장음표시 사용
61쪽
ille igitur principio praestruit tria requiri ad essentiam Sacramenta Christiani proprie di. Ii; premi ponem varia, quum sensibile, mandatum diuinum, quo id iubeatur ministrari. ' Tum assumit in uia ex elixi sinato confirmatione tria ista requisita inueniri, eaqtie in diuinis scripturis omnia extare. Ac promissionem quidem gr. aliae huic sacramento stactam,& quidem haberi dicit Ioan . t . ubi Deus promi tit Spiritum paractetum, qui cons letui in omnibus aduertis. Addit caput i s. &c.u7. ubi idem Spiritus promittitur; Lue. vltimum, Achi. ubi dicuntur Apostoli accenturi virtutem sit peruenientis in eos Spiritus Sancti. Signum verὸ se ibile constans ex rebus 2 verbis, quibus applicetar illa reperiri ait in libro Achiuina, ubi legimus rostolos imposuisse manus Samaritanis conuersis, S baptizatis; a
que hos accepi iste Spiritum Sanctum; idem qile haberi ait Actor. 19. Mandatum satetur nullum extare; i d vi est liberalis aliquid etiam
Dandato maius nobis dat; nimirum mandati executionem. Dominum enim Apostolis mandaste, ut manus omnibus baptizatis imp nerent, ad hoc , ut veniret super eos Spiritus Sanctus, ex eo sibi
videt ut firmissi in e colligere, quod id ipsum illi facerent ita ordina-Hὸ, dc seeurὰ , ut est in Actuum libro perscriptum. Sed nequid deesset inuictae huie suae demonstrationi, addit praeterea Bellarminus rittivi illam ordinarium es communem Omnibus baptieatu mille; idque
patere ait ex Act. 8. δ r'. 3Arx e 6.ep.ad Hebraeos. Atque ita quidem . Bellarminus. Caeteri etsi per alias ambages , ex iisdem tamen,& emdem argumentationem deuoluunt. Mox videro , an hae Bellarini- .nianae artes , vel alia exterorum epichiremata nobis aliquod ex diuinis litteris confirmationis sacramentum exs ulpant. Nunc illud omnibus in commune respondeo, videri eos causae, quam agunt, planὸ
Penitusque oblitos , non id, quod ipsi defendunt, sed aliud, quod
damnant, Canon istarum veterum sacramentum sitis istis tam operos
diuisionibus, atque syllogismis extruere. Confirmationem enim eseripturis demonstraturos se prosessi Cint, non quamlibet , sed Ciam, id est eam , quam.& Eugenius constituit, & Tridentini anathematismis sanciueiunt, & vulgo Latini , Epic opi quidem factitant, Theologi verb docent. Ea verb, si benξ memini, est chrisma sanctis .catum, vel unctio hominu viatoru factam fronte in gura crucis cum chrasmate sandiscato; vel, ut ipse Eugenius definit, sacramentum cuius miteria est chrisma confestum ex oleo, ct balsamo; cui ius aded deessentia chrisma esse,scut aquam de essentia baptismi, exsertε tuentur jam ab annis trecentis Theologi; nune verb, non Theologi seli, sed etiam Canoniis, & si quod est omni tali aliud vel doctorum, vel hominum in Romani Episcopi communione genus. Atqui nullum in toto isto Hun argumento oleum sentio , nullum odoror balsamum. De chris
62쪽
viare instituerant; de imp sinone manuum .concludunt, idque eb ia- dignius est , quod non modo , sium dogma deserunt , sed inciperi moliuntur , ae constituunt, quod ipsi atro carbone damnaueiant. Illam enim manuum impositionem, cui nune ex diuinis litteris saer menti nomen ae dignitatem tam operosὰ , tamque stibtilitet e struunt , ipsi supra infensis animis denotabant ae stigillabant , vel materiam, vel formam huius si cramenti esse praepachὸ negantes ; & siquid illius huie mysterio interueniat, id caerimoniam esse accidentalem, non necessariam, neque ad essentiam, neque ad integritatem sacr3menti pertinentem. Quin & Canoni starum veterum , aliter apud Aureolum opinantium , sententiam plane erroneam , atque haereticam esse , disertξ pronuntiabant. Illi ergo nobis nimis prosechb ieeurε, ae,ut liberὸ dieam , nimis proterita , atque illiberaliter illudunt; qui v luti eum triaueis ae stipitibus , vel cum amentibus agant, unum pro alio planὸ diuerso inverecundὸ substituunt ; pro chrismate, id est oleo balsamato , manuum impositionem; quasi quisquam sit tam infans, vel tam mente , sensibusque omnibus captus, qui alterum ab altero secernere non possit; & vel naso ipso intelligere lonρξ aliud
olere ballamum , aliud mitrati hominis manus I aliud ei se stontem in crucem elirismare, aliud manus cariti imponere. Facessant ergo isti eum sitis praestigiis in uerecundi disputatores ; neque se nobis petasuasuros unquam i perent Latinam chrismationem in Scriptu is e lare, ex quibus i pu admoto licet omni hoc tam longarum, & tam quaesitarum ratiocinationum tormento, ne unam quidem vel ballami, vel sit tem olei guttam extundere potuerunt. Impositionem manuum in omnibus, quae recitauerunt locis , audio. Chrisma , nullum reperio. Ex istis ergo quod libuerit sacramentum coniiciant ; suum quidem certe nunquam conficient; quod non manuum imposiιionem, sed chrisma elle etiam caeci vident, etiam pueri intelligunt. Atque hie Belblarmini tergiversationem spectare operae pretium est. Cum e limscriptiiset Chemnitius loca ex Act.8. de D. quibus tota aduexsariorum demonstratio nititur, nihil pro ipsis facere, qui impositionem qui dem manus reiecerunt ; unctionem vero chrili nati; in eius locum subiecerunt ; ille ita respondet, inquit)ρlatia varas. Fam a tomittam qua infra de christMaledicenda sint, falsum est reiectura esse minus impositisnem. su enim Epis opus manus imponit con semanus, νοῦ ex Pontificali Romano intellari potest. Principio , ut intelligatur, num v re neget suum argumentum si lutum, repetenda est animo si perior eius dil putatio; in qua se ex Scripturis demonstratiirum prosta is est Confirmationem vere ac proprie dicitam Sacramentum esse, ut Con Llium Tridentinam docet Sus . can. i. Tum tria illo , qta .ae in omnibus iacias mis necessano requiri confitetur , sigillatim in Scripturis d
63쪽
monstrare aggressi is, secundum, id est, medium , seu organum, siuernum sensibile consor ex rebis ct verbis, qui bis applicetur gratia promisito ex duobus illis Actuum Apostolicoruin locis probat In iis autem locis ipse ibidem dieit reperiri manas impoliavem cum
oratione; neque aliud quicquain ex iis eoncludi , vel concludi poste innuit. Nos missis in praesentia aliis argumenti partibus negauimu&istic nos videre chrismationem, propriam ae proximam Consi mationis Romanae materiam. Hoc negato nemo non videt plane ibi utum,c miraediamque esse totum argumentum. Quod ipse non aliter instaurare, atque restituere potest, nisi vel suam demonstret ex iis Lucae locis chrismatio laeni, vel eam certe probet non elie illius , de qua nune quaeritur, Confirmationis Romanae materiam. Nam si verum es , chrismationem 'uod nos q iidem nutabamus istius xv materiam e lignum esse sensibile; n & hoe verum est hane ipsam chrismationem titillam in duobus illis Luca locis Bellarmino ostendi; profecto illud quoque necesarib verum uti non est e a Bellariniano ex his duobus locis demonstrariam Romanae confirmationis signum sensibile ; absque quo cum sacramentum confirmatio esse, vel ipsis judice Bellativino , non possit; omnin, relinquitur Belluminum, quod se facturum erat pollicitus , neqrvaquam ex Scripturis demonstrasse , Romanam Confirmationem proprium