장음표시 사용
121쪽
Decimus est concilii Constantiensis sub Martino V. in sine concilii. Iani Vero concilium Constantienso nihil aliud continet, quod ad rem nostram reseratur, praeter interringationem , quae fieri debebat de liaeresi suspeelis : . Utrum
lemturcitionis matrimonii peccet morialiter 12). . Si quid pro
bat eiusmodi auctoritas , probat non esse contemnendam Solemnizationem sacramenti matrimonii , nihilque pra storea. 0uω circa ct hic luxtus est Seponendus.
Undedimus est Clementis De privile giis relictiosi, ac reporitur intor Clementinas lib. V. lil. VII. De privilegiis cap. I. Religiosi his verbis: . Religiosi, qui clericis, aut laicis S
. cramentum Unelionis ΕXtremae, Vel Eucharistiae minis, irmo, matrimonia De Solemnizare, non habita Supra his pn, roceialis presbyteri licentia Speciali praesumpS rint . . . eXa communicalionis incurrant sententiam ipso facto . . In qui
bus verbis si quis velit quidpiam deprehendere, quod Cani
Sententiae laxero videatur , non uliud ci succurrit iplam illud rita trinionia Pe 30lemnizare; at vero haec loquendi ratio cor trarium potius evincere Videtur, Si compar lur cum Verbis praecedentibus , quibus presbyteri Vero dicuntur ministrare sacramenta Extremae Unctionis et Eucharistiae, contra vero cum sermo est de matrimonio , eo ipSo quod sacerdotes eius ministri non sint , dicuntur illud Solem rizare, seu ei assistere,
is cerdote, aut ιι iam eius notario, Sicut etiam in quihus lani locis adhue obis servatur. coram idonei S lestibus interveniat de praesenti, ita quod unusis alium in suam mutuo consen Su Verbis expressis recipiat, utrimque dicendo: is Ego te recipio in meam, et ego te recipio in merim; sive sit iuramentum, is sive non , non licet mulieri alii nubere, et si nupserit, et fuerit carnalis con puta subsecuta , ab eo separari debet, et ut ad primum rDdeat, ecclesiastican districtione compelli. n Si igitur perfici poterat matrimonium etiam coram solo notario et idoneis testibus sine praesentia sacerdotis, patet ex menteponit sicis , benedictionem sacerdotalem minime spectare ad sacramenti matrimonii essentiam, nec proinde Sacerdotem esse huius sacramenti ministrum. Cf. apud Harduin. Acta concit. tomi VI. par. II. col. 1752.
122쪽
ut publicum per corum praesentiam ut Solemne evadal ox monte Barclesiae. Ergo et hic textus a causa Cani seponendus eSt. Duodecimus postremusque textus , qui a Cano allegatur ,
est ex S. Ambrosio , qui in epist. I. ad Vigillum 3)scribit : . Nihil gravius quam copulari alienigenuo , ubi et . libidinis ot diseordiae incendium , et saerilegii sagitia coris stantur ... Nam eum ipsum coniugium velamino sacerdotidi, et honedictione sane listicari oporteat, quomodo potest coniu- , giuui dici, ubi non est fidei concordia Τ Cum Oratio commu- . nis esse debeat , quomodo inter so dispares devotiono polusta esse coniugii communis eliaritas Τ . Nempe loquitur S. Λmbrosius de illa benedictiorio solemni, quae dum caneretur , Velum pii ereum in Signum pudoris Super Si Onsum et Sponsam e pandobatur. Haec autem bunedictio perinde ac velum cum d negaretur bigamis , indidem patet per eam minime conserri sacramentum ; alioquin sacramento eέu'uisSunt , qui secundus nuptias inirent, quod profecto nemo contendet. Itaque erat ritus caeremonialis illo , de quo disserit sanctus duistor li) .
