장음표시 사용
161쪽
liuite; nee Verbum quidem sest, quo significetur sacerdolom DSse, qui sponsos in matrimonium coniungat, aut sacramentum ipsum efficiat et conserat. Idquo aduo verum est, ut ex indononnulli theologi, seu melius qui in saeris missionibus apudii SOS Versabantur, perperam putaVerini penes Gra0eos ot Orior tales non agnos i eoniugium ut saeram nlum; quia n0mpo in ipsorum precibus ae ritibus non invenserint quod noesessarium evi ad sacramontum, qualonus scilicet diversa ratione ab ea, quae oblinet in ecclesia Latina, conspexerint eclobrari coniugium,
Iuos quidem iure arguit improbatque Ronaudolius 22).
Caeterum cum secundae nuptiae, multo vero magis tertino nec coronarentur, nee benedicerentur, immo cum ii, qui secundo, aut tertio nupsissent, poenitentiae subiicorentur, prit apud Orientales, qui iamen ut sacramentum recipiebant hoes eundum teritumve matrimonium, minime spectatam fuisso ut essentialem sive coronationem sive benedictionem ad sacra
mentum constituendum 23 . Quod non obscure traditur in Orthodoma fidei confessione adversus Cyrilli Lucaris errores
exarma, in qua legitur : . Sextum Sacramentum est matrim
. nium, quod postquam futuri sponsi sibi mutuo fidem conium galem dederunt, est constrinatum atque benedictum a face . dote 2 ); . non Vero confectum, aut administratum. Quod vom attinos ad ritualia Ecclesiae Occidentalis, ros plane
22 Loc. cit. chap. I. Pag. 40 . 2. I)Quod demum salseri debuit Renaudotius. Eliamsi ipse teneat penes Gra cos uti essentialem habitam fuisse eiusmodi sacerdotis henedictionem. Siquidem non valons se ah hae dissi ullate extricare orta ex omissione benedictionis in secundis nuptiis, confugere coactus est . ut eam solveret, ad sententiam deci uirahentibus ministris. Sic enim Serihit cap. V. pag. 4 0. M Si on croti,n comme plusleurs theologiens, que te consentem ni des parties, les signesis et les paroles, soni ce qu'il F a disssentiet dans te Sacrement; il se troux is dans Ies secondes, Ies troisthmos et les quatrihmos nocos, et par consequentis elles Sont un sacrement. que tu desaul de la henediction de P gliso non Deut Pas detrvire; Duisque Selon St. Thomas ellu ne lait pas parite du
162쪽
adduximus; etenim, ipso testante, in nullo antiquiori rituali Latinorum, perinde ac in nullo unquam euchologio Graecorum verba illa, quae nunc a Sacerdote in iungendis nuptiis proferuntur : Ego vos coniungo, neque alia his similia reperiuntur. Atque, uti ex iisdem documentis palet, tota Sacramenti ratio
ac essentia mutuo uiriuSque contrahentis consensu absolvebatur. Caetera vero omnia ab Ecclesia adiecta sunt ad maiorem declarationem gratiae, quae contractui coniugali in nova lego ex Christi Domini voluntate adnexa est, et ad bona a Deo supereoniugibus oblinenda; Seu, ut loquitur laudatus auctor, ut intracto per eousensum matrimonio, benedictoque, ac manui sinistrae sponsae imposito anneso, fusisque nonnullis, quibus novis coniugibus bene precabatur Sacerdos, orationibus, iurielesiam introducebantur, ubi, missa celebrata, ante eommunionem nuptias solemniter benedicebat 25). Quemadmodum autem in Ecelestis Orientalibus denogabatur viduis iterum nubentibus eoronalio, sic in Ecclesia occidentali donogabatur nuptialis benedictio. Id quod diseriis verbis tradit S. Caesarius scribens : α 0Ui uxorem Optat accipere, sicut, illam virginem invenire desiderat, ita ipse usque ad nuptias, virgo sit : quia si non fuerit, benedictionem accipere eum, sponsa non merebitur 26). Et aliis omissis, id ipsum reperitur in lib. VI. Capitularium regum Francoriun, in quibus decernitur, ut a Christiani ex propinquitate sui sanguinis, usque ad septimum gradum eonnubia non ducant : neque sine, benedictione sacerdotis, qui ante innupti erami, nubere au- , deant 27 . . Ex quibus verbis merito infertur : ergo qui ante nupti fuerant benedictione priVabantur. Uine Guillelmus Lurandus universim flatuit t . Nuptiae, benedicendae sunt a sacerdote cum precibus et oblationibus.. Verumtamen Vir et mulier ad digamiam iransiens, matriminis nium contrahendo non debet a presbyteris benedici, quia alia
s'5ὶ Martene op. cit. lib. I. cap. IX. art. III. S. 8.imὶ Serm. 289. in appetid. Opp. S. Augustini tom. X.
