장음표시 사용
321쪽
Potici I ita si , ut rontinuae ieetioni etiam inter armorum strepitus vares, et singularem in te esse humanitat sin vitaeque modestiam serunt. Quae virtutes licet sint rarae, tamen bonis principibus noeessariae existunt, et certe magis resplendent in persona publieaquam privata. Haee cum Nicolao tuo secretario eum inter Io- quendum communicarem . amrmaremque admodum me laetari
tot virtutes in te vigere, euius familiae ac progenitoribus sui sem deditissimus, multo ea quae de te audiveram suis verbis illustriora secit. Confirmavit hoc idem cognatus meus, qui pridie ad Urbem venit; ita ut antea sub umbra quadam intellexisse , nune ipsis oculis ea cernere viderer.
Non scribam quicquam adulandi causa; verum ea de te deque tuo ingenio, studiis, probitate, eontinentia, humanitate na rarunt , quae si colere volneris, non solum parem te sed superiorem quoque Omni virtutis genere tuis superioribus et quidem egregiis viris sint redditura. Magni exquisitique ingenii ret in magna licentia honesti rationem habere, et ita vivere ut inter peccandi saeuitatem innocvutiam serves. Id quoque dissicillimum Se consuevit, adulescentiae impetus ita continere, ut non progrediantur extra omeli metas. Haec cum tibi non easu sed dedita opera contigerint . cum adoleseentiam summa egeris modestia aetemperantia, cum litteris plurimum temporis ea in aetate impenderis quae solet esse lascivior et litteris inimica , quippe variis implicita voluptatibus, procul dubio est sperandum te aetate si
ina et corrotiorata, haec tam laudanda a te iacta sundamenta virtutum in magnam molem evasura. Itaque te hortor primo, ut quo Summa omnium commendatione coepisti itinere progrediaris loque tibi imitandum proponas, ut videantur una cum annis in te crescere et virtutes: tum ut me in tuis habeas. Polliceor euina .
si perseverabis in virtutis et doctrinae indagatione, quae sola recte vivendi praecepta subministrabit, et cupiditates insanas suadebit esse abietendas, me non qualem sorsan te decet, sed qualem per occupationes licebit, nominis tui bucinatorem esse laturum. Hare paucis ad te Scripsi hortatu Nicolai, qui ut scriberem rogavit. Vale, et me tuter tuos adscribe.
C. s. i M. Antiqua est et vera Sapientia , I ux insignis. in amieorum ausis licere nobis esse aliquando importu uos; et quod in nostra
ii) Malati in No ellus hie tithllotherae in filmils mclitum m . . quae adhuc Camenae rei. innuator luit, euius amplam deseriptionem edidit uti lotus.
322쪽
273 re eulpandum esset, saepius est pro amicis conressum. Hoc scribo, ne mireris ine hominem serme ignotum tibi, audere virum tibi uotissimum commendare. Sed et satis laetendum mitami ei officio, ne viderer, quod sacile possem , denestare, et milii nomen rustici elatique sugiendum. Fuit hic in curia tuus orator, vir egregius Antonius contribulis meus praetor Caesenae, qui ita diligens in prosequendis tuis mandatis suit, ut laudem a te inereatur propter fidem et sollicitudinem suam. Non est opus ut
tibi commendem eum, quem propter Suam virtutem Scio esse commendatissimum tibi. Tamen ultra eam . quam tua sponte
erga ipsum habes benivolentiam, aliquid addas oro ob preces Pongii tui. Praebet mihi tua humanitas ac virtus siducialia tecuniloquendi domestice, et tibi commendandi eos qui rectius pro me hoe omeso apud te uti possent. Sed egregii est ingenii, quale inulti esse novi, aequo animo ferre hominis tibi deditissimi vel importunitatem, vel stultitiam appelles licet, dummodo quae a me scribuntur, potius officio, quam levitate adductum adscribendum putes. Et quoniam impudens esse coepi, aliquid
addam quo forsan me nimis existimes arrogantem. Manentes adolescens nobilis , uxoris meae frater, ad te deseret aliqua opuscula mea tum serio tum ioeo a me conscripta ; quae si piae hunt tibi, reliqua in quibus elaboravi habere poteris. Eum tibi maiorem in modum commendo; et ut in tuis, quod commodo tuo fiat, suscipias Oro. Vale Dux praestantissime. XXII. INAIGNI EQUITI LEONELLO ESTENSI. Baptista de Albertis, vir singularis ingenii, mihique amici c. t. ra.
