장음표시 사용
481쪽
Cossiis sit suam illam rectionem rcfectu huisu corporatu benefici' non tam Ibid. ιramentum es. quippe qua esse. tum' illum non sacramentaliter vera-- quam sacra neut te quiddam, cuiusmodi G altero aqua bened M.
Ergo unctionis istiiri, qua quidem ea sacrameritum est, id est qua ex trema unctio est, sanatio corporis, neque finis L neque effectum est . Tertio. Idem quoque ex eo probatur, quod si eorporis sanatio huius ivnctionis vere unis esset , eam omnes qui legitimε ae digne ungui vor aegroti, certo ac indubitato con cuturi es lent; ut qui digne Baptirantur omnes remissionem peccatorum obtinent, de spiritu Christi sanctificantur, &qui digne Eucharistiam suscipiunt, omnes coelesti alimonia reficiuntur.. Atqui constat etiam eos, qui pie aereligiose hae unctione utuntur, nullum tamen morbi leuamen sentire, ut obseruat Emus; imo ex iis, quos isti inui ni, vix sexcent simum quemque, aut millesimum euadere, vel sanari. Neque u let, quod nonnulli asserunt, id feri, quia faerique fide minus firma hoc ut vocant) sacramentum suscipiunt. Nam ut optime respondet Estius, Etiam infirma stis suscipientis cum bona voluntate conium Muccta suscit, ri essictui sacramentali impedimentum non obiiciatur. De nique id etiam ex iis manifestium est. quae isti de occasione & causis huius suae viae ionis instituendae diisserere silent. Nam qui sebtilis sim eradere philosophatus est Beeanus ita statuit, hoc quidquid est mysterii propriὰ institiuum esse tum ad confarrandum animum hominis in Ghi. rotantis contra discultates illi occurrentes in articulo mortis, tum addi stonendam ct praeparandam animam ad introitum gloriae. Qnibus concinunt illa, quae habet Pellarminus scilicet hoc Vnctionu mberium L diminitus idcirco institutum fuisse, νt eo praesidio in egressu ct tris, 'u ab es. Pac temporali militante Eiccisa, ad aliam sempiternam, iuvemur, lao tempore, in ipso scilicet mortis artieulo Dei auxilio maxime india .gemus. Eademque fuit, ut etiam Bellarminus inirmat, Tridentin rum sciatentia, qui hae sua unctione, infirmum eo subleuari aiunt, ut Tentationibus daemonis calcaneo infriantis thoe est, ut liquet, fidelem insit premis positum praecipue, ae validissime oppugnantis) facilius resistat. Sed & in alia parte longe etiam clarius hane sibi mentem esse testantur Tridentini, ubi de huius ritus institutione, eius
que fine ae caussis ita pratantur; Clementi mus Red. mptor noster, qui Inuis suis quouis tempore , voluit de salutari bru remecm adue vi om- ,na.
