De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

101쪽

antiquae ecclesiae sensum, illius nempe aetatis, in qua decretum ipsum suppositum est et confictum. Urgent praeterea Τheodorum Studitam, cui cum proposita esset a Mancratio quaestio , num digami benedici et coronaripoment, respondit epistola L. . 0uaestio tua do digamis fuit, . quod de porum coniunctione dubitalum fuerit, coronarino. Sicut monogami debeant, an non Et quonam pacto, siquidem. hoc fiat, coniungantur , sacerdote illos minime copulante. . Cum vero pluribus ostenderit coronari, seu benedici haud do-bero digamos , pergit dicens : α Quaeres forsitan: quomodon ergo coniungant , a respondetque: . manis ossiciis sicut et

. trigami, et polygami i5), a nempe sine sacramenti collatio

perque Solum contractum naturalem, aut civilem.

Ex his autem aliisque similibus Patrum, conciliorum, Seriintorumque ecclesiasticorum documentis colligunt, manifestum omnino esse sensum totius antiquitatis vel ab ipsa aetate apostolica fuisse, benedictioni sacordotali, qua nuptiae cohones-lantur , adnexam fuisse divinam gratiam, adeoque, quod consequens est, non alium agnoscendum christiani connubii ministrum esse praeter sacerdotem. Alioquin duo non exigui momenti sequerentur incommoda; quod prius reddi nullo modoratio posset, quare Patres et concilia tot proeconiis extulerint hanc sacerdotalem benedictionem , si eam nonnisi uti ritum ,

aut vacuam commoniam Spectassent, adeo ut si eius reverentiam se continere coniuges prima nuptiarum nocte debuerint ; quod deinde Vix, aut ne vix quidem probari posset adversus heterodoxos dogmali ea de sacramento matrimonii Veritas, si de inani ceremonia conciliorum et Patrum testimonia accipi fas esset. Quae qmdem maius adhuc robur aeeipiunt, si alium datur , quod Veteribus ignota prorsus essent mamriae et formae vocabula, quae nonnisi saeculo XII. in scholis obtinuerunt.

Cum igitur voces istac Patribus ignotae fuerint, dicenduin est eos hoc idem, quod scholastici, per eas formulas voluisso exprimere, quum generalibus illis verbis usi sunt, videlicet

13ὶ Apud Sirmondum, opp. ed. Paris. 1696. lom. v. pag. 5o2-555.

102쪽

CAP. III. DE MINISTRO. Am. II. ARGUM. TRADITION. 83

sanetilieationis, obsignationis, aliorumque eiusmodi, prout animadvertit doctus Benedictus Staillor l6).

Ad haec accedit, quod sacrameritalia omnia antiquissima , rituales libri omnes occlesiae Latinae, Sive Occidentalis, omehologia ecclesiae orientalis universae erilibeant constanter sacerdotem iungentem cOIinubia christiana, variis ritibus pro diversa aetato, ac diversis locis u receptiS; praesertim vero bonodictione ac precibus, quibus a Deo Super nubentes gra

tiam, pacem ac foecunditatem implorent si T). Quae profecto

ovincunt, numquam non existimasse Ecclesiam, per Sacerdotem coniugii sacramentum administrari, et gratiam conserti. Sane concilium LateranenSe ΙΙΙ. an. 1179. Vctat, quominus

sacerdos quidpiam recipiat pro benedicendis nuptiis, seu aliis

sacramentis conferendis, prout refertur cap. Cum in Ecclesia IX. De simonia. Cum proinde concilium benedictionem sare dotalom in nuptiis conserat cum caeterorum Sacramentorum administratione, satis aperte uidieat eodem in censu habemuiusmodi benedictionem. Verum clarius adhuc idipsum prinfitetur Sacerdotale romanum anno circiter 1494. editum, in quo legitur : α Sacerdos pronimitet Verba, quiae sunt forma Sacramenti. Iam Vero Si Sacerdotis est sacramenti formam pronunciare, ecquis dubitet eum huius sacramenti admini trum esse Atque haec praecipua sunt antiquitatis documenta, quae ab huius sententiae patronis congeSta Sunt, quaeque HOS magna Solertia ex ipsis deprompsimus ut quo contulimus 18).