163쪽
, vice benedicti sint, eorum benedictio iterari non detisti. Non, ergo debent Dupliae benedici, nisi ubi virgo cum virgine con
a trahit. . . Immo presbyter, qui benedictionem cum se putida, uxore colubraverit, ossicio Di beneficio Suspensus, est ad . sedum apostolicam mittendus 28). Iam Vero nemo est, qui
non intelligat Durandum nili potissimum in eo decreto eo nu. Inloransensis ΙΙΙ, quod absoluto pronunciat : . Quod non dolidi
Omnibus itaque perpensis antiquitatis ecclesiasti eae documentis , liquido con Stat, quod proposuimus , nempe Patres , eon illa, ouehologia et ritualia in id conspirare, ut nobis exhi
buant ipsos SponSos per nclum, quo Suum exprimunt consensum, perficere Sacramentum. Benedictionem Voro, quam ipsa haec doeumonia commendant, quam peti, quam quaeri, et a Sacerdole recipi inculcant, non eSSo ni Si Solemnizationem 3 nafrtam
28) In Rationali lib. I. c. IX. n. so. 16. lal. 29. ed. Venset. 1577. Hic Durandus confundi non debet cum alio Durando a Mon leportiano, de quo supra diximuS. 29ὶ Haud me latet, nonnullos esse, qui lioc argumentum quod hic adducitur ad ostendendum sacerdotem haudquaquam haberi posso ut saeramenti huius ministrum, eo quod ab eo non consurretur henedictio secundis atque ulterioribus nuptiis. tamquam inane et sallax traducani : ratio est quia henedictio quae his iteratis nuptiis denegabatur , PSi benedictio solem uis, quae ilatur in speciali missa, quam nemo umquam eSSentialem esse autumavit. CL Benedictum XIV. De syriodo lib. VI ll. c. XIlI. n. T. Verum l. Si haec Ialeret exceptio, cum omnia documenta ecclesiastica desola solemni benedictione loquantur, ac ipsi S latentibus advorsariis, haec nunquam uli ossentialis habita sit, nullum documentum ipsis suffragaretur ad ostendendum sacerdotes ministros esse sacramenti matrimonii. 2. Hoc adeo verum est, ut ReuauitoliuS licet alteri suffragalus fuerit sententiae ab ea, quam nos luemur, ad in ita redactuS, debuerit confugstro ad solum consensum contrahentium; Marten ius Vero aperte ex documentis antiquitatis hane ipsam doctrinam secutus sit. Ergo manet in Suo Figore ac robore hoc argumentum, quod plane ineluctabile eSt, atque Vel in vile ab ipsis contrariae sententiae patronis admitti debet, quin Velint sibi eripere potiorem hane probationem, cui maxime inSistunt. Adde illam privatam benedietionem de qua mentionem iniecit Martentus loe. cit. nee Semper nec ubique viguisse, praesertim apud Orientales, alioquin Renaudotius non omisisset ad illam confugere ut suam sententiam lueretur.