praesertim cum pari ratio uo lum do velo sacerdotali tum do benedictione loquatur. Nec Omittondum, Si necu ale velimus S. do loris Verba expondere , illum non ex eo , quod non dolui benedi tio , sed ex eo , quod non liabeali1r fidei concordia , inferre matrimonii nullitatem , seu polius illegi limitatum. Romanet igitur , ut et hic postremus textus Sit soponendus. Nunc vero colligentes quos hactenus ex Cano allulimus et expendimus textus , quos ipse indicavit veluti causae sum ita faventes , ut pronuneiaverit : α Εx Patrum quidem memoria, matrimonium proprie erae sacramentum, ita demum proditum, est , si sacerdotis ministerium interveniat , . assirmaro iuro possumus no unum quidem reperiri, qui ei suffragetur. Ut enim silentio praeteream non paucos ex his textibus spurios esse , do alia omnino re loquuntur ab illa , quam ipso contenderit. Elin
353 In nova edit. Haurio . haec epistola est XIX. primae classis, et textus adductus est n. 27. col. 844.
123쪽
nim Canus vult Patres esse locutos do benedictiono sacerdotali tamquam do sorma saeramenti matrimonii , ut exinde inserat, non alium USso agnOSeundum ministrum praeter sacerdotem ex sonsu eeclesiasticae inliquitatis. Porro ritres de ea disserunt tamquam do conditione requisita , ut coniugia publice , seu iusadio Ecelusiae relebrarentur , et quo amoVerentur connubia clandestina , quae Ecclesia nullo non tempore deles lata est. Utvoro eis caelus fidolos allicerent ad eam benedictionem assequendam , eius beneficia suminis extollunt laudibus, cum per eam legitime contraherentur nuptiae, ac coeleSlium honorum copiam ipsi oblinurent. Nemo unquam ex iis aliquando vel affirmavit, vel innuit quidem, nullum sacramentum haberi, si bonodiolio incordotalis abfuerit; imo contrarium docuero quoties d elar runt , benedictionem bigamis denegari, quin famula vel leviter suspicali su uirit, secundas et ulteriores nuptias non eSse Vere et proprie sacramenta. IIoe ipSum colligitur Vel OX eo , quod eon tat, eamdem benedictionem Sacerdotalem nupturis, seu sponsalibus datam fuisse, quase certe non consisti bal sacramonium ratiamen docent ad instar sacrilegii eius violationsem a fidelibus spectatam fuisse. Propterea fundamento antiqui talis prorsus destituta deprehenditur Cani sententia. Reliquum est ut caulera expendamus documenta, quae a Canipatronis adiecta Sunt, postquam severior critica obtinuit. Nam
quod attinet ad iuris canoniel peritos , quos rectius seliolasticis iudicium tulisse existimat Canus, non est quod de ipsis Valdo sollieiti simus : siquidem dato etiam, quod ipse contendit, nugarique facile posset 5), exploratum est adagium Dominici Solo,
15ὶ Nam vel ipsa ratio , quae ab antiquis iuris eanonici peritis in medium adducetia lur, quare in matrimonio non conseratur gratia, quod nempe alioquin non paciscerentur sponsi de dote , satis ostendit quid de eorum peritia in rebus theologicis sentiendum sit. Canus nihilominus praesert istorum auctoritatem auctoritati scholasticorum i Dixi : quod canus eontendit negari facita posset. Sane Bened. XIV. qui Optime canonici iuris peritorum sententias callo- . hat, scribere non dubitavit lib. VIII. De synodo cap. XIII. n. 4. α Hanc quip- . pe sententiam l de contrahentibus ministris sacramenti matrimonii propum gnarunt sero omnes antiqui theologi , iurisque eanonisi interpretes. n
124쪽
, quod scilicet. . Iurisperiti, quoties in ius divinum falcem mi