ARTicULus III. - Argumenta Theologica.

st documenta ex antiquitate deprompta, ad arguatiuntuox ipsius theologiae fontibus sive ox rei ipsius viscuribus

16 Theolog. ehristian. tom. VI. n. 622. 17ὶ CL apud Marten. De antiquis Ecelesiae ritibus lib. I. pari. II. cap. IX. art. 5. Nec non Goarium in Euchotosio pag. 580. Ordo in sponsalibus celebrand. ei nonaudolium : Perpetuitd de lasol, tom. V. livr. VI. claap. II. Seqq. l8ὶ cf. etiam Boskoubny op. et linc. cit. Item Carriere Op. pariter et loe. cit.

103쪽

84 LIB. I. SECT. I. DE MAIRIM. SACB AMENTO.

posita se recipiunt eiusdem sententiae adstipulatores. Imo Canus ab his disputationem suam exorsus est, hisque Vehementer innutitur. Duandoquidem autem fusiori ea calamo est prosequutus, operae pretium ducimus, si ea Omnia, quae ab ipso disputata sunt, tamquam in compendiiun hunc in locum referamus. Αe primo sibi viam paravit contendendo , matrimonium quod sine Ecclesiae ministro contractum sit, id numquam certo constantique scholae suffragio habitum fuisse ceu verum et proprium sacramentum; neque eam rem ad fidem et religionem attinere; neque Omnes Seholae theologos id assω misso. Quibus disputatis, totus in eo est ut ostendat,

matrimonium sine sacerdotis inferventu minime eSse sacramentis accensendum, idque conatur eVincere tum argvinentis a ratione, tum a testimoniis, tum deniquo ex sacramentorum natura depromptis. Sane Sacramentum, ut eius natura postulat, non modo

signum essicax gratiae esse debet, sed praeterea signum sacrum religionis; talo porro non est mutuus viri ac mulieris

consensus, sed matrimonium profano contractum. Insuper ex Florentim concilio Sacramenta omnia noVae

legis tribus perficiuntur, Videlicet, rebus tamquam materia, verbis tamquam forma, et persona ministri confere uis sacrimentum. Iam vero in matrimonio, de quo agitur, nullus est sacramenti minister : nullum ergo OSt Sacramentum. Nec enim audiendi sunt qui putant Virum ac mulierem esse posse sibi invicem ministros. Praeterea, vel ipsorum fidelium insitum animis est nequaquam Se esse Sacrilegos, si in statu gratiae non simi cotempore, quo Sic profane contrahunt; quod sano indicium

est eos ceu Sacramentum contractum illum minimo habere.

Ad haec, Augustinus in epist. ad Bonifaelum tradit opo

tere res ipsas corporeas, quibuS Sacramenta constant, imagi-uem et similitudinem gerere eius sanctificationis, cuius signa et causae esse dicutitur, ut ablutio in baptismo, resectio Spiritualis, quam referunt panis ac Vini symbola; matrimo-

104쪽

CAP. III. DE MINISTRO. ART. III. ARGUM. THEOLOGlCA. 85

nium autem huiusmodi ciVilo et profanum nee sanctifieationis imaginom gerit, nec ad sanctificandum sub quadam extortoris sanctitatis specie exhibetur ; non est itaque proprie sacra

mentum.

