장음표시 사용
341쪽
PATRUM. 23' 'Eixit simul confitebimur o tanquampiam suscipiemus vocem. Sivero taquam ex Filio, aut per Filium, existentiam habeat, hoc vi blashemum o impium rejiciemus. Non potuit dimillis sententia illa respui. Quid ad haec Cyrillus Z Ille
vero tametsi juveniliter ad heodoreto provocatus, ashaec in causa optima atque aequissima, cum ab adversario probrose explosa , impietatisque damnata esset ea sententia,quae totius, si Latinis credimus Ecclesiae communis erat, tamen molliter & paucis hoc unum respondet, , Procedere quidem ex Deo o Patre Spiritum sanctum, h est M. Hylsecundum Servatoris vocem, si non e s a Filio alienu, cum ihabeat omnia cum Patre. Atqui Theodoretus hic erat hae- ρ. Ibid.
re eos acchi sandus, si Ecclesiam quidem illius temporis istatuas docuisse Spiritum sanctum ex Filio proccdere. - . m. 'Quid est ergo quod Cyrillus tam patienter audit an F ctam veramque sententiana velut impiam de blasiphemam proculcari ' Cur non indignatur' Cur Eccle- sana si baec erat eius fides non appellat injuriae sitae vin- να - - : rdiccin t Cur nihil istorum facit, sed clementi 5e languido G 'ν responso adversarium non tam arcet quam demulcet, sic ut causam prodere potius videatur quam defenderet Nam neque Tlieodoretiis , neque recentiores Graeci unquam defenderunt Spiritum Sanctum esse a Filio alienum,qui scilicet Patrem, Filium, & Spiritum sanctum unum esse eundemque Deum in secula benedictum ultro confitentur Quisquis ista omnia accurate expen. derit non enim hic locus est ea fusius excutiendi in agnoscet, opinor , tum temporis nihil adhuc taclesiam de eo capite constituisse,vel decrevisse, illosque Doctores, pro disputationum in quibus versabantur ratione , M
tanquam in rebus nondum examinatis & diserte ex Acatis,quid sentirent privatim litteris ex occasione mandasse, adeo ut me nonnunquam Graecorum & Latinorum misereat in Patribus ad se suasque partes trahendis nequicquam sudantium ; quorum voces, si quid sis insit ambigui i torquent, codices, ubi sibi non favent, ad as '
342쪽
versariis depravatos fuisse criminantur. Denique, ubi . omnia tentarunt,nihil promovent & lectori,qui quidemst a partium studio alienus, plus taedij quam fructus aut solidae aedificationis afferrunt. Atqui longe facilius atque consultius erat id quod res ipsa loquitur, agnoscere; Patres, scilicet, ut de multis aliis religionis capitibus, ita de hoc quoque non unum idemq; sensisse. Quod vero Bessario, ut hoc Theodoreti testimonium eluaat, . ComminIscitur , eum ex Ecclesia propter negatam Spi-1 3 1μν.In ritus sancti e Filio processionem, ejectum; deinde cant ρ δε- ... x publicE in synodo Chalcedonensi palinodia restitutum,haec nobis Greca fide narrat,eo ipse quod fingit ani- . an . . mi Vehemens in hanc causam studium apertissimhτzo istic ostendens. Amabo enim, a quo ille vetere Scriptore habuit Theodoretum, non dicam damnatum vel excon municatu, sed vel reprehensium aut accusatum,quod de
Spiritus sancti processione perperam sensisset Habemus Acta Concilij Ephesini in quo fuit cxcommunicatus. Habemus epistolam Cyrilli, qua ad pacem Ecclesiae as. - mittit Ioannem Patriarcham Antiochenum, omnesque eius socios, quorum Theodoretus facile princeps crat. Habemus Concilium Chalcedonense, in quo Theod retus,post nonnullos adversariorum clamores, pro epta scopo catholico habitus fuit S cum caeteris conscilici Vlluinne in istis omnibus authenticis miniamentis ver
bum de eius sentent circa Theologiam de Spiritu. sancto occurrit Z Ne Cyrillus quidem , id est ipsemet
viri adversarius, eius de hoc capite sententiam damnavit. Sed sat habet excusare , vel si mavis simpliciter defendere suam. Theodoreti in Ephesino chalced nensi Conciliis causa cum hac nihil omnino commune habuit. Agebatur enim tantum de duabus natutis Iesa Chi isti, quem Nestorius in duas personas divellebat. Ioannes Patriarcha Antiochenus. Theodoretus & varii alij Orientis Praestiles Nestorio nonnihil favebant, vel,
ye vcrius dicam;injuria illum a Concilio Ephesino asse-
343쪽
ctum dolebant; & nonnulla in Anathemati sinis Cyrilli damnabant. Cum haec in Actis Concilii clara sint om-nia,qua stonte dicitur de gradu ideo dejectus Theodo- retus qubd male de Spiritus sancti processione sentirόtρVerum de his satis. Nunc illud scire pervelim, qu
modo Graecus noster Conciliator D C X X X. Chalced nensis Synodi Patres, cum Leone Romano episcopo sit reconciliaturus, & xxv DI. illorum canonem ν cum kem:.Clivitam multis huius ad Anatolium, ad Marcianum, ad alios epistolis in unum redintegraturus Z Chalcedonenses Rin Patres Constantinopolitanae Ecclesiae thronum supra
Alexandrinam de Antiochenam sedes evexerant, eam calaim Cone.