ae veri nominis esse sacramentum. Nunc ergo te apphilo, Bellarmine. Die nobis bona λde; Est ne chrismatio tuae, id est Romanae, confirmationis mater adi est ne ut tu loqueris,stu stae est ne, quod tu idem ais, o Ianum , ct mediam quo applicano es gratiae pi ὶ Tu quidem nobis aliquando videtis non nimium verecundus. Sed laon puto inente eo progresturum, ut id neges, quod est ab omni vestra ichola eo manuni jampridem consensu receptum , atque definitum; quod a ianctissimo tuo Pontifice Eugenio, imb, si te sequimur , , tota Synodo Florentina decretum; a Tridentinis ver b Patribus etiam anathematis fulmine sancitum, Siquis dixerit injurissos esse. Spiritui Sancto eos quisacro Confirmationu chrismati VIRTUTEM aliquam tribuunt , o rhemast ; aciut alios mittam, quod tu ipse , ct quidem eo ipse in loco, quo nunc nos rejicis, clare, atque eo piosὰ explicasti, statuisti,&quantum in te fuit, modis omnibus eontarmasti. Haec enim istic velut certa atque immota vestrae doctrinae capita velut quas . dam ponis, atque defigis. I. Chrisma, me unitionem materiam esse sacramenti Coormationis. II. Materiam Consimationu non esse oleum fmplex, sed oleum mixtum balsamo. III. Chrisma, quod est materia sacramenti confirmationu, prius con erratum, ac benedictum esse debere. IV. Vnctionem Chrismatu ad crucu Huram in fronte homini.
baptizatu seri mere, N si ura ct proxima sacra mori huius materia. Neque
64쪽
Neque tu ista negabis sum enim tua: forti . ni huius f cramem; esse hau
verba , u gno re signo crucu, ct confirmo te chri nates lutu, dce. Quae cum ira sint, neque sane hoc, quod de apud vos consessum est, Meae istis nectitario & euidenter sequitur negare potes, medium , seu Ommum, siue signum sensibila consani ex rebus 2 verbis, quo applicanalia es ratiae diAina promisito, butus sacramenti proprium ei te ipsem illam, quam nuper ex te deseripsi, ex chrytinate viationem ad crucis figuram iusontefactam, cum hu inta, Contigno te signo crucis, &z An nonii ipsum est illud confimationis chri mo, cui vinulem Tridentini , tu gratiam ex diuina promissione tribuis Z Hare prosecto apud vos cerra
omnia, & trabalibus veluti clauis fixa, tu quidem negare non potes, neque es, ut 'pinor, negaturus. Nunc ergo secundo te interrogo, num tu ista nobis ex Act.8.& i . demonstraueris ξ Non ero tibi hoc loco nimium molestus , Non enim quaeram , quod jure post a quin rere, quo tu ex Actorum loco probaueris ballainum in huius sacra menti materia necessarib requiri, vel saltem aliquo modo requiri ;Non urgebo, ut narres, ex quo Lucae loco ostenderis oportere materiam istam , quaecunque est , Episcopo , priusquam in hunc usum assumatur, consecratam suisse; Neque sane pinula o , ex quibus Dei litteris conseceris ad hane materiam , ut euadat essiciu dii ilium gratiis organum, accedere omni tali debere formam istam, qua vos totius mysteri j vim contineri definitis .in verbis illis mirificis sitam, Consigna re Igno crucis, deci Hare quidem omnia clarE, atque euidenter ex Seripturis hoe loco demonstrari a te debuille nemo non videt, quibus scilicet continetur id, quod te ex Scripturis probaturumi a que demonstraturum profitebaris, medium stu organam , siue in sensibile constans ex ribus 9 verpis, qui s.applicetur promissio. Id enim, ut liquet, nullum aliud apud vos in hoe s ramento est, praeter unam illam chrismationem ex hac materia, de in eum modum quo dixi factam, & his verbis conceptis quae ex te ipse memoraui, in Gmatam. Sed de his tamen ut dixi, non equidem instabo vehementius. Illud