Praulurea cone. Florentinum docet Omnia sacramenta vorbis constare tamquam forma, qua perficitur Samamentum. Incredibilo est autem a forma non Sacra P0SSe mcramentum po

fiet. Atqui in matrimonio, quod ciVili ritu ac profano comtrahitur, nulla Verba sacra sunt; nulla igitur est ibi saera- monti ne lacies quidem. Illa enim Verba : Ego te accipio

in meam et . Omnino naturalia Sunt, atquB Omnibus usu

pata gentibus, quae etiam Sino fide contrahunt. Adde, quod larma sacramenti significat eum spiritualem esseetum, cuius causa Sacramentum eme dicitur. Nam sacramenta, ut in Seholae proverbio est, ossiciunt quod figurant. Significatio autem sacramenti in forma Vel maximo elucet :illa vero Verba : Ego te accipis in meam, nullius essecti spiritualis signa Sunt. Verba insuper, quae sunt Sacramentorum formae, divina institutione pracscripta et determinata Sunt, neque possunt hominum arbitrio immutari. At verba, quibus matrimonium contrahitur, ea ratione qua diXimus, neque certa Omnino sunt et definita; imo innumeris loquutioinim formulis iisque u Synonymis, sed Variis ac dissimilibus offerri a contrahontibus pro arbitrio possunt : igitur non possunt ea verba, quibus utuntur sponsus et Sponsa ad contrahendum, pro christiani sacramenti constituta forma accipi et censeri. Praeterea, nemo nescit Verba, quae formam sacramentorum constituunt, ea esse, pro quibus si Vel nulus vel scriptura, volatiud quodlibet signum substituatur, inanis Relio omnino redd tur. Iam vero conecdunt omnes Sacramentum matrimonii valide a contrahentibus confici, quum pro Verbis, nutum adhiboni vel seriptionem unde consensus innotescat. Quod quidem si quis

recte consideret, non leVe argumentum est, quo Vorba contrahentium huius sacramenti materiam magis quam formam eon

105쪽

86 LIB. I. SECr. I. DE MAI RIN. SACRAMENTO.

tituero dicantur. Idque oo vol magis, quod pro Verbis , quas materiae vicem habent, . intelligitur qua ratione nutus aliaque signa substitui quandoque possint; pro VerbiS autem , quae formae vicem teneant, poni uullo modo pOSSunt, quemadmodum in poenitentiae sacramento facile cernitur. Verba igitur contrahentium, quum eiusmodi sint, ut pro iis Signa quaevis

alia substituere liceat, ad materiam fortasSe Sacramenti, nunquam vero ad ipsius formam pertinere posse dicenda sunt. Iam vero quis non Videt, falsa omnino esso et commentilia , quae iuniores theologi confinxero, ut civilem hunc humanumque contractum Cluisti et Ecclesiae sacramentum esse

tuerentur Τ Quorum quidem pleraque infidelibus Valde nugatoria sunt, fidelibus autem pariam solida. Ex his enim theologis faedo

invenies, qui vel eontrahentes ipSos, Vel ipSorum conSensum, Vel gestus ipsos eorum ac uulus pro sorma huius saeram nil accipiant; qui quo inter .contrahentes sic distinguant, ut eius, qui prior loquutus sit, verba materiam dicant, alterius Vero, qui responderit, formam. Quid Τ quod materiam nobis et formam Sacramenti quaerentibus, hoe est, res quasdam religione sacras, hi de sorma materiaque contractus profani naturalisque respondent' Nam si cum ethnicis de pacti illius conventionisquo materia et forma contrOVerSi a nobis esset, non aliter prosecto illi ac nostri th ologi loquerentur. Et sane: quis sibi tam facile persuad0at,

materiam et formam civilis naturalisque contractus, quae apud Omnes gentes ex communi omnium tum sidelium tum infido-limn iuro perpetuo viguerunt, eamdem Omnino materiam et formam esse, quibus integra et perfecta DOStrao religionis constituantur Sacramenta Τandem si haeretici argumententur: matrimonium eum sacris

cer montis, cum Sacra materia, cum Sacra forma a Sas ro ministro administratum, quemadmodum in ecclesia Romana semper usque ab Apostolis administratum est, si hoc, inquam, argumententur, sacramentum EccleSiae non Sse; tunc calli licus respondeat sidenter, animose defendat, Secure contra

