장음표시 사용
101쪽
nem praesentiae ac dignitati ejus . cui reverentiam exhibemuS. Atque haec sunt quae mihi vehere in mentem ad Religiosum cultum Eucharistiae Sacramento asserendum. Ex quihus lane intelligetur, Wrecte Doctores catholicos sapienterque sentire, dum ex Christi in Sacramento praesentia, adorandum illum esse argumentantur , vehemente Calvinianos hallucinari, qui negant fas esse eum in speciebus Eucharisticis adorare rium quia fieri potest ut illae rite consecratae non sint , tum quia periculum est ne idem honor Deo Homini, &rebus illis creati pariter habeatur. Et quamquam constitutum mihi fuerat i ratione dumtaxat agere ue facere tamen non possum, quin luculenta nonnullorum Patrum adjungam testimonia , quibus Eucharistiae cultus egregie confirmatur. Augustini sententiam supra innuimus assi tamantis neminem carnem Christi manducare 'i' nisi prius adoraverit, se non solum non. peccare nos adorando, sedpeccaturos non do. rando. b Augustino non dissentit Ambrosius, dum interpretatur verba illa Psialmi ejusdem nonagesimi tertii. Adoratesca i -- bellum pedum ejus Per si bellum, inquit omi r terra inreuigitur, per erram autem caro '
102쪽
ν Dissertatio prima. Christi quam hodie quoque in Oseriis
adoram M. Nec minus illustre fuerit testimonium Eucheri Lugdunensis in una ex comptissimis illis homiliis , quae falso Emesen Eusebio tribuuntur , ait enim Π.- , Christum hominibus Corpus suum . - rasim sanguinem epulandum praebuisse, ut colere
tur per masterium, quo semel efferebatur in
pretium. Statuant igitur viri sapientes, an non mera illa sit adversariorum calumnia Cre-hro importuneque jactantium , Idololatria genus esse Eucharistiae cultum , ac proinde turpissimi flagitii notam subire eos qui Missae sacrificio intersunt, ubi cultus ille potissimiam usurpatur ejusdemque sceleris reos csse qui ad cathplicorum synaxes plebem alliciunt, compelluntque in ipsam Ecclesiae Romanae disiciplinam , quaeritum a christianis moribus maxime alienum praecipit, celebrat, profitetur. Vc-rtim quoniam in Catholicorum cartibus non modo Eucharistiae Sacramento sed sua ctiam imaginibus reverentia exhibetur, Operae pretium est ab eo cultu crimen Om ne ipsamque adeo Idololatria suspicionem amoliri.
103쪽
triae crimine, cultu Religios, quo Ecclesia Catholica Sacramentum Eucharistiae veneratur dicendum modo de reverentia quam adversus Crucem Christi Imagis nes adhibet, docendiimque eo cultu nihil christianae pietati dissentaneum contineri. Equidem , cum inter nos Calvinianos de adoratione Eucharistiae disceptatur, quae nobis tribuunt principia ultro ac libenter admittimus, consectaria negamuS. Fatemur Latriae cultum a nobis augustissimo Sacramento exhiberi, sed , eo nomine, Idololatras esse nos , penitus dissitemur. Cum autem de Imaginum cultu agitur tum quae nobis assinguntur principia, tum quae ex iis principiis deducuntur plane inficiamur. Negamus ullum
104쪽
cultum imaginibus tribu , adeoque era nos, quod tantopere exaggerant , aruia strvitio , ac rerum creatarum famulatui turpiter mancipatos.
I inique ut certissime pateat hujus rei,
ritas quam Doctoribus Calvinianis hactenus curae fuit dissimulanter obtegere , ad veterem illam o omanae Idololatriae Opinionem plebis in animo penitus confimmandam, placet Idololatriae naturam radmoresin doctrinam Romanae Ecclesiae, paulo attentius explorare. Clim enim commentitia illa ac toties Hecantata Idololatria ex iis duobus capitibus maxime argua-3ur , ex iis ipsis commentum everto, ostendoque ex doctrinain moribus , sive ex doctrinavi usu Romanae Ecclesiae meram illam esse calumniam , qua illi invidiosum Idololatriae crimen impingitur. Et quoniam in Christi Imaginum Crucisque cultu , negotium praecipue Vertitur , ubi timendum videatur ne divini honores qui exemplari tribuuntur, ad imaginem quoque pertineant inlacet ab eo ipQ loco disi putationem ita ordiri, ut thtelligant adversarii, nec mollire nos , nec subterfugere difficiliores nodos , qui vel incidunt, vel ab ipsis injiciuntur.