ma omnium bestium tela esse prsectum quemadmodum auxilia maxima in μιramentis aliis praepara ii, quibus Christiani conseruare si integros, dum UIUERENT ab omni grauiore stiritin tu ommodo pos 'niata extrema unctionis sacramento FINEM vitae, tanquam' rmis a quo iam praemia muniuit. Nam es aduersarius noser occasiones Ire eniciem Dram qu rat O carta, ut deaorare auimas nostra qno modo
482쪽
modo passi; nurum tamen temptu est, quo vehementim ille omne stasutiae neruos intendat ad perdendos nos penitus, o a Mucia etiam spossit, diuina misericordia deturbandos, quam cum impendere no is extarum vita persticit. Haec illi. Vides , ut caetera quidem sacramenta ad vitam, hoe vero ad vitet finem muniendum inuitutum censeant; viades, ut omnia, non ad vitam vel prorogandam, vel iuuandam , ita ad mortem tuid, de extra Sathanc tela, atque insidias, feliciter obeundam, in hae unctione pertinere decernant. Iam eum his non video qui cohaerere, ae eonlistere possit ille secundarius restituendet sinitatis finis. Nam hominem in extremis positum sanare, quia aliud est, qu m eum de mortis articulo in hane vitam reduceret Atqui unctio, si istis credis, eo instituta. est, ut hominem ex hac vita ad aliam coelestem, ex militante Ecclesii ad sempiternam, ex ag ne denique ad lauream S oriam deducat. Non ergo haee vnctio facta est ad hominem cinandum, nisi sorte rem unam , eandemque eo valere putatu, ut hominem & ex hae vita dimittat, in hae vita retineat ; & in coelum introducat &in terra constituat,
α militia abseluat, de ad militiam obstringat, quq non minus absurda neque minus stulta sunt, quam si unum, idemque iter δc in Orientem, de in Oeeidentem simul, ae semel institutum et se dicere . Itaque isti si dogma tenere, si dogmiti consentanea constitu re velint, necessario confiteri debent eorporis sinationem esse bulpssii sacramenti finem, quod stilicet homini datum est, ut commode moriatur, ut sortiter & alacriter ex hae vita di cedat, calcatoque dracone silpremis insidiante in coelum laetus stibuolet, 'uibuscum non video, quid sit corporis sinationi, commune) eoque si homunem inum tum conualescere contingat, id praeter rei ipsius naturam, ac finem fieri, nulla adeo unctionis istius vi, quae plane alio Pertinebat, calicet ut aegrotus Evita commode ae Christiane dile deret, non ut in vita haereret: elarum est unctionis illius, non m1- is sanitatem quam medicinae mortem, finem ex istorum quidem ypothesi dici posse, ut enim medicina ad aegrotiam in vita retinendum, de , morte eripiendum comparata est, sie Romana unctio, ut quidem isti volunt, ad hominem de vita dimittendum , Se ad momtem commode ae Christiane obeundam ii astituta est. Ut ergo mota
medicinae finis vel primarius, vel secundarius diei nonnisi stultE aeridicule potest, quae scilieet plane contra ad vitam tuendam spectat, ita & unctionis Romanae siquidem vera sent, quae isti de eius caucsis narrant) eorporis sanitas finis, nisi ab Grde de inepte statuin
quit, quae se. ad mortem, non ad vitam iuuandam data et Ae ut aegrotum non medicinae, quae ei adbibita est, sed morbi vi morintingit , sic eunsm non unctio O , quam suscepit, vila virtute
483쪽
Qt racia, sed plane alterius rei ope eonvalescere confitendum est. Ex his igitur conclusum esto Romanorum aliptarum unctionem ad restituendam eo oris valetudinem vel secundario tantum, de condutionale, quod ipsi quamquam absurde, neque ad dogma suum cor lentanee dicunt) vel quod nos ex ipsis eorum dogmate verius es led menstrauimus: nullo plane modo, nullaque ratione pertinere. Vnctionem vero Iacobaeam quod in priori ratiocinationis nosti ae parte pontum erat, ad corporis sanationem vel unice, vel praecipue spectare , clamant ipsa Apostoli verba , Oratis mei sinquit) salvabit imsmum, o alleviabit eum Dominα, Vides, ut iis aegrotis, qui a presbyteris inuncti suerint de fidei oratione Deo commendati, sanitatem a
pollieracii r3 Ergo dubitari non potest quin hie proprius, silerit
adhibitae viretionis finis, unde porro euidentissime consequitur aliam unctionem Iacobaeam , aliam eam , quae ab aduersariis hodie raetitatur, & saeramenti nomine venditatur. Ad hane rationem non uno eodemque modo respondent aduersatij. Catharinus quidem minorem propositionem videtur negare. Ait enim sacramento non repugnare, quod esset tus eiis octionis alleuiatione in rmi describitur , imo huic stiramento id max e conkenire ex Thoma, o