164쪽
m, ut loquitur Martinus V. in concilio Constantiensi, aut conditionem, qua nuptiae christianae rite ac legitimo fiant. Nihil igitur exploratum magis et apertum ex sensu et agendi ratione Ecclesiae hac in re quaerendum esse Videtur. Si qua proinde occurrant documenta , in quibus interdum dicitur sacerdotem administraro matrimonium ut sacramenta reliqua , quae Sacerdolem voeant ministrum matrimonii , haechato atque improprio sensu accipiendasunt. Τalia censori debent, quae allegantur ex Clemento VΙΙΙ. dum carmelitis excalceatis privilegium confert, dum missiones agunt apud exteras regiones . ac in illis partibus , ubi parochi non fuerint, baptismi,. eucharistiae, Flenitentiae , matrimonii, extremae unctionis, a sacramenta, quae alioquin paroelii ministrare solent et possunt, . Vim parochorum mi Atmre 30 . . Talia quae habet Paulus V. in rituali romano : α cilcrum illorum Sacramentorum , quorum, administratio ad parochos pertinet , ritus hoc opere praescri- . buntur , cuiusmodi sunt baptismus , poeuitentia, eucharistia, s extrema unctio, et matrimonium 3 l . Item , quae leguntur in rituali Modiolanensi , quod habetur pari. IV. A clorum S. Caroli : α Quinque dumtaxat esse sacramenta , quae parochus, ex ossicio iaministrare potest, baptismum , eucharistiam , . poenitentiam, matrimonium, et extremam unctionem . . Haeconis aliaque eiusmodi profecto nihil aliud significant, quam parochi munus esse cohonestandi nuptias ritu sacro , prout in Ecclesia fieri consuevit. Nec refert quod do administrationumatrimonii in his sermo sit perinde ac de administratione caelerorum sacramentorum ; Siquidem in sensu accommodo, ut
aiunt , inlolligi haec debent pro subiecta materia, ut in pluribus . aliis fieri solet 32 . Sane neque Clemens VIII. nequo Paulus
50ὶ Apud Thomam a Iesu pag. 844. ae urget BlaSco op. Ei loe. cit. 31ὶ In praelat. 12 Non immerito phrases , quae reperiuntur in nonnullis ritualibus , quihus sacerdos minister matrimonii , aut saeramenti matrimonii nuncupatur , plerique exponunt hoc sensu. quod nempe iis signisicetur . sacerdotem esse ministrum solemnitatis matrimonii. Cl. Bartholom. Cavani theolog. prosess.
165쪽
V., neque S. Carolus BOrisOmeus unquam cenSuerunt parOchum , seu sacerdotem conficere Sacramentimi matrimonii, cum
haec sententia nulla aetate obtinuerit in ecclesia Romana. A credit ollam haec monumenta posteriora esse concilio Τridentino , in quo parochi Sin minus benedictio , certe praesentia ita necessaria essecta est, ut sine ea sit irritum coniugium :adcoquo nil mirum est, si latiori sensu dicatur ad parochum pertinere matrimonii saeramentum ministrare.
ARTicuLus III. - Argumenta Theologica.