virum rogabo, quo loco nobis vel unctionem, si non hane vestram nimium prosecte, mysticam , atque perosam, certe aliquam ex Luca, demonstrauerisὶ Atqui tu ne noti inasti quidem ullam; nedum ut probaueris. Ergo tu quidem , mi homo, planε ridiculus es; qui te ex Seris turis tuae consi latiouu signum demonstrasse gloriatis, cuius nE unum quidem vel leuissimum vestigium ostendisti. Sed biri quis falsam reIectam esse manus impositionem. Tu vero, inquam, tergiversaris. Statim videro falsim ne Ruod tu dicere non dubitasti)an verum sit id quod seripsit Chemnitius, reiectam a vobis esse in nuum impositionem. Sed esto ; hoe tibi tanti r donetur, non sitic
se eam rejectam. Quid hoe ad id quod nune agis, pertinet ' Memento
65쪽
quaesi , quid institueris. Nimirum demonstrare vis ex Act. t. &Confirmationis Rom-ὰ medium , seu organum , sue Dum sensibile;
quod negare , ut nuper probaui , non potes non aliud esse , qu in chris mationem in Donte ex oleo,& balsamo fustam. In hoe viro tibi Aa.. ij. nunc pes figendus est. Ad hane lineam certandum. Verba, quae tu ex Actis recitasti, haee sunt. Tunc imponebant duo Apostoli manus Aa i'. - ρper illos , ct accipiebant Spiritum Sanctam. Item ista; Cum imposui seriau manus Paulus, renit Spiritus Sanctis 'per eos. Ex his tibi probandum est Apostolos, quos Spiritu Sancto, ut vos quidem vultis, cor
firmabant, clivi sinasse in fronte oleo & bessimo benedicto ; hoe sulcse medium, hoc organum, hoe sensibila fgnum, quo Spiritum istis ex Dei promissione repraesentabant. Vel hoc inquam aemonstra, vel cede ; & tuae hinc confirmationis medium seu signum sensibile exculpi,
aut extundi non polle, confitere. Vides jam, nisi civilis es, nihil ad rem pertinere, quod tu nobis lite narras, te manuum impositionem ex hoe negotio non rejectile. Satis est, quod non hanc, sed chrismationem Confirmationis vestrae organum , ct inlini sensebile elle statuitis, ae decernitis. Cum ergo chrismatio emtimc demonstrari non polle,& omnes videant, neque tu i pie negare sustinueris , agnosce tandem,
non modb solutam, quod tu negas, sed etiam plane disjectam, ae confractam, dissipatam alae jacere tuam illam omnem ex his Lucae duobus locis demonstrationem. II inius imponebant Apostoli. Ergo christinandi sunt in fronte , de quidem necetiarib , quibus promissus a Christo spiritus conciliandus est. Hane ego bellam sane, ae suavem ut in scholis loquuntur conseqisentiam, nego, ac pernego; nequini credo, quisquam est in hominum genere vique adeo bardus . insabidus, qui admittendam putet. Tuum Orte erat eam probare, si bonam e legitimam censebas. Non fecisti. Ergo nil ut hactentis quidem demonstrasti. Sed qui, quod unita tibi lioeloeo faciendum suit, eam consequentiam non probasti E laudatis scripturis, ne nihil diceres,
fugiens clamas non esse a vabu re et tam manuum impositionem. Id ta-rnetsi verum ellet, nihil tamen te subleuaret , quod istam Mantum impositionem non sacramenti mauriani, non medium, non signum siues mselum, de organum de quo nune quaeritur: ted meram caerimoniam, accidentalem, nisiit neque ad essentiam, neque ad integritatem sacramenti pertinentem, esse allirmatis. Nune vero ad , quod dicis, i non sistum ab instituto tuo alienum , sed & falsiim videtur. Di i enim est, cum nulla in vestris scholis manus impositionis fit mentio,qu ties vestra Confirmatio definienda est; neque sane vestit Epii copi ma-- Domin dς tuas iis , quos confirmant, imponunt. Sciunt, qui viderunt; ila instatur,
66쪽