Theologis. Sed quam impudens sit hase istius responso, sitis ex iis,
quae nuperrime diximus, patet, quibus demonstratum est,& ex ipso istorum dogmate ad aegri sanationem minime pertinete alipticum eorum sacramentum, de ex omnium fere Theologorum qui in istis partibus sunt, eonsensa, hae ipserum vnctione , eorpus non per se, neque primario, sed vel per accidens vel certe secundario tantum atque conditionale sanari. Atqui Iaeobus & primo de per se de absilute corporis sanationem iis Urotis promittit, quibus ea, tuam
intelligit, unctio adhibita fueriti Ergo Bellarminus & alij de ipsi
quoque non minus inuer unde quam Catharinus. maiorem argi
menti nostri propositionem videntur negare. Scribit enim Bella minus duo illa verba quibus Iacobus in deseribendo unctionis sitae eis ii usus est, nimirum seruare is excitare sitie. sum dita. ut habet Latinus Interpres, alleviare hoc loca non ad corpus sed ad animam praecipue pertinere. Vult enim Meuiare hic per metaphoram foria 'plura sacra familiarem inificare pessere maerorem, tristitiam ., neue gentiam, saporem de demiam animi, quae propinquos morti valde depria in mere o ro re se ent, ut non facile possint mentem ad Deum attolle me. Sed haee qiram fiatilia snt, quamque ab uno caussae studio profecta contra manifestam vim vocum & sermonis usum obtendantur omnes satis intelligunt. Ae in priori quidem interpre-
da ph i eratis rari salvabit Infirmum. Bellarmini constant inprunis celluero, qui in alia lauim opusculi parte his Iacobi verbis r sanitatem
484쪽
'bideis se sinitatem corporalem comprehendi ac intestigi ab ApoNo 'AE' seribit, quod me iam supra obseruasse memini, eundenaque e
in his veri, is significatum misse , lacobo iuxta omnium fer'
ROM. Disretationem confitetur inius. Sed sunt tamen , ut Pellatini iuniae mittam, etiam alij, ut Durandus verbi gratia, qui videntur luee Apostoli verba ad solam animi salutem referre. . Ego vero contra istos omnium Grammaticorum, imo hominum Gem ac sensum appello. Loquitur Iacobus de infirmo, inprauatur crus in robu' iubet ex ea oeotione.aecersiri presb)eteros hominemque
inungi , & preces super eum seri, Tum addit , & oratio fideli, - , S seruabit laborantem velut Latinus saluabit in mur Cuis hec ita posita aliter quam de morbi curatione intellexerit Z F teόr vςrbum doν servare, per se absoliueque tam anni quam cor ris lanci etiam fortasse erebrius illius, quam hunta silutem in stetis quidem litteris, significare, dc si simpliciter . hoc loco adhib
tum esset, deaeo cum aduerariis pugnandum non putarem. Nunc cum Iacobus de corporali, infirmitate loquatur , cum non simplicit e hominem sed nν . aegrotantem liue infirmum seruarum mille. it, vel mente vel certe pudore earere eum necessie , qu) es haec, quam ad corporis releuationem, ac sanationem redirenda eiunertendat. Vi m enim huius verbi seriore, quod per se quouis malo eripere ae liberare significat, hie ad morbi core ratis cura tionem & omnis Iacobi oratio in qua de lituusmodi infirmitate se ano est, & participium ri, κή--s agi Mautem , sue D ara rem manifestξ restringit. Quid enim es agro antem , nati es minorbo quo laborin tibi e a Quid est sertiare peruluant , nisi illum eo, in quo versetur, discrimine ac periculo eripere fmali iactarentur, coorta tempestate Apostoli, si inquiunt
Domines nos. Peramin. Ex Petrus cum in Tambulans mergi caepissio, imiliter clamat, K eo
salua me. Nonne sungas sit, qui seruare siue uare iis io i,
non ad illud corporis perieulum, in quo veri a litur tum Petrus, sed ad animum eorum reserendum existimaueriti i id si Matthaeus ista describens adiecisset, F ό Κυως - ἔ- σε, es Dominus eos iam pereuntes selut it, & de Petro siniture, Xm αἰζνά;ξάiatio, de eum mergi imipiorem sis xa it, esset ne quisquam adeo stultus, ut alio haec putaretiquam ad id ipsum, de quo narrat uangelista, illorum in mari pericul Gipertineres Neque ergo isti saniores, qui quod ait Iacobus τιννι ι ruborantem fluabit, non ad morbum cor reum de quonplus, sed ad alia nestio quae animi mala, reserunt, Vt - λ μ ν pereuntem seruare, es hominem rota Gripoli
485쪽
sν καππινυθμενον submersam , aut eiuri qui mergitur ate , est istum e mari vel e flumine , qtio mergebatur, incolumem eripere, sic apud Iacobum σώζων άν κω Moia aegrotanum saluare, est hominem mor- ιο liberare.
