Elementa theologiae practicae ad usum studiosae juventutis. Tomus primus quartus .. Complectens Tractatus de sacramentis

181쪽

discriminatim, semper, & omnibus trade dus , sed quia quotidie omnibus aptis ad illum percipiendum paratus est . Audiant Adversarii Hieronνmum exponentem illud Zachariae cap. IX. Frumentum eleflorum , vinum germinans Virgines, qui haec hahet : Hunc panem iis eomedendum , qui in Chriso robiisti sunt ἰ bibendumque hoc vianum ab his υ rginibus, quae sunt sanctae corpore , o spiritu . Ad III. R. Patres duplex dispositionis genus distinguunt. Aliud , quod dici solet removens, probibens , quod est peccatum mortale , a quo primum purgari anima debet, ne manifestum fiat sacrilegium . Aliud quod dicitur , situm in actuali devotione, oc fervore. A liquando Patres loquuntur de negativa di LI Ustione ,salva semper debita praeparatione, ut explicat D. Bonaventura, quae in paucissimis es , ut semper . Unum adduco riso tomum, qui in oratione de B. Phia Ionio videtur cum nostris adversariis sentire : sed sanam docet doctrinam, si integer sancti Doctoris textus legatur. Ait enim: sivi sbi nullius mali conscius est, hunc o ortet singulis dlibus ad Euchariseium accedere. Quapropter adhortor vos omnes , ne negligenter, veluti feso die cogen-re , ad disina ,seria accedatis e sed squando parabitis hujus saerae biniae feri participes , multis ante diebus repurgetis

vos Duitiaco by Go le

182쪽

C. I. De Euchar seia ut Sacram. 179 vos ipsis per poenitentiam , precationem , eleemossynam I denique per hoc ut vacetis spiritualibus. Ad IV. R. Commendabilis est hodierna consuetudo quotidie celebrandi eneque ex hoc sequitur Sacerdotes tepidos, languidos, indevotos ad quotidianam celebrationem admitti debere . Quinimo ad majorem devotionem & sanctitatem adstringitur , qui quotidie celebrat , quam qui quotidie communicat ; quia celebratio gradus est altioris perfectionis. Hinc colligimus I. inter Sacerdotes non paucos esse, qui quotidiana celebratione digni non sunt. Ecce mundus ubique se et Sacerdotibus o tamen sunt raris-smi Sacerdotes honi , quod vix e centum

bonus reperiatur unus, clamat Hieronymus', ad Damasum . Concinit Hiero mo Caietanus in Σ. a. q. I 88. art. 7. Tot sunt Missae , quot auditores ... culpa CDnditur , dum hoc laudatur . Improbamus

forsitan disciplinam quotidie privatim celebrandi λ absit sed necessitatem debitae devotionis, & servoris ex Patrum sente tiis adstruimus . At hi sic vivant, ut

quotidie mereantur celebrare.

II. Adesse alios, quibus cessatio ceI hrandi ad tempus optimi consilii est : M les sunt, quibus ex nimia celebratione i minet periculum irreverentiae, & indev tionis . Habent tamen Sacerdotes, unde cum

183쪽

18o De Gebariseia , edi ordiae. pari dispositione frequentius sacrum fareremssint, quam laici communicare; I. quia natus sacerdotalis de se fert majorem dispositionem ob elongationem a curis secul ribus: a. quia in eis quod deest dispositionis , supplet Ecclesia sua puritate , pro cujus nomino sacrificat. Prop. IV. A mor Dei purusimus , omnis miaxtionis expers , non es di positio necessiario requi ita ad frequentem Communionem . Prob.Isthaec dispositio non est praesentis vitae, sed alterius ; in hac enim vita non datur vivere sine quacunque mixti

ne , seu veniali culpa. Audiant Bajaniau linum in lib. de spiritu litera capis ultimo : me praeceptum jussitiae , quo ju-

.emur diligere Deum ex toto corde, ex tota anima, ex tota mente, in illa vita implebimus , eum videbimus facie ad faciem. Insiper damnata fuit haec propolitio ab . xandro VIII. Sim liter arcendi sunt a sacra

Communione , qu bus 'nondum ines amoν Dei purusmus omnis mixtionis expers. Prop. V. equum est a frequenti Communisne ameere illos , qui licet a peccato mortali im--mes sint , assectu tamen adhaerent ad venialia , vel modicum Euebarissiae de e-νium habent. Prob. ex regula a prudentioribiis animarum directoribus approbata , qui offi-

184쪽

CL De Euebar; 1a ut neram. 3I' duam, vel frequentiorem Communionem; denegant his , qui affectu adhaerent Venialibus, vel nullum aut modicum Eucha-

tristi e desiderium habent. Ita S.Franciscus

Iesus in sua Introductione part.2. cap. 2O. .

