장음표시 사용
81쪽
62 LIB. I. SECT. I. DE MATRIN. SACRAMENTO.
Itaque Ρaulus Soncinas in Epitome quaest. Ioannis C preoli in 4. Sent. dist. 26. inficialiu quod hoc sacramentum .dispensetiu per ministros Ecclesiae, quia non habet pro mas teria et sorma nisi actum suseipientis 26 , Sta actus Wendesinus Suppl. comment. Gabriolis Bies in
4. Sent. dist. 27. . Consensus contrahentium, inquit, est causa, effetons matrimonii 27 et . debet esse exterius manise a talus, quia Sacramenta sunt signa sensibilia 28 ., Franciscus orando Mogillon de Paredes la 4. Sent. dist. 27. prop. ΙΙ. ait: . Causa essiciens matrimonium est consensus a mutuus coniugum expreSSus per Verba de praesenti 29). . Et dist. 28. subdit: Clandestina matrimonia fuerimi Vera, . rata et firma ante concilium Tridentinum, post istud sunt ipso, iure nulla 30 . Stephanus Brutifer seu Brulevor in 4. dist. 26. s. l. scribit:. Sacramentum autem matrimonii eSt e r sis certoruin Vedi, borum vel signorum maris et Meminae ad se invicem signi, ficantium traditionem mutuae potestatis corporum. Et paulo post addit: . In ipso sacramento Signum est Verbum vel nutus: a verba sunt: Bo Si dea ἰη et dist. 2ι. q. 3. a Consensus esta causa matrimonii. . . . et non sufficit consenSus vocalis sine, mentali, quia in omnibus Sacramentis requiritur intonsio sa- , eiendi quod iacit Ecclesia. . Nieolaus de Orbellis in 4. dist. 27. q. l. . Cum matrimo- . nium sit sacrament , de cuius ratione est quod sit signum, sensibile , oportet consensum matrimonialem per verba vel . alia signa exprimi. Io. Paulus Palanterius in 4. dist. 27. Sect. CXIII. . Qua . dam sunt de sacramenti necessitate, et quaedam de solemnitate. , In matrimonii substantiam est mnSensus per Verba de prae-
82쪽
CAP. II. DE MINISTRO ART. I. QUAEST. ORIGO. M
, senti expressus s. Et iterum: . Sacramentum matrimonii est ex-s pressio Verborum maris et Meminae signantium traditionem
a mutuae potestatis 3 l). . Ioannes de Oirthagena Disputation. selectae in 4. Sent. disp. VI. diss. ΙΙ. cap. I. . Si duo Baptizati conveniunt ad
a faciendum confractum matrimonii coram parocho et testibus, , non tamen habeant intentionem sariendi sacramentum, nihilo- . minus manet validum matrimonium non solum in rationes consensus, Sed etiam in ratione sacramenti, quia non est ina potestate contrahentium auferre rationem saeramenti a prae, dicto contractu 32).s Agit autem de intentione ministri, sobriiqu0 dissicultates quibus impugnatur doctrina de contrahentibus sacramenti matrimonii ministris , eamque explanat confirmatque. Atque hos ex prope innumeris aliis, qui agerri possent in
rem nostram, adduxisse sufficiat. Τuto enim affirmare possum , sententiam hanc , seu potius doctrinam, unanimem Omnino fuisse inter scholasticos usque ad Clinum. Nam incipiendo ab IIugone Victorino, qui interior est S. Bernardo, Patrum postremo, ad unum omnes constituerunt , essentiam Sacramenti matrimonii in consensu mutuo contrahentium consistere. IIugo enim a S. Victore, Didascalasa nonnullis mincupatus, qui obiit die li. sebr. an. 1 40. inop . De sacramentis lib. II. part. XI. cap. 5. . Si quis, inquit, quaerat, quando coniugium esse incipiat Didimus quod exv quo talis consensus, qualem supra definivimus, nempe inter personas legitimas, factus fuerit, em eo statim coniugium est, quem etsi postea copula carnis Sequitur, nihil tamen con- . iugio amplius Q virtutem sacramenti consertur 33). . Hunc caeteri sequuti sunt usque ad Petrum Lombardum, qui ab Q. 59. ad an . II 64. fuit episcopus Parisiensis. ΙΙie in pluribus exscripsit Hugonem, quem sinuitur in hae doctrina.