tunt, enuentantur 16); eorum. auctoritas in rebus theologicis parva Omnino est. His igitur dimissis, ex Ordine evolvemus testimonia , quae attulimus ex auctoribus , qui adstruunt sace dotem esse coniugii christiani ministrum. Cum vero nonnulla Ox his illa sint ipsa, quae in Cano iam expendimus, ideo quae suppreunt examini tantum subi ieiemus. Τertullianus itaque in lib. II. Ad umorem c. 8. loquitur Mobsignatione benedictionis, quatenus ita serebat Ecelesino disciplina , ne occulte celebrarentur nuptiae , et qua fiebat ut matrimonium in facio riclesia0 celebratum suum sigillum , ut ita loquar, Obtineret. Τalum Vero esse mentem Τertulliani aperto conflat eX eo, quod ipse Vera ac rata habeat matrimonia , quae culte, ac proinde sinu bonedictione sacerdotali celebrabantur , quae tamen illicita pronunciat scribens : α Ideo penes nos η Oecullae quoque coniunctiones, id est , non prius apud E clesiam professae , iuxta moeehiam ct sornieationem iudicari. Periclitantur. No inde confortas obtentu matrimonii erimon
eludant T)., Nompo , ut exponit Rigali ius , oblatis Ecclesiae per presbyteros si delibus coniugandis , ut communibuS V tis coniugio lwnodiceretur 8). Si talis igitur est benedictio , de qua loquitur Tertullianus, palol nullum per ipsam persici sacramentum. Alioquin nulla fuissent coniugia Oeculla, seu sine hac benediolione inita. Porro haec Τortullianus uti illi ita quidem habet , non autem ut invesida ne irrita s). Nullum igitur
16) Do m. Solo in 4. Selit. dist. 35. qu. l. ari. R. d. M limnae a Campi 358l Dag. 552. 173 De νι dieitia cap. IV. Hunc librum scripsit Tertullianus iam Montanista; hinc per illud quoad nos significat coetum spelae Suae. 18 Εd. Bigali. Paris 1664. pag. 557. nota d) Ea dona forme scribit in lih. ΙΙ. Ad υXorem c. 8. not. pag. Tl. ubi addit: α Atque haec vetus Ecclesiaeu forma clandestina coniugia nescioliat, quae vaga et effraenis extra proprias Ee nclesias discurrendi et devortendi licentia paulo post invexit. BCf. etiam Pamelium in adnot. ad hos lex tuS. 393 Cf. Christ. Lupum iii Dissert. depeceatorum et satisfactionum indulgentiis cap. I. opp. ed. Venet. 1725. pag. 265.
125쪽
praebet Τertullianus sententiae , de qua disserimus , fundamem
uullo vero minus fidem favet Clemens MeX., qui ne membnit quidem benedictionis , sed dicit sanctifiealorum semen Sanctum esse , id est christianorum , qui baptismo sanctificali sunt, ad discrimen gentium ethni earum , quast abuli matrimonio consueverunt. Christianorum enim coniugium sex Dei institutione sanctum est. Arguit autem Clemens hoc in loco scelestos haer licos , praesertim Marcionitas coniugii obtrectatores et accusat
res , ut patet ex lolius huius capitis disceptatione. Et haesi quidem de primo obiecto textu ; in altum autem ipso impugnat
Basilidem autumantem animam antea peccaSSe quam in corpo infunderetur. Quid vero haec communia habent eum benedictione sacerdotali ossiciento sacramentum , ut in his suffragium quaeratur
Do S. Ambrosio iam diximus. Quod autem attinet ad S. Innocontium in opistola ad Victricium , solum ipso ritus meminit in Ecclesia servati in iungendis nuptiis , docetque per baptismum non dissolvi coniugium in infidelitato initum , nequo benedictionem, quae a sacerdote nubentibus christianis datur, tribuero materiam dolinquendi. Quod prosecto nihil commune habet cum causa nostra 20). In aliora autem epi Stola, quae est ad Probum, constituit S. Pontifex indi solubile esse connubium antea initum a Fortunio cum Ursa ,
20ὶ Ut melius scopus S. Innocentii patescat, non abs re esse censemus integrum eius lextum subiicere , qui ita se habet: α Ac ne ab aliquibus existime- tur, ante haptismum si sorte qui S accepit uxorem, et ea de seculo recedente, is alteram duxerit, in baptismo esse dimiSSum, Satis errat a regula, qui in hap- ,, tismo hoc putat dimitti: remittuntur peccata, non accopiarum uxorum nume- is rus aboletur: cum utique uxor ex legis praecepto ducatur in tantum, ut et in . paradiso cum parentes humani generis coniungerentur, ab ipso Domino sineis benedisti. . . uuam formam etiam Sacerdotes Omnes servare usus ipse demonsis trat Ecclesiae. Satis enim absurdum est aliquem credere, uxorem ante bapti . mum acceptam Post baptismum non compulari, eum henedicito, quae per S is cerdotem super nuhentes imponitur , non materiam delinquendi dedisse, sedis sormam tenuisse legis a Deo antiquitus institutae doceatur. n Apud Coustant pag. 752.
