장음표시 사용
341쪽
Cap. M. RELIGIO. 367 qui id fieri honoricfium esse putant
Certe faciendum est ). Cultus enim instituitur in signum honoris: sic autem colere, signum honoris est, & hon rem Dei propagat apud eos quibus pro signo habetur. Vel si imperetur Deo nomen attribuere; quod non intelligimus quid significet, aut quom do cum hoc ipso nomine, Deo, CO- haereat ; id quoque faciendum est; quia quae facimus honoris causa, nec intelligimus aliter se habere, si pro signis honoris accipiuntur, signa honoris sunt, ideoque, si ea facere recusamus, recusamus Dei honorem propagare. Idem sentiendum est de omnibus attributis & aflionibus circa cultum Dei mere rationalem, quae cadere in controversiam , vel disputari
possimi. Quamquam enim hujusmodi
imperata possunt esse interdum contra rectam rationem, ideoque peccata in iis qui imperant, non tamen sunt contra restam rationem, neque peccata in subditis, quorum in rebus controve
sis recta ratio est ea quae submittitur rationi civitatis. Postremo, si is homo vel curia cui commissa est summa potestas civitatis, jubeat 1e coli attributis & victionibus illis, quibus colem dus est Deus , quaeri potest an Ohe-N a diendum
342쪽
368 RELIGIO. Cap. XV. diendum sit. Μulta sunt quae & Deo
dc hominibas communiter attribui possunt; nam de hamines laudari, &magnificari possunt; multaeque actiones, quibus de Deus Sc homines coli possunt. Sed attributorum de actionum significationes tantum spectandae sunt. Attributis ergo quibus significamus sentire nos , hominem aliquem ita imperium habere, ut a Deo non dependeat , vel esse immortalem , vel potemtiae infinitae, & similibus, quamquam jubeant Reges, abstinendam est; sicut& actionibus idem significantibus, ut
precari absentem, rogare ea quae solus Deus dare potest, ut pluvias, &serenitatem, offerre ei quae solus Deus accipere potest, ut holocausta; vel cultum exhibere, quo major exhiberi potest, ut sacrificium. Haec enim eo tendunt, ne Deus regnare existimetur, contra id quod ab initio supponitur. Caeterum genufleκio, prO- stratio, vel alius quicunque actus corporis adhiberi licite potest, etiam in caltu civili : possunt enim significare agnitionem potestatis civilis tantum. Caltus enim divinus a civili, non motu . situ, habitu, aut gestu Corporis
distinguitur, sed sententiae de eo qui colitur declaratione; ut si prosterna
343쪽
Cap. XU. ' RELIGIO. 369mus nos ante aliquem animo declaram di eo signo quod habemus eum pro Deo , cultus divinus est: si idem s.cimus in signum agnitionis imperii civilis, cultus civilis est. Neque distinguitur cultus divinus a civili per uulam actionem quae intelligi solita est sub nominibus λατρεια & taxita, quo rum prius servorum incium , posterius sortem denotant, nomina sunt ejusdem numero actionis.
Certe faciendum est. J Dixia Annot.
mus capitis praesentis Gliculo Iq. qui ad p. 67. Deo terminos attribuunt, facere eos contra legem de cultu Dei naturalem. Iam
qui Deum colunt sub imagιne, terminos illi saluunt , faciunt ergo quod faciendum non est, O locus hic priori videtur esse contrarius. Sciendiim igitur est priamo , non illos qui imperio coacti sic colunt , Deo terminos arinare ; sed qui imperant: nam qtii inviti colunt, revera colunt, sed eo in loco sunt vel procumbimi in quo loco sare vel procumbere a legitimo imperante juss sunt. Secumdo , faciendum ese dico, non semperct ubique, Ied supposito nullam aliam esse colendi Deum regulam praeter dictamina humanae rationis ; nam tunc voluntas civitatis pro ratione es. At in Regno
344쪽
3 RELIGIO. Cap. XV. 'Annoi, Dei per Pantum , sue antiquum , sive novum, ubi expre e prohibetur uolat tria, etsi civitas sic colere jubeat, tamen faciendum non es. suae s confiderm rit, repugnaritiam putavit ese aliquam inter articulum hunc O decimum qua tum , ita putare demet. XIX. Ex iis quae dicta sunt, colligitur , Regnante Deo per solam rationem naturalem, peccare subditos, primo, si violant leges morales illas, quae eXplicatae sunt cap. I. & Secundo, si violant leges sive mandata civitatis in iis rebus quae pertinent ad justitiam. Tertio, si non colant Deum
κατα τα νόμικα. Quarto , si non conseteantur Cotam hominibus verbis &factis, unum esse Deum Optimum, Maximum, Beatissimum, totius mum di, mundanorumque Regum Regem supremum: Hoc est, si Deum non colunt. Quartum hoc peccatum in Regno Dei naturali, per ea quae dicta sunt Capite praecedente, articulo a. besa d, vinae M satis crimen est. Est enim negatio divinae potestatis, sive Atheis mus. Procedunt enim Peccata hic similiter ac si supponeremus aliquem hominem esse supremum Regem, qui absena regnaret per Proregem, contra quem
rati, quid si peccamm, O quid eriamen Iasae Majestatis
345쪽
Cap. XV. RELIGIO. 3Trquem peccarent quidem illi , qui Pro- regi non obedirent in omnibus, excepto si regnum sibi ipsi arrogaret , vel alii tradere voluerit; illi vero qui ita abzlute eidem obedirent, ut illud non exciperent, Rei majestatis dicerentura
De Regno Dei per pactum vetuT.
