장음표시 사용
221쪽
De tu Ita ἀηctorum. Intelligo apientissimis adversariorum mon satis idoneam videri, adeoque alia ra-t one instituendam hujusmodi argumentationem Addent itaque, ex eo quod nullum extet de Sanctorum invocatione praeceptum,non Eominuo essici, vitiosam illam ac superstitioni proximam csse, verum consequi illud saltem , ut quam Deus Acci
noluerit non debeat sane Romana Eccle F lesiae
sa uκ lege cincites, nec Christianos adi-ium degere , ut in cultum Divinum peregrinos thv illos cultus inducant. Verum aptionibus tricisque rem implicant, qui ita ratiocinantur. Si enimadversiari velint dumtaxat conscientiae scrupulos, circa 'anctorum invocationem ζ s
praeeepti onus exemere , audiant docto 'I: 'tes Catholiccis pilis eblitestantes; id unuse
ab Ecclesia Catholica definitum, bonum Ri .
atque utile esse ais istius in oeare , prae e
ceptum porro ea de re nemini impositum, praeterquam Ecclesiae ministris, in publicis
ratibus ac caerimoniis obeundi. yrivati sua.
autem hominibus nihil aliud constitutum, zu cis quam ut se in Religioso cultu ad Ecclesiae in mentem ac sensum accona ident. Audire quidem mihi vi laor adverserios ',3 sciscitantes, qui fieri possit, ut homines privati teneantur ossiciis publicis interesse Bb
222쪽
sicque ad Ecclesitae mentem accommodare 3 neque tamen illi hujus Sanctorum invocationis participes conscii sint. Ponamus itaque hujusmodi praeceptum non solum Ecclesitae ministris, sed Christianis quoque singulis impositum fuisse, ac subinde expendamus quid ex o consequatur incommodi iispiciamus paulo attentius, auidonea sit haec adversariorum argumentatio Deus nihil uspiam in Scriptura . de Sanctorum invocatione praecepit, ergo nihil ea de re potest Ecclesia ipsa praecipere. . Et mihi quidem inprimis videtur
quamquam nultam conceptis verbis in Scriptura, de Sanctorum invocatione, pra Ceptum extaret, fieri tamen posse, ut ad cam Christiani, vel naturali, vel divina, vel Ecclesiastica lege teneantur. Rem expo-Οuodnano Eterna animae salus tanti est momenti
depit de tantaequae aestimationis,ut licet de ea curan-y'a da, nulla unquam lex divina aut humana, scripta ac promulgata foret, uberet nihilominus lex naturalis vias omnes ac rationes inire, ejus in tuto collocandae. Atqui Catholici non pauci, viri utique singulari sapientia Macri judicio praediti existimant, Sanctorum invocationem maxime juvare ad impetranda a Deo gratiae dona, quae
salutis negotio Uomovendo sempiter:
223쪽
me selicitati comparandae omnino conducunt. Illud autem prudenter existimant,tum authoritate freti sanctorum Patrum qui ipsorum adversariorum Confessione, per annos mille trecentos, Sanctorum invocationem verbis amplissimis commenda- ruiit tum certissimo experimento multorum beneficiorum quae vel ipsi , vel alii a Deo, Sanctorum interventu, acceperunt; tum illustribus miraculis, quorum ipsiimet testes ac spectatores fuere. Ex quibus sane Consequit , eos Catholicos, cx studio cura sempiternae salutis, quae singulis hominibus impossita est, omnino teneri quibusdam in casibus, ad Sanctos confugere, eorumque preces qua apud Deum pharistium possunt, gratiami amicitiam adhibere. Praeteres quantumvis reclamen Cal x x .viniani adversus humanas traditioncs , C lv e. tamen Apostoli Pauli testimonio convIII, latrici, sincera mente inficiari vix audeant, tradi- 7' Ptiones esse alias vere divinas, hoc est Dei verbum non solum scripto, sed Apostolorum quoque voce ac sermone posteris transmissum ad nos usque pervenisse. Tene' .The cte, inquit Paulus, traditiones quas didicistis,
Iixe per sermonem sive per epistolam ne ami
otque ea ratione fieri posse contendimus,
224쪽
ut Sanctor um invocatio unum sit ex Christi Praeceptis , quod postoli antiquioribus Ecclesiae atribus , illi deinde nobis ex
Dion subsequentium manus, velut sanctissimum Biliae depositum tradiderunt Quod a me lucui ... i, lenter sane confirmaretur testimonio eoru Patrum, qui primis ac consequentibus cinis A clesiae temporibus floruerunt 3 nisi actum OAI ' agerem, Mea rursus ingererem quae jam II ' abunde fuerunt a Doctoribus Catholicis A ' pertractata Satis fuerit ad marginem inde eor dicare loca Dionysii Areopagitae, Irenaei cνν..p. origenis Tertuliani, Justini, Cypriani,
ἰ: .s Eusebij, aliorumque, qui vel ipsi Aposto-
i lorum discipuli extitere,ve horu discipulo p p. rum aetati proxime successerunt. ἔν 'g- eorum verba, at 'nam sententiam sorte detorqueat, hanc Virginis Sanctorum invocationem ab illis recςPta: commendatam, ipsorum adversarioru. s . consessione ita confici potest. Fatentur CR adversarii morem illum Coelites invocandi, .. e. i. quarto jam saeculo usitatum, Sanctorumque Basilii , Gregorii NaZiaZen , Ambrosii, ieronymi, Augustini scriptis ac testimonio celebratum. Ex quo certe consequitur, hujusmodi cultum vel a Patribus superiorum oeculorum, ad istos transinu stima, vel ab istis in Christianam Reli.