simus, scripsit sabulam quamdam quam Philodoxios Iὶ appellat,
Summa cum elegantia ac venustate. tam tibi dicavit, ut in tuo nomine edatur, quod sibi et dignitatem allaturum putat et auctoritatem. Suseipies igitur carumque habebis id munus, quod proliciscitur ab homine penitus tibi deditissimo. Nam certo scias velim, Baptistam nostrum tanta esse erga te assectum beniv lentia, quanta esse potest maxima: cui si respondebis in amoris ossicio. incitabis alios ad te ornandum litteris atque extollandum. Hoc nequaquam existimes parum conferre ad gloriam
Iὶ Exploratum est. Aldum Manutium gravi errore fuisse deceptum . qui hane fabulam olim edidit ut priseam sub nomine Lopidi eoiel. Delaetus deinde luit verus auctor, uti docet Maraueheluus in Script. 1iα , qui tamen hane Porali epistolam ignorat.
323쪽
consoquendam. Solae enim litterae reddunt hominem apud p Steros immortalem. Vale, et me ama. Bononiae die XII. Octobris. XXIII. Dui AciPI ... s l. 224. h. Iraetor, Prinreps Peregis, pietalem dare milii aditum seribendi humanitati tuae pro re . quae mihi videtur honestissima. ot ad boni viri omesum pertinere. Seis ipse humanitatis et communis hominum societatis iure cogi nos ad opitulandum tum seminis. quarum sexus natura est imbecillis, tum senibus eum in in virilius deficiuntur, et praesertim in inopia constitutis. Est milii iam ilia dum summa familioritas cum Iohanno, qui dicitur
uel Cischio, qui habitat in Burgo S. Sepulchri. et multis heneficiis non vulvaris inter nos benivolentia contraria. Is est inops, et astatis annum . . agit, uxorem suo hahet et liberos prope insantes . ut neque pater filiorum nutriendoria in onus sustinere , nequ0 lilii paternam senectutinua sustontare in rebus vitas necessariis queant idon n cesse est ut eo rΡcurrant, unde alimenta
vitae illis suppeditentur. Debentur uxori Iohannis iure hereditario , ut asserit, bona quaedam immobilia in terris tuae ditionis
sita, quae si assequerentur, GSel unde possent parentes liberique vitam ducere. Idcirco te rouo an deprecor, si quid ineae preces apud te possunt, Pru tua humanitate des operam , ut quae nil muli 'irem spectant, restituantur ei, quo eorum inopia aliquo sustentaculo sublevetur, neve mendicare, per eorum qui bona sua possident iniuriam , couantur. Scis opus piissimum eme, ut et senectuti et insantiae liberali animo suecurramus. Scis raritalem esse Deo prae ceteris rebus aceseptissimam. Scis humanitatem laudari ab omnibus ut virtutem cratam singulis, et in principibus admodum laudandam. Seis pista lom virtutum seruae reginam, cum ea omnes alias comploeti videatur. Haec tot tamque praeclara nomina pro his pauperibus apud tuam prudentiam inter edunt; quae si quid poterunt, plurimum autem Posse debent, maximam laudem consequeris et tua virtute dignam. Si ergo dabis operam, sicut tua postulat benesistentia, ut hona huiusmodi vel saltem maior pars restituatur mulieri, donabis vitam esurientibus, et cibum pradiheliis saniescenti. Dulce est, inquit Cicero. Serere beneficium ut fructum fidei possis metere. Non assero, ne videar magis boni
st, otii Anam pri neepη lioe loco sit intelligendus. coniecturam fortasAe fa cere licet ex adnotatione prima ad Bartholomaei Forti nil itam, quae hi his nostris voluminibus logitur.
324쪽
tate causae quam tua heneficentia considere, me petere opus quod videatur aut iustum esse. aut pium, aut ex quo multorum gratiam sis initurus. Id tibi confirmo, te rem haud parum gratana facturum tum mihi tum nonnullis a miris tuis: et satis etiam in ipsa virtute gratiae praemiique esse, a Sapientibus diSputatur.
Vale, et me unum ex tuis necessariis adscribe. XXIV. COMITI PUPII.