qui ex sententia Gennadii , quae sub

ε nomine circumferri solebat , haec Hatuit : Ut quis octavo quoque die Euebariseiae 'rceptionem recipiat , ab omni eum mortalis peccati labe , ab omni peecatorum v nialium sudio ac voluntate immunem esse , ac propterea Euebarisiae vehementi

Hesiderio flagrare oportet. Confer huc ejusdem sancti directoris episeolam q8. alias 4 . lib. r. Idem docent celebris Magister avita ep. 63. aliique honae notae direct

res . De quotidiana vero Communione haec docuit udem Salesius loco laud. ut quis quotidie communicet , majorem suarum pravarum inclinationum superasse vor-t tet; hoe praeυio spiritualis directorisi consilio fat. Summa itaque doctrinae de frequent ii Communione. I. Frequens , Vel quoti- diana Communio a nullo jure praecepta, vel prohibita est . a. Ejus freauens quotii dianusque usus semper a SS. Tatribus fuiti in Ecclesia probatus, salva tamen debita dispositione. 3. Carentia peccati mortalisl dis sitio necessaria esst , ne manifestum sacrilegium committatur. q. Ad Eucharistiam digne stequentandam, praeter immu

185쪽

181 De Eucharisia , m ordine. nitatem culpae letalis, ex Patrum doctrina requiritur idonea praeparatio . I. Cum nihil certi hac de re statui possit, vigilantiae 3c prudentiae spiritualis directoris ,

cui conscientiarum recessus patent , reli quitur , quid singulis permittendum '. 6. Prudens director ex communicantis pr gressu ad virtutem, rariorem Vel freque tiorem Communionem permittat. 7. Pr

fectum animae ad pietatem sapiens director non ex solo Communionis desiderio, vel ex continuata precatione, vel ex diuis turno secessu, sed ex solidae virtutis omciis spectabit. 8. Peccator, qui in unius,

vel multiplicis peccati habitu vixit , si

corde sncero contrito vulnera sua patefaciat, nonnisi serio probatus ad Eucharistiam admittatur ; quin etiam contra rolapsus hoc caelesti antidoto firmandus erit. Cave tamen , ne praxim illorum directorum imiteris, qui ad oeliduam Communem admittunt illos, quibus nulla hebdo-moda praeterit, quin semel , aut saepius luxuriae spurcitiis se contaminent. Demum duo notanda sunt. I. In haerarissima caussa, ne decipiaris a quibusdam Recentiorum opusculis , qui de frequenti Communione nimis rigide, vel laxe sentia uul. Lege Salesum loc. laud. Magistrum de osilla D. 63. Henricum de Bonis in

Trad . de Sacramento Artaris apud Gene tum in Tract. de Poenitentia dap. 6. viros

186쪽

c. I. De Eucharisia ut Sacram. I 83 spirituales, ac summos Theologos. II. Sedulo cave, ne indiscretis sermonibus a frequenti Communione fideles arceas ; tum quia populus nostro hoc seculo multo magis inclinat ad raritatis , quam ad frequentiae viatium I tum quia cum ut plurimum ad frequentiam non declinent nisi pii m timorari litis nocebunt , nihil autem aliis proderunt riusmodi declamationes. Unde ab hebdomadaria isnaxi recedent, qui eam digne

frequentabant. Hinc graviter vetuit S. solus Borrhomaeus, ne quis fideles a crebra

Communione removeret . Imo enitendum

Pastoribus, ut eo gregem suum deducant; Dersuasi nimirum , ibi populum sanctum fore, ubi frequens Communio viguerit. f. IV. De Dispositionibus ex parte corporis. Dispositiones ex parte corporis ad Eucharistiam requisitae, sunt modestia exterior, corporis mundities, & jejunium. I. R quiritur modestia exterior , sive corporis com-Positio, quae internam reverentiani , &devotionem exhibeat in vestibus, in vultu, in gestu . Hinc I. mulieres si nimis immodestae accedant, arcendae sunt ab Altari . a. Conveniens est, ut viri in Commu nioue arma deponant. 3. Sacerdotes , qui laicorum more communicant, ex Concilio Brancarens III. sub poena excommunica

187쪽

tionis stola ornati accedant, etiamsi in infirmitate sumant. Quod decretum etsi per

desuetudinem abrogatum dicitur , a veniali tamen culpa non excusant aliqui Sacerdotem , qui contra fecerit.

II. Corporis mundities , quae his foeditatibus opponitur, quae humanum CO pus inquinant: ut sunt lepra, fluxus se guinis, actus conjugalis &c. Hinc corporis macula externa & delebilis ex decentia auferri debet: si vero sit occulta, per se non

impedit Communionem ; praesertim si longius duret , nisi propter effectus inde sec tos, ut diximiis in j. II.

