장음표시 사용
171쪽
libris suse, licet defit coitio, tamen non des erussitionis voluntas. Hujus quoque census Russinus fuit cujus Latini- Id. A bi t. istatem, elocutionis genus, acyrologias, & alia vitia, tam severe castigat magnus ille Antiquitatis Censor Hie lib. c D. ctronymus. Et is tamen Ruffinus plurima scriptitavit, ara, BC os,
quin & suos admiratores habuit. Fit enim nescio quo ii, fato, ut doctissimi quique pauca scribant, neque alios B. C. fere quam indoctos infanabile illud scribendi cacoethes teneat. Ejusmodi vitia in suorum Graecorum nonnullis scriptoribus notat in Bibliotheca sua Photius. Sed sane longe majus in Patribus ab eruditione quEm ab imperi-ria obscuritatis periculum. Ex iis enim qui in literis M disciplinis humanioribus versati erant, quique ab ineunte aetate in eloquentia ac sapientia Graecorum erant instituti, semper cum colorem servavere, quo semel imbuti fuerant, adeo ut nonnunquam δί eam Ostentare gestiant, quo fit ut in P ilosophiam Christianam verba Minstituta aliena de res peregrinas invehant, quae quidem Varietas non cxiguae voluptati est eruditis, sed orationcm tamen necessario obscurat sc involvit. Quid stromatibus haec est enim inscriptio & aliis Clementis precbyteri Alexandrini operibus variegatum & ornatum magis ; textus est enim totus ille Scriptor allusionibus ad historias, sententias Apophlegmata & adagia literarum tum sacrarum tum profanarum. Hic vividis e rum coloribus illustratus assurgit, alibi umbris obscur tus quodammodo delitescit. Itaque non est quod sperent qui literarum humaniorum cultu carent, se cum
fructu de intelligentia in ejus scriptis versari posse. Quid dicam de Tertulliano qui praeter vehementis δί acris ingenii naturalem, quae in eo passim apparet, asperitatem, A stili Carthaginensis, cum reliquis Africanis, ipsi
communem indolem, orationis suae splendorem tanta cruditione,iam multis vocibus, aut novis aut E Iurisprodentia translatis, tot subtiliter & acuth dictis obscur vit, ut lectores ad nutum attentissime sagaces ut non nemo dinia
dixit sibi poscat, nullaq; nimia sit ad eum probe intest, iussit. .
172쪽
Her ρ', ep. 3. stendum vel doctrina vel attentio. Nostratem Hilarium. ii. A. rerum Sc elocutionis majestate sublimem, cothurnumq; Sanctus M&- illum Gallicum, quem in eo, de in aliis cisalpinis script ribus, observat Hieronymus prudens mitto, ut de Asiati ιών. corum t dicendi genus copiosum, Atheniensiuinq; , de eorum qui te mores illorum finxerant, argutias. His . i. c. ObscrVationibus vix sussiceret volumen integrum. Hoc Metho . v unum in genere dicam. Scribendi, Scripturasq; expli-0ip- f e ituli ratio , qtiae ab initio si riplex aperta ac succincta
- . apud Chri itianos fuerat, brevi immutata est, de subtilitatatis ornamentorumq, humanorum sordes contraxit, ut apud Epiphanium testatur Methodius. Doctores, non jam
2 q ad optimum ea, gravitati , plenum sudent, sitaid duntaxat ticet, ct quod secundo favore fertur res ciunt, uti sophi
amo. siae facere con ueveraut qui orationum suarum mercedem acciapientes , doctrinae ct eruditionis suae laudibus, tanquam viliqv'dam pretio redimuntur. Ac priscis quidem temporibus,sium Q. - .d. π erat in explicando brevitas e cum in id illipo issimum in - cumberent, non ut oblecDrevi sed ut prodessent auditoribus. - sta' u se id ipsum graviter de cloquenter suo more queritur Gregorius NaglanZenus. Fuit quondam tempus cum res nos zia florerent,ac pr. εclare si haberent, cum nimirum sive ua haec θηπαρί--. τ τ verborum lepore atque arte fusa a reariun Theologiae ratio ad cis . . N. Divi as cavso se aditum quidem habebat di verum idem erit -κα. Emh. calculis ludere inversionis celeritate assectam falgentibur, aus
