장음표시 사용
161쪽
doctrinam exponeret, ab ea ipse recessissete videatur , rejecto, a cultu Imaginum, ado e rationis vocabulo in Ecclesii Romana hactenus usitato,& inprimis opportuno, ad veram germanamque ejus sententiam
XLI Ut operola illa moles, cujus robur ore e ne in voculae unius vi ac potestate situme iat est levi impetu diruatur , demus hoc fa- Imag ne adversariis, a nobis Imagines adorari. ador, quid porro de essiciens Quid juris cori tra nos obtinebunt Neque enim in e s ut exi controversia vertitur, an adoremus Imagi unex; sed an eas cultu Latriae adorem Non quaeritur an aliquo illas honoris gem rere sed an illas divino cultu& honore
dignemur Verum quoniam eos etiam quibus inunde persuasum est Latriae cub tum a millis Imaginibus non exhiberi eos,
fenditia operae pretium est investibdoret,
an praestet illud adorationis vocabula, Gretineri aut abrogari Quamobrem ali ἡ mihi capita statuenda sunt, quae sententiae Romanae Ecclesiae majorem affere tu hucem, docebuntque, scriptores amoli-- Icos de cultu Imaginum disputant , inter se mitifice consentire.
162쪽
rimum quidem rem esse notiorem , XLII. quam ut in dubium revocari possit, Ec e. sa' clesiam Catholicam , interdum cultum
Imaginum adorationis vocabulo designa uinuere. Neque vero necesse fuit nupero Scrip ,do aqtores Calvinianos tanta cura , tantoque '' apparatu, ab authoribus Asceticis qui pias de rebus divinis scripsere commentationes, vel 1 recentioribus historicis Gallicae elo cutionis Iaude praestatibus, ea loca conquis
rere , in quibus illi hujusmodi adorationis vocabulum usurparunt. Theologi ipsi, primarii illi Ecclesiae decretorum interpre Id
tes hac voce non semel utuntur Deorumque nonnulli de adoratione Imaginumac Crucis peculiares commentarios ediderunt. Praetere Concilium secundum Nicaenum , quod cultum imaginum praecipua lege sancivit, tum in fidei definitione, tum in epistola ad Constantinum Imperatorem Hrenem Augustam, adorationis nome saepe adhibet,ad significandam externam illam reverentia quae imaginibus exhibetur. En certam omnino apertamque Confessionem, exqua tamen adversariorum causae nihil aut firmameti,aut juris accedat.
Siquidem Constati, atque illud mihi otiis citi
secundo loco propositum fuit, hujusmodi e a p
adorationem , ex mente Concilii esse '
163쪽
dumtaxat honoris ac reverentiae genus illud, quod in rem creatam omnino Conveniat. Legatur modo laudata epistola ad Imperatores , ex qua Augustissimi coetus judicium ac sententia intelligetur Patres enim tum ex vi usuque graeci diomatis, tum exemplis e Scriptura Sacra desumptis in id potissimum incumbunt, ut doceant,
nomen adorationis quae rebus creatis exhibetur , merum reverentiae affectum significare, nec prorsus atriae illam , sed solum honoris adorationem seu τιμητι νιπροσκυνυσιν appellandam. Quae sane testificatio plusquam satis sit ad calumniam adversariorum , Omnemque Idolatriae sus. pleionem penitus abstergendam. ritu Verum ut VOX prorsus ambigua explanetur cujus causa, Calviniani antiquiores Φ.. . secessionem fecisse δε recentiores etiam-xit num Ecclesiam Romanam inscctari viden h. i. 'tur , Observare iuvat, adorationem genus
di,in esse quoddam,nomenque commune , quo variae, caeque inter se plurimum distrepantes adorationis species continentur. Et vero scriptores nostrates Gallica locutione politissimi quandoquidem illos etiam nobi opponunt diserte dicunt a subditis optimos principes , a plebe viros politicos, consilio sapientiaque praestantes , a
164쪽
De cultu Crucis o mar Christi. 3ue
militibus Imperatores clarissimo adorari. q. Syn. Atque ut issem ipsum Concilium Nicaenum cujus causia hic agitur , sapientissime argumentatur 3 an non conceptis verbis αμ Divina Scriptura testatur , Jacob olim εα. a 3. adorasse Esau fratrem suum 3 Abraham Inelin Chananaeos malanem ieisabee Davi Bethsib. derri Regem; minores Prophetas Eligaeum; et
demum res creatas omne Deum condi *ςm l. 3.