83쪽
Denique Veniunt quotquot eius extiterunt commentatores, id est quatuor circiter millia. Porro doctrina, quae per quinque sero secula exclusive riguit in Ecclesia, ipso Cano festo hoc ipso lib. VIII. cap. IV. et V . non potuit non esse doctrina Ecclesiae ipsius. Quod si scholastici ad unum omnes constituerunt essentiam sacramenti matrimonii tu mutuo contrahentium mensu, profecto non alios eiusdem sacramenti ministros quam contrahentes, nec aliam sormam praeter Verba, quibus exprimitur consensus, quaerere saS eSt. Superest ut expendamus, utrum saltem concilium provinciale Coloniense, quod celebratum est au. 1536. sub archiepiscopo Hermanno , Stea lutherano apostata , recesserit a communi, immovem unanimi theologorum doctrina, ut comtondit Canus. Hic enim seribit loc. cit . . Patres item concilii. Coloniensis aperte inficiantur, clandestinum matrimonium esse proprie Sacramentum : atque iidem quoque non ObScum RSSe-- runt, aliud eSSe Verbum, quo contrahitur matrimonium, aliud, . quod ellicit matrimonii sacramentum : nec SaliS esse ad Sacras mentum ea Verba, quibus mutuus consenSuS Xprunitur, seda aliud verbum requirendum, quod, ut in caeleris Sacramentis, accedens ad elementum faciat sacramentum; quod utiquo ve
bum fidei est, non naturae. Quorum sententiam in hoc dimesso, est factu non probare. ηHaec quidem Canus ; ast nihil lato habet concilium Colmniense, quod oelo capita de matrimonio complectitur. Ad olus concilii intelligentiam praemittam necesse est, quod passim
insinuavi, nempe sareamentum Bliam valide consuetum gratiam non conferre propter obicem; hunc autem poni, si absque benedictione sacerdolis suscipiatur. Qua animadVersione praemissa, facito est ostendere nihil in concilio Coloniensi haberi, quod Cano faveat. nenium in cap. XL. quod unice ad rem
praesentem facit, haec leguntur : . Quod sacramentum, si quis, sicut decet, acceperit, accedente sacerdotali precalione, confert donum Spiritus, quo Vir diligat uxorem amore casto, a sicut Christus dilexit Ecclesiam . . Iam vero si quis attente Verba
84쪽
haec perpenderit, colliget, Sacerdotalem precationem acee re ad saeramentum matrimonii, non ut Sacramentum inciat, sed ut sacramentum legitime et cum fructu Suscipiatur, eo quod celebretur matrimonium in faeie Ecclesiae, et iuxta ecclesiasticum ritum et praescriptum ab ea Ordinem, non autem clandestina ratione. Nihil igitur continent de iis, quae superstruxit Canus. Ne quis porro dicat sensum, quem concilio tribuimus, ex nostra interpretatione pendere, iuverit animadVertere, hanc instructionem, quae actis concilii Coloniensis inserta est, non aliud esse quam Enchiridion quod exaravit celebris Gropperi . Porro Gropperus agens do matrimonio scribit : . Superest, ut a Verbum et elementum huius saeramenti indicemus, et gratiam a insuper in eo conserri demonstremus. Verbum itaque huius f Sacramenti, quo accedente ad elementum fit sacramentum, id
η nimirum Ost, quo ambo, mas et foemina, cum pietatis respectu, a quae in Deum est, sibi mutuo fidem coniugalem dant accipiunt, quo non quaereis modo, sed in Dei nomine coniunguntur ets co lantur. EX de patet quaenam fuerit mens conditii huius, dum sacerdotali precationi tribuere videtur donum Spiritus , nempe eo Sensu, quo exposuimus, eo Vel magis quod aperto alludat ad precationem ac benedictionem, quae intra missarum
solemnia datur sponsis, quae corin omnium consensu formam sacramenti nostri non constituit. Mod si sacramentum matrimonii conficitur per contrahentium consensum Verbis de pra senti eXpressum, plane consequitur, ministriam eius haud ossa sacerdotem, sed contrahentes ipsos; solus quippe sacramenti ille minister est, qui formam pronunciat : tales autem sunt, EX concilio, contrahentes; ergo ex eodem soli contrahentes ministri sunt sacramenti matrimonii.
