장음표시 사용
231쪽
Erclesia incon e obsie etur Canon qui dicis Si quis cleris Q cus,inveniatur in Sancta Dominica die ieiunans, vel in sab- j, . batho praeter unum o solum deponatur. Si verῖν es Eeplebe,
communione moveatur. Nemini ignotum est quam varia
fuerit apud diversas olim Ecclesias jejunij ante pasthalis ratio; quod vel ex sanctissima illa Irenaei ad Victorem
P.R.epistola intelligitur,cujus partem Eusebius historiae suae inseruit. Quis ne seit Graecae Ecclesiae de libero ar- αὐ- - bitrio & praedeliinatione sententias δί voces plurimum et t. ab iis differre quae universa Ecclesia de his capitibus
cum Vivente,tum etiam mortuo Augustino credidit docuit; Iam quod pertinet ad Disciplinam Ecclcsia- . O..ii. --sticam haec habet Anastasius ad Canonem vi. Concili j V ii genoralis, quo praecipitur Metropolitanis, ut singulis annis prouinciarum Synodos convocent. Non te mo- ' γε veat, inquit si hanc desinitionem minimὸ nos habeamur,cum is, 'I' interearum nonnullo quas inter canones habemus in auctori- talem non recipiamussicut quasa ex Conciliis. Aliae namque Avu Graecos tanti/m alia vero apud certas tantum provincias ' ' in absimantiam Ecclesiarum 4sumuntur. Sicut Laodicensis Conrata is.& 7. Reghlae,quae apud Graecos tantum servantur, ciffs. e. .
cr Africani Concili j 6. s Capitula quae nullaprovistiastr- ς riuare nisi Africana detnocitur. Possem huc multa alia , nast m. exempla congcrcre, sed haec sufficiunt, ut doceamus sententias S consuetudines, a quibusdam Ecclesiis rece- κptas, non fiatina omnium suisse. Vnde sequitur non quaecunque constat de sententia aut disciplina Veteris Ecclesiae fuisse , ea statim pro lege universali habenda. Probaturi Protestantes sententiam suam de Canone Scripturarum, synodum I codicenam , de qua supra, in medium asserunt, Tu respondes eam fujsse Ecclesiarum sententiam rcucra, sed quarumdam tantum de particin larium. Nunc non quaero , vera nc ac firma sit tua haec responsio, nec-ne. Satis est quod ex ea evidenter scquitur tibi , priusquam Patris cujuspiam sententia in rem tuam uti possis, ante omnia probandum esse, non solum
232쪽
quod is cum sui temporis Ecclesia senserit, sed eam, 6 ι M. cum Dra sentit, Eccletiam universalem fuisse, non particularem tantum. Protestantibus objicis Epiphanium tu testari Ecclesiam ad siti immo, Presbyterii, Episcopatus, 3 c. ordines non nisi coelibes, aut qui ab uxoribus abiit nerent, admisisse. Vt valeat hoc cius testimonium inprimis docendum est Ecclesiam esse univer talem de qua istic Epipliauius verba facit. Nam inquient Protestantes ut iii apud Laodice nos singularem fuisse contendisia de Scripturarum Canone opinionem; quidni fieri potuit ut Cyprus suas quoque habuerit proprias ac peculiarcs
de Clericorum ordinatione constitutiones 8 Eadem est chm rituum S observationum tum sentcntiarum Ucteris Ecclesiae ratio. Quam autem dissicile sit res adeo confusis explicare,publicum a privato, provinciale a nutionali, nationale ab universali secernere, quilibet poteth
secum reputare, nemo tamen nisi expertus intelligere. ι Fac animo obversetur civitas a mille annis selo aeqv. ita,
cujus nihil praeter rudera huc. illuc disiperia ac dissipata supersit, caetera dumis, vepribus & spinis obsidentibus. Tum finge hominem qui ubi publicae, ubi privatae aedes, qui illarum , qui harum lapides fuerint, dillincte tibi
- Ostendere tibi aggrediatur, ac in consulis indigestisque istis acervis, In quibus omnia simul permixta jacent. alia ab aliis secernere , 55 ordine cuncta sito collocare moliatur. Non absimile mihi sidetur ejus consilium qui velit certo inter Veteris Ecclesiae sententias distinguere. Antiquitas illa jam undecim aut duodecim seculis e filuxit, cx ca nihil praeter parietinas & rudera in Scriptoribus iblius aevi nobis superest: quae veto restant in quia ea
