberet, quod cupila Nunc cum planὰ aliter Marcus instituerit, & post commemoratam daemonum eiectionem, quae ad corpus pertinet, unctionem aegrotorum continui, subiecerit, planum est eam quoque ad corpus pertinuisse, non autem ad animum,ad quem quae reserebantur Apostolorum opera,non hoc, sed
priori loco recensuit Marcus. Huc acccdit, quod nemo veterum, nemo recentiorum aliter hane Quae apud Mareum extat, rnctionim, intellexit, Omnes enim eam confitentiar ad corporis sinit