stropham. inquit usi opin mons imponit c 'mand is, ut ex Pomos Ityoniano intectui potest semet cum super eos manus extendit atque orat ; ct rursam cum gnat snfronte, atque ungit. Ipsi enim unctis os
gnatio, cum manu sat, manus impostis recti sit me dicitur , redocet Hu lib. 2. se sacram.part. .c. 2. Eadem quoque trabent & Beceanus & C
Dinch, de sortasse complures alij. Atqui isti dum sic agunt, liquiddid ipsiim, quod refellere se profitentur, constituunt. Nam siquid in suae confirmationis ritu praeter haec duo esset aliud, quod imposito manuum dies vlla ratione posset, id isti hoe loco haud dubi E pro sua stadulitate allaturi erant. Qui ergo haec duo sita attulerant , eo ipse nihil aliud esse huiusmodi confitentur. Atqui soli hil aliud est ut certe nihil est omni tib verum est nullam esse in hodierna Confirmatione
manus impolitionem. Quid ita Z inquis. Quia clarum, certumque est neutrum istorum quae aiserunt , vllam reuera esse manus impositionem. Ad priorem quidem illum actum, quod attinet, quo aiunt priorem manus impolitionem contineri , notandum est inprimis imsigne Pellarmini mendacii im , dum ait visiopuvi SI PER confirmam dos manus extendere, atque orare; idque ex pontificali Romano intelliginis. Falsissimum enim est vel Episcopos super eos, quos confirmant, manus extendere, vel id testari Pontificale Romanum. Diserta sunt eius verba eo loco , quem Belluminus citatum & laudatum voluit, ubi de Episcopo loquens; Tunc extensis inquit VERSVS confirmandos sim.p.ι. eo
manibus , dicit. Iam, ut extendere manus super confirmandos, manus ii mpotionem esse donem ; illud tamen clarum , certumque est manus re sus eos extendere squod in confirmatione Latina fit ex Potiti ficili) pisne aliud esse, quam manum eu imponere. Ergo etiamsi Episcopus manus extendat non super, sta versus confrmantis, apparet nullam eisse in eo actu manus impositionem. Restat alteryactus, frontis nimirum consignatio θ vnilio. Eum actum fieri in Latina confirmatione scio; . manus impositionem vel esse, vel redii ime dici posse nego. Manus enim impotio in omni diuino, atque Eccletiastico sermone actus est cetatus , ae definitus, quo extans a super alicuius capite manus, vel utraque, vel certe altera, ista statuitur, ut in eius vertice recumbat, vel considat. Vocis etymon id primo suadet. Manus enim imponere est manus in eo ponere; non adeli in eum m icere, vel immittere. Graeci eadem ratione, eodemque sensu dicunt, Hebraei simi-
unde Ap za ipsa manus impositio. at . liter tem est inniti, 'vel in sensu transtiuo fulcire , jungere, coniungere. Ergo mavus eius qui eas imponit, eius vertice, cui eas imponit , niti&incumbere debent, eumque t ingere. Non ita Episcoporuin Latin -- Iaain manus, quae confirmandi verticem ne tangunt quidem; nedum ut super '
67쪽
ut super eo recumbant. Sed, inquis, in itis ct tractio 'umnianus impositio rectis e dicitur. Iint, inquam ineptissimξ. Qui enim quaesse m.inm ei imponit Et is pus, quem non manu , sed uno digito, id est pollide tanqit 3 Idem ne pollex quod manus 3 Tου in digitum quidem ponit Episcopus in consiti nando; sed eum extremo digito tangit ; neque caput, vel capitis verticem , in quo propriξ eius manus considere debent, qui eas imponere dicitur , sed frontem tangit. Ad
h. ve tua illa ratione Bellarmine , quid ineptius lingi potesti Clicis nratio inquis redi me dici pote i impositio m.inuum. Quid ita ξ Quia chrismatio manu sit. Ergo si te audimus , quicquid alicui fit, dum manu fiat, rectis limξ motu im fitio dicetur. Ex me lege, qui alium manu serit, qui pulsat, qui ei colaphum impingit, qui emplastrum