Ita Lucam, quo loco dixit ἰαύει ἰ δαμου , saluatiu est daemoniaciti, siue energumenus, nemo dubitat intelligere istum daei nonio, a quo vexabatur, liberatum mulse. Adeo familiare est & vlitatum in noe sensit saluand . id est νου σάων vocabulum, ut quem Publii P trem Lucas sanatum a Paulo proprie dixerat, eum Latinus interpres saluatam dicere non dubitauerit: ό πολυ, inquit Lucas, N. ἰαύο ira βν. Latinus, intravit,.or vivirasset, ct imposuisset ei virtηm, friuauit eum. Ergo vel ip- so Latino iudice, cuius summa est apud ipsos auctoritas, utare, ubi de homine aegroto agitur, est ἰαem sanare. Itaque quod Iacobus eodem modo , quo nuper Lucas, diicit rotantem saluari, perinde est ae ii dixit et, agritudine me muto liberari; planeque . dejipiunt, qui his verbis signifieari volunt illum nescio quibus animi malis,de . quibus ne quidem dixit Iacobus, liberari. Ille verὼ de infirmitire deque aegroto loquitur. Ergo hae alio mistra torquentur. Ita , eum refert Mattitieus mulierem fluxu sanguinis laborantem apud se Matth ν xi dixi isse , s tetigera tantum res entum Ieser, σωθέ6μαι, salvabori,cui que mox de eodem si ibi ieit, ἐσι ta ἡτω , o siluata est mulier, nemo nisi splendidE deliret, alio haec, quam ad eum, quo mulier l, borabat, sanguinis fluxum pertinere dixerit. Eiusdem est comm iis, quod apud M. arcum legitur, depositos quocunque Iesus traim M N ε 3 siret, infirmos quotquot eum tangebant,saluatos esse, id est, ut quiuis videt, ea qua laborabant infirmitate, liberatos. Quomodo discipuli de Lararo apud Ioannem ia Maiis, alvi, ο r. ι, sὶ dormit, I riuabitur , Nemo negauerit ad Anticyras ablegandum , siquis hoc loco, non de corporis sed de animae s Auto, illud c- ίrizi, interpretatus fuerit. Atqui plane eadem est Iacob aei .huius loci ratio; ergo e dem quoque modo is accipiendus est; & se sane acceperunt omnes vetere3, quod initia demonstrabimus. Sic etiam interpres SD
sum qui aegrotat , ut vertit Boderianus. Neque ante exortos cerribrosos istos sephistas, quibus praeter unam cui istudent, causam, carutera omnia, fides , pudor, sermonis& rati is leges, lud iis sent&iocus, quisliam reperius fuerat, qui Iacobi locum aliter, quam de Orporis Sanitate, interpretaretur. Idem quoque significat alterum verbum. , qtio hie usus est Iacobus, ct excitatit, siue quod maluit Latinus , alleviabit eum Dominus, frusto
que est, qui contra tendit, Bellicininus. Etsi inquit tuo is, pror
486쪽