126쪽
CAP. IV. EXPEND. ABG. DE MIN. SACR. ART. II. ARG. TRAD. 107
noe potuisso Fortunium Validum aliud inire coniugium cum Restituta , eo quod Ursa in captiVitato detineretur. Hic vero e benedictionis sacerdotalis ulla fit mentio. Ergo Innocentius nullum suppeditat fundamentum ad sacerdotem adstruendum sacramenti matrimonii ministrum. Sod nequo eidem sententiae suffragatur Tmotheus patriarcha , qui pariter nullam benedictionis mentionem iniecit. Noe obstat quod clericus dicatur coniungere ; perinde enim hic valet coniungere , atque concurrere per Sematum Ecclesiae ritum in lebratione coniugii. Quod nemo umquam inficiatus est.
Idem dic do textu Synesii , quo ipso signisicaro intendit lo-gitimum se contrarisse coniugium.
S. Augustinus , ut eius Verba declarant, nihil aliud sim, sicat , quam se non posse permittere coniugium ineundum intor fidelem et infidelem. Quid indo pro propugnata semientia PS. Gregorius Naziamenus excusat se quod non interfuerit cum caeteris episcopis celebrationi coniugii Olympiadis ob varias,
quas ibi enumerat causas , non autem ex mala Voluntate.
Nam alioqui, subdit , a Quantum ad Voluntatum attinet, et ad-s sum , et simul festum celebro , iuVenilesque dextras inter son iungo , atque utrasque Dei manui. Comenit enim , ut que . admodum alia omnia bona, ita matrimonium quoque in op- . limi in quemque finem , et secundum communia nostra Votas fiat. . Ex quibus postremis verbis liquet eo spectasse S. Gm-gorium , ut matrimonium a fidelibus iniretur ad beneplacitum Mesesias praelatorum , ritu nempe sacro ac legitima ratione. Me ibi etiam sermo est do benedictione necessaria ad conscien
Quid igitur sibi volunt si modi riuum testimonia emegetire a doctore Bem expensa ' Nihil aliud , quam quod diximus ,
coniugium scilicet fidelium sacerdotis praesentia et benedictiona honestari debuisso , no occulto fieret; non autem quod sibi evincendum proposuit hic doctor , sacerdotem esse sacramenti huius ministrum.
127쪽
Idem serendum iudicium do formulis identidem a Patribus usurpalis : Benedictione iugum imponi, coniugium obsignari, sanetisicari oportere , aliisque eiusmodi , si suis in contextibus expendantur. Cum vero Τertulliani, Stricii , Ambrosii, et comessii Carthaginiensis IV. testimonia examini critico et exegetico iam Subiecerimus, restat ut S. Basilii, et S. Cyrilli Alexandrini
mentem in obicetis textibus exploremus. Iam vero S. Basilius loc. cit. non loquitur de benedictione sacerdotali , do qua ne verbum quidem habet, sed alludit ad bonedictionem a Deo protoparentibus datam , cum primum inst tutum ab eo fuit ac benedictum coniugiiun 2I). S. Cyrillus Alex. ne verbum pariter habet, quod ad sacerdotalem benedictionem reseratur, sed agit de illa benedictione, qua ipsemet Christus nuptias , quibus interfuit, sanctificavit, et in illis nuptias omnes suturas inter Christianos , quod nomo
umquam insiciatus est in quacumque sententia. Ouae asser tur ex Τheodoro Studita contrarium potius evim cunt ab eo, quod huius sententiae patroni sibi proponunt. Negat enim Τheodorus ex Patrum et conciliorum traditione imperilem dam esse a sacerdote digamis ac trigamis benedictionem et cor nationem , eo quod isti poenitentiae subiicerentur , et nihilominus affirmat Vera eSse coniugia , quae a digamis polygatasque successivis contrahuntur. Ergo hoc ipso declarat, se ex traditiono Patrum habere benedictionem sacerdotalem uti commoniam , quae accedit ad sacramentum matrimonu , non tamen per eam coniugium perfici. Nihilominus insinuat post unum alterumvomnum , expleta Scilicet poenitentia , posso et digamis a saec doto benedictionem impertiri , quae dabatin' monogamis , Seu
21ὶ Disserit S. Doctor in hac homilia de reptilibus , quorum diversam indolem , instinctus , mores enarrat, ac deinde in sensu morali ea ipsa ad homines transfert, atque indidem nacta occasione, eos hortatur ad animorum unionem in coniugio servandam, eo quod coniugium sit naturae vinculum , et per bo- . nedictionem Dei iugum ipsis impositum. En sius verba : si uuamvis externin inter vos sitis , tamen in coniugii societatem convenistis : hoc naturae vinc istum . hoc iugum per benedictionem impositum , distantium sit coniunctio. .