Amicus quidam meus, maenifice Domine, retulit nuper mihi. c f. ia' nescio quem maledicum atque improbum detractorem l) dixisso tibi, me scripsisse nonnulla quae vergerent in dedecus nominis tui; deque hac re certo in loco te esse conquestum. Displicuit mihi sano tum dicta de me esse quae falsa Sunt, tum prudentiam tuam fidem verbis nequissimi transfugae praestitisse. Sed vitio naturae accidit, ut facillime quae in nostram contumeliam prolata dicuntur credamus. Vellem scire quis hic nefarius dolator extiterit: nam ita eum ut ei Scerer, ut hanc Suam nequitiam non ferret impunitam. Sed quisquis is sit, is ipse mentitus est in caput suum, vir nequissim HS Omnium qui vivant: et necesse est ut aut persitus proditor fuerit, aut impius delator. Scio te tali prudentia esse et animi gravitate, ut mihi potius non omnino inSulm eredas vera, quam levissimo Susurroni falsa dicenti. Exo te semper pro tua virtute coIui ac dilexi: et rem faeerem tibi gratam, excepta patriae causa s2ὶ : neque unquam aut dixi aut scripsi aliquid, quod Spectaret non solum ad ignominiam sed ad parvam ossensionem tuam. Sed ille perditus ac nefarius surunculus sibi gratiam apud te et alios ex mea detractione voluit quaerere: quod quantum sibi succedet, haud multo post intelliget, nisi me desciat calamus. Rogo te igitur ac deprecor, ut pro tua humanitate nolis de me credere quae salsa nescio cuius hominis, vel beluae Potius, immanitas confinxit. Si scirem unde , aut a quo haec prodierint, me tibi satis abunde purgarem , emceremqne ut si quid adversus me Suspicionis concepisti, e Vestigio deponeres. Sed hoc quid sit, cum nihil sit, quid me excusem nescio. Vale.
I Ex sequentibus constahit Pognum suspicatum luisso maledicentiae
huius auctorem Henochitin n culanum.
2 Videtur scripta epistola quum Pupii Comes iam Florentinis adversaretur . quae res Et causa ruinae fuit . ut nos ipsi diximus in hoc Spicilegio T. VIII. prael. p. ' VII vht lamentationem eius edidimus.
325쪽
C. l. iso. Memor hac nocte cum domum rediSsem sapientissimi eousilii tui, cepi aliquam occasionem scribendi, Sumens mecum cogitare, quantum hic dies ab hesterno disserret, quantumque animi hominum voluptate quadam et lasciviore vivendi licentia laetarentur. vitae vero modestiam continentiam, temperantiam, respuerent et graviores mores. Hesternus enim dies inter varios mimos, inter dissonos cautus et sonos, inter vinum et epulas uberiores, in luxu, plausu, laetitia, absumptus est, quasi in summa laseiviendi libertate desipiendi oecasio quaereretur: ademque is dies exhilarationi animi vacationique curarum ubique gentium tribuitur; ut velle queinquatia in communi stultitia sapere.
sumina insania videatur. Hodie vero cum abiecto corporis cura , sanctimoniae vitae atquct animo Polendo vacare admoneamur,
mutato vultu maesti silentesque procedimus, et quasi lugentes hesternum tam cito diem evanuisse. Haec cogitanti haud immerito in mentsem venit Senecae sapientissimi viri sententiae, qua admiratur quam multi corpori, quam vero pauci animo operam darent. Nam cum plurimi sint constituti dies, quibus partim vacare virtuti, partim eorpori indulgere concessum est, animo dicati dies nullo exquisitiore apparatu, nulla pompa, nullo Ornatu , velut ab invitis aguntur; quos vero corporis indulgentia sibi conscivit, vultu laetiori . ornatiore cultu , impensiori opera ac studio celebramus : ut intrum sit, ad lasciviam vitae tam promptos esse homines, ad cultum vero animi tam remissos. Neque ego nunc ludorum iucunditatem , mimorumque usum
et curarum intermissionem interdico; quippe qui et his delecter ; homo enim sum, ut terentianus Chremes inquit, nihil humani a me alienum putans; et legerim priscos illos docti simos ae sapientissimos viros ludis publicis interesse solitos, et in scenis mimos et sabulas spectasse, et quaesisse saepius a publicis ac privatis negotiis relaxationem. Sunt enim tamquam ad indicendas animorum serias ludi locique adimenti, quibus et ipsi a curis, et corpora a negotiis recrearentur. Sed et illud
admirari cogor, cum tam Variae artes sint repertae partim ad cultum eorporis , partim ad animorum nutrimenta aceomm datae . nos ea quae ad corpus spectant summo studio summaque diligentia prosequi, animi vero disciplinam veluti gravem
atque asperam contemnere atque abicere, et eam partem nostri sinere incultam atque abiectam esse, quam maxime excoli at-
326쪽
que ornari oporteret. Sed paveorum est virtutem appetere, et bona animi nosse. Nam maior pars mortalium more beluarum appetitum sequitur. ad id solum prona atque intenta quod voluptatem afferat, nihil ad aninium . omnia ad corporis obl/etamenta referens.