Quod si nihil habot concilium Coloniense quod faveat Cano, imo quod ei non adversetur in cap. XL.; multo minus eiu dem placito favent, quae in capitibus insequentibus habentur, quae de alio omnino sunt argumento. Nam in cap. XLI. praebelur instructio moralis coniugibus; in cap. XLII. agitur de coniugii bonis, fide, prole et sacramento; in XLIII. expro-
85쪽
lur desiderium de abolendis in posterum matrimoniis clam destitiis, quao licet mugilium prohibeat, attamen Si fiant, rata ea agnoscit; in cap. XLIV : decernit synodus coniunctionem
per sacerdotem cum benedictiono ac precibus intra missarum solemnia in templo seciindum antiquos canones et ecclesiasticum ritum fieri. Velat autem in cap. XLV. ne conlimgantur
peregrini et ignoti, nisi legitimis testimoniis constet de statu eorum libero; in cap. XLVI. loquitur de impedimento consam guinei talis et assinitatis; demum in cap. XLVII. abrogat ludicra
quaedam fieri solita post coniunctionem sacerdotalem ab adstam
Cum autem solae Sint, quas expendimus, auctoritates, quibus Canus innititur, ut demonstret alios sententiae suae praeirime , nesiue ipsae rem conficiant, quin etiam eidem contrariae sint, aperte conSequitur, ipsum reVera primum omnino fuisse in Ecclesia Dei, qui novam hane doctrinam invuxerit de sacerdole Saeramenti matrimonii ministro, ac propterea de inaudita hactenus ruali distinctione inter civilem matrimonii contractumul sacramentum in coniugio christiano.
Vix Melchior Canus novam suam sententiam proposuerat desaeerdote nuptiarum christianarum ministro, deque distincti no inter contractum et Sacramentum, eum nonnullas, uti fit, illico sui placiti adstipulatores nancisceretur, plerisque tamen eidem contradicentibus. Nam vel in ipso Τridentino concilio, cum πω retur de novo indueendo clandestinitatis impedimonio, iam eam sententium protulerat Simon Vigorius; ast, uti refert card.
PallaVicinus, paucos ex Patribus illis sectatores habuit 35 .
14) Cf. Aeta eoneit. Harduini. tom. IX. col. 2010 seq. 55ὶ Deli' istoria dei eone. ut Trento lib. XX. cap. IV. n. s. ubi scribit: α ΕSsendo concordi i teologiὶ negli altri pumi, disconsentivano sopra clue. L'uno era : sa qualunque matrimonio fra cristiani lasse sacramento : it che tantinno quasi tuttir o sol quello, ehe Vien benedetto dat sacerdote ; seeenez ' . leue di Guglielmo parigino . ut putabant,): la quale era di tela dat prsaoz to Simone Vigor e da pochi attri. n
86쪽
P. II. DE MINISTRO. ART. II. QUAEST. PROGRESSUS. 67
Palilo tamen post theologi iurisque canonici interpretes magno numero ei sese adiecerunt, uti Sylvius, Estius, iuvenin, Pietis,
Giberius , Du IIames, i Herminier , Tournely , aliique pM- sim 36 . Ex quibus tamen Hurnely fatetur :α Si ex auctoritato
s et numero Scholasticorum pugnandum hic foret, vinderet haud , dubio opposita sententia 37 . M Adeo Vero tractu temporis istorum numerus auctus est, ut eruditus RoskoVisy scribero luerit : . Ex recentioribus paucissimi Votorum scholasticorum . complectuntur opinionem, quasi scilicet ipsi contralienios si is cramentum matrimonii sibi administrarunt 38). , Numero animosiores facti recentiores nonnulli theologi oteanonici iuris periti, ulterius fortasse, quam par laret, in propria adstruenda sententia progressi sunt, ut parum modeste in contraria vel licanda sese gesserunt. Siquidem Friburgensis canonum professor, I. Λ. Peletoli sententiam, quae contrahentes sacramenti ministros statuit, et infirmis niti s damontis, et plano religionis dogmatibus periculosam esse asseritit, eo quod illa admissa , nulla ratione adversus prolestantos matrimonii sacramentum ex traditione vindicari possit 39 . Sic sitiam Io.
De Laussaula notionem et rationsem contractus in matrimonio aratione sacramenti separanda, opinionem de contrahentibus, tamquam ministris sacramenti profluxisse censet ex erronea, ut ait, sententia, quod matrimonium christianorum absque sacramento conSistere nequeat 40). Marianus Dobmayor haud
56ὶ istorum opera singillatim allegare superfluum censeo, cum nota sint. et iam retulerit Benedictus XIV. De synodo lil . VIII. cap. XIII. n. 5. et posteas. Alphonsus De Ligorio in peculiari dissert. De ministro et forma saeramenti matrimonii, quam adtexuit cap. II. tract. VI. De matrim. , ubi plures alios ex antiquioribus recenset, qui sententiam Cani adoptuant. ν 37ὶ Trael. De matrim. pag. 324. ed. PariS. 583 De matrimonio in eeeIesia eoetholica, tom. I. De potestate Ecclesiae legislativaeirea matrimo nitim. Augustae Vindet g. 1857. g. 27. οδὶ In op. Pindici ad Dir er retior is de potestate Melesiae in atatuendis matrimonii impedimentis. Pr Larg . 7ST. pag. 29. not. 57. Ibin In pp. gerin. udi Pitulus la tuo lutomate : Consensus testum galliearum de i.. edimencis matrimonii eum Verbo Dei. Conguentibus et IIauamar 1816. P2g. 2.9 SPQq.