128쪽
anno eoque amplius in coniugio transacto . Uuid clarius 22 Cum proinde LusO , ut aiunt, supposito lota innitatur, quilo
Superet mcta eSt, moles ar mentationis , qua Cani Sectatores adnisi sunt Ostoridore sex pia antiquitate lienedictionem sacerdotis Sacramentalem OSM , eaque Sacramentum constet matrimonii ,
non est quod iis rosellendis , quae proposita sunt , diutius im
Nec Vereuda sunt duo illa , quae urgent, incommoda isti theologi. Non primum , quod scilicet nullo modo ratio reddi posset, quare Patres et concilia tot extulerini laudibus bonodietionem sacerdotalem , .si eam nonnisi illi ritum et e remoniam Vacuam Spectassent; Siquidem uos prolatis documentis rationem obviam huius rei reddidimus eamque multiplicem , quin cogor μmur affirmare contra apertam Veritatem, ita PatreS SQ gessisse , quod in sacerdotis benedictione partem essentialem sacramenti matrimonii agnoverint ; rationes vero eiusmodi sunt, tum ut abstraherent fideles a coniunctionibus clandestinis , liun maior solemni laS , qua sacramentum Ornari debet, ad fidelium contralientium mentes in Deum erigendas : sensilibus enim magis ipsi percelluntur, atque eorum fides ac pietas excitantur his sacris ritibus ; tum denique ad uberiores gratias a Deo Super simnws impetrandas. Quod vero ad aliud incommodum allinet ex eo dinpromptum , quod Vix in hac hypothesi ac ne vix quidem dose malica de sacramento matrimonii veritas adversus haereticos adstrui ac defendi posset, nos in priori huius lucubrationis e pilo eam adstruxisse ac propugnasse considimus absque seiusmoedi subsidio , ostendimusquo etiam in sententia de contrahentibus ministris, qua ratione ex illis documentis dogmatica sacramenti veritas evinci possit ac debeat. Nunc Vero addimus, adve
22ὶ Sic enim seri hit Theodorus loc. cii. pag. 55 .u Post quam spoenitentiam is et divinorum munerum participationem obtineaut digami : itideque beneis dictionem velut in coronatione inferiori quodam modo post indulgentiam. . Benedictio enim est munus, tum etiam et specimen coniunctionis per saee is dotem, eo quod ex eo tempore non prohibentur cum iis , qui ad secundas
is convolant, convesci, non secus atque eum monogamis. N
129쪽
sarios potius vim doeulneratorum infirmare , dum non considerant , posse haereticos tot ac tantas dissicultates opponere adve sus eiusmodi probationem, ut aegre omnino illis satisfieri posset, pelitas potissimum ex secundis nuptiis , quibus donegabatur benedictio sacerdotalis , ac nihilominus ut Vera set rata matrimonia ac sacramenta habitas sunt , debuntque haberi. Ex qua pOStrema animadvereione paritor concidit coniectura Bonodicti Statiler desumpta ex defectu vocabulorum materiae et formae Patrum aetate : uec enim hic agitur de vocabulis , sed de re , utrum Patres habuerint tamquam veru matrimonia ac proinde Sacramenta coniunctiones , quibus non interVeniebat sacerdot lis benedictio ex Ecclesiae usu , aut praescripto , prout conlingebat in sucundis ulterioribus lue fidelium nuptiis. Superest ut scrupuliun abigamus , qui oriri videtur ex ritualibus Latinorum libris, at tuo ex ouehologiis Graecorum. Etsi
enim Verum foret , haec documenta constanter sacerdotem e
hibere connubia christiana iungenium , benedictionsem ii in impertientem , fundentemque preces Super nubentes , Si tamen rite ea perscrutemur , oppoSilum potius iis conficeretur , quae vellent sententiae istius sectatores Ostondere. Etenim t. exploratiun est , receptum fuisse antiqtillus , incredesia praesertim Romana , non solum nuptialia medera, V mm etiam sponsalia a sacerdote benedici. Id comperimus eX S.