Romano ipsi throno haud obsture aequantes. Leo alia parte hoc istorum decretum , velut intolerabilem errorem,inscctatur. Sed Chalcedone, si placet , prosectus, in Africam noster Bessario naviget, de illarum provinciatum Patros cum Pontificibus Romanis, si potest, conciliet inter se litigantes, cum illi quidem sitos clericos Romam provocare vetarent ; hi vero contenderent . id licere , suique juris esse. Si labor successerit, poterit in componenda Nicaenorum δί Francosuriensium P trum lite operam collocare , quos dissidere inter se notum est, quod illi quidem decreverint N imaginibus
lutationem & adorationis scissitus, S Cercorum hono- r. .C ridicrem, hi verb totam Graecorum Synodum repudiarint. ρ εβ :η- Certe vel caeci vident omnes istos Patres adversis pugnantibusque inter se discordes esse sententiis, nullamque aliam ad conciliationem viam patere , nisi ut cum 'et sitis singuli sententiis admittantur; quod mirabili quo-rdam 5e hactenus inaudito sapientiae specimine Con- et stantinopolitani in Taullo Patres sequuti simi. Admi-serunt enim illi simulque ac semel confirmarunt, Eccle- 'siaeq; regulas esse jusserunt tum Apostolorum, tum co-nbuod GHadicis Ecclesiastici canones, hoc est , Sardia ensis &Carthaginensis dc Laodicenae Synodorum decreta; 'ter quae tamen haud pauca sunt quae inter se pugnant.
344쪽
s.... s. . E ς impli gratia, Vt ab omnibus episeopis jus esset Roniactari. - - appellare Sardicae constitutum est. At id ipsi in Chal-
P syn. Gisit, cedone Constantinopolitanae sedi attributum est. rLao- ' θ 7 dicena Synodus nullos in Sanctarum Scripturarum chq -.t- nonae agnoscit Macchabaeorum Ecclesiastici, Sapientiae,
' . e., Tobiae & Iudith libros, ' quos Carthaginensis diser E in
ἡψ Canonem resert. Boni verb isti Trullani Patres , ut m . omnibus fatisfacerent, nullam istius diversitatis rati nem habuerunt , singulos cum suis opinionibus de priuatis constitutionibus recipiunt, neminem cogunt ut certae alicui x communi regulae acquiescat,& haec ipsa quae habent ea etiam ut videtur lege decernunt, ut nulli in eorum quos admittebant sententiam concedere tenerentur , nisi quatenus rationibus suis convenire, Se Ere sua esse existimarent. Neminem puto fore qui non acile omnia Patrum scripta, hac quidem lege, pro authenticis recipiat, ut scilicet ipsit integrum & liberum sit quicquid commodum vel incommodum videbitur id pro suo arbitrio vel admittere vel rojicere. Atque ita jam, ni fallor, quicquid opinetur Bessario concludere tuto vereque possumus, Patres,non semper eadem siensisse, de capitibus ad religionem pertinentibus: unde de illud evidentissime sequitur, non posse eos controversias nostras suo judicio decidere. Cum enim notum sit eos de tot magni momenti capitibus inter se pugnare, quis fidem faciet inter ipsos de iis quae hodie conir vertuntur convenit eZ Curiis in quaestionibus de Euch ristia, de auctoritate Ecclesiae de potestate Papae, te libiro arbitrio , de Purgatorio non idem accidere potuit quod in his capitibus de quibus proxime egimus accidisse comperitur' praesertim , cum ea de quibus dissentire deprehenduntur, his, te quibus nos litigamus , nc-
que minoris momenti, neque obseuriora sint, ut praecedente capite observatum est. Epiphani j, de Hieronymide veteri presbyteroru dc episcoporum jure voces non
minus inter se pugnari quam Theodoreti de Cyrilli da
345쪽