tempore acceptassent, ut supra ostendimus. Qui audemus in tam incondita rerum farragine sperare, it ea quae publicis templis ornamento fuere, ab iis ex quibus priuata sacella constructa suere internoseantur ' Maxim)cima privati quique ambitiose studuerint-quae sua craut
pro publicis venditare. Quae cnim Provincia, quae Ciuitas,
233쪽
PATRUM. 79 Iulias, qi s Doctor non sua pro Apostolicis, priuata pro
publicis, propria pro communibus Venditauit 3 Quis non laborauit, ut sui sitorumque vel sensiis vel ritus pro universalibus haberentur Z Hieronymus quidem id stu- - - ' is: dium velut pium omnibus permittit. Unaquaerue pro-: mincia linquit abundet insensu suo,opraecepta Majorum le- ges so solicas arbitretur. Agere ipsum de quibusdam rerum per se adlaphorarum observationibus non nego, sed quod in rebus ejusmodi largitur, in omnibus usurpatum est. Nolo hic alias rationes persisqui sigillatim, quae hanc investigationem difficilem efficiunt; magna enim corum pars quae hactenus desserui huc reserenda esset. Nam si,ut docuimus, quis Veterum sensus sit Scriptorum .
liquido pernoscere dissicile sit; longe difficilius erit
certo constituere, an opiniones corum Ecclesis in qui- a bus vixorunt propriae & peculiares fuerint, an vero universa es eo quo floruerunt seculo. Quae enim in illo te- . nebras offundunt, possunt& in hoc locum, eumque majorem obtinere. Si animus sit liquido pervidere quam laboriosium sit hoc opus, pellege, sodes virorum utriusq; religionis doctorum super hujusmodi argumentis disse
lationes; Tanta occurret dubitationum, opinionum ac contradictionum varictas,ut statim sis Intellecturus inter difficultates quae Antiquitatem evolventibus negotium faccssunt hanc inter principes conqumerandam
234쪽
Ratio x r. Fieri non pose ut super myo eorum capitum quae sunt hodie in controversia clarὶ liquid'ue pesenscamus qυ totius Veteris Ecclo', siue
uniuersalis , se particularisen ton: iafuerit.
ANtequam ad alteram partem nos conferamus non videtur a proposito nostro alienum ut hoc postremo moneamus; si vel caeterae hactenus commemoratae
dissicultates, quae de multae M arduae sunt, nullae essent, haudquaquam tamen ex Patrum libris certo ac liquido intelligi posse,quae veteris olim Ecclesiae , siue Universalis, siue etiam alicuius particularis, fuerit de hodiernis controversiis sententia. Cuius propositionis ut veritas pateat termini quibus constat cxplicandi sunt. Qai Ecclesiam dicunt, maxime in hisce controversiis j ij vel omnes eos intelligunt qui se in Ecclesiae communiona Vivere profitentur, cuiuscunque sollis 15 dignitatis sint, vel certe, sensu minus lato, eos omnes qui Ecclesiae praesunt, eamque repraesentant, id est, Clerum. Sive de Ecclesia universali uermo sit, seu de aliqua particulari, ut exempli gratia de Gallicana, aut Carthaginensi, eae voces utroque hoc sensu accipi possunt. Nam per Ecclesiam universalem intelliguntur, vel in genere omnes qui Ecclesiae Christianae communionem amplectuntur, sive clerici suit, siue laici, siue clerici soli, siue Ecclesia stici, ut hodie quidem eos dici mos obtinuit. Nam prioribus Christianismi seculis Ecclesio sita vocabantur omnes Cluistiani qui in Catholicorum communione vitam in stituebant. Ita quoque Ecclosiae Carrhaginensis nomi ne significantur,vel in genere omnes fideles in peculiari Eccle-
235쪽