rnificat excὶti ci ct eleuare, quod ad corpin pertinet, tamen per meta 3boram scriptura sancta familiarem Igni cat etiam perere murrarem, tristiti. , negligentiam soporem, o demiam animi. Tum illa ex Paulo adsere, hora est iam de semus urgere surge ἔτι - , qui domin Et illud Lucae, potens est Deis de lapidiim istu excitare sitas abrasa,
denique & hoe Petri, excito oceram vestram mentem. Sed me istius piget, miserosque in re clara tam inepte vitiligantis. vero quisquam vel nesciat, vel neget verbum . . . ν, & id quo Petrus usus est δεγειρειν, etiam ad animum transferri. Petrum quidem, qui se eorum ad quos scribit mentem excitare, ais, nemo dubitat de ea actione intelligere, quae ad animum refertur, qua scilicet mens vel deses, vel aliud agens, vel certe minus atterita ad ossicium v getur, ae erigitur. Lt si ita Iacobus quoque dixisset, αὐτοῦ ωὐδά, οι- δεγερῶ ό ΚυNoe, ct eius mentem excitabit Dominis, nemo negaret ista ad animi, non ad corporis eurationem & excitationem pertinere. Eadem Pauli ratio est, qui cum de somno ἐγεργῆ- exc rari siue seuere dicit; de eum qui dormit surgere iubeat, verendum non est nequis eum de alia excitatione loeutum putet,
quam de ea, qua E somno expergiscimur. Itaque si noster eodem ει ipse modo polliceretur sore, ut Dominus eum , qui inunctus fuerit,somno sumtu, ves quod idem est, dormientem expergefaciat, equidem non nego impudentem fore, si quis de morbi curatione huiusmodi verba intelligat. Nune eum istorum nihil dixerit Iae bus , aliud agit Bellarminus qui haec, quς nihil ad rem pertinent, nobis obtrudit. Illud vero loco te filiis Abrahae, quos Dominus etiam de lapidibus excitare potest , quorsum spectet Gai nate non possum. Est enim a Iaco a phrasi & Bellarmini consilio plane Penitusque alienum, nisi sorte hie putet Ioannem his verbis significasse, Deum, etiam 1 lapidi basi si libuerit, maerorem, tristitiam, n aligentiam , soporem, o demiam animi depedere posse. Nos ergo i
temur quidem vocem ἐγείρειν, erigere, excitare vel suscitare, in genere iis omnibus conuenire, qui vel animo vel corpore iacent homini numque & corpora a Gmno, , morbo, a morte ipsa, & animosa torpore, adesidia, . moerore, si forte ἐγώ γ' excitari vel erigi,
dici posse. id verbi quibusliis locis , quolibet istorum sensium
accipi posse nego. Eius enim vis ex rei ipsius de qua agitur , ii senio ae natura pendet. Si de dormiente sermo est, nemo non videt, qui eum excitari dicit de somno, a quo expergest, intelligere. Sin de mortuo, aut de eo cuius animus in ignorantiae, vesin peerati, ut sie diram , tenebris decumbit, similis quoque istonim erit ratio.Iam vero Iacobus non de homine vel de id , ves os m ι & somno lorρ verba iacit, sed dae aratri in imor quis o obiis inquit.