Argumenta ex ipso theologiae penu deprompta , quae eVineunt solo legitimo partium contrahentium consensu coniugii sacramentum perfici, adeo firma ac Solida Sunt, ut a nomino , qui sine ro animo ct catholica ratione agere Velit, respui possint. Argumenta vero theologica , qua late palent , non solum ex rei natura petemus, sed etiam ratiocinando dodueemus ex E clesias hac de re doeli ina, quae recentioribus temporibus sese magis clarissimo prodidit in oecumollicis conciliis, in apostolicae Sodis saetis diciisque, alque in communi sensu Ecelosiae ipsius, agendique ratione. Haec QVOlvamus singillatim. Ac primo quidem Occurrunt duo commemorata Oocumente a concilia , Florontinum ac Tridentiniani. Florentium in instructione data pro Iacobilis ab Eugonio IV. in uiusdem concilii continuatione , quae post Graecorum discessum , Florentiae primum , deinde Romao Ioeum habuit in Lato-ranonsi basiliea 33 . . Soptimum eSt, inquit , Sacramentum, matrimonii, quod ost signum coniunctiouis i,hristi et Ecelo, sino, Secundum ApoStolum dicentem : Sacramentum hoc ma- , gnum est cic. Causa essiciens matrimonii regularitor est mu- . tuus consensus per Verba de praesenti expressus 34 . . Si igitur per Florentinum concilium mutilus consenins est causa
166쪽
ossiciens matrimonii , profecto, qui exprimunt hunc consem sum , ii simul conficiunt sacramentum ; porro non alii hune
OnSensum exprimunt , nisi contrahentes ; ergo contrahentes ex cone. Florentino sunt saeramenti matrimonii ministri.
Unica , quae a theologis advorsae sententiae , exceptio fiat , est, quod concilium haec protulerit de matrimonio , non autem de sacramento. At vero id serio eos dicere nemo, puto, sibi pedi suadebit : quomodo enim potuit loqui de causa ossiciento matrimonium, quin significare voluerit sacramentum, cum aetate illa ignota adhuc fuerit investia post a distinctio in coniugio chri tiano inter contraetum et sacramentum p Accedit quod tota hace
instructionis pars de saeramentis desumpla est ad verbum cx0pusculo V. S. Thomao : iam Vero, ut paulo ante OStendimus, Angelicus diaetor promiscuo usurpat voces sacramenti ac matrimonii uti synoubunas. Illud autem regulariter , ut ali is ad n ut vimus, resertur ad rationem exprimendi consensum sive Verbis , sive nutibus, interdum etiam per litteras et per procuratorem. Domum, quod amovet omnem ambiguitatem, est textus
ipse concilii , seu Eugenii IV. qui incipit : Septimum est sacramentum matrimonii; ergo concilium certo Sacramenti causam
explicare intendit. Τridentinum non minus perspicue hos eosdem Sensus palefacit. Etenim concilium istud constituit, Christum matrimonium, quod ab initio Deus ante peccatum instituit inter protoparent uti figuram futurae Christi ipsius cum Ecclesia coniunctionis , quodque continuatum est in populo Dei tamquam murus nativiralis contractus , gratia sua adornasse , alque ita sacramentum
fecisse. Cum proinde praetor gratim accessionem nihil Christus immutaverit in nuptiis christianis, consequens est illos eosdem, qui prius nuptias contrahebant sine sacerdotum ministerio, hos ipsos in nova lego matrimonium illud essicero, quod adnexam ex se ipso gratiam habet. Seu quod idem est, eosdem contrahentes esse ministros saeramonti, dum legitimo sibi invicem praebent consensum , qui erant ministri contractus coniugalis sine sacerdotis interventu ae benedictionis necessitate, quae non
167쪽