Ecclesim Carthaginensis communione viventes,vel,se se angustiori, Episcopus Cartilaginensi cum toto suo . clero. Iam si priori sensu Ecclesiae nomen sumatur, vix quemquana fore puto qui contendat nobis ex testimoniis cerib constare posse quae singulis seculis Ecclesiae suerit de omnibus Christianiae religionis capitibus sententia. Possumus quidem,quae verorum Ecclesiae membrorum fi lcs fuerit, rationando colligere. Cum enim capita quaedam sint ad constituendum ejusmodi hominem necessario requisita, omnino necesta est haec ipsa veram Ecclesiam, siue universalem , siue particularem credidisse. Enim verb id in primis non ad omnia religionis capita refertur,sed ad ea tantum quae sunt necesse saria, praeter quae multa sunt alia de quibus dissentire licet, salva, non solum Ecclesiae communione, sed & haereditatis aeternae spe. Deinde cjusmodi ratiocinatio non valet nisi eo im ratione qui sunt genuina Ecclcsiae membra. Qui vero Christiani, non rcitera, sed sola tantum professione sunt, eos profecto nequc scrvari, neque ea fide quae ad salutem requiritur praeditos esse necesse est. Possunt sub ejusmodi larua omnis generis opiniones,
etiam maxime impiae,latere.Denique quod maxime ad rem nostram facit, haec cognitio ratiocinatione paratur, cum de ea nunc agamus quae ex citatis interrogatis testibus habetur,qui de ea re, quam scire avemus, certiores nos facere possunt. Cum Patres eo consilio scri- plerint ut nos docerent, non tam quae sui seculi ellet, quam quae omnium esse debeat fides, pro certo teneri
dum est,non esse ab iis prodita quaecunque de sui temporis scitis ac placitis cognIta habebant, huc acceditquhil vel ex charitate, vel ex prudentia sita dissimulasse eos verisimile est quaecunque aliorum siue doctorum, . 1 sue etiam coetuum dogmata ipsi velut falsa respuebant, fecisseque eos in dogmatis , quod a se in ritibus factum testatur Augustinus . inquit in instituiturpraeter con- οῖ' Πρώβciuium, μέ quasi observatio scrumeti Ν, approbare non 'I
236쪽
possum,etia multa huis odieropter nonnulgaru,vel βnctarum,vel turbulentarum personaruscandala , liberius improbare non audeo. Atque huc pertinet illud Hieronymide quorumdam magni nominis Patrum placitis,quae licet D mmm. inquit non sequamur, amen damnare non possumus. Sed h. bi ' fac eos nulla hujus generis ratione deterritos bona fide in id incubuisse, ut sitiae Ecclesiae sententiam simpliciter
traderent, equidem non video qui hoc accurate praestare potuerint. Quaese enim,cum Ecclesia ex tam multis hominibus tam inter se Mingenio, & natura, &consilio,& intelligentia discrepantibus constet, qua ratione potuerunt Patres cerib cognoscere quae singulorum esset de religione sententia; verbi gratia, an tu Cyprianum . existimas omnium suae Dioecc os hominum, quas ta bis rcferret , sententias ad unguem tenuisse λ iis in ista quae in ejus communione agebat populi turba ne mi nem fuisse docebit, qui ab ipso ulla in re dissentire t 'Hodie quidem,ut vetera mittamus, perspicuum est nul- .lam, quantumvis exiguam, esse paroeciam in qua siligit lis de omnibus omnino religionis capitibus cum pastore conveniat. Sed si Dioecesin totam cxcutias, atque praetermissis iis quos vel tenerior aetas, vel mentis stupor, vel profligata nequitia dereligione securos faciunt, cae teros pro ratione diversarum circa sacra sententiarum in suas quasdam classes distribuas, non dubito quin omnium minima futura sit, quae de omnibus ac singulis r ligionis capitibus plane penitusque cum Episcopo con sentiet 7Quicquid ille de religione secutus fuerit, vix dimidiae dioecescos sententiamrepraesentabit. Non ali ter olim quam hodie res humanae comparatae crante imo de religione longὸ olim liberatione quam nunc scimtentiae fuere,qubd Ecclesia Romana nondum eam inter Christianos auctoritatem exerceret,quam multis postea artibus sensim comparatam,nunc usurpat. Non ea tum, si ea Pastoribus,sive a Principibus in coercenda opinio
alvin diualitate adhibebatur quae nunc passim obtinec
237쪽
sippliciorii in asperitas: unde colligendum restat longe majorem olim fuisse apud unius Ecclesiae homines sententiarum diversitatem, quam nunc est, adeoque lono dissicilius fuisse Pastoribus omnes singulorum opiniones vel investigare, vel literis mandare. Sed in re obvia diu - sus immorari si, pcrvacaneum est. Expendamus potius quod hic multos objecturos non dubito, nimirum nihil