487쪽
inquit, si bit Oratio fidei laborantem, αυον, o excisa t eum Muminis; Quem ' Nimirum laborantem , siue aegrotantem. Ergo excitaturum, siue erecturum intelligit ,-- non a memia aut marraro quod per summam oscitantiam simiaiat Bellarminus in sed ab infirmitate, siue morbo; ad quem depellendum inungi eum voluit. Ita eum de Petri Geru iacente & febricitante idem verbum usurpat Matthaeus, ηγερει,6 κον α Γις, μrrexit vel erecta est o mini m Mitis.1η.ιaι illis. Nemo est, qui non intelligat, eam vel de lemalo, in quo decumbebat surrextile, vel certe febre, qua laborabat, ope Domini
liberatam conualuisse. Certe cum pronomina vice nominum in oratione ponantur, αυπν vero in oratione Iacobi ad ri agrotantem vel laborantem reseratur ; patet, quod ille ait , Domini ἐγεροι eriget eum, idem es e ae si dixisset, siue DBranum Dominus ἐγερῶ eriget, vel suscitabit. Iam illa phrasi erigere vel alis inare aegrotantem morbi ipsius leuamen, siue depulsionem signifie ri, qua conualescit aegrotus, & in sanitatem erigitur, omnes vident. Ita eum Psaltes canit. Meuat Dominin omnes qui corruunt θ erigit, bd enim habent Graeci interpreten omnes elises, nemo non videt hoe eum velle, Deum istorum ruina: de assii ioni, siue elisi ni mederi. Ergo & hic Priter cum ait Iacobus , a Domino erigi ἐγὼ isa aegrotantem, non est dubitandum quin intelligat, Domunum istius, de quo loquitur , morbum, non autem moerorem aut torporem, de quibus nihil dixit, dei itere. Neque ullum vel ε dii linis. litteris, vel ex aliis idoneis autoribus exemplum asiacri potest, in quo aliquem aegrotantem, siue morbo laborantem, ἐγειρειν erigere vel sumtare, alio , quam hoc sensu , quis dicatur. Huc postremo & illud aecedit quod bellarmini glossa omnem Iacobi mrationem se Emrturbat, ae peruertit. Si enim istum audias, Iacobus cum ait Domιnin ἐγερειν susitaturum aegrotantem, intelligit, eum reliquias mecati abstersurum, ac depulsurum, de aegrotantis nimum curaturum, atque eadem sere est alioriim quoque aduertari rum de his verbis sententia. Atqui Iacobus istam Hecatorum depulsionem, animique curationem proxime sequentibus verbis aegror ilicetur, elim statim subiicit. Et f in peccatis fuerit remittevtur ei. Itaque hie ex aduersariis, erit Iacobi sensus Oratio mei, aegr. tantis animum sanabiti, ct Dominus ab Us eiuι peccatis ,s qua reliquasu, maerore eivi mentem liberabit rict f in pecaris fuerit renustentur bei. Quis non videt si priora verba ad animum hoc modo reseratam tur quod volunt aduertari j j vltima haee, cys in peccatu fuerit, re- , mittentur ra, , ineptissimὸ adiecta esse, turpique laborare.
Quod si priora de corporis sinatione illo euidentissime tartilaeni, de quo ab omnibus veteribus relata sua V intelligamus, tum vero totay s oratio
488쪽
oratio apse eohaerebit, recteque eonsistet, duo Domini benesicia aper A te explicans; quorum prius, quod ad corporis sanitatem spectat, primribus verbis continetur, oratio fidei salvabit infirmum, re p. cita eum mminus, posterius, quod ad animum pertinet, de remissione peccatorum complectitur, postremis verbis aptissime, sitoque D ne loco expressum habetur, o si in peccatis fueris remutemur ri. Huc postremo ac dit totius Ecclesiae Graecae testimonium , quaeri sublieo suo euehelaei, siue unctionis Herae ossicio, quid significentaee Apostoli verba ἔ,im Q κα- ῶ eo satis doceti quod in preea tione quadem huius ossieti solenni , ita Deum pro infirmo Grati
απὸ κλί-ς ὀδυνηρῆς ψ syωυnu κυκω-M, Ima eum a lecto dolori, o a frauo aerumnae. Obseruauit ipse Areudius; de ex eo I S ς p 7. p. concludit, εγερσι κυριος quod est apud Apostolium aecipiet '' dum esse quasi dixisset fixi: a: hoe est, a Dicto sore e faciet. E go cum ex superioribus nune eonstet Iacobaeam viaetionem ad eo poris salutatem recte, atque abs tute pertinuisse , omnino cons quem est, ut ab ea plane alienam esse extremam ' suam unctionem adueriarii eonfiteantur, quae cum sacramentum esse fingatur, ad a, nimi, non ad corporis salutem per se necessarioque & abiolate iis stituta ae comparata esse debet.