t. Veram religionem superstitione exteras nain riones occupante ) instruit Deus per Abr hamum. II. Pacto inter Deum ct Adiamum, prohibita es disputatio de miandatis supcri rum. III. Pactι inter Deum ct Abrahamum formula. IV. In pasto illo emtinetur agri
tio non Iimuelier, sed eius qui apparuis
Abrahamo. v. Leges quibus Abrahamus te. nebatur , aliae non eranx praeter leges nat
rae , O legem Circi:mcsὀnici vI. Αbris mus verbi Dei, O Iegum omnium apud scios interpres erat. VII. Stibditi Abrah mi peccore non potuerunt iis obediendo. VIII. Iactum Dei ctim populo nebraeo ad montem Sinai. IX. Inde regimen Dei nomem Regni sortitum es. X. ktiaenam leges Iu daeis a Deo imposta sint. XI. Quid si, quomodo cognocendMm Uerbum Dei. X I. Maeodnam fuerit Verbum Dei scriptum apud Iudaeos. XVI. Potestatem interpre-
346쪽
. tandi Verbum Dei , ct summam potest tem civilem conjunctas fuisse in Μose ,
dum viveret. XIv. Eiastem conjunctas fuisse in summo Sacerdote , . vivente IODa. XV. Easdem eonjunctas fuisse in summis Sace dotibus usque ad Saulem Regem. XVI.
Eisdem conjunctas 'ille in Regibus usqueat caltivitatem. xvII. Eafiem folse in Sacerdotibus pos eaptivitatεm. XVIII. Apud Judaeos , negatio providentiae divinae ct Idololatria , sola 'erant erimina laesae Μ jestatis divinae; in eoeteris omnibus, Principibus suis parere debebant. I
Visam I. T TAbet hoc bumanum Genus, religionem ab imbecillitatis propriae com supersi' scientia, & admiratione eventuum na 3iφη ec te turalium , ut plerique, credant esse με ημαγ omnium rerum vissibilium , Opiscem pan ) e lata mVIssibalem Deum, qUem eta in metu- siluit De- unt sentientes non esse sibi satis tutelaeui per in se ipsis. Caeterlim, ut eum recte Abrub colerent, imperfectus usus rationis, λ μ ' affectuum vehementia obsitere. Metus autem invisibilium, quando a recta
ratione separatur, superstitio est. Hominibus itaque sine speciali Dei auxilio , utrumque scopulum effugere Athesmum & Apersitionem, pene erat impossibile : haec enim a metu sine
recta ratione, ille a rationis opinione tine metu proficiscitur. Maximam itaque partem hominum facile occupavit. Idolola-
347쪽
Idololatria, te coluerunt Deum Cmnes pene Gentes sub imaginibus & Huris rerEm finitat Lm, spectraque sn ephantasmata, sorte ex metu damcnia apellantes, coluere. Placuit autem divinae majestati s ut in Historia saci ascriptum legimus ex genere hLmano Unum per quem ad vel Em sui culti m homines perduceret, evocare Abrahamum; illi se supernaturaliter revelares& cum illo atque illius semine celeberrimum illud inire Pallum, Cuod appellatur 'LI m, & Foedus, & fes mentum Antiquum. Is igitur Religionis Verae caput est; is pos diluvium unum ese Deum Creatorem Universprimus docuit. Et ab eo Regnum Dei per Pacta initium sumit. Joseph. Amtiq. Jud. lib. I. cap. T. II. Initio mundi regnavit quidem Pacto in- Deus , non sollim naturaliter , sed ter Deum etiam per pactum, super Adamum & Ad Evam ; ut videatur nullam voluisse obedientiam praestari sibi, praeter il' dissutatiolam quam dictaret ratio naturalis, nisi de mand per pactum, id est, ex ipsorum homi- uisis DUm consensu. Quoniam autem pactum ristrMm, hoc statim irritum fastum est, neque unquam post renovatum, non est inde
Regni Dei de quo hoc loco agimus '
348쪽
notandum, praecepto illo de non comedendo de arbore scientiae bonio m