necesso esse ut singulorum sententias varietate pen C infinitas, incertas . plerasque, oc nullo fundamento nixas, in numerato habeamus , satis cile ut nobis constet quae
populi Christiani Pallorum de Praestitum, id est Ecclesiae
secundo sensu acceptae, sententia fuerit. Ego vero dubito num id suis sit. Si enim Ecclesiae est fidem nostram fulcire S regere quod volunt hujus responsionis auctores etiam plebis sitae erunt aliquae in hoc negotio partes' Fateor cquidem privatorum opiniones varias che, quorumdam ex ipsis intelligentiam admodum mediocrem; imo aliquando pene nul Iam. Sed vcrendum est ne haec quoquo ratio cleri ipsius partem auctoria tate , quam sibi in his rebus arrogat, exuat, cum negari non pollit, quin cepissime apud illum eadem quae apud plebem ipsam inscitia Sc nequitia sit. Quis non videt, si captum spectes, privatos interdum in Ecclesia reperiri qui Pastores ipsos doctrina 3c pietate antecellant 'Patium istorum de quibus agimus nonnemo docuit
nos, Plerumque Clerum errauis : Sacerdotis nutavisse ambν, seri
sententiam ; divites cum seculi istius terrena regMosen se, populum fidem propriam reservavisse. Cum aliquando
contingere possit, cum sepe contigerit, ut Clerus prava senserit, dum plebs in vera sidc persivit, patet, ut mihi quidem videtur, non omnino negligendam pOpuli de rebus Divinis sententiam. Cyprianus quidem δ' - - docet Ecclesiam sui temporis magnam variis in locis ejus rationem habu sse, adeo ut nihil quod esset alicujus AE. momenti abique adcitum tententia gereretur, ut in ejus epit totis videre est. Certe quaestio de Baptismo haeret NBb 'Σ
238쪽
corum, de qua supra nonnihil iam diximus, in Synodo, Carthagine, praesente etiam plebis maxima parte agit ta fuit. Sed hoc sane, quia controversum est, nunc mittamus. Concedamus quod isti volunt, satis esse si nobis constet de Ecclesiae secundo sensi acceptae, id est, Cleri sententia. Atqui & Cleri ipsius quae fuerit singulis
seculis de regi ligione sententia intelligere ac certo per-.noscere si non est αδυμάτων, difficillimum certe esse patet. Non enim in Clero quam in populo minor sententiarum discrepantia atque varietas, quin id cepe. major est. Ingenia enim studiis exculta subtilitate delectantur, ex qua plerumque existit opinionum diversitas. Quis hodie, non dicam unius regni, multd minus totius Christiani sinued unitas tantum urbis Cleticorum de omnibus religionis capitibus sententias recensere queat Nunquam sententiarum in religionis negotio uniformitas apud Christianos acriori studio conservata retentaque est quam nostro secuto,quo ad eam rem non censuras& anathemata duntaxat, sed citam ferrum leignes adhiberi videmus. Quam multi tamen iis ipsis locis ubi maxime saeuitur, etiam Romae, pene in ipsius P rae, ut sic dicam inii reperiuntur qui longe in alia quam, vel collegae vel praepositi sui sunt de religione sententia. In Gallia, in qua Dei beneficio libertas major est, non temerd quatuor e Ciero, paulo cruditiores ac emumctiores, reperies ex quibus duo non sint qui aliquid singulare , supra Ecclesiae suae vulgus, de aliquo religionis
capite sapiant. Hic eos omnes qui, magno .numero,
cum Cassandro sentiunt, quique quicquid in Patrum
monumentis, quae tantum non adorant, ostendunt, pro universali veterum Christianorum sententia exosculantur, oratos velim, ut in scipsos oculos convertant,&apud se expendant, quam multas Queant opiniones, non solum diuersas, sit d plane pugnantes cum ea Ecclesia, in cujus communione vitam instituunt, cujus se 3 mbra profitentur, ta in qua reipsa tolerantur. Tan-
239쪽
tuin esiastorum ab aliis Romanis discrimen, ut Rempublicam in Republica, Ecclesiam in Ecclesia constituere