adiicitur nisi ex praecepto Ecclesiae ad maiorem solemnitatem , et no clanculum celebretur. Verba concilii iam superius dedimus, atque idem argumentum superstruXimus. Rursum , idem concilium anathema dicit iis, qui negaverint matrimonia clandestina , antequam ab Ecclesia irritarentur, fuiSSe vera et raua matrimonia. Porro usus loquendi in Ecclesia aetato Τridentini postulat, ut hae sormula designarentur matrumonia prout sunt sacramenta. Nam insigno est hae do re lan centii III. Decretum cap. 0umto, in quo discrimen, quod intercedit inter coniugia in insidelitate contracta , quaeque Perconversionem alterutrius coniugis solvi interdum possunt, ciconiugia christianorum , quae nullo umquiun in casu possimi dirimi ex quo sunt consummata, constituit scribens : . Nam, olsi matrimonium vertim intor infideles existat, non tamen est, ratum: inter fideles autem verum et ratum existit: quia saera, mentum fidei, quod semel est admissum, numquam amittitur, . sed ratum ossicit coniugii sacramentum, ut ipsum in coniugibus, illo duranio perdurot 35). . Ex quibus manifesto deprehenditur , verum et ratum diei coniugium sidelium, quia sacramen-lum est. Quapropter dum Τridentinum sub anathematis into minatione declarat, matrimonia elandestina habenda esse vera et rata , hoc ipso declarat, cadem coniugia totidem eme sacramenta. Cum vero in his coniugiis nullum interveniat sacerdotis ministerium, necessario Sequitur, non alios esse posse huius sacramenti ministros praeter ipsos contrahentes. ΙΙoc argumemium , quocumque Se Vertant adversarii, ineluctabile est. Moper ipsum praecluditur Via ad distinctionem ab ipsis excogitatam iutor contractum mere civilem et sacramentum in coniugiis chris- illinis. Porro eiusmodi coniugia sunt pene innumera, et quotidie celebrantur iis omnibus in locis, in quibus Tridentinum decretum nondum publicatum est. Et haec de conciliis dicta sincerent ; at coronidis gratia, et ut appareat quam altas radices
55ὶ meret. lib. IV. tit. XIX. cap. Ouarito de Divortiis.
168쪽
ogerit vetusta haec doctrina in Ecclesia Dei, compendio exponomus quae in concilio Τridentino acta sunt, cum ageretur donovo introducendo clandestini talis impudimento. Ex his sinim identur palobit, Patres illos ne suspicatos qui dom suisse unquam matrimonii sacramentum persici benedictione saco dotali. Etenim quum mulla disquisitio sorot in congregationibus praeviis sess. XXIV. qua ratione, salva substantia sacramenti, possent irrita fieri connubia clandestina, ox Patribus alii in hane, alii in illam seni sentiam abiero. Siquidum, roseri card. Pid-lavicinius, 36 ad tollenda o medio clandestina coniugia, primum a Patribus propositum fuisse, ut in posterum irrita sereni connubia, quae sine tribus testibus fido dignis celebrata suis-Sent, absque Sacerdotis Praesentiae necessitate. Proposita autem fuit haud deeroli formula sancienda : κ Saerosancta Dei Ecclesia, , Spiritu sanolo amata, animadVeriens magna incommoda, et graVia psecenia, quae cX clandestini S coniugiis ortum habunt.. praesertim vero eorum, qui in Statu damnationis permanent, . dum saepe priore uXOre, cum qua clam contraXerunt, relicta, . cum lilia palam contrahunt, et cum ea in adulturio vivunt, . alias gravissimis poenis ea prohibuit, eademquo tamen irrita . non si ei l. Sod haec Sacrosancia Synodus, cum animadvertat,
. remedium illud propter hominum inobodi sentiam hucusquos parum profuiSSe, decernit, ut in posterum matrimonia illa, . quae elam contrahuntur abSque tribus testibus, irrita sint, . quemadmodum praesenti decreto irrita facit 3T). . Relaeta deindo fuit haec formula, sussuetaque alia est, qua Statuebatur :. Inhabiles fore ad contrahendum, qui ab3que practentia saltem, trium testium id attentarent 38 . . Hactenus no mentio quidem facia suerat sacerdotis, benedictionisquo sacerdotalis in celebratione coniugii, donec card. tharingius, cum mala OIIumeraSSet, quae ex clandestinis