Siricio , cuius integra verba paulo ante descripsimus : Illa b nedictio , quam NupTERAE sacerdos imponit etc. ; et quidem alicubi in Ecclesia haec sponsalia fiebant , uti testatur concilium Rhemense an. 583. his Verbis : . Sponsalia vero non nisi v coram par eo , vel eius Vieari O , deinceps sant, idque in Ec-- clesia , et non alibi , nisi do ordinarii licentia , gratis conc η deiadu, quatuor vel tribus saltem testibus praesentibus 23).
Porro nemo dicet, ciusmodi benedictionem constituere sacra
mentum. 25ὶ Sub titulo De matrimonio n. 4. apud Barduin. Acta eoneil. lom. X. l. 128T.
130쪽
2. Benedictio praeterea , quae a sacerdote in nuptiis eonsero-balur , una cum precibus , quae ab eodem super sponsos fundo-bantur , ad pacem et Mecuridi fatum impotrandam , varia fuit in diversis occlesiis ac multiplex, accedebatque coniugio iam inito
post utriusque contrahentis consensum , adeoque nonnisi ceremonialis erat, pserinde atque illa , quae dabatur volamiui. ot
annulo , uti dorent rituales libri apud uarientum 2 i) , neque
3. 0uod Vero magis ad rem nostram faeit, eiusmodi hunω dictio , hase solumni talos et prostes omnino tum in e clesia Graeca , tum in ocelasia Latina denegabantur diminis , ut paulo ante ostendimus ex Theodoro Sludita. Constat insuper ex Assatio et ex Mario digamos non coronari; pluribusquo documentis ostend. uartonius den galam eam nuptialem benediosionem viduis fuisso 25). Attamen matrimonia haec secunda a liberis personis legitime inita recepit sempor probavitque Ecclesia tamquam vera et indubitata sacramenta , ut idem loquitur auctor
2i;) ; nec quisquam catholidorum hoc in dubium rovocavit. Nequit igitur haec benedictio in ritualibus praescripta , quamquo
Voleres commemorant, haberi ut pars ossentialis saeramenti matrimonii, neque trahi ad rem suam ab his , qui contendunt saeordotem tamquam huius sacramenti ministrum, propter eam benedictionem , habondum et agnoscendum OSSO. Iuverit domum disquisitionem hano verbis absolvere eruditissimi viri, quem saepius laudavimus , scilicet Marionii, qui roserens rationem , qua celebrari coniugium consuevit, scribit :. Constituto ad cplobrandas nuptias diu adveniente , SponsuS et . sponsa bonedirendi a parentibus aut paranymphis sistebantur
25) Loc. cit. art. 1. el ari. I. 26ὶ Ιhid. art. s. n. 4. En eius verha : α Etsi matrimonia a liberis personis is legitime inita receperit semper probaveritque Ecclesia , tamquam vera et is indubitata sacramenta, ipsius tamen desiderium fuit, ut nonnisi virgo virginin nuberet. D Num autem T. addit :α Tertia conditio viduarum matrimonia con-n trahentium erat privatio benedictionis nuptialia , quae ipsis a sacerdote non Μ impertiebatur.