vidcantur. Attamen cum earum quas sequuntur partium doctores vel indefinitionibus, vel in concionibus ad populum, vel in scriptis suis Ecclesiae suae sententiam
exponunt,varietas illa non apparet,una caeterorum fides
vrgetur, quae Cassabdri sequacium est, licet multum diversa, quasi ne tantillum quidem ad Ecclesiam Romanam pertinereti silentio promitur, etsi nos, qui nunc in vivis sumus, eam a multis praestantibus e Ciero ipso viris retineri & foveri non lateat. Si clancularia illa secta, quae se reliquo, cujus se partem profitetur, corpore saniora sentire existimat, paulatim, vel per se ipsa exti matur, vel ut opprimatur, omnis ejus memoria sic peribit, ut posteri nili forsan diuini fuerint) quae fuerit isto- .rum de religione sententia nunquam sint intellecturi. Nemo tum temporis non existimabit Romanam hujus seculi Ecclesi. im cadena per omnia sensisse quae in Comciiij I riden tini decretis,& in aliis ejusmodi monumentis leget. Et tamen ex iis ipsis quos Roma unxit δί inauguravit,quosque opimis suis sacerdotiis alit, nonnullos no- ulmus, quoium de fido sententia longe alia est quam quae apud illam obtinet. Statuamus ergo suos Cassandros, aliosque ejusino di, qui non eadem cum vulgo sentiunt, veterem Ecclesiam liabuisse, quos , ipsa quoque paulatim abii psit & sepelivit, ita ut ne vestigium quidem eorum sit persit. Antiquus Christiani sinus vel alius, vel ident qui hodie obtinet, reuerat suit. Ii alius, Sophist
rum est,ut specie tenus idcin sit allaborare,sic laque sallacia tot in cam rem ex Antiquitate testimonia congerere. Si idem suit, iis leni proculdubio casibus obno. xius,eandem opinionum varietatem in Cleri sui aut mos ingessit. ipsaeillae opiniones ac caerimoniae quibus ho- dicioffenduntur Cassandi istae potuerunt olim paris moderationis ingeniis graves & incommodς videri. Non cst
probabile nulla fuisse istis seculis ingenia quae nostro,
240쪽
rum, vel solertiam aequarent, vel morositate laborarent. Sed hoc iam non ago, neque ultra in hoc argumento pergere animus est. Satis est quod ostendi in Veteri Ecclesia, unius urbis, vel nationis, multo imagis ot bis totius universum clerum non necessatio eadem per omnia
Si in singulis capitibus de religione sensisse; Unde sequitur nobis conitare non posse, an quas apud Patres legimus sententias ab omnibus de singulis Ecclesiarum Pastoribus receptae tum temporis fuerint. Hoc unum inde
colligere licet, ipsos alid sque quosdam , edique si ita lubet in clarissimos, in hac vel illa sententia suisse. Quemadmodum quae Bellai minus & alii de Eucharithia scripsere argumento et unt posteris, istos, & multos alios, in Ecclesia Romana, in illa sententia fuisse. Sed quemadmodum, qui ex scriptorum istorum libris concludet, neminem nunc esse in Clero Romano qui aliter quam isti de hoc capite sentiat, is vehementer errabit, sic vercn- . dum est ne eodem modo hallucinemur, tum ex eo quod apud unum aut alterum e Patribus legimus, statim argumentamur hanc ipsorum sententiam ab omnibus in E clesia Christiana receptam Lisse. Temerarium est Octo vel decem, utut sanctos S eruditos, pro omnibus totius Ecclesiae doctoribus, qui ipsorum seculo vixerunt, sponsores accipere : paliciores sunt quam ut de re tauta fid
Duo sunt quae adversus ista objici possunt. Prius cst. qudd si aliae inter veteres, de capitibus de quibus hodie
controvertitur, sententiae fuissent praeter illas quas in monumentis, Vel quorumdam, vel omnium Patrum legimus , futurum ut earum vel mentio, vel refutatio in
iis occurreret. Sed iam supra huic objectioni obviam itum. Monuimus enim Patres hanc diuersitatem dissimulauisse, partim prudentia, ne eos qui secum non sentiebant in se provocarent, dissidiaque quae sopita Cupiebant, exacerbarent, partim item charitate, benignὸ
furentes ca quae lethalia non censebant De diversitatibus quae