106쪽

pugnet. Poterit senim consentanseas causas omni poscenti reddere de ea, quae est in Ecclesia, firma, perpetua, constanSquct doctrina . Poterit fidem quoquo nostram et insinuare fidelibus,ol graviter ab insidolium calumniis Vindicare. Eiusmodi sunt urgumenta, quae ex theologicao disciplinas penu attulit Canus ad suam firmandam flabiliendamque sonia lautiam du eonnubii christiani ministro , deqtio distinctiono inter profanum ' ne civilem contraelum si sacramentum inter fideles. IIis, quae ex Cano retulimus, qui eius Opinionem Sequuti sunt non pavea adiecerunt, quae negligenda minime esse cen

Praecipua haec sunt: Ecclesia aliquando indulget, ut coniugia mixta inter catholicum et acatholicam celebrentur, et ViceVersa intor astatholi eum os catholicam; iam vero si contrahentes essent huius sacramenti ministri, tu duplex incurrerent sacrilegium, quId alteruter e duobus patraret. Addunt, talem consensum per Signa eXterna eXpressum haud esse posse sacramenti formam, inde aperte suaderi, quod ante Τridentinum copula sponsalia Subsequens praeSumptione turis et de iure perficeret matrimonium; nemo porro nisi absurde dixerit, hanc suisso sacramenti formam 9).

Praeterea : Extra omnem fore eontroVersiam est, haud pauca Christianorum coniugia necessario exposcere distinctionsem inter contractum et Sacramentum, adeoque non omnia christianorum matrimonia Vera esse sacramenta, prout contundunt, qui contrahentes ministros esse huius saeramenti autumant. Etenim talia censenda sunt ea, quae ante Tridentinum Oblinebant, quae- quo lacita, Seu praeSumpta Vociabant Ur, ut in Specie cap. XV.

21. coss. XIV. cap. XXX. et XXXII. De sponsalibus: haec

autem oriebantur potissimum ex diuturna primam cohabitalione, qui mutuo sese haberent tamquam Virum et uxorem. Quo iucasu nemo facile percipit, quomodo, vel quo tempore Sacra-

19ὶ ita Carol. Blaseus in op. Opuseoli eanonisi storici eritiei. Napoli 1758. lom. I. Diatriba V. De se undis mιptiis pag. 252 seqq.

107쪽

mentum Rut suscipi retur, aut ministraretur, praesertim si ratio habentur canonis 4. et can. 32. quaeSl. 2.

I alia quoquo haberi dehoni eoniugia in infidelitato legitime

inita, quando postea ambo coniuges matrimonio lain coniuncti per baptismiani Ecclesiae adscribuntur. Horum matrimonium posi baptismum sacramentum evasisse quis dixerit ' Quousquo enim consensum suum in conspectu Ecclesiast coniuges isti non reno vaverint, vigebit quidem contractus coniugalis, sacramentum autem non habebitur.

Quid si fingas, coniuges illos non eodem tela' re baptizari maioribus hac in hypothesi, quae tamon infrequens non ost, dissicultatibus res obnoxia eSSe dicenda eSt: nam cum Sacramentum nou sit nisi in utroque coniuge, non liquot quomodo in baptismate unius possit osse sacramentum coniugii ouam in altero, qui adhuc baptismate lustratus non est; aut quomodo in baptismate alterius incipiat esse sacramentum in utroque, quando is, qui antea baptizatus est, sorte do conferendo non cogitet. Ex qua animadvorsione quisque intelligit, illorum theologorum concidero sententiam, qui ad evadendam dissicultatem reponunt, matrimonium infidelium, qui postea ad religionsem se christianam conVertunt, DX muro contractusori Sacramentum ipsa baptismi susceptione. Nunc iterum fingo, matrimonium celebrari inter baptizatum, et catechumenam , legitima accedente dispensatione. IIoc profecto in casu contractus Sine Sacramento erit agnoscendus.

