De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

111쪽

Sacramentis Veri a sacere, sed unico du iis, qui verbum mi praedicabant, in quibus Corinthii oloquentiam ut humanam scientiam exposeuhant, ita ut parvi haberent Apostolum eorum nonnulli, eo quod eis praedicaret Iesum Christum tantum et hunc crueistaeum. Longo proinde erat ab Apostoli mento

loqui de satu ainenlorum admitti Stration . Non tamen contendimus, Apostolum Sastram nla excludere voluisse a generica mysteriorem VOee, cum nulla ad ea cXcludenda ratione moveretur. Quo sensu catholici Oxugelao Pauli textum etiam do Sacram ulis cXponunt, quatenus et haec administrari consueverint a ministris verbi Dui. Verum non ita se gerunt interpretes, quasi praeeipue de his loqueretur Ap stolus. Sane vel ips0Estius, qui amplexus sententiam Cassi,

in Commoniario in hune, quem , erSamus, locum, Sic eum senarrat: u Dispensatores mySteriorum Deι. . . Mysteria quis clam interpretantur sacramenta novae legis, id est sonsibilia, signa ad sancti silention in nostram a Christo Domino instituta,

quorum primum est baptismus. Sed cum ipse Paulus dixerit, I. cap. Non misit me Dominus baptizare, Sed evangelizare, . rectius est, ut mysteria Dei intelligantur sidui nostrae dog- , mala a Deo reVolata. quid uti mysteria dicuntur, quia, secreta sunt, ut abSque revelatione cognOSei nequctant. . .

. Non lamon ab his mySleriis Sacramenta noVae legiS Sep . ramus, Sed pariter Sub iis, ut Signa corporalia gratiast spi- , i lualis estieaeia comprehendimus. Quorum proinde dispem, salio ad eosdem Christi ministros pertinet. Cum igitur lexius fundamentalis, imo unicus huius, Semtontiae directo non allingat sacramentoriim administrationem,

sud evangelicam praedirationum, patet haud posse Cani suci toros illi adeo sidenter innili , ut cum Opponant tamquam praecipuum contrarii placiti Sectatoribus, prout ipsi faciunt. Λltamon prauior hoc, nullum ipsis suppetit biblicum festim nium, quod proferant.

B quae occultae V antur, quia omnibus hominibus ignotae essent, nisi Deusis revelasset. Boctorum eSt, haS doctrinas ex voluntate Domini tradere, nonis excogitare novas tamquam ad Salutem aeternam necessarias. B

112쪽

Juoniam vero, uti nonnulli inlorpretes animadvertunt, ab hac universali propositione non excluduntur ab Apostolo otiam sRemmonia, ideo et ad hoc ipsis eripi ondum essu ium, adnotamus , illa non exeludi sacramenta, quorum administratio Evangelii praeeonibus concredita est. Cum proinde quaestio agitatur num coniugii christiani sacramentum ex illis sit, quorum administratio iis ost demandala , plano consequitur, Cani senionitae patronos sex hoc lextu nihil prosi oro, nisi sumant quod est in contrOVersia positum. Τanto magis quod propositiones aientes, ut loquuntur logici, seu positivae

Accedit quod taleat aequivocatio in VOeo dispensationis,

seu administrationis sacramentorum, quam sumi tum possit pro Sacramentorum confectione, tum pro eorumdem administrationis regimine; priori sensu, qui Sacramenta dispensare dicuntur, sunt veri ministri: posteriori Vero non signi sileantur nisi eorumdem moderatores, qui nempe ea, quae ad validam legitimamque sacramentorum administrationem conditiones determinant quoad ritus, ceremoniaS, locum, tempus, personas aliaquo eiusmodi. Qua posteriori significatione reipsa sacra-monia omnia ministris Christi et dispensatoribus mysteriorum Dol, seu potius Ecclesiae commissa sunt, adeoque et Saeramentum matrimonii, cuius legitima administratio ab Ecclosia dependet; in priori vero significatione non ilom, cum laici in necessitatis casu baptisma conferre possint, et qui sacerdotes nondum sunt, uti diaconi, possunt interdum eueharistiam lm,rrigere; in casu Vero nostro Sub Ecclesiae regimine contrahontes ipsum conficiunt matrimonii Sacramentum. IIac porro unimadversione rite etiam componitur illorum interpretum expositio Paulini textus, qui extendunt etiam ad saeramenta, quae Apostolus. expresse de praedicatione scripsit evangolica. Nunc eoronidis gratia adiicimus , ne unum quidem ex Ρatribus, qui hanc epistolam primam ad Corinthios exposuerunt, inveniri, qui propositum textum de sacramentoriam administratione intellexerit.