quod novi quidpiam ct curis de Deo vel dicere vel audire. λ-ιχε, - Simplex contra ingenuas oratio atque doctrina pie in existi ' mabatur. At psquam Sexti ct 0rrhones, o contrassicendi
,1, iis ., --. libidine incitata lingua, velut gravis quidam ac mali onus mor-
173쪽
bis in Ecclesias novae, in liciter obne sit,' quods Actorum liber is Atheniensibus narrat, ad nihil aliud vacamus quam ad Boot aliquid dicendum vel audiendum, o quis Hieremias confusionem miram caliginem deplorabis, qui selus Lamentationes calamitatibus exaequare novis ' Enimuero non dissimulat Hieronymus, in Epistola ad Pammachium scripta sua lectorem eruditum poscere , artiumq; Dialecti- ιμα cae de Rhetoricae non imperitum. Idemq; Judicium faciendum est de scriptis Origenis, Methodii, Eusebii, Appollinaris, Tertul iani, Cypriani, Minucii, Victorini, Lactantii, Hilarii de aliorum , quos eodem dicendi genere usos fuisse contendit. Quanquam vero sapientem neminem inficiaturum putem , quin Metaphorae & figurae sive in dictione, sive maxime in rebus ipsis sint) de
alia Rhetorica ornamenta, Dialecticae argutiae, Omniaq; M ibia. Husimodi liberalium disciplinarum artificia plurimum umbrarum & obscuritatis in Orationem invehant; Lubet tamen ad argumenti hujus majorem elucidationem probationes quasdam & exempla hic subtexere. is Hieronymus hoc satis docet, cum CommentariO- a C. m. rum quorundam ex eo arcessit obscuritatem quod in B. nim uni essent diserti. Sixtus Senensis annotat Patres multa saepe dicere per hyperbolen, affectuum impetu Annot.ua. de orationis cursu raptos, quae non sunt eo rigore accipienda quo primum ad aures auditorum perveniunt. Et
proximd Petavius; multa sunt, inquit, a sanctissimi, Patri- Σbus , prae sinimi a Ch so omo in homiliis asses,quas adeo
actae veritatis regulam accommodare volueris boni sensius inania videbuntur. Utrique eos saepe sic excusamus, ut caus-semur sub tot foliis de floribus, quibus quasi sertis & corollis scripta sua exornant, latere aliquando alium lonῖδ sensum quam qui prima fronte apparet. Quis Chrysostomi, Hilarii, Ambrosii non observavit hyperbolas 3 Sed
ut oculis ipsis subjiciam quantum tenebrarum ejusmo- -υο ε λαι di ornamenta vero Scriptorum sensui offundant, unum
exemplum huc ex Hieronymo reseram. Is cum ad ''
174쪽
Eustochium nobilem virginem scriberet,narrat se,quod secularium literarum libros studiosius legeret, protractum fuisse ad tribunal Domini, ibique acriter caesum, acerbas ejus peccati poenas dedisse ec vero, inquit, orsisse fuerat, aut vana somisa quibus saepe deludimur. Tesis ese tribunal ista ante quod iacui, testa judicium t se quod humi. Ita mihi tribunal isiud ante quod iacui, testis judicium tri equod timui. Ita mihi nusquam contingat in talem incidere
questionem ; liventes fateor habuisse me scapulas, plagas sent se post somnum, cst tanto de hinc iudio divina legisse quanto
non ante monalia legeram. Quis haec legens non credat totam hanc narrationem esse veram Z Quis non omnia
ad literam, A prout verba sonant interpretetur ' Atqui, ex iis quae idem alibi dicit, certum cir haec nillil fuisse aliud quam somnium , & conficiam more Rhetoribus familiari narrationem, ad vehementius deterrendos lectores a nimio librorum Ethnicorum studio. Cum enim Rusfinus ad eum lapidem impegisset, securoque objecis . set ipsum, ne juratum quidem, abstinere a Gentilium literarum libris lectitandis ; Hieronymus , poli varia in sui defensionem adversus criminationem istam alla Hirem. Αροι. ta, Haec, inquit, diceremsi quippiam vigilans promisissem ;- Vs RU L nunc autem novum imprudentiae genus obiicit mihi somnium ' i' 'φ' meum ; esimq; ad Prophetas amandat dicentes, Somniis non esse credendum, quia inquit nec adulterii somnium ducis