ILL Aio itaque, cum Crucem, Christique
105쪽
Imaginem ostulamur, coram illis Venera-rao Mhundi procumbimus, aut thura cereosque eulius incendimus,hujusmodi cultum Idololatriae, nomen subire non posse; sive motus ipse: hibi' animi, sive res, quae colenda proponitur, attendatur. Uno verbo , nec Imago quae
colitur Idolum est nec Latria cultus ille qui magini exhibetur. Primo quidem Christi mago nequaquam
Idolum est, nec unum aliquod ex prophanis illis simulachris divinarum laudum aemulis, quae honores Deo uni debitos, temere sibi ac nefarie vindicabant. Idola Brutae erant mutaeque essigie , quid sit conata ex aere,aliove metallo,aut ex ligno, δή-μ α lapide simulachra, quibus veteres Ethnici vim aliquam divinam, beneficam potestatem inesse existimabant , aut quae saltem, velut imagines habebant virorumquPrundam insignium, quos Deorum innumero reponebant.
Atque illa est germana Idolorum forma la emit.¬io , juxta mentem Augustini, alio- . t rumque Patrum, Scripturae ipsius sen-inta Isum, ut ex dicendis inferius, perspicue in ri*P telligetur. Atenim Ecclesia Catholica in T . Imafinibus vim hujusmodi divin m ac po Imagi. testatem nullam agnoscit. Haec enim Con sti oticilii Tridentini concepta sunt verba. Non
106쪽
quod eredatur inesse aliqua in iis diminitas mel virtus propte quam snt colanda, ad Coηeii quod uria in imaginibus strienda elu-2 et i ii tim febat a notibus qua in Idali spem
sam relucabant. Praeterea cultus omnis, qui Christi Imaginibus exhibetur, non refertur ille quidem ad comentitium fictum que numen,cujusmodi fuisse constat gentiu Deos; sed adChristum ipsum,Deum verum hominem, quem Calviniani aeque ac Catholici, velut summum rerum omnium opificem ac moderatorem Venerantur. Ex quibus sane, meridiana luce clarius patet nec Christi imagines Idola esse , nec earum cultum illi similem quem Ethnici olim Deorum simulachris exhibebant.QVae argumentatio adeo efficax plana est, ut mirum sit quas in angustias se coniecerint IV adversiarii ejus ut vim impetum decli narent. Ex iis enim emergendi viam hane unam, rationem inierunt, ut dicerent Ecclesiam Romanam , quamvis nullam in imaginibus virtutem ac potestatem Dbvinam collocaret,in animus soliam esset, Christum in illis venerari, notam tamen Idololatriae nequaquam effugere; cum Ido lolatriae genus quoddam sit , Deum cre iis in rebus venerari , seu res creatas ad Dei cultum adhibem.
107쪽
De culta Crucis o mammisisti. '
Cujus rei confirmandae gratia, duo saluunt , quae supra innuimus, non in . Et L. credibilia minus: a sensu communi alie- Calvin. na. Unum est, veteres Ethnicos, qui Idoὲis , positis genibus, aut fusis humi cor DPQribus, supplicabant, non ade fuisse re-τum imperitos ut in ligneis ac lapideis simulachris vim divinam aliquam suspicaxentur ζkd vel ipsa tamquam Emblema in Deorum suorum Ggies , vel quod Calvinus ait, latentem in iis dumtaxat di-
vinitatem coluisse Alterum , Hebraeos qui Divinos olim honores vitulo aureo detulerunt, non adeo rudi fuisse ingenio, ut vim ullam divinam ac potestatem tribuerent simulachro, quod suis ipsi manibus fabri .cassent. Hanc unam fuisse eorum mentem, ut Deum Optimum , Maximum , qui nuper eos AEgypto eduxerat, sub vitulina illa specie adorarent. At eos Idololatriae ac violat numinis reos nihilominus extitisse, propterea quod Deum in opere fictili colerent,in ad ejus cultum re creata abuterentur. Atque illa sunt Doctorum Calvinianorum commenta , quibus, si superis placet, conantur Ecclesiae Catholicae alumnos Idolorum cultoribus accensere.