At vero nos , de his autem loquor quibus Dei bonitas dedit ut
praestarent, partim Sequi ceteros, partim praeire debemus . et aliis iter ostendere. Id agamus, inquit Seneca, ut non contrariam ceteris , sed ut meliorem vitam agamuR. Itaque non asperinnabimur ludos, non dies sestos contemnemus et stultitiam publicam , non reiciemus hilariora convivia, non parcemus vino, non abstinebimus iocis et liberiore sermone. Dabimus euris serias , et velut iustitium nobis una cuin reliquis indicemus. II inter nos et illos tantum intersit, quod cum illi nunquam resipiscant , semper enim sunt stulti, nos ratio reduces domum saeiat, nee ulterius sinat prolabi, quam recta ratio postulet l . Id enim est maxime prospiciendum nobis, ne dum levare animum volumus, opprimere ac prosternere videamur. Modus, qui pe cum omnibus in rebus adhibendus est, tum vero in iis praeeipue quae ad animum speetant; cuius negligentia periculosior est, et maiori asscit homines calamitate. Hic autem eum sit rerum omnium dissicillimus, omni ope est adnitendum, quominus ab eius praescriptione dilabamur: cum ii honi haberi possint iuxta veterum sententiam, qui in paucioribus deliquerunt. Vale. Florentiae XV' kal. martii.
XXVI. BRVEBENDISSIMO IN CHRISTO PLTRI ET DOMINO NEO SINGUL ISSINO DOMINO CARDINALI AQU ILEI ENSI 2 DOMINI NOSTRI PAPAE CANEBARlO , A STOLICAE SEDIS LEGATO.
Ago tibi gratias , praestantissime Pater , pro litteris quas ad C. f. M. me scripsisti. Est prosecto singularis tua humanitas, eui inter tot undique incumbentes curas . inter tot negotiorum strepitus, in mentem venerit Poggii sui. Hoe certe a summo tuo erga me amore proficiscitur, cui etsi ceteris in rebus nequivero, at saltem litterarum officio respondebo. Buri eram aediscandi eurae intentus, cum tuae mihi litterae redditae sunt. Nam post tuum discessum ut plurimum absens sui. Postea enim quam lucri saeuitas dempta est, malui rusticus quam urbanus esse, ubi et
327쪽
minus rurarum et plus consolationis adest. et ea loca ad ustrata
philosophiam et litterarum studia sunt aptiora , quieti quoque
mentis inauis a commodata : non enim Pircumstant qui me quotidie percontentur, ecquidnam novi 3 dieque ego itidem ab aliis Sciscitor quid agatur, neque de statu rerum publicarum ultra portiunculam laboro. Libellos quoque ineos aliquando consulo, quid mihi agendum sit, cupiditatibus modum ponens; qua vita nihil quietius, nihil dulcius esse potest. Ad hauc ego te vitam vocarem, Si aut Statu, tuus aut tempora patereutur. Sed quoniam id fieri nequit, te hortor ut iii hoc vitae Menere, quod ingreSSus es, et honori quod spmper fecisti consulas et diu uitati.
Hare optimo cuique vita de his loquor qui in rebus publicis
versanturὶ proposita esse debet. Vale, et tuum in me amore nconserva. Florentiae, die XIl' septembris VII CCCCXL qua die in urbem redii. XXVII. PATna MEO PIIAESTANTISSIMO FRANCISCO AIiC ii I EPISCOPO MEDIOLANENSI. i
t. si . Nullam aliam ob causam tamdiu ieeunt silui, Pater optime praeter eam quam tibi aliis in litteris descripsi; quam te ocu-Sationem pro tua prudentia beniane accepisse laetor: disticile est enim homini libero, et qui dissimulare nesciat, cum Scribere cc perit, tacere de tania rerum indi*nitate, quantam diutiusquam aequum erat a plebe indixilissima perpeSSi sumus. Naturam etiam omnium serine eam eSSe videmus , ut promptior sitae paratior ad culpandum ea quae in in iis recte agi arbitramur, quam ad laudanda illa qua0 1identur fieri rum virtute. Itaque ne de rebus vestris eum publicis tum privatis, quae mihi inultorum summe displicent. Propter earum iniquitatem l. nihil enima votiis nisi turbulentum , seditiosum, et ad interitum rerum publicarum Spectans, maiori ex parte prosciscitur 2 gererer diSputare et conqueri, satius esse duxi omnino tacere, quum ea auribus tuis refricare, quae et mihi scribenti, et tibi legenti futura essent admodum molesta. Sed ad privata, inquies, Publicis omissis te decuit conferri. At ego tua ignoro, mea Vero edexistunt, ut potius dediscenda essent, quam Scribenda, minuta quaedain et digna oblivione. Unum fuit . in quo forsan non satis seci nostrae amicitiae:
ii Franeiacus Picciolpassus archiepiscopus sust modiolanensis in anno Haa. ad ri43. 2ὶ Fortasse loquitur de bello Mediolanensium ad verius Florentiu s.