me ad Tartarum, nec corona Martyrii in carium levat, & uno
verbo injuria a se exi sponsiorum somnii. Quis scit annon Malchi vita, quam ille tanta arte, totque adhibitis oria mentis pingit, ejusdemque modi cum ejus tum aliorum scripta sint pariter ingenii lusus de indusiciae speciminatu, is iacis Nςc dissimulat ipse de vita Pauli Eremitae hoe fa auia bis T ctum fuisse judicium a quibusd*m malevolis suis de vehementer probabile est epistolam 47. comptam in primis ac disertam, ejusdem esse ingenii, argumento ad faciendu eloquentiae periculum, declamatorio more, suscepto ac conficto. Nec abnuit spiscopus Amerinus
175쪽
quantis veterum libro tenebris,Rhetoricae humanae schem .ua & artes involverint; dum enim frequentius& liberius pigmentis istis oratoriis indulgent,factum est, magno nCstro malo,ut res ipsae,genuinique ipsorum sensus nos fugerent. Quis idonee cavebat non fuisse adhibitas easdem artes in Eucharistiae negotio, ut Divin rum mysteriorum tum dignitatem , tum reverentiam auctum irent Θ Item de Praesulum dignitate, ut iis p pulorum observantiam obedientiamq; conciliarent ZAedcnique de caeteris religionis capitibus quae hodie in controversiam vocantur Z An est probabile ipsos pigmentis, coloribus, umbris & luminibus suis pepercisse in iis argumentis quibus ista tanto poterant esse usui Huc etiam refero quod non rard apud eos occurrit,sc licet, ut negent vel asstirment quaidam quasi simpliciter de absolute, quae tamen re ipsa neque negant, neque ase firmant nisi comparath cum aliis rebus tantum. Quis Hieronymum non putet Marcionitarum & Encratit rum oestro percitum luisse, dum in nuptias tam impotenter invehitur in libris contra Jovinianum, dc alibi sepe, usque adeo ut in haec etiam verba proruperit Z Si
corruptio ad omnem coisum pertinet, incorruptio autem pro- μ προ ι - λ
prie castitatu est, praemia pudicitiae nuptiae possidere Bois pos 'ῖ . '
sunt. Et infra. Existimo quod qui uxorem habet, quandiu revertitur ad id inum, ne tentet eum Satanas, in carne siem mi , ct non in Spiritu. Qui autem in carne seminat non ego sed Apostolus 'loquitur j metit corruptionem. Haec verba, prout sonant, lumpta, nuptias, conjugiique omnem usum damnant. Quasi eo contaminarentur conjuges, speque beatae immortalitatis exciderent. Sed in Episto- l. i ad Pammachium docet, et locos istos, aliosque ejusdem generis comparate non absoluid accipiendos, seque hoc unum velle, tantam esse virginum Delicitatem Mὸ i3 . & puritatem, ut ad eos collati conjuges nullius esse loci c
aut dignitatis videantur. Quae quidem clavis magni est usus
176쪽
usus in reserandis Patrum sensibus; eaque solertἰssim ξ usi sunt VII. Synodi Patres' in solvendis quibusdam locis quos iconoctastae objiciebant, hunc maxime ex Chrysostomo. Per scripturus fruimurpraesentia sanctorum, habentes imagines, non corporum is serum, sed animarum, quae enim dixerunt sunt eorum imaginesianimarum. Hunc item ex Amphilochio. Cura n is non es coloribus depingere in t talis facies carnales sanctorum nam illis non indigemin s per virtutem imitari eorum metuendi rationem. Tertium denique ex Asterio. Christum ne pingas in stragulis, sed potius sev d tu pauperibus ilio um sumptuum expenses Ucis enim i quod semelse demisit, ci/m carnem no stram assumpsit. Quis ista audiens non sibi persuadet ex Iconomacho rum genere fuisse tres istos Patres t Prosecto vix videtur quicquam dici potuisse in hanc sententiam de se tius. Volunt tamen Nicaenae Synodi Patres t Tos loqui tantum comparatE, x hoc tantum sigia sicatum. velle, Imagines, scilicet, Jesu Christi x Sanctorum in tueri , longe minoris esse ad picta in usus quam, vel ea quae scripserunt legere, vel vitam eorum imitari, vel beneficentia pauperes Prosicqui. Gregorius P. R. I. ad Augustini