proli1bita sit, sive esus fructus alicujus arborei Deum postulasse praeceptis suis obedientiam simplicissimam, sine disputatione, an Bonum vel Malum esset quod praeciperetur 3 fructus enim arboris, si mandatum absit, nihil habet in natura sua, quo esus ejus moraliter mutas, hoc est, peccatum, esse possit. Pacti im III. Pactum autem inter Deum O Abruhamum hac sermula initum est. hamum Gen. IT. Vers. T, 8. Statuam pactum formula. meum inter me O te inter semen tuum post te in generationibus tuis foed re sempiterno , ut sim Deus tuus ct s minis tui pose te in sempiternum. Daboque tibi ct Iemini tuo terra- ρereTrin
rionis tuae, ommem terram Chanaan in
p6fiesionem aeternam. Quo Vero Abr hamtis & semen ejus memoriam foederis hujus conservare posset, necessaria erat signi institutio. Adjecta ergo est paeto Circumcisio, sed tamen ut signum tantum , vers. IO. Hoc es pactum m um quod observabis inter me O te, ct semen tuum pos ter Circumcidetis ex vobis omne masiculinum, O circumcid
iis carnem praeputii vestri, ut sit in Ag
349쪽
Cap. XVI. RELIGIO. 37snvm Foederis inter me ct vos. Pactum ergo est , ut Abrahamus agnoscat, Deum esse Deum ipsius & seminis ejus, hoc est, illi submittat se regem dum; & ut Deus det Abrahamo ha reditatem terrae illius in qua tunc habitabat , sed ut peregrinus 3 utque Abraseamus in signum memoriale hujus pacti curaret se es semen ejus mascul,
IV. Cum vero Abrassiamus etiam In Pacto ante pactum Deum agnovisset mundi illa coni, ereatorem & regem, neque enim de netur syexsistentia, neque de Providentia Dei unquam dubitavit:) quomodo super--Mfluum non erat, quod obedientiam si- ui, quihi natura debitam voluerit Deus pre- avaruistio & per contractum acquirere, pro- Abrois mittendo scilicet Abrahamo Regnum minterrae Chanaan, hac lege, ut acciperet eum pro Deo suo, cum jure naturali id jam ante esset λ Illis itaque verbis , ut sim Deus tuus o seminis tui poste, non intelligitur satisfieri huic pasti ab Abrahamo, sola agnitione potest iis, & dominii, quod Deus habet in
homines naturaliter, hoc est, agnoscen- Deum indefinite, quod rationis naturalis est, sed oportere eum agnoscin
re definite illum, qui dixerat ipsi, Gen. 12. Ners. 3 . Egredere de Terra tua,
350쪽
Leges quibus Abrahamus tene harur,aliae non erant Fraeter is
&c . Gen. I 3. Vers. Tq. Leva oculos,&c. Qui apparuit ei, Gen. I 8. V. D. sub specie trium virorum Coelestium r& Gen. I S. vers. I. per Visionem: de Vers. 3. per somnium, quod Fidei est. Qua specie apparuerit Deus Abrahamo, quali sono eum alloquutus sit, non eXplicatur; constat tamen, credudisse Abrahamum, vocem illam fuisse vocem Dei, & revelationem veram ,& voluisse a suis coli illum, qui sic eUm alloquutus erat, pro Deo unive si creatare; fidemque ejus in eo sitam fuisse, non quod crediderit Deum esse, aut in promissis veracem es e, id quod credunt omnes, sed quod non dubit verit Deum fuisse illum, cujus vocem& promissa audierat. Et Deum Abr hami significare, non simpliciter Deum, sed Deum illi apparentem, quemadmo-ἰ dum cultus quem Abrahamus debebattDeo , eo nomine non erat cultus Fatio
nis , sed, religionis & Mei a nec quem ratio, sed quem Deus supernaturaliter
o V. Leges autem Abrahamo a Deo, Mi ab Abrahamo familiae suae positas, , tune Vebi post, seculares, vel sacras, qXcepto mandato de circumsisones. quod iri ipso Paclo continetur nullast gimu . . EA quo manifestum est, nota