113쪽

Ex liis inua licet iudieium ferre do gravi assertione doctissimi theologi Ilariani Dobmay r, filii statuit per hunc lextum

noraliter vindicatam dispensationem mysteriorum Dei sacris ministris, eX qua ut ab uno recedatur sacramento, nullum sacrae Scripturae, si vo prima Eeclesia landamentum praebenti Al tuu idem do molaris dientur , qui eadem repetunt atque in minant.

ARTICULus II. - Argumenta traditionalia.

Ut ast tuum de documentis tradit ionalibus, quibus sententia adstruitur do saeordoto connubii christiani ministro, iudicium feratur, illud primum constituendum est, haud salis osso ad

rem conficiendam, ut sex antiquitatu eceles astica proferantur testimonia, quae adstruant necessariam quovis tempore sui fas benedictionem sacerdotalom ad cohonestandas nuptias sacro ritu. Etenim, si nos fatemur, imo ot contendimus Ecclesiam semper abhorruisse a coniugiis elandestinis, quao ipsa numquam non r0pmbavit tamquam illegitima, adeoquo constituisso iugiter, ut nuptiae christinum in saeto Eeelesia colebrarentur, ac ritu Sacro, pra0sertim vero benedictione sacerdotali condo-COrarentur , et Saeramentum ea qua par ost Sanctitate circumdaretur, atque Eliam certior ipsamet fieret do inito coniugio ad omnem fraudem praecavendam. NeceSSo proinde foret, ulsea assurrentur dostumenta, quibus, sin minus disertis, verbis saltem aequivalentibus, palefieret requiri sacerdotem tamquam nuptiarum ministrum, eiusque benedictionem tamquam sormam ad sacramentum eonfigiendum. Iam Vero ne unum quidem OX tot, quae adduci consus-Verunt , documentis ox pia antiqui tale est, quod Vel insinuet id quod sibi Canus probandum proposuit. Etiamsi magno numoro ipso attulerit Hlogaliones ex Gratiani praesertim De reto; lamen haud dubito , quin si Canus sedulo Oxpendisset ac in propriis sontibus documenta illa perlustrasset, umquam

fidiuiti adeo animo seu pro sua sentcntia fuisset allaturus. Duiligeo by Cooste

114쪽

Ouod ut nos eniciamus, documenta singula legentium oculis subiiciemus, ut per se vel ipsi iudicent atque experiantur

rum, quae assi mimus, Veritatem.

Quod antequam ossiciam, ad vim universim eluVandam, imo tol lendam ponitus ab Isis omnibus testimoniiS, cxarguit Canus pro sua sententia, iuvetit generulo vilium in eius argumentatione aperire. Ipse igitur non negat veritalem elvatorem matrimonii, cui uon benedicitur, sed negat illud osso sacramentum; quippe nonnisi ossicium humanum, ut Patres

loqui soloni. Quin etiam sic argu QIllatur : manifeSlum est, matrimonia, quae ab his Patribus fere aequiparantiu adiit teriis , non eSSe Sacramenta; ut qui in Patrum eorumdem S 'n-tetitia suere valida matrimonia; ergo matrimonium, quod I1Onsit sacramentum, Validum esSe poleSt; ae propterea existure potest contractus coniugalis Validus quin sit Sacramentum.