quaestionem de consanguinitatis gradibus intra quos matrimonium contrahere licet. Haec, Beda teste, olim responderat. Nec Gi ut jam tertia vel quarta generatio Delium licenter bi ju gi debeat,nam secunda, quam duximus,ai se omnino debet abstinere. Quis haec legens non putet hanc fuisse ejus mente, ut quae persanae in tertio gradu & ultra coni inguineae lunt, eas fas sit, apud Christianos, connubio jun At cum sequentibus post Gregorium seculis , placuisset ad septimum usque consanguinitatis gradum, conjugii prohibitioncm cxtendere; illaq; Gregoriana indulgentia displicere coepisset, repertus est qui eam non generaliter omnibus sideribus, sed, specialiter uri Anglorum genti recens ad Christum conversae concessam ciue interpretaretur, suamque hanc glosam, quo facilius admitteretur, ipsi
177쪽
Gregorio assingeret, scripta ejus nomine ad Felicem Menanae Episcopum epistola, qua ipsum priorem illam a se Augustino datam legem hoc interpretamento moI- lientem ac diluentem inducit. God autem sinquit scripsi
Augustino Anglorumgentis Episicopo, alumno, videlicet, ut recordaris, tuo, de consanguinitatis conimctione, ipsi is Anglor genti quae nuper ad Adem venerat,ne a bono quod carperat, metuendo austeriora recederet oecialiter ornon generaliter,i .Ha cateris me scripsi si cognoscin. Baronius epistolam in qua Gruor. haec continentur pro vera ac genuina habet. Nos Blon-dello nostro assentimur, qui spuriam esse, de ex male Lissconsutis variorum auctorum, etiam Gregorio recentio- ρ οβ 67, rum, centonibus contextam claris & invictis argumentis demonstravit. Vetus tamen est, neque heri aut nudius tertius conficta. Ergo &Baronius,5 quisquis eam veluti vero Gregorianam admittit, neccssarib fateri debet supra allata Gregorii verba hoc, luem epistola exhibet, sensus scripta esse. Nos, qui epistolam fictitiam esse putamus, concedimus impostorem , qui eam olim procudit, existimasse ita inflecti posse Gregorii legem; caeterosque id est, universos pene Papalis communionis homines qui epistolam veram censent 4 idem quoque sentire. Scio istas & hujus Pseudo-Gregorii Sc Nicaenorum Patrum solutiones non carere suis difficultatibus, neque omnes scrupulos satis expedire. Sed tamen chm MNicaeni Patres, & hic sive verus, sive , quod ego potius reor, fictilius Gregorius hanc methodum adhibuerint,
patet ex eorum sententia posse & dcbere veterum a ctorum scripta nonnunquam longe aliter quam sonant
accipi. Undd sequitur intellectu esse dii Ecillima. Jam apud te expendas velim , an non ex tot locis qui hodie in nostris de fide disputationibus ultro citrsique asseruntur, multos esse probabile sit, qui comparate, id cst plane aliter quam litera fert, snt accipiendi. Jam ut Patrum Rhetorica homiliis& sermonibus ad populum habitis caliginem multam affudit , sc corum Dialectica
178쪽
quae de controversiis & polemice scripserunt sexcentis - dissicultatibus implicavit. Quippe dum disputant tanta animi contentione in scopum quem sibi proponunt feruntur, ut, de caeteris securi, haud raro imprudentes ea effutiant quae cum caeteris Religionis Christianae capitibus pugnant. Fit etiam nonnunquam ut, dum totis vi ribus errorem quempiam oppugnant, in contrarium, eique oppositum, impingere videantur Vehemens cum ad-T, ' v sariis contentio, verba sunt Theodoreti erit ut modum 'a' -- excederent,quod olis qui arbores colunt evenire se et,cum enim o. incurvam plantam viderim, non flum ad rectam normam exiount, sed in alteram quoque partem ultra credram in i
ciunt, ut per nimiam in contrarium in Irmonem ad recIum sn-
tum perducatur. Sic Dionysii Alexandrini sibi objecta. s. tanquam Arianismo disertissimὰ faventia verba, explicabat, ut supra vidimus, Athanasius. Nos ripsit sinquit .