Vulneri eius admouet. m.mtu ei imponere, quod ista scilicet manu secorit, rectissimE dicetur. Ex hae lege presbyteri, diam catechiunenos baptizant, dum baptizatos communicant , manus utrisque imposui se rectissimὸ dicentur; quod utrumque scilicet manu faciant. Sed de omnium seriptorum usus, qui virus omnis sermcnis mag)stcr, ac ii ' terpres est, absurdissimas glollas tuas apertissitnξ retellit. Nam inveteri Testamento, ubi impositio manuum non raro Occurrit, nun-
qu in aliud significat, quam actum illum quem nuper definiuimiis ;neque aliter unquam acceperunt Hebraei, Graeci, Latiniue interpretes. Noui testamenti eadem ratio; in quo nemo veterum, nemor . centiorum manis impositionem de chri imatione ii uellexit, vel omniano de alio actu, quam de eo ipso , quem diximus. Loca utriusque Seripturae non deteribo, quod ea breui afferenda erunt , ubi de re ipsa agemus. Tuum Bellarmine erat quando hie de Lucae testimonio quaeritur, aliquem vel eius, vel alicuius Seriptoris divini Ioeam afferre,in quo mavis imponere usurpatum ellet, pro chri mare. Quod - verd tu, tuusque Beeanus ad eonfirmandam vestram hanc glos iam ex Mae. .n D. Marco assertis, id inquam, nullam vim tabet. Marc. 7. inquis cum postulasent quidam, ri Dominis manus imponeret lunatico, Hre id fecit, Nam digito tetigit linguam, ct aures eius. Imo inquam, tu Euangelistarimponis; qui nusquam quod tu significas , ait, Christum isti mom, imposuisse. Narrat hominem de turba seorsum apprehendi se, mi is que digitas tu auriculas eius, ct expuentem tetigi se linguam eo. Haec quae Chri itus fecit, manus impositionem futile ; tua est interpretatio; non est Euangelistae oratio. Sed inquis, nonne Christus fecit, quodam postulauerant ὶ Postulauerant autem, Euangelista narrante, ut imponeret illi mantini. Respondeo fecisse Christum, quod illi cupi bant. Nam dum isti misero maum im Oui postulant, nihil in animo
aliud habebant, nisi ut iste infirmitate sua liberaretur; quod est a Christo praestitum. Cetatum hanc animi diu voluntatem iis verbi
68쪽
significarunt, quae eum actum denotant, quo Dominus ex more gentis uti putiimque silebat in huiusmodi eurationibus; non quo ipsi
praescriberent, quo modo, quave ratione id , quod expetebant, est Oret 'eque enim dummodo , quod expetebant , id cons uerentur. nimirum Lunatici curationem , de caetero selliciti erant quo manus, impositione, an immissione, an extensione opus perageretur simpliciter imponi mam petiuerunt , quod putarent Christum, si hominem curare annueret, id imposita de more manu effecitarum. Auveia Christus manum imposuerit, neque dieit Euangelista, neque nostrum est secutari. Nam etiamsi eonstaret manum minimὸ impo-
ille, nemo sanus id negauerit feeisse Christum quod illi postulabant, qui Lunatico S auditum , dc linguae usiim planErestituit. Ali qui si syllabas captamus,nε admissa quidem tua Bellarmine glossa. id Christus fecerit, quod illi Dostulabant. Cum enim manum imponi Lunatico petebant, impolitionem manuum eam haud dubiὸ intelligebant , non quam tu commentus es, quaeque fit digitis in aures hominis immissis, sed quae apud ipsis nota, ae lenitis, Christoque familiaris erat, quae scilicet fit manu hominis capiti imposita, quatia