87쪽
dubitavit assimare , sententiam, quae Sacerdotem Sacramenti matrimonii ministrum constituit, o natura sacri ministerii profluere Ι. Cor. IV, l. vi cuius dispensatio mysteriorum Dei
sacris ministris generaliter adserta est, a qua ut in imo recindatur sacramento , nullum seu sac. Scripturae, seu prima
Ecclesia fundamentum praebent. Quapropter infert, ob tria tionis dumtavit obscuritatem et nondum latam ab Ecclesia definitionom , in scholis opinionem de contrahentibus quaministris matrimonii invaluisse 4 l). Nec satis; nam Sinter adeo progressus est, ut ammaverit,. Eos solum non videro, quam inepte minister matrimonii)extra sacerdolem quaeratur, apud quos temtum opinio praeiud, cala potest, ut etiam sino ratione valeat 42). Τhomas Destinorox dissensionibus de materia et forma infert, illos, qui pro contrahentibus ut ministris pugnant, impetere fundamentum eiusdem sententiae 43). Ita etiam Andreas Mulier D, aemunerBambergensis 45). Maurus Vero Haget, theologus Dillimgianus, Strenue adeo pro sententia de sacerdote ministro dimicavit , ut opinionem contrariam plane QSurdam esse asseruerit,ot inter scholasticorum commenta adnumermerit 46). Georgius Frior eamdem sententiam tum ex praxi perpetua Ecclesiae utriusque, orientalis nempe et occidentalis, per sacerdotalembonedictionem contrahentibus impertitam, tum ex SS. Patrum instimoniis evincero adnititur T). Idipsum pertentavit Bem, professor malitiariensis, qui praeterea exegetice riuum festimonia expendit ad propugnandam sententiam de sacerdoto
4lὶ Systema theologiae eatholieae, tom. VII. Solisbaci iras. pag. 428 seqq. 42 Fundamenta uris eccles. eathol. ed. I. Rot illac 1826. vol. II. pag. 210.s4J3 In op. german. Manuale iuris matrimonialis, quod viget in Austria,
88쪽
ministro sacramenti matrimonii 48). Statilerus demum pro- nundimit, firmis adeo fundamentis inniti sententiam hanc, ut . ea tamquam dogma aliquando definiri ab Ecclesia possit, nons Secus ac conc. Τridentinum plano definivit matrimonium esses novae legis sacramentum, eoque gratiam conferri 49 . ηHinc mirum non est si Ros Vliny, qui istorum, quos recen- Suimus , catalogum texuit, eamdem opinionem fovere videatur dum scribit: αΙnnegabile esse ultro assevero, primorum iam Se- culorum Patres pro hac ipsa suntontia, quod scilicet matrimonii, minister sit sacerdos, testimonium perhibuisse, dum necessita- , lem benedictionis sacerdotalis praedicarunt; cum enim nomina η materiae, formae, numStri tardius primum in theologiam illata, suerint, non poterant Patres rem forio commodius et clarius . exprimere, nisi dicendo , nubentes per benedictionem sa
is dotis sanctificari 50). . Licet vero , uti ex dictis constat, plures theologi Cani
adhaeserint sententiae , numquam tamen defuerunt iique non pauci, qui tum ea ipsa, tum maxime posteriori aetato ad haec usque tempora illius opinioni sese acriter opposuerint. Quo factum est, ut antiqua doctrina in scholis catholicis communior
Ac primo quidem insurrexerunt adversus Canum Dominicus Solo, qui eius sententiam prorsus singularem appellavit 5 ).
48ὶ In Op. germam. cui titulus latine : De netessitate benedictionis sacerdotalis ad sacr. matrimonii.