Iaec dum ego apud Calvinum legerem, putabam ess a tace conviciorum ii Munu
108쪽
quibus homo pudoris expers solitus est Romanam Ecclesiam onerare sed risum continere vix potui, cum eadem vidi, totidem pene verbis, a ministris recentioribus usurpati, qui tamen climati in scri .a: bendo judicii, gravis ac politae oratio-c hi ' nis gloriam consectantur. Auxit vero ad-I . a. . mirationem, illorum hominum confiden- tia , qui cum ineptias hujusmodi e magistrorum libris expungere debuissent, eas velut oracula venditant, ac, si necesse foret , demonstraturos se certissime polli
Et quoniam remoto oco , res serion. a agenda est, ab Idololatria cntium duca I ita mus initium , atque a Iuriae Doctore periis, quid contemur , qua demum arte praeclarami. 21. demonstrationem confecturus esset, si cer- . r tissime, ut ait, probandum aggrederetur,ximi Ethnicos, qui Idola supplices venerabantur , eorum oracula consulebant thure illis, hostiisque litabanta nequaquam a Deorum instar coluisse, nec divinam iis vim ullam potestatemque tribuisses contenderet nimirum, quod pluribus in locis adducit, nullibi terrarum, gentem alia. . s. quam extitisse adeo rationis expertem quae ipsum argentum, aurum marmis morta e quibus statuae compacta erant,
109쪽
De cultu Crucis se Imag. Christi st
, cultuin honore Divino, ipsas vero statuas deorum appellatione ac nomine dignaretur. Hoc enimvero negat ille nulla 4donea nixus rationes; nos contra asserimus ficti sacrorum librorumin sanctorum Patrum testimonio, ex quo plane constat, eo usque, complurium omnis generi hominum insanam temeritatem ac demen- tiam prorupita Addet insuper aequum se se, nos de hominibus eadem nobiseum, ratione utentibus, benignius rectiusque sentire hoc est, non debere nos existi- naare, homines ingenii acumine, judici, que solertia ac sagacitate nobis haud inferiores, in eos errores esse prolapsos, qui hac aetate, , nobis, insaniaevi supinae inge-Dii tarditatis arguuntur. Praeclaram scilicet argumentationem l r. ex qua consequitur homines ratione ther. I communi naturae sensu praeditos , nun-: 'uquam a ratione sensuque communi aber- 2pin n raroes praesertim in causa Religionis in qua--- tamen constat viros caeteroqui doctos , ac zac sapientes, turpiter hallucinatos' An non singulos homines natura ipsa ac ratio docent Deum esse unum,eundemque primum
causiarum omnium,ac naturale principium: Dcorum multitudinem cum vera germana
que Rei notitione pugnare: divina meat
110쪽
sapientique numinis providentia mundum administrarici immortalem esse hominis animum ac nisi illo immortalitatis munere frueretur , beatae Vitae perennitatem, quam cupidissime expetit, nunquam assecuturum' earum certe rerum notitiam ita in omnium animis natura impressit, ut a communi prorsus naturae sensu ac ratio. ne deficiat quisquis eas aut negaverit , aut in dubium revocarit. Quot tamen praeci ra, ut sibi quidem videbantur, acutaque
ingenia Deum esse dubitarunt Quot Philosophis virisque Doctis persuasum fuit
eum nec rebus humanis consulere, nec regi naturam ejus numine ac potestate Quot sapientes virique Politici Deorum multitudinem invexeres Quot immorta lem eme hominis animum pernegarunt Quae rationis ac naturae insita vis nullam Idolis inesse divinitatem suadebat, admonebat eadem,unam esse Dei singularemque naturam. Cum autem, adversante licet viilla animi ac rationis, ausi sint divinam naturam, modo nullam , modo multiplicem opinari, cur non potuerint illam extraneis creatisque rebus affingeres
VII AEgyptios equidem constat liberalium