C A p v T IX. Idem probatur altu rationibus. 2. inde quod tu Iacuus iis, ungi vult, peccatorum remi onem, non absolute condi tio telo iretur.yis desumpta quod Iacob ea unctio non solis moribundis se quibusvis infirmis adminiserabatur,quae rario Beliam. Aviectioib. vindicatur. . Caietani quisplures s cerdotes induci iubeat Iacobus. s. inde ducta quod Iacobus nihil dicat de eo in quo pius es opriin v tionis extremae sinis. SEcundam rationem, priori similem, nobis suppeditant illa laesbi verba; Et si in ρeccatis sit remittentur ei, ex quibus se argumen tor, Romanoram unctio peccatorum remissionem abs Mute , non conditiona ξ dare fingit ir , ut liquet primo ex forma, qua minustratur, Per istam sano amrnmonem dcci indulgeat tibi Dein qiuc Maeliquisti per vi kmdce. secundo ex eo quod illa unctio saeramentum esse dicitur, sacramentorum autem ei se mas ab lutus est, tertio oipsa aduersatiorum eon Isione qui sanitatem quidem illa ilia vi trione conditio te procurari volunt remulionem vero peccat in '
489쪽
absolute. Atqui Iacobo unctio planE contra Gitatem quidem
abstulὸ conseri , ut demonstrauimus, remissionem autem peccato rum condicionate, ges in peccMis fucrit remittentur ei. Ergo omni
no alia Iacobi, alia istorum unctio. Nimirum unctio Iacobis fer se simpliciterque & absiluae ad sanitatem corporis ex mirami b dono aegrotis conserendam spectabat. Sed cum morbi hominubus vel ad probationem , vel ad castigationem ob admissa aliqua recenta immitantur, inde fiebat, ut Deus aliquando iis, quos iura unctione. sanabat, etiam peccata remitteret; nimirum quoties
morbus ob aliquod peccatum inflictiis erat. Itaque unctio gd morbum depellendum simpliciter tendebat; siue ad probationem aegro tantis, Due ad eiusdem castigationem ob peccata immissum. Ae si viti hin quidem morbo prioris generis , hoc est ad probationem tarditum, non autem ob ipsius pecora immisse, laboraret, uncto- hil aliud praeter sanitatem conserebat Dem. Atque huius generis filii illius caecitas de quo Christus apud Ioannem , Neque .luc pecca vit, neque parentes ritu, sed vi opera Dei manifesta in eo ferent.bus verbis, non hoc sgnificat Christus nullum unquam vel ab isto, vel ab eius parentibus admissum peccatum nemo enim est peccati pers sed accommodate ad cauilam, de qua interrogatus fuerat, loquitur. . Rogauerant enis' di puli, quis peccas set his an parentes
ram re carcino seretur. Dum Wgo istis se quaerentibus respondet Christus, neque hune, neque eius parentes peccasse, eo negatvllo vel huius vel parentum. pecca o lactiam , ut iste caecias nascer
tur. Haec est apertissima Domini mens. Si ergo aegroti quos I cobaei presbyteri inungebarit, huius generis morbis laborabant, hoc est quos nullo suo peeoto contraxeranta tuna sane nullum inuncti aliud. , Deo beneficium, praeter corporis sinitatem , ad quam id unctio per se spectabat, consequebantur. Sin vero, ut sepξ fit, ob ad inalsum aliquod peccatum morbo illo, cuius curationem perunctionem quaerebant, diuinitus at secti erant; illis spem facit Iacobus Dominum, praeter corporis sanitatem, etiam pesiati illius, ex quo morbus ortus erat, remulume i denique largiturum ; qu0d,