49ὶ Traei. de matrim. cap. VII. 3. 2 l. 50ὶ Op. cit. De potest. Εeelasiae lassistat. sub finem S. 28. Plures alios auctores consulto praetermisimus ex iis, qui hanc sententiam tuentur, cum res molesta accideret omnes velle enumerare , quorum plerique notissimi sunt. Multo vero magis eos omisimus, qui sententias plane singulares sectati sunt, uti Maldonatus, qui De matrimon. quaest I. Opp tom. II. pag. 4si Se l. docuit Sacerdotem ministrum quidem esse ordinarium , contrahentes vero ministros esse extraordinarios; vel eos, qui putarunt, sacerdotem et coniralient S constituere ministrum totalem et completum huius sacramenti, quatenuS contrahentes supp ditant materiam, sacerdos autem formam. Quae prorSus absurda videntur.
Il) In 4. Sent. dist. 20. q. 2. art. 5.
89쪽
Marbesius, Pontas, auctor Theologiae Petro orensis, Theologi Gratianopolitanae , Pothier , redactores Collationum Andega veris., Billuari, theologi M'irl0mburgenses , Sardagna, essique plures, quos dum S. Nphonsus De Ligorio 57 reconsetae sequitur, horum sententiam moraliter certam assimaro non dubitat. Recentissimi oliam seriptores canidem adversus Canum Semtentiam propugnarunt. Ex horum numero est Ferdinandus Vallor, canonista Bonnensis, qui censet, sententiam de pre bytero ceu ministro sacramenti matrimonii infirmis nimium rationum mom0nlis niti; contra Vero sententiam de contrahemtibus uti ministris tum naturae rei congruere, tum Validissimis
et D. Carriere, qui etsi neutri sententiae calculum suum addit-ciat, profitetur tamen , quod si ferendum sibi iudicium aliquod esset , sua faceret Verba celebris theologi Liebormann. Verba porro Lio mann ab ipso relata haec sunt : α Liberum est, cuilibet illam sententiam sequi, quam ipse putat Veriorem, aut a nullam amplecti, cum res in medio relicta sit ab Ecclesia. Liceata tamen, quid in hac controversia mihi videatur, sine omni comu tontione edicere. IIabet Cani sententia primo aspecin aliquid ,s quod eam commendet; vorumtamen si res propius perspiciatur, et argumenta sine praeiudicata opinione ponderentur , fateors me magis in oppositam sententiam inclinare 6 l . . Ita quidem
90쪽
CAP. II. DE MINISTRO. ART. II. 0LAESΤ. PROGRESSUS. I
Ubermann , qui praeterea ibidem adiecit: . Dissileri non pos-- sumus, huic opinioni Cani) se adiunxisse omnes ecclesiasticae
potestatis OSOres, omnes qui Iansensi sectam Secuti Sunt, aut, Iansentano semento turgebant, omnes qui Se curiarum civi-- lium partibus addixerunt, aut quoquo modo assentatores facti, simi politicae potestatis. Nolumus tamen his, quae ab extrinse . petita sunt, maiorem Vim tribuere, quam oportet, neque iis, . qui bono ac sincero animo hanc opinionem Sequuntur, aliquid, detrahere. Fatetur si quidem . reperiri Viros incorruptae om. nino fidei, ac nulla mala suspicione aspersos, in illis in primis . regionibus, ubi potestas politica libentius in iura Ecclesiae ima vehit, quibus Visum est hac ratione facilius Oxtricari posse, multas dissiculiales, quibus causae matrimoniales ultimis hisce, seculis implicatae sunt 62).
Αt nunc rursum apud recentissimos auctores praevalet ant,
qua sententia, quae sola tot seculorum lapsu in Ecclesia viguit, quod scilicet, qui contrahunt, ipsi sunt huius saeramenti ministri. Interim ex levi hae historica adumbratione pronum est colligere, nonnullos auctores ex iis, qui Cani sententiam amplexi sunt, ulterius, quam par esset, uti ab initio adnotavimus, nimio aestu abreptos, suisse progressos. Decepti siquidem Specie, quam prima fronto exhibet opinio illa, ita in contrariam insum exerunt, ut eam tamquam absurdam , tamquam omni ratione de titulam , tamquam IVodentem catholicum dogma de verilate s cramenti matrimonii, tamquam denique non serendam omnino traduxerint. Quod quam temere fecerint ex iis, quae in huius tractationis decursu dictivi sumus, facile patebit.
ARTicutius III. - corollam ex nova sontentia de sacerdote christiani matrimonii ministro.
Vix dici potest, quot quantaque ex Cani sententia perniciosis-
Exinde patet non satis accurate Bos Ovany, in op. cit. S. 28. not. 1o2. Scripsisse . Liebermann propendisse ad illam de saeerdote qua ministro matrimonii am- piserendam sententiam.