328쪽
debui te in uratulari per litteras ob eam quam asseeulun re dignitatem si): id enim munus mea in is benivolentia requirere vide batur. Sed consideratis luna gravitat in temporum, tum morum nostrorum perversitatem, addubitare aliquando eo or, uratulandum ne an condolendum potius sit iis qui gradus pius modinscendunt. I iniciis sest in hac saeire nostri saeptili bonum effie. cum plurima obstent impedimenta. quae praelatum etiam recto itinere prolicisci cupientem retrahant ac perturbent. Sed tamen
arcta est via quae durit ad vitam, illis tamen maxime qui tamquam in vigilia quadam ad aliorum incolumitalem sunt constituti ; ut inultis praestaret propriae saluti consuluisse quam suscepisse ceterorum curam. Quamvis ilia virtus ita est persp clamilii, ut te Sciam ex eori in e e numero, quibus xere atque ex
sententia pratulari potuissem. Sed tum ne tia permulta mentem ab ea cogitatione distraxerunt, tum Segnities ac tarditas quaeduin , quae una eum aetate videntur augeri. Sed praeteritam neglixetitiam compensabimus isoquentioribus litteris, quas a me expecteS velim, cum hac adiectione si tu quoque re,cripseris : alias torpescet non Stilum in entum sed et manus. Litterae tuae milii fuerunt gratissimae mullis de coiiSis, squmaxime quia visus sum loqui tecum cum eas legi. Praeterea tuam illam antiquum re ognovi humanitatem, neque ita elatam ut despiciat inferiores. Euo nonnulla edidi, quae quoniam de,ideras, dabo operam ut transcribantur, si librarium reperero. Cupis habere dialogum a me olim editum in avaritium. Addam etiam
disputationem a me habitam cum vim doeiissimo Guarino de Scipionis et Caesaris praestantia ; orationem quoque inebrem in laudem Nicolai nostri, qui diem suum obiit; epi Siolas insuper non uullas adiciam quas arbitror loro tibi non illiueundas. Si quid est praeterea quod a me velis, utere POxuio tuo ea qua solitus re Iibertate. Vale, et me ama. Lexatum quoque cum vi, deris i nosti quem dicam virum e nostris omnium praestanti sint una, me ipsi commenda. si lili 0rarum forma plurimum videbitur abesse a priori scribendi elegantia, nequaquam mireris;
nam et calamo scribo, et oculi sunt paulo quam conSueverunt hebetiores. Bononiae die XX novembris. XXVIII. PRAXCisco ABCll l EPISCOPO MEDIO LAXENSI. Dudum eum essem Ferrariae dedi Operam , ut aliqua ex meis C. Scriptis, quae te cupere, ex tuis litteris intellexeram, transcri-
Ii Ergo anno I4M. scripta luit tiare epistola
329쪽
berentur. Est tradidi Roberto nostro si , ut curaret ad te quam primum deserenda. Postea timens pestem 2 , quae omnes terrebat, veni eum omni lamilia in patriam natalis soli, ubi rusticando legendoque vacuus publicis negotiis nam privata nullius operis erant tempus trivi usque ad Ponti sicis adventum, tanta animi ac corporis quiete. ut nihil mihi ad selicitatem deesse videretur. Incolebam domum , quam ipse haud vulgarem aedificavi, quae
magna esse solet consolatio Eram in patria omnium quas unquam viderim amoenissima; certe ab Tito Livio prae ceteris Etruriae campis laudata 3 , quae omnia ad victum spectantia optima ac suavissima incolis suppeditat. Ipse nullis implicitus praeter quam legendi curis , quae iucundae sunt et animum levant: inde ambulatiunculis per consitos colles, quod a studiis supererat ocium exercitii gratia collocabam. Construxi insuper, quod et ipsum iucunditatem animo praestabat, bibliotheeulam quamdam receptaculum librorum meorum: indignum enim videbatur, cum mihi haud ignobilem habitationem parassem, libris qui mihi magno ornamento Semper fuissent, nullum proprium diversorium in quo habitarent se dignum in aedibus statuere. Recessit ad reliquas voluptates filioli susceptio, quae maxima habetur 'inter mortales. Quid quaeris p Αdeo quiescebam animo,