169쪽
350 LIB. I. SECT. I. DE MATRIN. SACRAMENTO.
matrimoniis proveniebant, et illud recensuit, quod ob gravia
delicta, quae passim patrabantur ob eiusmodi coniugia, saer menti gratia in sceleris sordes converteretur. Ex quo patet, ut id obiter moneatur a Patribus Tridentinis coniugia clandestiua tamquam Sacramenta spectata fuisse, quae gratiam ex opere operato producerent, nisi abusus obex obstitissset, minime vero Ul moros contractus, siVe naturales, sive civiles, ut nonnulli recentiores theologi ad huius argumenti vim declinandam excipem consueverunt. Iresuper inter quatuor recensita mala, quavnumoravit Lolliaringius profluentia ex clandestinis coniugiis, os lamissio gratiae sacramenti 39). Demum idem cardinalis pat sucit optare se, ut in decreto praeter Solemnes alios ritus requireretur ad sacramenti vim etiam sacerdotis benedietio 0). Ergo haclonus eiusmodi benedictio ad vim sacramenti minime necessaria Oxistimata fuerat. Ioannes Τrivi sanus, Venetiarum patriarcha, sese decreto de irritationo conitigiorum clandestinorum opposuit, ratus irritum
reddi haud posse quamdam sacramenti rationem, in qua tota insit ipsius natura, tametsi ritus debiti desint; sicuti ex . gr.
quamvis sacerdos consecrDt Sque Ornatu Sacro, Verum Sacra-
montum conficit, dummodo materiam cum forma coniungat. Cum igitur, ita ipso prosequebatur , natura matrimonii sita sit in mutuo consensu sensibus Subiecto, Solumquo postulentur reliqui ritus aut ad decorum, aut ad probationem, ab eorum vacuitate coniugii vim auferri non posse 41). Castanea, Rossanensis archiepiscopus, in eamdem concessit sumtentiam , eo quod adiiceretur naturae Sacramenti modus quidam ipsam antea non constituens 42 . Contra vero Antonius Cerro-
403 It,id. Bationem huius sui desiderii talem praehuit, quae magis rem nostram confirmatu Quando, inquit, haeretici volebant, ut impii ipsorum n ministri nuptiis bene precarentur, multo eonvenientius id agendum in Meleti sta Catholica, in qua Veri sunt Dei ministri, verique sacerdotes. D
170쪽
nius, episcopus Almeriensis probaVit decretum dicens, non irrita fiori ab Ecclesia per hoc decretum matrimonia postquam Sacramenta sunt, sed obieem induci, ne vera matrimonia, iamque etiam ne sint sacramenta. Non probavit, ut inter testes numer retur parochus 43). Sic etiam decretiun probavit Constantinus Bonellus, opiscopus Τiseres, ostendens fas Ecclesiae esse irrita facere eiusmodi connubia, non quidem irrito reddito contractu, unde non esset amplius materia idonea sacramenti, sicuti quidam disseruerunt; nam contratus coniugii inter fideles non m cedit, imo nec distinguitur a Sacramento, adeoque facultatem perinde illius ac huius non esse in Ecclesia, sed posse ab ea irriliun reddi assensum, qui antecedens est musa ipsius
contractus 44). Et ita porro in eumdem sensum alii plures pro
alterutra parte disseruerunt, omnes tamen uli fundamentum certum assumentos matrimonii sacramentum per solum contrahentium consensum perfici.
Resori praeterea idem historiographus capite insequenti, ter paradigma formae decreti immutatum fuisse , quin unquam
Laeta mentio fuerit de Sacerdotis praesentia eiusque necessitalo sed constanter constitutum, ut tres testes ad liberentur ad
matrimonii colobrationem 45). Ad instantiam denique card. Lolliaringit actum est do stabilienda necessitato praesentiae
sacerdotis tamquam testis celebrati coniugii, nec tamen ab initio Patres acquieverunt. Ad omnem tandem vitandam fraudem, cum convenerint de necessitato alicuius testis stabilis, deliberatum est, utrum hic posset esse scriba seu publicus tabellio, an vero parochus, omnibus perpensis decretum tandem est, ut parochus, seu alius sacerdos ex parochi delegatione constitueretur 46 . Communi suffragiorum consensu novum deeroti exempliun consectum est, quo ad ossica iam matrimonii necessario adessent duo saltem testes et parochus, aut alius