Christum nune usum non vis. Numquam ergό Scriptura manum imponere aliter usurpat, quam quo nos diximus sensu. Neque verbaliter Seriptores Ecclesialtiei. Nam veteres quidem quotquot sunt, ita semper in hoe ipso negotio mani limpotionem sumpsisse pro aetii aeli limatione distincto, de Sirmondus ex Ignatiana societate susE. aevalita demonstrauit, At ipse eius aduersarius P. Aurelius de iis confitetur, qui ante septimum saeculum vixerunt. Nos, quia id ipsim insequenti huius dispi itationis parte pluribus sumus ostenseri, non est necesse ea in re hie immorari; maximὸ eum de Scripturae non dealia cuius Patris teistimonio hie quaeratur. Satis est statuere, & ex Sci i-pturae quod nuper ostendimus) &ex veterum usu 'uod & Sicinondus simpliciter, & Aurelius magna ex parte concedunt, & nos infra demonstrabimus) aliud elle manum imponere, aliud chrismare. Falla ergo tua Bellarmine glossa, quae impositionem manus idem in hoe n gotio ei se interpretatur, quod stomu Chrisvotionem. Neque verb ea cum vestrae ipsius, quam cum veteris Ecclesae sermone minus pugnat. Apud vos, quod tu ipse alibi tradis, presbyter baptizatum mox chrismate in vertice ungit. Hie ex tua quidem glosia baptizato manus imponit; qui scilicet, quod tu recti inie manuum impolitionem dici decernis, id sacit. Vngit nimirum,& quidem capitis, non, ut Episcopus, frontem, sed verticem; quod 1 proprie dicta manus impolitione,quae de ipsa fit in vertice , non in fronte, propius abest; ut ex tua ista disciplina presbyter aliquantb, quam Episcopus , rectius vianus
barrieno imponcre dici possit. At negat tamen tua omnis Ecclesia ses P esse,
69쪽
esse, ut prest yteriimum baptizatu imponanti; idque suisse semper, α nunc etiam esse tendit Epis pi iselius praecipiuim. go apud
clesiam , etiam tuam, christitate rugere planE ὼiud est , qqam manum Indes G. sid. ini onere. Tu ipse alibi disputas impositionem manuum ordinationis esse materiam ellentialem. Ergo dii, vera sunt quae hie nos doces, in naum vos iis ordinandum exten ob vel eius certό in stonte chrismatis, vera ae lentima elle potest Q dinationis materia i quidni,cum ut vir que te quidem decernente ivera: manuum impositia Z Atqui hoc t men portentum ei te in omni & vestri ,& veteri Ecclesia inauditum, neque tu nescis, &. O inmis tecum norunt. Item ; Tu ipse quoque alibi narras Scholasticos nonnullos tradere Apostolos primis tempo- sibus non suisse usos ulla unctione, sed manuum impositione dunt . at; postea chrismationem addidi ite ; quod id νraeceptam scilicet a Do-mmo accepissent, ut mora uterentur manus Dup itione, im o chrismate , eamque opinionem negas tu. ipse ei te ιin o Alim. E go neque te ipsis iudiee, improbabile est fallam es le gloilam hane tuam quae, quod tua non improbabilis visio aliud, atque aliud ei te statuit , unum idem-rbid I r m. que elle vult, chrismationem nempe, de manus impositionem. Quin 'μ' & tu ipse quoque ibidem Apostolos nunquam sine chrismate confii malle disputans, ais Lucani ritum illum confirmationis Apollolicae scilicet j compendio Perstrinxisse, de . ex rua parte rein totam intestexisse. Res tota est confirmatio ex chrismatione, di impositione manuum constans. Pars ex qua res tota intelligitur, impostio manuum eis. Pars autem rei ab alia eiusdem parte,& are tota, nisi fallor , diuersum quid est. Ergo de te quoque fateri ipsum necelle est in Apost lica ut tu vocetu) confirmatione , manuum impositionem, quae ex te pars eius sum aliud mille & a chrismatione , inera sacramenti scilicet parte,ά vetota, cuius hae ambae partes erant. Vides quam bellet e congruant cum nouis tuis dii faetis, quae manus impositionem iubent idem Plane, penitusque esse cum chrisnatione ; totumque in ea sola hoc sacrame i tum constituunt. Sed tu quidem quomodo tecum reconciliari,&ingratiam redire possis, viderit qui