ut timerem aliquando ne mihi fortuna invideret. Hunc vitae curissum , quem ego omnibus vestris dignitatibus ac magistratibus antepono, interrupit summi Pontificis accessus, qui me rure in urbem avocavit. Ibi Rohertum conveni, qui a me rogatus de libello respondit illum tibi traditum esse, tibique eam rem fui se admodum gratam. Laetor si quid egi, in quo tibi satisfactum putes. Quid autem de iis meis ineptiis Sentias, a te scire velim, cuius iudicium acre et peracutum in talibus esse solet. Seripsi cum essem domi epistolam quamdam ad praeclarissimum ae praestantissimum principem Mediolani eius ad me litteris provocatus. Utriusque epistolae exemplar ad te mitto, ut et Candidi suavitatem dicendi videas, et infantiam meam : quae si tibi tamen digna Iectione videbitur, addas numero reliquarum. Haec
Sentio vos quotidie aliquid stultitiae cudere ad ecclesiam pedi
I Est hie Robertus Marullius, qui, ut alibi est Pognus, erat in mensa de Hevicis. De eo Vespasianus in vita Nicolai PP.s2ὶ Sermo est de peste quae in Eugenu pontificata luit. 3 Livlus XXII. a: regio in primis Italiae sertitia, et aci campi. qui
aestulas imis Arretiumque iacent, Immensi ac pecoria et omnium evia rerum mutenti.
330쪽
28 Iturbandam , quod tamen parvi facimus, a levitate quadam ba
barim ex mentis vertigine profectum ci . Quae enim amentia est velle aliquos, omnes aeque ae se, stultos et insanos fieri pet decretis nescio quibus studere rebus novis, satigare orbem, ut non omnino ociosi ac desides videamur p sed tanti sunt, quanti meretur eondentium iniquitas. Perverterunt nuper caelum et terram , ut concilium transferretur in Galliam: quod postquam frustra evasit, nune superioribus erroribus novos aecumulant ad ecclesiam lacerandam. Sed non meminerunt quod legunt quotidie , Deum populorum ac principum cogitationes dissipare, aereprobare consilia. Nisi vererer ossensionem aliquorum, quos diligo, a uerem mihi crede calamum adversus impudentiam e rum qui ambitione quadam pestifera, et truci adversus Italos odio , omnia divina humanaque iura perturbant, ut satis faciant eupiditatibus suis. Res quippe nefanda est, christianum orbem nonnullorum barbarorum arbitrio ae temeritate regi debere. Tibi vero doleo , quem scio versari in ea rerum barbarie , in qua nihil adhue praeter schisma et oppressionem romanae ecclesiae fabricatum videmus. Sed haec Deus, cuius de praeda agitur, viderit. Ego fidem a patribus nostris acceptam seria . Vale, et me arna. Florentiae, nonis sebruariis.
neverendissime Pater. Fui tardiusculus in respondendo tuis C. s. nolitteris , quam meus in te amor requirat, tum quia senectus Da tura omnibus in rebus remissior est, maxime vero in scribendo, Fum quia exiistimabam te abesse longius, prout mihi scripseras esse futurum. Pridie vero redditae mihi sunt litterae a Lodrisio secretario tuo , quibus significat a te epistolam ad me obsignandam , ut eius verbis utar. recepisse . quae minime ad me delata est: et simul suis litteris interclusit schedulam quamdam Canindidi sibi a te missam, ut litteris tuis intercluderetur. Ego, mi Pater, dudum a te accepi epistolam pergrandem, qua praeteritam negligentiam resarcire voluisti, et simul libellum plurium epistolarum quas legi omnes summa eum Voluptate. Epistola tua eum de rebus privatis pluribus loquatur, non videtur sagitare responsionem . nisi me de tuo reditu summe Ia tari , et de illa nummaria causa nihil unquam sensisse, quo ulla opus suerit excusatione. De villicatione , et item opusculis meis satis sint quae dicta sunt hactenus. Unum scias, me licet milli Loquitur de concilio hasileenia, et de selilamate sellatano.