225쪽
De Catia Sanctorum. Is gionem invectum. Si a Putribus Apostolorum aetati proximis acceptus ergo Apostolicain divina traditio est Si a Basilio, Gregorio Naziang. Ambrosio,& Augustino primum inductus, cum juxta adversarios, superstitione 4dololatria sapiat mos ille Sanctos invocandi, ergo viri sanctissimi Idololatria in Orbem christianum invexere ergo acerrimi Christianae Religionis defensores , ju iuncumenta convellere visi sunt,constituto cocultus genere, quod ejus sanctitati ac legibus maxime adversaturZQuamobrem, ne praestantissimis viris, quorum ipsi perinde ac nos , eximiam morum sanctimoniam, d cruditionem suspiciunt vencrantur , turpissimam illam Idololatriae notam inurant, fateantur necesse est,hujusmodi ritum ac consuetudine coelites invo indi, Patribus,qui quarto Vixere saeculo, jam recepta ac religiose servatam, ad eos utique 1 Patribus aetate antecedentibus, ad istos vero ab Apostolis, ad Apostolos aute aChristo ipso rite manasse. Fac tamen de Sanctorum invocatione δ' '
nec praeceptum , nec traditionem divinam Edeshsa
ullam extare Pan putas Ecclesiae Catholicae, I in is
cui Q acrorum Christianae disciplinae 2 2 2
cura a Christo tradita sit, usin potestatem noVos non esse, hujusmodi cultum lege sancire indueete.
226쪽
Neque dicas cultum superstiosum , atque Idololatria labe foedatum nulla posse Ecclesiastica inumana lege constitui. Cum enim istac superstitionis calunia jam abude difflata sit,&adversiarii eb controversia omne adduxerint, ut dicant nihil se admittere, quod non fuerit exemplo aliquo, aut praecepto divino stabilitum unum illud modis quaeritur, an Ecclesia Catholica nequeat ritum aliquem lege ubere , ex hoc solum qubd nihil de eo in Scriptura praecipiatur Quare ad solenne secta placitum , velut ad sacram anchoram confugiant necessie est, asserantque cum Calvino , nequaquam o,i Pastores Ecclesiae leginatores effefidelibus
nit, impositos, nec ipsis licere quod absque
edicta . ,, Vandum pro necessiario mandare.Rursum
2 S si neque ab Ecclesia, neque a Magistratu, ncccssitatem imponi conscientiis debere, in quibus rebus a Christo liberantur. Unicum Regem agnoscant suum libera. si torcm Christum, ina libertatis lege, is nempe sacro Evangelii verbo regantur
oportet . . . nulla servitute teneantur, nullis vinculis astringantur.
No dico quam periculosum dogma quod sacrae ac civili potestati,Ecclesiae ac politico magistratui jus d lacultatem aufert, leges
227쪽
De cultu Sanctorum. Imalia serendi, quam quae a Christo ipsi
promulgatae, sacro Mangelii verbo continentur. Ne longiusta scopo aberrem, hoc unum assero, secum pugnare, magnis
que in angustiis versari authores illos, qui hanc ipsam , quam Romanae Ecclesiae eripiunt, suae ipsorum Ecclesiae potestatcm adiudicant. Si enim de Iegibus ad Ecclesiasticam disciplinam spectantibus agatur an non eorum Synodi plurimas statuunt, imo earum contemptore censuris em sa Mipa,htringunt, poenis coercent , a sacrorum τω- Communione .publicis conventibus prohibenta Si vero de caerimoniis ad cultum divinum 3 pertinentibus sermo est multos sane ritus, quorum vestigium in Scriptura nullum extat Ecclesiae Cal 'vinianae vel instituerunt ipsae, vel ab Ecclesia Catholica acceperunt. Patet hoc in duobus illis Sacramentis, quae ipsi quoque,velut sanctissima Religionis Christianae
mysteria peragunt ac reverentur r.