'' simpliciter, quasti sidem expossum , sed occasione temporis se
, aeb, personae; u: agricola qui ali u atque alias arbores aliter pro subjeati seli ratione curat, minime culpari debes, quod hanc amputet, Ham inserat, istam plantet, aliam motu me at, si po-ώι-tias ob multiplicem soler iam in a iratione esse. Deinde subditi Dionysium lita scriptis se occasione erroris Epis in . ... coporum quorundam Pentapoleos, qui in Sabcilii sen-- ἐν- tentia erant, per disse arionem, ut loquitur . id est, non simpliciter, sed quodammodo tantum. leue autem sin--b. o d. M. quit scribam in aut sunt prν oeconomiam, maligne nou sirent D ρ' A T accipient, nec adcfusique libidum trahcndi. Alibi sic solo iis Vir Patrum Antiocnenorum dictum quoddam, negam.-is Arai- titi in Filii consubstantialitatem , ostendit i enim ipsis propositum tantum fuisse Pauli Samosateni sententiam Σω vi , parit confutare, qui Patris de Filii unam eandύmque esse per- ρ' sonam, non verb utriusque distinctam subsistentiam, v
179쪽
Iebat. Eadem methodo Basilius ' exponit quod scripse ' 6 rat Gregorius Neocaesariensis, Parrem ct Filium cogitatisne no Ira duos, at hypostasi unum esse; respondet enim sic locutum non dogmatice, sed di mando. Unde apparct inscriptis eiusmodi sententiam adversus quam Patres pu- ώ gnant esse normam & mensuram eorum omnium quae affirmant aut negant: hinc variantur sensus corum, licet nonnunquam iisdem vocibus eos exprimant quas ad hi- p. cribere solent haeretici. Cum disputant adversus Valenti nianos aut Manichaeos, videntur cum Pelagianis facere. Eadem ratione sicubi manus cum Pelagianis conserunt, videntur cum Manichaeis sentire. Si adversus Arium seruntur, videntur a Sabellio minus esse alieni. Vicissimc a Sabellium adoriuntur, ad Arium accedere videntur, ut animadvertit Episcopus Bitontinus, de Augu- Comet M
stino in primis. Id ipsum quotidie accidit iis qui ad po- cpulum verba faciunt , si in avaros invehuntur, parum Rom.c. 1 p. aro.
abest quin prodigos commendent , ubi vero prodigos,
ac nimium profusos insectantur, putes eos sordibus Meenacitati velificari. Sic apud Protestantes, qui inanes de cvauidas illas figuras quas Romani Sacramentariis nescio quibus commentitiis tribuunt, a se amoliuntur, ii ita interdum agunt, ut prima fronte videri possint Eucharistiae realitatem, quam vocant, statuere. Cum au- tem adversus transubstant Iationem realemque inclusionem disputant, ipsos a Sacramentariis istis stare jurares. Inter opera Athanasii extat Tractatus quidam, in . -
quo neque nitorem, neque nervos, neque acumen jure p., i 6.
desideres. Caeterum ejus scriptor duarum in Christo προ naturarum distinctionem tanto nisu constituit, ' ut ad ' , Nestorii placita deflectere videatur, si catanim legis λὶν ἐμι, M. quae initio disputationis habentur. At postremum ca- ' 3ὴ put ostendit ' auctorem in recta fuisse sententia. Si tempore, vel quapiam alia injuria ultimum hoc caput ς--α, intercidisset, non poterat Scriptor ille, propter periculosas locutiones quas, aestu disputationis, quam adver '
180쪽
Carac inter opera Hieron. cund. Herm
sus Eutychlanos susceperat, abreptus, adhibet, Nesto rianus non haberi. Eadcm de causa Julius Episcopus Romanus in oppositum errorem, Eutychianum , scilicet, impingere videbatur in Epistola illa quam scribit Gennadius t fu i sse olim utilem adversus cos qui duas personas in Chi illo potacbant, nunc autem sinquit ille pernisisse probatur, fomentum enim e Ii Gychianae Timotheanae impietatis. Quod ipsum fecit ut alii scriptores, Gennadio recentiores, Iulii cam csse negaverint, eisque ab haereticis suppositam fuisse cerisierint. Eadem Patrum istorum ratio fuit quae cit gubernatoris, inter
duos oppositos scopulos, alterum extantem ac consips euum, alterum sub aquis latentem, navigantis ; Dum ab eo quem videt totus cavet, facile in cum quem non animadvertit impingit; ut navem, si non frangi, certE
quati ac laedi necesse sit. Sic Doctores isti, quos Pauli Samosatent, aut Nestorii scopuli non latebant, sed qui
bus Arii vel Eutychetis Syrtes, nullo tum naufragio ii fames, ignotae erant, dum totis viribus; in illis, a quibus sibi metuebant, fugiendis laborant, facere non potve runt quin, si in has non inciderint, ad eas tamcn proxume accesserint de quibus, scilicet, nihildum suspica bantur. Attende nunc quanta nobis cautione opus sit apud istos tam multis spinis obsitos scriptores versanti
bus, quamque acri judicio distinguenda a puci eos sint &
causa a probationibus V rei caput ac summa a parergis,&hyperbolae & meioses orationis , ab ipsa auctorum sententia. Atque hinc porro expende non verum atque aequum sit uno aut altero Verbo,quae imprudentibus co
tra Valentinianos & Marcionitas, vel Nestorianos MEutychianos disputantibus exciderint, ea decidi ac judicari quae nunc inter nos vel de libero arbitrio, vel de proprietatibus carnis Christi, veIde ipsius Eucharistia disputantur. Sed antequam missiim hoc argumentum facio, notandum quoque est institutorum sive consuetudiab et , num