volet: Alios quidem omnes scholaeae Ecclesiae Romanae Theologos glos taliaeetita non pulsat mota, sed& intolerabilis cuiusdam stultitiae , . atque amentiae condemnat. Si paulo vetustiores adimus, Gulielmus Antisiodorensis testatur vivester Sirmondus' refert in Confirmationu dici, quantum a manus impositionem, ortum babuisse ab Apostolu ; quantum vero ad chrismationem, .ab institutione Eciva; quod ipse quidem non satis probat; probat vero Iacobus de Vitriaco; qui ut supra diximus, scribit impositionem manuum ab Apostolis, chrismatis unctionem ab E
clesia institutam eii , Nimium stulte, si tibi quidem, Bellumine, credimus , qui manuum in hoc negotio impositionem ipsun esse vis
70쪽
dictimationem. Iam & Alexander Alensis de Bonaventiara, qtiam &ipsi inepti, atque improuidi, si te aiidimus, suerunt , qui cum Ap stolos manu, imposuisse de scirent , & confiterentur . negarunt tamen hoe saeramentum vera Christo, vel ab ipsis filisse institutum 3 Neque sapientiores fuerunt veteres vel Canonistae, vel Theologi de chrisui mrione, de mammm impositione, velut de rebus diuersis digladiantes, eum hi quidem illa, illi veri, hae eontineri sacramenti huius malo riam contenderent; quae utraque una scilicet eademque res est, ex tuo quidem mirifico sane glossario. Aureolo vero quid item ineptius fingi potest, qui tam facilem eoneiliandae huius controuersi e rationem non animaduertens , ad Mia nescio quae confugit, statuens manuum impositionem esse huius sacramenti essentialem materiam; chrisma, partem integrantem, ut corporis est manus; quo nihil diei potest stultius, si chrismatio eadem manuum impositio est. Neque verb vel Thomae, & Thomissis , vel Durando de aliis parcit haee tua glosta.
Illi sane, ut significent Apostolos quod saepe eos sedisse putant) sine
chrismate eonsrmalle, ni unt ad ii ianis impositionem desiendi se plenitudinem Spiritin sanem super deles ; Ineptissim ξ, si haec manuum impositio. chrismatio M insa fuit. Durandus ver5 scribit Deum ex speetali gratia dedille aliquibus ei seistum confirmationis sine sacratamento, cum ad impositionem manuum Apostolorum dabatur Spiritus Saninis. Quomodo, sine sacramento, si haec manuum impositio, ad quam dabatur Spiritus Salieitis, ipsum chri sinatjonis saeramentum fui ct Superioris quidem creuli eo inmunis fuit haec sententia chrisma in loeum impositionis manuum suis te in hoc sacramento suffectum. Eugenius Papa hoe significat in Deereto de instructione A meniorum , cum ait loco illiis manvi impositionis, per quam Apostol; dabant Spiritum Saufium , in Ecclesia dari Constranationem ἱ cujus paulo ante chrisma dixerat este materiam. Clarum est eum velle pro Ap stolida manuum impositione luccessisse vestram per chrisma Confirmationem. Neque stare potest sensiis, quem tu alibi Eugenio affingis, quasi is scilicet locutionem duntaxat aloeutione distinxerit, o hoc solum voluerit, id ipsum , quod falci eb in t A Uoli, cum dicebantur imponere manus , facere nunc viscopos, cum dictintur consi mare vel; quae totidem sunt chimaerae , quarum nullum in Eugenii verbis vestigium. Ille enim, ut patet, de re ipsa, quae datur, &de manuum impositione, cuius loco datur, hoe est de veteri , deque noua huius saeramenti materia, loquitur ; non de verbis, quibus utraque ii is catur. Atque haec Eligeniana Eibus eodem, quo diximus, sensu accepit; communiorem apud suos essesententiam Apσ-Hlos initio suae praedicationu non Vos fuisse chrismate in administratisvehum sacramenti; eaque supposita ipse dicit probabile se quod eodem