Duod si quispiam dixerit, sacramentum sex parte b ipligati limberi, non minuitur, sed potius augetur dissiculi aes; tunc enimis, qui ita sentiat, urgetur ut indiret, quo ministrante sacramentum baptigatus acceperit, et quomodo sieri possit edicat,

ut ealechumena, quae impar est, ut Sacramentum suscipiat, ea par fiat, ut conserat Sacramentum. Exemplum ductum ex

baptismo collato etiam ab infideli non suffragatur iis, qui

ita sentiunt, cum agatur de Sacramento ad salutem necessario, quod do saeramento matrimonii diei nequit. Accedunt est alia coniugiorum excmpla, ex quibus ratio

108쪽

contractus a rali Ono sacramenti dividitur, connubia nem aut per epistolam, aut per procuratorem confracta, in quibus facile nullum conferri Sacramentum agnoScitur, si et valero contractum nemo inficietur cap. ult. De procurator. in 6., prout paucis, ut energiee demonstraVit Canus scribens :. Non igitur Eeelesia docui, quodlibet fidelium matrimonium s saeramentum esse; nisi quis adeo deSipit, ut Caietanum dam α net, qui et probabilissime et, me quidem iudico, Verissimo, . matrimonium, quod inter absentes per litteras, procuram, resque contrahitur, Saeramentum PSse inficiatus est. Nam qui, in hoc Caiolanum errasso elamant, hi non intelligunt nocu quae loquuntur, nec do quibus aisrmani. Quod si nullo. idoneo et ne ossario argumento, Sed si ullis, turbulantisque, clamoribus alienas refellere sententias pergunt, atque adeo . damnare, quae probabiliter , ut vere dicta sunt, tum nos, quiete , et silentio laetii illorum stulti fiam, ain qui iamque

. vid bimus. Concedant illi, unum pro altero saeramentum s sumere, cum pro altero contrahit. Constedant, saeramenta, Christi absentibus administrari, eisdem Ilio si illain conlarros ot peceata remittere. Nos enim, quoniam haec absurda sunt, concedoro potius Volumus, eiusmodi contraelus, qui inter . ubSentes tranSiguntur, matrimonia quidum veriSSima esse.

a Vera saeramenta nullo modo. πQuod si Ecclesia hos ita coniunctos non urget praecepto, ut se coram Sacerdote SiStant, ut per eius benedictionem saer mentum Suscipiant gratiainque consequantur, duplici id ox cuiusa repeti debet : tum nempo quia controversia adhue viget inlor theologos, num in his coniugiis ratio saeramenti admittenda sit, aliis refragantibus, aliis Vero affirmantibus; quo existente opinionum conflictu , Delesia prudenter a cogendis sidelibus ad renOVandum coram sacerdote consensum abstinet; tum quia plura , si id gonerali sanciroliar lege, orirentur ineOm

s20ὶ Ita Sphast. Berardi in comment. in ius metesiast. uniuersum tom. Iudiss. I. q. 5. Taurini 1767. pag. 28 seqq.

109쪽

Robur huic argumento accedit Iton minimum ex illis matrimoniis, quae in radice Sanari, Seu conVrdidari dicuntur, cum scilieot matrimonium , quod ex aliquo vilio occulto imium foret, cum initum eSt, ab Ecel Sia per dispensationum ab occulto eiusmodi impedimento, ratum validuinque fit vi consensus moralitur perseVerantis, nulla vel alloi 1lrius, volutriusque quandoque coniugi S renOValione conssensus. Quo in casu exurgerist sacramentum inSciis contraium lilius, seu nai nistris, quod absurdum plane QSt; nullum Vero esset absit dum, si Pontraelum Solummodo exurgere diceretur 21). Idom die do illis coniugiis, quac vel ab ha 'relicis contrahuntur coram sola magi Stratu eiVisi, Vela calliolicis, qui connubium quidem ineunt coram Ecclesia, Sed aliisque intentio conficiendi sacramentum, de quo Ite cogitant quidem, cum ignorent, so huius Sacram nil esse miniSlIOS. Inio plerumquo

stringunt 22). Quamobrem mirum esse non dubiu, si Beti dieius XIV. in coluberrimo Opere De Synodo dioe esana , lib. VIII. cap. XIII. D. 4. Solentiam, quae adStruit sacerdolem osse linius sacramonii mini Strum, valde probabilem edixit.