xorem , summumque mundi opificem i. adorare. Ex quibus certe exemplis perspi cu quecuum est adorationis nomine, modo exter ': nam reverentiam , modo interiorem Ob niervantiari honoris affectum , Odoia ta in tria cultum infimamque ac religiosissimam seruitutem significari. Quaero igitur ab adversariis, cum audiunt a nobi Ima uum. gines adorari cur adorationem hujusmodi non merum honorem in obserVan-
tiam , rerum creatarum naturae ac condi Ationi congruentem , sed Latriae cultum Irram. Deo uni debitum ac consecratum , inter irim pretentur 3 Cur tantopere cos offendat ' adorationis- vocabulum , clam ab Ecclesia et si, Catholica non autem cum a Scriptura Divina erga res creatas adhibetur . ratemur equidem adorationis quoddam genus esse uni Deo debitum quod sit infimae servitutis nostrae confessio, summique ejus
165쪽
imperii argumentum. At fateantur illi quoque necesse est, adoratio nis esse species alias positas in aliquo, seu observantiae, seu timoris, seu grati animi, seu pietatis affectu, quas rebus dignitate praestantibus, vel singulari nota insignibus liceat
exhibere. XLIV. Haec, inquient, plana sunt, haec nemo inficietur, verum haec omnia ad duo Q-lum adorationis genera reseruntur , unum
religiosum , quod Deo soli , civile alterum quod creatis etiam rebus tribuatur. Cum autem religiosus sit cultus ille qui imagini-hus aliisque rebus sacris exhibetur, hinc omnino estiditur cultum uni Deo debitum, ipsis quoque imaginibus imperiiri. v. disses. Video hoc unum Calvino, ejusque asse-
Τ clis effugium patere, quod sequenti disputatione facile, ut spero, praecludam. Id unuinterim dictum velim, si religiosa adorationis nomine , intelligatur verus Latriae cultus a virtute religionis licitus , adorationem imaginum non esse religiosam: si vero significctu cultus solummodo a Religione imperatus, qui tandem referatur ad Deum aio adorationem imaginum esse culium Religiosum nihilque omnino vetare quominus illud honoris gemas creatis rebus exhibeatur, ut inserius, loco jam
166쪽
designato, ipsorum adversariorum consessione 'iquido breviterque conficiam. Duo itaque, ut constitueram,a me lucu-rcnter probata sunt Ecclosiam nempe Dtholicam de cultu Imaginum disserentem, adorationis vocabulum saepius usurpare eoque vocabulo nihil sane aliud,quam merum honoris sciasum ac reverentiam significari. Addo jam tertium illud , scriptores Calvinianos nonnullis e Doctoribus nostris ex eo frustra parare praevaricationis in-Vidiam, quod praeter morem Ecclesiae Romanae, ea voce abstineant 3 velintque Im ginibus honorem quidem ac reverentiam, An -ῶεὸaon adorationem cultumque deserri. . . .'
Quamvis laudatissimus praesul quem illi 'i'. 2potissimum petunt, sua ipse luce se sig-iu.st
nc ue editamque ab eo perspicuam4 dilucidam Doctrinae Catholicae expositionem, in eκ-
tum cruditionis , ingeniique praestantii rad. tum singularis Ecclesiae morum ac discipli φφ'
nae notitia tum accuratus in cxplanando dogmate verborum delectus satis superque commendent clamen operae pretium incidux , hanc adversariorum expostulationem, uno verbo retundere. Cum Ecclesi
Catholica pluribus verbis utitur, ad rem unam eandemque significandam aliis
quidem ambiguis, perspicuis aliis acra
167쪽
nime dubiis 3 nequaquam ab ejus sententia recedere videtur ille, qui missis ambi guis obicurisque planas ac perspicuas vinces adhibeat. Quare cum Ecclesia Romana doceat , non alium Imaginibus cultum quam merum honorem ac reveremtiam exhiberi, ad cultum hujusmodi designandum, nominibus promiscue ven rationis , merentiae, honoris , atque ad adorationis, utatur 3 cur enimvero Doctori Catholico non liceat,aliis omissis , honoris solum aut reverentiae Vocabula usurpare tum quod illa quoque in Ecclesia usitata sint; tum quod illis , ex mente Ecclesiae ac Theologorum , eadem omnino, quae aliis vocibus videatur esse subjecta sen