processione spiritus sancti dicta. Neque Tertulliani de Damascent Theodoreti&Eusebii Eme seni, Eusebi j Cisareensis Se v i i Synofli de Eucharistia assertiones in gis inter se consentaneae sunt quam Cypriani M Steph ni de haereticorum baptismo tententiae. Eadem cst ali rum sere omnium ratio. Quid ergo est cur de eorum in istis concordia tantopere laboremus Z ut etiam vellit. admotis fidiculis invitos ac repugnantes idem sentire cogamus. Quin ultro agnoscimus ingenueque fatemur quod res, cos , ut verbis , sic sensu quoque inter se differre' Nulla nobis religio est eos confiteri aliter atque aliter de iis sensisse de quibus nulla est inter nos controversa. Non video cur gravius sit eos de iis dissensisse quae nunc fiunt inter nos controversa. Sed plura ea de re verba facere nihil necesse est. Satis est Patrum diversas. fuisse de religione sententias, lode cnim necessario conficitur non posse nos eorum iudicio in controversiis nostri stare.
Hactenus de Patrum In exponenda Scriptura diver- x re uit. sitate, vel nihil , vel certE paucillima diximus. Atqui id magni in primis momenti est , pr. ae caeteris memora- ρενι πιι bile. Si enim Iudices nostri constituantur, Libinde ac pene assidue considendi erunt de locis quorum sensus apud nos controvertitur. Quid fiet si de horum exposl
tionc apud ipsos Patres non maior Quam. apud nos com ad diain et
cordia sit 3 Hic ex Evangelio secundum Ioannem locus Ego Cr Pater unum siumus ' magni est momenti in dispu- Iutationibus contra Sabellium de Arium. in tu cius nuinum sensum doceri, ne perversa expositione in istorum scopulos inpingas ξ Si Patres adis,reperies nobi- μα ι bHlam hunc locum ab aliis ad animi de voluntatis unionem . ab aliis ad essentiae de naturae unitatem' rcferri. Hic al ret cx eodem Evangelio locus Pater maior me es' dignus est qui accurate expendatur in qliaestione de clivinitate lesu Christi. Atqui & hunc ipsium Patres aliter atque ρυφο n alituc interpretantur; Sunt . enim qui Patrem Filio sim' α ι .ia,
346쪽
pliciter qua Filius est, maiorem intelligi volunt, 'HQ p. A. qui catenus tantum quatenus homo est Filius. Haec xi. Ioannis verba. Verbum caro factum est' magni sunt usus in controversiis cum diestorio & Eutychete. Si Patrum arbitrio rem committis, abj haec Ioannis cum illis Pau- . . . linis conferunt. Chrium fiatiue peccatum ct exerrario hris a. i. d. . Cyrillus vero ab Ca expolitione cavendum praecipit.
ς ε infinitum est quaecunque huc pertinent, omnes' ac P trum in exponenda Scriptura diversitates ac pugnas , r au vi'. x. ferre. Si cui plura exempla videre libeat , recentiorum
, ei re interpretum Commentarios adeat,e una quidem qui
1 ii. Patrum in Scripturam interpretationes colligere ac inb unum comportare diligenter solent. Cuius generis sunt ι. ah. ih i. Maldonatus in Evangelia, Toletus in Ioannem , Iusti- T. Aiti nianus in Paulum, S alii pene innumerabiles. An inradvertet vix ullum csse velliculiun quem Patres omnes codem sensu acceperint. Sed Sc corum expolitiones non modo inter se pugnare, sed quod sanE grauissimum cst, plerasque frigere comperiet, rar6que apud cos Occurrere solidam illam simplicitatena ac sobrietatem, quae in iis requiritur, quicunque in sacris literis versantur. Cum ergo non minus Scripturae interpretationibus, quam sententiis, inter se discrepent Patres , conclusiimesto non tantam esse eorum in dirimendis nostris controuersiis auctoritatem ut ab ea provocare iit nefas, quod quae inter ipses repetitur sententiarum repugnantia, scistis arguit non esse eos infallibiles, quales tamen csse necesse est huius causae judices ad ea confirmanda dogm ta quae adversus Proicitantes Ecclesia Romana hodie propugnat.