At perperam eX Veterum auctoritatibus id coneludi, facile est Ostendere. Nam I. certum est, ut ipsi adversarii conpellunt, matrimonia illa fuisse ex Patrum Sententia valida; ergo advorsarii nihil ex his testimoniis pro sua Opinione conficore

possunt, nisi Supponant ili matrimonio contractum a saeramento

separari posse; porro hoc ipSum est in quaestione, Seu potius hoc non cst nisi consociarium ipsorum opinionis, do qua disputatur; ergo petunt principium. Nos contra pOSlea probabimus , ex Veterum Patrum ut ipsius Ecclesiae suntentia contractum a Sacramento in matrimonio christiano separari non posse. 2. Quum Patres dicunt de his matrimoniis csso sero adulteria, non Stant, quominus Sint valida, etsi infructuose suscepta, Sacramenta. Quo delecto vilio in adve sariorum argvinentatione eX Patrum ossulis, ea omnino ac plano corruit. ΙIis animadversis, sic iam singillatim adducta testimonia percurrim IS.

Ordino votat primus Calixius; iam vero in salsa decretali ad omnes Galliarum Episcopos, quaeque refertur a Gratiano Causu ΙΙΙ. non autem illi a Cano citatur Causa I. ) qu.

eap. 4. ConSanguineorum, haec habentur : . Quisquis ergo non

115쪽

96 LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.

. est legitime coisiunctus, vel absque dotali titulo ac benedi , tione sacerdotis constat copulatus , Sacerdotes, vel legitimos coniuri 'los criminari, vel in eos testificari minimo potest: , quoniam omnis incesti criminis macula pollutus infamis est,

, et accusare supradictos non permittatur. η Hic pseudo a-

lixtus, ut palet, eadem ratione loquitur do sacerdotalis bene-dietionis dolaetu ae de desectu dotalis tituli; nemo autem

dixorit, ob defoetum tituli clotalis non confici sacramentum, irritarique coniugium, aut dotalem titulum spectaro ad sacramonti substantiam. Non igitur hic textus Opportunus ost

Alior est Siricius , qui in epist. ad Himerium Τarraeonensem scripsit : α Do coniugali autem Volatione requisisti, si despon- . satam alii puellam alter in matrimonium possit accipero . ΙΙoc vero ne fiat, omnibus modis inhibemus; quia illa benea dictio, quam nupturae sacerdos imponit, apud fideles cuiusdam, sacrilegii iustar est, si ulla transgressione violetur 2). Itaquo hoc in textu sermo unico est de Sponsalibus, quae olim

non secus ac matrimonium a sacerdolo benedicebantur, et

ex Ecclesiae legibus violari non poterant 3), prout neque

aetate hae nostra violari impuve queunt. Quis vero dixerit per benedictionem sacerdotalem, quae conserebatur iis, qui nupturi erant, seu nuptias suturas sibi spondebant, consisti sacramentum, adeo ut sacerdos eiusdem sacramenti ministor haberi possit Exindo potius argumentum adversus Senientiam a s .ano propugnatam exurgit. Ergo et hie textus seponi debet.

2ὶ Apud Coustant. Epist. Rom. pontit. col. 628. I) Verissimum est violationem si mi Salium specta lam olim veluti sacrilegium fuisse , et Ecclesiae canones adiecerunt poenaS ac censuras in eos, qui eam attentassent, uti videre est apud Bilagham Origines sive antiquitates ecelesiast. tom IX. lili. 22. cap. 5. 3 9. pag. 325 seq. ubi etiam de benedictione, quae a sacerdote Sponsalibus conserebatur. Sermo est; perinde ac apud Goarium in Euehologio, et apud Martentum De antiquis ecelesiae ritibus, ubi agitur desponsalibus. D. vero Coustant. in nolis ad hanc epistolam latetur. S. Sirietum de sponsalibus hoc in loco esse intelligendum, atque idcirco de benedictione sacerdotali sponsalibus impertita esse locutum.