Atque illud inprimis omnem dissensionisnu ac secessionis invidiam a sapientissimis Doe a , ctoribus amolitur, quod Synodus riden-v- ina quam ab EcclesiaeRomanae sentetia re- essisse nemo ccrte suspicetur 3 ubi agit de
ἡ..' cultu Imaginu, honorem illum aut reveren-'. p tiam , nusquamvero adorationem appellet. Jubet tamen cultum Imaginibus exhiberi, ex mente Conciliorum Oecumenicorum
praesertim ex ritu & placitis secundi Conci. ' iii Nicaeni Rurium inFidei Formula , inquam jurare enentur qui abdicata haerefi
168쪽
De eulta Crucis amat Christi ias, se ad Ecclesiam Romanam adjungulat, id
unum habetur , Christi ac Sanctorum Imaginibus honorem, ac venerationem debitam tribuendam. Ex quo perspicuum est posse aliquem cum Ecclesia illa de culta Imaginum idem omnino sentires quamquam nolit hujusmodi cultum , adorationis nomine , nuncupare. Quamobrem ideo solum Doctoribus interdum nostris visum est adorationis voce abstineres, tum ut Concilii Tridentini ac professionis fidei verbis Religiose insisterent, tum quia Voces aliae venerationis , honoris, ac reVerentiae , quibus utuntur , idem plane significant quod honoraria adorationis vocabulum a secundo Concilio Nicaeno ,hilitur Si vero ulterius juvet rem omnem ab ipso fonte repetere , causamque investigare quae movit Concilium Tridentinum eosque Pontifices qui FideiFormulam condiderunt, ut adorationis nomen mitterent hinovit scilicet iniquita temporum,&obstinatior ministroru Calvinianorum pertinacia,quibus velut ex pacto conventoque certum ac constitutum fuit , quo perennem Ecclesiae Romanae invidiam confla-
rent , adorationem omhem , reclamantibus licet Catholicis Doctoribus, Latriu
169쪽
cultum Deo uni debitum interpretari. Siquidem, ut dolosae ac falsae ambiguae vocis interpretationi occurreretur , visum est Ecclesiae Catholicae , ea penitus, tum in Concilio Tridentino, tum in Fidei Formula , abstinere. Neque vero novum illuoacinusitatum in Ecclesia Christiana videaturi Placet rem unius exempli appositione illustrare, quod clam in dogmate versetur utrisque comminat, vix illi certe adversi riorum aequitas audeat restagrari.
r ut Cum Paulus postolus in Epistola ad
iuba ..; Hebraeos, scripserit Verbum divinum Au-oliqn n ram esse substantiae Patris, o Imaginem bo-hu uti nitatis illius , Patres illi qui primis Eccle-:: sae temporibus floruere,palam ac vulgo as serebant in Trinitate Filium Patri substantia similem esse, ut patet ex Epistola vixiti ba sanctissimi Alexandri Episcopi Alexandria. a.' ni ad Alexandrum alterum Episcopum
Byzantinum Ariani deinceps, qui ineunte quarto iaculo Christianum in orbem eruperunt, cum se iis ac probis ninibus
invisos esse intelligeriant , quod vocemonsubstantialis, a Primo Concilio Nicaeno inductam, respuerentin aspernarentur, statuere amum dogma mollire suum, , ad Ecclesiae Catholicae sententiam propius aliquantum accedere. Quam*brem
170쪽
De coitu Crucis o Imai Christi i
venit illis in mentem asserere filium esse ρ μοι Amo Patri similem in substanti tum qubd vocabulum illud jam tunc Catholicis foret octoribus usitatum tum quod idem omnino quod mέmo , Vc consubstantiale sonare vulgi auribus
Hic ver Patrcs lacerrimo quosque decretorum Nicaenae Synodi vindices , animadversa Arianorum allacia , Vocabulum o Ῥικαον multiplici ac diversa opinione distraxit. Alii siquidem Vocem, quae cum scripturae verbis congruere videretur, Tetincndam existimabant, cum eo tamen additamento, quod omnino indicaret, eam a Catholicis in aliam plane sententiam
quam ab Arianis accipi. Quippe Cyrillus Alcxandrinus hujusmodi similitudinem haud an respuebat , modo adderetur filium Patri, in omnibus similem esse Basilius quoque admittendam illam sentiebat, modo filius atri similis absque ullo discrimine diceretur. Ea enim ratione, inquiunt, voces illie, Simile in substantia, consubstantiale , unum idemque signi O tiscant. Verba sunt Cyrilli τόδε ο υιον κα - , hec et νίψομιούσγον Basili verb. ε an Iullis