347쪽
Ratio VINeque Protestantes,neque Pontificios agnostere
Iudices rerum ad religioncm tuam pertinentium,
hosique non minus quam illos quae ad palatum suum non faciunt nulla religione re uere. Satisfid bus riuaestionibus quae ex superio
ribus omnibus oriuntur. HAEtenus demonstrauimus Patrum scripta, non tantam in seipsis habere auctoritatem, ut pro rebus indicatis haberi possint quae apud eos de nostris in religione controversit, extant. Iam quae nostri ratione sit eorum auctoritas dispiciamus. Licci enim iudicium in se aequia in & validum sit, & a iudice legitimo rectὰ atque cx ordine pronuntiatum, litem tamen non decidit, nisi haec cius auctoritas ab utraque Partium agnoscatur, aut saltem ut fit in rebus ad hanc vitam pertinentibus in iis viribus inst: uctius sit iudex, quae possint pervicaces in ordinem cogere. Hic vero cum religio agatur, res sancta ac Divina , quae non imperari sed persiuaderi debet, vis
nullum in hoc iudicij genere locum habere potest. Eu
enam vi quis adigi possit ut summam se Patrum monumentis auctoritatem deferre profiteatur,ipsorum tamenti des nullius animo hoc modo infigetur. Haerebunt semper in mentis penetralibus dissidia, ex quibus ea evelli necesse est, ut vera de rebus ad religionem pertinentibus pax atque concordia constituatur. Itaque ut recte . si itor decidantur huius generis controversiae necesie est utrique litigantium parti imprimis certum ac persuasuru esse, Iudicem qui siedet ea praeditum esse auctoritate quae ad conflandum hoc iudicium necessariacst. Fac Patres quae de hac causa sentiabant ea clarξ ac
liquido pronun lasse s quod non ita esse demonstravi
348쪽
mus.) Fac Patres quod ipsum quoque quam dubium fiti docuimus tanta dignitate atque auctoritate praeditos fuisse, ut ab eorum placitis nulla detur provocatio. Nullius tamen erunt ista usus , nisi hanc reuera esse Patrum auctoritatem utraque pars litigantium consentiat. Vete.
ris Testamenti Scriptura Diuinitus inspirata de summa auctoritate praedita est, adeo ut quicquid dicit de fide, ac necc ssirio credendum sit. Nihil tamen illa qthnico persuadebit , quia quae apud nos tanta est, apud illum nulla est auctoritas. Eadem Novi Testamenti erga ludaeum ratio est. Novi enim foederis libri eam quidem in se habent auctoritatem quae ad decidendas Ecclesiae
cum ludaeo controversias neces Iaria est ; caeterum nihil efficient quandiu nullam apud Iudaetim auctoritatem habebunt. itaque ridiculus esset & qui ex Vetere Test, mento adversus Gentilem , & qui ex Nouo adversus ludaeum argumenta peteret ad veritatem fidei nostiae apud utrumque probandam. Finge ergo Patrum scripta sit per controversis nostris esse clata & perspicua, imo, ii ita vis 2 divinitus esse inspirata summaque adeo auctoritate praedita. Ne sic quidem ex iis controversiae nostrae decidi p. te iunt, quamdiu sublime mi lammiratidamque
iis auctoritatem vel utraque , vel certe altera pars n ga-hit. Nunc eigo consideremus quanti utrique Patres iaciant, an iis summum constituendae ac definiendae religionis ius ilibuant Z an fallen3 Patres ut arbitros inter se admittant quorum placita firma & immota manere
debeanti Proic stantcs quid cin quibus, ex iustae disputationis legibus, nulla decet n: si consessa principia proponi , satis cons .it nihil minus Patribus tribuere quam eiu simodi auctoritatem. Ecclesiae enim Gallicanae, inbtio suae confestionis , testantur se agnoscere libros sacrae Scripturae csse canonicos, id est, se eos pro fidei sitae nomρ ma& regula habere.' Libros velo Ecclesiasticos esse , i ..' quidem utiles, sed non eiusmodi, ut ex iis constitui posi sit aliquis fidei articulus. Quae enim credunt Script
349쪽
ram que pauit, post testantur) h complecti quicquid bisi in h