116쪽

Τertius est Nicolaus I. cuius duo textus supersunt, in quorum altero legitur: . Primum diligenti iuvestigatione inquirite i, et si eumdem gloriosum regem praedictum Lotharium), Waldradam, praemissis dotibus , coram teSlibus, secundum, legem et ritum, quo mystico celebrari solent, per omnia . inveneritis a cossisse et publica manifestalione eadem Wab, Mada in matrimonium illius admissa sit, vel silia Bosonis, admissa. . In altero autem textu dicitur: α Sin vero minimo, probatum fuerit , Waldradam uxorem fuisse legitimam, o neque nuptiis secundum morem celebratis per benedicti . nem' scilicet sacerdotis silio nostro Lothario extitisse coniunc-- tam, suggerite illi, ut non molosis serat legitimam sibi. . . . . reconciliari uxorem D. . Porro ex his liquot in hisce re

criptis coniunctim agi de indiciis, quibus legati pontifidii eo

tiores fierent do confracto, aut non contracto coniugio, inter quae recensetur ritus Ecclesiae, quemadmodum recensentur

testes et dos promissa, adeoque eiusmodi sacerdotis bonedictio perinde valet ac publica manifestatio, et' nihil praeterea; qua publica manis flatione polorat constare do vero matrimonio inito intor Lotharium et Waldradam. Et hi proindo

textus tamquam minus opportuni sunt seponendi. Ouarius est pseudossivaristus, ac refertur a Gratiano Causa

XXX. qu. 0. c. q. Aliter, et ita se habet: . Alitor inim, legitimum, ut a Patribus accepimus, eorumque SucceSSin, ribus traditum invenimus, ) non sit coniugium, nisi ab his, . qui super ipsam foeminam dominationem videntur habere,s et a quibus custoditur, uxor petatur, et a parentibus , aut . propinquioribus sponsetur, et legibus dolatur, et suo tem- η pore sacerdotaliter, ut mos est,) cum precibus et Oblationibus . a sacerdote benedicatur, et a param inphis, ut consuetudo, docet, custodita sit, et consociata a proximis tempore com

M Hi textus reseruntur a Gratiano causa XXXI. qu. I l. cap. 4. Lotharius ac reseruntur pariter ab Ivone uti inclusi in Commonitorio dato a Nicolao Rho- eoaldo Portuensi, ae Ioanni Phesulensi, qui tanquam legati ad hanc causam pertractandam missi suerant. icone. Labb. tom. XV. col. 568.

117쪽

98 LIB. I. SE . I. DE MATRIM. SACRAMENTO.. gruo petita, legibus doletur, et Solemniter accipiatur, et, biduo vel triduo orationibus vadent et castitatem custodiant. . Absurdum vero esset contendere haec Omnia, quae recensita sunt, Spectare ad substantiam coniugii; cum tamen eadem ratione Omnia et singula requirantur ab hac spuria do- crotali, ae requiritur benedictio sacerdotalis,' pronum est inferro ex mente istius salsau decretalis, nec eam ad substantiam sacramenti matrimonii perlinere. Spectare praeterea benedictionem sacerdotalem ad solemnitatem tantum nuptiarum ex mento istius pseudodecretalis luculentius sit ex verbis, quas deinde sequuntur, et ab eodem Gratiano I. c. Sic esseruntur: . Aliter vero praesumpta, non coniugia, sed adulteria, aut s contubernia, aut Stupra, aut fornicationes potius quam, legitima coniugia esse non dubitato, nisi voluntas pro rias suifragata fuerit, et vota succurrerint legitima. . Per priora siquidem verba reprobantur ut illegitima, nempe illi ita comiugia , quae clandestina ratione sinu testibus, aliisque solemnitatibus coulraherentur, quorum deseelu hie pseudo-ΕVaristus ea, non absolute adulteria, contubernia, fornicationesque denominat, sed uti talia quadantenus esse Spectanda, utpote clandestina atque idcirco suspecta; qua de causa est praesumpta, potius quam legitima matrimonia O . Posteriora autem verba

5ὶ Reipsa per vocem illegitimum haud illico signifieari matrimonium irritum ae nullum , sed solum illicitum a veteribus, iamdiu adnotavit Benedictus XIV. De synodo lib. VIlI. e. XlI. n. 5 : seribens: α Quamquam hodie nominem matrimonii Iegitimi et non rati communiter intelligamus matrimonium in m delium, olim lamen a iuris canonici perilis etiam inter matrimonia fidelium is suisse hanc adhibitam distinctionem, ut alia dicerentur legitima et rata, alian rata dumtaxat sed non legitima; testis est Gratianus, qui in sine quaest. 1. n ou. 28. loquens de coniugiis fidelium haec scripsit : Horum quaedam suntis Iegitima veluti cum uxor a parentibus traditur, a sponso dolatur et a S is cerdote benedicitur; haec talia coniugia legitima et rata appellantur: illorumn vero coniugia, qui, contemptis omnibus illis solemnitatibus, solo affectu aliis quam sibi in coniugem copulant , huiusmodi coniugium non legitimum, is sed ratum tantummodo esse ereditur,vid est validum sed illicitum. Si proinde eiusmodi coniugia inita sine sacerdotis benedictione valida sunt: ergo saeerdotis benedictio non spectat ad essentiam sacramenti, nec proinde luxta pseudo-Εvaristum . cuius verba hic adducuntur, sacerdos est Sacramenti matrimonii minister.