Expenduntur argamenta allata pro sententia de sacerdote christiani matrimonii ministro. ARTlcULus I. - Argumenta Biblica.

Majori qua nobis datum est perspicuitatu ac vi proposuimus argumenta, quae tum Canus, tum eius assuetae in medium allulerunt ad evincendam sententiam de sacerdote coniugii christiani ministro. Atque ut fideliori rations id praestaremus,

2 si lia Boyer apud Carithre . OP. et loc. cit. 22ὶ Hare potissima ratio est . qua permotus est Statiler, ut assereret, dogmatice ah Ecelesia desiniri po*se sacerdolem ministrum esse sacramenti matrimonii , prout antea retulimus

110쪽

ca d0prompsimus ex ipsis scriptoribus, qui huic opinioni addiclos su maximo Ostenderunt, ob quoad eius fieri potuit,

ipsis eorum verbis usi sumus, ΠΩ quid roboris amitteront, ac no vesidiora dissimulare Videremur. Nunc autem eodem animi candoro ea eXpendero , atque OXcutere aggredimur, ut vocitas suo in lumine collocetur. Ut aulem ordine progrediamur , examen erilleum aUSpicabimur ab argumentis

biblicis excutiendis , quo absoluto, ad ε'Xpendenda argumenta traditionalia, ac demum argumenta theologi ea gradum faciemus. Ex Bibliis, ut suo loco monuimus, nullum profert testimonium Canus, neque ad ea omnino appellat. Superest igitur, ut examini subii elamus ea, quae ex Sacris litteris protulerunt, qui liae in controversia suppetias Cano ferro adnisi sunt. Iam Voro omnes quotquot sunt unicum dumtaxat Paulinumumcnt textum ex Ι. Corinth. IV. 1. in quo Apostolus vocat Mieerdotes dispensatores mystequorum Dei. IIoc unicum proferunt testimonium, in hoc uno considunt: Verum quam leviterrem, quam Volunt, conficiant, quisque facile sibi p0rsuadebit, qui advertat . hoc in loco mySteriorum nomine, praeci Se non sacramenta Apostolum designare, sed praedicationem mysteriorum fidei, seu evangelicae doctrinae; quod Orationis continuatio manifesto ostendit, et Apostoli ratio postulat. Sibi onim Paulus proposuit modum praescribere Corinthiis , quoeVangelicos praecones prosequerentur, cum alii cos nimis

extollerent, alii contra nimis deprimerent. Qua propior Apostolus eos docet existimandos ut ministros Christi et dispensatores mysteriorum Dei ). Si quis Vero animadvortat 2. Apostolum in capite praecedenti et in praesenti nullomodo do

l) ua Cornel. a Lapido, Calmet, Tirinus, Bernardinus a Piconio, aliique

passim eatholici interpretes. Neque ab his dissentiunt interpretes protestantes ac ratiOItalistae, quos inter uisum commemoro I. G. Ilosen mullorum, qui in scholiis in hunc loe. ita scribit: α ostendit nunc Apostolus, quo loco haberi dem heant, quibus Corinthii hactenus iusto plus vel minus trihuerunt 1 l. 12.5, 8... B Ms esse nilnistros Christi, minime dominos vestros I. Deir. 5, 9. simul tamenn erimi, quos deiecisse videri poterat c. I, 7.... Mysteria non Sunt sacramenta,u quae vocantur haptismi et saerae coenae, sed doctrinae religionis chi istianae,