ad cultum Dei & salutem hominum requiritur niti Io adeo iudice opus habent , frustraque ad Veterum auctoritatem confugerent , quorum , quantacunque fingatur auctoritas, nunquam tamen eo assurget ut non longe subsidat infra verbi Domini maiestatem. Eaedem deinceps Ecclesiae profitentur, se ex ea norma doctrinam Christianam reformare velle, omne sque fidei articulos quos ipsa ponit firmiter retinere, quoscunque autem ea non habet constanter repudiare , quantumcunque excellat & emineat auctoritas quae vel hos ad fidem
hominum adjecit, vel illos stubstulit. Neque hominibus inquiunt in neque ipsis Angelis sues quicquam ei verbo ad-.jrere,vel detrahere,vel quicquam prorsus in eo immutare, ex quo eo scitur neque antiquitatem, neque consuetussines, neque multitudinem,neque humanam sapientiam, neque iudicia,n que edicta, vel decreta ulla,neque concilia, neque visiones, neque miracula Scripturae illi Divinae opponere licere sed potius omnia af eius regulam G praescriptu examinari ct exigi vo rere. Hanc sunt diserta Protestantium verba, ut ij, nisi huic fidei, quae totius reformationis veluti fibula atque fundamentum est, nuntium remittant, non possent Patres , qui secundo, tertio, quarto, & sequentibus seculis vixerunt, vel ut iudices, vel etiam , quod leuius est, ut testes fidei siae agnoseere. Omnes enim constituunt pura m illam ac genuinam doctrinam, quam olim Apostoli& praeticarunt, & Novi Test. libris consignarunt, sensim& sine sensu labem contraxisse, tempore, quod omnia immutat, non nihil alieni & impuri paulatim admiscente, nunc Iudaicum aliquod, vel ethnicum dogma , nunc obserrationem aliquam curiosam , nonnunquam cultum
superstitiosum, hos stipulam, illos foenum, nonnullos lignum super fundamentum superaedificasse; donec illud religionis Christianae, ut sic dicam, corpus, ita pedetentim immutatum, tandem omnino aliud fieret ab illo quod olim fuerat. Quod enim ex auro & argento
350쪽
aedificium fuerat, postremo ex ruderibus, ex Π o, ligno coenox eiusmodi vili materia conitare deprehenditur. Quemadmodum vitimus, inquiunt, rivos, quo magis a scaturigine sua recedunt, eo plus serdium, de alieni vitiosique liquoris contrahere. Vt homo, quo magis aetate provehitur , eo plus amittit de natiua illa ingenuitate quae in puero elucebat. Mens cum corpore immutatur , itudium, ars, sucus, omnia paulatim incrustant adeoque dissimilem persenam inducunt, ut non
.amplius is sit qui fuit prius. Id ipsum contendunt accidisse in Christianismo, edque illustrem e posteriore Pauli ad Thessalonicenses epistola locum ieserunt, de insigni apostasia, cuius quidem fundamenta iam tum clam substruebantur, sed quae tamen non nisi longe post tem
pore revelanda & in apertum proruptura esset; ut videmus maxima quaeque, siue in natura siue in rebus S calamitatibus humanis concipi fouerique lentES paulatim, ininterdumque totis antequam in lucem edantur seculis. Ex hac hypothesi quae,ut mihi videtur,Protestant mira Omnium communis est, omnino sequitur doctrinam Ecclesiae iam secundo seculo nonnihil labis contraxisse, peregrinis quibusdam in eius seu fidem scit cultum adscitis; tertio item seculo aliquid aliud viiij et astrictum cI: : itidemque quarto de quinto de sequentibus seculis, paulatim degenerante, nativa illa religionis sinceritate & sinplicitato, At identidem ad eam adhaeresccmibus novis sordibus, donec tandem ad postremum corruptionis de depravationis gradum delapsa eii, in quo se eam reperisse contendunt , indeque Scriptura duce in cun- idem illum statum restituisse in quo fuerat ab initio collocata ; Itaque religionem ex quo, ut sic dicam, casedine hominum fraude S institia labentibus tot seculis paulatim deiecta suerat, in eo ipso a se fixam de repositam putant. Quaecum ita sint, apparet protestantes, nisi
secum ipsi pugnent, concedere non posse , Patres qui ab Apostolis ad nos usque vixerunt, omnium fidei suae