118쪽

evortunt prorsus Cani sententiam, dum iis affirmatur, Vera esse

coniugia illa etiam, quae sic fuerint celebrata, si ipsis s Paga, voluntas propria fuerit, et vota succurrerint legitima. Atquo hinc laetum est, ut ab Oppositae sententiae patronis pro Soadducerentur 6 . Igitur et hic textus utpote minus idoneus

inlus est IIormisdas, cuius Verba apud Gratianum Causa XXX. qu. 5. c. 2. Nullus sidelis, haec sunt : . Nulsus fidelis,

. cuiuscumque conditionis sit, occulte nuptias faciat: sed, , honedictione necopia a sacerdote, pullice nubal in Domino. a

Mirifieo isthace de re talis , dato quod Hormisdao sit, est enim supposititia, ) patefacit rationem, quare quovis tempore Ecclesia exegerit benedictionem sacerdotis in nuptiis itingendis, ne seisistet occulte, seu clandestino fierent. Idcirco nequo hic textus il quid eis it pro sententia Cani, ac propterea Se

xlus est Isidorus, quem allegavit Gratianus lae. cit. cap. I. Geminae sub titulo: Quare foeminae velentur dum miruantur: de honodietiono voro hoc in lexin nihil aliud ha fur praefer haec Verba: α Nubentes post benedictionem villa ima vicem quasi uno Vinculo copulentur, videlicet ideo sit, nos compagem coniugalis unitatis dismimpat 8). , Non dicitur ab Isidoro coniugium fieri per benedictionem, sed unico nu-bonius accipere bonedictionem post contractum coniugium, quod nemo negat. Ut aliquid Ox his verbis pro opinione Cani erui posset, deberet ostendi hanc benedictionem a S cordolo dari ad nuptias ipsas sacramentali ratione iungendas,

63 CL Blaseo cit. Opuseoli eanonici etc. tom. I. Diatriba V. De secundis nuptiis pag. 256. Tὶ Caeterum canon iste adscriptit us est, nec ullo modo Hormisdae tribui po-leSt. Cf. Bernardi in op. cit. Gratiani canones senuini ab amemphis disereti Par. II. toni. l. cap. XLIX. De Hormisda. Taurini 1754. pag. 452. 8ὶ Atque hic adilotandum a Cano Isidorum eollocari eum Evarisio et Hommisda. Iam vero Isidorus adducitur a Gratiano solum ad cap. VII. Deminae. Isidori porro textus desumptus est ex lib. II. De OVeiis cap. XX. Opp. ed. Are-vali tom VI. pag. 454.

119쪽

quod cum non essiciatur, patet et hoc textum Appon ridiam

Septimus est Canon XVI. conc. Carthaginiensis IV. relatus a Gratiano Causa XXX. qu. 5. cap. 8. Θ0nSuS: in eo autem ita Statuitur: e Sponsus et sponsa, cum benedicendi sunt as sacerdote, a parentibus suis Vel a paranymphis Offerantur, , qui cum acceperint benedictionem, eadem nocte pro revin, runtia eiusdem benedictionis in virgini lato sua permaneant. . Ex quibus verbis id unum colligitur, benedictionem sare dotalem osse unum ex rilibus in Ecelesia adhiberi solitis in coniugii celebratione; nec refert per ea Statui, Ut 49m reveremtivi benedictionis prima nuptiarum nocte coniUgeS se contine mi, in quibus plures ex recentioribus vim constituunt ad evincendum per eam matrimonii Sacramentum persi ei; ast fru- Sira ; siquidem, ut Scito perpendit MaIlenius, perinde est, ac si diceretur: pro remerentia Sacramenti 9). Ideo vero solius