III. Requiritur jejunium naturale, conis sistens in omnimoda abstinentia a cibo& potu ex gravi obligatione rigorosi praecepti ecclesiastici , materiae parvitatem non admittentis, a media nocte praecedenti ad tempus usque Communionis. Quod certum est ex Conciliis, & communi se su Doctorum. Ut vero aliqua sumtione frangatur jejunium naturale, haec tria requiruntur; I. ut habeat rationem cibi & potus ; a. ut

sumatur per modum comestionis , vel potationis, 3. ut sumatur ab extrinseco .

I. Ut habeat rationem cibi , m potus. Dicitur autem habere aliquid rationem cibi , 3c potus , quod in hominis stomacho sit alterabile , & aliquo modo nutri divum . Hinc resolves jejunium naturale

188쪽

C. I. De Eucharsia ut neram. I 83 4 le non frangere fructuum ossicula , solida auri frusta , fila ex serico, ex lana ; quia non sunt neque alterabilia, neque nutritiva. Contra, jejunium frangere cartham ,& fila ex lino, quae ex herbis fiunt; ceram quae semper aliquid mellis babet admixtum ; terram cretam , quam Praegnantes , vel aliae mulierculae lolent appetere pulverem medicinalem , qui fit ex lapidibus, aut ossibus contritis: aurum potabile : quia haec semper haDent aliquid digestibilis, & nutritivi.

II. Ut sumatur per modum comes o-nis, potationis . Id verificatur, quando& quod per stomachum trajicitur, & modus sumendi sufficit, ut quis in morali aestimatione censeatur comedisse , vel bibisse . Hinc resolves , jejunium non fran-yere culicem cum respiratione , & aere in faucibus attractum : minimas aquae , Velὶ vini reliquias, quibus os abluitur: reliquias ciborum caenae praecedentis & dentibus adhaerentes, & postea trajectas ; quia sumuntur per modum salivae , vel respirationis. Idem docent de tabaco in quacunque specie sumto et quia vel sumitur per modum aeris attracti , ut in tabaco peros attracto in fumo ; vel per modum salivae , ut in iis , qui folia mandunt ἰ vel per amationem narium , ut in usu pulve- xis tabaci . . III. Ut sumatur ab extrinseco . Hinc

189쪽

186 De Eucharis a m ordine . ialiva non frangit jejunium naturale. Item sanguis ex gengiva , vel ex capite in os defluens, si deglutiatur , haud solvit jejunium, quia non sumitur ab extrinseco . Post Communionem nulla est lex jejunandi : sed conveniens est , ut saltem perquadrantem communicantes abstineant a

cibo , vel potu . Ab hac generali jejunii lege excipiuntur aliqui casus , in quibus

vel necessitas , vel reverentia sacramenti aliquid exigit. r. Necessitas sumendi viaticum in probabili mortis periculo, quando moriturus sine incommouo jejunus communicare nequit : quin imo pluries potest moribundus non jejunus communicare , durante eodem periculo , seu infirmitate saltem post spatium octo dierum, ut d cent communiter ; alii addunt frequentius Iro devotione , & desiderio aegrotantis .acerdos in periculo mortis constitutus potest non jejunus sacrificare non solum ut se communicet, ut communiter sentiunt Theologi ; sed ut praebeat alteri viaticum, ut probabilius cum multis docet Concina . a. Necessitas perficiendi secrificium postulat , ut sacrificium absolvatur etiam a Sa-eerdote non jejuno, quando aliter fieri nequit. Hinc Sacerdos si advertat I. in calice non fuisse nisi aquam , cujus partem sumsit; a. non esse jejunum : 3. Si adstrin egatur ad perficiendum sacrificium, ab alio

190쪽

C. I. De Eucharsina ut Sacram. I 'Sacerdote inchoatum, qui peracta consecratione, vi alicujus morbi non potest iu lud absolvere . In hoc triplici casu non jejunus communicet, quia ius divinum faciendi sacrificium perfectum, praevalet le- Et ecclesiasticae de praemittendo jejunio . Huc reduci potest casus de fragmentis consecratis , quae post ablutionem in corporali , vel patena reperiuntur; quia hae reliquiae spectant ad idem sacrificium , dc

eadem sumtio se habet per modum unius resectionis cum praecedenti Communione. 3. Reverentia ficramento debita exigit ,

ut potius a non jejunis Eucharistia sumatur , quam imminente hostium incurIione, vel incendio, infidelium profanationi, Vel flammis sacrificium exponatur. q. Quando violatur jejunium simul cum Communione Rccepta, ut contingit in seria sexta majoris Hebdomadae, vel quando particula hostiae haeret labro calicis , vel cum palato

haeret: tunc una cum vino vel aqua trajiciatur ; quia in his casibus violatio jejunii

non censetur praecedere Communionem . s. Si Sacerdos ante consecrationem adve

tat , se fregisse jejunium , si citra scand lum Iossit, ab Altari recedat.

Demum nota , I. quod dubitans an

si jejunus, non potest ad Eucharistiam accedere , nisi deposito dubio. a. In hac. lege jejunii naturalis non datur parvitas materiae non solum ex parte rei ipsius, quae