Cum enim ad Coenam accedunt, quam xxxii.
qua persuasum est illis merum pane, Christique corporis figuram dumtaxat apponi, mos est tamen apud illos religiosus, caput aperire atque demittere 3 imo Ecclesiae
unius cum illis sacrorum Commin ione . coniuncta,decreto sancitum est,eam Politi
228쪽
humi genibus, adeoque non minori reve rentia celebrari, quatit nos Sanctos eorum4que Imagines veneremur. Atqui genus illud cultus neque exemplo videtur, nec praecepto ullo stabilitum nihil enim in Evangelio a de praecipitur, neque Apostblicum Christo suprema nocte epulati , coenam supplici illo corpotis habitu suscepere. Demum non minus est Idolo. latriae periculum si quis coram panis fragmentoracnua flectat, caput aperiat, aut demitat, quam si Coeliis preces atque ope imploraturus,humi vel ingenua pronus abiiciat. Cum igitur Protestanti Ecclesiae fas nuper fuerit hujusmodi ritum sane religiosum, ad divino cultum; cur non pariter Ecclesii Romana liceat istum alium, ad divini eiusdcm cultus inmmentum orna Iumque adhibete huc Baptisinatis conserendi in modum ablationis, neque exemplo , neque praecepto nititur , quandoquidem immersis in aquam corporibus institutus
a Christo fuit se ab Apostolis iusceptus , atque aliis subinde impertitus. Ecclesia tameta Christiana cujus morem Anti- Catholici ea in parte religiose imitanatur, ablutionis usum in locum immersionis iubstituit, cumque ruum hi salutare hoc
229쪽
De Cultu sanctorum. rotSacramentum induxit. Ex quibus sane persepicuum est Divinum spiritum , qui Ecclesiam Christianam regit , ac moderatur, potestatem illi fecisse Divinum cultum iis ritibus augendi is exornandi , qui ad Religionis dignitatem amplificandam in populorum pietatem fovenda b magis
accommodati Viderentur , quamquam iis de rebus nullum in sacris Scriptus a monumentis, praeceptum auteXemplum extaret. Hac ratione fieri potuit, ut jus ac potestas esset Ecclesiae Caelitum invocationem legelata sanciendi , cum ex testimoniis sanctorii Patrum, insignibus miraculis pluribusque beneficiis , Sanctorum ope impetrati intelligeret , cam hominum saluti omnino
Omitto iniquissimam illam adversariorum xxxiii querimoniam , qui ut maiorem Offensionem ' odium in Romanam Ecclesiam Sida ileoncitent, criminari pergunt, Sanctorum invocationem Christo contumeliosam esse, tacit in' cum videlicet nomen, ac dignitas media-c sis
toris quam illi uni debitam amxcmque i .'' Apostolus docet, Sanctis ipsis, aequali jure, etia Catholicis tribuatur. omitto inquam , quia ut ipso differ h. tationis initio apertissime contestatus sum,
istimat Romana iacies Christum unum '''
230쪽
ao Dissertatio tenta, esse propitiationis justitiae, ac necemlatis te mediatorem , qui aeterni Patris numenia .r hominum stetere violatum placare possit, nosque in gratiam cum eo reconciliare. Sanctos vero deprecatores,o supplices potius quam mediatores adhibemus , ac si quando illoc hujusmodi appellatione
dignamur, non in eam certe sententiam
accipienda illa est, qua mediatorem dici-dis: mus virum authoritate gravem , quia ita et controVersae cujuspiam statuitur distepv. ator' arbiter ue sed quo pacto nomentorem illud amico tribuimus, qui iratum viri potentis animum precibus lenire ac mitigare conatur. 'Mediatores illos dicimus, qua ratione Moyses se,Deum interin homines, Mediatorem appellat. Ego, inquit , δε- aesero medius fui inter Dominum omos, in tempore Ilo. Denique non aliam vim Sancti,rum mediationi tribuimus, quam Deo aut Christo ejus filio humilibus precibus supplicandi nequaquam ver hominum scelera suo arbitrio abolendi quae a Deo flagitant, velut suo jure certissime impetrandi. Quaecum expressa sit Ecelesiae Romanae sententia , mirum plane videatur adversarios etiamnu in Sanctorum invocatione tricari; cum illa eo sensu exposita, ne a Calvino