ut liquet, pia e erat prater ipsus unctionis ad selam corporis stanitatem per se ac immediat ό spectantis, finem , atque ingenium. 'Nimirum erat beneficii minoris amplum quoddam auelarium. Ita Guistus passim in Evangelio iis, quos moibis corporis liberat, e iam peccata dimittit; im , non alia Domini in conserendis temporalibus. bonis mena esst, quani thonii nosse, illo sitae. benignita 8 cimine allecti, x piscant, peccatorumque adeo remissionem asi impetrent, uixta illud Apostoli,i Iguoras quoniam benignita . Dei Rom. i. Uri iniuntum ae ad m, Haec igitur Quiurii cui lacubus postquam proprium, ,
490쪽
proprium , ae immediatum svisie dicam in unctionis esse bim, eo potis sellieri sitiationem explicauit , illa etiam adiecerit, etsi tu ) peccata fecerit, sic enim habent Graeca , dimittentur ei. Pec in aistum fi esse, ait eodem omnino sensu, quo Christas caecum pecca negat, id est calamitatem qua laborabat, sua sibi culpa, suoque Pe cato, accersivisse, ae cohelli alle. Si peccata fecerit si idem is ae si diceret , f peccatis morbum accersiverit ; si infirmitate ideo castigatis
fuit, quod peccata fecisset, Domitivis praeter corporis valetudiriem vnctione miraculosa emendatam, peccata illa insuper , quibus eam sibi conciliauerat, clementer ei dimittet. Haee omnino est Iacobi in illis verbis mens; frustraque sunt aduersari j, qui hic de raeceio quibus peccati reliquiis, squae nullae apparent apud Apoliolam tam multa, sanὸ istutia ae pueriliter , inter se digladiantes disputarit. Cum igitur , ut ex his constat, peceatorum remis , quae Romarix unctionis finis, ae esseetiis proprius abiblutus & immediatus, ac vi' se di eam , prora puppi que eue hi itur , unctionis Iacobaeae nee Knis , adeoque neque esctus per se fuerit, sed eius, quod per eam . probatur, beneficii sanitatis scilicet quoddam ex Dei. nignitate auctarium, quod neque semper, neque simpliciter, sed interdum, talo tum , dceonditionate viritis aegrotis Domino velut ξα conserebatur , Luee iam meridiana clarius liquet hane Iacobaeam viictionem ab illa longe ab fuisse, quae hodie celebratur apud a
Tertia nobis erit ratio, quae Caietano prima fuit, inde ducta quod Deo a unctio quibusliis infirmis conserebatur, aduersi oriim vnctio, nonnisi . iis, qui prauissime laborant, ita ut de eorum vita nutila aut perexigua spes sit. Iacobi verba elara sunt, in miratur quis in νοbis inducat presturos Ecclesiae ct orent super eum , ungentes eum oleo in nomine Domini. Si quis inter eos in maretur, istum virgivult. At in m ntur etiam qui non desperatE aegrotant. Ergo de eos, qui non desiperatὸ aegrotant, ungi nulla per Iacobum inuidia eae Aduersa ij vero nullos ungi volunt. nisi in summis morbis, extro moque vitae articulo, ut supra ex ipserum Theologis probauimus. . sup Erin alia Iacobi sitit, alia nune est istorum unctio. Calliarinus in tui non dici, Iacobo, ε quis infirmatur ad mortem ' sed quid probi u inquit ita interi, vi consuetudo legum optima interpres θ B. etiam Thomas rectatur' an vero minin infirmatur, qui in matur ad ma r ' ego puro δε huiusmodi vertis dui , quia in manu . Hete ille spem quaesis & frontem & ineptiam hominis. Primo, quod quaerit an minin infirmentur qui in mantur ad mortem, quodque sibi ιε, .c videri ait, istos qui ad mortem infirmantur , ortia dici Hurmari.
quam qui non laboraut leuialiter , id, inquam, inepte ac Praetet