benedictionis sit montio in concilio Carthaginensi, quia peruam maxime patefiebat caelebratum coniugium in faeie Eces,siae, oratque cordi concilio illam extollere, ne fideles omnegligerent. Caeterum ne Verbum quidem habetur in allato concilii textu, quo insinuetur per benedictionem consci saer montum. Laudatus Marionius Ostendit morem servandae in coniugio conlinentiae una, duabus, tribusVD DOelibus intro- duetum ab immemorabili in Ecclesiam fuisse Ox ΤObiae exemplo , ut in Tobiae libro legitur, ac diversu variis in Ecclesusci diversis temporibus eam disciplinam servatam fuisse 10).

Hinc ut luc textus non est ad rem, ac proinde SeponendUS.

Octavus est concilii Lugdunensis apud Gratianum Causa XXXV. quaesi. 2. et 3. apud Canum tantum 3.) cap. 19. Nulli. En concilii textum: . ulli ex propinquitate Sui san-

η guinis usque ad septimum udum uXOres ducunt: neque, sine benedictione sacerdotis. Qui autem nupturi oaetant, a

9ὶ De antiquis ecel. ritib. libri Secundi part. II. c. t X. ari. IV. D. 1. Seqq. 10ὶ It,id. Quintilio hic ipse auctor aniniadvertit , eiust nodi continentiam prima nuptiarunt nocte ab Ethnicis ipsis interdum servatam fuisse.

120쪽

. sacordole benedicti nubere audeaut . . . nec aliter praesum mant. Nempe iubentur nubem in lacio Edelesino, of nihil amplius. Cum igitur non aliud textus hie significet, seponendus ot ipse PSt. Nonus est concilii Lateranensis ΙΙΙ. qui invenitur inlor Docrotalos lib. V. De simonia lit. III. c. s. Cum in Ecclesia. Ita vero se habet: α ΗOrribile nimis est, quod in quibusdam. Ecclesiis locum Venalitas perhibetur habere: ita ut pro epis-- copis, Vel abbatibus, seu quibuscumque personis ecclesias- . ficis ponendis in sedem, seu benedicendis presbyteris in E

. clesiam , nee non pro sepulturis et exequiis mortuorum , , et ben dictionibus nubentium, seu aliis sacramentis aliquid . requiratur . . . . No igitur haec de caetero stant, vel pro pero sonis ecclesiasticis deducondis in sedem, vel saeordolibus in- , stituendis, ves sepeliundis mortuis, seu benedi eundis nuben- ω tibus, seu aliis sacramentis conserendis, seu collatis aliquid

. exigatur, districtius prohibemus . . Numquid vel a Iongo quidpiam insinuatur his Verbis, undo colligi possit, honodioliono

sacordolis consei nuptiarum sacramentum , ita ut si face

dolatis seiusmodi benedictio non necederet, matrimonii proprie Sacramentum non haberetur Nil minus. Alioquin eum illud :

aliisque sacramentis non inodo benedictionibuS nubentium, Verum etiam sepulturis et mequiis mortuom aptetur, consequens foret, ex horum theologorum interpretatione , tum Sopulturas, tum mortuorum eXeFias, quae sine ministerio sacerdotis non sunt, totidem esse sacramenta, quod nemo sanus dixerit.

Igitur hic ponitur benedictio nuptiarum e quia haec est id unum , quod minister Ecclesiae praestat, et pro quo proindo stipendium acceptare posse sibi videtur H). Ilaquo et hie

11ὶ Sane mentem nunquam fuisse cone. Lateran. III. adeoque nec Alexandro III. sub quo concilium celebratum est, uti essentialem saeramento matrimonii decernere benedictionem sacerdotalem , evidenter constat ex appendico eiusdem concilii part. VI. cap. 8. ubi exhibetur laudati pontificis rescriptum his verbis expressum: α Super hoc inquisitioni tuae taliter respondemus: quodnia legitimus consensus a sorte eaὶ solemnitate, qua seri solet, praesente sa-